Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Interferon" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 24
Tytuł:
An unusual presentation of corneal intraepithelial neoplasia
Autorzy:
Marticorena-Álvarez, Paula
Garrido Ceca, Guadalupe
Celdrán Vivancos, Diego Asensio
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1928037.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Medical Education
Tematy:
cornea
epitheliectomy
interferon
intraepithelial
neoplasia
Opis:
Introduction: Conjunctival/corneal intraepithelial neoplasms are premalignant lesions usually showing conjunctival or limbal involvement. We report the rare case of an isolated corneal intraepithelial lesion. Clinical case: An 80-year-old woman with an elevated, avascular, well-demarcated grey corneal plaque. After epitheliectomy and alcohol, the excised lesion was identified as a high-grade epithelial neoplasia. Treatment was topical interferon α-2b for 1 month without recurrences. Conclusions: A well-defined greyish corneal opacity should always raise suspicion of an intraepithelial neoplasia. In the present case, epitheliectomy and topical recombinant interferon proved successful.
Źródło:
OphthaTherapy; 2020, 7, 4; 302-304
2353-7175
2543-9987
Pojawia się w:
OphthaTherapy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Expression of IFN-λ1 from Congjiang pigs and its effect on anti-PRRSV proliferation
Autorzy:
Xin-qin, J.
Biao, W.
Zhi-qiang, D.
Yong, R.
Yan, H.
Meng-qiu, H.
Shan-shan, D.
Yu-jie, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2087291.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
porcine ifn-λ1
porcine type III interferon
eukaryotic expression
anti-proliferation
Źródło:
Polish Journal of Veterinary Sciences; 2020, 23, 3; 423-430
1505-1773
Pojawia się w:
Polish Journal of Veterinary Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pharmacokinetics of the recombinant ovine interferon-tau in lambs
Autorzy:
Zhao, J.
Yu, H.Y.
Zhao, Y.
Li, S.Q.
Fu, X.L.
Zhou, W.
Xia, B.B.
Wang, M.L.
Chen, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2087588.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
bioavailability
ovine interferon-τ
cytopathic effect inhibition assay
pharmacokinetic study
Źródło:
Polish Journal of Veterinary Sciences; 2019, 1; 75-82
1505-1773
Pojawia się w:
Polish Journal of Veterinary Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gruźlica - zapomniana choroba, o której warto pamiętać
Tuberculosis - the forgotten disease worth to remember
Autorzy:
Włodarczyk, Marcin
Rudnicka, Wiesława
Druszczyńska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034186.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika
Tematy:
BCG
diagnosis
interferon-γ release assays
TB
tuberculosis
diagnozowanie
gruźlica
testy interferonowe
Opis:
Gruźlica wciąż stanowi poważny problem epidemiologiczny na całym świecie. Ponad 130 lat wytężonej pracy naukowców na całym świecie nie przyniosło zapewniającej protekcję szczepionki przeciwgruźliczej, szybkich i pewnych metod diagnozowania tej choroby oraz skutecznych sposobów leczenia gruźlicy wywoływanej przez izolowane ze wzrastającą częstością wielolekooporne prątki gruźlicy. Wywołujące gruźlicę prątki Mycobacterium tuberculosis są Gram-dodatnimi pałeczkami tlenowymi o unikatowej w świecie bakterii ścianie komórkowej, która zbudowana jest, poza peptydoglikanem i polisacharydami, z nietypowych glikolipidów i lipidów, w tym długołańcuchowych kwasów mykolowych, będących silnymi modulatorami układu odpornościowego człowieka. Diagnozowanie gruźlicy oparte jest na hodowli prątków na podłożach bakteriologicznych, obok której wykonywane jest badanie bakterioskopowe plwociny, radiologiczna ocena zmian w klatce piersiowej, tuberkulinowy test skórny, czy też testy molekularne (AMPLICOR Mycobacterium tuberculosisis Xpert MTB/RIF) lub metody wykorzystujące mykobakteriofagi (FastPlaque oraz ReporterPhage). Istotnym problem epidemiologicznym są uśpione (latente) zakażenia prątkami gruźlicy, które wykrywa się testami interferonowymi (QuantiFERON®-TB Gold Plus oraz T-SPOT.TB). Mimo znacznego postępu wciąż brakuje szybkich, wiarygodnych i tanich testów diagnostycznych gruźlicy.
Tuberculosis (TB) remains a serious epidemiological problem throughout the world. More than 130 years of hard work of scientists around the world has not delivered fully protective vaccine for TB, fast and reliable methods for diagnosing and effective treatment of tuberculosis caused by multi-drug resistant Mycobacterium tuberculosis (MDR-TB), isolated recently with an increasing incidence. MDR- TB are Gram-positive, aerobic bacilli with the unique bacterial cell wall, which is built not only of peptidoglycan and polysaccharides, but also of unusual glycolipids and lipids, including long-chain mycolic acids, which are potential modulators of the human immune system. Diagnosis of tuberculosis is based on the culture of mycobacteria on bacteriological media, alongside which are carried out: bacterioscopy of sputum, radiographic assessment of changes in the chest, tuberculin skin test, or molecular test (AMPLICOR Mycobacterium tuberculosisis Xpert MTB/RIF), and tests with mycobacteriohages (FastPlaque and ReporterPhage). The important epidemiological issue are dormant (latent) mycobacterial infections, which can be detected by interferon-γ release assays (QuantiFERON®-TB Gold Plus and T-SPOT.TB). Despite considerable progress we are still lacking high-speed, reliable and low-cost diagnostic tests for tuberculosis.
Źródło:
Kosmos; 2017, 66, 2; 313-325
0023-4249
Pojawia się w:
Kosmos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mechanisms of type I interferon action and its role in infections and diseases transmission in mammals
Autorzy:
Niedźwiedzka-Rystwej, Paulina
Tokarz-Deptuła, Beata
Deptuła, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038631.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Biochemiczne
Tematy:
interferon
signaling pathway
infection
mammal
Opis:
Interferons (IFNs) are pivotal regulators of immunological processes. This paper describes mainly type I interferons -α and -β and their recently recounted signaling pathways, especially connected with ISGs - interferon stimulated genes, having a crucial role in regulating IFN recruitment. Moreover, the paper shows the data on the role of interferons -α and -β in infections - not only commonly known viral infections, but also bacterial, fungal and parasitic.
Źródło:
Acta Biochimica Polonica; 2017, 64, 2; 199-205
0001-527X
Pojawia się w:
Acta Biochimica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie kliniczne przeciwciał przeciw interferonowi beta u chorych na stwardnienie rozsiane
Clinical utility of anti-interferon-beta antibodies in patients with multiple sclerosis
Autorzy:
Pietrzak, Anna
Michalak, Sławomir
Kozubski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030226.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
interferon beta
interferon-beta
multiple sclerosis
neutralising antibodies
przeciwciała neutralizujące
stwardnienie rozsiane
Opis:
Treatment of multiple sclerosis with interferon-beta involves the risk of the development of immunological response to this protein. The response consists in the production of antibodies that bind or neutralise interferon-beta. The binding antibodies are detectable in the majority of the treated patients and do not influence the efficacy of treatment. Simultaneously, large clinical studies provide evidence that the neutralising antibodies reduce and in high titres suppress the effect of interferon, which causes the frequency of exacerbations and the number of new and intensified outbreaks in magnetic resonance imaging to increase. What is more, it may even result in the accelerated progression of disability. The incidence of the neutralising antibodies depends on the preparation as well as the route of administration and concerns from 2 to 42% of the treated patients; it reaches its maximum between the 6th and the 24th month of treatment. The neutralising antibodies may be present temporarily (once they disappear, the efficacy of interferon returns to its initial level), yet a high titre predicts their long-term persistence, even after the drug has been discontinued. Various ways of detecting the neutralising antibodies have been devised – from methods that take advantage of a cytopathic effect to those based on the induction of a luciferase reporter gene. Reliable markers of the in vivo activity of interferon-beta that may complement marking of the antibodies are being sought. For many years, the issue of anti-interferon antibodies was accompanied by controversy that resulted from methodological difficulties in studying their clinical utility. At present, in view of the gathered data, European experts unanimously recommend a repeated screening examination of the neutralising antibody titre for patients treated with interferon and considering the results when making therapeutic decisions.
Leczenie stwardnienia rozsianego interferonem beta wiąże się z ryzykiem rozwoju odpowiedzi immunologicznej przeciw temu białku. Polega ona na produkcji przeciwciał wiążących lub neutralizujących interferon beta. Przeciwciała wiążące są wykrywalne u większości leczonych i nie wpływają na skuteczność terapii. Jednocześnie duże badania kliniczne dostarczają dowodów na to, że przeciwciała neutralizujące zmniejszają, a w wysokich mianach znoszą działanie interferonu, co przekłada się na wzrost częstości rzutów oraz liczby nowych i wzmacniających się ognisk w badaniach rezonansu magnetycznego, a nawet przyspieszenie postępu niesprawności. Częstość występowania przeciwciał neutralizujących zależy od preparatu i drogi podania oraz dotyczy od 2 do 42% osób leczonych; maksimum osiąga między 6. a 24. miesiącem terapii. Przeciwciała neutralizujące mogą być obecne przejściowo (po ich zaniknięciu skuteczność interferonu powraca do poziomu wyjściowego), ale wysokie miano zapowiada ich wieloletnie utrzymywanie się, nawet po odstawieniu leku. Opracowano różne sposoby wykrywania przeciwciał neutralizujących – od metod wykorzystujących efekt cytopatyczny do tych opartych na indukcji genu reporterowego lucyferazy. Poszukuje się wiarygodnych markerów aktywności interferonu beta in vivo, które mogłyby uzupełniać oznaczenie przeciwciał. Przez wiele lat zagadnieniu przeciwciał przeciwinterferonowych towarzyszyły kontrowersje, które wynikały z trudności metodologicznych w badaniu ich znaczenia klinicznego. Obecnie, w świetle zgromadzonych danych, eksperci europejscy zgodnie zalecają powtarzane przesiewowe badanie miana przeciwciał neutralizujących u chorych leczonych interferonem i uwzględnienie wyników przy podejmowaniu decyzji terapeutycznych.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2016, 16, 2; 92-98
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy parametry laboratoryjne mogą być czynnikami predykcyjnymi skuteczności leczenia chorych z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu C
Can laboratory parameters be predictive factors for treatment effectiveness of patients suffering from viral hepatitis C?
Autorzy:
Badora-Rybicka, Agnieszka
Waluga, Marek
Musialik, Joanna
Boryczka, Grzegorz
Będkowska, Paulina
Hartleb, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1037698.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
interferon
svr
przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby
rybawiryna
chronic viral hepatits
rybavirin
Opis:
INTRODUCTION: The combined therapy of pegylated alpha interferon and rybavirin is a gold standard of chronic viral hepatitis C (cvhC) treatment. AIM: The aim of the study is to evaluate the laboratory test differences between the group of cvhC patients which achieved and did not achieve sustained virologic response (SVR). MATERIALS AND METHODS: 51 patients (25 women, 26 men, age 48.7 ± 12.8 years) were divided into two groups depending on SVR achievement. SVR was achieved in 41.2% of patients [(SVR(+)]. The concentration of hemoglo-bin, hematocrite, the number of erythrocytes, leucocytes, platelets, glucose, bilirubin, creatinin, uric acid, fT3, fT4, TSH, C-reactive protein (CRP), the activity of asparaginian and alaninian transaminases, alkaline phosphatase, gammaglutamylotranspeptidase, were estimated before the start of treatment and after 12, 24, 48 and 72 weeks after beginning it. Statistic analysis was performed by ANOVA of Friedmann, U Mann-Withney and t-Student tests. RESULTS: The activity of AspAT, AlAT in the SVR(+) group was lower from the 12th week until the 72nd week of observation. GGTP activity was statistically significant lower in the SVR(+)group. The decrease in TSH concentration in the 12th week and the increase in fT4 concentration in week 24 was clearer in the SVR(+) group. The hematocrite was lower in the SVR(+) group in the 48th week from the beginning of therapy and 24 weeks after the end of it. CONCLUSIONS: Patients treated with pegylated interferon 2a and rybavirine due to cvhC rarely achieve SVR if the GGTP activity is higher before the treatment and if the aminotranferases activity is higher during therapy. Latent hyperthyreosis can be a good predictive factor.
WSTĘP: Złotym standardem terapii przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C (PWZW-C) w naszym kraju jest terapia skojarzona pegylowanym interferonem alfa (PEG-If-) i rybawiryną. Celem pracy była ocena różnic w wartościach poszczególnych parametrów morfologii krwi obwodowej oraz wyników badań biochemicznych w toku leczenia chorych z PWZW-C, u których osiągnięto i nie osiągnięto trwałej odpowiedzi wirusologicznej (sustained virologic response – SVR). MATERIAŁ I METODY: 51 chorych (25 kobiet i 26 mężczyzn, średnia wieku 48,7 ± 12,8 roku) zakażonych genotypem 1b wirusa HCV podzielono na dwie grupy: pierwszą stanowili chorzy (41,2%) których terapia zakończyła się osiągnięciem SVR [SVR(+)], drugą stanowili pozostali chorzy [SVR(-)]. Przed rozpoczęciem terapii oraz po 12, 24, 48 tygodniach od rozpoczęcia, a następnie po 24 tygodniach od zakończeniu leczenia oceniano: stężenie hemoglobiny, hematokryt, liczbę erytrocytów, leukocytów oraz płytek krwi, aktywność aminotransferazy asparaginianowej (AspAT), aminotransferazy alaninowej (AlAT), fosfatazy alkalicznej (ALP) oraz gamma-glutamylotranspeptydazy (GGTP), stężenie glukozy, bilirubiny, kreatyniny, kwasu moczowego, fT3, fT4, TSH, białka C-reaktywnego (CRP). Analizę statystyczną przeprowadzono przy użyciu testów: ANOVA Friedmana, U Manna-Withneya oraz t-Studenta. WYNIKI: Aktywność AspAT, AlAT w grupie była niższa w grupie SVR(+) od 12 tygodnia aż do 72 tygodnia. Aktywność GGTP była znamiennie niższa w grupie SVR(+). Spadek stężenia TSH w 12 tygodniu oraz wzrost stężenia fT4 w 24 tygodniu leczenia był wyraźniejszy u osób SVR(+). Hematokryt osiągnął niższe wartości w grupie SVR(+) w 48 tygodni od włączenia i 24 tygodnie po zakończeniu terapii. WNIOSKI: Chorzy leczeni z powodu PWZW-C rzadziej osiągają SVR w przypadku podwyższonej aktywności GGTP przed rozpoczęciem leczenia i utrzymywania się zwiększonej aktywności aminotransferaz w trakcie terapii. Korzystny wpływ może mieć utajona nadczynność tarczycy.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2015, 69; 91-98
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowe perspektywy leczenia wtórnie postępującej postaci stwardnienia rozsianego
New outlook for the treatment of secondary progressive multiple sclerosis
Autorzy:
Noga, Magdalena
Bartosik-Psujek, Halina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030326.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
immunosuppression
immunosupresja
interferon beta-1a
interferon beta-1b
mitoksantron
mitoxantrone
multiple sclerosis
stwardnienie rozsiane
Opis:
Multiple sclerosis is a chronic autoimmune disease of the central nervous system which has an unknown origin and variable course. In about 85% of cases it starts as the relapsing-remitting form that, in different periods of time depending on the patient, turns into the secondary progressive form with constant progression of disability, sometimes with preserved relapse and magnetic resonance imaging activity at the beginning. The treatment options for the secondary progressive form of multiple sclerosis are still limited. Based on the results of Mitoxantrone in Multiple Sclerosis Study, mitoxantrone has been registered for the treatment of secondary progressive multiple sclerosis. In addition, the drugs that have received registration in Europe are interferon beta-1b and interferon beta-1a given subcutaneously. These drugs have a proven effect in slowing the progression of disability (interferon beta-1b, mitoxantrone) as well as reducing the annualised relapse rate (interferon beta-1b, interferon beta-1a, mitoxantrone) and the number of new outbreaks in magnetic resonance imaging (interferon beta-1a, interferon beta-1b). The study of North American Study Group on Interferon β-1b in Secondary Progressive MS showed no effect of the therapy with interferon beta-1b on the inhibition of disability progression and as a result, the drug has not obtained registration for the treatment of secondary progressive multiple sclerosis in the United States. The patients who benefit most from the therapy which modifies the course of the progressive form of multiple sclerosis are younger, with a shorter history of the disease, preserved relapse activity and rapidly increasing disability.
Stwardnienie rozsiane jest przewlekłą autoimmunologiczną chorobą ośrodkowego układu nerwowego o nieznanej przyczynie i zmiennym przebiegu. W około 85% przypadków najpierw występuje postać rzutowo-remisyjna, która po pewnym czasie (różniącym się w zależności od pacjenta) przechodzi w postać wtórnie postępującą ze stałą progresją niesprawności, niekiedy z początkowo zachowaną aktywnością rzutową i rezonansową choroby. Możliwości leczenia wtórnie postępującej postaci stwardnienia rozsianego są ograniczone. Na podstawie wyników badania Mitoxantrone in Multiple Sclerosis Study do leczenia tej postaci choroby zarejestrowany został mitoksantron. Ponadto w Europie rejestrację uzyskały interferon beta-1b oraz interferon beta-1a podawany podskórnie. Udowodniono wpływ tych leków na hamowanie progresji niesprawności (interferon beta-1b, mitoksantron) oraz spadek rocznego wskaźnika rzutów (interferon beta-1b, interferon beta-1a, mitoksantron) i liczby nowych ognisk w obrazach rezonansu magnetycznego (interferon beta-1a, interferon beta-1b). Badanie North American Study Group on Interferon β-1b in Secondary Progressive MS nie wykazało wpływu terapii interferonem beta-1b na hamowanie postępu niesprawności, więc nie uzyskał on rejestracji do leczenia tej postaci stwardnienia rozsianego w Stanach Zjednoczonych. Największe korzyści z terapii modyfikującej przebieg postępującej postaci choroby odnoszą pacjenci młodsi, chorujący krócej, z zachowaną aktywnością rzutową i szybko narastającą niesprawnością.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2015, 15, 3; 130-134
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czynniki dobrej odpowiedzi na leczenie przeciwwirusowe zakażenia HBV
Factors that predict response to hepatitis B treatment
Autorzy:
Janocha-Litwin, Justyna
Simon, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/552866.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:
hepatitis B
predictors of response
treatment
interferon alpha
nucleo-ti(-si)de analogues
Opis:
Duża liczba osób zakażonych wirusem zapalenia wątroby typu B na świecie i w Polsce oraz ograniczona dostępność i skuteczność leczenia przyczynowego wymusza poznanie czynników odpowiedzi na stosowaną terapię. Ma to na celu wybranie jak najlepszego leku oraz możliwość modyfikacji leczenia w trakcie terapii. W pracy omówiono poznane czynniki/znaczniki odpowiedzi na leczenie zakażenia HBV. Czynnikami dobrej odpowiedzi na terapię PEG-IFN wyjściowo są: niska wiremia HBV DNA , obecność HBeAg, wysoka aktywność Al at, genotyp A lub B HBV oraz wysoka aktywność zapalna w badaniu histopatologicznym bioptatu wątroby. Monitorowanie skuteczności leczenia przeciwwirusowego oceną wiremii HBV DNA metodą PCR , ilościowego oznaczania HBsAg, HBeAg i kinetyki spadku tych stężeń umożliwia modyfikację leczenia w trakcie jego trwania. Dalej istnieje potrzeba selekcjonowania nowych czynników pozwalających przewidywać skuteczność prowadzonego leczenia przeciwwirusowego u zakażonych HBV w celu ograniczenia ryzyka rozwoju odległych powikłań, tj. rozwoju marskości wątroby ze wszystkimi następstwami, oraz raka wątrobowokomórkowego
A large number of people infected with hepatitis B virus in Poland and the world as well as limited availability and efficiency of causal therapy necessitate further research on predictors of response to the therapy. It has to provide choosing the best medication and capability to modify the therapy. The paper discusses predictors of responses to the HBV therapy. Factors associated with response to PEG-IFN therapy are: low HBV DNA level, HBeAg presence, high Al at activity and active inflammation in histopathological examination of the liver biopsy. Modification of the therapy is possible by monitoring its effectiveness by using the assessment of HBV DNA levels with PCR method, HBsAg quantification and kinetics of the decrease in their concentrations. There is still a need to discover new factors that will let predict the efficiency of the antiviral therapy in HBV positive patients to decrease the risk of developing the long-term complications such as liver cirrhosis and hepatocellular cancer
Źródło:
Family Medicine & Primary Care Review; 2014, 1; 44-47
1734-3402
Pojawia się w:
Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leczenie nadpłytkowości samoistnej w ciąży – doświadczenia własne ośrodka
The management and outcome of essential thrombocythemia in pregnancy – single-center experience
Autorzy:
Becht, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1066039.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Education
Tematy:
ciąża
heparyna drobnocząsteczkowa
interferon
kwas acetylosalicylowy
nadpłytkowość samoistna
Opis:
Essential thrombocythemia (ET) is a myeloproliferative neoplasm characterized by an increase in platelet (PLT > 450 000/μl) and a tendency for either thrombosis or hemorrhage. ET is often diagnosed in elderly life and is two times more frequent in females than in males. This is the most common myeloproliferative neoplasm in women of childbearing age. An increased risk of fetal and maternal complications has been demonstrated in patients with ET. Most of complications (particularly the case of spontaneous abortion) occurs during the first trimester of pregnancy. The paper presents four pregnancies in three patients with essential thrombocythemia who were treated in Department of Hematology Pomeranian Medical University. In the treatment of pregnant patients with essential thrombocythemia interferon alpha, acetylsalicylic acid (ASA) and low molecular weight heparin were used.
Nadpłytkowość samoistna (ET) jest przewlekłym nowotworem mieloproliferacyjnym dotyczącym głównie linii megakariocytów, przebiegającym ze zwiększoną ponad 450 000/ul liczbą płytek krwi. Nadpłytkowość występuje przede wszystkim u ludzi starszych, dwukrotnie częściej u kobiet niż u mężczyzn. Jest jednym z najczęstszych nowotworów mieloproliferacyjnych występujących u młodych kobiet, będących w okresie rozrodczym. U pacjentek ciężarnych z ET stwierdza się zwiększone ryzyko powikłań w postaci wad płodu oraz powikłań u ciężarnej. Najczęściej powikłania występują w pierwszym trymestrze ciąży i są to samoistne poronienia. W pracy przedstawiono przebieg czterech ciąż u trzech pacjentek z ET leczonych w jednym ośrodku, zakończonych urodzeniem zdrowych dzieci. W leczeniu stosowano interferon α, heparynę drobnocząsteczkową oraz kwas acetylosalicylowy.
Źródło:
OncoReview; 2013, 3, 3; 201-205
2450-6125
Pojawia się w:
OncoReview
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Selected predictors increase the chance of effective interferon beta treatment in patients with multiple sclerosis
Wybrane predyktory zwiększają szansę skutecznego leczenia interferonem beta chorych na stwardnienie rozsiane
Autorzy:
Cendrowski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437955.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
predictors
multiple sclerosis
interferon beta
outcome
predyktory
stwardnienie rozsiane
wyniki
Opis:
Background: Most demographic, clinical and MRI variables in patients with relapsing – remitting multiple sclerosis (RRMS) failed to predict the IFN beta treatment outcome. Objective: To identify pre-treatment and early treatment variables which predict in RRMS patients a beneficial response to the INF beta therapy. Method and patients: A survey of 20 articles on pretreatment and early treatment variables predicting the result of the IFN beta therapy in MS patients. Results: Age, gender, duration of the disease, the total or annual number of relapses and disability scale status prior to the treatment did not prognosticate the response to the IFN beta treatment. In the pre-treatment period responders compared with non-responders underwent the RR course more often. The earlier initiation of the IFN beta treatment showed a positive predictive value but only in selected patients. During the first 2 years of treatment the absence of relapses, decreased disability scale status, neuroimages with 0-2 new T2 – related lesions, without active T1-related enhanced lesions and with lower T2-, T1- related lesions predicted beneficial effects after further 2-3 years of treatment. Conclusion: A composite of selected predictors increases the chance of the beneficial IFN beta treatment outcome. The composite consists of the reduced number of relapses, the diminished disability scale status, the limited volume of new or extending T2-, T1- related lesions and the decreased number of active enhanced lesions during the first 2 years of treatment.
Temat. Większość demograficznych, klinicznych i neuroobrazowych (RM) predyktorów nie określa odpowiedzi chorych z nawracająco-zwalniającym stwardnieniem rozsianym (NZSR) na leczenie interferonem beta (IFN beta). Cel. Identyfikacja przed i na początku leczenia IFN beta zmiennych, które orzekają o korzystnej reakcji chorych z NZSR na tę terapię. Metoda i pacjenci. Dokonano przeglądu 20 artykułów opisujących zmienne, które przed i w czasie leczenia orzekły o wyniku terapii IFN beta chorych na SR. Wyniki. Wiek, płeć, długość choroby, całkowita lub roczna liczba rzutów i stopień niepełnosprawności (NP) przed leczeniem nie prognozowały odpowiedzi na IFN beta. Reagujący w porównaniu do niereagujących częściej mieli przed leczeniem zwalniający przebieg choroby. Wcześniejsze rozpoczęcie terapii IFN beta wykazało pozytywną wartość predykcyjną, lecz tylko u wybranych chorych. Podczas pierwszych 2 lat leczenia ustąpienie rzutów, zmniejszenie NP, wystąpienie neuroobrazów z O-2 nowymi T2 - zależnymi uszkodzeniami, bez aktywnych T1 – zależnych wzmacniających się zmian oraz z mniejszą objętością T2 – i T1- zależnych uszkodzeń były predyktorami korzystnego wyniku leczenia po 2-3 latach. Wniosek. Kompozyt wybranych predyktorów zwiększa szansę korzystnego wyniku leczenia IFN beta. Kompozyt ten składa się ze zmniejszonej liczby rzutów, obniżonego stopnia NP, ograniczonej objętości nowych lub poszerzających się T2, T1 - zależnych uszkodzeń i mniejszej liczby aktywnych wzmacniających się ognisk podczas pierwszych 2 lat leczenia.
Źródło:
Medical Review; 2013, 1; 119-129
2450-6761
Pojawia się w:
Medical Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sustained virologic response and IL28B single-nucleotide polymorphisms in patients with chronic hepatitis C treated with pegylated interferon alfa and ribavirin
Autorzy:
Jabłonowska, Elżbieta
Piekarska, Anna
Koślińska-Berkan, Ewa
Omulecka, Aleksandra
Szymańska, Bożena
Wójcik, Kamila
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039705.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Biochemiczne
Tematy:
ribavirin
interferon
HCV
IL28B
HIV
sustained virologic response
Opis:
Introduction. Hepatitis C virus (HCV) infection is a global health problem which can lead to liver cirrhosis or hepatocellular carcinoma in one-fifth of chronically infected patients. Materials and methods. The study group consisted of 123 patients: 90 with HCV mono- and 33 with HIV/HCV co-infection, who were treated with pegylated interferon alfa (Peg-IFN-α) and ribavirin. We analyzed selected pretreatment factors: age, sex, HIV/HCV co-infection, grade of inflammation, necrotic changes and fibrosis in histological analysis of liver bioptates, HCV viral load, HCV genotypes, and single nucleotide polymorphisms (SNPs) of IL28B and tried to find out which of them influence sustained virological response (SVR). The IL28B SNP C/T (rs12979860) was analyzed using Custom® SNP Genotyping Assays (Applied Biosystems). Results. Multivariate analysis demonstrated that after adjusting for the other variables three predictors independently influence SVR, namely genotype 3 of HCV, presence of the CC genotype and age >40 years (OR respectively 15.14, 3.62, and 0.36). HCV mono-infected patients were infected with HCV genotype 3 or 4 less frequently (p=0.0001) compared to HIV/HCV co-infected individuals. In patients with HIV/HCV co-infection the CC variant occurred more frequently whereas CT was found less frequently (p=0.001, p=0.0146, respectively). In patients with HIV/HCV co-infection, 3 and 4 genotype of HCV occurred more frequently compared to patients with HCV mono-infection (p=0.0001). Conclusions. These data suggest that age, HCV genotype and IL28B polymorphism are useful for prediction of the response to treatment with Peg-IFN-α and ribavirin. The more frequent occurrence of HCV genotypes 3 or 4 in patients with HIV/HCV co-infection could be associated with the route of transmission.
Źródło:
Acta Biochimica Polonica; 2012, 59, 3; 333-337
0001-527X
Pojawia się w:
Acta Biochimica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The presence of CD25 on bovine WC1 plus gamma delta T cells is positively correlated with their production of IL-10 and TGF-beta, but not IFN-gamma
Autorzy:
Maslanka, T.
Jaroszewski, J.J.
Markiewicz, W.
Ziolkowski, H.
Barski, D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32183.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
cattle
WC1 cell
T cell
T lymphocyte
transforming growth factor-beta
interleukin 10
interferon-gamma
CD25 antigen
CD25 molecule
Opis:
WC1+ cells in cattle exhibit both regulatory and effector activities. However, it has not been elucidated whether they are so plastic that both activities co-exist in one cell or there are separate subpopulations of effector and regulatory cells. Since the production of IFN-γ and IL-10 seems to be related to WC1+ cells’ effector and regulatory function, respectively, the main aim of this study was to determine whether those cytokines are produced by separate subpopulations of WC1+, or are co-produced by the same cells. Due to increasingly frequent emphasised role of consumption of IL-2 in the mechanism of suppressor action of mouse CD25+CD4+ T regulatory cells, expression of the receptor’s α chain for interleukin 2 (CD25) on WC1+ lymphocytes has been evaluated. An average of 5.21% of WC1+ cells obtained from PBMCs of 12-month-old heifers show constitutive expression of the CD25 molecule, with CD25highWC1+ and CD25lowWC1+ cells accounting for 1.05% and 4.10% of WC1+ lymphocytes, respectively. For detection of intracellular cytokine production, PBMCs were stimulated with concanavalin A. Both IFN-γ- and IL-10-producing cells within the CD25-WC1+ and CD25+WC1+ subpopulations were mainly separate subpopulations. The average percentage of IFN-γ+IL-10-, IFN-γ-IL-10+ and IFN-γ+IL-10+ cells among CD25-WC1+ lymphocytes was 4.03%, 2.67% and 0.51%, respectively. A positive correlation was observed between the presence of the CD25 molecule on WC1+ lymphocytes and production of IL-10 and TGF-β, because the average percentage of IFN-γ-IL-10+ and IFN-γ+IL-10+ among CD25+WC1+ lymphocytes was 3 and 4.5 times higher as compared to the corresponding cells in the CD25-WC1+ subpopulation, whereas the percentage of IFN-γ+IL-10- cells in both the subpopulations was not significantly different. The percentage of TGF-β+ cells within the CD25+WC1+ subpopulation was 2.72 times as high as that of CD25-WC1+ lymphocytes. Therefore, with respect to the production of IFN-γ, IL-10 and TGF-β, CD25+WC1+ lymphocytes turn out to have a more suppressor profile than CD25-WC1+.
Źródło:
Polish Journal of Veterinary Sciences; 2012, 15, 1
1505-1773
Pojawia się w:
Polish Journal of Veterinary Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pathogenesis and clinical consequences of iron overload in chronic hepatitis C - impact of host and viral factors related to iron metabolism
Autorzy:
Sikorska, K.
Romanowski, T.
Bielawski, K.P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/80838.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
antiviral therapy
chronic hepatitis C
clinical consequence
fibrosis
hepatocellular carcinoma
infection
interferon
iron metabolism
iron overload
liver cirrhosis
liver disease
liver transplantation
pathogenesis
ribavirin
virus replication
Źródło:
BioTechnologia. Journal of Biotechnology Computational Biology and Bionanotechnology; 2011, 92, 1
0860-7796
Pojawia się w:
BioTechnologia. Journal of Biotechnology Computational Biology and Bionanotechnology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza przebiegu choroby oraz zmian w obrazie rezonansu magnetycznego mózgu i rdzenia szyjnego u chorych na stwardnienie rozsiane leczonych interferonem beta, octanem glatirameru
Analysis of disease course and of change in MRI scans of the brain and of the cervical spinal cord treated with beta interferons, glatiramer acetate
Autorzy:
Wawrzyniak, Sławomir
Maciejek, Zdzisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1058142.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
glatiramer acetate
multiple sclerosis
treatment
stwardnienie rozsiane
leczenie
interferon β-1a
interferon β-1b
octan glatirameru
Opis:
Multiple sclerosis (MS) is a chronic disease of the central nervous system, it is the main cause of “non-injury” disability in the young adults’ population. As shown in clinical studies, the disease course may be changed by so-called disease modifying drugs (DMD): beta-interferons (IFN-β-1a and IFN-β-1b) as well as glatiramer acetate (GA). The purpose of this work was to analyse the course of the disease and changes in magnetic resonance imaging (MRI) scans of the brain and of the cervical spinal cord in patients with relapsing-remitting multiple sclerosis (RRMS) during a 2-year DMD therapy. The following therapies were evaluated: IFN-β-1b (250 μg), IFN-β-1a (44 mg), IFN-β-1a (30 μg) and GA (20 mg). The study duration was 24 months. The study was performed in 118 patients with RRMS. Mean patient age was 29.0±8.6 (18-50) years with disease duration of 3.4±1.6 years. The patients were treated as follows: 20 patients received IFN-β-1a (30 μg), 40 – IFN-β-1b (250 μg), 33 – IFN-β-1a (44 μg) and 25 – GA (20 mg). The female patients predominated in the study group – 66.1%. EDSS score before treatment was 2.3±0.9. The annualised relapse rate (ARR) for the entire study group was 0.82. The study showed similar effects of particular drugs on the evaluated parameters. After 2-year treatment the EDSS value was 2.6±1.3 points (an increase by 0.3 points). The value of the ARR decreased to 0.55 (a reduction by 32.9%). A significant difference in disease progression was found in MRI scans: at 1 year in 87.0% patients without progression and 42.9% patients in 2 year. The results of this study showed the following: similar effects of particular drugs, treatment with disease modifying drugs has a stabilising effect on disability progression only in some patients, a favourable effect of DMD on slow-down of the disease duration was observed during the second year of treatment and the relapses are the most important clinical indicator of disease unresponsiveness.
Stwardnienie rozsiane (łac. sclerosis multiplex, SM) to przewlekła choroba ośrodkowego układu nerwowego, stanowi też główną przyczyną niepełnosprawności (nieurazowej) w populacji młodych dorosłych. Lekami, które zgodnie z wynikami badań klinicznych mają wpływ na przebieg choroby, są: interferony beta (IFN-β-1a i IFN-β-1b) oraz octan glatirameru (GA). Celem pracy była analiza przebiegu choroby oraz zmian w obrazie rezonansu magnetycznego (RM) mózgu i rdzenia szyjnego u chorych z postacią rzutowo-remisyjną stwardnienia rozsianego (RRSM) u chorych w przebiegu 2-letniej terapii lekami immunomodulującymi (DMD): IFN-β-1b (250 μg), IFN-β-1a (44 μg), IFN-β-1a (30 μg) oraz GA (20 mg). Badanie trwało 24 miesiące. Materiał kliniczny stanowiło 118 chorych z RRSM. Grupa chorych, u których włączono leczenie, to: 20 osób leczonych IFN-β-1a (30 μg), 40 – IFN-β-1b (250 μg), 33 – IFN-β-1a (44 μg) i 25 – GA (20 mg). W badanej grupie przeważały kobiety – 66,1%. Średni wiek chorych wynosił 29,0±8,6 (18-50) roku; wartość EDSS w chwili rozpoczęcia leczenia – 2,3±0,9 pkt; roczny wskaźnik rzutów (ARR) – 0,82. W badaniu stwierdzono podobny wpływ poszczególnych leków na oceniane parametry. Po dwóch latach leczenia wartość EDSS wyniosła 2,6±1,3 pkt (wzrost o 0,3 pkt). Zaobserwowano zmniejszenie rocznego wskaźnika rzutów (ARR) do 0,55 (redukcja o 32,9%). Stwierdzono wyraźną różnicę progresji choroby w ocenie RM – po pierwszym roku progresję stwierdzono u 87,0% chorych, po drugim roku leczenia – u 42,9%. Wyniki przeprowadzonych badań wskazują, że badane leki działają podobnie na postęp choroby, leczenie DMD wpływa stabilizująco na narastanie niesprawności tylko u części chorych, korzystny wpływ leczenia immunomodulującego obserwowano szczególnie w drugim roku leczenia, a obecność nowych rzutów choroby w trakcie kuracji jest najważniejszym klinicznym wykładnikiem braku odpowiedzi na leczenie.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2010, 10, 3; 134-144
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 24

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies