Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Historia medycyny" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 106
Tytuł:
Znaczenie Karola Gilewskiego (1832–1871) dla polskiej laryngologii
Autorzy:
Kierze, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398871.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
historia medycyny
historia otorynolaryngologii
Opis:
The professional and scientific activities of Karol Gilewski (1832-1871), one of the famous Cracovian physicians, the professor of the Jagellonian University are described first of all. His treatise on laryngofissure and laryngeal polyps in 1865 is presented widely. This is a second scientific work in Polish medical literature on this subject. The cases of laryngeal scleroma and laryngeal and cutaneous syphilis are also described.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2007, 61, 3; 353-357
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sekcja Wileńska Polskiego Towarzystwa Otorinolaryngologicznego w latach 1924–1939
Autorzy:
Bruzgielewicz, Antoni
Bartoszewicz, Robert
Niemczyk, Kazimierz
Krupowies, Walentyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398983.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
historia medycyny
otorynolaryngologia
Wilno
Opis:
Towarzystwo lekarskie zrzeszające lekarzy zajmujących się chorobami uszu, nosa, krtani i gardła na terytorium Rzeczypospolitej została zarejestrowane w 1921 jako Polskie Towarzystwo Otorinolaryngologiczne. Sekcja Wileńska Towarzystwa powstała w 1924 roku. O Sekcji Wileńskiej Polskiego Towarzystwa Otorinolaryngologicznego wiemy najwięcej, ponieważ zachowały się protokoły posiedzeń sekcji. Jak wynika z protokołów w ciągu 16 lat istnienia Sekcji Wileńskiej odbyło się 58 posiedzeń. Przez cały okres działalności Sekcji zademonstrowano ponad 250 różnych przypadków klinicznych, wygłoszono ponad 30 prac i referatów, omawiano i prezentowano wynalazki, nowe metody lecznicze i operacyjne. Koledzy dzieli się doświadczeniem zdobytym za granicą, omawiano staże odbyte w ośrodkach za granicą, udział w zjazdach w Polsce i zagranicą. Sekcja Wileńska w ramach XIII Zjazdu Lekarzy i Przyrodników Polskich w Wilnie 26-29.09.1929 roku zorganizowała VIII krajowy Zjazd Towarzystwa oraz posiedzenie sekcji.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2021, 10, 1; 36-41
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Profesor Aleksander Władysław Radzimiński (1910‑1972) w świetle dokumentów
Professor Aleksander Władysław Radzimiński (1910-1972) in the light of documents
Autorzy:
Kierzek, Andrzej
Szlenk, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033416.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Oficyna Wydawnicza Mediton
Tematy:
historia medycyny łódzkiej
historia otorynolaryngologii
Opis:
A shortened biography of prof. Aleksander Władysław Radzimiński (1910-1972) – head of the Otolaryngology Clinic of the Medical Academy in Lodz is presented at the beginning. Thirteen unique unpublished documents have been analyzed. They concern professional and scientific activity of Professor Radzimiński in the last decades of the Second Republic of Poland, during the Nazi occupation and post-war period.
Na wstępie umieszczono skrócony życiorys prof. Aleksandra Władysława Radzimińskiego (1910-1972) – kierownika Kliniki Otolaryngologii Akademii Medycznej w Łodzi. Zanalizowano trzynaście unikatowych niepublikowanych dotychczas dokumentów. Dotyczą one działalności zawodowej i naukowej Profesora Radzimińskiego w ostatnich dekadach Drugiej Rzeczypospolitej Polskiej, okresie okupacji hitlerowskiej oraz okresie powojennym.
Źródło:
Otorynolaryngologia - przegląd kliniczny; 2018, 17, 1; 41-47
1643-658X
Pojawia się w:
Otorynolaryngologia - przegląd kliniczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
40-lecie (1980–2020) powstania Sekcji Onkologicznej Polskiego Towarzystwa Otorynolaryngologów Chirurgów Głowy i Szyi
Autorzy:
Bruzgielewicz, Antoni
Osuch-Wójcikiewicz, Ewa
Kaczmarczyk, Dariusz
Niemczyk, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399306.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
historia medycyny
otorynolaryngologia
Sekcja Onkologiczna
Opis:
Sekcja Onkologiczna Polskiego Towarzystwa Otorynolaryngologów Chirurgów Głowy i Szyi jest jedną z najstarszych sekcji PTOL-u. Została ona powołana uchwałą Walnego Zebrania PTOL-u w Poznaniu 22 września 1980 r. na wniosek prof. Stanisława Iwankiewicza, który został jej Przewodniczącym. 12 grudnia 1981 r. we Wrocławiu odbyła się I Konferencja Sekcji; jej tematem był rak krtani. W ciągu 40-lecia istnienia Sekcja Onkologiczna zorganizowała 3 konferencje i 17 sympozjów, przynosząc tym chlubę całemu Towarzystwu, propagowała najnowsze trendy naukowe w podejściu do nowotworów głowy i szyi. Wraz z rozwojem nauk podstawowych, badań genetycznych, molekularnych oraz nowych metod diagnostycznych i leczniczych, tematyka spotkań stopniowo rozszerzała się, obejmując nowe działy i zagadnienia w onkologii laryngologicznej.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2020, 9, 4; 17-22
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Życie i kariera Orybazjusza w świetle relacji źródłowych
Autorzy:
Kokoszko, Maciej
Jagusiak, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/689780.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Orybazjusz
historia medycyny
Bizancjum IV w.
Opis:
The article makes an attempt at summarizing the present research in the life and career of Oribasius. The authors are in favour of the view that Oribasius was a native of Pergamum in Asia Minor. He was born in a well-off, most probably pagan, family and appears to have been first educated in the city of his birth. The cultural tradition of Pergamum and especially its renown as a centre of medicine must have had a considerable influence upon his future profession. Having completed the first stage of education, the young men left Asia Minor for Alexandria, which at that time still was the most important centre of medical science. There he studied under Zeno of Cyprus, a famous iatrosophist of that time. In the year 355 he had been already a good acquaintance of the future em-peror Julian and after the latter’s elevation to the position of caesar, Oribasius accompanied Julian to Gaul, where he was one of the closest friends of that member of the imperial family. We know that he was in charge of Julian’s library and presumably took care of the caesar’s health. The doctor’s political influence is hard to precise but Oribasius is alleged to have played an undefined but im-portant role in Julian’s usurpation. Later on he accompanied the rebel on his campaign against the legitimate ruler. When Julian took over the rule over the empire, Oribasius was also at his side. Some sources claim that he was even made quaestor at Constantinople. Subsequently, he left the capital, moved with the young emperor to Antioch and followed the ruler on his campaign against Persia. When Julian was fatally wounded, first he tried to save his life and then was present at the young ruler’s death-bed. Some time after Julian’s demise, he was exiled from the empire. He stayed for an unspecified time among the barbarians, managing to win their favour due to his competence in the area of medicine. He was called back by emperor Valens or Theodosius and allowed to settle down in Constantinople. Later on his proper-ty was also restored to him. Eunapius of Sardes, his biographer, informs us that he married a rich Constantinopolitan lady and fathered four children. He passed away at the very end of the IV th or at the beginning of the next century. Though little can be said about new theories or methods introduced by Ori-basius in the area of medical science, the doctor earned his name as one of the most appreciated medical writers of Antiquity and Byzantium. He was prolific enough to write a voluminous work in seventy books, another one in nine books dedicated to his son Eustathius, a medical encyclopaedia in four books for his biographer Eunapius and a shorter treatise which is no longer extant. Additionally, he authored memoires describing important political developments he participated in. The extant medical works prove Oribasius’ considerable learning, display very clear organization and practicality, i.e. the features which contributed to the popularity of the doctor’s writings in late Antiquity, Byzantium as well as later on.
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2011, 10, 1
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prof. dr hab. n. med. Adam Wawrzyniec Bochenek (1875–1913) — wybitny polski anatom. Setna rocznica śmierci
Prof. dr Adam Wawrzyniec Bochenek (1875–1913) — Eminent Polish Anatomist — 100th Anniversary of His Death
Autorzy:
Musiał, Agata
Kempa, Maria
Bogacz, Mateusz
Mateja, katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/530810.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Historii Filozofii i Medycyny
Tematy:
Bochenek
anatomia
historia medycyny
anatomy
history of medicine
Opis:
Nazwisko Adama Bochenka znane jest wszystkim polskim lekarzom i studentom medycyny od ponad 100 lat. Dzieło, które stworzył, pomaga budować fundamenty wiedzy kolejnych pokoleń medyków aż do dnia dzisiejszego. Anatomia człowieka Bochenka jest książką niezwykłą. Liczne ilustracje oraz charakterystyczny dla autora lekki styl pisania sprawiają, że wiedza z pozoru tak nieprzystępna i rozległa staje się przejrzysta i łatwiejsza do zrozumienia. Pozycja ta jest przykładem klasycznego, obszernego podręcznika anatomii, na jakiego napisanie niewielu tylko autorów na świecie potrafiło się zdobyć. Przez ostatnie 100 lat publikacja ta wprowadzała kolejne pokolenia lekarzy nie tylko w tajniki anatomii, ale i całej medycyny. Mimo upływu czasu, dzieło Bochenka wciąż jest uważane za podręcznik wiodący na wszystkich uczelniach medycznych w Polsce, czego niezbitym dowodem są ukazujące się regularnie nowe jego wydania. Z okazji setnej rocznicy śmierci wybitnego polskiego anatoma pragniemy przypomnieć pokrótce jego życiorys, a także przybliżyć historię powstawania największego z jego dzieł.
The name of Adam Bochenek have been familiar to every physican and medical student in Poland for a hundred years. For all those years, the book he have written, has been introducing new generations of future doctors not only to anatomy but to the medicine in general. Bochenek’s The Human Anatomy is an extraordinary book. Typical for the author, descriptive way of writing as well as numerous drawings make all this vast and inaccessible knowledge more clear, lucid and sometimes even addictive. It is an example of a classical, extensive handbook of anatomy. Despite the passage of time, The Human Anatomy is still the leading textbook for all medical universities in Poland, and its new editions coming out every few years are the best way to prove it.
Źródło:
Archiwum Historii i Filozofii Medycyny; 2013, 76/2; 81-85
0860-1844
Pojawia się w:
Archiwum Historii i Filozofii Medycyny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Edward Licht (1912–1965) – szkic do portretu pediatry
Autorzy:
Żukowska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1963243.pdf
Data publikacji:
2018-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Edward Licht
historia medycyny
biografistyka
history of medicine
biography
Opis:
The article is a biographical outline of Edward Licht - an outstanding pediatrician who created medicine in Szczecin from the very beginning after the Second World War. He was involved in the scientific and didactic work of the Medical Academy (later the Pomeranian Medical Academy, currently the Pomeranian Medical University). Among the many prominent figures of Polish post-war medicine there are many people who, despite their significant contribution to the development of this field of science, have remained forgotten by the history of medicine. Among them is Edward Licht, whose research focused on the issue of children’s rheumatic diseases and tuberculosis. An important background of this article are his Jewish origins, his special fate during the war and the fate of his family.
Źródło:
Polish Biographical Studies; 2018, 6; 185-195
2353-9291
Pojawia się w:
Polish Biographical Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Genesis and stages of formation of the Polish Society for Rehabilitation of the Disabled
Geneza i etapy powstania Polskiego Towarzystwa Walki z Kalectwem
Autorzy:
Jandziś, Sławomir
Puszczałowska-Lizis, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437861.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
history of medicine
disability
rehabilitation
historia medycyny niepełnosprawność
rehabilitacja
Opis:
The authors based on the analysis of archival materials and articles in medical journals presented the activities of individuals and organizations for the establishment of a national association for rehabilitation of the disabled. In the mid-war period, the biggest role in promoting the idea of rehabilitation of the disabled persons falls on the orthopedic environment. The founder of Polish orthopedics, professor I. Wierzejewski, in 1928, was elected to the Senate in order to enter the „Law on the care of the maimed and crippled”. At the IV Congress of the Polish Orthopaedic Association in Lviv, in 1933, one of the sessions was devoted to the care for the crippled. The resolutions of the Congress addressed to the Polish authorities argued for opening the facilities and providing education for young cripples, keeping the statistics of crippled people and the creation of associations cooperating with the International Association of Crippled Child Care. In 1937, the Ministry of Social Welfare made a draft statute of the Society for Combating Disability and Care for the Crippled. Despite many efforts, the society was not founded before the war. At the first post-World War II conference of the members of the Polish Society of Orthopaedics and Traumatology, held in Warsaw in 1946, prof. W. Dega presented a plan for organization of orthopedic treatment and care for the infirm. It assumed, among others, creating a nationwide association to combat disability and care for the infirm. In 1956, he founded the Committee for Cooperation with the International Society for Rehabilitation of the Disabled, which in 1957 was transformed into the Polish Committee for the Rehabilitation of the Disabled. Members of the Committee (W. Dega, Gruca A., A. Hulek, S. Rudnicki, M. Weiss, H. Dworakowska and others) sought to create a socioscientific organization for fighting disability. On March 9, 1960 they organized the meeting claiming to life one of the largest NGOs in the People’s Republic of Poland, the Polish Association for Rehabilitation of the Disabled. The establishment of the Society crowned many years of efforts of individuals and organizations working for the good of people with disabilities in Poland.
Autorzy na podstawie analizy materiałów archiwalnych oraz artykułów zamieszczonych w czasopismach medycznych przedstawili działalność poszczególnych osób i organizacji na rzecz powołania ogólnopolskiego stowarzyszenia mającego na celu zwalczanie kalectwa. W okresie międzywojennym największa rola w promowaniu idei walki z kalectwem przypada środowisku ortopedów. Twórca polskiej ortopedii prof. I. Wierzejewski w roku 1928 został wybrany do Senatu, aby wprowadzić „Ustawę o opiece nad kalekami i ułomnymi”. Na IV Zjeździe Polskiego Towarzystwa Ortopedycznego we Lwowie w 1933 r. jedna z sesji programowych poświęcona była opiece nad kalekami. Uchwały Zjazdu kierowane do władz RP postulowały otwarcie zakładów leczniczo-wychowawczych dla młodocianych kalek, prowadzenie statystyki osób kalekich oraz utworzenie stowarzyszenia współpracującego z Międzynarodowym Towarzystwem Opieki nad Dzieckiem Kalekim. W roku 1937 w Ministerstwie Opieki Społecznej powstał nawet projekt statutu Towarzystwa Walki z Kalectwem i Opieki nad Kalekami. Mimo wielu starań przed wybuchem wojny nie udało się utworzyć towarzystwa. Na pierwszej po II wojnie światowej konferencji członków Polskiego Towarzystwa Ortopedycznego i Traumatologicznego, która odbyła się w Warszawie w 1946 r. prof. W. Dega przedstawił projekt organizacji lecznictwa ortopedycznego i opieki nad kalekami. Zakładał on m.in. powołanie ogólnopolskiego towarzystwa do zwalczania kalectwa i opieki nad kalekami. W 1956 r. powstał Komitet do Spraw Współpracy z Międzynarodowym Towarzystwem Rehabilitacji Inwalidów, który przekształcił się w 1957 r. w Polski Komitet Rehabilitacji Inwalidów. Członkowie Komitetu (W. Dega, A. Gruca, A. Hulek, S. Rudnicki, M. Weiss, H. Dworakowska i inni) dążyli do utworzenia organizacji społeczno- naukowej prowadzącej różne formy walki z kalectwem. 9 marca 1960 r. zorganizowali zebranie powołujące do życia jedną z największych organizacji pozarządowych w PRL, Polskie Towarzystwo Walki z Kalectwem. Powstanie Towarzystwa uwieńczyło wieloletnie starania osób i organizacji działających na rzecz dobra osoby niepełnosprawnej w Polsce.
Źródło:
Medical Review; 2016, 3; 331-339
2450-6761
Pojawia się w:
Medical Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dr n. med. Tadeusz Zgorzalewicz (1922-2018) – lekarz, współtwórca zielonogórskiej „Solidarności” i Okręgowej Izby Lekarskiej w Zielonej Górze
Tadeusz Zgorzalewicz, MD (1922-2018) – Doctor, Co-creator of “Solidarity” and Medical Chamber in Zielona Góra
Autorzy:
Kotuła, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/530729.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Historii Filozofii i Medycyny
Tematy:
Tadeusz Zgorzalewicz
biografia
historia medycyny
biography
history of medicine
Opis:
Artykuł ukazuje sylwetkę dr. n. med. Tadeusza Zgorzalewicza (1922-2018), jednego z pionierów zielonogórskiej opieki zdrowotnej, specjalisty ginekologii i położnictwa, wieloletniego ordynatora oddziału ginekologicznopołożniczego Szpitala Wojewódzkiego im. Karola Marcinkowskiego w Zielonej Górze. Przedstawia przebieg kariery zawodowej i społecznej honorowego obywatela Zielonej Góry, jego zaangażowanie w tworzenie podwalin Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” Szpitala Wojewódzkiego oraz tworzenia struktur samorządu lekarskiego w Zielonej Górze. Na szczególną uwagę zasługuje umiłowanie sztuki medycznej przez dr. Zgorzalewicza oraz jego głęboka postawa moralna i etyczna w stosunku do swoich pacjentów, kolegów lekarzy i korporacji lekarskiej jako całości.
The article presents the profile of Tadeusz Zgorzalewicz MD, (1922-2018), one of the pioneers of healthcare in Zielona Góra, specialist in gynecology and obstetrics, a long – term head of the of gynecology and obstetrics department of the Karol Marcinkowski Provincial Hospital in Zielona Góra. It presents the course of a profesional and social career the Zielona Góra honorary citizen, his commitment to creating an Independent Trade Union “Solidarność” in Provincial Hospital and co creating Medical Chamber in Zielona Góra. Particularly noteworthy is the love of medical art by Zgorzalewicz MD, and his deep moral and ethical attitude towards his patients, his doctors’ colleagues and the medical corporation as a whole.
Źródło:
Archiwum Historii i Filozofii Medycyny; 2018, 81; 47-53
0860-1844
Pojawia się w:
Archiwum Historii i Filozofii Medycyny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Krótki rys historii psychiatrii wojennej
Autorzy:
Gryglewski, Ryszard W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/640491.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
historia wojskowości, historia medycyny, medycyna wojskowa, psychiatria wojenna, stres pola walki
Opis:
A brief historical outline of wartime psychiatryFear and panic were with soldiers on the battlefield from most ancient times. Alarming symptoms, leading to a collapse of morale, discipline and frequent desertions were often observed after battles. Even though already in the sixteenth century, there was a separate term which defined the state of fatigue and apathy among soldiers – namely Heimweh, which later gave way to Schweizer Heimweh, it is only the 19th century which will bring the first change in the treatment of soldiers suffering from stress. Nevertheless it took subsequent decades and the nightmare of World War I to subject the problem to proper medical research. The concept of shell shock or battle fatigue later became more and more precisely defined as psycho-somatic disorders. Slowly, specialized programs were created both at the level of diagnosis and therapy respectively – for example the works of the Yerkes Committee, those of William HR Rivers, Charles S. Myers or Frederick W. Mott. In our contemporary times, we are more and more precise in talking about the factors causing distressing symptoms among soldiers and veterans. We are seeking for the best ways to prevent and neutralize the effects of stress attaining as a result an increasingly evaluated interdisciplinary research studies which involve specialized teams of psychiatrists and psychologists.
Źródło:
Prace Historyczne; 2014, 141, 4
0083-4351
Pojawia się w:
Prace Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dokonania Jana Szeparowicza (1843–1882), Ordynatora Oddziału Chirurgicznego Szpitala Powszechnego Krajowego we Lwowie, w leczeniu zwężeń krtani i tchawicy
Autorzy:
Kierzek, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399476.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
historia medycyny kresów południowo-wschodnich Drugiej Rzeczypospolitej Polskiej
historia polskiej otorynolaryngologii
Opis:
Na początku niniejszego tekstu przedstawiono przyczyny ostrych i przewlekłych zwężeń krtani i tchawicy. Następnie w skrócie zaprezentowano drogę życiową i zawodową Jana Szeparowicza (1843–1882), znanego chirurga lwowskiego, ordynatora oddziału chirurgicznego w Szpitalu Powszechnym Krajowym, oraz dokładnie zanalizowano leczenie zwężeń krtani i tchawicy rozszerzaczami cynowymi i rurkami z twardego kauczuku metodą Leopolda Schroettera von Kristelli (1837–1908). Ten pionier światowej laryngologii przedstawił zasady ogólne takiego postępowania, jak i ujemne jego skutki. Na końcu artykułu opisano współpracę Jana Szeparowicza w tej dziedzinie z Teodorem Heryngiem, pionierem polskiej rynolaryngologii.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2019, 8, 2; 61-67
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Działalność doc. dr hab. n. med. Janiny Sikorskiej-Tomaszewskiej na rzecz rozwoju rehabilitacji w Polsce w latach 1948-1978
The Work of Janina Sikorska-Tomaszewska, Associate Professor of Medical Sciences, Towards the Development of Rehabilitation in Poland in the Years 1948-1978
Autorzy:
Jandziś, Sławomir
Migała, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28409187.pdf
Data publikacji:
2022-07-07
Wydawca:
Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
Tematy:
historia medycyny
rehabilitacja
ortopedia
Polska
history of medicine
rehabilitation
orthopaedics
Polska
Opis:
Autorzy na podstawie analizy materiałów archiwalnych pochodzących z prywatnych zbiorów Rodziny Janiny Sikorskiej-Tomaszewskiej, Składnicy Akt Szpitala Ortopedyczno-Rehabilitacyjnego im. Wiktora Degi w Poznaniu, artykułów z pracy codziennej oraz nielicznych publikacji przedstawili działalność doc. dr hab. n. med. Janiny Sikorskiej-Tomaszewskiej (1911–1998) na rzecz rozwoju rehabilitacji w Polsce w latach 1948–1978. Jej praca organizacyjna, edukacyjna i naukowa w początkowych, prekursorskich latach rozwoju rehabilitacji w naszym kraju wniosła znaczący wkład w powstanie polskiej szkoły rehabilitacji. 30-letnia działalność pozwala zaliczyć Janinę Sikorską-Tomaszewską do panteonu twórców rehabilitacji w Polsce.
Based on an analysis of archival materials from the private collections of Janina Sikorska-Tomaszewska’s family, the Document Repository of Wiktor Dega Memorial Orthopedics and Rehabilitation Hospital in Poznań, articles from daily press and some publications, the authors present the work of Janina Sikorska-Tomaszewska (1911–1998), Associate Professor of Medical Sciences, towards the development of rehabilitation in Poland in the years 1948–1978. Her organizational, educational and scientific activity in the early years of the development of rehabilitation medicine in our country contributed significantly to the establishment of the Polish school of rehabilitation. The 30 years of her activity allow Janina Sikorska-Tomaszewska to be counted among the pantheon of founders of rehabilitation in Poland.
Źródło:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2022, 24(3); 209-217
1509-3492
2084-4336
Pojawia się w:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Andreas Vesalius i jego wielkie dzieło: De humani corporis fabrica
Andreas Vesalius and his great work: De humani corporis fabrica
Autorzy:
Jędrzejewski, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032624.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
andrzej wesaliusz
historia medycyny
anatomia
andreas vesalius
history of medicine
anatomy
Opis:
Andreas Vesalius was born on 31 December 1514 in Brussels, Habsburg Netherlands, in what is today Belgium. His family was established in medicine for several generations, and young Andreas showed an early interest in anatomy. He attended the University of Louvain and then studied medicine at the University of Paris. Vesalius enrolled at the University of Padua, Europe's prominent medical school, receiving his doctor of medicine degree in 1537. On the day of his graduation he was immediately offered the chair of Surgery and Anatomy in Padua. He also guest lectured in Bologna and Pisa. Previously anatomy had been taught primarily by reading classical texts, mainly Galen’s, followed by an animal dissection by a barber-surgeon whose work was directed by the lecturer. Contrary to the prevailing practice Vesalius performed dissections himself and illustrated the lesson with large, detailed anatomical charts. The lectures were enormously popular. While still a young physician, Andreas Vesalius overturned the fourteen-century-old Galenic canon of medicine and founded modern, scientific anatomy. To attract established physicians to the study of anatomy Vesalius devoted himself for five years to the production of his magnum opus, one of the most important books in medical history and the world's first textbook of anatomy: De humani corporis fabrica, published in 1543. Fabrica contained detailed anatomical descriptions of all parts of the human body, including directions for carrying out dissections. Soon after the publication, Vesalius was invited as Imperial physician to the court of Emperor Charles V and, later, to Philip II of Spain. Over the next eleven years Vesalius travelled with the Spanish court. Like in anatomy, Vesalius gained recognition as a medical practitioner. In 1564 he left Spain for a trip to the Holy Land. On the way back from Palestine his ship was wrecked, and Vesalius died 15 October 1564 on the island of Zakynthos (modern-day Greece), at the age of fifty. He was buried somewhere on the island of Zakynthos.
Andrzej Wesaliusz (Andreas Vesalius) urodził się 31 grudnia 1514 roku w Brukseli, znajdującej się w podległych Habsburgom Niderlandach, zaś obecnie w Belgii. Rodzina Wesaliuszów od wielu pokoleń była związana z zawodami medycznymi, być może z tego powodu Andrzej od dziecka zdradzał zainteresowanie anatomią. Młody Wesaliusz studiował początkowo na uniwersytecie w pobliskim Louvain (w polskiej transkrypcji – Lowanium), a następnie na wydziale medycznym Uniwersytetu w Paryżu. Z Paryża Wesaliusz udaje się do Padwy, gdzie na tamtejszym, sławnym w całej ówczesnej Europie, uniwersytecie uzyskuje w roku 1537 stopień naukowy doktora medycyny. W dniu uzyskania tak pożądanego dyplomu Wesaliuszowi zaoferowane zostaje stanowisko kierownika Katedry Chirurgii i Anatomii Uniwersytetu Padewskiego. Gościnnie wykłada anatomię również w Bolonii i Pizie. Nauczanie anatomii w tamtych czasach opierało się głównie na czytaniu klasycznych tekstów, głównie autorstwa Galena. Lekturze wspomnianych dzieł towarzyszyło obserwowanie przez studentów sekcji zwierząt, wykonywanych z zasady przez balwierzy i cyrulików. Wesaliusz podjął się osobiście wykonywania sekcji i dla lepszego zilustrowania danych morfologicznych, posługiwał się wielkimi, osobiście sporządzonymi, szczegółowymi rycinami anatomicznymi. Jego wykłady były niezmiernie popularne i budziły ogromne zainteresowanie słuchaczy. Ciągle bardzo młody wiekiem profesor Wesaliusz ośmielił się podważyć obowiązujące przez niemal czternaście wieków, klasyczne poglądy Galena dotyczące morfologii człowieka. Dzięki takim staraniom stworzył podwaliny pod współczesną, naukowo udokumentowaną wiedzę o budowie ciała ludzkiego. Ażeby uatrakcyjnić naukę anatomii, szczególnie przyszłym lekarzom praktykom, Andrzej Wesaliusz poświęcił pięć lat swego życia na przygotowanie wiekopomnego dzieła, stanowiącego w historii światowej medycyny pierwszy, kompletny podręcznik oraz atlas anatomii człowieka. W roku 1543 ukazało się pierwsze wydanie De humani corporis fabrica. Dzieło Wesaliusza nie tylko zawierało opis i ryciny ilustrujące szczegółowo wszystkie części ciała ludzkiego, ale także opatrzone było dokładnymi wskazówkami dotyczącymi techniki sekcyjnej. W niedługim czasie po ukazaniu się Fabrica Wesaliusz został mianowany nadwornym lekarzem cesarza Hiszpanii Karola V, a następnie jego syna Filipa II. Przez następnych 11 lat Wesaliusz towarzyszy nieustannie dworowi cesarskiemu. Podobnie jak w zakresie anatomii, Andrzej Wesaliusz również jako lekarz praktyk zdobywa powszechne uznanie i sławę. W roku 1564 Wesaliusz opuszcza Hiszpanię udając się na pielgrzymkę do Ziemi Świętej. W drodze powrotnej z Palestyny jego statek rozbija się w pobliżu greckiej wyspy Zakythos. Wesaliuszowi udaje się wydostać na ląd, jednakże zapada na ciężką chorobę i 15 października 1564 roku w wieku 50 lat, umiera. Grób Andrzeja Wesaliusza znajduje się na wyspie Zakynthos, prawdopodobnie w kościele pod wezwaniem Santa Maria Della Salute.
Źródło:
Folia Medica Lodziensia; 2013, 40, 2; 155-206
0071-6731
Pojawia się w:
Folia Medica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Alleged cases of syphilis immortalized in the Krakow Altarpiece by Veit Stoss in the light of new research on the origins of the disease in Europe
Domniemane przypadki kiły uwiecznione w krakowskim ołtarzu Wita Stwosza w świetle nowych badań nad początkami tej choroby w Europie mogące sugerować kiłę u przedstawionych postaci. Możliwe symptomy kiły widoczne w średniowiecznych dziełach sztuki należy różnicować z innymi chorobami, zwłaszcza trądem. Współczesne badania oparte o nowoczesne metody eksperymentalne (paleopatologiczne, archeologiczne, filogenetyczne) nie dały jak dotąd definitywnego rozstrzygnięcia sporu między zwolennikami obu głównych teorii pochodzenia kiły w Europie.
Autorzy:
Grzegorczyk, Wiesław
Grzegorczyk, Joanna
Grzegorczyk, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437623.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
history of medicine
Franciszek Walter
art
syphilis
historia medycyny
sztuka
kiła
Opis:
Syphilis is believed to occur in Europe as early as at the end of the fifteenth century when it was carried to Europe from America by Columbus’ sailors in 1493 (“Columbian” theory). In the nineteenth century this theory was questioned; reference was made to historical sources, pointing to the presence of syphilis in the Old World before Columbus (“pre- Columbian” theory). In 1933 a book was published by a Polish venereologist, professor Franciszek Walter on “dermatological details” of St. Mary’s Altar in Krakow by Veit Stoss. The author drew attention to the characters carved in the altar, which can show symptoms of late congenital syphilis (including saddle nose). Stoss’s work was completed in 1489, that is four years before the first Columbus expedition returned to Europe. If Walter’s hypothesis was true, syphilis would have existed in Europe before the discovery of America. In Krakow even older historical sights, mostly sculptures, can be found Prawwhich may suggest syphilis in the presented figures. Possible symptoms of syphilis seen in medieval works of art should be differentiated from other diseases, especially leprosy. Modern studies based on modern experimental methods (paleopathological, archaeological, phylogenetic) have not given yet definitive settlement of the dispute between supporters of two main theories of the origin of syphilis in Europe.
Już w końcu XV wieku uważano, że kiła przywleczona została do Europy z Ameryki przez marynarzy Kolumba w roku 1493 (teoria „kolumbijska”). W XIX wieku zaczęto kwestionować tę teorię; powoływano się na źródła historyczne, mające świadczyć o obecności kiły w Starym Świecie już przed Kolumbem (teoria „prekolumbijska”). W roku 1933 wydana została książka polskiego wenerologa, profesora Franciszka Waltera o „dermatologicznych szczegółach” ołtarza Wita Stwosza w krakowskim kościele Mariackim. Autor zwrócił w niej uwagę na uwiecznione w ołtarzu postacie, które wykazywać mogą objawy późnej kiły wrodzonej (m.in. nos siodełkowaty). Tymczasem dzieło Stwosza ukończone zostało w roku 1489 – cztery lata przed powrotem do Europy pierwszej wyprawy Kolumba. Jeśli hipoteza Waltera byłaby prawdziwa, kiła musiałaby istnieć w Europie przed odkryciem Ameryki. W Krakowie można wskazać zabytki jeszcze starsze, głównie rzeźbiarskie,
Źródło:
Medical Review; 2016, 3; 340-357
2450-6761
Pojawia się w:
Medical Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sir James Paget jako współtwórca nowoczesnej medycyny
Sir James Paget as the Co-creator of Contemporary Medicine
Autorzy:
Grzybowski, Andrzej
Sak, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/530670.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Historii Filozofii i Medycyny
Tematy:
James Paget
historia medycyny
chirurgia
dermatologia
history of medicine
surgery
dermatology
Opis:
James Paget był jednym z najwybitniejszych lekarzy XIX stulecia, które ukształtowało współczesne fundamenty wiedzy i praktyki medycznej. Przyczynił się zarówno do rozwoju chirurgii, jak i do postępów w dziedzinie dermatologii. Jego osiągnięcia były wynikiem oparcia praktyki lekarskiej na racjonalnej, zgodnej z zasadami logiki wiedzy naukowej w stopniu znacznie większym aniżeli czynili to inni ówcześni lekarze i chirurdzy.
Paget James was one of the most outstanding doctors of the XIX century which molded contemporary bases of the knowledge and the medical practice. He contributed both to the development of the surgery and to progress in the field of dermatology. His achievements were a result of basing his medical practice on the rational scientific knowledge, in accordance with principles of logic in the degree much greater than other doctors and surgeons made it.
Źródło:
Archiwum Historii i Filozofii Medycyny; 2014, 77; 113-117
0860-1844
Pojawia się w:
Archiwum Historii i Filozofii Medycyny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 106

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies