Temat: HISTORICAL POLICY - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Росія, терор, війна. історіософські меседжі Максиміліана Волошина
Russia, terror, war. the historical philosophical messages of Maksymilian Voloshyn
Autorzy:: Генералюк (Generaliuk), Леся (Lesia)
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2177869.pdf
Data publikacji:: 2022-03-31
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: громадянська поезія
публіцистика
історіософія
провіденціалізм
історичні алгоритми тиранії
деспотизм
рабство
загарбницька політика
більшовицький терор
civic poetry
publicism
historical philosophy
predictions
historical algorithms tyrannies
autocratic slavery
aggressive policy
Bolshevist terror
Opis:: The modern geopolitical situation represents in new light heritage Maksymilian Voloshyn 1917-1924 – his reaction to the tragic events in Russia of the early XX century. He, the poet, the artist, the thinker with the European outlook, has declared own understanding of October revolution and the subsequent Bolshevist terror in the full conceptual text. At the heart of this conceptual text the idea of relationships of cause and effect in history which has caused attempt of logical justification of the systematic destruction of the citizens by fellow citizens. Voloshyn has pointed to spontaneity, cyclic character of the Russian history, exposed the antihuman essence of the state structures at all times. The historical philosophy reflexions of the author, the Ukrainian by origin, who challenged the Russian Empire in his texts, are concentrated in the several given reason messages. These messages where there are parallels with Europe, survey of current events, the analysis of the historical past of Russia, visualisation of persons, it persistently broadcasts to descendants and all civilised world. Its purpose, the philosopher-documentarian in warning the world community against danger, which is represented by the country with «mad and awful destiny», the country-aggressor, bearing to the civilised world terror and wars.
Сучасна геополітична ситуація проявила в новому світлі творчу спадщину Максиміліана Волошина 1917–1924 років, а саме – його реакцію на трагічні події в Росії початку ХХ століття. Він, поет, художник, мислитель з європейським світоглядом представив у масштабному концептуальному тексті персональне розуміння так званої «жовтневої революції» та більшовицького терору, який прийшов після неї. У основу цього широкого тексту закладена ідея причинно-наслідкового зв’язку в історії, котра могла би хоч якось логічно виправдати систематичне руйнування громадянами своєї держави та убивство ними мільйонів своїх же співгромадян. Волошин вказав на хаотичний та спонтанний хід російської історії, на циклічний її характер, показав, що в усі часи державні структури країни мали антигуманну сутність. Історіософські роздуми автора, українця за походженням, який своїми текстами, по суті, кинув виклик Російській імперії, концентруються в декількох аргументованих посланнях. Ці меседжі, де проводяться паралелі з Європою і зафіксовано поточні події, де подано глибокий аналіз минулого Росії з візуалізацією багатьох історичних постатей, Волошин транслює в прийдешнє: нащадкам та всьому цивілізованому світу. Мета його як філософа-документаліста в тому, щоби застерегти світову спільноту від небезпеки загроз, які таїть країна з «безумною й жахливою долею», країна-агресор, яка несе цивілізованому світові терор та війни.
Źródło:: Pomiędzy. Polonistyczno-Ukrainoznawcze Studia Naukowe; 2022, 4(1); 43-57
2543-9227
Pojawia się w:: Pomiędzy. Polonistyczno-Ukrainoznawcze Studia Naukowe
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Війни Історичної Пам’яті: Суспільні Спонуки
Wars of Historical Memory: Social Objectives
Autorzy:: Tkachenko, V.
Yakuba, V.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1070527.pdf
Data publikacji:: 2020-09-29
Wydawca:: National Academy of Sciences of Ukraine. Institute of World History
Tematy:: the Molotov-Ribbentrop Pact
World War II
the Holocaust
the European Parliament resolution of September 19 2019
historical policy
historical narrative
“wars of historical memory”
the concept of “good and evil”
історична політика
історичний наратив
«війни історичної пам’яті»
концепція «добра і зла»
пакт молотова-ріббенропа
друга світова війна
голокост
резолюція європарламенту від 19 вересня 2019 р.
Opis:: The article is a study of the wars of historical memory. The process of increasing use of the historical past in the public life of the present is considered. History has become a political tool through which one or another socio-political system is legitimized or delegitimized. In a number of countries, laws have been passed to punish those who write “wrong”. Real “wars of historical memory” have broken out in international relations. The ethnicization of history and the establishment of narratives about one’s own nation as exclusively a “victim of history” are gaining momentum, which requires special treatment and appropriate compensation. In particular, the initiators of the proclamation of “wars of historical memory” in different countries are not the same. Remembrance wars are often declared at the highest level, involving officials, including heads of state, who “rebuff” and “put in place the wrongdoers”, reminding the nation of the nation’s incurable wounds and the terrible crimes of its neighbors. Objectively, the question of the social motives of the “wars of historical memory” is brewing. The authors share the view that the main reason is the escalation of the confrontation between Russia and the collective West. Historical politics, which has taken the form of “wars of historical memory”, is a symptom rather than a cause of this confrontation. It has been analyzed that the politicization of historical memory often leads to negative consequences, and there is no easy way out of this situation. And it is difficult to find that decisive link, undertaking which it would be possible to pull out the whole chain of pressing problems. At the same time, it must be acknowledged that the controversy over the role of the Soviet Union in World War II has not been annihilated, but has intensified amid escalating tensions between East and West. Summarizing the evolution of “wars of historical memory” to a sharp aggravation, Marlene Laruel noted: “I interpret the wars for historical memory between Poland, the Baltic states and Ukraine, on the one hand, and Russia, on the other, as narrative «related to the exclusion of Russia from Europe or inclusion in it”.
Стаття є дослідженням війн історичної пам’яті. Розглядається процес усе зростаючого використання історичного минулого в суспільному житті сьогодення. Історія стала політичним інструментом, за допомогою якого легітимізується чи делегітимізується та чи інша соціально-політична система. У низці країн були прийняті закони про покарання тих, хто пише «неправильно». У міжнародних відносинах спалахнули справжні «війни історичної пам’яті». Набирає сили етнізація історії та утвердження наративів про власну націю як виключно «жертву історії», що вимагає до себе особливого ставлення й належної компенсації. Зокрема, ініціатори проголошення «війн історичної пам’яті» в різних країнах не одні і ті ж. Часто війни пам’яті проголошуються на найвищому рівні – в них беруть участь офіційні особи, включаючи глав держав, які «дають відкоша» і «ставлять на місце неправих», нагадують про незаживаючі рани нації й про страшні злочини сусідів. Об’єктивно назріває питання про суспільні спонуки «війн історичної пам’яті». Автори поділяють точку зору, що головна причина полягає у загостренні протистояння між Росією і колективним Заходом. Історична політика, яка набула вигляду «війн історичної пам’яті», є скоріше симптомом, а не причиною цього протистояння. Проаналізовано, що політизація історичної пам’яті досить часто призводить до негативних наслідків, і легкого виходу із цієї ситуації не проглядається. І важко знайти ту вирішальну ланку, взявшись за яку можна було б витягнути увесь ланцюг назрілих проблем. Тим часом слід визнати, що полеміка навколо ролі Радянського Союзу у Другій світовій війні не виникла знічев’я, вона загострилася на фоні посилення напруги між Сходом і Заходом. Узагальнюючи еволюцію «війн історичної пам’яті» до жорсткого загострення, Марлен Ларюель зазначав: «Я інтерпретую війни за історичну пам’ять між Польщею, прибалтійськими державами і Україною, з одного боку, і Росією – з другого, як «стратегічний наратив», пов’язаний із виключенням Росії із Європи або включенням в неї».
Źródło:: Проблеми всесвітньої історії; 2020, 12; 7-25
2707-6776
Pojawia się w:: Проблеми всесвітньої історії
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Вопрос национального единства в современной России: возможен ли единый национальный миф?
Autorzy:: Barynkin, Artem
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2027421.pdf
Data publikacji:: 2021-09-08
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:: Russia
nation-building
historical policy
the Constitution
Россия
национальный миф
историческая политика
Конституция
Opis:: Автор, исходя из концепции нации как воображаемого сообщества, разделяя существование научных концепций «этнических» и «гражданских» наций, рассматривает возможность создания единого национального мифа, который может стать важнейшим конструктом в формировании национального единствa в многонациональной стране. На основе ряда законодательных инициатив, поправок к Конституции России 2020 года, с учетом отдельных аспектов исторической политики в России, автор приходит к выводу, что после 2014 года из-за украинского и сирийского кризисов, давления санкций США и Европейского Союза, политической конфронтации с Западом, российские власти стали ситуативно прибегать к мобилизации общественного мнения. Такая политика может дать результаты только в краткосрочной перспективе. Национальное единство, основанное на едином «национальном мифе», принимаемом большей частью российского общества, потребует более тщательной работы и деликатного включения в информационное пространство, а также в образовательные программы среднего и высшего образования.
The author, relying on the concept of nations as imagined communities, sharing the existence of the scientific concepts of “ethnic” and “civil” nations, considers the possibility of the emergence of a single national myth, which could become the most important construct in the formation of national unity in a multinational country. Based on various legislative initiatives, amendments to the Constitution of Russia, considering certain aspects of historical policy in Russia, the author concludes that after 2014, on the background of the Ukrainian crisis, the Syrian crisis, US and European Union’s 188 Artem Barynkin sanctions pressure and political confrontation with the West, the Russian authorities situationally started the mobilisation of public opinion. This policy is capable of producing results only in the short term. Achievement of national unity based on the single national myth, acceptable for most of the Russian society, will require more thorough work and delicate inclusion in the information space, as well as in the educational programs of secondary and higher education
Źródło:: Przegląd Europejski; 2021, 2; 187-194
1641-2478
Pojawia się w:: Przegląd Europejski
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Wywiad z Ewą Gąsowską
Autorzy:: Stec, Monika
Gąsowska, Ewa
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/643761.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:: Radomyśl nad Sanem
Jan Rybak
court case
historical policy
World War II
Narodowe Siły Zbrojne (National Armed Forces) & NSZ guerillas
Bolesław & Alfons Chmielowiec
Ścinawka
Polska Partia Robotnicza (Polish Labourers’ Party)
Opis:: An interview with Ewa GąsowskaIn the interview, Ewa Gąsowska described her ten-year-long struggle with the Polish legal system. Gąsowska’s objective has been to reinstate the good name of her grandfather, Jan Rybak, who was murdered in 1945. According to Gąsowska, the reason for her grandfather’s death was his political activity in PPR (Polish Labourers’ Party) and his post-war commitment to the reconstruction of People’s Poland (Polska Rzeczpospolita Ludowa). Gąsowska claims that he was murdered by members of Narodowe Siły Zbrojne (National Armed Forces).Almost 60 years after the death of Jan Rybak, a book was published which presents his activity and death in a different light. The book had been written by one of those regarded by Rybak’s family as his murderers. This “courtroom drama” is situated in the context of the relations between the Rybak family and the local community (the place where Jan Rybak, and most likely also his murderers, were born), as well as the socio-political transformations in the contemporary Poland. Wywiad z Ewą GąsowskąEwa Gąsowska opowiada historię swoich dziesięcioletnich zmagań z wymiarem sprawiedliwości. Jej celem jest rehabilitacja dobrego imienia dziadka, Jana Rybaka, który został zamordowany w 1945 roku. Zdaniem Ewy Gąsowskiej, powodem zabójstwa była partyjna aktywność jej dziadka (PPR) i jego powojenne zaangażowanie w odbudowę Polski Ludowej, a jego mordercami byli członkowie Narodowych Sił Zbrojnych.Prawie 60 lat później ukazała się książka wspomnieniowa, która inaczej przedstawia działalność i okoliczności śmierci Jana Rybaka. Jej autorem jest osoba, którą rodzina uważa za mordercę. Ważny kontekst tego „serialu sądowego” stanowią relacje rodziny Rybaka z lokalną społecznością, z której się wywodzi on i – prawdopodobnie – jego zabójcy, jak też przemiany społeczno-polityczne we współczesnej Polsce.
Źródło:: Studia Litteraria et Historica; 2013, 2
2299-7571
Pojawia się w:: Studia Litteraria et Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Wolność polityczna niepodległej Ukrainy w kontekście starań Polaków mieszkających we Lwowie o odzyskanie kościoła św. Marii Magdaleny
The political freedom of independent Ukraine in the context of the efforts of Poles living in Lviv to regain the church of St. Mary Magdalene
Autorzy:: Kucharska, Gabriela
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2078980.pdf
Data publikacji:: 2022-04-05
Wydawca:: Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi
Tematy:: historical policy
Polish-Ukrainian relations
Lviv
Ukraine
St. Mary Magdalene’s Catholic Church in Lviv
polityka historyczna
stosunki polsko-ukraińskie
Lwów
Ukraina
kościół katolicki św. Marii Magdaleny we Lwowie
Opis:: Publikacja jest analizą przypadku kościoła św. Marii Magdaleny we Lwowie i starań parafian o odzyskanie świątyni dla parafii i wiernych, w kontekście rzeczywistości miasta pogranicza, jakim był i jest wielonarodowy Lwów. W oparciu o informacje uzyskane w czasie rozmów z Konsul Generalną RP we Lwowie, Kurią Metropolitalną we Lwowie, proboszczem parafii św. Marii Magdaleny, naczelniczką Wydziału Kultury Miasta Lwowa, naczelniczą Wydziału Ochrony Środowiska Historycznego Miasta Lwowa, dyrektorami Lwowskiej Sali Muzyki Organowej i Kameralnej we Lwowie, dyrektorką polskiej Szkoły im. św. Marii Magdaleny we Lwowie i parafianką parafii św. Marii Magdaleny, jak również o ukraińskie akty prawne oraz artykuły w ukraińskiej i polskiej prasie, opisano kolejne etapy sporu o odzyskanie kościoła, jego upolitycznienie, a także wyszczególniono polityków i aktorów związanych ze sporem. Podjęto również próbę odpowiedzi na pytanie, czy trzydzieści lat niepodległości Ukrainy spowodowało rozszerzenie, czy ograniczenie rzeczywistej wolności politycznej tego kraju, ze szczególnym naciskiem na kwestię, czy kraj ten stał się wolny od wpływów poradzieckich oraz czy jest wolny w stopniu, jaki umożliwia egzekwowanie własnego prawa.
This article is a case study of St. Mary Magdalene’s Church in Lviv and the efforts of parishioners to regain the church for the parish and the faithful in the context of the reality of the multinational border city. Based on data obtained during interviews with various figures (Consul General of the Republic of Poland in Lviv, the Metropolitan Curia in Lviv, the parish priest of St. Maria Magdalena, the Head of the Department of Culture of the City of Lviv, the Head of the Historical Environment Protection Department of the City of Lviv, the directors of the Lviv Organ and Chamber Music Hall in Lviv, director of the Polish School of St. Mary Magdalene in Lviv and a parishioner from the parish of St. Mary Magdalene), as well as information on Ukrainian legal acts and articles in the Ukrainian and Polish press, consecutive stages of the dispute over the recovery of the church are described. The article also considers the politicization of the dispute and discusses the activities of politicians and other actors who have been involved. Furthermore, an attempt was made to answer the question whether thirty years of Ukraine's independence resulted in either the expansion or restriction of the actual political freedom of this country, with a particular emphasis on the question of whether the country has become free from post-Soviet influence and whether it is free to such an extent that it can enforce its own law.
Źródło:: Civitas Hominibus. Rocznik filozoficzno-społeczny; 2021, 16; 49-64
1896-1819
2391-5145
Pojawia się w:: Civitas Hominibus. Rocznik filozoficzno-społeczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Wojna o pamięć czy propaganda: Polityka historyczna jako przedmiot stosunków polsko-rosyjskich
The Memory War or propaganda: Historical politics as an object of Polish-Russian relations
La guerre des mémoires ou la propagande: La politique historique comme objet des relations russo-polonaises
Autorzy:: Kiera, Jacek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28407556.pdf
Data publikacji:: 2023-06-30
Wydawca:: Collegium Witelona Uczelnia Państwowa
Tematy:: polityka historyczna
propaganda
rosyjska wojna informacyjna
polityka zagraniczna Federacji Rosyjskiej wobec Polski
stosunki polsko-rosyjskie
historical policy
information warfare
Polish-Russian relations
foreign policy of the Russian Federation
politique historique
propagande
guerre de l’information russe
relations russo-polonaises
politique étrangère de la Fédération de Russie à l’égard de la Pologne
Opis:: Pojęcie propagandy historycznej łączy w sobie elementy terminów propaganda i polityka historyczna. Propaganda jest systematycznym wysiłkiem sprowadzającym się do kształtowania opinii społecznej w celu wpływania na jej postawy wobec określonej idei lub grupy. Z kolei polityka historyczna łączy wydarzenia z przeszłości z celami politycznymi, starając się wpłynąć na percepcję historii. Polityka historyczna jest więc interpretacją przeszłości w celach politycznych, niedążącą do obiektywizmu czy prawdy historycznej. Pozostaje częścią działań wielu państw, w tym Federacji Rosyjskiej w ramach prowadzonej przez Kreml wojny informacyjnej. Wojna informacyjna nie posiada jednej powszechnie akceptowanej definicji, będąc interpretowana różnie przez badaczy w Rosji oraz na Zachodzie. Zachodnie definicje skupiają się na militarnym, strategicznym, operacyjnym i taktycznym wykorzystaniu informacji, podczas gdy Rosja traktuje wojnę informacyjną jako wszechstronną kampanię wywierania wpływu, nieograniczoną tylko do czasu wojny. Rosyjska strategia skupia się więc na dezorientacji i paraliżu przeciwnika w znaczeniu sensu largo, w przeciwieństwie do zachodniego modelu opartego na przekonywaniu do danych treści. Rosyjskie działania w obszarze informacyjnym, takie jak rozpowszechnianie dezinformacji za pomocą różnych mediów, mają na celu realizację konkretnych interesów politycznych, często poprzez fałszowanie historii i manipulowanie opinią publiczną. Historia w stosunkach polsko-rosyjskich jest jednym z kluczowych problemów. Rosyjska perspektywa skupia się na takich kwestiach jak brak wdzięczności Polski za wyzwolenie przez Armię Czerwoną oraz ważnych wydarzeniach historycznych, takich jak wojna polsko-bolszewicka. W relacjach bilateralnych zarysowuje się również spór dotyczący II wojny światowej, w którym Rosja dąży do minimalizacji odpowiedzialności Związku Radzieckiego za wybuch wojny i podkreślania swojej roli jako wyzwoliciela Europy. Jednocześnie lansowana jest teza o kluczowej roli Polski jako państwa odpowiedzialnego za rozpoczęcie konfliktu. Kreml prowadzi politykę historyczną w wymiarze międzynarodowym, kształtując w tym kontekście negatywny obraz Polski. Działania te mają na celu ideologiczną konsolidację społeczeństwa rosyjskiego oraz wzmacnianie pozycji międzynarodowej Rosji.
The objective of this article is to identify the determinants, nature and implications of historical policy as a foreign policy tool of the Russian Federation. Furthermore, it is to understand the role of historical propaganda as an instrument of Russia’s foreign policy towards Poland and to identify its impact on bilateral relations. According to the adopted research hypothesis, Russia uses historical events to realise its interests towards Poland, which boils down to controlling the historical narrative on a global scale, affirming the role of the superpower as the victor of World War II and shaping national identity. The article uses the method of content analysis and political discourse analysis to understand and show how historical propaganda is created, disseminated and how it affects Polish-Russian relations. The study was based on an analysis of source materials, including media messages, official statements by politicians and academic publications.
Le terme de propagande historique combine des éléments des termes propagande et politique historique. La propagande est un effort systématique de formation de l’opinion publique, dans le but d’influencer les attitudes du public à l’égard d’une idée ou d’un groupe particulier. La politique historique, quant à elle, associe des événements passés à des objectifs politiques dans le but d’influencer la perception de l’histoire. La politique historique est donc une interprétation du passé à des fins politiques, sans viser l’objectivité ou la vérité historique. Elle fait toujours partie des activités de nombreux états, dont la Fédération de Russie, dans le cadre de la guerre de l’information menée par le Kremlin. La guerre de l’information n’a pas de définition unique et universellement acceptée, étant interprétée différemment par les chercheurs russes et occidentaux. Les définitions occidentales se concentrent sur l’utilisation militaire, stratégique, opérationnelle et tactique de l’information, tandis que la Russie considère la guerre de l’information comme une campagne d’influence globale, qui ne se limite pas à la période de guerre. La stratégie russe se concentre donc sur la confusion et la paralysie de l’adversaire au sens large, par opposition au modèle occidental fondé sur la persuasion d’un contenu donné. Les activités russes dans le domaine de l’information, telles que la diffusion de la désinformation par le biais de divers médias, visent à poursuivre des intérêts politiques spécifiques, souvent en falsifiant l’histoire et en manipulant l’opinion publique. L’histoire dans les relations russo-polonaises est l’une des questions clés. Le point de vue russe se concentre sur des sujets tels que le manque de gratitude de la Pologne pour la libération par l’Armée rouge et des événements historiques importants tels que la guerre polono-bolchévique. Les relations bilatérales sont également marquées par un différend sur la Seconde Guerre mondiale, dans lequel la Russie cherche à minimiser la responsabilité soviétique dans le déclenchement de la guerre et à mettre l’accent sur son rôle de libérateur de l’Europe. Dans le même temps, la thèse du rôle clé de la Pologne en tant qu’État responsable du déclenchement du conflit est mise en avant. Le Kremlin poursuit une politique historique internationale, façonnant une image négative de la Pologne dans ce contexte. Ces actions visent à consolider idéologiquement la société russe et à renforcer la position internationale de la Russie.
Źródło:: Zeszyty Naukowe Collegium Witelona; 2023, 2, 47; 65-80
2956-302X
2956-3208
Pojawia się w:: Zeszyty Naukowe Collegium Witelona
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Węzły pamięci. Kwestia zbrodni katyńskiej w relacjach polsko-rosyjskich
Memory nodes. The issue of the Katyn massacre in Polish-Russian relations
Autorzy:: Słowiński, Konrad
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31343420.pdf
Data publikacji:: 2024-03-31
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: Polska
II wojna światowa
stereotypy narodowe
Federacja Rosyjska
polityka historyczna
zbrodnia katyńska
Polska
Russian Federation
World War II
national stereotypes
historical policy
Katyn massacre
Opis:: The article focuses on discussing the impact of the conditions regarding the Katyn massacre on the current relations between Warsaw and Moscow. The history of these two countries is characterized by a long and difficult past, which is why numerous unresolved disputes, burdens and myths have arisen and are still visible today, negatively affecting bilateral contacts. In 1989, right after the fall of the communist system in Poland, the new political elites, coordinating the process of democratic changes in our country, made efforts to sort out the controversial threads in the common Polish-Russian history. Without a doubt, the most important of them was the Katyn massacre. For the political elites of the Third Polish Republic, explaining the overall circumstances of those events was the most important goal of diplomatic activities undertaken towards the Kremlin. In Warsaw’s opinion, untangling this knot of memory from the history of relations between the two countries was supposed to help free them from past burdens and negative accumulations and contribute to strengthening friendship in current times. Unfortunately, it quickly turned out that this topic soon became one of the main elements negatively burdening mutual relations.
W artykule skupiono się na omówieniu wpływu uwarunkowań dotyczących zbrodni katyńskiej na obecne stosunki między Warszawą a Moskwą. Historię tych dwóch krajów charakteryzuje długotrwała i trudna przeszłość, stąd też narosły i widoczne są do dziś liczne nierozwiązane spory, obciążenia i mity negatywnie wpływające na obustronne kontakty. W 1989 roku, tuż po upadku systemu komunistycznego w Polsce, nowe elity polityczne, koordynując proces przemian demokratycznych w naszym kraju, podjęły wysiłki zmierzające do uporządkowania spornych wątków we wspólnej polsko-rosyjskiej historii. Bez wątpienia najważniejszym z nich stała się sprawa zbrodni katyńskiej. Dla elit politycznych III RP wyjaśnienie ogółu okoliczności tamtych wydarzeń stanowiło najważniejszy cel podejmowanych działań dyplomatycznych względem Kremla. W ocenie Warszawy rozplątanie tego węzła pamięci z historii stosunków obu krajów sprzyjać miało uwolnieniu ich od dawnych obciążeń i negatywnych nawarstwień i przyczynić się do umocnienia przyjaźni w obecnych czasach. Niestety bardzo szybko okazało się, że temat ten – pomimo uznania przez przedstawicieli Rosji, iż odpowiedzialność za mord na polskich jeńcach wojennych ponoszą najważniejsze osobistości sowieckiego państwa – stał się w niedługim czasie jednym z głównych elementów negatywnie obciążających wzajemne relacje.
Źródło:: Nowa Polityka Wschodnia; 2024, 1(40); 114-146
2084-3291
Pojawia się w:: Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Wars of Historical Memory (to the Statement of the Problem)
ВІЙНИ ІСТОРИЧНОЇ ПАМ’ЯТІ (до постановки проблеми)
Autorzy:: Tkachenko, V.
Yakuba, V.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/894241.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: National Academy of Sciences of Ukraine. Institute of World History
Tematy:: historical memory wars, Holocaust, World War II, coronavirus, historical policy, Molotov-Ribbentrop Pact
війни історичної пам’яті, Голокост, Друга Світова війна, коронавірус, історична політика, пакт Молотова-Ріббентропа
Opis:: Стаття є дослідженням війн історичної пам’яті. Зокрема, чи не найбільш випукло і науково-провокативно окреслив фронт «війн історичної пам’яті» директор Інституту європейських, російських і євразійських досліджень Школи міжнародних відносин ім. Елліотта Університету Джорджа Вашингтона (м. Вашингтон) Марлен Ларюель: «Визначивши, на кого можна повісити ярлик «фашист», ми отримаємо ідеальну Європу. Якщо фашист Росія (тобто режим Путіна можна типологізувати як фашистський або ж радянське минуле, котре Кремль не бажає осудити, еквівалентне нацизму, як то стверджують держави Центральної і Східної Європи), тоді Росію слід виключити з Європи. Окрім того, було проаналізовано, що політика продовжує втручатися у потрактування історії, сіючи антагонізм між народами. Виявлено, що «війни історичної пам’яті» стали однією із вагомих складових сучасної геополітики, і як такі вони заслуговують на те, щоб стати предметом окремого наукового дослідження. У наші дні це особливо стосується тих актуальних питань історії, що запалахкотіли у переддень 75-ї річниці закінчення Другої світової війни. Акцентується увага на тому, що проблема назрівала й раніше, а нині просто перейшла в фазу «війн історичної пам’яті», були ювілейні заходи у Москві на честь 70-ї річниці Великої Перемоги ще п’ять років тому (2015 р.). Після агресії Росії проти України ці урочистості відбувалися без присутності західних лідерів. Це сприймалося Кремлем (чи то зображалося ним) як образа й заперечення величезних жертв Другої світової війни – адже часто пишуть про 27 мільйонів «русских», що поклали своє життя на вівтар Перемоги. Окрім того якось не уточнюється багатонаціональний склад Червоної армії. А такий підхід не поліпшує взаєморозуміння між народами. У підсумку статті визначається те, що історія, на превеликий жаль, стала політичним інструментом, за допомогою якого легітимізується чи делегітимізується та чи інша соціально-політична система.
The article is a study of historical memory wars. In particular, the director of the Institute of European, Russian and Eurasian Studies of the School of International Relations named after Elliott, George Washington University (Washington) Marlene Larwell most convexly and provocatively outlined the front of the wars of historical memory: “By identifying who can be labeled a ‘fascist’, we get the perfect Europe”. If Russia is fascist(that is, Putin’s regime can be typified as fascist or the Soviet past, which the Kremlin does not want to condemn, is equivalent to Nazism, as Central and Eastern European states claim), then Russia should be excluded from Europe. In addition, it was analyzed that politics continues to interfere with the interpretation of history, sowing antagonism between peoples. It has been found that “wars of historical memory” have become one of the important components of modern geopolitics, and as such they deserve to be the subject of a separate scientific study. Today, this is especially true to those pressing issues of history that flared up on the eve of the 75th anniversary of the end of World War II. Emphasis is placed on the fact that the problem has matured before, and now has simply entered the phase of “wars of historical memory”, there were anniversary events in Moscow in honor of the 70th anniversary of the Great Victory five years ago (2015). After Russia’s aggression against Ukraine, these celebrations took place without the presence of Western leaders. This was perceived by the Kremlin (or portrayed by him) as an insult and denial of the great victims of World War II – because they often write about the 27 million “Russians”who laid their lives on the altar of Victory. At the same time, the multinational composition of the Red Army is somehow not specified. And this approach does not improve mutual understanding between peoples. The article concludes that history, unfortunately, has become a political tool through which to legitimize or delegitimize a particular socio-political system.
Źródło:: Проблеми всесвітньої історії; 2020, 11; 25-40
2707-6776
Pojawia się w:: Проблеми всесвітньої історії
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Ukrainian Historical Issues in Polish Media in the Context of a Hybrid War: Between Myths and Post-Truth
Ukraińskie kwestie historyczne w polskich mediach w kontekście wojny hybrydowej: między mitami a postprawdą
Autorzy:: Danylenko, Serhiy
Nesteriak, Yuliia
Grynchuk, Maryna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1179036.pdf
Data publikacji:: 2020-12-31
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: historical policy
media sphere
post-truth
mythologizing
chaotization of information space
national security
hybrid war
populism
polityka historyczna
sfera medialna
postprawda
mitologizacja
chaotyzacja przestrzeni informacyjnej
bezpieczeństwo narodowe
wojna hybrydowa
populizm
Opis:: Ukrainian-Polish relations have been rather controversial in terms of historical policy lately, and it has a negative impact on interstate relations. On the one hand, in the foreign policy discourse Poland is considered to be one of the leading advocates of Ukraine in the collective West, along with Lithuania, and on the other hand problems of historical and humanitarian character permanently arise in bilateral relations, which form a negative background, become a subject to manipulation by third countries, and exacerbate relations both at the interpersonal and inter-institutional communication levels. The additional factor that complicates the understanding of historical policy issues is media of both countries, where the old and new myths, elements of post-truth and emotional subjective evaluations of the non-professional level penetrate beyond the historical corporate society. Populist politicians of the left and right ideological flanks try to take advantage of it, but it becomes an obstacle to political understanding, and complicates the investment development of a large subregion of the countries of Central, Southeastern Europe and the Baltic States. Historical policy has become a part of an information security, and some third countries, in our case it’s the Russian Federation, use this factor during the implementation of hybrid war tasks against Ukraine and the countries of the European Union. The article assumes that only the change of political rhetoric, the avoidance of populism regarding historical relations of two neighboring nations, the strengthening of corporate responsibility of national media in matters of historical policy’s coverage are able to neutralize the influence of radical political trends inside the countries, and outside - the influence of other states which are not interested in overcoming the tragic plume of history in Poland and Ukraine. Authors of the article do not aim to study or compare purely historical positions. This is about media tools and their role in the historical policy discourse.
Stosunki ukraińsko-polskie charakteryzują ostatnio kontrowersje dotyczące polityki historycznej, co odbiło się negatywnie na stosunkach między obydwoma krajami. Z jednej strony w dyskursie o polityce zagranicznej Polska uznawana jest za jednego z czołowych orędowników Ukrainy na Zachodzie – obok Litwy, z drugiej zaś w stosunkach dwustronnych stale pojawiają się problemy o charakterze historyczno-humanitarnym tworzące negatywną atmosferę i podlegające manipulacji ze strony państw trzecich, zaostrzając stosunki zarówno na poziomie komunikacji międzyludzkiej, jak i międzyinstytucjonalnej. Dodatkowym czynnikiem utrudniającym zrozumienie kwestii polityki historycznej są media w obu krajach, gdzie stare i nowe mity, elementy postprawdy oraz emocjonalne, subiektywne oceny dokonywane przez nieprofesjonalistów mają większy wpływ niż podejście historyków. Próbują to wykorzystać populistyczni politycy z lewicowej i prawicowej flanki ideologicznej, ale kwestie te stają się także przeszkodą w porozumieniu politycznym i komplikują inwestycje i rozwój dużego subregionu krajów Europy Środkowej i Południowo-Wschodniej oraz krajów bałtyckich. Polityka historyczna stała się częścią bezpieczeństwa informacyjnego, a niektóre państwa trzecie, w tym przypadku Federacja Rosyjska, wykorzystały ten czynnik w trakcie wojny hybrydowej przeciwko Ukrainie i krajom Unii Europejskiej. W artykule przedstawiono założenie, że jedynie zmiana retoryki politycznej, a mianowicie uniknięcie populizmu w odniesieniu do relacji historycznych dwóch sąsiadujących ze sobą narodów, wraz ze wzmocnieniem odpowiedzialności korporacyjnej mediów krajowych w kwestiach polityki historycznej, jest w stanie zneutralizować wpływ radykalnych tendencji politycznych zarówno w obu krajach jak i na zewnątrz – zwłaszcza wpływ innych państw, które nie są zainteresowane uporaniem się przez Polskę i Ukrainę z tragicznymi wydarzeniami w historii obu krajów. Celem autorów artykułu nie jest badanie ani porównywanie stanowisk o charakterze czysto historycznym. Chodzi o narzędzia medialne i ich rolę w dyskursie polityki historycznej.
Źródło:: Przegląd Strategiczny; 2020, 13; 333-348
2084-6991
Pojawia się w:: Przegląd Strategiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Ukraina–Polska: nadzieja na powrót do „strategicznego partnerstwa”
Poland – Ukraine: hope for a return to a „strategic partnership”
Autorzy:: Bonusiak, Włodzimierz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2035136.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:: prezydenci Polski i Ukrainy
antypolskie i probanderowskie wydarzenia
polityka historyczna
presidents of Poland and Ukraine
anti-Polish and pro-Banderian events
historical policy
Opis:: Kolejni prezydenci Ukrainy – Wiktor Juszczenko i Petro Poroszenko, swoją probanderowską polityką doprowadzili do zmiany wzajemnych relacji między Polską a Ukrainą. Realizując politykę historyczną preferowali osoby, które podsycały antypolskie nastroje i realizowały propagandę oraz skłaniały się ku narracji szerzonej przez banderowców w czasie II wojny światowej. Już w czasie wojny banderowcy negowali swój udział w ludobójczych działaniach wobec Polaków i Żydów. Obecnie część historyków ukraińskich zaprzecza, że było to ludobójstwo, a jeśli przyznają oni, że doszło do antypolskiej akcji to stara się ją usprawiedliwić przy pomocy najróżniejszych argumentów. Nowy prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski swym działaniem chce nawiązać do okresu, kiedy to oba kraje mówiły o strategicznym partnerstwie i należy mu życzyć, aby nie skończyło się tylko na zamiarach.
Successive presidents of Ukraine Viktor Yushchenko and Petro Poroshenko have changed their relations between Poland and Ukraine with their pro-fl ag policy. In implementing historical policy, they preferred anti-Polish people and those who carried out propaganda propagated by Banderites during World War II. Already during the war, the Banderites negated their participation in genocidal activities against Poles and Jews, and at present some Ukrainian historians deny that it was genocide, and if confess to anti-Polish action, they try to justify it with various arguments. The new president of Ukraine Volodymyr Zełeński wants to refer to the period when both countries talked about strategic partnership and should be wished that it would not end only on intentions.
Źródło:: Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2020, 2; 247-258
1733-2680
2451-0610
Pojawia się w:: Krakowskie Studia Międzynarodowe
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Uchwały okolicznościowe Senatu w polskim porządku prawnym
Autorzy:: Maroń, Grzegorz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/523743.pdf
Data publikacji:: 2014-06-30
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: uchwała okolicznościowa
Senat RP
polityka historyczna
commemorative resolution
Senate of the Republic of Poland historical policy
Opis:: Autor w pierwszej kolejności wyjaśnia pojęcie „uchwały okolicznościowej”. Uchwała okolicznościowa Senatu stanowi solenną, symboliczną, niewiążącą i niewładczą formę parlamentarnej ekspresji. Przedmiotowy rodzaj uchwały nie jest ani aktem normatywnym (źródłem prawa), ani aktem stosowania prawa. Uchwała okolicznościowa nie przynależy do systemu prawnego, lecz jest częścią szerszej kategorii porządku prawnego. Wyróżnia się dwa typy uchwał okolicznościowych, mianowicie właściwe uchwały okolicznościowe i tzw. uchwały problemowe. Pierwsze służą do upamiętniania narodowych bohaterów i ważnych wydarzeń w historii i tradycji narodu oraz państwa. Przy pomocy drugich Senat odnosi się do bieżących spraw krajowych i zagranicznych. W tej formie senatorowie zwracają się do konkretnych organów władzy o podjęcie stosownych działań potrzebnych do osiągnięcia antycypowanych przez izbę parlamentarną celów. W kolejnej części opracowania przedstawiono procedurę podejmowania uchwał okolicznościowych, ze szczególnym uwzględnieniem różnic w stosunku do procedury przyjmowania zwykłych uchwał. Autor odniósł się do odpowiednich postanowień regulaminu Senatu, włącznie z jego nowelizacją z dnia 20 czerwca 2013 r. Ostatnia część artykułu jest poświęcona uchwałom okolicznościowym w parlamentarnej praktyce Senatu w latach 1997–2013. Autor podaje dane statystyczne dotyczące niniejszych uchwał, zamieszczając je w trzech tabelach. Bazując na badaniach ilościowych, wskazuje, że liczba uchwał okolicznościowych zwiększyła się z 5 w Senacie czwartej kadencji do 38 w Senacie siódmej kadencji. Rozważania autor konkluduje stwierdzeniem, że uchwały okolicznościowe są częścią polityki historycznej państwa. Przy ich pomocy izba wyższa „strzeże dziedzictwa narodowego”, jak wymaga tego art. 5 Konstytucji RP, oraz „przekazuje przyszłym pokoleniom wszystko, co cenne z ponad tysiącletniego dorobku” RP, jak wskazuje preambuła ustawy zasadniczej.
The author at the outset clarifies the title concept of „commemorative resolution”. The Senat’s commemorative resolution is a symbolic, nonbinding, nonauthoritative and solemn form of parliamentary expression. The given kind of resolution is neither normative act (source of law) nor an act of law administration. It doesn’t belong to the legal system, but is part of the broader construct of the legal order. There are two types of commemorative resolutions, namely commemorative resolutions in the strict sense and the so called problem resolutions. The first ones serve to pay tribute to national heroes and to commemorate important moments in the nation’s and the state’s history and tradition. With the second ones the Senat usually addresses the current domestic and international affairs. In this form MPs turn to specified authorities to take appropriate actions to achieve the desired purposes anticipated by parliament. The next part of the article presents the procedure for adopting commemorative resolutions, in particular with an emphasis on the aspects distinguishing it from the procedure for adopting ordinary resolutions. The author references to relevant provisions of The Standing Orders of the Senat including it’s amendment introduced in the Resolution of 20 June 2013. The last section of the study deals with commemorative resolutions in the Senat’s parliamentary practice in the years 1997–2013. The author gives statistical data related to these resolutions and contained in three tables. Based on quantitative research He indicates that number of commemorative resolutions has increased from 5 in the Senat of the fourth term to 38 in the Senat of the seventh term. Finally, the author concludes that commemorative resolutions are part of the historical policy of the state. In this way, the upper house „safeguards the national heritage”, as required by article 5 of the Constitution of the Republic of Poland and „bequeaths to future generations all that is valuable from over one thousand years’ (Poland’s) heritage” as referred to in the preamble to the same act.
Źródło:: Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2014, 3 (19); 253-273
2082-1212
Pojawia się w:: Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Uchwała Rady Najwyższej Ukrainy „Про відзначення на державному рівні 75-х роковин початку депортації Українців” i jej rola w stosunkach polsko-ukraińskich
Resolution of the Highest Council of Ukraine „Про відзначення на державному рівні 75-х роковин початку депортації Yкраїнців” and its Role in Polish-Ukrainian Relations
Autorzy:: Gil, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1831617.pdf
Data publikacji:: 2020-02-21
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: deportacje
stosunki ukraińsko-polskie
polityka historyczna
deportations
Ukrainian-Polish relations
historical policy
Opis:: Artykuł przedstawia okoliczności związane z uchwaleniem przez Radę Najwyższą Ukrainy dekretu o obchodzeniu 75. rocznicy zapoczątkowania deportacji Ukraińców z Polski po II wojnie światowej. Prezentuje także uwarunkowania samej deportacji, a także możliwe skutki realizacji tej uchwały. Autor wyraża przypuszczenie, że dyskusja wokół uchwały, a przede wszystkim samej deportacji, wpłynie negatywnie na współczesne stosunki ukraińsko-polskie.
The article presents the circumstances related to the passing of a decree by the Verkhovna Rada of Ukraine on celebrating the 75th anniversary of the initiation of the deportation of Ukrainians from Poland after World War II. It also presents the conditions of the deportation itself, as well as the possible effects of implementing this resolution. The author speculates that the discussion around the resolution, and above all the deportation itself, will negatively affect contemporary Ukrainian-Polish relations.
Źródło:: Roczniki Nauk Społecznych; 2019, 47, 1; 7-21
0137-4176
Pojawia się w:: Roczniki Nauk Społecznych
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Trzydzieści lat stosunków polsko-niemieckich w cieniu historii (1990–2020)
Thirty Years of Polish-German Relations in the Shadow of History (1990–2020)
Autorzy:: Trzcielińska-Polus, Aleksandra
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2035129.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:: Polska
Niemcy
polityka historyczna
pomnik polskich ofiar II wojny światowej
Polska
Germany
historical policy
the monument of the Polish victims of World War II
Opis:: Celem artykułu jest ukazanie dominacji historii w stosunkach polsko-niemieckich od przełomu lat 80. i 90. XX w. po czasy współczesne. Trzydzieści minionych lat podzielono na cztery podokresy i zaprezentowano dominujące w nich kwestie historyczne. Wybrane przykłady problemów z przeszłości i debaty, jakie toczyły i toczą się nadal na ich temat, świadczą dobitnie o ich ogromnym znaczeniu dla rozwoju relacji między Polakami a Niemcami. Szczególną uwagę poświęcono kwestii budowy w Niemczech pomnika polskich ofi ar II wojny światowej.
The study aims at presenting the dominant role of history in Polish-German relations from the turn of the 1980s to the current moment. The past 30 years were divided into four sub-periods, and subsequently, the dominant historical issues for each sub-period were presented. Selected examples of problems from the past and the debates that have taken place and are taking place about these very problems clearly indicate its enormous importance for the development of relations between Poles and Germans. Particular attention was paid to the construction of the monument of the Polish victims of World War II in Germany.
Źródło:: Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2020, 2; 113-127
1733-2680
2451-0610
Pojawia się w:: Krakowskie Studia Międzynarodowe
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: The Polish-Russian ‘monument war’ in the context of the Law and Justice’s historical policy
Autorzy:: Słowiński, Konrad
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/36164401.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:: History
historical policy
Polska
Russia
bilateral relations
Law and Justice
historical liabilities
national stereotypes
World War II
Opis:: The article addresses the issue of the influence of historical conditions on Polish-Russian relations on the threshold of the 21st century. After the collapse of the communist system in Poland in 1989, the new political elites, guiding the process of democratic transition in the Third Republic of Poland, made efforts to settle the disputed threads of common Polish-Russian history. One of the sources of conflict in terms of the historical burdens was case the removal by Poland of monuments to Red Army soldiers who died on Polish soil. This problem has become an important antagonistic element in bilateral relations, leading to the outbreak of a Polish-Russian 'monument war'. To a large extend, the disputes over Soviet monuments dominated discussions in the Polish-Russian relations, creating another field of conflict on the historical level.
Źródło:: Historia i Świat; 2023, 12; 347-358
2299-2464
2956-6436
Pojawia się w:: Historia i Świat
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: The methodological strategy of architectonics of multicultural education in the postmodern era
Autorzy:: Saukh, Petro
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1956386.pdf
Data publikacji:: 2017-06-30
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: multikulturalizm
edukacja wielokulturowa
identyczność
globalna lokalność
pamięć historyczno-kulturalna
kulturowo-etniczny narcyzm
polityka demokratyczno-egalitarna
multiculturalism
multicultural education
identity
global locality
cultural and historical memory
cultural and ethnical narcissism
democratic and egalitarian policy
Opis:: Celem artykułu jest próba interpretacji nowego pluralistycznego typu cywilizacji oraz właściwości współczesnego społeczeństwa wielokulturowego w kontekście przestrzeni edukacyjnej. Na gruncie tego zaproponowano zastąpienie pojęcia edukacji wielokulturowej terminem edukacji polietnicznej, która skierowana jest na harmonizację wzajemnego stosunku między etnicznymi lub narodowymi społeczeństwami, a w ich granicach – między różnymi grupami społeczno-kulturowymi, mającymi różną identyczność kulturową (polityczną, regionalną, płciową, religijną, wiekową, profesjonalną i in.). Zaproponowano i uzasadniono nową architektonikę edukacji wielokulturowej, w centrum której znajduje się życiowy paradygmat jednostki. W związku z tym udowadnia się pięć najważniejszych strategii metodologicznych edukacji wielokulturowej, które są jej punktem orientacyjnym oraz źródłem życiowym.W artykule zostały także zarysowane problemy implementacji projektu edukacji wielokulturowej na Ukrainie, które utrudniają harmonizację życia społecznego oraz procesy dialogu międzykulturowego i porozumiewania się.
The article presents an attempt to interpret a new pluralistic type of civilization and the features of modern multicultural society in the context of educational space. On this basis, the substitution has been suggested of the concept of multicultural education with the term poli-ethnic education, which aims at harmonizing the relations between ethnic or national communities. Within thier limits, this refers also to different socio-cultural groups, with different cultural (political, regional, sexual, religious, age-related, professional, etc.) identities. A new architectonics of multicultural education is suggested and grounded, with a life-giving personality paradigm in the centre. In this regard, five major methodological principles of multicultural education, which serve as its guidelines and major sources, are justified.The issues of the implementation of the multicultural education project in Ukraine which inhibit the harmonization of public life and the process of intercultural dialogue and understanding are outlined.
Źródło:: Edukacja Międzykulturowa; 2017, 6, 1; 36-49
2299-4106
Pojawia się w:: Edukacja Międzykulturowa
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "HISTORICAL POLICY" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język