Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "I Sobór Watykański" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-17 z 17
    Tytuł:
    Spór o nieomylność papieża - od Haec sancta do Pastor aeternus
    Autorzy:
    Ferdek, Bogdan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/607167.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Council of Constance
    Conciliarism
    Gallicanism
    First Vatican Council
    Papal Infallibility
    Sobór w Konstancji
    koncyliaryzm
    gallikanizm
    I Sobór Watykański
    papieska nieomylność
    Opis:
    The decree Haec Sancta approved by the Council of Constance at its 5th Session (6th April 1415) helped the Council fathers to put an end to the scandalous schism which since 1378 had divided the Latin Church between rival lines of claimants to the papal office. The Council of Constance declared for the superiority of the Council over the Pope. In Gallicanism the theory      of the superiority of a General Council lived on for hundreds of years. The great body of the bishops of the nineteenth century had little sympathy with Gallican principles, which disappeared entirely after the definition of Papal Infallibility at the First Vatican Council in 1870. There are several requirements for a dogmatic, papal infallible pronouncement: (1) The pronouncement must be made by the lawful successor to Peter. (2) The subject matter must be in the area of faith and morals. (3) The pope must be speaking ex cathedra, that is from the very seat and office of Peter. In this way he must be specifically intending to proclaim a doctrine, binding the entire Church to its assent. If one or more of these elements is missing, there is no infallible  pronouncement.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Teologiczne; 2015, 29; 183-196
    0209-3472
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Die liturgische Bewegung zwischen dem Ersten und dem Zweiten Vatikanischen Konzil
    The Liturgical Movement between the First and the Second Vatican Council
    Ruch liturgiczny między Pierwszym a Drugim Soborem Watykańskim
    Autorzy:
    Heinz, Andreas
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040479.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    liturgia
    ruch liturgiczny
    Sobór Watykański I
    Sobór Watykański II
    liturgy
    liturgical movement
    First Vatican Council
    Second Vatican Council
    Opis:
    Trzy wielkie ruchy znaczą życia Kościoła katolickiego w pierwszej połowie XX wieku: ruch biblijny, ruch ekumeniczny i ruch liturgiczny. Okres między Soborem Watykańskim I (1869-1870) i Soborem Watykańskim II (1962-1965) to najbardziej urozmaicony okres w całej liturgicznej, dziś już prawie dwutysiącletniej, historii Kościoła. Ruch liturgiczny przed ostatnim Soborem nie objął całego Kościoła katolickiego. Swoich pionierów i zwolenników ruch ten miał zwłaszcza w Europie Środkowej i Zachodniej, acz w coraz większym stopniu zyskiwał sympatyków w Ameryce Północnej i Południowej oraz w krajach misyjnych. Droga od ruchu liturgicznego do odnowy liturgicznej Soboru Watykańskiego II nie jest prosta. Choć dziś ruch liturgiczny jest niemal jednogłośnie oceniany jako sukces, wszelako z kręgów tradycjonalistycznych słyszy się też głosy uznające go za historię strat i winiące za upadek życia kościelnego w wielu częściach zachodniego świata. Korzeń jednak, z którego wyrosła reforma liturgiczna Soboru, był zdrowy i błogosławiony. Die liturgische Bewegung zwischen dem Ersten und dem Zweiten Vatikanischen Konzil Drei große Bewegungen haben das Leben der katholischen Kirche in der ersten Hälfte des 20. Jahrhunderts geprägt: die Biblische Bewegung, die Ökumenische Bewegung und die Liturgische Bewegung. Die Zeit zwischen dem Ersten Vatikanischen Konzil (1869/1870) und dem Zweiten Vatikanischen Konzil (1962-1965) war die liturgisch wohl bewegteste Epoche in der ganzen, nunmehr fast 2000-jährigen Kirchengeschichte. Die Liturgische Bewegung war vor dem letzten Konzil keine Sache der gesamten katholischen Weltkirche. Sie hatte ihre Pioniere und Anhänger vor allem in Mittel- und Westeuropa; zunehmend gab es Sympathisanten in Teilen Nord- und Südamerikas und in den Missionsländern. Der Weg von der Liturgischen Bewegung zur liturgischen Erneuerung durch das Zweite Vatikanische Konzil ist auch nicht geradlinig verlaufen. Es gab ungeduldiges Vorwärtsdrängen und vorsichtiges Abwarten, es gab Reformvorstöße und Widerstände; es gab Umwege und Irrwege. Zwar wird die Liturgische Bewegung heute fast einhellig als Erfolgsgeschichte beurteilt. Doch es gibt auch Stimmen aus traditionalistischen Kreisen, die diese Bewegung als Verlustgeschichte beklagen und ihr die Schuld geben für den Rückgang des kirchlichen Lebens in weiten Teilen der westlichen Welt. Doch der Wurzelboden, aus dem die Liturgiereform des Konzil erwachsen ist, war gesund und gesegnet.
    Three great movements marked the life of the Catholic Church in the first half of the 20th century: the Biblical movement, the ecumenical movement, and the liturgical movement. The period between the First Vatican Council (1869/1870) and the Second Vatican Council (1962-1965) was the most eventful period in the liturgical whole, now almost 2000 years, of Church history. The liturgical movement did not include the whole Catholic Church before the last Council. The liturgical movement had their pioneers and followers, especially in Central and Western Europe, increasingly there were sympathizers in North and South America and in mission lands. The path from the liturgical movement to liturgical renewal through the Second Vatican Council is not rectilinear. There were impatient pressing forward and gently waiting, there was reform thrusts and resistances; there were detours and wrong turns. While the liturgical movement is judged today almost unanimously as a success story, but there are also voices from traditionalist circles who mourn this movement as loss history and blame her for the decline of Church life in much of the Western world. But the root from which the liturgical reform of the Council has grown was healthy and blessed.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 8; 5-18
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zagadnienie naturalnego poznania Boga według Rz 1,18-33
    Autorzy:
    Romaniuk, Kazimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1166769.pdf
    Data publikacji:
    1977
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    poznanie Boga
    Sobór Watykański I
    Rz 1
    18-33
    recognition of God
    First Vatican Council
    Rom 1
    Opis:
    On rappèlle dans cet étude certaines polémiques précedant la promulgation du decret du Vatic. I sur la possibilité de la connaissance naturelle de Dieu. La negation de cette possibilité ne peut être justifiée ni par la théologie de saint Paul ni par les opinions des Pères de l’Eglise. La difficulté signalée par certains participants du Concil — ainsi que par quelques éxégetes provient de ce qu’on ne se rend compte, parfois, du caractère spécifique de la notion de la connaissance de Dieu en Rm 1, 18-33.
    Źródło:
    The Biblical Annals; 1977, 24, 1; 59-68
    2083-2222
    2451-2168
    Pojawia się w:
    The Biblical Annals
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sobór Watykański I w świetle "Dziennika Poznańskiego": studium źródłoznawcze
    Autorzy:
    Kowalik, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1044721.pdf
    Data publikacji:
    1977
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    rozprawa
    Sobór Watykański I
    dziennik
    źródło
    historia
    treatise
    the Vatican Council I
    daily paper
    reference
    source
    history
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 1977, 35; 195-214
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Spotkania Kościoła z nowoczesnością – nowe amerykańskie badania nad katolicyzmem w XX w.
    Meetings of the Church with Modernity – New American Studies of Catholicism in the Twentieth Century
    Autorzy:
    Pazik, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2233263.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    modernizm katolicki
    intellectual history
    religia i polityka
    Sobór Watykański II
    Catholic modernism
    religion and politics
    Second Vatican Council
    Opis:
    W artykule dokonano przeglądu najnowszych publikacji amerykańskich dotyczących historii Kościoła katolickiego w XX w. Omówione prace wpisują się w nurt intellectual history, stanowiąc próbę prześledzenia rożnych nurtów myśli katolickiej, które kulminację osiągnęły w czasie Soboru Watykańskiego II. Analiza amerykańskich opracowań pozwala wskazać następujące cechy opisywanego podejścia do historii Kościoła: koncentracja na aktorach świeckich, docenienie nurtów kontestujących ortodoksję i konserwatywne nurty w Kościele oraz omówienie doświadczenia krajów, w których katolicyzm funkcjonował w sporze z innymi nurtami myśli (Francja, Niemcy).
    The article is a survey of the most recent American publications on the history of the Catholic Church in the twentieth century. The analysed works are part of the intellectual history, and seek to trace various trends of Catholic thought that culminated during the Second Vatican Council. The analysis of American studies makes it possible for us to indicate the following features of the described approach to the history of the Church: the focus on secular actors, appreciation of trends contesting the orthodoxy and conservative tendencies in the Church as well as the presentation of the experiences of countries in which Catholicism functioned in a dispute with other currents of thought (France, Germany).
    Źródło:
    Dzieje Najnowsze; 2020, 52, 4; 151-164
    0419-8824
    Pojawia się w:
    Dzieje Najnowsze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Grupa Jezus – Kościół – Ubodzy podczas pierwszej sesji Soboru Watykańskiego II w świetle zasobów archiwalnych biskupa Charles- Marie Himmera
    Jesus–Church–Poor Group during the First Session of the Second Vatican Council according to Bishop Charles-Marie Himmer’s Archival Records
    Autorzy:
    Pietrzak, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31343170.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Sobór Watykański II
    Kościół ubogi i ubogich
    teologia ubóstwa
    świadectwo
    hierarchia
    Second Vatican Council
    Church of the poor
    theology of poverty
    testimony
    hierarchy
    Opis:
    Podczas Soboru Watykańskiego II działała nieformalna grupa biskupów, popularnie nazywana grupą Kościoła ubogich, która w centrum debat umieściła relację pomiędzy Jezusem, Kościołem a ubogimi. Archiwum Katolickiego Uniwersytetu Louvain-la-Neuve przechowuje sprawozdania ze spotkań, które odbywały się w Kolegium Belgijskim w Rzymie. Ze względu na to, że ich treść jest mało znana, stosując metodę krytyki i analizy piśmiennictwa, autor przybliża ich zawartość. W pierwszej części omawia stan badań. W części drugiej ukazuje zawartość sprawozdań. 
    During the Second Vatican Council, there was an informal group of bishops, popularly known as the Church of the Poor, who placed the relationship between Jesus, the Church, and the poor at the center of the debates. The archives of the Catholic University of Louvain-la-Neuve preserve archival reports of meetings that took place at the Belgian College in Rome. Considering that the contents of these sources are not commonly recognized, the author provides an introduction to their contents using source critical analysis. In the first part, he discusses the research status. In the second section, he examines the reports’ content.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 9; 87-102
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polscy ojcowie Soboru Watykańskiego II. Wstęp do badań nad episkopatem Kościoła katolickiego w PRL
    Autorzy:
    Białkowski, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1830448.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-20
    Wydawca:
    Wydawnictwo Bernardinum
    Tematy:
    Sobór Watykański II
    polscy ojcowie soborowi
    episkopat Kościoła katolickiego
    Konferencja Episkopatu Polski
    Kościół katolicki w PRL
    analiza prozopograficzna
    wykształcenie i formacja intelektualna
    doświadczenie pasterskie – pokolenie sakry biskupiej (
    Opis:
    Wśród polskich ojców soborowych – uczestników Soboru Watykańskiego II – wyodrębniono trzy kategorie związane ze sprawowanymi godnościami, urzędami oraz święceniami (biskupi ordynariusze; biskupi sufragani i rezydujący w Rzymie; wyżsi przełożeni zakonni). Analiza prozopograficzna całej zbiorowości przeprowadzona została w oparciu o cztery cechy służące opisowi: wykształcenia i formacji intelektualnej; doświadczenia pasterskiego – pokolenie sakry biskupiej (urzędu wyższego przełożonego zakonnego); udziału w obradach soborowych; aktywności w obradach soborowych. Badania pozwalają na sformułowanie nastę- pujących wniosków końcowych: 1) zdecydowana większość posiadała co najmniej stopień doktora, przy czym lepsze wykształcenie (stopień doktora habilitowanego oraz tytuły profesorskie) było udziałem przede wszystkim biskupów ordynariuszy; 2) ponad 25 proc. polskich ojców soborowych studiowało na uczelniach rzymskich, a blisko 75 proc. posiadało dyplomy uczelni polskich (najczęściej wybierano Katolicki Uniwersytet Lubelski); 3) wśród biskupów ordynariuszy dominowało pokolenie sakry (urzędu wyższego przełożonego zakonnego) 1946–1955, natomiast wśród biskupów i rezydujących w Rzymie pokolenie 1956–1965, a więc hierarchów młodych, często tylko z kilkuletnim doświadczeniem posługi biskupiej; 4) we wszystkich czterech sesjach Soboru Watykańskiego II uczestniczyło tylko 10 spośród wszystkich polskich biskupów; 5) w I sesji soborowej dominowali liczebnie biskupi ordynariusze, w trzech kolejnych biskupi sufragani i rezydujący w Rzymie; 6) najczęściej wystąpienia publiczne w auli soborowej wygłaszali biskupi ordynariusze – prawie 75 proc. wszystkich przemówień polskich ojców soborowych, szczególną rolę spośród nich odegrali Prymas Polski kardynał Stefan Wyszyński oraz arcybiskup krakowski Karol Wojtyła; 7) odmiennie niż w przy- padku wystąpień publicznych, większość animadversiones (pisemne uwagi), składali przede wszystkim biskupi sufragani i rezydujący w Rzymie (ponad 56 proc.); 8) polscy ojcowie soborowi stanowili największą delegację spośród episkopatów krajów Europy Środkowo-Wschodniej, często pełnili rolę przedstawicieli Kościoła milczenia zza „żelaznej kurtyny”, a ich udział w pracach Soboru Watykańskiego II miał znaczący wpływ na finalny kształt dokumentów soborowych. 
    Źródło:
    Studia Pelplińskie; 2019, 53; 33-74
    0239-4456
    Pojawia się w:
    Studia Pelplińskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    (Nie) wprowadzanie zaleceń Drugiego Soboru Watykańskiego na Słowacji (historia i działanie świeckich ruchów i stowarzyszeń)
    Autorzy:
    Saraka, Damina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/560527.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    The Second Vatican Council
    Greek Catholic Church
    Church Movements and Communities
    new evangelisation
    layman associations
    Drugi Sobór Watykański
    Kościół greckokatolicki
    ruchy i wspólnoty kościelne
    nowa ewangelizacja
    organizacje świeckie
    Opis:
    Church movements and lay associations are one of the admirable fruits of the Second Vatican Council. However, it was not simple to inject the recommendations and regulations of the council into the life of the Catholic Church. In Eastern Europe and especially in former Czechoslovakia the Catholic Church had to confront a massive external conflict against totalitarian communist regimes which openly restrained implementing the fruits of the council into practical life. The Greek Catholic Church, which was prohibited by the totalitarian regime in Czechoslovakia for 18 years, became caught in the centre of that conflict. Despite the period of darkness and many conflicts, there came a period of freedom and blossoming of new movements and communities, which involve new forms of communication with modern people and answer their need for strong and personal experiences with God. However, also in the middle of the free society and continuous activity and blossoming of movements there are internal conflicts, which are the consequence of adolescence, development of structures and applying of charismas of particular movements and communities in the Catholic Church environment. It is the period of adolescing to ‘Church maturity’ which cannot be without conflicts. Despite the conflicts, church movements and lay associations are the answer to dramatic calls of the present-day period induced by The Holy Spirit.
    Jednym z owoców Drugiego Soboru Watykańskiego są ruchy kościelne i organizacje świeckie. Jednak wprowadzenie zaleceń i przepisów soboru w życie Kościoła katolickiego nie było łatwe. W Europie Wschodniej, a szczególnie w byłej Czechosłowacji, Kościół katolicki musiał zmierzyć się z niezwykle poważnym konfliktem zewnętrznym z reżimami komunistycznymi, które otwarcie utrudniały wprowadzanie decyzji soboru w życie codzienne. Kościół grekokatolicki, przynależność do którego przez osiemnaście lat była zakazywana przez czechosłowacki reżim totalitarny, znalazł się w centrum tego zatargu. Pomimo tego mrocznego okresu i licznych konfliktów, ostatecznie nadszedł czas wolności i rozkwitu nowych ruchów i wspólnot, które zasadzają się na współczesnych formach komunikacji z człowiekiem i odpowiadają na jego potrzebę silnego i osobistego doświadczania Boga. Jednak nawet w wolnym społeczeństwie, pomimo ciągłej działalności i rozkwitu tych ruchów, istnieją konflikty wewnętrzne, które są konsekwencją dojrzewania, rozwijania struktur i odwoływania się do charyzmy poszczególnych ruchów i społeczności w środowisku Kościoła katolickiego. Mamy obecnie okres dorastania do „kościelnej dojrzałości”, które nie może odbyć się bezproblemowo. Pomimo tego jednak, ruchy kościelne i organizacje świeckie stanowią odpowiedź na dramatyczne wołanie, powodowane przez Ducha Świętego, jakie słyszymy ze strony współczesnego świata.
    Źródło:
    Folia Historica Cracoviensia; 2019, 25, 1
    0867-8294
    Pojawia się w:
    Folia Historica Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Życie kardynała Tomasza Tian Gengxina (1890-1967) na tle burzliwego okresu w historii Chin
    The Life of Cardinal Thomas Tian Gengxin (1890-1967) against the Background of a Turbulent Period in Chinese History
    Autorzy:
    Wesołowski, Zbigniew
    Siqi, Wei
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480534.pdf
    Data publikacji:
    2018-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    kardynał Tomasz Tian Gengxin
    chrześcijaństwo w Chinach i na Tajwanie
    Sobór Watykański II
    inkulturacja
    Uniwersytet Fu Jen
    Cardinal Thomas Tian Gengxin
    Christianity in China and Taiwan
    Second Vatican Council
    inculturation
    Fu Yen University
    Opis:
    W niniejszym artykule ukazano postać Tomasza Tian Gengxina, pierwszego „kolorowego” i chińskiego kardynała w dziejach Kościoła katolickiego. Nie chodziło tu jedynie o szkic biograficzny, lecz o ukazanie życia kard. Tian na tle skomplikowanego okresu przełomu XIX i XX wieku w dziejach Chin oraz Tajwanu. To historia Chin tamtego czasu zaważyła na życiu kard. Tian, a nawet przyczyniła się do jego osobistej tragedii – niemożności powrotu do Chin kontynentalnych. Naciski wielu osób, które opowiadały się za powrotem kard. Tian do Pekinu (m.in. abp Antonio Riberi, ks. Domenico Tardini – z ramienia Sekretariatu Stanu Stolicy Apostolskiej) bądź jego pozostaniem na emigracji (abp Yu Bin, Czang Kaj-szek), z pewnością pogłębiały osobisty dramat kardynała. Sytuacja, w jakiej znalazł się kard. Tian, była złożona, a nawet tragiczna. Każdy jego decyzja – czy to pozostanie na miejscu, czy powrót do Pekinu – wydawała się fatalna. Hierarcha miał tego świadomość, którą wyraził w liście z 11 lipca 1954 roku do Chu Cheng-ying. Mimo to nie należy zbyt pochopnie oceniać jego postępowania.
    This article presents the figure of Thomas Tian Gengxin, the first “colored” and Chinese cardinal in the history of the Catholic Church. It is not just a biographical sketch, but it shows the life of Cardinal Tian against the background of complicated period of the turn of the 19th and 20th centuries in the history of China and Taiwan. It is the history of China of that time that influenced the life of Cardinal Tian and even contributed to his personal tragedy – the impossibility of returning to mainland China. The pressure of many people who were in favor of the return of Cardinal Tian to Beijing (including Abp. Antonio Riberi, Fr. Domenico Tardini – on behalf of the Secretariat of the State of the Holy See) or his remaining in exile (Abp. Yu Bin, Chiang Kai-shek), certainly deepened the personal drama of the Cardinal. The situation, in which Cardinal Tian found himself was complex and even tragic. Every decision he made – whether he would remain on the spot or return to Beijing – seemed fatal. The hierarch was aware of that and he expressed it in the letter of July 11, 1954 to Chu Cheng-ying. Still, we should not judge his behavior too hastily.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2018, 1; 188-208
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Der christlich-islamische Dialog aus katholischer Perspektive
    Dialog chrześcijańsko-islamski z perspektywy katolickiej
    The Christian-Islamic Dialogue from Catholic Perspective
    Autorzy:
    Nowak, Joachim
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595252.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    Christian-Islamic dialogue, the Vatican Council II, the Pope, Brothers and Sisters of one and the same God, solidarity, brotherhood, peace
    dialog chrześcijańsko-islamski, Sobór Watykański II, papież, bracia i siostry jednego Boga, solidarność, braterstwo, pokój
    Opis:
    The question of the relationship to other confessions and religions belongs to the central problems of the Vatican Council II. The three Councils’ documents offer strong basis, for the dialogue with Islam and for peaceful coexistence between Christians and supporters of other religions. Among these are: The Dogmatic Constitution of the Church Lumen Gentium, the Description Nostra aetate about the relationship of the Church to other Religions outside the Christendom and the Description of the Religious Freedom Dignitatis humane. These documents also offer the basis for a peaceful coexistence between Catholics and Muslims. The Vatican Council II and the Popes: John XXIII, Paul VI, John-Paul II, Benedict XVI and Francis have warned, that in other religions, we should focus attention on that which is good and valuable, and not on that which separates them from Christianity. They encourage us to consider the representatives of other religions as brothers and sisters of the same and only God, and to seek dialogue with them. The positive attitude in dialogue with Muslims has been clearly and strongly underscored by the above mentioned Popes. They are supporters of solidarity, brotherhood and peace in dialogue with the Muslims.
    Pytanie o stosunek do innych wyznań i religii należy do centralnych zagadnień Soboru Watykańskiego II. Trzy dokumenty soborowe tworzą podstawę do dialogu z islamem oraz do pokojowego współistnienia chrześcijan i wyznawców innych religii: Konstytucja dogmatyczna o Kościele Lumen gentium, Deklaracja o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich Nostra aetate i Deklaracja o wolności religijnej Dignitatis humanae. Obok Soboru, także papieże: Jan XXIII, Paweł VI, Jan Paweł II, Benedykt XVI i Franciszek zwrócili uwagę na to, aby w każdej innej religii szukać tego, co dobre i prawdziwe, a nie koncentrować się tylko na tym, co jest zgodne z nauką chrześcijańską. Według nauczania Soboru i papieży, przedstawicieli innych religii należy postrzegać jako braci i siostry jednego Boga i szukać z nimi dialogu. Chodzi tutaj przede wszystkim o postawę chrześcijan wobec muzułmanów. Postawę tę winny charakteryzować solidarność, braterstwo i dążenie do pokoju.
    Źródło:
    Studia Oecumenica; 2015, 15; 313-332
    1643-2762
    Pojawia się w:
    Studia Oecumenica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Posoborowa instytucjonalna odnowa Kościoła krakowskiego według kardynała Karola Wojtyły
    Autorzy:
    Dyduch, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/571700.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Karol Wojtyła
    the Second Vatican Council
    enrichment of faith
    the Presbyteral Council
    metropolitan curia
    Pastoral Council
    Pastoral Synod of Krakow Archdiocese
    the First Provincial Council
    Sobór Watykański II
    wzbogacenie wiary
    Rada Kapłańska
    kuria metropolitalna
    Rada Duszpasterska
    Duszpasterski Synod Archidiecezji Krakowskiej
    I Synod Prowincji Krakowskiej
    Opis:
    Cardinal Karol Wojtyła, inspired by the Second Vatican Council, initiated a renewal of Krakow’s Church. The process was multidimensional and involved, among others, a reform of existing archdiocesan structures and a creation of new ones. The renewal was deeply rooted in the theology of the Second Vatican Council, especially in its teaching on the Church, presented by the Council as a community of the People of God, and the Mystical Body of Christ. To achieve accurate reception of the teaching of the Council, card. Wojtyła used the Archdiocesan Synod of Krakow and the Provincial Council.
    Źródło:
    Polonia Sacra; 2013, 17, 2
    1428-5673
    Pojawia się w:
    Polonia Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dialog ad intra i ad extra Kościoła w Polsce
    Dialog ad intra and ad extra of the Church in Poland
    Autorzy:
    Wielebski, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2038187.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    dialog ad extra i ad intra
    II Sobór Watykański
    Ecclesiam suam
    Gaudium et spes
    parafialne i diecezjalne rady duszpasterskie
    ekumenizm
    niewierzący
    judaizm
    islam
    Kościół w Polsce
    ad extra and ad intra dialog
    Second Vatican Council
    Gaudium et Spes
    diocesan and parish pastoral councils
    ecumenism
    unbelievers
    Islam
    Judaism
    Church in Poland
    Opis:
    Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym II Soboru Watykańskiego wzywa wszystkich ludzi do rozwijania dialogu w myśl zasady: „niechaj w sprawach koniecznych panuje jedność, w wątpliwych wolność, we wszystkich zaś miłość” (KDK 92). Pięćdziesiąta rocznica opublikowania tego dokumentu jest dobrą okazją do przyjrzenia się Kościołowi w Polsce pod kątem realizacji wezwania do dialogu w aspekcie ad intra i ad extra. Autor szuka odpowiedzi na pytanie, w jakim stopniu wskazania Magisterium Kościoła powszechnego zawarte w nauczaniu II Soboru Watykańskiego i encyklice Ecclesiam suam Pawła VI, dotyczące istoty i zasad prowadzenia dialogu, znajdują odzwierciedlenie w polskiej rzeczywistości, zarówno w nauczaniu Kościoła, jak też w codziennej praktyce. Najpierw przedstawia on istotę i rodzaje dialogu, następnie ukazuje, jak powinien wyglądać dialog w świetle wybranych tekstów Magisterium Kościoła powszechnego. Następnie ukazuje, jak nauczanie dotyczące dialogu jest realizowane przez Kościół w Polsce w wymiarze dialogu ad intra (diecezjalne i parafialne rady duszpasterskie) i dialogu ad extra (ekumenizm, islam, judaizm, niewierzący), aby w końcu przejść do wniosków i postulatów pastoralnych.
    The Pastoral Constitution on the Church in the Modern World resulting from the Second Vatican Councilappeals to all people for developing the dialog in accordance with the following rule: Hence, let there be unity in what is necessary; freedom in what is unsettled, and charity in any case (GS 92). The 50th anniversary of issuing this document is a great opportunity to take a good look at the Church in Poland in the context of performing the dialog both ad intra and ad extra. The author is seeking an answer to the question to what extent the directions of the Magisterium of the Catholic Church included in the teaching of the Second Vatican Council and the Encyclical Ecclesiam suam of Paul VI concerning the essence and rules of carrying on the dialog are reflected in the Polish reality, both within the Magisterium and the everyday practice. First, he introduces the general character and types of the dialog, and, next, he presents how the dialog should be carried on, basing on the chosen texts of the Magisterium of the Catholic Church. Then, he presents, how the teaching about the dialogue is done by the Church in Poland, both in the ad intra (diocesan and parish pastoral councils) and ad extra context (ecumenism, Islam, Judaism). Finally, the author discusses his conclusions and pastoral postulates.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 6; 51-74
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Liturgy and Morality. Constitution on the Sacred Liturgy Sacrosanctum Concilium in the Context of Moral Theology
    Liturgia i moralność. Próba teologiczno-moralnej lektury Konstytucji o liturgii świętej Sacrosanctum Concilium
    Autorzy:
    Mielec, Bogusław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/671925.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Teologiczne
    Tematy:
    Sobór Watykanski II
    Sacrosantum Concilium
    Gaudium et spes
    korelacja liturgii i moralności
    dramat
    przymierze
    profetyzm
    napięcie eschatologiczne
    czynne uczestnictwo
    ofiara
    naśladowanie
    nawrócenie
    uświęcenie
    cnoty teologalne i moralne
    katabasis
    Second Vatican Council
    co-relation between liturgy and morality
    drama
    covenant
    prophetism
    eschatological tension
    active participation
    sacrifice
    imitation
    conversion
    moral and theological virtues
    Opis:
    50. rocznica uchwalenia Konstytucji o liturgii świętej zachęca do teologiczno-moralnej interpretacji tego dokumentu Vaticanum II. Jej owocem jest stwierdzenie istniejącej w historii zbawienia korelacji pomiędzy liturgią i moralnością. Objawienie Starego Testamentu odsłania koniunkcję kultu i moralności, a próby jej rozerwania w historii Narodu Wybranego spotykają się z ostrym sprzeciwem proroków. Krytyka ta zawiera jednak zapowiedź nowej przyszłości, w której Bóg usunie podział między kultem a moralnością. Nowy Testament przedstawia realizację tej obietnicy w wydarzeniu Jezusa Chrystusa. Jego zbawcze dzieło ustanawia chrześcijańską liturgię, w której człowiek uczestniczy jako istota duchowo-cielesna. Zbawienie aktualizowane w liturgii uświęca przez łaskę, która może być przyjęta jako miłość Boga respektująca wolne działanie człowieka. Zbawienie uobecniane w liturgii Kościoła jest bowiem relacją, współdziałaniem Boga i człowieka, łaski i wolności. Sacrosantum Concilium wyraża tę objawioną prawdę, podkreślając obiektywny i subiektywny wymiar liturgii jako dzieła Chrystusa, w którym chrześcijanin czynnie, świadomie i owocnie uczestniczy (participatio actuosa). Jest to przede wszystkim udział duchowy, zatem również moralny. Tylko wtedy możliwy jest zewnętrzny wymiar liturgii, w którym zawierają się szczegółowe formy, postawy, gesty i różnego rodzaju działania uczestnika świętej liturgii. Oznacza to, że liturgiczna participatio actuosa wymaga moralnego działania poprzez konkretne naśladowanie Chrystusa, prowadzące do nawrócenia. Wówczas „wiara działa przez miłość” (por. Ga 5, 6). W ten sposób dochodzimy do pojęcia ofiary, która w przypadku człowieka polega na jego całościowej przemianie. Grzeszny człowiek obdarowany miłością Trójjedynego Boga może na nią odpowiedzieć własną, stopniowo dojrzewającą miłością. Proces ten konstytuuje dramat Boga i człowieka, czyli napięcie pomiędzy łaską i wolnością, któremu odpowiada właśnie korelacja liturgii i moralności. Co więcej, zależność ta pozwala na autentyczne doświadczenie liturgii i moralności, chroniąc je przed redukcją do rytualizmu i moralizmu.
    The fiftieth anniversary of the promulgation of the Constitution on the Sacred Liturgy of Vaticanum II encourages attempts of its interpretation in the context of moral theology. It leads to the conclusion that there is a co-relation between liturgy and morality in the history of salvation. The Revelation of the Old Testament reveals the conjunction between worship and morality. Attempts to separate the two in the history of the Chosen People raise objections of prophets. Their criticism, however, comes together with the announcement of the future in which God will reveal the divisions between worship and morality. The New Testament shows the fulfilment of this promise in Jesus Christ. His salvific work establishes the Christian liturgy, in which man participates as a physical, as well as a spiritual being. The salvation, made present in the liturgy of the Church, is a relation, the co-operation of God and man, grace and freedom. Sacrosantum Concilium presents this revealed truth, emphasising the objective and subjective dimensions of liturgy as the work of Christ, in which a Christian participates actively, freely and consciously (participatio actuosa). The participation is mostly spiritual, therefore moral at the same time. Only than can the external elements of liturgy take place, including its detailed forms, gestures, attitudes and behaviours of the sacred liturgy participants. It means that the liturgical participatio actuosa requires moral works through imitation of Christ leading to conversion. That is when “faith works through love” (cf. Gal 5 : 6). It leads us to the notion of sacrifice, which, as far as man is concerned, requires a total change. Sinful man presented with the love of the Triune God may respond to it with his own, gradually maturing love. The process constitutes the drama of God and man, which is the tension between grace and freedom, which is then represented by the co-relation between liturgy and morality. What is more, this particular co-relation makes an authentic experience of liturgy possible, protecting it from being reduced to sheer moralism and ritualism.
    Źródło:
    Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2013, 66, 3
    2391-8497
    0209-0872
    Pojawia się w:
    Ruch Biblijny i Liturgiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Znaczenie Soboru Watykańskiego II dla katechezy. Retrospekcja po pięćdziesięciu latach (1962-2013)
    Meaning of the II Vatical Council for the catechesis. Flashback after fifty years (1962-2013)
    L’importanza del Concilio Vaticano II per la catechesi. Retrospezione dopo 50 anni (1962-2013)
    Autorzy:
    Offmański, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/462146.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Sobór Watykański II
    natura i cel katechezy
    posługa słowa
    inkulturacja
    komunikacja wiary
    the II Vatican Council
    the nature and the purpose of the catechesis
    service of the word
    inculturation
    communication of the faith
    il Concilio Vaticano II
    la natura e lo scopo della catechesi ministero della parola
    l’inculturazione
    la comunicazione della fede
    Opis:
    W artykule poddano analizie wpływ Vaticanum wpływ II na rozwój współczesnej katechezy. Autor podkreśla, iż jest to wielowymiarowe działanie. Choć żaden soborowy dokument nie został poświęcony katechezie, to główne nurty Soboru przeniknęły do refleksji katechetycznej. Jak wykazano w artykule, w wizji natury i celu katechezy Sobór stanowił inspirację do samookreślenia katechezy jako posługi Słowa. Treść katechetycznego przepowiadania skupiała się na soborowej eklezjologii z personalistycznym i wspólnotowym ujęciem wychowania liturgicznego. Źródłem całego procesu katechetycznego są Pismo Święte i liturgia, zaś życie chrześcijańskie – ukazane jest jako realizacja powołania życiowego kształtowanego przez osobowe spotkanie Boga z człowiekiem. Od strony metodologicznej Sobór Watykański II wpłynął na ożywienie inkulturacji i poszukiwanie języka komunikacji wiary, który optymalizował by pogłębienie wiary we współczesnym świecie.
    In the article they made the flashback examining the Vaticanum II influence to the development of the contemporary catechesis. It is multidimensional action. Although no conciliar document was devoted to the catechesis, however mainstreams of the Council found their reflection in different transformations of the catechesis. In the vision of the nature and the purpose of the catechesis the Council constituted the inspiration for the self-determination of the catechesis as services of the Word. Contents of predicting religious education was focused on conciliar ecclesiology, with her peculiar frame of the liturgical upbringing. The Bible and liturgy are the source of the whole religious education process. The Christian life is portrayed as the completion of appointing practical God shaped by the personal meeting with the man. From the methodological side the II Vatican Council affected on the revival of inculturation. He influenced also on seeking language of the transport of the faith which would optimize deepening the faith in contemporary world
    L’articolo analizza influsso del Concilio Vaticano II sullo sviluppo della catechesi moderna. L’autore sottolinea che questa influenza è multidimensionale. Anche se nessuno dei documenti conciliari è stato dedicato alla catechesi, le principali tendenze del Concilio penetrarono riflessione catechetica. Come si è mostrato in questo articolo, il Concilio – nella sua visione della natura e dello scopo della catechesi –, è stato un’ispirazione per l’autodeterminazione della catechesi come ministero della parola. Il contenuto della predicazione catechetica s’è concentrata sull’ecclesiologia conciliare ovvero sia sul suo riconoscimento di educazione liturgica in chiave personalista e comunitario. La fonte di tutto il processo di catechesi sono la Scrittura e la liturgia; e la vita cristiana si presenta come il compimento della vocazione plasmata da incontro personale tra Dio e l’uomo. Dal punto di vista metodologico Concilio Vaticano II ha contribuito alla rinascita dell’inculturazione e alla ricerca di linguaggio della comunicazione della fede il quale farebbe sì che la fede si approfondisca nel mondo moderno.
    Źródło:
    Studia Katechetyczne; 2014, 10; 71-87
    0138-0672
    Pojawia się w:
    Studia Katechetyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Jews – „Our Older Brothers”
    Die Juden – „unsere alteren Bruder”
    Żydzi – „Nasi starsi bracia”
    Autorzy:
    Štrukelj, Anton
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/560712.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu
    Tematy:
    Second Vatican Council
    Nostra Aetate
    Christian-Jewish dialogue
    St. John Paul II
    Joseph Ratzinger-Pope Benedict XVI
    Hans Urs von Balthasar and Martin Buber
    Catholic Church
    Theology
    II Sobór Watykański
    Nostra aetate
    dialog chrześcijańsko-żydowski
    św. Jan Paweł II
    Joseph Ratzinger – papież Benedykt XVI
    Hans Urs von Balthasar i Martin Buber
    Kościół katolicki
    teologia
    Opis:
    This article discusses the relations between Jews and Christians, especially in the last 50 years, after the promulgation (October, 28th 1965) of the Decree „Nostra Aetate” of the Second Vatican Council. The paper consists of three parts: in the first part we find the evaluation of the outstanding importance of Christian-Jewish dialogue, exercised by the St. John Paul II. – In the second part our attention is focused on the theological dialogue between Hans Urs von Balthasar and Martin Buber. Finally, in the third part we take into consideration the important the theological contribution of Joseph Ratzinger-Pope Benedict XVI on behalf of Christian-Jewish living together.
    Artykuł dotyczy relacji między Żydami a chrześcijanami, szczególnie w ostatnich 50 latach, po promulgacji przez II Sobór Watykański dekretu Nostra aetate (28 października 1965 r.). Artykuł składa się z trzech części. W pierwszej znajdujemy ewaluację mającego ogromne znaczenie dialogu chrześcijańsko-żydowskiego uprawianego przez św. Jana Pawła II. W drugiej części uwaga jest skoncentrowana na dialogu teologicznym między Hansem Ursem von Balthasarem i Martinem Buberem. W końcowej, trzeciej części uwzględniony został ważny wkład teologiczny Josepha Ratzingera – papieża Benedykta XVI w dziedzinę współżycia chrześcijańsko-żydowskiego.
    Źródło:
    Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia; 2016, 23; 197-208
    0208-7626
    Pojawia się w:
    Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Recepcja Soboru Watykańskiego II w Polsce w 1972-1978. Pomiędzy bullą «Episcoporum Poloniae coetus» a wyborem Kardynała Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową
    Autorzy:
    Białkowski, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1830543.pdf
    Data publikacji:
    2018-10-20
    Wydawca:
    Wydawnictwo Bernardinum
    Tematy:
    Catholic Church in the People’s Republic of Poland
    Vatican II
    Polish Bishops’ Conference
    liturgical reform
    synodality
    ecumenism
    religious life renewal
    higher catholic education renewal
    lay movements
    Kościół katolicki
    Kościół katolicki w PRL
    Sobór Watykański II
    recepcja Soboru Watykańskiego II w Polsce
    specjalistyczne Komisje Episkopatu Polski
    aplikacja nauczania soborowego w teologii polskiej
    reforma liturgii i pogłębienie studiów biblijnych
    Opis:
    Lata 1972-1978 zamykają fazę wczesną recepcji Soboru Watykańskiego II w Kościele katolickim w Polsce. Teoretyczne i praktyczne wcielanie idei soborowych odbywało się w specyficznych warunkach społeczno-politycznych państwa totalitarnego. Do najważniejszych zjawisk charakteryzujących drugą fazę należały: przemiany polskiej religijności; atomizacja środowisk laikatu; wzrost znaczenia kanałów komunikacji społecznej Kościoła instytucjonalnego z wiernymi; relacje hierarchów Kościoła katolickiego z opozycją demokratyczną; próby uregulowania stosunków dyplomatycznych PRL-Stolica Apostolska. Ważną rolę odgrywała działalność specjalistycznych Komisji Episkopatu Polski, które nadawały całemu procesowi właściwe tempo i wyznaczały główne kierunki zmian. Do najbardziej zaangażowanych gremiów należały: Komisja Liturgiczna, Komisja do Spraw Ekumenizmu, Komisja Apostolstwa Świeckich, Komisji do Spraw Nauki Katolickiej, Komisja Duszpasterstwa Ogólnego.  Skromne, ale zasadnicze cele zostały osiągnięte w zakresie aplikacji nauczania soborowego w teologii polskiej. Wśród wielu tytułów na szczególną uwagę zasługuje – opublikowana w 1972 r. – książka U podstaw odnowy. Studium o realizacji Vaticanum IIpióra kardynała Karola Wojtyły. Ważne dla odnowy posoborowej prace wydali również: ks. Stanisław Olejnik (teologia moralna), ks. Wincenty Granat (teologia dogmatyczna), ks. Franciszek Blachnicki (teologia pastoralna i liturgika), o. Stanisław Celestyn Napiórkowski OFMConv. (historia ekumenizmu), ks. Feliks Zapłata SVD (misjologia), ks. Eugeniusz Weron SAC (teologia laikatu). Reforma liturgii objęła kilka wymiarów, przy czym wskazać można co najmniej trzy zasadnicze: przygotowania i redakcji nowych ksiąg liturgicznych; praktycznego przystosowania świątyń do nowego rytu mszy św. poprzez zmianę umiejscowienia ołtarza, tabernakulum oraz inne adaptacje architektoniczne; nowej formacji służby liturgicznej. Natomiast pogłębienie studiów biblijnych najpełniej uwidoczniło się poprzez tłumaczenie Pisma św. – tzw. Biblię Poznańską, która ukazała się w 1975 r. Z kolei praktyczna realizacja idei synodalności wyrażała się w kolejnych synodach: III Synodzie Warszawskim; Duszpasterskim Synodzie Archidiecezji Krakowskiej; I Synodzie Katowickim; II Synodzie Gdańskim; II Synodzie Częstochowskim; II Synodzie Lubelskim; II Synodzie Gnieźnieńskim. Sporym osiągnięciem ruchu ekumenicznego było podjęcie działalności przez Komisję Mieszaną Polskiej Rady Ekumenicznej i Komisji do spraw Ekumenizmu Episkopatu Polski. Dla wielu zgromadzeń zakonnych przystosowana odnowa życia wiązała się z powrotem do źródeł i pierwotnego ducha wspólnot. Odnowa katolickiego szkolnictwa wyższego wymagała szczególnego uporządkowania, uregulowania i ujednolicenia kwestii prawno-kanonicznej wydziałów teologicznych oraz ATK, co było przedmiotem szczególnej troski kardynała Karola Wojtyły. Wśród ruchów katolickich przykładem posoborowych przemian był dynamiczny rozwój Ruchu Żywego Kościoła/Ruchu Światło-Życie. W omawianym okresie wyraźny nacisk położono na kształtowanie się struktur oraz dopracowanie założeń koncepcyjnych.
    The period 1972-1978 concludes the early stage of the Vatican II implementation in Poland with its peculiar characteristics, given the socio-political conditions of a totalitarian state. It was marked by such phenomena as the changes in the Polish piety forms, the atomisation of the laity, the growing usage of the mass media by the Church, the ties with the political opposition and the efforts to normalise the Polish - Holy See diplomatic relations. Moreover, some achievements were made when it comes to the post-Vatican II Theology. We should mention here the works of Karol Wojtyla, Stanislaw Olejnik (Moral Theology), Wincenty Granat (Dogmatic Theology), Franciszek Blachnicki (Pastoral Theology and Liturgy), Stanislaw Celestyn Napiorkowski (Ecumenism), Feliks Zaplata (Missiology) and Eugeniusz Waron (Theology of Laity). The liturgical reform was applied with the new books printed, liturgical space alterations made and the lay ministers trained. The new, revised edition of the Scripture called The Poznan Bible was published in 1975. Synods were held in Warsaw, Cracow, Katowice, Gdansk, Czestochowa, Lublin and Gniezno. Some new regulations were introduced to the Catholic university institutions, most notably to the Catholic Theological Academy in Warsaw. There was a growth of the Church movements and associations such as the Light-Life Movement. That time was characterised by the effort to develop the new conceptual framework of the Vatican II renewal in Poland and to establish its institutional applications. 
    Źródło:
    Studia Pelplińskie; 2018, 52; 29-80
    0239-4456
    Pojawia się w:
    Studia Pelplińskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polscy ojcowie Soboru Watykańskiego II. Wstęp do badań nad episkopatem Kościoła katolickiego w PRL w latach sześćdziesiątych XX wieku
    Polish Fathers of the Second Vatican Council. Introduction to research on Polish Bishops in the Polish People’s Republic in the sixties of the 20th century
    Autorzy:
    Białkowski, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/545225.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-31
    Wydawca:
    Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
    Tematy:
    Sobór Watykański II
    polscy ojcowie soborowi
    episkopat Kościoła katolickiego
    Konferencja Episkopatu Polski
    Kościół katolicki w PRL
    analiza prozopograficzna
    wykształcenie i formacja intelektualna
    doświadczenie paster-skie – pokolenie sakry biskupiej (urzędu wyższego przełożonego zakonnego)
    udział w obradach soborowych
    aktywność w obradach soborowych
    Polish conciliar fathers
    Catholic bishops
    Polish bishops’ conference
    Catholich Church in PPR
    prosopographical analysis
    education and intellectual formation
    participation in conciliar debates
    Opis:
    Wśród polskich ojców soborowych – uczestników Soboru Watykańskiego II – wyodrębniono trzy kategorie związane ze sprawowanymi godnościami, urzędami oraz święceniami (biskupi ordynariusze; biskupi sufragani i rezydujący w Rzymie; wyżsi przełożeni zakonni). Analiza prozopograficzna całej zbiorowości przeprowadzona została w oparciu o cztery cechy służące opisowi: wykształcenia i formacji intelektualnej; doświadczenia pasterskiego – pokolenie sakry biskupiej (urzędu wyższego przełożonego zakonnego); udziału w obradach soborowych; aktywności w obradach soborowych. Badania pozwalają na sformułowanie następujących wniosków końcowych: 1) zdecydowana większość posiadała co najmniej stopień doktora, przy czym lepsze wykształcenie (stopień doktora habilitowanego oraz tytuły profesorskie), było udziałem przede wszystkim biskupów ordynariuszy; 2) ponad 25% polskich ojców soborowych studiowało na uczelniach rzymskich, a blisko 75% posiadało dyplomy uczelni polskich (najczęściej wybierano Katolicki Uniwersytet Lubelski); 3) wśród biskupów ordynariuszy dominowało pokolenie sakry (urzędu wyższego przełożonego zakonnego) 1946-1955, natomiast wśród biskupów i rezydujących w Rzymie pokolenie 1956-1965, a więc hierarchów młodych, często tylko z kilkuletnim doświadczeniem posługi biskupiej; 4) we wszystkich czterech sesjach Soboru Watykańskiego II uczestniczyło tylko 10 spośród wszystkich polskich biskupów; 5) w I sesji soborowej dominowali liczebnie biskupi ordynariusze, w trzech kolejnych biskupi sufragani i rezydujący w Rzymie; 6) najczęściej wystąpienia publiczne w auli soborowej wygłaszali biskupi ordynariusze – prawie 75% wszystkich przemówień polskich ojców soborowych, szczególną rolę spośród nich odegrali Pry-mas Polski kardynał Stefan Wyszyński oraz arcybiskup krakowski Karol Wojtyła; 7) odmiennie niż w przypadku wystąpień publicznych, większość animadversiones (pisemne uwagi), składali przede wszystkim biskupi sufragani i rezydujący w Rzymie (ponad 56%); 8) polscy ojcowie soborowi stanowili największą delegację spośród episkopatów krajów Europy Środkowo-Wschodniej, często pełnili rolę przedstawicie-li Kościoła milczenia zza „żelaznej kurtyny”, a ich udział w pracach Soboru Watykańskiego II miał znaczący wpływ na finalny kształt dokumentów soborowych.
    Three categories of Polish conciliar fathers – participants of the Second Vatican Council – have been set apart. These categories have to do with their dignities, offices and ordinations (ordinaries, suffragan bishops and residents in Rome, higher superiors in orders). Prosopographical analysis of these people was carried out on the basis of 4 factors: education, intellectual formation, pastoral experience, participation in conciliar debates. Following conclusions have been drawn: 1) Vast majority had a doctoral degree. Mostly ordinaries had habilitation and profes-sorship. 2) Over 25% of Polish conciliar fathers studied at Roman universities and almost 75% had degrees from Polish universities. 3) Among the ordinaries the genera-tion of the office of a higher order’s superior – 1946-1955. Among bishops and resi-dents in Rome dominated the 1956-1965 generation, i.e. the hierarchy of the young. 4) In all four sessions of the Council only 10 bishops took part. 5) In the first session ordinaries were a majority. In the following sessions suffragan bishops and residents in Rome were a majority. 6) Public speeches were held mostly by ordinaries (75% of all speeches by Polish bishops). A special role was played by the president of Polish bishops’ conference – cardinal Stefan Wyszyński and Cracow’s archbishop Karol Wojtyła. 7) Different than in the case of public speeches, most animadver-siones (written remarks) were submitted by suffragan bishops and residents in Rome (over 56%). 8) Polish conciliar fathers were the most numerous delegation among bishops’ conferences from Middle-Eastern Europe. They were representatives of the silent Church behind the Iron Curtain. Their participation in the works of the Council had a decisive impact on the final documents of the Council.
    Źródło:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2019, 132; 269-315
    0137-3218
    2720-0590
    Pojawia się w:
    Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-17 z 17

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies