Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Heinrich Wőlfflin" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-2 z 2
    Tytuł:
    Barok powracający w „Psie andaluzyjskim” Luisa Buñuela. Notatki drugie, poprawione
    The Returning Baroque in Luis Buñuel’s “Un Chien Andalou”: Revised and Updated Notes
    Autorzy:
    Nadgrodkiewicz, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32222567.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Luis Buñuel
    Heinrich Wölfflin
    barok
    awangarda
    surrealizm
    baroque
    avant-garde
    surrealism
    Opis:
    Tekst jest poświęcony interpretacji Psa andaluzyjskiego Luisa Buñuela w kontekście koncepcji Heinricha Wölfflina dotyczącej przemienności stylów klasycznych i barokowych w rozwoju dziejów sztuki. Nadgrodkiewicz stara się uargumentować tezę, że pod pewnymi warunkami i na podstawie ewidentnych wskazówek zawartych w samej warstwie obrazowej film Buñuela można traktować jako dzieło noszące znamiona sztuki barokowej, odcinające się od klasycznych konwencji przedstawiania, przełamujące kanon. W tym kontekście istotny jest również fakt, że Pies andaluzyjski to sztandarowe dzieło surrealizmu, w którym również można odnaleźć elementy baroku, bowiem jako jeden z nurtów awangardowych, modernistycznych, przełamuje kanon czy ogólnie pojętą klasyczność, a tym samym wpisuje się w Wölfflinowski model naprzemiennie powracających stylów barokowych i klasycznych.
    The text is devoted to the interpretation of Luis Bunuel’s Un Chien Andalou in light of Heinrich Wölfflin’s ideas on the alternation of classical and baroque styles in the development of the fine arts. Nadgrodkiewicz argues that under certain conditions and on the basis of obvious clues contained in the visual layer, Bunuel’s film can be seen as a work bearing signs of baroque art, standing apart from classic conventions of presentation, breaking the canon. In this context it is also important that Un Chien Andalou is a flagship piece of surrealism in which one might also find elements of the baroque. This modernistic, avant-garde trend also breaks the canon and classicism as it is generally understood. And thus also fits Wölfflin’s model of alternating baroque and classical styles.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2015, 89-90; 190-198
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Empathetic turn in the reflection on art
    Zwrot empatyczny w refleksji nad sztuką
    Autorzy:
    Sztabiński, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/593881.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    empathy
    Robert Vischer
    Theodor Lipps
    Heinrich Wőlfflin
    Wilhelm Worringer
    David Freedberg
    Michael Fried, cultural turns
    empatia
    Michael Fried
    zwroty kulturowe
    Opis:
    At the turn of the nineteenth and twentieth centuries, scholars began to include the notion of empathy in their reflections on art, which was the hallmark of an extensive theoretical turn, whose consequences were to spread to other areas of the humanities and lead to the creation of a new research method specific to this field of knowledge. Such scholarly endeavors were characterized by psychological approach, expanded to include biophysiologica consid-erations, with an emphasis on the role of the body. Such a perspective was aimed at revaluing basic aesthetic issues, such as beauty and aesthetic experience, as well as key problems of the history of art (such as the notion of style). The article summarizes the core principles of the concept of empathy employed in the field of fine arts, and examines its use in the theories of such scholars as Robert Vischer, Theodor Lipps, Heinrich Wölfflin and Wilhelm Worringer. This will be followed by a brief consideration of the reasons why this idea was rejected by the researchers on art in the second half of the twentieth century. Against this background, my article will pose the question regarding a return to the concept of empathy (or a reemergence of the empathetic turn) in the reflection on the visual arts in this century. Its symptoms have been pointed out by some Anglophhone authors (such as Juliet Koss). One should, however, note the differences in the new approach. The former biophysiologica background has been replaced with references to contemporary research on brain functioning. Instead of concentrating on the expressive character of architecture, scholars explore e.g. an empathetic response to human images (David Freedberg) or to landscapes and still lifes (Michael Fried). The article concludes with some reflections that situate the concept of empathetic turn in the context of the theory of cultural turns proposed by Doris Bachmann-Medick.
    Uwzględnienie zagadnienia empatii w rozważaniach nad sztuką, które nastąpiło na przełomie XIX i XX wieku, miało znamiona szeroko pojętego zwrotu teoretycznego, którego konsekwencje objąć miały także inne dziedziny nauk humanistycznych i prowadzić do stworzenia nowej metody badawczej specyficznej dla tego obszaru wiedzy. Cechą charakterystyczną tych badań było podejście psychologiczne poszerzone o kwestie biofizjologiczne, z zaakcentowaniem roli ciała. Z tego punktu widzenia poddane miały być rewizji podstawowe zagadnienia estetyczne, takie jak piękno i przeżycie estetyczne, oraz kluczowe problemy historii sztuki (np. pojęcie stylu). W artykule przypomniane zostają najważniejsze założenia koncepcji empatii odnoszone do sztuk plastycznych na przykładzie teorii Roberta Vischera, Theodora Lippsa, Heinricha Wőlfflina i Wilhelma Worringera. Następnie krótko rozważone zostają powody odrzucenia tej koncepcji przez badaczy sztuki działających w drugiej połowie XX wieku. Na tym tle postawione zostaje pytanie dotyczące powrotu do koncepcji empatii (lub ponownego wystąpienia zwrotu empatycznego) w refleksji nad sztukami plastycznymi w bieżącym stuleciu. Jego objawy wskazywali badacze zajmujący się obszarem anglofonicznym (np. Juliet Koss). Należy jednak zaznaczyć, ze oprócz nawiązań występują różnice. Dawne tło biofizjologiczne zastąpione zostało odniesieniami do współczesnych badań nad funkcjonowaniem mózgu. Zamiast koncentracji na zagadnieniu ekspresyjności architektury, prowadzone są rozważania odnoszące się do empatycznej reakcji na wizerunki ludzkie (David Freedberg) i motywy pejzażowe lub martwe natury (Michael Fried). Artykuł kończą refleksje sytuujące koncepcję zwrotu empatycznego w kontekście teorii zwrotów kulturowych Doris Bachmann-Medick.
    Źródło:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2015, 17; 37-58
    1641-9278
    Pojawia się w:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-2 z 2

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies