Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Immortality" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 70
Tytuł:
Myślenie Josepha Ratzingera o wieczności i nieśmiertelności w kontekście filozoficzno-teologicznym
Joseph Ratzinger’s thinking on eternity and immortality in a philosophical and theological context
Autorzy:
Kołodziejczyk, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28410604.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:
eternal life
immortality
soul
proclamation
spirit
matter (body)
życie wieczne
nieśmiertelność
dusza
głoszenie
duch
materia (ciało)
Opis:
The subject of reflection in this publication are the concepts of eternity and immortality of the human soul shown in a philosophical-historical and theological outline, with particular reference to the teachings of Joseph Ratzinger. His views are shown against the background of ancient, biblical, New Testament, early Christian concepts, medieval Christian thought, as well as modern and contemporary thought, which were the platform for Ratzinger’s inspiring explorations and conclusions; they led him to combine his fidelity to tradition and the truths derived from it with his original and profound view of the reality of eternal life.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 2023, 32, 4; 113-140
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozumienie czasu według J. Ratzingera w odniesieniu do poglądów św. Augustyna, G. Greshake i M. Heideggera
J. Ratzinger’s understanding of time in relations to the views of St. Augustine, G. Greshake and M. Heidegger
Autorzy:
Kołodziejczyk, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22676868.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:
time
eternal life
eternity
memory (memoria)
soul
body (matter)
dialogical immortality of the soul
relationality
czas
życie wieczne
wieczność
pamięć (memoria)
dusza
ciało (materia)
dialogiczna nieśmiertelność duszy
relacyjność
Opis:
The subject of reflection in this article is the interdependence of the concept of time, which is not in contradiction with the idea of eternity, memory and the “dialogical” soul. The views of J. Ratzinger against the background of the ancient tradition represented by St. Augustin, whose reflection is the basis and starting point of Ratzinger’s concept of time, conceived anthropologically and spiritually. Then, their continuation is presented on the basis of the theological discussion with G. Greshake, in which he criticizes the theory of resurrection in death without the soul, containing the essence of the existence of the human person and its history. At the same time, Ratzinger regards Greshake’s effort to re-understand time as a step forward in understanding the hope of eternal life. A reference to contemporary philosophy presented on the example of Martin Heidegger, whose analyzes and, unfortunately, the closed notions of temporality and being that describe human existence, are included in the background of considerations on eternity. This shows that also on the basis of existential philosophy it is at least possible to be aware of the idea of eternity and God. The above analysis also indicates the need for a new study of the biblical and anthropological foundations of the issue of time – memory, soul and speaking about eternal life in their context.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 2023, 32, 1; 119-133
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
¿Inmaterialidad e inmortalidad del alma o ‚algo’ más? Aristóteles, Tomás de Aquino, Leonardo Polo
Immateriality and immortality of the soul or „something” else? Aristotle, Thomas Aquinas, Leonardo Polo
Niematerialność i nieśmiertelność duszy czy „coś” innego? Arystoteles, Tomasz z Akwinu, Leonardo Polo
Autorzy:
Selles, Juan Fernando
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22676862.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:
inmortalidad
alma
naturaleza
esencia
acto de ser
Aristóteles
Tomás de Aquino
L. Polo
immortality
soul
nature
essence
act of being
Aristotle
Thomas Aquinas
L. Polo
nieśmiertelność
dusza
natura
istota
akt istnienia
Arystoteles
Tomasz z Akwinu
Opis:
En este trabajo se estudian las pruebas de la inmortalidad del alma humana que ofreció Aristóteles, las cuales aceptó Tomás de Aquino y, asimismo, las que este añadió. Tras esto se agrega que L. Polo aceptó las pruebas precedentes, pero como en su antropología trascendental añadió -secundando la distinción real tomista actus essendi-essentia- que el ‘acto se ser’ personal es realmente distinto y superior a la ‘esencia del hombre’, la cual equivale a su alma (que es distinta, a su vez, por superior, a la ‘naturaleza corpórea’ humana), la inmortalidad hay que predicarla del alma, pero a la persona la debe distinguir algo superior, a saber, la evieternidad o coexistencia libre, cognoscente y amante con Dios.
This paper studies the proofs of immortality of the human soul offered by Aristotle, which were accepted by Thomas Aquinas and, likewise, the proofs that he added to them. After that, it is added that L. Polo accepted the preceding proofs, but as in his transcendental anthropology he added -supporting the real Thomist actus essendi-essentia distinction- that the personal ‚act of being’ is really different and superior to the ‚essence of man’ (equivalent to his soul, which is different, in turn, by superior, to his ‚corporeal nature’ of man), immortality must be predicated of the soul, but the person must be distinguished by something superior, namely, ‚evieternity’ or free coexistence, knowing and lover with God.
Niniejszy artykuł podejmuje zagadnienie dowodów na nieśmiertelność duszy ludzkiej, zaprezentowanych przez Arystotelesa, a które przyjął i rozwinął Tomasz z Akwinu. Leonardo Polo, wychodząc od arystotelesowsko-tomaszowych rozważań, a szczególnie od tomistycznego rozróżnienia actus essendi-essentia, rozwija w ramach swojej antropologii transcendentalnej pojęcie osobowego aktu bycia, stwierdzając, że jest on rzeczywiście różny i nadrzędny w stosunku do istoty człowieka (odpowiednika jego duszy, która z kolei jest nadrzędna w stosunku do natury cielesnej). Stąd nieśmiertelność musi być orzekana o duszy, ale osobę ludzką musi określać coś wyższego, a mianowicie, evieternity, czyli swobodne współistnienie, poznanie i kochanie Boga.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 2023, 32, 1; 21-35
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poznanie intelektualne duszy ludzkiej oddzielonej od ciała (anima separata) a intelekt czynny i możnościowy
Intellectual Cognition of the Human Soul Separated From the Body (anima separata) and Active and Possible Intellect
Autorzy:
Zembrzuski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/5940131.pdf
Data publikacji:
2022-12-31
Wydawca:
Naukowe Towarzystwo Tomistyczne
Tematy:
poznanie duszy po śmierci
nieśmiertelność
intelekt czynny i możnościowy
„światło chwały”
knowledge of the soul after death
immortality
intellect active and possible
„light of glory”
Opis:
The purpose of this paper is to attempt the answer to the question of how the soul comes to know, not as a form of the body, but as a subsistent form, independent in its existence from the body, but dependent on its own created act of being (ipsum esse). We will be interested in the question of how the separated soul comes to know: Whether the two intellectual powers that are naturally in the soul - the possible intellect and the active intellect - will realize their acts, and therefore whether the soul will come to know at all, and whether it will come to know individual reality? There will be a theological theme in the paper, that is, a theme determined by the issue of the completion of the human structure in the body (the resurrection of the body) and the related beatific vision, which is the achievement of the end of human intellectual activities. It seems that the question of anima separata is not a purely speculative problem, since it contains the answer to the question of understanding human nature, an answer that is most relevant to philosophy in its practical field. For Aquinas, the existence of a separated soul, suspended, as it were, between existence in an animated body and existence in a glorified body, is “hypothetical”, and the humanity of such an entity is incomplete. However, given that Thomas is essentially considering real and not possible entities, the topic of the existence and workings of the separated soul should not be within the field of his subject matter. It seems, however, that Thomas was interested in confronting such a theme, which would reveal the uniqueness of human nature also in this aspect.
Źródło:
Rocznik Tomistyczny; 2022, 11; 89-109
2300-1976
Pojawia się w:
Rocznik Tomistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Religia rozumu i moralności Immanuela Kanta
The Religion of reason and morality of Immanuel Kant
Autorzy:
Berger, Szymon
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2154392.pdf
Data publikacji:
2022-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
Immanuel Kant
religia
rozum
wolność
nieśmiertelność
Bóg
prawo moralne
religion
reason
freedeom
immortality
God
moral law
Opis:
Filozofia religii według Immanuela Kanta polega na czysto rozumowym uzasadnieniu postulatów wolności, nieśmiertelności i Boga. Filozof z Królewca doszedł do wniosku, że są to pojęcia zawarte a priori w umyśle, dlatego nadał im praktyczne zastosowanie w powszechnym prawie moralnym. Wyszedł poza kultyczne rozumienie religii, wprowadzając religię moralności. Dostrzegał zatem w chrześcijaństwie naturalizm, w którym zawierają się odwieczne i niezmienne prawa moralne, ale odrzucił wszystko co jest związane z kościelnymi nabożeństwami. Jego religia jest czysto rozumowa i z tego powodu potrzebuje jedynie naukowej argumentacji, właściwej dla filozofii oświecenia.
According to Immanuel Kant the philosophy of religion is based on purely a reasonable justification of the postulates of freedom, immortality and God. He reached the conclusion that they are the concepts contained 'a priori' in the mind, therefore he gave them a practical application through the universal moral law. He went beyond the cultic understanding of religion by introducing the religion of morality. Thus, he saw in Christianity naturalism, which contains eternal and unchanging moral laws; however, Kant rejected anything that was related to church services. His religion is purely reasonable and therefore needs only argumentation distinctive to the philosophy of the Enlightenment.
Źródło:
Studia Elbląskie; 2022, 23; 425-436
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Remaining human in a transhumanist world
Pozostać człowiekiem w transhumanistycznym świecie
Autorzy:
Bugajska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2137638.pdf
Data publikacji:
2022-07-24
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
utopia
transhumanism
immortality
extropy
artificial intelligence
transhumanizm
nieśmiertelność
ekstropia
sztuczna inteligencja
Opis:
Given that the transhumanist vision of the world is frequently painted as desirable for people and optimistically utopian, the article’s aim is to investigate one of such visions, imagined by Scott Westerfeld in The Succession duology to see if such a utopian model accounts for the necessity of the survival of humanity. While avoiding the usual strictly dystopian and alarmist scenarios, Westerfeld’s postmortal and extropian world is rife with challenges to the transhumanist ideas, asking about the actual grounds on which future communication and cooperation would be based, and the limits of enhancement that need to be drawn not to lead to dehumanization.
Biorąc pod uwagę, że transhumanistyczna wizja świata jest często przedstawiana jako pożądana dla ludzi i optymistycznie utopijna, celem artykułu jest zbadanie jednej z takich wizji, wyobrażonej przez Scotta Westerfelda w duologii Succession, aby sprawdzić, czy taki utopijny model nie zagraża przetrwaniu ludzkości. Unikając zwykłych, stricte dystopijnych i alarmistycznych scenariuszy, postmortalny i ekstropijny świat Westerfelda jest pełen wyzwań dla transhumanistycznych idei i pobudza do refleksji nad rzeczywistymi podstawami, na których miałaby się opierać przyszła komunikacja i współpraca, oraz nad granicami ulepszeń, których nie należy przekraczać, by uniknąć dehumanizacji.
Źródło:
Teologia i moralność; 2022, 17, 1(31); 61-72
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:
Teologia i moralność
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sięganie nieśmiertelności w interpretacji o. Pawła Fłorenskiego w Мнимости в геометрии [Mnimosti w geometrii]
Reaching for Immortality in Father Paweł Fłorenski’s Interpretation in Мнимости в геометрии [Imaginary Numbers in Geometry]
Autorzy:
Kotkowska, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30145265.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
light
speed of light
time
space
immortality
światło
prędkość światła
czas
przestrzeń
nieśmiertelność
Opis:
Father Paweł Fłorenski represents an integral worldview based on the Christian and Greek paradigmatic cultural pattern. He was convinced that the knowledge contained in intellectus fidei leads to certain knowledge, although it cannot be complete knowledge. In his opinion, it is possible to get to know the whole through its parts, albeit imperfectly. The basic assumption of Fłorenski’s concept is the statement: one should philosophize only in the religion, penetrating its interior. As a theologian and philosopher, he faced the incomprehensible Mystery and has given it credibility just as a mystery. He used his great erudition and mathematical and technical education. The article is an attempt to present Paweł Fłorenski’s reasoning, describe his rational reasons for the religious truth, that man in his here and now, with the strength of his spirit, has access to the Heaven, in which he fully experiences own immortality. We showed how the Russian theologian, in his courageous thinking, according to the whole, combined data from various areas, i.e., Dante’s poetic vision with the mathematical formalism of Einstein’s theory, to justify the truth of the Christian faith about the human immortality.
Źródło:
Poznańskie Studia Teologiczne; 2022, 41; 225-240
0209-3472
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Unamuno o życiu i nieśmiertelności (z Nietzschem w tle)
Life and Immortality – Unamuno versus Nietzsche
Unamuno on Life and Immortality (with Nietzsche in the Background)
Autorzy:
Matuszewski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/18105136.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
życie
nieśmiertelność
wiara
rozum
wola
uczucia
afirmacja
life
immorality
faith
reason
will
feelings
affirmation
immortality
Opis:
Unamuno i Nietzschego, wybitnych przedstawicieli filozofii życia, dzieli stosunek do życia, a jeszcze bardziej do nieśmiertelności. Nietzsche pełnymi garściami czerpie z tradycji greckiej, dołączając do niej swój witalizm oparty na rozpoznaniu tragiczności istnienia i na etycznym wymogu afirmacji. Unamuno jest katolikiem bliskim mistyce hiszpańskiego baroku i kontestującym tomistyczną unifikację chrześcijaństwa, która racjonalistyczno-pragmatycznym kunktatorstwem tłumi prymarną w człowieku sferę emocjonalno-wolitywną. Wobec Nietzschego, którego filozofia uchodzi za promocję siły i dynamiki, jakości odnajdywanych przez niego w naturze i transponowanych na kulturę, Unamuno występuje z zarzutem niemęskości i defetyzmu. Oto człowiek egzaltujący się życiem wymyśla pokrętną koncepcję wiecznego powrotu, najpewniej wyrażającą tęsknotę za trwaniem, zamiast skorzystać z gotowej oferty chrześcijańskiej wizji nieśmiertelności. Dopiero ten, zdaniem Unamuno, jest prawdziwym wyznawcą i apologetą życia, kto chce je utrwalić aż po wieczność i kto a fortiori nie waha się nim szafować jako temporalnym epizodem. Co prawda Nietzsche zaiste nie był pod tym względem małoduszny: sądził, że są wartości wyższe aniżeli biologiczne trwanie. Wiedząc o tym, Unamuno i tak wytyka mu, podobnie jak Spinozie, stoicką, przefiltrowaną przez ewaluacje rozumu, aprobatę dla śmierci. Według niego witalizm manifestuje się prawdziwie dopiero w ogłaszanej przez wolę niezgodzie na śmierć. Rozum szermujący swoją ewidencją w sprawie konieczności umierania jest instancją zabijania ducha i grzęźnięcia w małostkowości. Wchodząc w mariaż z racjonalnością i aprobując skończoność jednostkowej egzystencji, Nietzsche kontaminuje swoją deklaratywną przynależność do witalizmu. Życiowy entuzjazm i entuzjazm dla życia weryfikują się według Unamuno przekonująco w bezwzględnej wierze w osobową nieśmiertelność. W enuncjacji z Critique de la Modernité, mogącej stanowić pendant do dyskusji Unamuno z Nietzschem, Alain Touraine zwraca uwagę, że stanowiska eskalujące motywy życia i pragnienia, frenetyczne koncepcje witalistyczne lansujące żywiołowość i entuzjazm, demonstrowały się w historii jako nieempatyczne lub wrogie wobec demokracji.
Unamuno and Nietzsche, two eminent representatives of the philosophy of life, are in disagreement over their attitudes to life and, all the more so, to immortality. Nietzsche takes with both hands from the Greek tradition adding to it his vitalism, built on acknowledging the tragic nature of existence and the ethical obligation of its affirmation. Unamuno is a catholic close to the mysticism of the Spanish baroque and contesting the Thomist unifying vision of Christianity, whose dilatory rationalist pragmatism suppresses the emotional-volitional sphere in man. Nietzsche, whose philosophy is popularly considered to be promoting power and dynamics, the two qualities he discovered in nature and transposed into culture, is accused by him of being effeminate and defeatist. Here is a man exalting life, who devises a weird idea of eternal return, probably as an expression of his longing for duration, instead of using a ready made offer of the Christian vision of immortality. Only such person is a true believer in life and its apologist who wants to perpetuate it into eternity and so, a fortiori, is not afraid to risk it as the transient episode. To be true, Nietzsche was not pusillanimous in this respect: he believed that there are values that are nobler than biological subsistence. Unamuno knows about it but still reproaches him, just like Spinoza, for the Stoic approval of death, filtered through rational evaluations. According to him, vitalism is truly manifested only in the discord for death proclaimed by the will. Reason, which is trying to overpower us with the evidence of the necessity of dying, is the power killing the spirit and getting mired in pusillanimity. By entering the marriage with rationality and approving of the finitude of individual existence Nietzsche has contaminated his declarative accession into vitalism. For Unamuno, vital enthusiasm and enthusiasm for life are convincingly verified through the unconditional faith in personal immortality. In the enunciation from Critique de la Modernité, which can be treated as a pendant to the dispute between Unamuno and Nietzsche, Alain Touraine notes that historically, standpoints that escalate the motives of life and desire, frenetic vitalist doctrines, which promote spontaneity and enthusiasm, have turned out to be lacking empathy and inimical to democracy.  
Źródło:
Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris; 2022, 59, 4; 22-61
1689-4286
Pojawia się w:
Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Асаблівасці мастацкага свету трагедыі У. Караткевіча Кастусь Каліноўскі (Смерць і неўміручасць) як мастацкай версіі гістарычных фактаў
Characteristics of the artistic world of the tragedy KASTUS KALINOUSKI (DEATH AND IMMORTALITY) by U. Karatkevich as an artistic version of historical facts
Cechy świata przedstawionego tragedii U. Karatkiewicza KASTUŚ KALINOUSKI (ŚMIERĆ I NIEŚMIERTELNOŚĆ) jako artystycznej wersji faktów historycznych
Autorzy:
Makarevich, Aliaksandr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520981.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Lingwistyki Stosowanej. Katedra Białorutenistyki
Tematy:
artistic world of play
tragedy Kastus Kalinouski. Death and Immortality
artistic version of historical facts
setting
events and facts
historical figures
ideological position of characters
elements of the author’s artistic conception
artystyczny świat sztuki
tragedia Kastuś Kalinouski (Śmierć i nieśmiertelność)
artystyczna wersja faktów historycznych
czas i miejsce wydarzeń
wydarzenia i fakty
postacie historyczne
pozycja ideowa bohaterów sztuki
motywacja do działań interpersonalnych i obywatelskich
składniki koncepcji artystycznej
мастацкі свет п’есы
трагедыя Кастусь Каліноўскі. Смерць і неўміручасць
мастацкая версія гістарычных фактаў
час і месца падзей
падзеі і факты
гістарычныя постаці
ідэйная пазіцыя герояў п’есы
складнікі аўтарскай мастацкай канцэпцыі
Opis:
The following elements of the play Kastus Kalinouski (Death and Immortality) by U. Karatkevich viewed as an artistic version of historical facts are characterized: 1) the time and place of the action; 2) the events and facts; 3) the historical figures; 4) the ideological position of the depicted historical figures and of the supporting characters; 5) the components of the author's artistic conception in revealing the essence of the historical figures and events. These indicators of the artistic world of the work prove the following. The playwright combines the depiction of the facts and events of the uprising led by K. Kalinovski and their historical authenticity (documentary text) with the pictures of human relationships, taking into account the motivation of interpersonal and civil actions, their essence and outcomes. Such an artistic reconstruction of the historical events and characters involved the expansion of the historical space within the boundaries possible at the time when the author was working on the tragedy, and the subjective filling of the play with a sense of the hypothetical truth about human nature in certain historical circumstances.
W artykule charakteryzowane są następujące składniki świata przedstawionego sztuki U. Karatkiewicza Kastuś Kalinouski (Śmierć i nieśmiertelność) jako artystycznej wersji faktów historycznych: 1) czas i miejsce wydarzeń, 2) zdarzenia i fakty, 3) postacie historyczne, 4) pozycja ideowa przedstawionych postaci historycznych, 5) elementy koncepcji artystycznej autora dotyczące postaci i wydarzeń historycznych. Te wskaźniki przedstawionego świata dzieła świadczą o tym, że W. Karatkiewicz łączy przedstawienie obiektywnych faktów i wydarzeń z powstania pod kierownictwem K. Kalinowskiego w ich historycznej dokładności (dokumentalność tekstu literackiego) z obrazami stosunków międzyludzkich. Jednocześnie pisarz koncentruje uwagę na motywacji działań interpersonalnych i obywatelskich, na ich istocie i skuteczności. Taka artystyczna rekonstrukcja wydarzeń historycznych i występujących w nich postaci z góry przesądziła o poszerzeniu granic prototypowej przestrzeni historycznej i subiektywnym wypełnieniu jej znaczeniem hipotetycznej prawdy o ludzkim charakterze w okolicznościach historycznych.
Характарызуюцца складнікі мастацкага свету п’есы Кастусь Каліноўскі. Смерць і неўміручасць У. Караткевіча як мастацкай версіі гістарычных фактаў: 1) час і месца падзей; 2) падзеі і факты; 3) гістарычныя постаці; 4) ідэйная пазіцыя адлюстраваных гістарычных асоб, а таксама дапаможных для іх раскрыцця драматургічных вобразаў; 5) складнікі аўтарскай мастацкай канцэпцыі ў выяўленні сутнасці гістарычных постацей і падзей. Гэтыя паказчыкі мастацкага свету твора сведчаць пра наступнае. Адлюстраванне аб’ектыўных фактаў і падзей паўстання пад кіраўніцтвам К. Каліноўскага ў іх гістарычнай дакладнасці (дакументальнасць мастацкага тэксту) драматург спалучае з карцінамі чалавечых узаемаадносін, улічваючы матывацыю міжасабовых і грамадзянскіх учынкаў, іх сутнасць і выніковасць. Такая мастацкая рэканструкцыя гістарычных падзей і характараў у іх вымагала рассоўвання межаў гістарычнай прасторы, даступнай для аўтара на момант стварэння трагедыі, і суб’ектыўнага напаўнення яе сэнсам гіпатэтычнай праўды пра чалавечы характар у гістарычных абставінах.
Źródło:
Acta Albaruthenica; 2022, 22; 97-122
1898-8091
Pojawia się w:
Acta Albaruthenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Fedon” Mosesa Mendelssohna i jego recepcja w Polsce
„Phaedo” by Moses Mendelssohn and its Polish reception
Autorzy:
Mróz, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2043866.pdf
Data publikacji:
2021-12-31
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Phaedo
Plato
Moses Mendelssohn
Jakub Tugendhold
immortality of the soul
Opis:
The paper discusses Moses Mendelssohn’s work Phaedo and its Polish translation which was published in 1829 by Jakub Tugendhold. Although this book did not exert impact on Polish philosophy, Tugendhold, the translator, aimed to use Mendelssohn’s biography and his Phaedo as an instructive example for those representatives of Jewish community who wanted to free themselves from isolation and undergo social and economic, though not religious, assimilation into their Polish and Christian surrounding. Moreover, the author briefly compares Plato’s and Mendelssohn’s Phaedos.
Źródło:
Człowiek i Społeczeństwo; 2021, 52; 197-210
0239-3271
Pojawia się w:
Człowiek i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cztery eseje o przekładzie (w tłumaczeniu Leokadii Styrcz-Przebindy)
Four Essays on Translation
Autorzy:
Styrcz-Przebinda, Leokadia
Krużkow, Grigorij
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29433554.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Karpacka Państwowa Uczelnia w Krośnie
Tematy:
Eseje Krużkowa o przekładzie
przekład a nieśmiertelność
przekład i Eros
filologiczny przekład na angielski Puszkinowskiego poematu Eugeniusz Oniegin – autorstwa Nabokova
Kruzhkov’s essays on translation
translation and immortality
translation and Eros
philological translation into English of Pushkin’s poem Eugene Oniegin – by Nabokov
Opis:
Przedstawiam tu swoje tłumaczenie czterech esejów Grigorija Krużkowa o przekładzie. Jest to cykl uzupełniających się nawzajem trzech artykułów: Przekład a mechanika kwantowa, Przekład i Eros, Przekład a nieśmiertelność oraz recenzja tłumaczeń Puszkinowskiego Eugeniusza Oniegina na angielski. Refleksja ich autora dotyczy tak ogólnej natury przekładu, jak i analizy artystycznej konkretnych przykładów z anglojęzycznej poezji w tłumaczeniu na rosyjski, a w tekście ostatnim – odwrotnie – różnych wersji przekładu arcydzieła klasyki rosyjskiej na język angielski. Krużkow to oryginalny poeta i tłumacz o wielkim dorobku. Przekładał poetów różnych epok, od Donne’a, Keatsa, Szekspira, Yeatsa, Dickinson po Joyce’a, Kiplinga, Frosta, Heaneya. Ze względu na niezrównane kompetencje praktyczne i teoretyczne autora, od lat prowadzącego swoją pracę przekładową i równolegle badawczą, a także zajmującego się własną twórczością poetycką, teksty te otwierają przed wrażliwym czytelnikiem świat poezji wraz z tajemnicami warsztatu tłumacza.
I present here my translation of four essays by Grigory Kruzhkov on translation. It is a series of three complementary articles: Translation and Quantum Mechanics, Translation and Eros, Translation and Immortality, and a review of Pushkin’s translations of Eugene Oniegin into English. The author’s reflection concerns both the general nature of the translation and the artistic analysis of specific examples from English-language poetry translated into Russian, and in the last text – conversely – various versions of the translation of the masterpiece of Russian classics into English. Kruzhkov is an original poet and translator with great achievements. He translated poets of various eras, from Donne, Keats, Shakespeare, Yeats, Dickinson to Joyce, Kipling, Frost, and Heaney. Due to the unparalleled practical and theoretical competences of the author, who for years has been carrying out his translation and research work, as well as creating his own poetry, these texts open up to the sensitive reader the world of poetry along with the secrets of the translator's arts of Kruzhkov himself.
Źródło:
Studia Pigoniana; 2021, 4, 4; 129-153
2657-3261
Pojawia się w:
Studia Pigoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Personalistyczny wymiar “Tajemnicy” w eseju „El secreto de la vida” Miguela de Unamuno
The personalistic dimension of the "Mystery" in the essay "El secreto de la vida" Miguel de Unamuno
Autorzy:
Jeszka, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1872319.pdf
Data publikacji:
2021-12-17
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
immortality
mystery
Unamuno
the tragic
existence
nieśmiertelność
tajemnica
tragizm
egzystencja
Opis:
Miguel de Unamuno (1864-1936) to hiszpański egzystencjalista, żyjący na przełomie XIX i XX wieku. W swojej myśli porusza przede wszystkim zagadnienia antropologiczne, gdyż interesuje go konkretny człowiek, z krwi i kości („de carne y hueso”), a przede wszystkim teleologiczny wymiar ludzkiej egzystencji. Pragnienie nieśmiertelności to podstawowa tęsknota ludzkiej woli, która dąży do odnalezienia wyjścia z labiryntu nicości, na jaką skazuje człowieka materia. Hiszpański filozof zauważa, że człowiek potrzebuje Boga jako mocnego fundamentu dla realizacji pragnienia nieśmiertelności. Według Unamuno ani pragnienie sławy, ani realizacja wielkich czynów, czy też genetyczne przekazywanie części siebie w akcie seksualnym i odbicie siebie w potomstwie nie gwarantuje zachowania „ja-świadomego” po śmierci. Istota ludzka jest nosicielem nie tylko tęsknoty za nieskończonością, ale również trudno wyrażalnej „Tajemnicy”, którą możemy utożsamić z niewysłowioną obecnością bóstwa w człowieku. Pragnienie wieczności jest podsycane przez tę niewyrażalną „Tajemnicę”, stanowiącą część ludzkiej natury. W napisanym w roku 1906 eseju „El secreto de la vida” („Sekret życia”), jak w soczewce skupiają się główne kierunki myślenia Miguela de Unamuno - istnienie Boga jako problem egzystencjalny oraz niemożność Jego bezpośredniego ujęcia przez rozum jako przyczyna poczucia tragiczności. Myślenie filozoficzno-religijne Unamuno ma charakter witalistyczny i egzystencjalny. Pobrzmiewają w nim echa intuicji filozoficznej św. Augustyna, Błażeja Pascala oraz Sørena Kierkegaarda. Hiszpański myśliciel we wspomnianym eseju opisuje egzystencję człowieka jako studnię niewyczerpanych możliwości, na dnie której znajduje się nieopisywalna „Tajemnica”. Osoba ukonstytuowana jest przez „Tajemnicę”, która nadaje sens nie tylko jej istnieniu, ale również otaczającemu jednostkę światu przyrody. Swoją refleksję nad teologicznym wymiarem egzystencji Unamuno osadza na elemencie religijnym, co przede wszystkim wyraża się w pogłębionej przez autora refleksji nad „tęsknotą za nieśmiertelnością („la ansia de inmortalidad”) oraz rozważaniami nad „poczuciem tragiczności ludzkiego życia”, czyli bezpośredniemu doświadczaniu przez jednostkę prawdy egzystencjalnej, iż z ziemskiej perspektywy nie widać tego, co znajduje się poza horyzontem materii, na której redukcjonistycznie koncentruje się poznanie rozumowe.
Miguel de Unamuno (1864-1936), a Spanish existentialist living at the turn of the 19th and 20th centuries, deals primarily with anthropological issues in his philosophical thoughts. He is interested in a specific human being, of flesh and blood (“de carne y hueso”), and above all in the teleological dimension of human existence. The desire for immortality is the basic longing of the human will, which seeks a way out of the labyrinth of nothingness to which man is condemned by matter. According to the Spanish philosopher, man needs God as a strong foundation for the realization of his desire for immortality. The human being carries within himself not only the longing for infinity, but also the hardly expressible “Mystery” that we can identify with the inexpressible presence of the divinity in man. The desire for eternity is fuelled by this “Mystery” that constitutes a part of human nature. In the essay “El secreto de la vida” (“The Mystery of Life”), written in 1906, the main directions of Miguel de Unamuno's thinking appear - the existence of God as an existential problem and the inability to understand Him directly by reason as the cause of the feeling of pathos. Unamuno's philosophical and religious thinking is vitalist and existential. In it he refers to the philosophical intuitions of St. Augustine, Blaise Pascal and Søren Kierkegaard. His reflection on the theological dimension of existence is based on a religious element, which is expressed primarily in the author's in-depth reflections on “the longing for immortality” (“la ansia de inmortalidad”) and on “the sense of the pathos of human life”.  
Źródło:
Studia Gdańskie; 2021, 49; 119-131
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Proposition of a Modern Theological Interpretation of Death as a Consequence of Sin
W stronę współczesnej interpretacji teologicznej zagadnienia śmierci jako skutku grzechu
Autorzy:
Witała, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038361.pdf
Data publikacji:
2021-12-16
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
original sin
fall of man
death
bodily death
transience
immortality
protology
grzech pierworodny
upadek
śmierć
śmierć cielesna
przemijanie
nieśmiertelność
protologia
Opis:
There is an apparent contradiction between the catholic doctrine of death as a result of the Original Sin and the fact that the biological death is a common and somewhat necessary phenomenon in the world of nature. Analysis of biblical data and interpretation of the Magisterium of the Church’s dogmatic teaching allows us to propose a solution to the problem by stating that the primary consequence of sin is spiritual death, that is, breaking communion with God, and bodily death is only a secondary, consequence result of sin, which means that the experience of bodily death has changed for man after the fall. This proposal is corroborated by opinions of some recognized contemporary theologians.
Istnieje pozorna sprzeczność pomiędzy katolickim nauczaniem o śmierci jako skutku grzechu a faktem, że śmierć biologiczna jest zjawiskiem powszechnym i poniekąd koniecznym w świecie przyrody. Analiza danych biblijnych oraz interpretacja dogmatyczna wypowiedzi Magisterium pozwala na sformułowanie propozycji rozwiązania owej trudności. Zakłada ona, że obiektywnym skutkiem grzechu jest śmierć duchowa, czyli zerwanie komunii z Bogiem, natomiast śmierć cielesna jest skutkiem jedynie subiektywnym: w znaczeniu zmiany charakteru tego doświadczenia dla człowieka. Twierdzenia takie znajdują poparcie w myśli uznanych, współczesnych teologów.
Źródło:
Poznańskie Studia Teologiczne; 2021, 39; 25-47
0209-3472
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Dualist Project and the Remote-Control Objection
Autorzy:
Olson, Eric T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791263.pdf
Data publikacji:
2021-03-18
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Swinburne
personal identity
immortality
Opis:
Substance dualism says that all thinking beings are immaterial. This sits awkwardly with the fact that thinking requires an intact brain. Many dualists say that bodily activity is causally necessary for thinking. But if a material thing can cause thinking, why can’t it think? No argument for dualism, however convincing, answers this question, leaving dualists with more to explain than their opponents.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2021, 69, 1; 89-101
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Transcendental-Phenomenological Ontology of Persons and the Singularity of Love
Autorzy:
Hart, James G.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/985693.pdf
Data publikacji:
2021-03-31
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Filozofii
Tematy:
husserl
sokolowski
klawonn
first-person reference
substance
individuation
eidos
love
immortality
Opis:
Reference to persons with personal pronouns raises the issue of the primary referent and its nature. “I” does not refer to a property or cluster of properties. This contrasts with our identifying grasp of persons. A person is a radical singularity and thus stands in contrast to a kind or sortal term. The individuation of persons is not adequately grasped by “definite descriptions” or “eidetic singularities.” In spite of the seeming possibility of persons being wholly identical in terms of properties, in other words, “doubles,” the core referent of reference to persons is not to what is individuated merely by mere numerical differences or spatial-temporal, and essential-eidetic determinations. Rather we have to do with a “non-sortal unique essence.” What “I” refers to is a self-individuating substance. This raises questions for the proper referent of “love.” What is it that love intends or loves if persons are basically radical singularities. What does one love and why does one love if whom one loves is most essentially non-sortal? The question of the ontological status of persons requires integrating the status of being transcendental I’s, and thus being non-temporal, non-spatial, non-sortal, simple (non-composite) substances and thus not homogenous with the experienced world.
Źródło:
Eidos. A Journal for Philosophy of Culture; 2020, 4, 4; 136-174
2544-302X
Pojawia się w:
Eidos. A Journal for Philosophy of Culture
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 70

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies