Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Gospel of John" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 60
Tytuł:
Ideological and Intertextual Relations Between the Targum Isaiah and the Gospel of John
Autorzy:
Wróbel, Mirosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28394734.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Targum Izajasza
Ewangelia Janowa
intertekstualność
Memra
Mesjasz
ego eimi
Targum Isaiah
Gospel of John
intertextuality
Messiah
Opis:
In this article, the author asks whether there are ideological and intertextual connections between the Targum Isaiah and the Gospel of St. John, and whether the traditions contained in the targums could have influenced the teaching of Jesus of Nazareth and the Apostles. The targums are first shown in their Jewish and Christian contexts. The author then turns his attention to the reception and significance of the book of Isaiah for the Jewish community and for the Johannine community. In particular, he emphasizes the use of this book in the synagogue liturgy and in the Gospel of John. The author also shows new interpretive perspectives for selected Johannine texts in light of the texts contained in the Targum Isaiah. He analyzes the Memra–Logos relationship, the messianic identity of the Johannine Jesus, the significance of Abraham in relation to the sons of Israel, the significance of God’s glory, the identity of YHWH’s suffering Servant, Jesus as the New Temple, and the use of the ego eimi formula in an absolute form. He encourages further detailed research on the influence of targumic traditions on the teaching of Jesus and on the Christology of the Fourth Gospel.
W niniejszym artykule autor poszukuje odpowiedzi na pytania: Czy istnieją związki ideowe i intertekstualne pomiędzy Targumem Izajasza a Ewangelią św. Jana? Czy tradycje zawarte w targumach mogły mieć wpływ na nauczanie Jezusa z Nazaretu i na Apostołów? W artykule targumy najpierw zostają ukazane w ich żydowskim i chrześcijańskim kontekście. Następnie autor zwraca uwagę na recepcję i znaczenie księgi Izajasza dla wspólnoty żydowskiej i dla wspólnoty Janowej. W sposób szczególny akcentuje on użycie tej księgi w liturgii synagogalnej i w Ewangelii Janowej. Autor ukazuje także nowe perspektywy interpretacyjne dla wybranych tekstów Janowych w świetle tekstów zawartych w Targumie Izajasza. Analizuje on relację Memra–Logos, mesjańską tożsamość Janowego Jezusa, znaczenie Abrahama w relacji do synów Izraela, znaczenie chwały Bożej, tożsamość cierpiącego Sługi JHWH, Jezusa jako Nowej Świątyni oraz zastosowanie formuły ego eimi w formie absolutnej. Autor zachęca do dalszych szczegółowych badań nad wpływem tradycji targumicznych na nauczanie Jezusa i na chrystologię czwartej Ewangelii.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2023, 93, 1; 85-102
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Porovnanie základných prvkov súčasného vnímania synodality v Katolíckej cirkvi s homíliami svätého Augustína na Jánovo evanjelium
Comparison of the basic elements of the present perception of synodality in the Catholic Church with St. Augustine’s homilies on the Gospel of John
Autorzy:
Horka, Róbert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32677795.pdf
Data publikacji:
2023-06
Wydawca:
Comenius University Bratislava. Faculty of Roman Catholic Theology of Cyril and Methodius
Tematy:
Augustín
kázne
Komentár k Jánovmu evanjeliu
synodalita
Augustine
sermons
Commentary on the Gospel of John
synodality
Opis:
Augustínove homílie predstavujú väčšinou doslovne zachytený autentický príhovor biskupa bez dodatočných korektúr a občas šírený aj bez jeho schválenia. Taká je aj prvá časť Augustínovho Komentára k Jánovmu evanjeliu (výklady 1 – 16). Biskup sa v nich prihováral vlastnej komunite v Hippo Regius, a preto nám môžu poskytnúť reálny pohľad do života kresťanského spoločenstva v Afrike na začiatku 5. storočia. Kazateľ v nich často žiada členov komunity nielen o modlitbovú podporu pre svoj výklad Božieho slova, ale priamo ich vyzýva, aby vytvárali aj vlastné výklady pre obohatenie celej komunity. Ďalej ich často vyzýva, aby sami prosili Ducha Svätého o vysvetlenie toho, čo biskup nezvládol, alebo čo nestihol dopovedať, pričom Augustín bol presvedčený o správnosti takých vnuknutí. Preto možno konštatovať, že vzťahy medzi Duchom Svätým, biskupom a poslucháčmi sa v tejto komunite rozvíjali vo všetkých smeroch a medzi všetkými jej členmi. Ak tieto Augustínove homílie konfrontujeme s príhovormi pápeža Františka o synodalite, zistíme, že Augustín pestoval vo svojej komunite všetky prvky synodality tak, ako nám ju predkladá pápež dnes.
Augustine’s homilies represent mostly a verbatim reproduction of the authentic speech of the bishop without additional corrections and sometimes was disseminated without his approval. Such is also the first part of Augustine’s Commentary on the Gospel of John (sermons 1 – 16). These the bishop addresses to his community in Hippo Regius and can therefore give us a real look on the life in Christian community in Africa at the beginning of the 5th century. The preacher often asks the community members not only for prayer support for his expositions of God’s Word, but directly invites them to produce their own interpretations as an enrichment of the whole community. Further, he often invites them to ask the Holy Spirit themselves to explain what the bishop has missed to do or to finish, and Augustine was convinced of the correctness of such inspirations. It may be concluded, therefore, that the relationship between the Holy Spirit, the bishop, and the hearers flourished in this community in every way and among all its participants. If we confront these Augustineʼs homilies with Pope Francis’ speeches on synodality, we find that Augustine nourished in his community such basic elements of synodality, as the Pope presents it to us today.
Źródło:
ACTA facultatis theologicae Universitatis Comenianae Bratislaviensis; 2023, 1; 90-106
1335-8081
2644-6928
Pojawia się w:
ACTA facultatis theologicae Universitatis Comenianae Bratislaviensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Postać św. Piotra i jego droga stawania się uczniem Jezusa w Czwartej Ewangelii
The figure of st. Peter and his journey of becoming a disciple of Jesus in the Fourth Gospel
Autorzy:
Sadłocha, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23050851.pdf
Data publikacji:
2023-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
Piotr Apostoł
Ewangelia św. Jana
tożsamość ucznia
zmagania duchowe
Peter the apostle
Gospel of St John
identity of the disciple
spiritual struggles
Opis:
Prezentowany artykuł przybliża wizerunek św. Piotra naszkicowany przez autora Czwartej Ewangelii. W dziele Janowym odkrywamy charakter i temperament tego apostoła. Ukazany jest on tutaj jako człowiek żywiołowy, porywczy, charakteryzujący się lojalnością wobec Mistrza, a także posiadający prymat wśród osób podążających za Nim. Uważna lektura poszczególnych perykop i wędrówka przez miejsca, do których prowadzi nas autor Czwartej Ewangelii, pozwalają ujrzeć proces wewnętrznej przemiany Piotra oraz etapy w jego drodze stawania się uczniem Jezusa.
The article presented here takes a closer look at the image of St Peter sketched by the author of the Fourth Gospel. In the work of John we discover the character and temperament of the Apostle. He is portrayed here as an impetuous, impulsive man, characterised by his loyalty to the Master and having primacy among those who follow him. A careful reading of the individual pericopes and a journey through the places to which the author of the Fourth Gospel leads us allow us to see the process of Peter’s inner transformation and the stages in his journey of becoming a disciple of Jesus.
Źródło:
Studia Elbląskie; 2023, 24; 311-329
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Current Debate on the Relationship between Sin and Sickness in John 5:14
Autorzy:
Kubiś, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2088490.pdf
Data publikacji:
2022-04-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
sin
sickness
John 5:14
the Gospel of John
Opis:
The article focuses on the understanding of sin in John 5:14, as well as the relationship between sin and sickness presented in this verse. It provides a thorough status quaestionis on both of these issues. After examining various hypotheses regarding the meaning of sin in John 5:14, the Johannine notion of sin as unbelief is expounded as the most convincing. This sin encompasses the past, present, and future life of the healed man. Thus, contrary to the exegetical opinio communis, the cause-and-effect relationship between sin and sickness does not apply to John 5:14. In light of this explanation, the messages of John 5:14 and 9:2–3 do not contradict each other. Jesus’ words in 5:14, intentionally pronounced in the temple, should be understood as an invitation to follow him in faith.
Źródło:
The Biblical Annals; 2022, 12, 2; 203-232
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Janowe wyrażenie „Jednorodzony w łonie Ojca” (J 1,18) w kontekście Targumu Neofiti 1
John’s Expression “The Only begotten in the bosom of the Father” (Jn 1:18) in the Context of Targum Neofiti 1
Autorzy:
Chwiła, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2029712.pdf
Data publikacji:
2021-10-05
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Ewangelia Jana
Jednorodzony
Ojciec
Targum Neofiti 1
Memra
Gospel of John
The Only Begotten
The Father
Opis:
Ewangelia Janowa jest ściśle związana ze środowiskiem judeochrześcijańskim, gdzie obecne były idee teologiczne zawarte w targumach. Jednym z nich jest Targum Neofiti 1, który używa specyficznych wyrażeń na określenie Boga. Są to: Memra (Słowo), Jekara (Chwała) i Szekina (Obecność). Te sformułowania opisują Boga, są jakby Jego innym imieniem, ale można zauważyć, że są w pewnym oddzieleniu od Niego. To przekonanie widoczne jest również w Ewangelii Janowej. Tak jak „Jednorodzony” będący w łonie Ojca jest Kimś odrębnym od osoby Ojca, tak też zauważalna jest ta ścisła i nierozerwalna więź wyrażona poprzez obraz przebywania w łonie Ojca (J 1,18). Niniejszy artykuł ukazuje znaczenie wyrażenia „Jednorodzony w łonie Ojca” w kontekście biblijnym i targumicznym. Pozwala to na głębsze wniknięcie w sens omawianego wyrażenia, jak i idei ojcostwa Boga ukazanego na kartach czwartej Ewangelii.
The Gospel of John is closely related to the Judeo-Christian environment, where the theological ideas contained in the targums were present. One of them is Targum Neofiti 1, which uses specific words for the name of God. They are: Memra (Word), Yeqara (Glory) and Shekinah (Presence). These phrases describe God, they are like another name for Him, but it may seem a bit separated from Him. This conviction is also evident in John's Gospel. Just as “The Only Begotten” in the bosom of the Father is someone separate from the person of the Father, so is this close and unbreakable bond expressed in the image of being in the bosom of the Father (Jn 1:18). This article shows the meaning of the phrase “The Only Begotten in the bosom of the Father” in a biblical and targumic context. This allows for a deeper penetration into the meaning of this phrase, as well as the idea of God's paternity shown in the pages of the Fourth Gospel.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2021, 91, 3; 5-35
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od oczyszczenia Świątyni Jerozolimskiej do Jezusowego „pragnę” (dipsao) na krzyżu
From the Cleansing of the Jerusalem Temple to Jesuss “I Thirst” (dipsao) on the Cross
Autorzy:
Klinkowski, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1992322.pdf
Data publikacji:
2021-12-27
Wydawca:
Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Tematy:
thirst
cleansing/purification
sin
eternal life
Eucharist
Gospel of John
gift of the Spirit
pragnienie
oczyszczenie
grzech
życie wieczne
Eucharystia
dar Ducha
Ewangelia Jana
Opis:
The Gospel of John is framed with several theological themes. The theological centre is Jesus’s death on the cross (19:28-30). This paschal event Jesus prepared through the symbolic cleansing of the Temple of Jerusalem (2:13-22). The significance of the cleansing from sin and the opening of the gift of eternal life is emphasised by the word “thirst” (diya,w – dipsaō) which occurs five times in the Gospel of John. It first appears in the context of Jesus’s thirst for water during the encounter with a Samaritan woman (4:13-14). Her desire to put her life in order opens her up to a relationship with Jesus, who gives her the gift of the Gospel and thus indicates the gate to salvation. Her desire to live decently hides the hope of humanity longing for an order based on love; the hope of transcending ethnic barriers to embrace the universal message of the Gospel. The concept of diya,w – dipsaō appears in the presentation of the Eucharist which satisfies the desire for eternal life (6:35). Jesus proclaims the end of bloody animal sacrifices in the Temple of Jerusalem and the beginning of the way of salvation in the Eucharist. At the Feast of Tabernacles He proclaims His ability to satisfy human thirst (7:37). He announces that the fountain of living water will gush forth for everyone who will be baptised. On the cross, Jesus cries “I thirst” and tastes vinegar, the symbol of human sin. In this way the process of salvation will be accomplished, Jesus will accept all human sins and give the world the Spirit, the source of eternal life. From this source everyone may draw, everyone who will be baptised and feed on the Gospel and the Eucharistic meal: the body (sa,rx – sarks) and blood (ai-ma – haima) of Jesus.
Ewangelia Jana spięta jest kilkoma klamrami, które prezentują główne wątki teologiczne. W centrum teologicznym prezentacji posłannictwa Jezusa znajduje się Jego śmierć na krzyżu (19,28-30). To wydarzenie paschalne zostaje przygotowane przez Jezusa poprzez symboliczne oczyszczenie domu Jego Ojca – Świątyni Jerozolimskiej (2,13-22). W celu uwypuklenia znaczenia oczyszczenia z grzechu i otwarcia daru życia wiecznego Ewangelista wykorzystuje słowo „pragnąć” (diya,w – dipsaō). W Ewangelii Jana termin „pragnąć” występuje pięć razy. Pojawia się w kontekście pragnienia wody w spotkaniu Jezusa z Samarytanką (4,13-14). Jej pragnienie uporządkowania życia otwiera ją na relację z Jezusem, który daje jej dar Ewangelii, a tym samym wskazuje wrota do procesu zbawienia. W jej pragnieniu pięknego życia ukrywa się nadzieja ludzkości tęskniącej za ładem opartym na miłości. Nadzieja na przekraczanie barier etnicznych i otwieranie się na uniwersalne orędzie Ewangelii. Pojęcie diya,w – dipsaō pojawia się w prezentacji znaczenia Eucharystii, która zaspakaja pragnienie życia wiecznego (6,35). Jezus ogłasza zamknięcie drogi krwawych ofiar ze zwierząt w Świątyni Jerozolimskiej i otwarcie drogi zbawienia w Eucharystii. Proklamuje w czasie Święta Namiotów, że jest w stanie zaspokoić ludzkie pragnienia (7,37). Zapowiada źródło wody żywej, które wytryśnie dla każdego, kto przyjmie z wiarą chrzest. Na krzyżu Jezus zawoła „pragnę” i skosztuje octu, symbolu ludzkiego grzechu. W ten sposób dokona się proces zbawienia; Jezus przyjmie wszystkie ludzkie grzechy i da światu Ducha, który jest źródłem życia wiecznego. Z tego źródła może zaczerpnąć każdy, kto z wiarą przyjmie chrzest i będzie się karmił Ewangelią i pokarmem eucharystycznym, czyli ciałem (sa,rx – sarks) i krwią (ai-ma – haima) Jezusa.
Źródło:
Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2021, 29, 2; 29-59
2544-6460
Pojawia się w:
Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pytania o życie ludzkie i znaczenie Ewangelii życia Jana Pawła II
Questions about human life and the meaning of John Paul II’sGospel of life
Autorzy:
Brusiło, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2137653.pdf
Data publikacji:
2021-12-20
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
life
human life
encyclical
anthropology
The Gospel of Life
“Evangelium vitae”
John Paul II
życie
życie ludzkie
encyklika
antropologia
„Ewangelia życia”
Evangelium vitae
Ewangelia życia
Jan Paweł II
Opis:
Na pytania o fenomen (osobliwość) życia w ogóle i znaczenie, sens życia ludzkiego nauki przyrodnicze nie znajdują wystarczającej odpowiedzi. Czy z punktu widzenia człowieka-obserwatora życia z zewnątrz lub świadomego uczestnika życia, można pomóc w tych pytaniach? Co ma do powiedzenia w tych kwestiach teologia i antropologia teologiczna, zwłaszcza w kontekście stworzenia i odkupienia osoby ludzkiej? W poszukiwaniu znaczenia życia ludzkiego i odpowiedzi na pytania o życie w ogóle ważną, adekwatną i uniwersalną odpowiedź formułuje koncepcja Ewangelii życia Karola Wojtyły – Jana Pawła II. Istotną treść tej koncepcji zawiera encyklika Papieża Jana Pawła II, pod tym samym tytułem, Evangelium vitae (Ewangelia życia). Wykład encykliki o życiu pochodzącym od Boga, danym człowiekowi od Boga i zmierzającym do życia w Bogu ukazuje prawdziwy sens życia ludzkiego.  W przejściu z biologii i metafizyki życia do duchowych cech Ewangelii (Dobrej nowiny) życia ludzkiego, które jest niepowtarzalne, wyjątkowe, nienaruszalne, niezwykłe, Jan Paweł II pozwala również na odkrycie znaczenia życia każdej istoty, każdego gatunku i formy życia na Ziemi. Kwestie te są również obecne we wspomnianej już encyklice.
Natural sciences do not find a sufficient answer to questions about the phenomenon (peculiarity) of life in general and its meaning, the meaning of human life. Can these questions be answered from the point of view of a human being, who is either an observer of life from the outside or a conscious participant in life? What do theology and theological anthropology have to say in these matters, especially in the context of the creation and redemption of the human person? In search of the meaning of human life and in response to questions about life in general, an important, adequate and universal answer is formulated by the concept of the Gospel of Life by Karol Wojtyła– John Paul II. The essence of this concept is contained in the encyclical “Evangelium vitae” (“The Gospel of Life”) under the same title. In the lecture of the encyclical on life that comes from God, is given to man from God and directs man to live in God, we find, above all, the meaning of human life. In the transition from the biology and metaphysics of life to spiritual features of the Gospel (“Good News”) of human life, which is unique, inviolable and extraordinary, John Paul II allows us to discover the meaning of life of every being, species and form of life on Earth. These issues are also present in his  encyclical “Evangelium Vitae”.
Źródło:
Teologia i moralność; 2021, 16, 2(30); 9-23
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:
Teologia i moralność
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Roman versus Jewish Reckoning of Hours in the Gospel of John: An Exegetical Misconception That Refuses To Die
Autorzy:
Kubiś, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1178818.pdf
Data publikacji:
2021-04-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
the Gospel of John
hour
day
time reckoning
John 1:39
John 4:6
John 4:52
John 19:14
Opis:
The article deals with an exegetical misunderstanding revolving around the purported existence of two different ways of reckoning the hours of the day in antiquity, and consequently in the Gospels: an alleged Roman mode (in John’s Gospel) and the Jewish one (in the Synoptics). Among Johannine scholars a disagreement exists over the issue of which system was embraced by the Evangelist. While the majority claim that John followed the known Jewish system of reckoning hours, a minority argue that another, distinctively Roman system was being employed in the FG. In its first part, the article reviews extrabiblical ancient literature to demonstrate that, while the Romans in fact had two systems of marking the beginning of the day (dies civilis, legitimus – starting at midnight, and dies naturalis, verus – starting at sunrise), the manner of reckoning the hours of the day (and the night) was precisely the same for the Romans as for the Jews. In the second part, both systems are applied to four specific Johannine references to the hours of the day (1:39; 4:6; 4:52; and 19:14) in order to assess which method of reckoning the hours better suits the literary context of each narrative. While this internal analysis of the Johannine text is inconclusive, our assessment of the external, extrabiblical evidence points to the conclusion that the ancients, including John the Evangelist, used only one, nearly universal manner of reckoning the hours, i.e. beginning from sunrise.
Źródło:
The Biblical Annals; 2021, 11, 2; 247-280
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Creation Theme in the Gospel of John
Autorzy:
Kubiś, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037164.pdf
Data publikacji:
2021-03-29
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Gospel of John
creation
new creation
NT use of the OT
intertextuality
Opis:
The article surveys recent scholarship on the use of creation imagery in the Gospel of John, with the aim of presenting a rather exhaustive register of possible references. Both the obvious and the less clear-cut allusions to Gen 1–3 are discussed, the main focus being to accumulate and assess the evidence (for or against) all the apparent references to creation imagery. Included in this examination are several unconvincing and even far-fetched proposals advanced by some modern scholars, in order to give the fullest possible picture of the current discourse on these issues. After discussing the creation theme in the Prologue (1:1–18), the article explores the presence of creation imagery in the Book of Signs (1:19–12:50) and the Book of Glory (13:1–21:25).
Źródło:
Collectanea Theologica; 2020, 90, 5; 375-414
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Egzegeza J 11,1-46 w ujęciu retoryki semickiej
Exegesis John 11:1-46 in terms of Semitic rhetoric
Autorzy:
Kontny, Dawid
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1375686.pdf
Data publikacji:
2020-12-28
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Ewangelia wg św. Jana
wskrzeszenie Łazarza
znak
wiara w Jezusa
struktura symetryczno-koncentryczna
retoryka semicka
Roland Meynet
gospel of St. John
resurrection of Lazarus
sign
faith in Jesus
symmetrical-concentric structure
Semitic rhetoric
Opis:
Kontekstem przeprowadzonych badań było stwierdzenie, że różni komentatorzy wskazują na inne struktury badanego tekstu. Celem badań było opracowanie struktury tekstu przy zastosowaniu metody naukowej. Posłużono się metodą retoryki hebrajskiej, którą opracował Roland Meynet. Uzyskano wynik, który wskazuje, że struktura badanego tekstu schematycznie wygląda następująco: A (11,1-19), B (11,20-32), A’ (11,33-46). Wyciągnięto wnioski, że badana treść oznacza znak, który objawia władzę nad śmiercią fizyczną, przekazuje także informację, iż wiara w Jezusa otwiera na dar życia wiecznego oraz zakłada uzdrowienie miłości, a także zmartwychwstanie ludzi jest możliwe za cenę śmierci i zmartwychwstania Jezusa.
The context of the research was that various commentators pointed to different structures of the text under examination. The reader may have the impression that this is done on a feeling which is not a scientific method. The aim of the research was to develop the structure of the text using the scientific method. The method of Hebrew rhetoric, developed by Roland Meynet, was used. A result was obtained which indicates that the structure of the text studied is schematically as follows: A (11:1-19), B (11:20-32), A’ (11:33-46). The conclusion was drawn that the examined text means a sign which reveals the power over physical death, it also conveys the information that faith in Jesus opens to the gift of eternal life and assumes the healing of love, as well as the resurrection of people is possible at the price of death and resurrection of Jesus.
Źródło:
Scriptura Sacra; 2020, 24; 37-77
1428-7218
Pojawia się w:
Scriptura Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Les trois « colophons » de l’Évangile de Jean découvert à Naqlūn
Autorzy:
Delattre, Alain
Vanthieghem, Naïm
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/1048185.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
11th–12th century
bilingualism
Gospel of John
Fatimid period
Naqlun
burial practices
Opis:
Edition of two Coptic colophons and an Arabic note written at the end of the 11th–12th manuscript of the Gospel of John found in a grave at Naqlūn in 2002. We argue the Gospel was the property of the deacon Shenoute, son of John, who was probably buried there.
Źródło:
Aegyptus et Nubia Christiana. The Włodzimierz Godlewski jubilee volume on the occasion of his 70th birthday; 61-72
9788323547266
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miłosierdzie w homiliach św. Jana Chryzostoma na Ewangelię według św. Mateusza
Autorzy:
Baron, Arkadiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571316.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
John Chrysostom
God’s mercy
Gospel of Matthew
Jan Chryzostom
miłosierdzie
Ewangelia według św. Mateusza
Opis:
This article deals with the question concerning God’s mercy according to the homilies of John Chrysostom on the Gospel according to Mathew and its role in Christian life. Mercy is God’s name. Chrysostom notices that God’s mercy is the only reason for the incarnation of God’s Son, because He accepted human life to save people from all kind of maladies and evils. Therefore mercy is the essence of Christian life. Chrysostom underlines that rewards for mercy given to people during earthly life cannot been compared with God’s mercy, because human mercy is involved with temporal maters and God’s mercy offers eternal salvation. God’s mercy is always connected with salvation. Therefore even human beings can obtain God’s mercy without any condition, but metanoia and forgiveness are required.Mercy is so important for real Christian life that Christians have to learn it throughout the entire life. God the Father and Jesus Christ are the best teachers of mercy. Mercy is the best measurement of humanity. Man without mercy is dead spiritually even if he is still living his earthly life. There is a penalty for a lack of mercy and the penalty is eternal punishment. Mercy can not be offered to others from the goods stolen or possessed in a dishonest way.
Artykuł podejmuje problem Bożego miłosierdzia w ujęciu homilii św. Jana Chryzostoma na Ewangelię według św. Mateusza i św. Jana Chryzostoma na Ewangelię według św. Mateusza oraz jego rolę w życiu chrześcijańskim. Miłosierdzie jest imieniem Boga. Chryzostom uważa, że Boże miłosierdzie jest jedyną racją Wcielenia Syna Bożego, ponieważ przyjął On ludzkie życie, aby wybawić ludzi od wszelkich chorób i zła. Dlatego miłosierdzie stanowi istotę chrześcijańskiego życia. Chryzostom podkreśla, że nagród za miłosierdzie okazane ludziom w ciągu życia doczesnego nie można porównywać z Bożym miłosierdziem, ponieważ ludzkie miłosierdzie dokonuje się w sprawach doczesnych, a Boże miłosierdzie oferuje wieczne zbawienie. Boże miłosierdzie zawsze jest powiązane ze zbawieniem, które ludzie mogą otrzymać bez udziału człowieka i bez żadnych warunków; potrzebne jest natomiast tylko nawrócenie i przebaczenie.Miłosierdzie jest tak ważne dla autentycznego życia chrześcijańskiego, że chrześcijanie powinni uczyć się go udzielać przez całe życie. Bóg Ojciec i Jezus Chrystus są jego najlepszymi nauczycielami. Miłosierdzie jest miarą człowieczeństwa. Człowiek niemiłosierny jest duchowo martwy nawet jeśli jeszcze żyje życiem doczesnym. Kara za brak miłosierdzia jest wieczna. Nie jest autentycznym miłosierdziem obdarzanie innych nie swoimi lub nieuczciwie zdobytymi dobrami.
Źródło:
Polonia Sacra; 2020, 24, 1
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Eternity and Time in the Gospel of John
Autorzy:
Jojko, Bernadeta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044498.pdf
Data publikacji:
2019-06-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Ewangelia Jana
początek
czas
godzina
symbolizm
The Gospel of John
beginning
time
hour
symbolism
Opis:
The relationship between eternity and time has been a perennial issue in Johannine studies. Consider that the pre-existent Word of God enters in time and within concrete human history, thus bridging eternity and time. The evangelist describes both Jesus’ divinity as the Logos, existing in an  eternal, timeless “beginning” (1:1), and Jesus’ true humanity as the historical person who was made “flesh” (1:14), taking on the human condition in all its fragility, in its temporality, suffering and death. His earthly mission was fulfilled “in time” – in a concrete “hour”. Reading the Fourth Gospel in this light may help us appreciate the Johannine understanding of eternity and time. This survey presents the various interpretations of the expression “in the beginning” and also of the time-related noun “hour”, used by the evangelist on certain occasions with detailed precision: “it was about the tenth hour” (1:39); “it was about the sixth hour” (4:6; 19:14); and “at the seventh hour” (4:52), referring always to a particular chronological point in time. However, this article does not place undue emphasis on the  numbers recounting the particular hour, but rather tries to identify the links of each hour with the accompanying words and deeds of Jesus.
Relacja między wiecznością a czasem jest przedmiotem nieprzerwanych studiów Janowych. Odwieczne Słowo Boże wkracza bowiem w czas i w konkretną historię ludzkości, łącząc wieczność i czas. Ewangelista opisuje zarówno boskość Jezusa jako Słowa istniejącego w odwiecznym, ponadczasowym „początku” (1,1), jak i prawdziwe człowieczeństwo Jezusa jako postaci historycznej, która stała się „ciałem” (1,14), przyjmując na siebie ludzką kondycję w całej kruchości: w jej doczesności, cierpieniu i śmierci. Jego ziemska misja została wypełniona „w czasie” - w konkretnej „godzinie”. Czytanie Czwartej Ewangelii w tym świetle może więc uwydatnić Janowe rozumienie wieczności i czasu. Niniejsza publikacja przedstawia różne interpretacje wyrażenia „na początku” oraz związanego z czasem rzeczownika „godzina”, używanego przez ewangelistę przy pewnych okazjach: „Było to około dziesiątej godziny” (1,39); „było to około szóstej godziny” (4,6; 19,14); „o siódmej godzinie” (4,52), odnosząc się każdorazowo do chronologicznego, określonego punktu w czasie. Jednakże niniejszy artykuł nie ustala znaczenia liczb wskazujących daną godzinę. Jego celem jest uwypuklenie związków każdej godziny ze słowami i czynami Jezusa, ktore jej towarzyszą.
Źródło:
Verbum Vitae; 2019, 35; 245-278
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ewangelia J 19,25–27 w liturgii Mszy o Najświętszej Maryi Pannie Bolesnej, Pani Skrzatuskiej
Gospel Jn. 19.25–27 in the liturgy of the Mass about the Holy Mary, painful Lady of Skrzatusz
Autorzy:
Tomaszewski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/570828.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Biblioteka Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej
Tematy:
Jezus Chrystus
Matka Jezusa
Najświętsza Maryja Panna Bolesna
Skrzatusz
umiłowany uczeń
Kościół
krzyż
macierzyństwo
liturgia słowa
Ewangelia św
Jana
Jesus Christ
the Mother of Jesus
Virgin Mary Painful
the beloved disciple
the Church
cross
maternity
the Liturgy of the Word
the Gospel of St
John
Opis:
Perykopa J 19,25−27, nazywana często testamentem z krzyża, nie zawiera jedynie ostatniej dyspozycji Syna dotyczącej dalszych losów Jego Matki. W godzinie śmierci Jezusa Maryja zostaje ogłoszona Matką Kościoła, czyli Matką wszystkich wierzących, których pod krzyżem uobecnia umiłowany uczeń Jezusa. Taka interpretacja nie pozbawia tej sceny elementów cierpienia i boleści Maryi, lecz zwraca uwagę na jej jeszcze głębszy sens mesjański i eklezjalny.
The pericope J 19,25–27, often called the testament from the cross, does not contain only the last commandment of the Son on future life of his Mother. In the hour of Jesus’s death Mary has been pronounced the Mother of the Church, which means Mother of all believers, who under the cross are embodied by the believed disciple of Jesus. Such an interpretation does not deprive the scene of some elements of Mary’s pain and grief, but rather points at even deeper Messianic and ecclesiastical sense.
Źródło:
Rocznik Skrzatuski; 2019, 7; 13-25
2300-8296
Pojawia się w:
Rocznik Skrzatuski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jesus and the Feminine Genius. The Anthropological Relevance of the Encounters of Jesus with Women in the Fourth Gospel
Jezus i geniusz kobiecy. Antropologiczne znaczenie spotkań Jezusa z kobietami w czwartej Ewangelii
Autorzy:
Timmermans, Marc
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/954059.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
feminine genius
woman
man
gospel of John
John Paul II
kobiecy geniusz
kobieta
mężczyzna
Ewangelia św. Jana
Jan Paweł II
Opis:
Pope John Paul II introduced the expression of the “Feminine Genius” in his Apostolic Letter Mulieris Dignitatem of 1988. If this characteristic belongs to all women in history, there must be traces of it in the Gospel. The article verifies that this is the case in the Gospel of John. Indeed, taking a closer look to the different encounters between Jesus and individual women, we see that the latter have a specific influence on the action of Jesus and participate in a particular way in the mission of Jesus. Two key ideas can help us clarify in which way these women participate in Jesus’ mission. The first is the fruitfulness of fait h. Those who believe are born from God himself (1:13), through faith in Christ. This is particularly the case for the Samaritan woman (4:4–42). Her life changes when she comes progressively to faith in Christ: “could he be the Christ?” (4:29). The second key idea is the prophecy of the High Priest Caiaphas: “Jesus was to die for the nation and not for the nation only but also in order to gather into one the scattered children of Go d.” (11:51–52). Again, the Samaritan woman can serve as an example. She goes back to her town and brings her fellow Samaritans to faith in Jesus (4:39: “Many of that town believed in him”). They represent the first fruits of the great eschatological harvest, the gathering of those who believe in Jesus. Both ideas can shine a light on the specific mission of women in the Fourth Gospel. From Mary in Cana or at the foot of the cross to Mary Magdalene at the tomb, from the Samaritan woman to the adulterous woman and the sisters Martha and Mary, they all influence Jesus in his specific mission of arousing faith and gathering the scattered children of God. These encounters will help us to understand more concretely what John Paul II meant by Feminine Genius and what the role of women in the mission of the Church could be now.
Papież Jan Paweł II w swym liście apostolskim z 1988 roku Mulieris Dignitatem wprowadził określenie „kobiecego geniuszu”. Jeżeli cecha ta wspólna jest wszystkim kobietom na przestrzeni całej historii ludzkości, to z całą pewnością istnieją jej ślady na kartach Ewangelii. W przypadku Ewangelii św. Jana jest tak w istocie, czego potwierdzenie opisuje niniejszy artykuł. Rzeczywiście przyglądając się bliżej różnym spotkaniom pomiędzy Jezusem a kobietami, zaobserwować możemy, iż miały one specyficzny wpływ na Jego działania, a co za tym idzie uczestniczyły w szczególny dla siebie sposób w misji Jezusa. Pomocą do wyjaśnienia sposobu, w jaki kobiety te uczestniczyły w misji Jezusa, niech będą dwie kluczowe koncepcje. Pierwsza z nich, to p ł o d n o ś ć wiar y. Ci, którzy uwierzyli, narodzili się z samego Boga (1, 13), przez wiarę w Jezusa Chrystusa. Przykładem tego może być Samarytanka (4, 4–42). Jej życie zmienia się, gdy stopniowo dochodzi do wiary w Chrystusa: „czyż On nie jest Mesjaszem?” (4, 29). Drugą kluczową koncepcją jest proroctwo najwyższego kapłana Kajfasza „Jezus miał umrzeć za naród, a nie tylko za naród, ale także, „by rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno” (11, 51–52). Tutaj podobnie, Samarytanka może nam posłużyć za przykład. Samarytanka wraca do swojego miasta i przyprowadza jego mieszkańców do wiary w Jezusa (4, 39; „wielu Samarytan z tego miasta zaczęło w Niego wierzyć”). Stanowią oni pierwsze owoce eschatologicznego żniwa: zgromadzenie tych, którzy wierzą w Jezusa. Obie te koncepcje rzucają światło na szczególną misję kobiet w czwartej Ewangelii. Począwszy od Matki Boskiej na weselu w Kanie Galilejskiej czy u stóp krzyża aż do Marii Magdaleny przy grobie, od Samarytanki aż do jawnogrzesznicy czy sióstr Marty i Marii, kobiety, te miały wpływ na Jezusa w Jego misji wzbudzania wiary i gromadzenia rozproszonych dzieci Bożych.
Źródło:
Polonia Sacra; 2019, 23, 1(55); 5-29
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 60

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies