Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Graptolithina" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    On the morphology and evolution of the Cucullograptinae (Monograptidae, Graptolithina)
    Morfologia i ewolucja Cucullograptinae (Monograptidae, Graptolithina)
    Morfologija i ehboljucija Cucullograptinae (Monograptidae, Graptolithina)
    Autorzy:
    Urbanek, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22204.pdf
    Data publikacji:
    1966
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
    Tematy:
    morphology
    evolution
    Cucullograptinae
    Monograptidae
    Graptolithina
    paleontology
    terminology
    systematics
    Źródło:
    Acta Palaeontologica Polonica; 1966, 11, 3-4
    0567-7920
    Pojawia się w:
    Acta Palaeontologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Late Wenlock biostratigraphy and the Pristiograptus virbalensis group (Graptolithina) in Lithuania and the Holy Cross Mountains
    Autorzy:
    Radzevičius, S.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2059231.pdf
    Data publikacji:
    2006
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    Holy Cross Mountains
    Silurian
    upper Wenlock
    biostratigraphy
    Graptolithina
    Opis:
    Graptolites from Lithuania and the Holy Cross Mountains comprise a succession of the lundgreni, parvus (except for the Holy Cross Mts.), nassa, praedeubeli, deubeli and ludensis biozones of the upper Wenlock, the parvus, praedeubeli and deubeli biozones being recognized for the first time in Lithuania, where a graptolite-free interval may also be distinguished. P. virbalensis Paskevicius, 1974 and the virbalensis group are not widely known, and are discussed here. Analysis of P. virbalensis shows this to be an independent taxon, closely related to P. auctus. There are three species - P. virbalensis, P.jaegeri and P. auctus - in the virbalensis group.
    Źródło:
    Geological Quarterly; 2006, 50, 3; 333-344
    1641-7291
    Pojawia się w:
    Geological Quarterly
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    A new graptolite, intermediate between the Tuboidea and the Camaroidea
    Autorzy:
    Mierzejewski, P
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20039.pdf
    Data publikacji:
    2001
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
    Tematy:
    Graptolithina
    new graptolite
    Camaroidea
    Polska
    graptolite
    Ordovician
    evolution
    Tuboidea
    Opis:
    A new tuboid graptolite, Camarotubus graptocamaraeformis gen. et sp.n., is described from a calcareous erratic boulder of middle Ordovician (Caradoc?) age from Poland. This encrusting form combines characters of both the tuboid and the camaroid graptolites, and is regarded as a purely morphological intermediate between them. This finding supports Kozłowski's (1949) concept of a close phylogenetic relationship between the orders Tuboidea and Camaroidea.
    Znanych jest kilka rzędów osiadłych graptolitów, w większości opisanych przez Kozłowskiego (1938, 1949, 1962). Związki rodowe między tymi rządami są słabo poznane. Stosunkowo najlepiej wydaje się być udokumentowane pochodzenie kamaroidów (Camaroidea) od tuboidów (Tuboidea), sugerowane przez Kozłowskiego (1949). Zdaniem tego autora, Camaroidea rozwinęły się z inkrustujących Tuboidea, zbliżonych do rodzaju Epigraptus Eisenack (= Idiotubus Kozłowski). Rodzaj ten przypomina najprymitywniejszego znanego dotąd graptolita kamaroidowego, tj. Graptocamara Kozłowski. Zasadnicze różnice pomiędzy tymi dwoma rodzajami polegają na obecności lub braku bitek: liczba bitek w koloniach Epigraptus dwu- lub trzykrotnie, czasem nawet wielokrotnie, przewyższa liczbą autotek, podczas gdy Graptocamara całkowicie pozbawiona jest bitek (cecha właściwa dla Camaroidea, z wyjątkiem problematycznego rodzaju Bithecocamara Kozłowski). W pracy opisano nowego przedstawiciela inkrustujących graptolitów tuboidowych, Camarotubus graptocamaraeformis gen. et sp. n., którego uznano za kolejną formą pośrednią między Tuboidea a Camaroidea, a zwłaszcza między rodzajami Epigraptus a Graptocamara. Charakteryzuje się on silnie zredukowaną liczbą bitek - duże obszary kolonii pozbawione są bitek, a na innych występują one pojedynczo, rozmieszczone rzadko i nieregularnie. Nowy graptolit został opisany z ordowickiego (karadok?) głazu narzutowego, znalezionego w okolicach Mocht (ok. 60 km na północ od Warszawy). Camarotubus gen. n. z racji swojego stosunkowo młodego wieku nie może być traktowany jako przypuszczalny przodek rodzaju Graptocamara, znanego juz z tremadoku. Istnienie jego wskazuje jednak, że proces eliminacji bitek, co jest cechą progresywną, następował w różnych liniach ewolucyjnych Tuboidea i w różnych momentach czasu geologicznego, podobnie jak następowało eliminowanie bitek w szczepach wiodących od Dendroidea do Graptoloidea.
    Źródło:
    Acta Palaeontologica Polonica; 2001, 46, 3
    0567-7920
    Pojawia się w:
    Acta Palaeontologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Agastograptus, a synonym of Plectograptus [Retiolitidae, Graptolithina]
    Autorzy:
    Kozlowska-Dawidziuk, A
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22767.pdf
    Data publikacji:
    2002
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
    Tematy:
    Agastograptus robustus
    synonym
    Retiolitidae
    Graptolithina
    Silurian
    Agastograptus
    taxonomy
    Plectograptus
    paleontology
    Opis:
    Agastograptus robustus Obut and Zaslavskaya, 1983, the type species of the genus Agastograptusis herein recognized as a species of Plectograptus. Large proximal lateral orifices are one of the significant characters of Plectograptus. P. robustus differs from the type species, Plectograptus macilentus Törnquist, 1887, in possessing paired apertural processes. Other species of Agastograptus have been assigned to three different genera: Spinograptus, S. clathrospinosus (Eisenack, 1951), S. munchi (Eisenack, 1951), Neogothograptus, N. balticus (Eisenack, 1951), and Cometograptus, C. nevadensis (Berry and Murphy, 1975). The main diagnostic feature used for Agastograptus, the spinoreticular paired apertural processes, is recognized as a species feature, characteristic mostly for Spinograptus, whereas the generic features are the arrangement of the proximal end, ventral walls, and ancora sleeve of the rhabdosome. Therefore the genus Agastograptus is a synonym of Plectograptus.
    Źródło:
    Acta Palaeontologica Polonica; 2002, 47, 3
    0567-7920
    Pojawia się w:
    Acta Palaeontologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Discovery of Pterobranchia [Graptolithoidea] in the Permian
    Autorzy:
    Mierzejewski, P
    Kulicki, C.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/19944.pdf
    Data publikacji:
    2002
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
    Tematy:
    fossil remains
    Graptolithina
    Graptolithoidea
    paleobiology
    Permian
    remains
    Norway
    Rhabdopleuroidea
    Pterobranchia
    Opis:
    The fossil remains of a hemichordate exoskeleton, recognized as fragments of the stolons and their cyst−like swellings connected with the fusellar zooidal tubes, were derived by chemical isolations from Late Permian (Kazanian) mudstones of the Svalis Dome (central Barents Sea, Norway). These fossils, referred to as Diplohydra szaniawskii sp. nov., are the first undoubted representatives of the class Graptolithoidea found in Permian deposits. The genus Diplohydra Kozłowski, 1959, known previously only from the Ordovician and originally established as a thecate hydroid taxon, is reinterpreted as an aberrant member of the order Rhabdopleuroidea. This strange hemichordate, characterized by fusellar tubes distinctly narrower than stolon−like tubes and their swellings, reveals a certain degree of dimorphism in the stolon system. D. szaniawskii sp. nov. also displays some peculiar morphological features common to the Ordovician rhabdopleuroid genus Rhabdopleurites Kozłowski and the stolonoid genus Stolonodendrum Kozłowski.
    Źródło:
    Acta Palaeontologica Polonica; 2002, 47, 1
    0567-7920
    Pojawia się w:
    Acta Palaeontologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Autothecal morphs and dormancy in the camaroid graptolite Xenotheka
    Autorzy:
    Mierzejewski, P
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/23262.pdf
    Data publikacji:
    2003
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
    Tematy:
    Xenotheka klinostoma
    Graptolithina
    Camaroidea
    Sweden
    Ordovician
    microfossil
    ultrastructure
    paleontology
    dormancy
    camaroid graptolite
    Opis:
    The camaroid graptolite Xenotheka klinostoma Eisenack, 1937 is described from the lower Llanvirn limestones of Gilbergabrottet, northern Öland, Sweden. Two distinct autothecal morphs are recognized: (1) normal morph (described for the first time), i.e. an autotheca with an unsculptured outer surface, devoid of both an outer lining and autothecal occlusion, and inhabited by an active zooid; and (2) sealed morph, i.e. an autotheca coated and occluded, provided with a sculptured outer lining made of a unique verrucose fabric, and inhabited by an inactive or dormant zooid. In addition, the existence of a hypothetical (3) unsealed morph or re−opened autotheca, devoid of an autothecal occlusion but provided with an outer lining, and inhabited by a reactivated zooid, is predicted. The sealed morphs may represent an adaptation which allowed their inhabitants to survive adverse conditions. The outer lining of Xenotheka is compared with a peculiar outer membrane found in the modern hemichordate Rhabdopleura, from the intertidal zone of Fiji, and with camaroid extracamaral tissue.
    Źródło:
    Acta Palaeontologica Polonica; 2003, 48, 1
    0567-7920
    Pojawia się w:
    Acta Palaeontologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The ultrastructure, development, and systematic position of the graptolite genus Mastigograptus
    Autorzy:
    Bates, D E B
    Urbanek, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/21265.pdf
    Data publikacji:
    2002
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
    Tematy:
    Graptolithina
    internal structure
    graptolite
    development
    remains
    Pterobranchia
    taxonomy
    systematic position
    stratigraphy
    Mastigograptus
    Ordovician
    ultrastructure
    paleontology
    Opis:
    Fragments of rhabdosomes isolated by chemical treatment from an erratic boulder of Baltic origin and ?Middle Ordovician age, provisionally assigned to Mastigograptus aff. tenuiramosus (Wallcott, 1881) were studied with SEM. Although exceptionally well preserved, remains lack the thin−walled free portions of thecae. Rhabdosomes are provided with a strongly developed basal disc, short stem and many branched stipes. The latter consist of heavily corticalized chains of stolothecae with alternately disposed thecal bases. Stolothecae display a morphological gradient and increase in size and change in shape distalwards. The stolon system studied with SEM on naturally and artificially broken specimens, as well as traced through open thecal bases, reveals a regular triad budding but no stolon inside the stolothecal cavity. We tentatively suggest that crassal lining, recognized earlier by TEM studies, corresponds to an unusually inflated stolonal stolon, filling the entire thecal cavity and adhering tightly to stolothecal wall. The systematic position of Mastigograptus, a matter of long debate, seems to be defined by a number of structural features which imply a distinct difference between genus in question and all known orders of sessile graptolites. The order Mastigograptida nov. and the family Mastigograptidae nov. are proposed.
    Źródło:
    Acta Palaeontologica Polonica; 2002, 47, 3
    0567-7920
    Pojawia się w:
    Acta Palaeontologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kirkigraptus, a new retiolitid graptolite from Poland
    Autorzy:
    Kozlowska, A
    Bates, D.E.B.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/21786.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
    Tematy:
    deposit
    Polska
    systematics
    paleontology
    Silurian
    Kirkigraptus inexpectans
    retiolitid skeleton
    Retiolitidae
    graptolite
    Graptolithina
    retiolitid graptolite
    new species
    new aspect
    East European Platform
    evolution
    Opis:
    The new retiolitid graptolite Kirkigraptus inexpectans gen. et sp. nov., from the Neodiversograptus nilssoni Biozone of the Bartoszyce borehole, Poland is described. It is unique among the retiolitids not having a preserved virgella or ancora. Instead the most proximal structures are two round proxi−lateral lists, joining the two genicular lists of the first thecae, connecting the two sides of the rhabdosome. The lists are interpreted as a possible homologue of the distal edge of the ancora umbrella in typical retiolitids. The size of rhabdosome with large proximal lateral orifices, and the ventral panels of thecae with mid−ventral lists, are similar to those of Plectograptus, whereas the two ancora sleeve panels consisting of spaced horizontal lists only, resemble those of Valentinagraptus. It is possible that the new retiolitid may represent a new pattern of development of the proximal end of the rhabdosome, different from that in all other retiolitids.
    Źródło:
    Acta Palaeontologica Polonica; 2008, 53, 1
    0567-7920
    Pojawia się w:
    Acta Palaeontologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Evolution of the retiolitid Neogothograptus [Graptolithina] and its new species from the upper Wenlock of Poland, Baltica
    Autorzy:
    Kozlowska, A
    Lenz, A.
    Melchin, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20789.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
    Tematy:
    evolution
    retiolitid
    Neogothograptus
    Graptolithina
    new species
    Upper Wenlock
    Polska
    Wenlock
    Ludlow
    Silurian
    Retiolitidae
    Gothograptus
    biostratigraphy
    ocean current
    Colonograptus praedeubeli
    Lobograptus progenitor
    Neogothograptus reticulatus
    Opis:
    Neogothograptus reticulatus sp. nov. from the upper Homerian Colonograptus praedeubeli Biozone, and N. thorsteinssoni and N. alatiformis from the Lobograptus progenitor Biozone, are described for the first time from three localities: borehole, Baltic erratic boulder of East European Platform and Holy Cross Mountains of Poland. N. reticulatus, presently the oldest known species of Neogothograptus, is also tentatively identified from upper Homerian strata of southeastern Australia. The two other species are previously known only from Arctic Canada, and possibly China. The morphology of the Neogothograptus reticulatus rhabdosome, its appendix, thecal profile, densely reticulated rhabdosome and genicular hoods suggest a close relationship to N. eximinassa from Colonograptus ludensis Biozone. N. reticulatus and N. eximinassa are most similar to Gothograptus nassa, the earliest−known retiolitid to appear immediately following the Cyrtograptus lundgreni extinction event. The biostratigraphic position of N. reticulatus suggests it might be considered as a potential ancestor to all younger (Ludlow) species of Neogothograptus. Cladistic analysis, however, provides no direct support for such an interpretation and, instead, suggests that Baculograptus batesi may be the ancestor. The occurrences of Neogothograptus, as well as G. nassa, from a number of Silurian terranes mostly from low paleolatitude regions, but also from high paleolatitudes, demonstrate their tolerance to a broad range of paleoenvironments.
    Źródło:
    Acta Palaeontologica Polonica; 2009, 54, 3; 423-434
    0567-7920
    Pojawia się w:
    Acta Palaeontologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Phyletic evolution and iterative speciation in the persistent Pristiograptus dubius lineage
    Autorzy:
    Urbanek, A.
    Radzevicius, S.
    Kozlowska, A.
    Teller, L.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22649.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
    Tematy:
    phyletic zob.phylogenetic
    phylogenetic evolution
    iterative speciation
    Pristiograptus dubius
    lineage
    graptolite
    Graptolithina
    stem lineage
    new subspecies
    Pristiograptus dubius magnus
    Pristiograptus dubius paezerensis
    Pristiograptus dubius praelodenicensis
    Pristiograptus dubius postfrequens
    Pristiograptus dubius postmagnus
    Silurian
    East European Platform
    Polska
    Lithuania
    Opis:
    The paper focuses on patterns of the evolution of the simplest and longest−ranging (approximately 18 Ma) Silurian graptolite Pristiograptus dubius. The Pristiograptus dubius species group consists of the P. dubius stem lineage represented by a sequence of a number of subspecies displaying only small morphological changes as well as derivative species produced from the stem lineage by means of iterative speciation. This long raging graptolite lineage is the only one, apart of one retiolitid, which survived the most severe environmental event for graptolites, the Cyrtograptus lundgreni Event. Based on three−dimensional, isolated material two P. dubius groups taxa are distinguished. One group has an obtuse angle between the thecal lip and the succeeding thecal wall, the second group has a right or acute angle. Other characters differentiating P. dubius forms are: the shape of the apertural lips, differences in rhabdosome shape and size, and a different number of sicular rings. Sixteen species and subspecies of Pristiograptus from the East European Platform, Poland and Lithuania are discussed. Five new subspecies P. dubius magnus, P. dubius paezerensis, P. dubius praelodenicensis, P. dubius postfrequens, and P. dubius postmagnus are proposed.
    Źródło:
    Acta Palaeontologica Polonica; 2012, 57, 3
    0567-7920
    Pojawia się w:
    Acta Palaeontologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies