Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Hippolytus" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Fate in Thunderstorm by Cao Yu and Hippolytus by Euripides
    Autorzy:
    Zhang, Jing
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/915139.pdf
    Data publikacji:
    2016-06-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Thunderstorm
    Hippolytus
    fate
    tragedy
    Opis:
    Theatre, as opposed to traditional Chinese drama, was introduced to China through the first Opium War, and the establishment of Chunliushe in Japan is regarded as the birth of the real Chinese play in 1907. Hereafter, many plays were written and performed in China and were accepted as new form plays. Thunderstorm (Leiyu), Cao Yu’s first play, was published in 1934, and became the first masterpiece of modern Chinese theatre, symbolizing its becoming mature. As the playwright admitted, it was influenced by classical Greek Plays, as well as by Henrik Ibsen. This paper reflects upon the theme of fate in Thunderstorm by Cao Yu and Hippolytus by Euripides. Although Cao Yu interpreted that he was influenced by western plays consciously or unconsciously, Thunderstorm has its own Chinese roots. Similarities and differences in the themes of fate are compared by time or history; ethnic or family aspects; and the individual or feminine. The indescribable fate of the protagonists leads to the agony they suffer inside and also effects them outside because of typical social beliefs and family life; meanwhile, it helped to bring fame to the two tragedies.
    Źródło:
    Studia Azjatystyczne; 2016, 2; 137-151
    2449-5433
    Pojawia się w:
    Studia Azjatystyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Hipolit jako Edyp: reinterpretacja mitu w powieści Antoniego Libery Madame
    Hippolytus as Oedipus: a reinterpretation of the myth in Antoni Libera’s novel Madame
    Autorzy:
    Stróżyński, Mateusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1039625.pdf
    Data publikacji:
    2019-04-16
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Antoni Libera
    Madame
    myth
    psychoanalysis
    culture
    Sigmund Freud
    Hippolytus
    Oedipus
    Opis:
    The article is a psychoanalytically oriented analysis of the use of the myth of Hippolytus and Phaedra in A. Libera’s novel Madame. The function of the myth in the novel is presented in terms of the categories of reinterpretation and prefiguration as well as in the context of its ancient sources. Libera brings together the myth of Hippolytus and the myth of Oedipus by emphasizing the role of the symbolic mother and the narrative constitutes a defense against both Oedipal and pre-Oedipal conflicts. The end of the novel is an attempt at a positive resolution of the Oedipal tensions in the narrative by means of sublimation and symbolization, in the context of the Freudian conception of drives and culture.
    Źródło:
    Przestrzenie Teorii; 2018, 30; 79-111
    2450-5765
    Pojawia się w:
    Przestrzenie Teorii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Някои особени лексеми в старобългарския превод на Иполитовото тълкувание на Книга на пророк Даниил
    Autorzy:
    Илиев [Iliev], Иван [Ivan] И. [I.]
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/677380.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    Book of Daniel
    Hippolytus of Rome
    commentary
    Old Bulgarian translation
    lexical markers
    Opis:
    Some specific lexemes in the Old Bulgarian translation of Hippolytus of Rome’s Commentaries on the Book of Prophet DanielThe object of the current research is Talkovanie na Kniga na propok Daniil – the Slavonic version of the Commentaries on the Book of Prophet Daniel (Commentarii in Danielem, CPG 1873) by Hippolytus of Rome (c. 170–235), the earliest and most profound commentaries on this Old Testament book. They were written round 204 and their translation into Old Bulgarian can be counted among the earliest works of Bulgarian literature. The time of the Commentaries’ translation is under discussion, its dating ranging from the last decades of the ninth to the middle of the tenth century. Some linguistic facts of the Commentaries have sporadically been compared with the partial translation of the Book of the Prophet Daniel, included in the Prophetologion. Also, some comparisons have been made between the Slavonic translation of the Commentaries and the so-called Talkovni proroci – a translation of Old Testament books of prophets with commentaries. The analysis is based on a 1519 manuscript of the Commentaries (No. 486 from the Volokolamsk Collection, Russian State Library, Moscow), which follows the tradition of the earlier copies and most profoundly keeps the content of the Commentaries. In addition to morphological particularities, in the text there are many lexical idiosyncrasies, which can facilitate the dating and localization of the translation. Among these lexical markers can be singled out which show more interesting data. Many lexemes can be found which are particular to the early written codices and testify to the antiquity of the translation. For instance, some specific lexemes match with words, used in the Codex Suprasliensis and the First Miscellany of Tsar Simeon (Izbornik of 1073), which shows that the Commentaries are one of the earliest translated works of the Old Bulgarian literature. Wybrane charakterystyczne leksemy w starobułgarskim przekładzie Komentarzy do Księgi Proroka Daniela Hipolita RzymskiegoPrzedmiotem artykułu jest słowiańska wersja Komentarzy do Księgi Proroka Daniela (Commentarii in Danielem, CPG 1873) autorstwa Hipolita Rzymskiego (ok. 170–235), najwcześniejszych i najbardziej wnikliwych komentarzy do tej starotestamentowej księgi. Zostały one napisane około 204 roku, a ich przekład na język starobułgarski sytuuje się wśród najstarszych dzieł literatury bułgarskiej. Wciąż dyskutowany jest czas jego powstania: od ostatnich dekad wieku IX do połowy X. Niektóre fakty językowe związane z Komentarzami były sporadycznie porównywane z częściowym przekładem Księgi Proroka Daniela, zawartym w paremejniku. Porównywano także słowiański przekład Komentarzy z tak zwaną Księgą Proroków Starego Testamentu wraz z komentarzami. Artykuł koncentruje się na rękopisie z 1519 roku (Nr 486 w Zbiorze z Biblioteki Wołokołamska, Rosyjska Biblioteka Państwowa, Moskwa), który śledzi tradycję wcześniejszych kopii i najdokładniej zachowuje zawartość Komentarzy. Oprócz ich morfologicznej specyfiki w tekście znajduje się wiele cech leksykalnych, które pomagają określić datę i miejsce powstania przekładu. Wśród nich znajdują się markery leksykalne, które zasługują na uwagę, gdyż prowadzą do ciekawych odkryć. Wiele leksemów zawartych w tekście odnosi się do wczesnych kodeksów i świadczy o starożytności przekładu. Niektóre charakterystyczne leksemy łączą się ze słowami użytymi w Codex Suprasliensis i Pierwszym Zborniku Cara Symeona (Izbornik, 1073 rok), co dowodzi, że Komentarze są jedną z najwcześniejszych przetłumaczonych prac w obrębie literatury starobułgarskiej.
    Źródło:
    Slavia Meridionalis; 2016, 16
    1233-6173
    2392-2400
    Pojawia się w:
    Slavia Meridionalis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Catechumens in the East in the Light of Pseudo-epigraphic Normative Church Sources from the 4th Century
    Autorzy:
    Hołasek, Andrzej R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/682471.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    late antiquity
    early Church
    baptism
    catechumens
    Canons of Hippolytus
    Apostolic Constitutions
    requirements set for catechumens in the East
    Opis:
    The article discusses the requirements that 4th-century catechumens in the East were expected to meet. Accordingly, the pseudo-epigraphic Church regulations found in the Canons of Hippolitus and in the Apostolic Constitutions are analysed. It can be seen from these texts that their authors showed considerable concern for maintaining high standards associated with the period of the catechumenate; furthermore, they put considerable emphasis on the adherence to the Church regulations and the implementation of Christian standards of thought in daily life.
    Źródło:
    Studia Ceranea; 2018, 8; 139-151
    2084-140X
    2449-8378
    Pojawia się w:
    Studia Ceranea
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy Tradycja apostolska jest dokumentem rzymskim?
    Autorzy:
    Zachara, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/950750.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Teologiczne
    Tematy:
    Tradycja apostolska
    św. Hipolit
    ryt rzymski
    bierzmowanie
    namaszczenie pochrzcielne
    Apostolic Tradition
    St. Hippolytus
    Roman rite
    confirmation
    postbaptismal anointing
    Opis:
    The so-called Apostolic Tradition is usually considered an element of the history of the liturgy of the Roman Church. This conviction lays ultimately on two presuppositions: on the attribution of the Apostolic Tradition to St. Hippolytus of Rome and on the presence of two postbaptismal anointings in the baptismal ritual of Apostolic Tradition, which is peculiar exclusively to the Roman liturgy. However, none of these presuppositions is certain. The arguments for St. Hippolytus’ authorship are so weak, that this attribution must be considered highly improbable. The presence of two postbaptismal anointings in the Apostolic Tradition can be explained by the complexity of its baptismal ritual which seems to be a conflation of different traditions. On the other hand, the Roman tradition of two postbaptismal anointings is probably due to the episcopal prerogative to administer the confirmation and to the concession given to presbyters to anoint the neophytes with the chrism at the baptisms administered by them. This presbyteral chrismation was afterwards extended to every baptism. Consequently, the origins of the Apostolic Tradition are far from certain and its Roman provenance is by no means proved.
    Tzw. Tradycja apostolska jest zwykle traktowana jako element historii liturgii Kościoła w Rzymie. Przeświadczenie to opiera się ostatecznie na dwóch przesłankach: na przypisaniu dokumentu św. Hipolitowi Rzymskiemu oraz na fakcie obecności w rytuale chrzcielnym Tradycji apostolskiej dwóch namaszczeń pochrzcielnych, co jest specyfiką rytu rzymskiego. Żadna z tych przesłanek nie jest pewna. Przypisanie Tradycji apostolskiej Hipolitowi Rzymskiemu opiera się na tak wątpliwych argumentach, że musi zostać uznane za niezwykle mało prawdopodobne. Obecność dwóch namaszczeń pochrzcielnych w Tradycji apostolskiej jest prawdopodobnie skutkiem kompilacyjnego charakteru jej rytuału chrzcielnego, zaś dwa namaszczenia w rycie rzymskim można wytłumaczyć jako skutek zastrzeżenia bierzmowania dla biskupa oraz udzielenia prezbiterom zezwolenia na namaszczanie neofitów podczas chrztu udzielanego pod nieobecność biskupa. Namaszczenie neofity przez prezbitera stało się z czasem regułą przy każdym chrzcie. Pochodzenie Tradycji apostolskiej jest zatem niepewne, jej powiązanie z Kościołem w Rzymie nie jest udowodnione.
    Źródło:
    Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2012, 65, 1
    2391-8497
    0209-0872
    Pojawia się w:
    Ruch Biblijny i Liturgiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Żołnierz i służba wojskowa w świetle kościelnych źródeł normatywnych z IV i V wieku
    Soldiers and military service in the light of legislative Church sources from the fourth and fifth centuries
    Autorzy:
    Hołasek, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/613811.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    chrześcijański żołnierz
    służba wojskowa
    przepisy kościelne
    Kanony Hipolita
    Listy św. Bazylego
    Konstytucje apostolskie
    Kanony apostolskie
    Christian soldier
    military service
    Church regulations
    Canons of Hippolytus
    Letters of St. Basil
    Apostolic Constitutions
    Canons of the Apostles
    Opis:
    At the beginning of the fourth century the legal situation of Christians in the Roman Empire changed dramatically. Thanks to the Emperor Constantine they were no longer persecuted, and their faith became religio licita. From that point onwards the views of Christians on the state began to evolve. It was a long-term process, and happened at a varied pace. One of the aspects of this transformation was the change of Christian attitude to military service. It needs to be said that, from this perspective, the Church legislative sources have not been examined in a great detail. This article aims to take a closer look at several of the sources that include Church regulations relating to military service of the fourth and fifth centuries. These include, i.a., Canons of Hippolytus; Letters of St. Basil; Apostolic Constitutions and Canons of the Apostles. In addition, the article discusses the relevant contents of synodal and council canons from said period. These regulations show the adaptation of Church legislature to the new circumstances, in which the Roman state stopped being the persecutor and became the protector of Christianity. The analysis of numerous documents confirms that Christians were present in the Roman army already in the third century. Because of the spilling of blood and the pagan rites performed in the army, the Church hierarchs strongly resisted the idea of allowing Christians to serve in the military. Church regulations from the third century strictly forbade enlisting in the army, or continuing military service for those who were newly accepted into the community, for the reasons mentioned above. From other documents, however, we learn that the number of Christians in the army was nonetheless increasing. Many were able to reconcile military service with their conscience. At the beginning of the fourth century emperor Constantine granted Christians religious freedom. He allowed Christian soldiers to abstain from invoking pagan gods while swearing military oath (sacramentum), and to participate in Sunday services. The empire was slowly becoming a Christian state. It is for this reason that in the Church regulations from the fourth and fifth century we find acceptance for the presence of Christians in the army. Even though killing of an enemy required undertaking penance, it was no longer a reason for excommunication with no possibility of returning to the Christian communion. The Church expected Christian soldiers to be satisfied with their wages alone, and to avoid harming others through stealing, forced lodging or taking food. The Church in the East no longer considered it wrong to accept gifts for the upkeep of clergy and other faithful from the soldiers who behaved in a correct manner. From the mid-fourth century performing religious services started being treated as separate from performing a layperson’s duties. For this reason the bishops, in both parts of the empire, decided that clergy are barred from military service. In the West, those of the faithful who enlisted with the army after being baptised could no longer be consecrated in the future. In the East, the approach was less rigorous, as the case of Nectarius, the Archbishop of Constantinople, shows. By the end of the fourth century, the West adopted very strict rules of public penance for soldiers – the Popes reminded in their letters to the bishops in Spain and Gaul that after performing the public penance, the soldiers were forbidden to return to the army. We should not forget that the change in the attitude of the Church to military service was also affected by the political-military situation of the Empire. During the fourth and fifth centuries its borderlands were persistently harassed by barbarian raids, and the Persian border was threatened. Let us also remember that the army was not popular in the Roman society during this period. For these reasons, the shifting position of the Church had to be positively seen by the Empire’s ruling elites. The situation became dramatic at the beginning of the fifth century, when Rome was sacked by barbarians. Developing events caused the clergy to deepen their reflections on the necessity of waging war and killing enemies. Among such clergymen was St. Augustine, in whose writings we may find a justification of the so-called just war. Meanwhile, in the East, the view that wars can be won only with God’s help began to dominate.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2015, 63; 353-373
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Apostola Apostolorum : Maria Magdalena w nauczaniu Ojców Kościoła
    Apostola Apostolorum : Mary Magdalene in the teaching of the Church Fathers
    Autorzy:
    Krawczyk, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2042884.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara
    Tematy:
    Maria Magdalena
    apostołka Apostołów
    ojcowie Kościoła
    Ambroży
    Augustyn
    Grzegorz Wielki
    Grzegorz z Tours
    Orygenes
    Hieronim
    Hipolit Rzymski
    Hilary z Poitiers
    Paulin z Noli
    Jan Chryzostom
    Klemens Aleksandryjski
    Mary Magdalene
    apostle of the Apostles
    fathers of the Church
    Ambrose
    Augustine
    Gregory the Great
    Gregory of Tours
    Origen
    Jerome
    Hilary of Poitiers
    Pauline of Nola
    John Chrysostom
    Clement
    of Alexandria
    Roman Hippolytus
    Opis:
    Pope Francis, announcing his decision to raise the rank of liturgical celebrations dedicated to Mary Magdalene, wanted to recall this exceptional figure in the history of the Church, whose example of life emanates also on the present community. It is also an opportunity to clear up the misunderstandings surrounding her life. It is possible after getting acquainted with the teaching of the Fathers of the Western Church on St. Mary Magdalene and her unique mission as “apostle of the Apostles”.
    Papież Franciszek, ogłaszając swoją decyzję o podniesieniu do rangi święta obchodów liturgicznych dedykowanych Marii Magdalenie, chciał przypomnieć o tej wyjątkowej postaci w historii Kościoła, której przykład życia emanuje także na obecną wspólnotę. Jest to również okazja do wyjaśnienia nieporozumień związanych z jej życiem. Jest to możliwe po zapoznaniu się z nauczaniem ojców Kościoła Zachodniego odnoszącym się do św. Marii Magdaleny i jej wyjątkowej misji jako „apostołki Apostołów”.
    Źródło:
    Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej; 2020, 27; 151-160
    1234-8880
    Pojawia się w:
    Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies