Temat: H2S - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Badania zużycia korozyjnego rur wydobywczych stosowanych w odwiercie podziemnego magazynu gazu Swarzów 22
Analysis of corrosion wearing of production pipes used for well in underground gas storage Swarzów 22
Autorzy:: Artymiuk, J.
Bednarz, S.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/299672.pdf
Data publikacji:: 2007
Wydawca:: Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
Tematy:: rury wydobywcze
korozja H2S
production pipes
H2S corrosion
Opis:: Trudnym problemem w eksploatacji podziemnego magazynu gazu Swarzów jest obecność siarkowodoru w gazie podczas jego poboru. Siarkowodór powoduje korozję, w szczególności kolumn rur wydobywczych i rur instalacji napowierzchniowej, co wpływa na parametry eksploatacyjne pracy magazynu i jego stan techniczny. Destrukcyjne oddziaływanie siarkowodoru powoduje, że odwiert traci swoje parametry eksploatacyjne, znacznie szybciej zostaje zanieczyszczony produktami korozji, wymaga czyszczenia i przemywania odpowiednimi płynami. Szczególnie mocno to zjawisko występuje w odwiercie Swarzów 22. Odwiert poddano rekonstrukcji, w zakresie której wyciągnięto rury wydobywcze i zdecydowano poddać je badaniom wytrzymałościowo-strukturalnym celem stwierdzenia stopnia uszkodzenia rur przez korozję w wyniku przebywania ich w środowisku kwaśnym.
The presence of hydrogen sulfide in the natural gas exploited from the underground gas storage Swarzów is a serious problem. Hydrogen sulfide causes corrosion of the production pipes and the surface manifold, which affects the exploitation parameters of the USG and its technical condition. The destructive activity of hydrogen sulfide causes that the well loses its exploitation parameters, is much faster contaminated with the corrosion products, requires cleaning and washing with special agents. This effect is especially well visible in the well Swarzów 22. The well was worked over: the production pipes were tripped out and subjected to strength-structural analyses to confirm the degree of damaging with corrosion and the acid environment.
Źródło:: Wiertnictwo, Nafta, Gaz; 2007, 24, 2; 717-731
1507-0042
Pojawia się w:: Wiertnictwo, Nafta, Gaz
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: The role of biocides and H2S scavengers in exploitation of hydrocarbon reservoirs and laboratory tests in the field of hydrogen sulfide scavenging
Rola biocydów i neutralizatorów H2S w eksploatacji złóż węglowodorów oraz badania laboratoryjne w zakresie neutralizacji siarkowodoru
Autorzy:: Turkiewicz, Anna
Brzeszcz, Joanna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/298819.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
Tematy:: biocides
H2S scavengers
hydrocarbon reservoirs
biocydy
neutralizatory H2S
złoża węglowodorów
Opis:: The article presents the problem of microbiological contamination of formation media (fluids) and discusses the role of biocides used to control and counteract harmful biogenic processes. The types of active substances used in biocidal products recommended for the oil industry are listed. The focus was also on issues related to the occurrence of hydrogen sulfide in natural gas and on the methods of elimination of this toxic compound (or decreasing its content in the gas). The article describes scavenging of hydrogen sulfide from natural gas by using liquid scavengers and the series of laboratory tests. Discussed research concerns the effect of two active substances on content of sulfur compounds in test samples, including: hydrogen sulfide, methyl mercaptan, carbon oxysulfide and dimethyl sulfide.
W artykule przedstawiono problematykę zanieczyszczenia mikrobiologicznego mediów (płynów) złożowych oraz omówiono rolę biocydów stosowanych w celu kontroli i przeciwdziałania niepożądanym procesom biogennym. Wymieniono rodzaje substancji czynnych używanych w produktach biobójczych, polecanych do stosowania w przemyśle naftowym. Skoncentrowano się także na zagadnieniach związanych z występowaniem siarkowodoru w gazie ziemnym i na sposobach eliminacji tego toksycznego związku (lub zmniejszeniu jego zawartości w gazie). W artykule scharakteryzowano działanie płynnych neutralizatorów siarkowodoru i opisano przebieg badań laboratoryjnych dotyczących wpływu dwóch substancji czynnych (typu H2S scavengers) na zmiany zawartości związków siarki w próbkach testowych, w tym: siarkowodoru, merkaptanu metylowego, tlenosiarczku węgla i siarczku dimetylowego.
Źródło:: AGH Drilling, Oil, Gas; 2019, 36, 1; 61-73
2299-4157
2300-7052
Pojawia się w:: AGH Drilling, Oil, Gas
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: On the possibility of the utilization of hydrogen sulfide from the Black Sea
O możliwości wykorzystania siarkowodoru z Morza Czarnego
Autorzy:: Simova, Iskra
Velichkova, Rositsa
Uzunova, Milka
Angelova, Radostina
Stankov, Peter
Atanasov, Koycho
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/27312535.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN
Tematy:: hydrogen sulfide
Black Sea
H2S utilization
siarkowodór
Morze Czarne
wykorzystanie H2S
Opis:: Looking for alternative sources of energy to generate electricity has been a hot topic for society for a very long time. The need to replace current energy resources such as fuel, oil, and gas is increasing, and the replacement comes from energy obtained from the wind, sun, and sea waves. In many cases, valuable raw materials can be obtained in addition to energy production, while having a significant environmental effect simultaneously. The shortage of energy and raw material resources in many countries stimulates the growth of interest in all potential sources of energy – solar, wind, wave, tidal – has lead to accelerating the demand for oil and gas, shale gas, as well as the expansion of the areas for the cultivation of technical crops for biofuels. Classical energy resources like oil, gas and coal are serious polluters of the natural environment. Especially harmful is the release of carbon dioxide and sulfur oxides during the exploitation of these resources. A significant energy raw material potential of non-traditional resources lies in the waters and bottom of the Black Sea, which is a natural geobiotechnological reactor, capable of producing a variety of energy raw resources. This paper discusses the use of hydrogen sulfide available in the Black Sea waters to produce energy and useful industrial products and proposes the respective. The technology also has an ecological effect in terms of the purification of the hydrogen sulfide pool. The paper also discusses some technologies for the separation of hydrogen sulfide to hydrogen and sulfur. An estimation of the heat value of hydrogen sulfide in the water of the Black Sea is also presented.
Poszukiwanie alternatywnych źródeł energii do produkcji energii elektrycznej od dawna jest gorącym tematem w społeczeństwie. Konieczność zastąpienia obecnych źródeł energii, takich jak paliwo, ropa naftowa i gaz, jest coraz większa, a pochodzi ono z energii pozyskiwanej z wiatru, słońca i fal morskich. W wielu przypadkach, oprócz produkcji energii, można pozyskać cenne surowce, mając jednocześnie znaczący wpływ na środowisko. Niedobór surowców energetycznych i surowcowych w wielu krajach stymuluje wzrost zainteresowania wszystkimi potencjalnymi źródłami energii – słońcem, wiatrem, falami, pływami – doprowadził do przyspieszenia popytu na ropę i gaz, gaz łupkowy, a także ekspansji powierzchni pod uprawę roślin technicznych na biopaliwa. Klasyczne źródła energii, takie jak ropa naftowa, gaz i węgiel, poważnie zanieczyszczają środowisko naturalne. Szczególnie szkodliwe jest wydzielanie się dwutlenku węgla i tlenków siarki podczas eksploatacji tych zasobów. Znaczący potencjał surowcowy energii nietradycyjnych zasobów tkwi w wodach i dnie Morza Czarnego, które jest naturalnym reaktorem geobiotechnologicznym, zdolnym do produkcji różnorodnych surowców energetycznych. W artykule omówiono wykorzystanie siarkowodoru dostępnego w wodach Morza Czarnego do produkcji energii i użytecznych produktów przemysłowych oraz zaproponowano odpowiednie rozwiązania. Technologia ma również efekt ekologiczny w zakresie oczyszczania basenu siarkowodoru. W artykule omówiono również niektóre technologie rozdziału siarkowodoru na wodór i siarkę. Przedstawiono również oszacowanie wartości opałowej siarkowodoru w wodach Morza Czarnego.
Źródło:: Polityka Energetyczna; 2023, 26, 2; 183--194
1429-6675
Pojawia się w:: Polityka Energetyczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Testy biocydów i neutralizatorów H2S jako dodatków do płuczek wiertniczych i płynów szczelinujących
Tests of biocides and H2S scavengers as additives to drilling muds and fracturing fluids
Autorzy:: Kapusta, Piotr
Turkiewicz, Anna
Brzeszcz, Joanna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2146334.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Instytut Nafty i Gazu - Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:: mikroorganizmy
biocydy
neutralizatory H2S
płuczka wiertnicza
płyn szczelinujący
microorganisms
biocides
H2S scavengers
drilling mud
fracturing fluid
Opis:: W artykule przedstawiono wyniki testów substancji o działaniu biobójczym pod kątem możliwego zastosowania jako dodatków do płuczek wiertniczych i płynów szczelinujących. Celem pracy było wytypowanie najbardziej skutecznych substancji biobójczych poprzez zbadanie efektów ich działania na bakterie tlenowe (aerobowe), beztlenowe (anaerobowe), grzyby, bakterie redukujące siarczany (SRB) oraz konsorcjum mikroorganizmów. Uwzględniono rozmaite związki, ponieważ zawsze nadrzędnym celem jest wybór substancji o najwyższej aktywności, przede wszystkim zaś z grupy tych, które nie podlegały jeszcze testom. Szczególną uwagę poświęcono substancjom, które oprócz znanych właściwości biobójczych mają także zdolność neutralizacji siarkowodoru i zredukowanych związków siarki (ang. H2S scavengers), oraz tzw. zielonym biocydom, czyli takim, które uważane są za bezpieczne dla środowiska. Większość testowanych środków biobójczych okazała się skuteczna w stosunku do bakterii tlenowych i beztlenowych, podczas gdy 10 z 12 badanych cechowało się dobrą bądź bardzo dobrą aktywnością (niskie wartości MIC i MBC) wobec bakterii SRB, w tym także 3 z 4 neutralizatorów H2S. Z drugiej strony tylko niektóre środki biobójcze wykazały dobrą bądź bardzo dobrą aktywność w stosunku do grzybów i konsorcjum mikroorganizmów; były to środki oparte na aminach czwartorzędowych (Bardac LF i Barquat CB-80), na pochodnych triazyny (Biostat i Petrosweet HSW 82165) oraz na DBNPA (Biopol C-103L). Po wprowadzeniu do płuczki wiertniczej i płynu szczelinującego związki aminowe (Bardac LF i Barquat CB-80), jak również mieszanina środków biobójczych (Grotan OX i Preventol GDA 50) okazały się skuteczniejsze od tych zawierających pochodne triazyny (Biostat, Petrosweet HSW 82165) lub DBNPA (Biopol C-103L), ponieważ wykazywały pełną aktywność już przy stężeniu 800 ppm. Przyjazny dla środowiska środek biobójczy Aquacar THPS 75 był najmniej skuteczny.
The article presents the results of studies on substances with a biocidal effect in terms of their possible use as additives to drilling muds and fracturing fluids. The aim of the work was to identify the most effective biocides by examining their action on aerobic and anaerobic bacteria, fungi, sulfate-reducing bacteria (SRB), and a consortium of microorganisms. Various chemicals have been considered, due to a constant and overriding goal to find the one with the highest activity, and above all, the ones that have not yet been tested. Particular attention was paid to substances that, apart from known biocidal properties, have also the ability to neutralize hydrogen sulfide, and to reduced sulfur compounds (H2S scavengers), and the so-called “green biocides”, i.e. those that are considered safe for the environment. Most of the tested biocidal agents were effective against aerobic and anaerobic bacteria, while 10 out of 12 showed good or very good activity against SRB (low MIC and MBC values), including 3 out of 4 H2S scavengers. On the other hand, only some biocidal agents proved to be effective against fungi and microbial consortium; among them were agents containing quaternary ammonium compounds (Bardac LF and Barquat CB-80), triazine derivatives (Biostat and Petrosweet HSW 82165) and DBNPA (Biopol C-103L). Bardac LF and Barquat CB-80, together with the mixture of Grotan OX and Preventol GDA 50, upon introduction to the drilling mud and fracturing fluid, were superior over other biocidal agents (Biostat, Petrosweet HSW 82165 and Biopol C-103L), showing the full activity at 800 ppm. Environmentally friendly biocide Aquacar THPS 75 appeared to be the least effective.
Źródło:: Nafta-Gaz; 2021, 77, 3; 143-151
0867-8871
Pojawia się w:: Nafta-Gaz
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Biomonitoring studies and supervisory research for the purposes of underground gas storage and currently exploited natural gas deposits
Badania biomonitoringowe oraz kontrolne prace badawcze dla potrzeb podziemnego magazynowania gazu i obecnie eksploatowanych złóż gazu ziemnego
Autorzy:: Turkiewicz, Anna
Janiga, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31348300.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Instytut Nafty i Gazu - Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:: hydrogen sulphide
microorganisms
deposit waters
biocides
H2S scavenger
permeability
nanomaterials
siarkowodór
mikroorganizmy
wody złożowe
biocydy
pochłaniacz H2S
przepuszczalność
nanomateriały
Opis:: This paper refers to several aspects of research studies supporting the oil and gas industry – in particular underground gas storage (UGS) in depleted deposits and salt caverns – and focuses on questions related to the formation of hydrogen sulphide contamination in reservoir conditions as well as on methods for limiting unfavourable biogenic phenomena. The main problem found at gas storage facilities is the activity of sulphate reducing bacteria (SRB). The elimination or limitation of H2S generation in microbiologically contaminated environments have been the subject of many extensive studies. Biocides, biocorrosion inhibitors and H2S scavengers are widely applied to protect reservoir structure, gas storage infrastructure as well as water-based drilling fluids from the negative effects of bacterial activity. One of the most popular biocidal products, recommended for oil and gas industry are triazine derivatives, laboratory tested in the presented biomonitoring studies. Triazine products prove very effective in biomass reduction and elimination of anaerobic bacteria, especially SRB. Before any industrial operation (based on technology of using biocides), it was necessary to analyse the sulphur compounds in the stored natural gas in different exploitation gas wells of UGS. It was also necessary to investigate the selection of a specific biocidal product and its proper concentration. A concentration that is too low may even stimulate the microbial growth; since the substance is not toxic for microorganisms, they may start to metabolise it. Moreover, the wrong choice of biocides may even generate an economic loss or environmental hazard. Generally, the application of biocides, H₂S scavengers and nitrate-based treatment are one of the most effective world strategies to decrease microbiological contamination, which affects various areas of the oil and gas industry. These products have also been successfully applied to control bacterial growth in Polish natural gas wells. The issue of the influence of microorganisms and biomass on the permeability of reservoir rocks was also presented. In addition, the paper refers to biodegradation processes, that take place in the environment of drilling fluids. Also, the issue of choice of biocide/ H2S scavenger preparations for industrial applications is presented. The choice of chemicals includes efficiency tests of nanoparticles in contaminated media.
Artykuł dotyczy kilku aspektów prac badawczych stanowiących wsparcie dla przemysłu nafty i gazu, głównie podziemnego magazynowania gazu w złożach sczerpanych i kawernach solnych. Skoncentrowano się na zagadnieniach związanych z powstawaniem skażeń siarkowodorowych w warunkach złożowych oraz na metodach ograniczania niekorzystnych zjawisk o charakterze biogennym. W obiektach magazynowania gazu duży problem stanowią aktywne bakterie redukujące siarczany z grupy SRB. Eliminacja lub ograniczenie zawartości siarkowodoru w skażonych mikrobiologicznie środowiskach jest przedmiotem wielu prac badawczych. Preparaty takie jak biocydy, inhibitory biokorozji lub neutralizatory H₂S są często stosowane do ochrony struktury złożowej, obiektów magazynowych, jak również wodnodyspersyjnych płuczek wiertniczych przed niekorzystnym oddziaływaniem bakterii. Jednym z najbardziej popularnych środków biobójczych stosowanych w przemyśle nafty i gazu są pochodne triazyny, testowane również w ramach omawianych badań biomonitoringowych. Produkty triazynowe są bardzo efektywne w procesach redukcji biomasy oraz eliminacji bakterii beztlenowych, głównie z grupy SRB. Przed każdorazowym zabiegiem przemysłowym (opartym na technologii stosowania biocydów) niezbędne jest przebadanie zawartości związków siarki w magazynowanym gazie, pobranym z różnych odwiertów eksploatacyjnych podziemnego magazynu. Konieczny jest również dobór odpowiednich preparatów oraz wytypowanie optymalnych stężeń preparatów biobójczych. Zbyt niskie stężenie może bowiem stymulować wzrost mikroorganizmów, które są zdolne do wykorzystania danej substancji w procesach metabolicznych. Ponadto niewłaściwy dobór biocydu może powodować straty i wpływać negatywnie na środowisko przyrodnicze. Generalnie stosowanie biocydów, neutralizatorów siarkowodoru i związków azotanowych stanowi jedną z najbardziej skutecznych światowych strategii ograniczenia skażeń mikrobiologicznych w wielu obiektach złożowych. Wymienione wyżej środki chemiczne były również z sukcesem stosowane w polskich odwiertach gazowych. W artykule przedstawiono także problem wpływu mikroorganizmów i biomasy na przepuszczalność skał zbiornikowych. Ponadto nawiązano do zjawisk o charakterze biodegradacyjnym, które mają miejsce w środowisku płuczek wiertniczych. Zaprezentowano problematykę dotyczącą wspomnianego doboru preparatów typu biocyd/H2S scavenger do zastosowań przemysłowych z uwzględnieniem badań efektywności działania nanocząsteczek w skażonych mediach.
Źródło:: Nafta-Gaz; 2023, 79, 8; 503-509
0867-8871
Pojawia się w:: Nafta-Gaz
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Praktyczne metody usuwania siarkowodoru z biogazu. II, Zastosowanie roztworów sorpcyjnych i metod biologicznych
Practical methods of removing hydrogen sulfide from biogas. Part II, Application of sorption solutions and biological methods
Autorzy:: Żarczyński, A.
Rosiak, K.
Anielak, P.
Ziemiński, K.
Wolf, W.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/105975.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Centrum Badań i Innowacji Pro-Akademia
Tematy:: biogaz
biometan
usuwanie siarkowodoru
metody biologiczne
roztwory sorpcyjne dla H2S
biogas
biomethane
hydrogen sulphide removal
biological methods
H2S sorption solutions
Opis:: Siarkowodór jest powszechnie występującym składnikiem biogazu, który powoduje m. in. Zanieczyszczenie atmosfery, korozję urządzeń stosowanych w biogazowniach oraz ma niekorzystny wpływ na pracę urządzeń kogeneracyjnych. Jego usuwanie przed dalszym przetwarzaniem biogazu jest zatem konieczne ze względów środowiskowych oraz technicznych. W publikacji przedstawiono przegląd metod chemicznych i biochemicznych wykorzystywanych do usuwania siarkowodoru z biogazu.
Hydrogen sulphide is a common component of the biogas resulting in the atmospheric pollution, corrosion of the biogas plants and has a negative effect on the operation of cogeneration equipment. For environmental and technical reasons it should be removed from the biogas prior to further processing. This paper reviews wet chemical and biochemical methods of desulphurization. It follows our previous work on technologies, based on solid sorbents.
Źródło:: Acta Innovations; 2015, 15; 57-71
2300-5599
Pojawia się w:: Acta Innovations
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: An efficiency of H2S removal from biogas via physicochemical and biological methods – a case study
Efektywność usuwania H2S z biogazu metodą fizykochemiczną i biologiczną
Autorzy:: Zdeb, M.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1818644.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Politechnika Koszalińska. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:: usuwanie H2S
biogaz
hydrogen sulfide
sustainable development
biofiltration
recovery
strategy
Opis:: Celem pracy było porównanie dwóch instalacji w aspekcie oceny ich efektywności w usuwaniu siarkowodoru z biogazu powstałego na skutek fermentacji osadów ściekowych w oczyszczalni ścieków „Hajdów” w Lublinie. W pracy zwrócono uwagę na coraz większe zainteresowanie odnawialnymi źródłami energii, użycie których powoduje zmniejszenie zużywania paliw kopalnianych. Stosowanie źródeł odnawialnych nie powoduje zanieczyszczenia atmosfery ditlenkiem węgla, emitowanym wskutek procesów spalania. Podczas beztlenowego rozkładu osadów ściekowych powstaje biogaz, czyli mieszanina głównie metanu, ditlenku węgla oraz gazów śladowych. Jednym z mikrozanieczyszczeń występującym w biogazie jest siarkowodór (H2S). Siarkowodór jest gazem bezbarwnym i palnym, bardzo toksycznym i niebezpiecznym dla organizmów żywych. Usuwanie siarkowodoru z biogazu prowadzone jest głównie ze względów zdrowotnych, ale zapobiega także korozji materiałów i zanieczyszczeniu atmosfery oraz wpływa na wzrost wartości kalorycznej biogazu. Wiele jest sposobów prowadzenia odsiarczania. O wyborze procesu decydują głównie skład gazu, jego temperatura oraz ciśnienie. Do usuwania siarkowodoru stosowane są metody fizyczne, chemiczne i biologiczne. Wadą metod fizycznych, chemicznych i biochemicznych są wysokie koszty inwestycyjne i eksploatacyjne, wysokie koszty niezbędnych środków chemicznych oraz problemy z zagospodarowaniem odpadów. Najbardziej atrakcyjnymi wydają się być metody biologiczne, które charakteryzują się niskimi nakładami kapitałowymi oraz brakiem negatywnego wpływu na środowisko. Mechaniczno-biologiczna oczyszczalnia ścieków komunalnych „Hajdów” w Lublinie charakteryzuje się średnim dobowym przepływem ścieków na poziomie około 60000 m3/d. Powstaje tam 100 ton mechanicznie odwodnionego osadu dziennie. Wynikiem jego beztlenowego rozkładu jest powstający biogaz, wymagający odsiarczenia. W pracy porównano skuteczności usuwania siarkowodoru z biogazu na złożu rudy darniowej oraz w biologicznej stacji odsiarczania firmy AAT (Abwasser und Abfalltechnik GmbH). Biologiczna stacja odsiarczania zastąpiła rudę darniowa, którą usunięto w czerwcu 2008 r. ze względu na wysokie koszty jej zakupu oraz duże ilości odpadów powstających przy jej wymianie. Dane dotyczące efektywności usuwania H2S z biogazu na rudzie darniowej udostępnione zostały przez administratora oczyszczalni "Hajdów". Na skutek reakcji siarkowodoru ze związkami żelaza na rudzie darniowej wytrącały się siarczki żelaza. Na skutek tego, konieczne było częste wymienianie rudy, czego wynikiem były wysokie koszty eksploatacyjne i problem z zagospodarowaniem odpadów. Dane dotyczące skuteczności odsiarczania biogazu w odsiarczalni biologicznej zebrano z okresu ośmiu miesięcy pomiarów. Biologiczna stacja odsiarczania składa się z wysokiego zbiornika wypełnionego plastikowymi pierścieniami, stanowiącymi bazę dla rozwoju mikroorganizmów utleniających siarkę. Skuteczności usuwania siarkowodoru z biogazu wyliczano z różnicy jego stężenia przed wejściem na stację odsiarczania i po wyjściu ze stacji. Stwierdzono, że obie metody (fizykochemiczna i biologiczna) są skuteczne w odsiarczaniu biogazu. Średnia skuteczność usuwania siarkowodoru z biogazu na rudzie darniowej wyniosła 82.5%, podczas gdy w biologicznej stacji odsiarczania: 98.6%. W aktualnie pracującej stacji odsiarczania skuteczność usuwania H2S była wyższa o 16% w stosunku do skuteczności odsiarczania na rudzie darniowej. W okresie ośmiomiesięcznych pomiarów prowadzonych w biologicznej stacji odsiarczania nie stwierdzono wpływu pH i temperatury na skuteczność usuwania siarkowodoru z biogazu.
Źródło:: Rocznik Ochrona Środowiska; 2013, Tom 15, cz. 1; 551-563
1506-218X
Pojawia się w:: Rocznik Ochrona Środowiska
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Laboratory research on selection of effective antimicrobial substances and $H_2 S$ scavengers used in drilling fluid technology and underground gas storage
Badania laboratoryjne nad doborem efektywnych substancji biobójczych i neutralizujących siarkowodór dla potrzeb technologii płuczek wiertniczych oraz podziemnego magazynowania gazu
Autorzy:: Turkiewicz, Anna
Janiga, Marek
Rogaliński, Marcin
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1833983.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Instytut Nafty i Gazu - Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:: silver nanoparticles
biocide
H2S scavenger
microbial contamination
drilling mud
formation water
oxazolidine
glyoxa
nanocząstki srebra
biocyd
pochłaniacz H2S
skażenie mikrobiologiczne
płuczka wiertnicza
woda złożowa
oksazolidyna
glioksal
Opis:: W artykule omówiono wyniki testów skuteczności działania biocydów dla potrzeb przemysłu naftowego i gazowniczego. Badania zostały przeprowadzone z zastosowaniem zawiesiny cząstek nanosrebra oraz roztworów dwóch produktów biobójczych. Druga część pracy dotyczyła testów skuteczności działania pochłaniaczy siarkowodoru wytworzonych na bazie triazyny. Użyto preparatów rekomendowanych do zastosowania zarówno w technologii płynów wiertniczych, jak i w obiektach podziemnego magazynowania gazu (PMG). Pochodne triazyny (trzy formy izomeryczne) stosowane w przemyśle mają silne własności bakteriobiobójcze w odniesieniu do skażonych płuczek wiertniczych i wód złożowych. Należy zaznaczyć, że procesy biogenne są w dużej mierze odpowiedzialne za biodegradację cieczy wiertniczych. W wyniku tego tracą one swoje własności technologiczne i reologiczne, a także nie spełniają określonych zadań w otworze wiertniczym. Testowane w ramach pracy neutralizatory są produktami chemicznymi, których działanie jest dwutorowe. Mają one jednocześnie zdolność eliminacji bakterii ze skażonego środowiska, jak również pochłaniają wytworzony w nim siarkowodór. Badania pozwoliły na określenie aktywności biobójczej następujących substancji: nanosrebra, następnie nanosrebra w połączeniu z oksazolidyną oraz nanosrebra w połączeniu z glioksalem. Testy laboratoryjne umożliwiły również porównanie efektywności działania poszczególnych neutralizatorów H2S. W badaniach ukierunkowanych na obecność bakterii oraz grzybów określano liczbę JTK (jednostek tworzących kolonie) w próbkach testowych w odniesieniu do liczby mikroorganizmów występujących w próbce kontrolnej (próbka płynu bez substancji biobójczej). Badania te przeprowadzono równolegle w środowisku zainfekowanych płynów, tj. wody złożowej z obiektów PMG (wody zbiorczej – jest to woda pobierana z separatorów) oraz wodno-dyspersyjnej polimerowej płuczki wiertniczej. Omawiane prace badawcze stanowią część kompleksowych badań biomonitoringowych środowisk złożowych, które prowadzone są w celu zwalczenia skażenia mikrobiologicznego i jednocześnie eliminacji zasiarczenia węglowodorów, szczególnie w obiektach magazynowania gazu ziemnego. Badania te przyczyniają się do utrzymania prawidłowej jakości gazu magazynowanego w PMG i tym samym prowadzą do usprawnienia eksploatacji. Wytypowane skuteczne preparaty chemiczne zostaną w przyszłości wykorzystane w przemyśle do zmniejszenia zawartości biogennego siarkowodoru oraz redukcji liczby niekorzystnych mikroorganizmów w środowisku płuczek wiertniczych i wód złożowych.
Źródło:: Nafta-Gaz; 2020, 76, 12; 903--912
0867-8871
Pojawia się w:: Nafta-Gaz
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Siarkowodór
Hydrogen sulfide
Autorzy:: Stetkiewicz, J
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/138047.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:: siarkowodór
H2S
narażenie
ryzyko
NDS
hydrogen sulfide (sulphide)
exposure
risk
MAC
Opis:: Hydrogen sulfide (H2S) is a colorless gas, heavier than air, with the characteristic odor of rotten eggs; it dissolves readily in water to form hydrosulphide water or, at higher concentrations, hydrosulphide acid. Hydrogen sulfide can be obtained by treating sulfides with acids or, in some cases, with water. Hydrogen sulfide is used in manufacturing sulfuric acid and in the laboratory as a chemical reagent. It is found in some mineral waters, volcanic fumes, and protein decomposition products. According to data released by the Chief Sanitary Inspector, six people were exposed to hydrogen sulfide above the maximum admissible concentration (MAC) (10 mg/m3) in the following Polish NACE (Nomenclature statistique des Activités économiques dans la Communauté Européenne) sectors in 2007: agriculture and hunting, construction, health and welfare services. Hydrogen sulfide is readily absorbed into the body through the lungs and, to a small extent, through the skin. In the organism, it is converted to tiosulfates and sulfates. The process occurs in the enzyme system involving sulfide oxidase, mainly in the liver and kidneys. The process of hydrogen sulfide detoxification that occurs in the intestinal mucosa requires also the involvement of thiol S-methyltransferase. Hydrogen sulfide is partially removed unchanged via the lungs, and with urine as free or conjugated sulfates. The rates of removal of hydrogen sulfide from the body have not been studied (there is no information on the removal rates). On the basis of the speed of recovery of H2S-poisoned people, it has been found that hydrogen sulfide elimination rate (H2S half-life, t1/2) is, roughly, from 60 min to several hours. Hydrogen sulfide toxicity is associated with blocking the activity of enzymes containing metals in the prosthetic group. Hydrogen sulfide in the cells blocks the active iron of cytochrome oxidase, the final enzyme in the mitochondrial respiratory chain, and the activity of carbonyl anhydrase. The tissues that are most sensitive to the activity of hydrogen sulfide include the mucous membranes and the tissues with a high demand for oxygen (nervous tissue and heart muscle). The values of median lethal concentrations of hydrogen sulfide for rats range between 450 and 701 mg/m3 (335–501 ppm). Inhalation exposure of rats and mice to hydrogen sulfide at concentrations of 42–112 mg/m3 for 70–90 days caused damage to the olfactory epithelium and produced signs of bronchial epithelium hyperplasia. Hydrogen sulfide concentration of 14 mg/m3 did not cause damage to the nasal olfactory epithelium or bronchial epithelium in the exposed animals and this value should be assumed to represent NOAEL. No data on the mutagenic, genotoxic or carcinogenic potential of hydrogen sulfide could be located. Hydrogen sulfide does not show embryotoxic or teratogenic activity or reproductive impairment in female rats exposed before and during pregnancy at 4–112 mg/m3. There is also no evidence of the effect of H2S on the growth and development of offspring, or impaired results of the performance or behavioral tests. The major target organs in acute H2S poisoning are the central nervous system and lungs. Hydrogen sulfide at high concentrations (above 4000 mg/m3) causes death of animals within a few to several seconds. It affects the respiratory system, causing cyanosis, dyspnea and eventually death. Exposures to lower concentrations of hydrogen sulfide immediately result in conjunctivitis and painful erosions in the cornea, as well as nose and throat irritation and bronchitis. Frequent complications include bronchopneumonia and pulmonary edema. A considerable number of cases of neurological and neuropsychological changes have been recorded following acute H2S poisoning. Under conditions of occupational and repeated exposure, the principal target organs of hydrogen sulfide are the nose, eyes and respiratory tract. Odor threshold for hydrogen sulfide is 0.18 mg/m3. Irritation of the conjunctiva and cornea was observed in workers exposed to hydrogen sulfide at 28 mg/m3. Hydrogen sulfide concentration of 14 mg/m3 showed no adverse effect on the respiratory system of volunteers exposed for 30 min, as well as in rats exposed by inhalation for 70–90 days. On the basis of the results of single inhalation exposure of volunteers to hydrogen sulfide, as well as experimental data on chronic inhalation exposure, the concentration of 14 mg/m3 has been adopted for the NOAEL. Assuming the value of only one factor of uncertainty for individual sensitivity is 2, the proposed value of the MAC of hydrogen sulfide should be 7 mg/m3. Considering the irritating and highly toxic activity of hydrogen sulfide, 14 mg/m3 has been proposed as the value of the short-term exposure limit (STEL). The proposed values of the hygienic standards should protect workers from the harmful effects of hydrogen sulfide on the eyes, the airways and the nervous system.
Siarkowodór (H2S) jest bezbarwnym, cięższym od powietrza gazem o zapachu zgniłych jaj, który dobrze rozpuszcza się w wodzie, tworząc wodę siarkowodorową lub w większych stężeniach kwas siarkowodorowy. Siarkowodór można otrzymać, działając kwasami (lub niekiedy wodą) na siarczki. Siarkowodór jest stosowany do produkcji kwasu siarkowego oraz w laboratoriach jako odczynnik chemiczny. Występuje w niektórych wodach mineralnych, wyziewach wulkanicznych oraz wśród produktów gnicia białek. Według danych Głównego Inspektora Sanitarnego w 2007 r. sześć osób było narażonych na siarkowodór powyżej wartości NDS (10 mg/m3) w następujących działach PKD: rolnictwo i łowiectwo, budownictwo oraz ochrona zdrowia i opieka społeczna. Siarkowodór łatwo wchłania się do organizmu przez płuca i w małym stopniu przez skórę. W ustroju podlega przemianie do tiosiarczanów i siarczanów. Proces zachodzi w układzie enzymatycznym z udziałem oksydazy siarczkowej, głównie w wątrobie i nerkach. W błonie śluzowej jelit w procesie detoksykacji siarkowodóru bierze też udział S-metylotransferaza tiolowa. Siarkowodór wydala się częściowo w postaci niezmienionej przez płuca oraz z moczem w postaci wolnych lub sprzężonych siarczanów. Szybkość wydalania siarkowodóru z organizmu nie była badana (nie ma informacji w dostępnym piśmiennictwie). Na podstawie szybkości powrotu do zdrowia ludzi zatrutych ustalono, że półokres wydalania siarkowodóru (t1/2) wynosi, w przybliżeniu, od 60 min do kilku godzin. Toksyczne działanie siarkowodoru jest związane z blokowaniem aktywności enzymów zawierających metale w grupie prostetycznej. Siarkowodór w komórkach blokuje aktywne żelazo oksydazy cytochromowej, końcowego enzymu łańcucha oddechowego w mitochondriach oraz aktywność anhydrazy karbonylowej. Najbardziej wrażliwymi na działanie siarkowodóru tkankami są błony śluzowe oraz tkanki o dużym zapotrzebowaniu na tlen (tkanka nerwowa i mięsień sercowy). Wartości medialnych stężeń śmiertelnych siarkowodóru dla szczurów mieszczą się w zakresie 450-701 mg/m3 (335 -501 ppm). Narażenie inhalacyjne szczurów i myszy na siarkowodóru o stężeniach 42- 112 mg/m3 przez 70 -90 dni powodowało uszkodzenie nabłonka węchowego oraz cechy rozrostu nabłonka oskrzeli. Siarkowodór o stężeniu 14 mg/m3 nie powodował uszkodzenia nabłonka węchowego nosa i nabłonka oskrzeli u narażanych zwierząt i wartość tę należy uznać za wartość NOAEL. W dostępnym piśmiennictwie i bazach danych nie znaleziono danych dotyczących działania muta-gennego, genotoksycznego i rakotwórczego siarkowodoru. Siarkowodór nie wykazuje działania embriotoksycznego i teratogennego oraz upośledzenia rozrodczości u samic szczura narażanych przed ciążą i w czasie ciąży na siarkowodór o stężeniach 14- 112 mg/m3. Nie wykazano również wpływu siarkowodoru na wzrost i rozwój potomstwa, jak również odchyleń w testach wydolnościowych i beha wioralnych. Głównymi narządami docelowymi w ostrych zatruciach siarkowodorem są: ośrodkowy układ nerwowy i płuca. Siarkowodór o dużych stężeniach (ponad 4000 mg/m3) powoduje padnięcia zwierząt w ciągu od kilku do kilkunastu sekund. Porażony zostaje układ oddechowy występuje sinica, duszność i zgon. Po narażeniu na siarkowodór o mniejszych stężeniach natychmiast pojawia się zapalenie spojówek i bolesne nadżerki rogówki, zostaje podrażniony nos i gardło, pojawia się zapalenie oskrzeli. Często powikłaniami są odoskrzelowe zapalenie płuc oraz obrzęk płuc. W następstwie ostrego zatrucia odnotowano znaczną liczbę przypadków zmian neurologicznych i neuropsychologicznych. W warunkach narażenia zawodowego, jak i powtarzanego głównymi narządami docelowymi działania siarkowodoru są: nos, oko i układ oddechowy. Próg zapachowy siarkowodoru wynosi 0,18 mg/m3. Działanie drażniące na spojówki i rogówkę obserwowano u pracowników narażanych na siarkowodór o stężeniu 28 mg/m3. Siarkowodór o stężeniu 14 mg/m3 nie wykazywał działania szkodliwego na układ oddechowy ochotników narażanych przez 30 min, jak również u szczurów narażanych inhalacyjnie przez 70-90 dni. Na podstawie wyników badań jednorazowego narażenia inhalacyjnego ochotników na siarkowodór, a także danych doświadczalnych z inhalacyjnej toksyczności przewlekłej przyjęto stężenie 14 mg/m3 za wartość NOAEL. Przyjmując wartość tylko jednego współczynnika niepewności dla wrażliwości osobniczej równą 2, to proponowana wartość najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) siarkowodoru powinna wynosić 7 mg/m3. Z uwagi na działanie drażniące i silnie toksyczne siarkowodoru proponuje się przyjęcie stężenia 14 mg/m3 związku za jego wartość najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh). Zaproponowane wartości normatywów higienicznych
Źródło:: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2011, 4 (70); 97-117
1231-868X
Pojawia się w:: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Parenteral Na2S, a fast-releasing H2S donor, but not GYY4137, a slow-releasing H2S donor, lowers blood pressure in rats
Autorzy:: Drapala, Adrian
Koszelewski, Dominik
Tomasova, Lenka
Ostaszewski, Ryszard
Grman, Marian
Ondrias, Karol
Ufnal, Marcin
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1038622.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Biochemiczne
Tematy:: hydrogen sulfide
H2S-donor
GYY4137
sodium sulfide
blood pressure
gaseous transmitter
Opis:: Hydrogen sulfide (H2S) is involved in blood pressure regulation. We evaluated hemodynamic effects of Na2S and morpholin-4-ium (4-methoxyphenyl)(morpholino)phosphinodithioate (GYY4137), H2S donors. GYY4137 is the most widely studied slow-releasing H2S donor, however, its ability to release H2S under physiological conditions is unclear. Hemodynamics were recorded in anaesthetized Wistar-Kyoto rats at baseline and after intravenous (IV) or intraperitoneal (IP) administration of either a vehicle (20% dimethyl sulfoxide), GYY4137 or Na2S. The stability of GYY4137 in buffers and in plasma was evaluated with nuclear magnetic resonance. The vehicle, as well as GYY4137, given IV did not affect mean arterial blood pressure (MABP), whereas Na2S produced a significant decrease in MABP. Similarly, IP given Na2S, but not GYY4137, lowered MABP. In the buffers at pH of 7.4 and 5.5 and in rat plasma no reaction of GYY4137 was found during 18 hours of observation. In contrast, rapid decomposition of GYY4137 occurred in buffers at pH 2.0. In conclusion, parenteral GYY4137 does not exert a hemodynamic effect in Wistar-Kyoto rats. This seems to be due to the high stability of GYY4137 at physiological pH. Therefore, it is likely that widely reported biological effects of GYY4137 are not H2S-dependent but may depend on GYY4137 itself. However, the H2S-dependent biological effects of GYY4137 may be expected in tissues characterized by low pH.
Źródło:: Acta Biochimica Polonica; 2017, 64, 3; 561-566
0001-527X
Pojawia się w:: Acta Biochimica Polonica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Właściwości fizykochemiczne i sorpcyjne węgli aktywnych otrzymanych przez aktywację skór owoców cytrusowych oraz niskiej jakości węgla brunatnego
Physicochemical and sorption properties of activated carbons obtained from citrus fruit peels and low quality lignite
Autorzy:: Nowicki, P.
Kaźmierczak-Raźna, J.
Pietrzak, R.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/296829.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Politechnika Częstochowska. Wydawnictwo Politechniki Częstochowskiej
Tematy:: citrus fruit peels
lignite
direct activation
physical activation
NO2 removal
H2S removal
adsorption from liquid phase
skóry owoców cytrusowych
węgiel brunatny
aktywacja bezpośrednia
aktywacja fizyczna
usuwanie NO2
usuwanie H2S
adsorpcja z fazy ciekłej
Opis:: Common citrus fruit peels (banana, grapefruit and orange) as well as low quality lignite were used as precursors for the preparation of cheap activated carbons. In the first step, each of the precursors was air-dried at 110°C, crushed and sieved to the grain size of 5÷6 mm. Next the crushed materials were divided into two parts and subjected to two different treatments: direct activation of the precursors with carbon dioxide or pyrolysis of raw materials followed by physical activation with carbon dioxide. The effect of two variants of thermo-chemical treatment on the elemental composition, textural parameters and acidicbasic character of the surface of adsorbents prepared has been tested. Finally, the activated carbons were tested as adsorbents against two very hazardous and widespread gas pollutants, namely nitrogen dioxide and hydrogen sulphide, as well as toward inorganic and organic liquid pollutants represented by iodine and methylene blue. Depending on the precursor as well as method of preparation, the final products were microporous or mesoporous activated carbons with rather poorly developed surface area ranging from 107 to 527 m²/g and total pore volume from 0.09 to 0.37 cm³/g, showing strongly basic character of the surface. The results obtained have also proved that a proper choice of activation procedure for biomass or low quality lignite allows to produce effective adsorbents with good sorption capacity toward gaseous and liquid pollutants, especially for nitrogen dioxide and iodine.
W pracy przedstawiono wyniki badań nad otrzymywaniem węgli aktywnych ze skór owoców cytrusowych oraz niskiej jakości węgla brunatnego. Adsorbenty węglowe otrzymano na drodze aktywacji bezpośredniej prekursorów oraz aktywacji fizycznej karbonizatów za pomocą tlenku węgla(IV). Zbadano wpływ wariantu aktywacji na skład elementarny, parametry teksturalne i właściwości kwasowo-zasadowe wytworzonych materiałów węglowych, a także na efektywność usuwania tlenku azotu(IV) i siarkowodoru ze strumienia powietrza oraz jodu i błękitu metylenowego z roztworów wodnych. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że produkty aktywacji charakteryzują się dość przeciętnie rozwiniętą powierzchnią właściwą mieszczącą się w przedziale od 107 do 527 m²/g i całkowitą objętością porów wynoszącą od 0,09 do 0,37 cm³/g. Wykazano również, że zarówno aktywacja bezpośrednia prekursorów, jak i aktywacja fizyczna karbonizatów za pomocą CO₂ prowadzi do uzyskania materiałów o wysokiej zawartości popiołu i wyraźnie zasadowym charakterze powierzchni. Przeprowadzone testy sorpcyjne wykazały ponadto, iż węgle otrzymane poprzez aktywację skór owoców cytrusowych oraz niskiej jakości węgla brunatnego charakteryzują się dobrymi zdolnościami sorpcyjnymi wobec zanieczyszczeń gazowych i ciekłych, w szczególności wobec tlenku azotu(IV) i jodu.
Źródło:: Inżynieria i Ochrona Środowiska; 2016, 19, 3; 341-352
1505-3695
2391-7253
Pojawia się w:: Inżynieria i Ochrona Środowiska
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Indoor and Outdoor Concentrations of Particulate Matter and Gaseous Pollutants on Different Floors of a University Building: A Case Study
Autorzy:: Cichowicz, Robert
Dobrzański, Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1839306.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Inżynierii Ekologicznej
Tematy:: air quality monitoring
VOCs
H2S
PM10
PM2.5
indoor air quality
outdoor air quality
Opis:: In this study, we investigate the changes in the concentrations of suspended particulate matter (PM10 and PM2.5) and selected gaseous pollutants (VOCs, H2S) in the atmospheric air inside and outside a 9-story building, which is intended primarily for the teaching activities. The purpose was to determine whether the air quality inside the building is directly dependent on the outside air quality. The analysis also included the influence of the height of the building, its location and environment, as well as meteorological conditions. No clear correlation was found between the measured parameters inside and outside the building. The height above ground (the floor on which the measurements were made) was found to have a significant influence on the concentration of each pollutant. Wind direction was also found to have a very important impact on the air quality inside the building. A strong relationship was observed on the leeward side between the concentration of impurities on the inside and outside of the building.
Źródło:: Journal of Ecological Engineering; 2021, 22, 1; 162-173
2299-8993
Pojawia się w:: Journal of Ecological Engineering
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Podwyższenie wybranych właściwości użytkowych martenzytycznej stali zaworowej metodą azotowania jarzeniowego
Increase of Selected Properties of Martensitic Valve Steel by the Plasma Nitriding Method
Autorzy:: Patejuk, A.
Sobiecki, J. R.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/359710.pdf
Data publikacji:: 2004
Wydawca:: Akademia Morska w Szczecinie. Wydawnictwo AMSz
Tematy:: azotowanie jarzeniowe
stal martenzytyczna H9S2
odporność na zużycie przez tarcie
badania skaningowe
badania odporności korozyjnej
EXPLO-SHIP 2004
plasma nitriding
martensitic steel H9S2
wear resistance
SEM investigation
corrosion resistance investigation
Opis:: Przedstawiono wyniki badań mikrostruktury i właściwości użytkowych stali martenzytycznej H9S2 poddanej procesom azotowania jarzeniowego. Zbadano wpływ temperatury procesu oraz składu chemicznego mieszaniny gazowej na mikrotwardość, odporność korozyjną, żaroodporność oraz odporność na zużycie przez tarcie. Stwierdzono, że zastosowanie procesu azotowania jarzeniowego podwyższa mikrotwardość badanej stali, znacznie zwiększając jej odporność na zużycie przez tarcie.
This research focused on the examination of the microstructure and useful properties of martensitic steel H9S2 subjected to plasma nitriding processes. The influence of process parameters such as the temperature and gas composition on micro-hardness, corrosion and wear was investigated. The application of plasma nitriding processes significantly increases the micro-hardness and wear resistance.
Źródło:: Zeszyty Naukowe Akademii Morskiej w Szczecinie; 2004, 1 (73); 453-462
1733-8670
2392-0378
Pojawia się w:: Zeszyty Naukowe Akademii Morskiej w Szczecinie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Efficient solidification of Pb2+ by activated tungsten tailings and cement
Autorzy:: Cheng, Hao
Kuang, Jingzhong
Zhu, Luping
Yuan, Weiquan
Huang, Zheyu
Yang, Yiqiang
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/24085840.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:: tungsten tailings
activation
Pb2+
Solidification
C-S-H gel
Opis:: The preparation of cementing admixture from tailings and co-solidification of Pb2+ with cement is a green way to realize the resource utilization of tailings and treatment of the lead-containing wastewater. In this paper, the tungsten tailings were activated in different ways, and the mechanical properties of the tungsten tailings-cement solidified body with different activation systems and the solidification behavior of Pb2+ were studied. The phase and microstructure of the hydrated product were characterized by XRD, FT-IR, SEM and EDS. The results showed that the curing effect of Pb2+ was obviously different of different activation systems, and the curing effect of the solidified body of the ternary composite activation system (TCAS) was the best, second only to the pure cement system (PCS). Different activation methods have a significant impact on the mechanical properties of the solidified body. With the increase of the Pb2+ content, the compressive strength of the solidified body gradually decreased, the Pb2+ leaching concentration gradually increased; with the extension of the curing age, the compressive strength gradually increased, and the Pb2+ leaching concentration gradually decreased. In particular, the compressive strength of the 28d solidified body was 31.43 MPa and the leaching concentration of Pb2+ was only 0.38 mg/L when the Pb2+ content was 5%. The phase, microstructure and EDS results of the hydration products showed that Pb2+ was mainly solidified in the C-S-H gel.
Źródło:: Physicochemical Problems of Mineral Processing; 2023, 59, 2; art. no. 162618
1643-1049
2084-4735
Pojawia się w:: Physicochemical Problems of Mineral Processing
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Carrollite Leaching in H2SO4-NaClO3 Media at Atmospheric Pressure
Autorzy:: Dong, Bo
Wu, Jian-Hui
Wu, Jun
Zhang, Xian-Peng
Zhai, Jing-Jun
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/352763.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:: CuCo2S4
atmospheric leaching
H2SO4-NaClO3 media
Opis:: A new extraction process suitable for treating refractory CuCo₂S₄ under atmospheric pressure acidic leaching conditions was investigated. The effect of variables such as oxidant species, liquid-to-solid ratio, leaching time, oxidizing agent and mineral quality ratio, H₂SO₄ concentration, temperature and sodium chloride concentration on the extraction efficiency of Co, Cu and Fe from CuCo₂S₄ were investigated. Under optimal conditions including P₈₀-P₉₀ of the sample was d < 0.0074 mm, stirring speed of 400 rpm, leaching time of 8 h with sodium chlorate (NaClO₃) and mineral quality ratio of 0.5, 2 mol/L H₂SO₄, liquid-to-solid ratio of 7, leaching temperature of 90°C and 4 mol/L sodium chloride. The leaching efficiency of Co, Cu, and Fe were nearly 97.08%, 100%, and 92.45%, respectively. Furthermore, the contents of cobalt and copper in leaching residue were all less than 0.4 wt.%, which satisfies the requirements of industrial production.
Źródło:: Archives of Metallurgy and Materials; 2020, 65, 1; 313-319
1733-3490
Pojawia się w:: Archives of Metallurgy and Materials
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "H2S" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język