Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "God of religion" wg kryterium: Temat


Tytuł:
„Stała pokusa wiary”. Współczesne bałwochwalstwo i jego geneza
„Constant temptation of faith”. Contemporary idolatry and its origins
Autorzy:
Królikowski, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/956571.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
God
name of God
deity/idol
image worship/idolatry
error
sin
worship
religion
positivism
metaphysics
culture
Bóg
bożek/idol
bałwochwalstwo/idolatria
błąd
grzech
kult
religia
pozytywizm
metafi zyka
kultura
imię Boże
Opis:
Looking at some reputedly religious phenomena in today’s world we could openly ask whether these phenomena don’t fall, in certain cases, into a category of a new kind of idolatry which means replacing God with a creature. It is the world of human sensations and experiences that should be especially taken into consideration, sensations and experiences which are often regarded as religious or which, in some cases, undergo the process of absolutisation, whereas this is only a kind of concentration on oneself or on a particular thing. It has been noticed quite accurately, that modern times can be characterised by a shift “from wooden idols to spiritual idols”. Therefore, there is an urgent need for philosophical and theological perspective on this broad sphere of experiences, and for a question whether those experiences create new idols and, by the same token, whether they are idolatrous in character. To answer these questions responsibly and coherently we have to define the origins of idolatry and concurrently find the appropriate criteria which will enable us to evaluate theologically respective phenomena which may appear questionable. This very issue constitutes the subject of this study.
Źródło:
Studia Teologii Dogmatycznej; 2017, 3; 89-105
2449-7452
Pojawia się w:
Studia Teologii Dogmatycznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Wiara i poszukiwanie Boga. Lumen fidei w perspektywie teologii religii
"Faith and the search for God". Lumen fidei from the Perspective of the Theology of Religion
Autorzy:
Ferdek, Bogdan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/607374.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
search for God
theology of religion
desire of faith
path of seekers
poszukiwanie Boga
teologia religii
pragnienie wiary
droga poszukujących (Boga)
Opis:
Lumen Fidei (The Light of Faith) is intended as the guiding magisterial document for the Year of Faith. Faith is the gateway to salvation. To reach eternal salvation, it is necessary: to have been baptized sacramentally; and to die sincerely professing the Catholic faith. A U.S. Jesuit priest, poet, lyricist, and essayist Leonard Edward Feeney (1897-1978) articulated and defended a strict interpretation of the Roman Catholic doctrine, extra Ecclesiam nulla salus (outside the Church there is no salvation). He took the position that baptism of blood and baptism of desire are unavailing and that therefore no non-Catholics will be saved. Fighting against what he perceived to be the liberalization of Catholic doctrine, he came under ecclesiastical censure. The Vatican’s Holy Office rejected his restrictive view by distinguishing between those who really belong to the Church (in re) and those who belong by desire (in voto). The desire would be explicit in those who were catechumens and implicit in those people of goodwill who would join the Church if they knew it to be the one true Church of Christ. St. Augustine also distinguishes between the sacrament of baptism and the turning of the heart to God. He teaches that if either of these conditions cannot be secured, the other will be sufficient. A baptized child is saved without turning its heart to God, should it die before coming to the age of reason, and a man who turns his heart to God is saved without water baptism, provided he in no way despises the sacrament. St. Thomas states, „some have received the invisible sanctification without visible sacraments, and to their profit; but though it is possible to have the visible sanctification, consisting in a visible sacrament, without the invisible sanctification, it will be to no profit”. The encyclical Lumen Fidei presents faith as a light that dispels the darkness and illuminates the way which is the human being. Respecting the religious sensibility of searchers who lack explicit faith, the letter recognizes that “Religious man strives to see signs of God, in the daily experiences of life, in the cycle of the seasons, in the fruitfulness of the earth and in the movement of the cosmos” (no. 35). It continues, “To the extent that they are sincerely open to love and set out with whatever light they can find, the popes tell us, “[searchers] are already, even without knowing it, on the path leading to faith.” The light of faith in Jesus illumines the path of seekers. Letter to the Hebrews speaks about Enoch and Abel who believed in God before Abraham. Christ is the concentration of light of God, who illumines every human experience and journey of man to God.
Źródło:
Poznańskie Studia Teologiczne; 2014, 28; 165-176
0209-3472
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Alfred North Whitehead. Filozoficzna wiara uczonego i jej wpływ na współczesną teologię i religię
Autorzy:
Gutowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2131101.pdf
Data publikacji:
2022-01-04
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Religioznawcze
Tematy:
Alfred North Whitehead
process theism
classical theism
open theism
God’s immutability
God’s impassibility
God of philosophers
God of religion
Józef Tischner
Józef Życiński
Socinians
Opis:
The subject of the article Alfred North Whitehead. The Philosophical Faith of a Scientist and Its Influence on Contemporary Theology and Religion is Whitehead’s concept of God, which constitutes the completion of his metaphysical system. The system provides a comprehensive vision of reality taking into account the modern state of science, and proposing a speculative solution to such persistent philosophical problems as the relationship between mind and body, God and evil, or freedom and determinism and indeterminism. Section 1 presents a brief biography of Whitehead highlighting his adolescent dissatisfaction with Anglicanism and moving closer to Catholicism, followed by a phase of secularism and agnosticism, and a later mature philosophical conception of God and religion. Section 2 presents the basic doctrines of Whitehead's metaphysics, and section 3 shows how process theism differs from classical, especially Thomistic theism. The dispute about the divine immutability and impassibility, questioned by Whitehead and his main intellectual successor Charles Hartshorne, is emphasized. Whitehead’s concept of God inspired many contemporary theologians and became an important competitor of classical theism. Process theism has not gained wider acceptance, despite the fact that it is more consistent with the scientific view of the world and better expresses certain aspects of popular Christian religiosity. This was mainly due to the rejection by process philosophers and theologians of traditional eschatology, and especially of the idea of subjective immortality. However, the process concept of God contributed, among others, to the emergence of open theism, which also had independent ancient sources, and to the adjustments made by many philosophers within classical theism. In Poland, Whitehead's metaphysics and philosophy of God influenced, among others, the work of Archbishop Józef Życiński. It is also worth mentioning that the Polish Socinians are regarded as precursors of process theism.
Źródło:
Przegląd Religioznawczy; 2021, 4/282; 21-38
1230-4379
Pojawia się w:
Przegląd Religioznawczy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Atheism in The Universal Encyclopedia of Philosophy
Autorzy:
Zdybicka, Zofia J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/507699.pdf
Data publikacji:
2018-12-30
Wydawca:
International Étienne Gilson Society
Tematy:
atheism
God
Absolute
man
religion
pantheism
panentheism
deism
agnosticism
skepticism
anti-theism
pseudo-atheism
post-atheism
Christian philosophy
Universal Encyclopedia of Philosophy
Opis:
The author considers the problem of atheism. She discusses the history of atheism, forms of atheism, and the causes and motives of atheism. She concludes that (a) the history of the negation of God indirectly confirms the endurance of the idea of God and the affirmation of God throughout time; although there are various forms of the negation of God, the idea of God persists, for there is no ultimate negation that could resolve this question once and for all; (b) an erroneous conception of God could be a motivation for seeking a better understanding and expression of the truth about God in a more suitable and more easily understood language; (c) systems that presuppose absolute atheism (like those of Marx, Nietzsche, Sartre) show that with the negation of God all other values collapse and are supplanted by relativism and, ultimately, nihilism; (d) the myth of the “deified” man has not been verified in practical Marxism nor in the “supermanhood” of certain nations; the various absolutes that man has established—Man, Humanity, Nature, Science, History—are not sufficient, and ultimately along with the “death of God” they lead to the “death of man.”
Źródło:
Studia Gilsoniana; 2018, 7, 4; 709-757
2300-0066
Pojawia się w:
Studia Gilsoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Auctoritas and Ratio in Saint Augustine and Newman
Autorzy:
Belmonte, Miguel Ángel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/507512.pdf
Data publikacji:
2016-03-30
Wydawca:
International Étienne Gilson Society
Tematy:
auctoritas
ratio
reason
truth
faith
religion
God
conscience
Augustine of Hippo
John Henry Newman
Opis:
This article seeks to demonstrate the influence of Saint Augustine’s thought on the work of John Henry Newman, especially on the doctrine aimed at clarifying the relations between the act of faith and the other operations of the intellect. To this end, the concepts of auctoritas and ratio are presented as they appear in De vera religione. Subsequently, certain passages in Newman’s work are discussed in which the ascendancy of this doctrine is clear, particularly as regards the subject of doubt and that of the conscience. Finally, a comparison is established between the overall thought of both authors.
Źródło:
Studia Gilsoniana; 2016, 5, 1; 17-31
2300-0066
Pojawia się w:
Studia Gilsoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bierdiajewowska filozofia człowieka jako filozofia dialogu
Бердяевская философия человека как философия диалога
Berdyaev’s Philosophy of Human as the Philosophy of Dialogue
Autorzy:
Domeracki, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/497349.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Stowarzyszenie Filozofów Krajów Słowiańskich
Tematy:
философия человека
философия диалога
антропологизм
антропоцентризм
персонализм
антропоэтика
любовь
свобода
одиночество
религия
Бог
filozofia człowieka
filozofia dialogu
antropologizm
antropocentryzm
personalizm
antropoetyka
miłość
wolność
samotność
religia
Bóg
philosophy of human nature
philosophy of dialogue
anthropologism
anthropocentrism
personalism
antropoethics
love
freedom
loneliness
religion
God
Opis:
Автор предлагает интерпретацию философии Бердяева как философии человека. Важная роль в ней humanum позволяет ему предложить ее моделью философии диалога. Автор считает, что философия диалога Николая Бердяева во многих вопросах совпадает с диалогизмом философии (гетерологии) Эммануэля Левинаса. Автор предлагает признать и изучать, а также популяризировать философию Бердяева как представителя европейской фило-софии диалога, который вносит в нее существенное, хотя и несомненно спорное novum.
The author proposes an interpretation of Berdyaev’s philosophy as a philosophy of human being. He considers humanum as a model example of the philosophy of dialogue due to its importance. The author represents the view that the philosophy of dialogue by Nicholas Berdyaev is in many points consistent with the dialogism (heterology) by Emmanuel Levinas. He offers to recognize and study, as well as to popularize the Berdyaev’s philosophy as a representative of the European philosophy of dialogue, which contributes to it, but certainly brings also the disputable novetly.
Źródło:
ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich; 2015, 15; 219-235
1642-1248
Pojawia się w:
ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bóg i tożsamość Mojżesza. Lektura narracyjna Exodus 2,1-3,15
God and Moses’ Identity. Narrative Reading of Exodus 2:1–3:15
Autorzy:
Pawłowski, Zdzisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1053281.pdf
Data publikacji:
2017-04-19
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Narrative identity
Moses
JHWH
burning bush
I AM
religion
God of Fathers
discontinuity
Opis:
Artykuł postuluje lekturę narracyjną Exodus 2,1-3,15 jako bardziej odpowiednią niż analiza historyczno-krytyczna, koncentrująca się na źródłach tekstu i ich literackich przekształceniach. Opowiadanie zawiera kilka epizodów tworzących tożsamość narracyjną Mojżesza. W historii swego życia znajdował się pod wpływem trzech religii: egipskiej, hebrajskiej i madianickiej. Jednakże nie znalazł w nich odpowiedzi na kryzys tożsamości, z którym skonfrontował się dopiero w spotkaniu z Bogiem w krzewie ognistym. Poszukując sensu tego zjawiska musiał się zastanowić nad swoimi dramatycznymi losami, przede wszystkim nad kondycją uchodźcy. Wtedy narodził się zarys nowej religii (monoteizmu), w której tożsamości Boga, Mojżesza i ludu, nierozerwalnie splecione ze sobą znalazły wyraz w jednej formule: Jestem posłał mnie do was (Ex 3,14).
The article postulates a narrative reading of Exodus 2:1–3:15 as a more appropriate one than a historical critical reading focused on the composite origin and the literary evolution of the text. The text in the several well thought episodes creates a narrative identity of Moses in its multifaceted form. In his lifespan he has been subjected to the influence of three religions: Egyptian, Hebrew, and Midian. All of them are challenged in the call narrative (Ex 3:115). Searching for the meaning of a common desert bush on fire Moses is looking for a significance of his entire life. At the same time however he encounters God in a radically new form, adequate to his narrative identity. Thus the new identity of God and of Moses interweave with each other in one formula: I AM has sent me to you (Ex 3:14).
Źródło:
The Biblical Annals; 2017, 7, 2; 187-205
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bóg w lukach wiedzy: argument z niewiedzy i ograniczenia naturalizmu metodologicznego
God of the Gaps: The Argument from Ignorance and the Limits of Methodological Naturalism
Autorzy:
Pennock, Robert T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/553226.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Zielonogórski. Instytut Filozofii
Tematy:
naturalizm metodologiczny
naturalizm metafizyczny
nauka
religia
argument z projektu
argument z Boga w lukach wiedzy
argument z niewiedzy
wnioskowanie do najlepszego wyjaśnienia
teoria ewolucji
teoria inteligentnego projektu
kreacjonizm
methodological naturalism
metaphysical naturalism
science
religion
argument from design
god of the gaps argument
argument from ignorance
inference to the best explanation
evolutionary theory
intelligent design theory
creationism
Opis:
W niniejszym eseju skoncentruję się na dwóch ważnych aspektach filozoficznego bagażu, który dźwigany jest w każdej dyskusji o stworzeniu i ewolucji. Oba te aspekty związane są z zagadnieniami natury metodologii naukowej. Pierwszy odnosi się do twierdzenia kreacjonistów, że ich hipoteza stworzenia powinna być uznana nie tylko za prawowitą naukową alternatywę dla teorii ewolucji, ale być może nawet za alternatywę lepszą. Drugi aspekt związany jest z ich twierdzeniem, że nauka, z racji stosowanych w niej metod, sama jest "panującą religią" i to o charakterze ateistycznym. Oba te twierdzenia są bezpodstawne. Negatywna kreacjonistyczna krytyka teorii ewolucji jest chybiona - kreacjoniści nie zaproponowali niczego, co choć w najmniejszym stopniu zasługiwałoby na miano pozytywnej naukowej alternatywy dla teorii ewolucji, a tylko wysuwają argument z niewiedzy. Wnioskowanie o projekcie nie potwierdza istnienia transcendentnego projektanta - niezależnie od tego, czy wnioskowanie to interpretowane jest jako argument z analogii, wniosko-wanie do najlepszego wyjaśnienia, czy też jako argument eliminacyjny. Ostatecznie okazuje się, że jest to jedynie błędny argument z Boga w lukach wiedzy. Teza kreacjonistów, że metoda naukowa jest dogmatycznie ateistyczna, także jest bezzasadna. Nauka, we właściwym rozumieniu, nie jest "panującą" religią, lecz zachowuje religijną neutralność.
In this essay I will focus on two important aspects of the philosophical baggage that is carried along in any discussion of the creation/evolution issue. Both involve questions about the nature of scientific methodology. The first deals with creationists’ contention that their creation hypothesis ought to be recognized not only as a legitimate scientific alternative to evolution but perhaps even a better alternative. The second deals with their contention that science, because of its methods, is itself an „established religion”, and an atheist religion at that. In both cases, these contentions are unjustified. Creationists’ negative attacks upon evolution miss their mark — they have not advanced anything close to a positive scientific alternative to evolution, but have simply given an argument form ignorance. The design inference fails to confirm a transcendent designer — whether it is interpreted as an argument by analogy, an inference to the best explanation, or an eliminative argument. In the end, their version is no more than a spurious god-of-the-gaps argument. Creationists’ attack upon scientific method as being dogmatically atheistic is also misplaced. Science, properly understood, is not an „established” religion. It is indeed religiously neutral.
Źródło:
Filozoficzne Aspekty Genezy; 2012, 9; 155-185
2299-0356
Pojawia się w:
Filozoficzne Aspekty Genezy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chrześcijaństwo jako czynnik integracji społeczno-duchowej całej ludzkości. Implikacje pedagogiczne
Christianity as a Factor of Social and Spiritual Integration of All Humankind. Pedagogical Implications
Autorzy:
Parzyszek, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/559352.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
chrześcijaństwo
religia
kryzys Boga
kryzys człowieka
kryzys religii
wychowanie chrześcijańskie
Christianity
religion
crisis of God
crisis of humanity
crisis of religion
Christian education
Opis:
Współczesny człowiek przeżywa kryzys związany z pojmowaniem Pana Boga, przeżywania Go w swoim sercu. Doświadcza także kryzysu religii jako takiej. Kryzys religii jest kryzysem pojmowania i przeżywania Boga. Wyobrażenia i pojęcia o Bogu zmieniają się, chociaż sama istota Boża pozostaje niezmienna i niedostępna ludzkim ograniczeniom poznawczym. Chcąc zrozumieć sens kryzysu religii, należy uzmysłowić sobie jej cele, zadania i funkcje, jakie ma do spełnienia wobec człowieka. Centrum świata chrześcijańskiego stanowi religia chrześcijańska, a w niej katolicyzm. Wokół znajdują się następujące sfery: (I) sfera integralnego oddziaływania i integralnej przynależności, (II) sfera nieintegralnej postawy ludzi ochrzczonych, a nawet nieochrzczonych, którzy żyją w kręgu pojęć chrześcijańskich oraz sfera (III) - naturalnego skierowania ku wartościom takim jak: rozum, dobro i piękno (porządek logiczny, etyczny i estetyczny). I te treści przywołane za nauczaniem ks. Z. Mościckiego stanowią podstawę rozważań.
Contemporary human beings are in a crisis related to their understanding of God and to experiencing Him in their hearts, and the crisis also concerns religion as a whole. The crisis of religion is a crisis of comprehending and experiencing God. Although ideas and notions of God are changing, the very self of God remains immutable and inaccessible to humans due to their cognitive limitations. If we want to comprehend the crisis of religion, we must be aware of its goals, tasks and functions towards human beings. Christianity is the centre of the Christian world, with Catholicism being part of it. This centre is surrounded by the following spheres: I – the sphere of integral influence and integral affiliation, II – the sphere of non-integral attitude of the baptized and even of the non-baptized who live within the range of Christian notions, and III – the sphere of a natural inclination towards values such as reason, goodness and beauty (logical, ethical and aesthetic orders). Based on the writings by Father Z. Mościcki, the current paper aims at presenting the aforementioned issues.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2016, 39; 207-218
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy Boża wola może być podstawowym kryterium dobra moralnego? Polemika z tezą Kaia Nielsena
Can God’s will be the fundamental criterion of moral goodness? Polemics with Kai Nielsen’s thesis
Autorzy:
Józefowicz, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/494527.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:
religia
moralność
Boża wola
podstawowe kryterium dobra moralnego
epifanie biblijne
uzasadnione przekonanie teistyczne
model poznawczy Alvina Plantingi
ludzka wolność
odpowiedzialność moralna
religion
morality
will of God
the basic criterion of moral goodness
biblical epiphanies
warranted theistic belief
cognitive model of Alvin Plantinga
human freedom
moral responsibility
Opis:
Artykuł stanowi polemikę z tezą Kaia Nielsena o niemożliwości uznania Bożej woli za fundamentalne kryterium moralności w życiu człowieka wierzącego. Autor artykułu na podstawie przykładów biblijnych epifanii i ich konsekwencji dla moralnych przekonań doświadczających je osób wykazuje, że teza Nielsena opiera się na uproszczonym i niepełnym obrazie doświadczenia religijnego, a konkretnie chrześcijańskiego doświadczenia Boga jako autorytetu moralnego. Autor pokazuje, że odwołując się do modelu uzasadnionego przekonania religijnego Alvina Plantingi można obronić racjonalność uznania Bożej woli za podstawowe kryterium ocen moralnych.
This article is polemics with the thesis of Kai Nielsen about the impossibility of God’s will being the fundamental criterion of morality in the life of the believer. It is shown, on the basis of biblical examples of epiphanies and their moral consequences in the lives of the believers that Nielsen’s thesis in based on simplified and incomplete account of religious experience, particularly the Christian experience of God as moral authority. It is suggested that Alvin Plantinga’s model of warranted Christian belief can be employed to defend the rationality of acknowledging God’s will as the basic standard of moral judgment.
Źródło:
Rocznik Teologiczny; 2014, 56, 1; 103-120
0239-2550
Pojawia się w:
Rocznik Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Das multireligiöse Gebet als Wegweiser für den Dialog der Religionen
Multireligious Prayer as a Signpost for Dialogue between Religions
Autorzy:
Kałuża, Krystian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2144021.pdf
Data publikacji:
2021-02-04
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Bóg
osoba
modlitwa
modlitwa międzyreligijna
modlitwa multireligijna
dialog międzyreligijny
teologia religii
synkretyzm
God
person
prayer
interreligious prayer
multireligious prayer
interreligious dialogue
theology of religion
syncretism
Opis:
Zapoczątkowane w 1986 r. przez papieża Jana Pawła II spotkania modlitewne w Asyżu w intencji pokoju i sprawiedliwości spotkały sie zarówno z entuzjazmem, jak i z fala. krytyki. Jedni mówili o początku nowej ery dialogu międzyreligijnego, inni oskarżali papieża o synkretyzm i wyprzedaż tożsamości chrześcijańskiej. W artykule podjęto próbę teologicznej oceny spotkań modlitewnych w Asyżu w świetle wypowiedzi Magisterium Ecclesiae na temat dialogu międzyreligijnego oraz najnowszych osiągnięć teologii religii. Pod uwagę wzięto zwłaszcza nauczanie Jana Pawła II, który po pierwszym spotkaniu modlitewnym w Asyżu wielokrotnie zabierał głos w tej sprawie. Papież zwrócił szczególna uwagę na działanie Ducha Świętego, który jest obecny w każdej autentycznej modlitwie. Właśnie owa komunia w Duchu Świętym, poprzedzająca komunię kościelną, do której zmierza misyjna działalność Kościoła, jest najpoważniejszym argumentem teologicznym na rzecz spotkań modlitewnych chrześcijan i niechrześcijan. Różnice miedzy religiami nie pozwalają jednak na wspólna modlitwę. Dlatego papież zwrócił uwagę, iż w Asyżu nie chodziło o to, by sie razem modlić, lecz by „być razem, aby się modlić”. Dlatego należy rozróżnić między modlitwa międzyreligijną a multireligijną (Asyż). Niektórzy teologowie, jak np. J. Dupuis, sugerują, by uczynić krok w kierunku modlitwy międzyreligijnej. Takie postępowanie mogłoby jednak otworzyć drogę do synkretyzmu i rozmycia chrześcijańskiej tożsamości.
The interreligious prayer for peace and justice which Pope John Paul II initiated in Assisi in 1986 filled many with enthusiasm and caused storm of criticism. Some talked about the beginning of a new era in interreligious dialogue, others accused the Pope of syncretism and weakening of the Christian identity. In this article an attempt is made to assess theologically the prayer meetings in Assisi from the perspective of the official statements of the Magisterium Ecclesiae on interreligious dialogue and of recent developments in the theology of religions. The author focuses primarily on the teaching of John Paul II, who repeatedly referred to this issue after the first prayer meeting in Assisi. The Pope drew particular attention to the Holy Spirit present in every authentic prayer. Precisely this communion in the Holy Spirit - that precedes the ecclesial communion aimed at by the missionary activities of the Church - is the most serious theological argument in favor of the prayer meetings of Christians and non-Christians. Differences between religions, however, do not allow to make a common prayer. Therefore the Pope pointed out that the main reason for being in Assisi was not to pray together but „to be together in order to pray“. Thus one should distinguish between interreligious and multireligious prayer (Assisi). Some theologians, such as J. Dupuis, suggest taking a step towards interreligious prayer. This practice, however, could open a way to syncretism and blurring of Christian identity.
Źródło:
Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii; 2013, 5; 117-138
2080-8534
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Der Glaube der Lebuser und Pommerschen Stämme im 12. Jahrhundert
Autorzy:
Gręś, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2143820.pdf
Data publikacji:
2021-01-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
wierzenia
wiara
bóg (bogowie)
kult
obrzędy religijne
plemiona lubuskie i pomorskie
ziemia lubuska (Terra Lebusana)
słowianie
religia
teologia religii
beliefs
faith
god (gods)
cult
religious rituals
slavs
the Le(u)buzzi or „Łebuser” (Terra Lebusana)
religion
theology of religion
Opis:
[Abstrakt tylko w j. polskim / Abstract only in Polish] Wierzenia plemion lubuskich i pomorskich w XII wieku Pomorze Zachodnie, do którego należała Ziemia Lubuska, było centrum pogaństwa słowiańskiego. Rugia była stolica pogaństwa, a Swarożyc naczelnym bożkiem. Na podstawie przeprowadzonych wykopalisk na terenie Głogowa i okolic znamy pozostałości mieszkań ludzkich ze średniowiecza. Zachowały się skorupy i resztki żywności, kości zwierząt, a także materiał opalowy (drewno dębowe). Kapłani pogańscy sprawowali kult albo kierowali czynnościami kultowymi, strzegli też miejsc kultu. W dużych świątyniach było kilku kapłanów, a w małych świętych gajach tylko jeden. Czczenie bożka było ograniczone do terenu plemienia i zamkniętej wspólnoty. Przed wyruszeniem na podbój zanoszono prośby do bóstwa, a po zwycięstwie składano ofiary dziękczynne. Składano też opłaty na rzecz bóstwa Światowida - nawet król duński wysłał Światowidowi złoty kielich na znak swej czci. Kapłani pogańscy mieli duży wpływ na swoich władców, życie społeczne i religijne oraz na rozstrzyganie różnych spraw. Chrześcijaństwo najwcześniej przyjęto w południowej Polsce, a dopiero w XII w. na Pomorzu Zachodnim. Pogaństwo oraz zwyczaje i praktyki pogańskie istniały jednak przez wiele lat. Niszczono co było chrześcijańskie, mordowano duchownych i świeckich chrześcijan. Władcy, którzy przyjęli chrześcijaństwo, obdarowywali dobrami podwładnych, a karali śmiercią tych, którzy nie porzucili obrzędów pogańskich. Podobnie postępował Bolesław Krzywousty (1086-1138). Poganie oddawali cześć bóstwom i duchom, rzekom, drzewom przez modlitwę i składanie ofiar. Modlitwa była prośbą, a ofiara, jak pożywienie czy schronienie, dziękczynieniem za otrzymane dobro. Polskie pogaństwo rozpoczęło budowę świątyń na przełomie XI i XII w. Pomimo że Polska przyjęła chrześcijaństwo dużo wcześniej, to wpływy pogańskie w tym okresie były bardzo silne. Misjonarze, władze duchowne i świeckie w XII w. przygotowywali pogan do przyjęcia chrześcijaństwa i tępili kult starych bogów. Poganie stawiali opór szerzącej się religii chrześcijańskiej. W 1106 poganie z Pomorza napadli na Bolesława Krzywoustego (1086-1 138), który przybył na uroczystości poświęcenia kościoła na Ziemi Lubuskiej. To on przywrócił polskie panowanie nad Pomorzem i Ziemią Lubuską oraz dokonał ich chrystianizacji, utrzymując niezależność Kościoła polskiego na tych terenach. Ok. 1123 utworzono w Lubiążu biskupstwo (sufragania Poznania). Na Łysej Górze kult pogański trwał do drugiej połowy XII w. Kościół w Lubiążu powstał w 1150 r. na miejscu świątyni pogańskiej. Świątynia pogańska pod Jaworem przetrwała do 1168 r. Natomiast pogaństwo na Pomorzu Zachodnim zaginęło na skutek zwycięstwa Duńczyków w 1168 r., a świątynia Światowida została doszczętnie zniszczona, Bolesław Krzywousty narzucił chrześcijaństwo Pomorzanom. W XII w. zaczęły na Pomorzu szerzyć się herezje średniowieczne i działalność sekty bogumiłów.
Pomorze Zachodnie, do którego należała Ziemia Lubuska, było centrum pogaństwa słowiańskiego. Rugia była stolica pogaństwa, a Swarożyc naczelnym bożkiem. Na podstawie przeprowadzonych wykopalisk na terenie Głogowa i okolic znamy pozostałości mieszkań ludzkich ze średniowiecza. Zachowały się skorupy i resztki żywności, kości zwierząt, a także materiał opalowy (drewno dębowe). Kapłani pogańscy sprawowali kult albo kierowali czynnościami kultowymi, strzegli też miejsc kultu. W dużych świątyniach było kilku kapłanów, a w małych świętych gajach tylko jeden. Czczenie bożka było ograniczone do terenu plemienia i zamkniętej wspólnoty. Przed wyruszeniem na podbój zanoszono prośby do bóstwa, a po zwycięstwie składano ofiary dziękczynne. Składano też opłaty na rzecz bóstwa Światowida - nawet król duński wysłał Światowidowi złoty kielich na znak swej czci. Kapłani pogańscy mieli duży wpływ na swoich władców, życie społeczne i religijne oraz na rozstrzyganie różnych spraw. Chrześcijaństwo najwcześniej przyjęto w południowej Polsce, a dopiero w XII w. na Pomorzu Zachodnim. Pogaństwo oraz zwyczaje i praktyki pogańskie istniały jednak przez wiele lat. Niszczono co było chrześcijańskie, mordowano duchownych i świeckich chrześcijan. Władcy, którzy przyjęli chrześcijaństwo, obdarowywali dobrami podwładnych, a karali śmiercią tych, którzy nie porzucili obrzędów pogańskich. Podobnie postępował Bolesław Krzywousty (1086-1138). Poganie oddawali cześć bóstwom i duchom, rzekom, drzewom przez modlitwę i składanie ofiar. Modlitwa była prośbą, a ofiara, jak pożywienie czy schronienie, dziękczynieniem za otrzymane dobro. Polskie pogaństwo rozpoczęło budowę świątyń na przełomie XI i XII w. Pomimo że Polska przyjęła chrześcijaństwo dużo wcześniej, to wpływy pogańskie w tym okresie były bardzo silne. Misjonarze, władze duchowne i świeckie w XII w. przygotowywali pogan do przyjęcia chrześcijaństwa i tępili kult starych bogów. Poganie stawiali opór szerzącej się religii chrześcijańskiej. W 1106 poganie z Pomorza napadli na Bolesława Krzywoustego (1086-1 138), który przybył na uroczystości poświęcenia kościoła na Ziemi Lubuskiej. To on przywrócił polskie panowanie nad Pomorzem i Ziemią Lubuską oraz dokonał ich chrystianizacji, utrzymując niezależność Kościoła polskiego na tych terenach. Ok. 1123 utworzono w Lubiążu biskupstwo (sufragania Poznania). Na Łysej Górze kult pogański trwał do drugiej połowy XII w. Kościół w Lubiążu powstał w 1150 r. na miejscu świątyni pogańskiej. Świątynia pogańska pod Jaworem przetrwała do 1168 r. Natomiast pogaństwo na Pomorzu Zachodnim zaginęło na skutek zwycięstwa Duńczyków w 1168 r., a świątynia Światowida została doszczętnie zniszczona, Bolesław Krzywousty narzucił chrześcijaństwo Pomorzanom. W XII w. zaczęły na Pomorzu szerzyć się herezje średniowieczne i działalność sekty bogumiłów.
Źródło:
Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii; 2009, 1; 165-182
2080-8534
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Die Frequenz des Gebrauchs des Lexems Gott in den deutschen und polnischen Sprichwörtern sowie Idiomen als Maßstab religiöser Prägung beider Sprachen
The frequency of using of the word God in German and Polish proverbs and idioms as the determinant of religious marking of both languages
Autorzy:
Wojaczek, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/559361.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
Deutsch, Gebrauchsfrequenz, Gott, Idiome, Polnisch, Religion, religiöse Prägung der Sprache, Sprichwörter, vergleichende Sprachanalyse
comparative linguistic analysis, frequency of using, German language, God, idioms, Polish language, proverbs, religion, religious marking of language
Opis:
Der vorliegende Beitrag versteht sich als eine vergleichende Analyse der meist charakteristischen sprachlichen Ausdrücke, die vom Grad der religiösen Prägung der deutschen und polnischen Sprache zeugen soll. Da die Religion ein wichtiger konstituierender Teil jeder Kultur ist, werden hier vor allem Sprichwörter und Idiome in den beiden erwähnten Sprachen untersucht, deren Charakter wohl am stärksten kulturbedingt ist, wobei den Gegenstand der Untersuchung die Gebrauchsfrequenz des Lexems Gott bildet. Die Analyse zeigt ziemlich deutlich die überwiegende Häufigkeit des Auftretens des zu besprechenden Wortes in den polnischen Ausdrücken, was auch schlussfolgern lässt, dass das Polnische religiös stärker als das Deutsche geprägt ist.
This paper is comparative linguistic analysis of the most characteristic linguistic expressions which can testify about the degree of religious marking of German and Polish languages. Because religion is important factor forming every culture, proverbs and idioms, the character of which strictly depends on cultural conditions, are the subject of the analysis in both mentioned above languages The subject of carried out research is the frequency of using of the word God in analysed liguistic units. The analysis clearly shows significantly more frequent occurring of the examined word in Polish expressions which enables to conclude that Polish language is characterised by greater religious marking than German language.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2013, 33; 225-234
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
God and Man at the University of Chicago: Religious Commitments of Three Economists
Autorzy:
Hammond, Daniel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2057118.pdf
Data publikacji:
2021-12-30
Wydawca:
International Étienne Gilson Society
Tematy:
Milton Friedman
Frank H. Knight
John U. Nef
God
religion
Chicago School
economics
university
academic community
American society
University of Chicago
Opis:
The purpose of this paper is to examine how three very different Chicago economists, Milton Friedman, Frank H. Knight, and John U. Nef, Jr., handled the question of God and religion. The author shows that for each of these three figures, their stance on reli-gion set limits on the effectiveness of their intellectual efforts in the public sphere of their university, the larger academic community, and American society.
Źródło:
Studia Gilsoniana; 2021, 10, 5; 1183-1217
2300-0066
Pojawia się w:
Studia Gilsoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Homo Creator and “Child of God:” Reflections on the Relationship Between Work and Religion Based on the Thought of Tadeusz W. Nowacki and Stefan Wyszyński
Homo creator a „dziecko Boże”. Rozważania o związku pracy i religii na podstawie myśli Tadeusza W. Nowackiego i Stefana Wyszyńskiego
Autorzy:
Mitkiewicz, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1917352.pdf
Data publikacji:
2020-12-04
Wydawca:
Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Tematy:
work and religion
homo creator
child of God
work-energy
work-action
Wyszyński
Nowacki
praca a religia
dziecko Boże
praca-energia
praca-siła
działanie
Opis:
The upcoming beatification date of the Primate of Poland, Fr. Stefan Cardinal Wyszyński becomes an excellent opportunity to bring closer not only his biography, but also extremely rich social teaching. By reference to the writings of Tadeusz Nowacki and Stefan Wyszyński, I attempt to compare their concepts and views on the matter. My considerations are delivered in three points. In the first point, relating to philosophy of history I reconstruct the idea of Nowacki on the development of work as a power creating a human and the reality around him. The second point presents Wyszyński’s views that relate human work to God’s intervention/activity/ work. On that basis I proceed in the third part to the comparison of seemingly similar concepts of homo creator and “child of God.”
Zbliżająca się data beatyfikacji Prymasa Polski ks. Stefana kard. Wyszyńskiego staje się doskonałą okazją do przybliżenia nie tylko jego biografii, lecz także niezwykle bogatego społecznego nauczania. Autor niniejszego artykułu, sięgając do myśli kard. Wyszyńskiego oraz nestora polskiej pedagogiki pracy Tadeusza W. Nowackiego, stara się porównać stworzone przez nich koncepcje dotyczące zagadnienia relacji między ludzką pracą a religią. Swoje rozważania prezentuje w trzech punkach. W pierwszym z nich, sięgając do historiozofii, rekonstruuje myśl T.W. Nowackiego dotyczącą rozwoju pracy jako siły stwarzającej człowieka i otaczającą go rzeczywistość. Drugi punkt poświęcony jest prezentacji poglądów S. Wyszyńskiego, który pracę człowieka odnosi do działania Boga. Na tej podstawie w trzecim punkcie autor dokonuje porównania dwóch pozornie podobnych pojęć: homo creator i „dziecko Boże”.
Źródło:
Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2020, 28, 2; 295-311
2544-6460
Pojawia się w:
Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies