Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Institute of Industrial Design" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
„Pięć milionów dzieci czeka na nowe zabawki…”. O organizacji przemysłu zabawkarskiego i wzornictwie zabawek w Polsce lat 50. i 60. XX wieku
“FIVE MILLION CHILDREN ARE WAITING FOR NEW TOYS ...”. ABOUT THE DESIGN OF TOYS AND THE ORGANIZATION OF THE TOY INDUSTRY IN POLAND IN THE 1950S AND 1960S
Autorzy:
Wiszniewska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2135562.pdf
Data publikacji:
2021-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
toys
designers
Cepelia Corporation
IWP (Institute of Industrial Design)
BNEP (Office of Production Aesthetics Surveillance)
Opis:
In the first years after World War II, the task of setting up a toy industry was undertaken in Poland. According to the declarations from the Polish People’s Republic authorities about providing all children with a carefree childhood, access to education and help in developing individual interests, a well-designed and carefully made toy was to reach the hands of 5 million children. It was also supposed to be aesthetic and accessible to the impoverished society after the war. Therefore, toys were mainly produced from waste materials, such as wood, leather, felt, fabrics, provided by state-owned industrial plants or production cooperatives. Toys made in artists’ studios and in the BNEP Toy Factory under the direction of Jan Kurzątkowski met these criteria. A turning point in the history of the organization of the post-war toy industry was the establishment of The Office for Toy Industry Studies and Projects, a facility included in the structures of Cepelia and unique not only on the national, but also on the Europe scale. The office was established on 5 December 1950 by order of the president of the Central Office of Fine Manufacturing. The specialists employed in this institution (artists, educators, psychologists and material scientists) ensured that children received a good educational toy – carefully made, appropriate for their age, safe and nice at the same time. The designs developed under their professional supervision were handed over to Cepelia’s cooperatives for implementation, while providing appropriate instructions on the material and decorations used. One of the Office’s first initiatives was to produce a specific type of wooden and fabric doll, which was exported to Western Europe and the USA and created what was termed the “Polish Doll”. The office only existed for 4 years. Pursuant to the resolution of the Presidium of the Government dated on 18 December 1954, it was transferred to the Board of the Toy Industry at the Central Union of Work Cooperatives. In practice, this meant its liquidation and the cessation of research and development of new toy designs. This decision resulted in a rapid constriction in the development of Poland’s toy industry. The idea of such a holistic, comprehensive approach to the issue of toys has never been returned to, not only from the point of view of aesthetics, but also toys’ role in children’s upbringing and education. This was changed neither by the Central Design Office of the Toy Industry established in 1956 at the Ministry of Education, nor “Plastuś”, a competition for the best toy for children available on the market, launched in 1961.
Źródło:
Artium Quaestiones; 2021, 32; 131-160
0239-202X
Pojawia się w:
Artium Quaestiones
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czym jest polski design?
Autorzy:
Kostrzyńska-Miłosz, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1186520.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Polish design
history of design
Cepelia
The Institute of
Industrial Design
Ład
Wanda Telakowska
Opis:
The article touches upon the question of the history of Polish industrial design. It analyses its genesis since the second half of the nineteenth century as well as the crucial problem of how ‘Polish’ and nationally rooted were, in fact, the forms presented by the Polish designers at the time. Further reflections on the topic show two main tendencies – inspirations emerging from folk art and the search for modernity (characteristic of the entire European design during the period). Both tendencies are still present in Polish design.
Źródło:
Załącznik Kulturoznawczy; 2019, 6; 91-104
2392-2338
Pojawia się w:
Załącznik Kulturoznawczy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od szafy wielofunkcyjnej do Cepelii – powojenne projekty mebli Władysława Sowickiego z lat 1945–1954
From multifunctional wardrobe to Cepelia – post-war furniture designs by Wladyslaw Sowicki from 1945 to 1954
Autorzy:
Wereszczyńska, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29519261.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
projektowanie mebli
architektura wnętrz
polski new look
nowoczesność
instytut wzornictwa przemysłowego
Cepelia
furniture design
interior design
polish new look
modernity
institute of industrial design
Opis:
Celem artykułu jest omówienie i prezentacja powojennych projektów mebli Władysława Sowickiego, które powstały w latach 1945–1954. Standaryzacja wnętrz mieszkalnych w omawianym okresie zmusiła projektantów do zmiany podejścia do projektowania wyposażenia powierzchni normatywnych. Zaczęto odchodzić od mebli gabarytowych na rzecz mebli mniejszych, węższych, często wielofunkcyjnych czy segmentowych, które pasowałyby do skali nowych, małych mieszkań. W tym czasie Sowicki podjął współpracę z Biurem Nadzoru Estetyki Produkcji, później z Instytutem Wzornictwa Przemysłowego, oraz z Cepelią. W ramach tej współpracy powstały projekty mebli zgodnych z obowiązującymi wówczas trendami projektowymi – lekkie, ekonomiczne, funkcjonalne, wykorzystujące nowoczesne surowce. Sowicki projektował popularne w tamtym czasie meble wielofunkcyjne, meble gięte, ze sklejki, tapicerowane fotele uszaki – wszystkie o nowoczesnych, „nerkowatych” liniach charakterystycznych dla wzornictwa lat 50. i 60. Odrębną grupę stanowią projekty mebli wykonywane na zlecenie Cepelii, które cechuje zmodernizowana ludowość nawiązująca do „ekskluzywnego rustykalizmu” wnętrz inspirowanych tradycyjnym rzemiosłem. Przyjęta na potrzeby artykułu metoda badawcza obejmowała kwerendę biblioteczną, analizę materiału archiwalnego pozostającego w posiadaniu rodziny Władysława Sowickiego, a także przegląd literatury naukowej. Wszystkie omawiane w artykule projekty mebli autorstwa Władysława Sowickiego pozostają w posiadaniu rodziny artysty.
The aim of the article is to discuss and present Władysław Sowicki’s post-war furniture designs, which were created in the years 1945–1954. The standardization of residential interiors in the period in question forced designers to change their approach to designing furnishings for the spaces created according to normative standards. People began to move away from large furniture in favor of smaller, narrower, often multi-functional or segmented furniture that would fit the scale of new, small apartments. At that time, Sowicki started cooperation with the Production Aesthetics Supervision Office (BNEP - Biuro Nadzoru Estetyki Produkcji), later with the Institute of Industrial Design (IWP - Instytut Wzornictwa Przemysłowego), and with Cepelia (CPLiA - Centrala Przemysłu Ludowego i Artystycznego). As part of this cooperation, furniture designs were created in line with the design trends in force at that time - light, economical, functional, using modern raw materials. In this period Sowicki designed, popular multifunctional furniture sets made from bent plywood, consisting of upholstered armchairs with armrests called in Polish „ears”. All of these boasted modern aesthetics, “kidney-shaped” lines characteristic of the design of the 1950s and 1960s. A distinctive group of the designs commissioned by Cepelia, referes to the “exclusive rusticism” characteristic to interiors inspired by traditional workmanship. The research method adopted for the purposes of the article included a library query, an analysis of the archival material owned by the Władysław Sowicki’s family, as well as a review of the scientific literature. All the furniture designs by Władysław Sowicki discussed in the article remain in the possession of the artist’s family.
Źródło:
TECHNE. Seria Nowa; 2021, 8; 145-159
2084-851X
Pojawia się w:
TECHNE. Seria Nowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W zakładzie pracy, barze mlecznym, domu i przedszkolu. Nowe formy naczyń jako odpowiedź na zmianę warunków życia, potrzeb i zwyczajów żywieniowych w Polsce lat 50. i 60. XX wieku
At work, in a cafeteria, at home and in a kindergarten. New forms of tableware as an answer to the changing needs, living conditions and dietary habits in the 1950s and 1960s Poland
Autorzy:
Wiszniewska, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/167920.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych
Tematy:
ceramika użytkowa
Instytut Wzornictwa Przemysłowego
projektowanie dla dzieci
projektowanie dla niepełnosprawnych
tableware
Institute of Industrial Design
designing for children
designing for people with disabilities
Opis:
Dla rozwoju nowoczesnej polskiej ceramiki użytkowej lat 50. i 60. XX wieku ogromne znaczenie miał powstały w 1950 r. Instytut Wzornictwa Przemysłowego (IWP). Już na początku lat 50. zespół projektantów IWP podjął prace nad wdrożeniem do produkcji naczyń lepiej dopasowanych do powojennych realiów: małych mieszkań i lansowanego modelu rodziny, w której oboje rodzice pracowali, zaś dzieci uczęszczały do żłobka lub przedszkola. W tym modelu członkowie rodziny spożywali posiłki poza domem: w stołówce zakładowej, szkolnej lub w barze mlecznym. Odpowiedzią na te potrzeby był opracowany w 1953 r. zestaw naczyń do samoobsługowych zakładów żywienia zbiorowego. Kolejne projekty podejmowały zagadnienia projektowania dla dzieci (Barbara Fribes, 1961), czy wreszcie opracowania naczyń „sanatoryjnych”, dla osób z ograniczoną ruchomością ręki (Danuta Duszniak, 1967–1968). Odpowiedzią na nowy sposób spędzania czasu w domu – przed telewizorem – był opracowany przez Zofię Przybyszewską w 1956 r. projekt „zestawu telewizyjnego”, składający się z filiżanki z wydłużonym spodkiem, na którym można było położyć drobną przekąskę.
The development of modern Polish tableware in the 1950s and 1960s was driven by the Institute of Industrial Design, which was opened back in the 1950s. At the very beginning of the 1950s, a team of designers employed by the Institute started to work on implementing production of dishes that would fit the post-war reality much better: small apartments and the promoted family model, in which both parents worked and children were sent to nursery or kindergarten. In this model, family members ate outside: in the canteens at work and school or cafeterias. The answer to those needs was the tableware designed in 1953 for the self-service mass caterers. Designs that followed focused on designing for children (Barbara Fribes, 1961) or developing “sanatorium” tableware for people with limited hand mobility (Danuta Duszniak, 1967–1968). The answer to the new way of spending time at home – in front of the TV was the “TV set” designed by Zofia Przybyszewska in 1956 consisting of a cup and an elongated saucer that could also fit a small snack.
Źródło:
Szkło i Ceramika; 2017, R. 68, nr 5, 5; 10-13
0039-8144
Pojawia się w:
Szkło i Ceramika
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies