Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Interferon" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Czy parametry laboratoryjne mogą być czynnikami predykcyjnymi skuteczności leczenia chorych z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu C
Can laboratory parameters be predictive factors for treatment effectiveness of patients suffering from viral hepatitis C?
Autorzy:
Badora-Rybicka, Agnieszka
Waluga, Marek
Musialik, Joanna
Boryczka, Grzegorz
Będkowska, Paulina
Hartleb, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1037698.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
interferon
svr
przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby
rybawiryna
chronic viral hepatits
rybavirin
Opis:
INTRODUCTION: The combined therapy of pegylated alpha interferon and rybavirin is a gold standard of chronic viral hepatitis C (cvhC) treatment. AIM: The aim of the study is to evaluate the laboratory test differences between the group of cvhC patients which achieved and did not achieve sustained virologic response (SVR). MATERIALS AND METHODS: 51 patients (25 women, 26 men, age 48.7 ± 12.8 years) were divided into two groups depending on SVR achievement. SVR was achieved in 41.2% of patients [(SVR(+)]. The concentration of hemoglo-bin, hematocrite, the number of erythrocytes, leucocytes, platelets, glucose, bilirubin, creatinin, uric acid, fT3, fT4, TSH, C-reactive protein (CRP), the activity of asparaginian and alaninian transaminases, alkaline phosphatase, gammaglutamylotranspeptidase, were estimated before the start of treatment and after 12, 24, 48 and 72 weeks after beginning it. Statistic analysis was performed by ANOVA of Friedmann, U Mann-Withney and t-Student tests. RESULTS: The activity of AspAT, AlAT in the SVR(+) group was lower from the 12th week until the 72nd week of observation. GGTP activity was statistically significant lower in the SVR(+)group. The decrease in TSH concentration in the 12th week and the increase in fT4 concentration in week 24 was clearer in the SVR(+) group. The hematocrite was lower in the SVR(+) group in the 48th week from the beginning of therapy and 24 weeks after the end of it. CONCLUSIONS: Patients treated with pegylated interferon 2a and rybavirine due to cvhC rarely achieve SVR if the GGTP activity is higher before the treatment and if the aminotranferases activity is higher during therapy. Latent hyperthyreosis can be a good predictive factor.
WSTĘP: Złotym standardem terapii przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C (PWZW-C) w naszym kraju jest terapia skojarzona pegylowanym interferonem alfa (PEG-If-) i rybawiryną. Celem pracy była ocena różnic w wartościach poszczególnych parametrów morfologii krwi obwodowej oraz wyników badań biochemicznych w toku leczenia chorych z PWZW-C, u których osiągnięto i nie osiągnięto trwałej odpowiedzi wirusologicznej (sustained virologic response – SVR). MATERIAŁ I METODY: 51 chorych (25 kobiet i 26 mężczyzn, średnia wieku 48,7 ± 12,8 roku) zakażonych genotypem 1b wirusa HCV podzielono na dwie grupy: pierwszą stanowili chorzy (41,2%) których terapia zakończyła się osiągnięciem SVR [SVR(+)], drugą stanowili pozostali chorzy [SVR(-)]. Przed rozpoczęciem terapii oraz po 12, 24, 48 tygodniach od rozpoczęcia, a następnie po 24 tygodniach od zakończeniu leczenia oceniano: stężenie hemoglobiny, hematokryt, liczbę erytrocytów, leukocytów oraz płytek krwi, aktywność aminotransferazy asparaginianowej (AspAT), aminotransferazy alaninowej (AlAT), fosfatazy alkalicznej (ALP) oraz gamma-glutamylotranspeptydazy (GGTP), stężenie glukozy, bilirubiny, kreatyniny, kwasu moczowego, fT3, fT4, TSH, białka C-reaktywnego (CRP). Analizę statystyczną przeprowadzono przy użyciu testów: ANOVA Friedmana, U Manna-Withneya oraz t-Studenta. WYNIKI: Aktywność AspAT, AlAT w grupie była niższa w grupie SVR(+) od 12 tygodnia aż do 72 tygodnia. Aktywność GGTP była znamiennie niższa w grupie SVR(+). Spadek stężenia TSH w 12 tygodniu oraz wzrost stężenia fT4 w 24 tygodniu leczenia był wyraźniejszy u osób SVR(+). Hematokryt osiągnął niższe wartości w grupie SVR(+) w 48 tygodni od włączenia i 24 tygodnie po zakończeniu terapii. WNIOSKI: Chorzy leczeni z powodu PWZW-C rzadziej osiągają SVR w przypadku podwyższonej aktywności GGTP przed rozpoczęciem leczenia i utrzymywania się zwiększonej aktywności aminotransferaz w trakcie terapii. Korzystny wpływ może mieć utajona nadczynność tarczycy.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2015, 69; 91-98
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena efektywności klinicznej interferonu β-1b oraz porównanie bezpośrednie interferonu β-1b z interferonem β-1a w leczeniu stwardnienia rozsianego
Evaluation of clinical effectiveness of interferon beta1B and direct comparison of interferons beta1B and beta1A in the treatment of sclerosis multiplex
Autorzy:
Bartosik-Psujek, Halina
Stelmasiak, Zbigniew
Kozubski, Wojciech
Pankiewicz, Oskar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1061830.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
interferon beta
multiple sclerosis
przegląd systematyczny
stwardnienie rozsiane
systematic review
Opis:
Background: The article presents results of systematic review focusing on clinical effectiveness and safety of interferon β-1b use in patients with multiple sclerosis and its direct comparison with interferon β-1a. Material and methods: The assessment is based on meta-analysis of the results of clinical trials identified in the wysystematic review that followed Cochrane Collaboration methodology. Primary endpoints related to therapy effectiveness and some secondary endpoints which may indirectly reflect intervention efficacy have been analyzed. Major electronic databases (incl. EMBASE, MEDLINE, CENTRAL) have been searched. Results: Interferon β-1b administered subcutaneously in a dose of 8 MIU each other day (e.o.d.) was found to have confirmed effectiveness with regard to analyzed primary endpoints and also an acceptable safety profile in relapsing-remitting multiple sclerosis during a period of 2-5 years and in secondary progressive multiple sclerosis during a period of 3 years. The potency of intervention is regarded as clinically significant. Effectiveness of interferon β-1b in primary multiple sclerosis has not been confirmed. On the basis of the results of a single clinical trial (INCOMIN) it is concluded that interferon β-1b administered subcutaneously in the dose of 8 MIU e.o.d. might have higher efficacy compared to 6 MIU once weekly intramuscular interferon β-1a in relapsing-remitting multiple sclerosis during a period of 2 years. Conclusions: The results show that interferon β-1b is a medication with confirmed effectiveness in multiple sclerosis with relapsing activity and could be more effective than interferon β-1a given once a week.
Wstęp: W artykule przedstawiono wyniki przeglądu systematycznego dotyczącego skuteczności i bezpieczeństwa stosowania interferonu β-tb oraz bezpośredniego porównania efektywności klinicznej interferonu β-tb z interferonem β-^ w leczeniu pacjentów ze stwardnieniem rozsianym. Material i metoda: Oceny dokonano na podstawie metaanalizy wyników badań klinicznych odnalezionych w ramach przeglądu systematycznego, zgodnie z wytycznymi Cochrane Collaboration. Analizie poddano pierwszorzędowe punkty końcowe, na podstawie których można wnioskować o efektywności terapii, oraz niektóre drugorzędowe punkty końcowe, które pośrednio mogą świadczyć o skuteczności interwencji. Przeszukano najważniejsze bazy informacji medycznych (m.in. EMBASE, MEDLINE, CENTRAL). Wyniki: Analiza skuteczności wykazała, że interferon β-Λ podawany podskórnie w dawce 8 MIU co drugi dzień jest lekiem o udowodnionej skuteczności wobec pierwszorzędowych punktów końcowych oraz o akceptowalnym profilu bezpieczeństwa w stwardnieniu rozsianym z okresami rzutów i remisji w okresie 2-5 lat leczenia, a także w stwardnieniu rozsianym o przebiegu wtórnie postępującym w okresie 3 lat leczenia. Jest to lek o istotnej klinicznie sile interwencji. Nie udowodniono skuteczności interferonu β-Λ w leczeniu pierwotnie przewlekle postępującego stwardnienia rozsianego. W oparciu o wyniki jednego badania (INCOMIN) stwierdzono, że interferon β- 1b podawany podskórnie w dawce 8 MIU może być lekiem o wyższej skuteczności w porównaniu z interferonem β-^ podawanym domięśniowo w dawce 6 MIU w stwardnieniu rozsianym z okresami rzutów i remisji w okresie 2 lat leczenia. Wnioski: W wyniku przeprowadzonej analizy stwierdzono, że interferon β-Λ jest lekiem o udowodnionej skuteczności klinicznej w leczeniu stwardnienia rozsianego z aktywnością rzutową i być może jest skuteczniejszy od interferonu β-^ podawanego raz w tygodniu.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2006, 6, 4; 224-231
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leczenie nadpłytkowości samoistnej w ciąży – doświadczenia własne ośrodka
The management and outcome of essential thrombocythemia in pregnancy – single-center experience
Autorzy:
Becht, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1066039.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Education
Tematy:
ciąża
heparyna drobnocząsteczkowa
interferon
kwas acetylosalicylowy
nadpłytkowość samoistna
Opis:
Essential thrombocythemia (ET) is a myeloproliferative neoplasm characterized by an increase in platelet (PLT > 450 000/μl) and a tendency for either thrombosis or hemorrhage. ET is often diagnosed in elderly life and is two times more frequent in females than in males. This is the most common myeloproliferative neoplasm in women of childbearing age. An increased risk of fetal and maternal complications has been demonstrated in patients with ET. Most of complications (particularly the case of spontaneous abortion) occurs during the first trimester of pregnancy. The paper presents four pregnancies in three patients with essential thrombocythemia who were treated in Department of Hematology Pomeranian Medical University. In the treatment of pregnant patients with essential thrombocythemia interferon alpha, acetylsalicylic acid (ASA) and low molecular weight heparin were used.
Nadpłytkowość samoistna (ET) jest przewlekłym nowotworem mieloproliferacyjnym dotyczącym głównie linii megakariocytów, przebiegającym ze zwiększoną ponad 450 000/ul liczbą płytek krwi. Nadpłytkowość występuje przede wszystkim u ludzi starszych, dwukrotnie częściej u kobiet niż u mężczyzn. Jest jednym z najczęstszych nowotworów mieloproliferacyjnych występujących u młodych kobiet, będących w okresie rozrodczym. U pacjentek ciężarnych z ET stwierdza się zwiększone ryzyko powikłań w postaci wad płodu oraz powikłań u ciężarnej. Najczęściej powikłania występują w pierwszym trymestrze ciąży i są to samoistne poronienia. W pracy przedstawiono przebieg czterech ciąż u trzech pacjentek z ET leczonych w jednym ośrodku, zakończonych urodzeniem zdrowych dzieci. W leczeniu stosowano interferon α, heparynę drobnocząsteczkową oraz kwas acetylosalicylowy.
Źródło:
OncoReview; 2013, 3, 3; 201-205
2450-6125
Pojawia się w:
OncoReview
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
BENEFIT, CHAMPS i ETOMS: porównanie wyników leczenia interferonem beta chorych na klinicznie izolowane zespoły sugerujące stwardnienie rozsiane
BENEFIT, CHAMPS and ETOMS: comparison of outcome of interferon-beta treatment in patients with clinically isolated sclerosis multiplex-like syndromes
Autorzy:
Cendrowski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1061292.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
CDMS
CIS
conversion
interferon beta
konwersja
KIZ
KP SR
Opis:
The 2-year outcomes of three non-parallel, prospective, placebo-controlled studies (BENEFIT, CHAMPS, ETOMS) have shown that IFN beta-lb s.c. (Betaferon®), IFN beta-la i.m. (Avonex®) and IFN beta-la s.c. (RebiP) similarly prevented conversion of clinically isolated syndromes (CIS) into clinically definite multiple sclerosis (CDMS). Smaller proportions of CIS patients in the Betaferon®, Avonex® and RebiP groups converted to CDMS as compared with fractions in the placebo groups (28%, 21%, 34% vs. 45%, 35%, 45%); p from 0.047 to 0.00007. The mean number of days to CDMS development was prolonged by three products of IFN beta (363, 375, 569 days), but not by placebo (255, 309, 252 days); p between <0.05 and 0.00007. The mean or median number of new T2-related brain lesions was more strongly reduced in all studies by the verum than by placebo (1.0 vs. 2.0,2.1 vs. 5.0,2.0 vs. 3.0); the differences were significant. The mean or median number of new, enhancing lesions was also significantly reduced in the BENEFIT and in the CHAMPS studies, but not in the
Dwuletnie wyniki trzech nierównoległych, prospektywnych, kontrolowanych przez placebo badań (BENEFIT, CHAMPS, ETOMS) dowiodły, że IFN beta-lb s.c. (Betaferon®), IFNbeta-la i.m. (Avonex®) i IFN beta-la s.c. (Rebif®) w podobnym stopniu zapobiegły konwersji klinicznie izolowanych zespołów (KIZ) w klinicznie pewne stwardnienie rozsiane (KP SR). Mniejsze proporcje chorych z KIZ w grupach Betaferon u®, Avonexu® i Rebifu® przekształciły się w KP SR w porównaniu z frakcją w grupach placebo (28%, 21%, 34% vs 45%, 35%, 45%); p od 0,047 do 0,00007. Średnia liczba dni do wystąpienia KP SR została wydłużona przez trzy produkty IFN beta (363, 375, 569 dni), lecz nie przez placebo (255, 309, 252 dni); p między <0,05 i 0,00007. Verum silniej niż placebo zmniejszyło średnią lub medianę liczby nowych, T2-zależnych uszkodzeń mózgu (1,0 vs 2,0; 2,1 vs 5,0; 2,0 vs 3,0); p = różnice istotne. Średnia lub mediana wzmacniających się po kontraście uszkodzeń również uległa istotnej redukcji w BENEFIT, CHAMPS, ale nie w ETOMS. Pośrednie porównanie dowiodło, że trzy produkty IFN beta częściowo zapobiegły lub opóźniły konwersję KIZ w KP SR i zahamowały ewolucję nowych uszkodzeń mózgu na obrazach rezonansu magnetycznego.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2006, 6, 3; 195-199
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niepowodzenie leczenia stwardnienia rozsianego interferonem beta: kryteria, charakterystyka i próby minimalizacji
Interferon beta treatment failure in multiple sclerosis: criteria, characteristics and attempt of minimization
Autorzy:
Cendrowski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1058026.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
a non-response
interferon beta
minimization of treatment failure
multiple sclerosis
stwardnienie rozsiane
brak odpowiedzi
minimalizacja niepowodzenia leczenia
Opis:
Background: The greater part of patients with RRMS treated with IFN beta shows beneficial modification of the disease. Treatment failure (TF) to IFN beta occurs in 7-49% of RRMS patients depending on the criteria used to define a non-response. Objective: Presentation of criteria, characteristics, prediction of a non-response to IFN beta and brief description of attempts to minimize TF. Method and patients: A critical survey of 35 articles on natural course and IFN beta treatment of RRMS patients was carried out. Results: Criterion of permanent TF based on disability progression (‡1 EDSS step confirmed at 6 months) in RRMS patients receiving IFN beta over 2 years had high sensitivity (85%) in defining a not temporary non-response. Prior to the IFN beta treatment non-responders had lower relapse rate (1.4), higher disability score (2.7 at EDSS) and the greater number of enhancing lesions (3) than responders (1.8, 1.9, 0); p<0.05. Permanent TF is more probable during the first 2 years of IFN beta treatment if there is confirmed disability worsening (>1 step at EDSS). Unchanged TF is less probable if there are new relapses or at least 3 new T2-related lesions. Attempts to minimize TF include appropriate selection of patients, maintenance of symptomatic treatment, management of side effects, no IFN beta treatment interruptions, increase of a dose, lowering of IFN beta neutralizing antibody titre, switching to the 1st and the 2nd line immunomodulating drugs or to monoclonal antibodies (natalizumab). Conclusions: Defining permanent TF depends on criteria of worsening disability. Prediction of enduring TF may be established on previous disability deterioration and the greater number of antecedent, active enhancing lesions (Gd+). The minimization of TF to IFN beta is complex, not always effective procedure and should aim at eliminating the cause of a non-response.
Temat: Większa część chorych na NZSR leczonych IFN beta wykazuje korzystną modyfikację choroby. Niepowodzenie leczenia (NL) interferonem beta występuje u 7-49% chorych na NZSR w zależności od kryteriów braku odpowiedzi na terapię. Cel: Przedstawienie kryteriów, charakterystyki, predykcji braku odpowiedzi na IFN beta oraz krótki opis prób minimalizacji NL. Metoda i pacjenci: Dokonano krytycznego przeglądu 35 artykułów o przebiegu naturalnym i leczeniu IFN beta chorych na NZSR. Wyniki: Kryterium trwałego NL oparte na pogorszeniu niepełnosprawności (NP) o ‡1 st. EDSS (potwierdzonej po 6 miesiącach) u chorych na NZSR otrzymujących IFN beta przez 2 lata wykazało wysoką czułość (85%) w określeniu trwałego braku odpowiedzi. Przed leczeniem IFN beta niereagujący mieli niższy wskaźnik rzutów (1,4), wyższy stopień NP (2,7) i większą liczbę pokontrastowych uszkodzeń (3) w porównaniu z reagującymi (1,9, 1,8, 0); p<0,05. Trwałe NP jest bardziej prawdopodobne w ciągu 2 pierwszych lat leczenia, jeśli wystąpiło potwierdzone pogorszenie NP (‡1 st. EDSS). Utrwalone NL jest mniej prawdopodobne, jeśli występują nowe rzuty lub ‡3 nowe T2-zależne uszkodzenia. Próby minimalizacji NL polegają na właściwym doborze pacjentów, utrzymaniu leczenia objawowego, terapii objawów niepożądanych, unikaniu przerw w leczeniu, zwiększeniu dawki, obniżeniu miana przeciwciał neutralizujących IFN beta, terapii dodanej, zamianie IFN beta na inne leki immunomodulujące I lub II linii oraz na przeciwciała monoklonalne (natalizumab). Wnioski: Definicja trwałego NL zależy od kryteriów pogarszającej się NP. Predykcja trwałego NL może być oparta na poprzedzającym pogorszeniu NP i większej liczbie uprzednich, aktywnych, wzmacniających się uszkodzeń (Gd+). Minimalizacja NL jest złożona, nie zawsze skuteczna i powinna dążyć do eliminacji jego przyczyny.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2010, 10, 2; 112-117
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Selected predictors increase the chance of effective interferon beta treatment in patients with multiple sclerosis
Wybrane predyktory zwiększają szansę skutecznego leczenia interferonem beta chorych na stwardnienie rozsiane
Autorzy:
Cendrowski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437955.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
predictors
multiple sclerosis
interferon beta
outcome
predyktory
stwardnienie rozsiane
wyniki
Opis:
Background: Most demographic, clinical and MRI variables in patients with relapsing – remitting multiple sclerosis (RRMS) failed to predict the IFN beta treatment outcome. Objective: To identify pre-treatment and early treatment variables which predict in RRMS patients a beneficial response to the INF beta therapy. Method and patients: A survey of 20 articles on pretreatment and early treatment variables predicting the result of the IFN beta therapy in MS patients. Results: Age, gender, duration of the disease, the total or annual number of relapses and disability scale status prior to the treatment did not prognosticate the response to the IFN beta treatment. In the pre-treatment period responders compared with non-responders underwent the RR course more often. The earlier initiation of the IFN beta treatment showed a positive predictive value but only in selected patients. During the first 2 years of treatment the absence of relapses, decreased disability scale status, neuroimages with 0-2 new T2 – related lesions, without active T1-related enhanced lesions and with lower T2-, T1- related lesions predicted beneficial effects after further 2-3 years of treatment. Conclusion: A composite of selected predictors increases the chance of the beneficial IFN beta treatment outcome. The composite consists of the reduced number of relapses, the diminished disability scale status, the limited volume of new or extending T2-, T1- related lesions and the decreased number of active enhanced lesions during the first 2 years of treatment.
Temat. Większość demograficznych, klinicznych i neuroobrazowych (RM) predyktorów nie określa odpowiedzi chorych z nawracająco-zwalniającym stwardnieniem rozsianym (NZSR) na leczenie interferonem beta (IFN beta). Cel. Identyfikacja przed i na początku leczenia IFN beta zmiennych, które orzekają o korzystnej reakcji chorych z NZSR na tę terapię. Metoda i pacjenci. Dokonano przeglądu 20 artykułów opisujących zmienne, które przed i w czasie leczenia orzekły o wyniku terapii IFN beta chorych na SR. Wyniki. Wiek, płeć, długość choroby, całkowita lub roczna liczba rzutów i stopień niepełnosprawności (NP) przed leczeniem nie prognozowały odpowiedzi na IFN beta. Reagujący w porównaniu do niereagujących częściej mieli przed leczeniem zwalniający przebieg choroby. Wcześniejsze rozpoczęcie terapii IFN beta wykazało pozytywną wartość predykcyjną, lecz tylko u wybranych chorych. Podczas pierwszych 2 lat leczenia ustąpienie rzutów, zmniejszenie NP, wystąpienie neuroobrazów z O-2 nowymi T2 - zależnymi uszkodzeniami, bez aktywnych T1 – zależnych wzmacniających się zmian oraz z mniejszą objętością T2 – i T1- zależnych uszkodzeń były predyktorami korzystnego wyniku leczenia po 2-3 latach. Wniosek. Kompozyt wybranych predyktorów zwiększa szansę korzystnego wyniku leczenia IFN beta. Kompozyt ten składa się ze zmniejszonej liczby rzutów, obniżonego stopnia NP, ograniczonej objętości nowych lub poszerzających się T2, T1 - zależnych uszkodzeń i mniejszej liczby aktywnych wzmacniających się ognisk podczas pierwszych 2 lat leczenia.
Źródło:
Medical Review; 2013, 1; 119-129
2450-6761
Pojawia się w:
Medical Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Contact allergy to nickel: Patch test score correlates with IL-5, but not with IFN-gamma nickel-specific secretion by peripheral blood lymphocytes
Autorzy:
Czarnobilska, E
Jenner, B.
Kaszuba-Zwoinska, J.
Kapusta, M.
Obtulowicz, K.
Thor, P.
Spiewak, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/49735.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Instytut Medycyny Wsi
Tematy:
allergic contact dermatitis
patch test
contact allergy
lymphocyte
interleukin 5
interferon gamma
risk estimation
nickel
peripheral blood
chronic disease
Źródło:
Annals of Agricultural and Environmental Medicine; 2009, 16, 1; 37-41
1232-1966
Pojawia się w:
Annals of Agricultural and Environmental Medicine
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Up-regulation of human PNPase mRNA by β-interferon has no effect on protein level in melanoma cell lines
Autorzy:
Gewartowski, Kamil
Tomecki, Rafal
Muchowski, Lukasz
Dmochowska, Aleksandra
Dzwonek, Artur
Malecki, Michal
Skurzak, Henryk
Ostrowski, Jerzy
Stepien, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1041287.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Biochemiczne
Tematy:
polynucleotide phosphorylase
melanoma
human mitochondria
beta interferon
poly(A) tails
PNPase
Opis:
Human mitochondrial polynucleotide phosphorylase (hPNPase) is an exoribonuclease localized in mitochondria. The exact physiological function of this enzyme is unknown. Recent studies have revealed the existence of a relationship between induction of hPNPase mRNA and both cellular senescence and growth arrest of melanoma cells following β-interferon treatment. The aim of this study was to verify whether the augmented hPNPase mRNA level results in increase of the protein level. In several cell lines established from five metastatic melanoma patients we did not find any such correlation. However, an elevated level of hPNPase protein was observed in interferon-induced HeLa and Jurkat cells. This increase was correlated with a slight shortening of poly(A) tails of mitochondrial ND3 transcript.
Źródło:
Acta Biochimica Polonica; 2006, 53, 1; 179-188
0001-527X
Pojawia się w:
Acta Biochimica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sustained virologic response and IL28B single-nucleotide polymorphisms in patients with chronic hepatitis C treated with pegylated interferon alfa and ribavirin
Autorzy:
Jabłonowska, Elżbieta
Piekarska, Anna
Koślińska-Berkan, Ewa
Omulecka, Aleksandra
Szymańska, Bożena
Wójcik, Kamila
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039705.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Biochemiczne
Tematy:
ribavirin
interferon
HCV
IL28B
HIV
sustained virologic response
Opis:
Introduction. Hepatitis C virus (HCV) infection is a global health problem which can lead to liver cirrhosis or hepatocellular carcinoma in one-fifth of chronically infected patients. Materials and methods. The study group consisted of 123 patients: 90 with HCV mono- and 33 with HIV/HCV co-infection, who were treated with pegylated interferon alfa (Peg-IFN-α) and ribavirin. We analyzed selected pretreatment factors: age, sex, HIV/HCV co-infection, grade of inflammation, necrotic changes and fibrosis in histological analysis of liver bioptates, HCV viral load, HCV genotypes, and single nucleotide polymorphisms (SNPs) of IL28B and tried to find out which of them influence sustained virological response (SVR). The IL28B SNP C/T (rs12979860) was analyzed using Custom® SNP Genotyping Assays (Applied Biosystems). Results. Multivariate analysis demonstrated that after adjusting for the other variables three predictors independently influence SVR, namely genotype 3 of HCV, presence of the CC genotype and age >40 years (OR respectively 15.14, 3.62, and 0.36). HCV mono-infected patients were infected with HCV genotype 3 or 4 less frequently (p=0.0001) compared to HIV/HCV co-infected individuals. In patients with HIV/HCV co-infection the CC variant occurred more frequently whereas CT was found less frequently (p=0.001, p=0.0146, respectively). In patients with HIV/HCV co-infection, 3 and 4 genotype of HCV occurred more frequently compared to patients with HCV mono-infection (p=0.0001). Conclusions. These data suggest that age, HCV genotype and IL28B polymorphism are useful for prediction of the response to treatment with Peg-IFN-α and ribavirin. The more frequent occurrence of HCV genotypes 3 or 4 in patients with HIV/HCV co-infection could be associated with the route of transmission.
Źródło:
Acta Biochimica Polonica; 2012, 59, 3; 333-337
0001-527X
Pojawia się w:
Acta Biochimica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czynniki dobrej odpowiedzi na leczenie przeciwwirusowe zakażenia HBV
Factors that predict response to hepatitis B treatment
Autorzy:
Janocha-Litwin, Justyna
Simon, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/552866.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:
hepatitis B
predictors of response
treatment
interferon alpha
nucleo-ti(-si)de analogues
Opis:
Duża liczba osób zakażonych wirusem zapalenia wątroby typu B na świecie i w Polsce oraz ograniczona dostępność i skuteczność leczenia przyczynowego wymusza poznanie czynników odpowiedzi na stosowaną terapię. Ma to na celu wybranie jak najlepszego leku oraz możliwość modyfikacji leczenia w trakcie terapii. W pracy omówiono poznane czynniki/znaczniki odpowiedzi na leczenie zakażenia HBV. Czynnikami dobrej odpowiedzi na terapię PEG-IFN wyjściowo są: niska wiremia HBV DNA , obecność HBeAg, wysoka aktywność Al at, genotyp A lub B HBV oraz wysoka aktywność zapalna w badaniu histopatologicznym bioptatu wątroby. Monitorowanie skuteczności leczenia przeciwwirusowego oceną wiremii HBV DNA metodą PCR , ilościowego oznaczania HBsAg, HBeAg i kinetyki spadku tych stężeń umożliwia modyfikację leczenia w trakcie jego trwania. Dalej istnieje potrzeba selekcjonowania nowych czynników pozwalających przewidywać skuteczność prowadzonego leczenia przeciwwirusowego u zakażonych HBV w celu ograniczenia ryzyka rozwoju odległych powikłań, tj. rozwoju marskości wątroby ze wszystkimi następstwami, oraz raka wątrobowokomórkowego
A large number of people infected with hepatitis B virus in Poland and the world as well as limited availability and efficiency of causal therapy necessitate further research on predictors of response to the therapy. It has to provide choosing the best medication and capability to modify the therapy. The paper discusses predictors of responses to the HBV therapy. Factors associated with response to PEG-IFN therapy are: low HBV DNA level, HBeAg presence, high Al at activity and active inflammation in histopathological examination of the liver biopsy. Modification of the therapy is possible by monitoring its effectiveness by using the assessment of HBV DNA levels with PCR method, HBsAg quantification and kinetics of the decrease in their concentrations. There is still a need to discover new factors that will let predict the efficiency of the antiviral therapy in HBV positive patients to decrease the risk of developing the long-term complications such as liver cirrhosis and hepatocellular cancer
Źródło:
Family Medicine & Primary Care Review; 2014, 1; 44-47
1734-3402
Pojawia się w:
Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Influence of interferon-gamma on the in vitro growth of Toxoplasma gondii
Autorzy:
Konopka, E.
Dzbenski, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/841123.pdf
Data publikacji:
1998
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Tematy:
parasite
mouse
mice
macrophage
Toxoplasma gondii
interferon gamma
growth
in vitro
Źródło:
Annals of Parasitology; 1998, 44, 3
0043-5163
Pojawia się w:
Annals of Parasitology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ interferonu beta-1b na uczenie się niewerbalne i ciągłość uwagi u chorych na stwardnienie rozsiane
Effect of interferon beta-1b on the nonverbal learning and sustained attention in patients with multiple sclerosis
Autorzy:
Kułakowska, Alina
Halicka, Dorota
Drozdowski, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1061868.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
attention
interferon beta-1b
learning
multiple sclerosis
stwardnienie rozsiane
uczenie się
uwaga
Opis:
Interferon beta is the most widely prescribed therapy for the multiple sclerosis (MS), positively modifying the disease course. The aim of this study was to examine effects of long-term treatment with interferon beta-1b (8 mln. IU every other day, for 24 months) on the nonverbal learning and sustained visual attention in MS patients. Nineteen relapsing-remitting patients were included. The mean age was 30.3 (18-43) years, mean disease duration and mean EDSS scores were 3.2 (0.5-7.0) years and 2.05 (0.5-5.0), respectively. The patients underwent psychological testing three times: before interferon beta-1b treatment, 12 and 24 months later. The Nonverbal Learning Test, the Visual Continuous Attention Test and Beck Depression Inventory were used. Nineteen matched (age, sex, education, EDSS scors, disease duration) control subjects, also with relapsingremitting MS, not reciving interferon beta, underwent the same testing procedure. Before interferon beta-1b treatment there were no significant differences among examined and control groups on any tests. 24 months treatment with interferon beta-1b positively influenced nonverbal learning (p<0.05), and did not change sustained attention and mood. Treatment with interferon beta-1b reduced MS attack frequency (p<0.05) and had beneficial (statistically unsignificant) effect on disability assessed by the EDSS. Serious adverse events were not observed in treated patients. Conclusions: 1. Treatment with interferon beta-1b positively influences nonverbal learning. 2. During interferon beta-1b therapy were not observed significant changes in sustained attention and mood.
Interferon beta jest najczęściej stosowanym lekiem łagodzącym przebieg kliniczny stwardnienia rozsianego (SM). Celem tej pracy była ocena wpływu przewlekłego leczenia interferonem beta-1b (8 mln. j.m. podawane co drugi dzień, przez 24 miesiące) na uczenie się niewerbalne i ciągłość uwagi wzrokowej u chorych na stwardnienie rozsiane. Zbadano 19 pacjentów z postacią rzutowo-remisyjną SM. Średni wiek chorych wynosił 30,3 (18-43) lata, średni czas trwania choroby – 3,2 (0,5-7,0) lata, średnia wartość skali EDSS – 2,05 (0,5-5,0) punktu. Pacjentów poddano 3-krotnie (przed rozpoczęciem leczenia interferonem, po upływie 12 i 24 miesięcy) badaniu psychologicznemu. Wykorzystano: test uczenia się niewerbalnego (NVLT), test ciągłości uwagi (DAUF) i Inwentarz Depresji Becka. Grupę kontrolą stanowiło 19 chorych również z postacią rzutowo-remisyjną SM, odpowiednio dobranych pod względem wieku, płci, wykształcenia, stopnia niesprawności (EDSS) i czasu trwania choroby, nieleczonych interferonem beta, których poddano takiej samej procedurze badawczej. Wyniki osiągnięte przed leczeniem interferonem beta-1b przez pacjentów z grupy badanej i kontrolnej nie różniły się istotnie w żadnym z testów. Trwające 24 miesiące leczenie interferonem beta-1b korzystnie wpłynęło na uczenie się niewerbalne (p<0,05), nie zmieniając istotnie ciągłości uwagi ani nastroju. Terapia zmniejszała częstość rzutów choroby (p<0,05) oraz miała korzystny wpływ na narastanie niesprawności ocenianej w skali EDSS (brak istotności statystycznej). Nie obserwowano poważnych działań niepożądanych w grupie chorych leczonych interferonem beta-1b. Wnioski: 1. Leczenie interferonem beta-1b wpływa korzystnie na niewerbalne uczenie się. 2. W trakcie terapii interferonem beta-1b nie obserwowano istotnych zmian ciągłości uwagi ani nastroju.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2005, 5, 4; 265-270
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
An unusual presentation of corneal intraepithelial neoplasia
Autorzy:
Marticorena-Álvarez, Paula
Garrido Ceca, Guadalupe
Celdrán Vivancos, Diego Asensio
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1928037.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Medical Education
Tematy:
cornea
epitheliectomy
interferon
intraepithelial
neoplasia
Opis:
Introduction: Conjunctival/corneal intraepithelial neoplasms are premalignant lesions usually showing conjunctival or limbal involvement. We report the rare case of an isolated corneal intraepithelial lesion. Clinical case: An 80-year-old woman with an elevated, avascular, well-demarcated grey corneal plaque. After epitheliectomy and alcohol, the excised lesion was identified as a high-grade epithelial neoplasia. Treatment was topical interferon α-2b for 1 month without recurrences. Conclusions: A well-defined greyish corneal opacity should always raise suspicion of an intraepithelial neoplasia. In the present case, epitheliectomy and topical recombinant interferon proved successful.
Źródło:
OphthaTherapy; 2020, 7, 4; 302-304
2353-7175
2543-9987
Pojawia się w:
OphthaTherapy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The presence of CD25 on bovine WC1 plus gamma delta T cells is positively correlated with their production of IL-10 and TGF-beta, but not IFN-gamma
Autorzy:
Maslanka, T.
Jaroszewski, J.J.
Markiewicz, W.
Ziolkowski, H.
Barski, D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32183.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
cattle
WC1 cell
T cell
T lymphocyte
transforming growth factor-beta
interleukin 10
interferon-gamma
CD25 antigen
CD25 molecule
Opis:
WC1+ cells in cattle exhibit both regulatory and effector activities. However, it has not been elucidated whether they are so plastic that both activities co-exist in one cell or there are separate subpopulations of effector and regulatory cells. Since the production of IFN-γ and IL-10 seems to be related to WC1+ cells’ effector and regulatory function, respectively, the main aim of this study was to determine whether those cytokines are produced by separate subpopulations of WC1+, or are co-produced by the same cells. Due to increasingly frequent emphasised role of consumption of IL-2 in the mechanism of suppressor action of mouse CD25+CD4+ T regulatory cells, expression of the receptor’s α chain for interleukin 2 (CD25) on WC1+ lymphocytes has been evaluated. An average of 5.21% of WC1+ cells obtained from PBMCs of 12-month-old heifers show constitutive expression of the CD25 molecule, with CD25highWC1+ and CD25lowWC1+ cells accounting for 1.05% and 4.10% of WC1+ lymphocytes, respectively. For detection of intracellular cytokine production, PBMCs were stimulated with concanavalin A. Both IFN-γ- and IL-10-producing cells within the CD25-WC1+ and CD25+WC1+ subpopulations were mainly separate subpopulations. The average percentage of IFN-γ+IL-10-, IFN-γ-IL-10+ and IFN-γ+IL-10+ cells among CD25-WC1+ lymphocytes was 4.03%, 2.67% and 0.51%, respectively. A positive correlation was observed between the presence of the CD25 molecule on WC1+ lymphocytes and production of IL-10 and TGF-β, because the average percentage of IFN-γ-IL-10+ and IFN-γ+IL-10+ among CD25+WC1+ lymphocytes was 3 and 4.5 times higher as compared to the corresponding cells in the CD25-WC1+ subpopulation, whereas the percentage of IFN-γ+IL-10- cells in both the subpopulations was not significantly different. The percentage of TGF-β+ cells within the CD25+WC1+ subpopulation was 2.72 times as high as that of CD25-WC1+ lymphocytes. Therefore, with respect to the production of IFN-γ, IL-10 and TGF-β, CD25+WC1+ lymphocytes turn out to have a more suppressor profile than CD25-WC1+.
Źródło:
Polish Journal of Veterinary Sciences; 2012, 15, 1
1505-1773
Pojawia się w:
Polish Journal of Veterinary Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mechanisms of type I interferon action and its role in infections and diseases transmission in mammals
Autorzy:
Niedźwiedzka-Rystwej, Paulina
Tokarz-Deptuła, Beata
Deptuła, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038631.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Biochemiczne
Tematy:
interferon
signaling pathway
infection
mammal
Opis:
Interferons (IFNs) are pivotal regulators of immunological processes. This paper describes mainly type I interferons -α and -β and their recently recounted signaling pathways, especially connected with ISGs - interferon stimulated genes, having a crucial role in regulating IFN recruitment. Moreover, the paper shows the data on the role of interferons -α and -β in infections - not only commonly known viral infections, but also bacterial, fungal and parasitic.
Źródło:
Acta Biochimica Polonica; 2017, 64, 2; 199-205
0001-527X
Pojawia się w:
Acta Biochimica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies