Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Genesis of the Church" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Ustanowiony i nieustannie się stający. Permanentna eklezjogeneza eucharystyczna
Established and continually becoming. Permanent eucharistic ecclesiogenesis
Autorzy:
Rabczyński, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22893316.pdf
Data publikacji:
2023-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
Kościół
geneza Kościoła
eklezjogeneza eucharystyczna
Church
genesis of the Church
eucharistic ecclesiogenesis
Opis:
Kościół jest rzeczywistością bosko-ludzką. Jego geneza, natura i misja ściśle związane są z osobą i dziełem Jezusa Chrystusa. Raz ustanowiony, wciąż staje się na nowo, rozwija, dojrzewa, wzrasta i uświęca się. We współczesnej teologii wyróżnia się szereg wydarzeń eklezjotwórczych. Ważnym etapem w procesie eklezjogenezy jest ustanowienie przez Jezusa Eucharystii podczas Ostatniej Wieczerzy. Uczta paschalna Zbawiciela z Dwunastoma jest finalnym, najbardziej zintensyfikowanym i decydującym działaniem znakowym. Podczas Ostatniej Wieczerzy Jezus zapowiedział swoją śmierć i wyjaśnił jej sens. W znaku przełamanego chleba i wylanego za wielu wina oddał dobrowolnie swoje życie jako przebłaganie za winy ludu Bożego. Ofiara z życia Mesjasza, antycypowana podczas Ostatniej Wieczerzy, dopełniła dzieło gromadzenia ludu Bożego i ukonstytuowała go jako Kościół. Jezus chciał, aby ustanowiony przez Niego Kościół ponawiał Jego działanie znakowe. Wspólnota eklezjalna, celebrując Eucharystię, świętuje swoje wydarzenie założycielskie i na nowo się staje. Kościół żyje i urzeczywistnia się dzięki swoim zgromadzeniom eucharystycznym. Dlatego też można mówić o permanentnej eklezjogenezie eucharystycznej.
The Church is a divine-human reality. Its genesis, nature and mission are closely linked to the person and work of Jesus Christ. Once established, it continues to become anew, develop, mature, grow and sanctify itself. In contemporary theology, a number of ecclesiogenic events are distinguished. An important stage in the process of ecclesiogenesis is Jesus’ institution of the Eucharist at the Last Supper. The Saviour’s Paschal Feast with the Twelve is the final, most intensified and decisive sign-activity. At the Last Supper, Jesus announced his death and explained its meaning. In the sign of the broken bread and the wine poured out for many, he voluntarily gave his life as a propitiation for the guilt of God’s people. The sacrifice of the Messiah’s life, anticipated at the Last Supper, completed the act of gathering the people of God and constituted them as the Church. Jesus wanted the Church established by Him to renew His sign action. The ecclesial community, by celebrating the Eucharist, celebrates its founding event and becomes anew. The Church lives and becomes real through her Eucharistic gatherings. We can therefore speak of a permanent eucharistic ecclesiogenesis.
Źródło:
Studia Elbląskie; 2023, 24; 181-194
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ustanowienie Dwunastu w dziele fundacji Kościoła
Commissioning of the Twelve in the foundation of the Church
Autorzy:
Rabczyński, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2148110.pdf
Data publikacji:
2018-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
geneza Kościoła
ustanowienie Dwunastu
królestwo Boże
nowy lud Boży
Izrael czasów ostatecznych
genesis of the Church
commissioning of the Twelve
kingdom of God
new People of God
Israel of End Times
Opis:
Problematyka podjęta w artykule dotyczy zagadnienia założenia Kościoła. Najnowsze badania egzegetyczne i teologiczne potwierdzają, że jest ono wieloaspektowe i wielowymiarowe. Współcześnie nie mówi się już o jednym akcie fundacji Kościoła, lecz o szeregu wydarzeń eklezjotwórczych. Zostały one opisane i wyróżnione przez teologów, jak również w dokumentach Urzędu Nauczycielskiego Kościoła. Założycielem Kościoła jest Jezus Chrystus. Chrystus i Kościół są nierozłączni. Nie ma Eklezji bez Jezusa. Całe Jego życie, słowa i czyny, posiadają wyraźny charakter eklezjotwórczy. Podobnie, nie znamy Jezusa bez Kościoła, bez wspólnoty którą zebrał wokół siebie i w której się wciąż udziela. W procesie eklezjogenezy wyróżniono wydarzenie ustanowienia przez Jezusa Dwunastu. Zostają oni powołani z większej grupy uczniów, aby być z Mistrzem, naśladować styl Jego życia i kontynuować Jego posłannictwo. Reprezentują oni dwanaście pokoleń Izraela i stają się znakiem ludu Bożego czasów ostatecznych. W dziele „stworzenia” Dwunastu rozpoczyna się realizacja zamysłu „stworzenia” Izraela czasów ostatecznych, czyli początek królestwa Bożego już tu na ziemi. Dwunastu, jako zalążek Kościoła, stają się pierwszymi głosicielami królowania Boga, czyli dobrej nowiny o zbawieniu. Czynią to z polecenia i z mocą Jezusa, a także w Jego zastępstwie. Ustanowienie przez Jezusa Dwunastu było działaniem instytucjonalnym. Jako posłani do całego Izraela, stali się nosicielami urzędu, który na zasadzie sukcesji będzie następnie kontynuowany w Kościele. Dwunastu tworzą podstawową strukturę Kościoła, należą do jego konstytutywnych elementów.
The subject matter of the article is the foundation of the Church. The latest exegetical and theological research proves that it was multi-faceted and multidimensional. Presently, one no longer refers to a single act of foundation but rather a number of such events. They have been described and outlined by theologians as well as the Magisterium of the Catholic Church. The founder of the Church is Jesus Christ. Christ and the Church are inseparable.There is no Ecclesia without Christ. His whole life, words and deeds display a distinctive Church-creating trait. Similarly, we do not know Christ without the Church, without the community he created around himself and in which he still manifests Himself.The commissioning of the Twelve Apostles by Christ has been highlighted in the process of ecclesiogenesis. The Apostles are called from a greater number of followers in order to bewith the Master, copy His way of life and continue His mission. They represent the twelve generations of Israel and become the sign of the People of God of End Times. The „creation”of the Twelve begins the realization of the concept of the „creation” of Israel of End Times, that is the beginning of the Kingdom of God on Earth. The Twelve, as the seed of the Church,become the first preachers of the reign of God or the Good News of salvation. They do it on the orders and with the power of Christ, and also in His stead. The Commissioning of the Twelve by Jesus was an institutionalised operation. By being sent all over Israel they became the bearers of the office which would in turn be continued within the Church. The twelve form the basic structure of the Church and belong to its constitutive elements.
Źródło:
Studia Elbląskie; 2018, 19; 377-390
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The role of genesis account of creation in the development of monogamy in the Old Testament and its reception in the early Church
Autorzy:
Krycki, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1592085.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
monogamy
polygamy
marriage in the Old Testament
the Church Fathers
the Book of Genesis
monogamia
poligamia
małżeństwo w Starym Testamencie
Ojcowie Kościoła
Księga Rodzaju
Opis:
Analiza tez biblistów dotyczących poligamii w Starym Testamencie prowadzi do konkluzji, że była ona praktykowana w starożytnym Izraelu. Znawcy tematu podają dwie ewentualności: albo poligamia była częścią kultury semickiej od zarania jej dziejów, albo była późniejszym skutkiem wpływów kultury ludów ościennych. Niemniej, jak podaje autor artykułu, istnieją niezbite dowody, że poligamia nigdy nie była tolerowana jako normalna, zamierzona przez Boga forma życia rodzinnego. Główną tezą artykułu jest stwierdzenie, że opis stworzenia z Księgi Rodzaju istotnie wpłynął na rozwój monogamii w kulturze starożytnego Izraela. Opisana relacja pierwszej pary ludzi miała na celu prezentować archetypiczną formę małżeństwa zaproponowaną przez Boga ludziom jako paradygmat monogamicznego małżeństwa. Artykuł ukazuje, że prawdopodobna jest hipoteza biblistów, że proces redakcji Księgi Rodzaju (ukończonej około V wieku przed Chrystusem) zintegrował w tekście elementy tradycji monogamicznej, które były obecne w świadomości Izraelitów od wieków, jednocześnie stał się wzorcem życia małżeńskiego dla kolejnych pokoleń i pomógł wykorzenić ślady myślenia poligamicznego. Artykuł porusza również sporną kwestię rozwodów dyskutowaną przez szkoły rabinackie Hillela Starszego i Shammaia Starszego, do której odniósł się Jezus w Ewangelii, odwołując się do opisu stworzenia z Księgi Rodzaju. Przedstawione w tekście wybrane wypowiedzi Ojców Kościoła dotyczące monogamii również wskazują, jak istotną rolę odgrywa opis stworzenia z Księgi Rodzaju w formowaniu chrześcijańskiej świadomości odnośnie do małżeństwa.
The analysis of biblical scholars’ teaching on polygamy in The Old Testament leads to the conclusion that it was practiced in the ancient Israel. Experts in this field give two possibilities: either polygamy was a part of the Semitic culture from the dawn of history, or it was later effect of the influences of the culture of neighboring peoples. However, as the author of the article claims, there are irrefutable proofs that polygamy was never tolerated as normal, intended by God form of family life. The main thesis of the article is the conviction that the account of creation from the Book of Genesis substantially influenced the evolution of monogamy in the culture of the ancient Israel. Described relation of the couple of the first people had to be an archetypical form of marriage presented by God and proposed for people as a paradigm of the monogamous marriage. The article shows that it is probable the hypothesis of the biblical scholars expressing the conviction that the process of redaction of the Book of Genesis (finished around 5th century BC) integrated in its content elements of the monogamous tradition that was present in the consciousness of the Israelites from centuries; what is more, it became the paradigm for the marital life for later generations and it helped to get rid of the traces of the polygamous mindset. The article also describes the controversial debate concerning divorce between rabbinical schools of Hillel the Elder and Shammai the Elder; as the Gospel presents Jesus Christ refers to this quoting the passage on creation from the Book of Genesis. Presented in the article selected excerpts from the Church Fathers on monogamy also pointed to the importance of the Genesis account of creation in forming the Christian vison of marriage.
Źródło:
Colloquia Theologica Ottoniana; 2017, 2; 87-102
1731-0555
2353-2998
Pojawia się w:
Colloquia Theologica Ottoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Skąd Kościół? Od teologii liberalnej do Antona Vögtle
Where does the Church Come From? From Liberal Theology to Anton Vögtle
Autorzy:
Kałuża, Krystian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040456.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Jezus
Duch Święty
Królestwo Boże
Lud Boży
Kościół
geneza Kościoła
eklezjogeneza
eklezjologia
„pierwszy consensus”
„nowy consensus”
Jesus
Holy Spirit
God's Kingdom
God's People
Church
Genesis of the Church
ecclesiogenesis
ecclesiology
“first consensus”
“the new consensus”
Opis:
W artykule przedstawiono najważniejsze etapy dyskusji wokół początków Kościoła od teologii liberalnej do Antona Vögtle. Autorzy „pierwszego consensusu” szkoły historyczno-liberalnej (Harnack, Loisy) zakwestionowali obecność jakiejkolwiek formy zorganizowanego Kościoła w życiu i nauczaniu Jezusa. „Nowy consensus” szkoły eschatologiczno-nowotestamentalnej (Cullmann, Oepke, Beetz) określił Kościół jako Lud Boży czasów ostatecznych, którego fundamenty mają swoje źródło w życiu i nauczaniu ziemskiego Jezusa. Ostateczne ukonstytuowanie się Kościoła dokonało się w wydarzeniach Jego śmierci i zmartwychwstania, a potwierdzone zostało eschatologicznym darem Ducha Świętego w dniu Pięćdziesiątnicy. Sukces „nowego consensusu”, do którego nawiązywała również tradycyjna eklezjologia katolicka, został poważnie osłabiony przez Bultmanna. Kolejni teologowie (Petersen, Vögtle) wyłączają ziemskiego Jezusa (a przynajmniej pewne Jego działania) z okresu założycielskiego Kościoła iprzesuwają czas jego powstania na okres popaschalny, w którym to zmartwychwstały Pan poprzez zesłanie Ducha Świętego i w kooperacji (synergii) ze swoimi uczniami zakłada i buduje swój Kościół. W ten sposób Kościół jawi się nie tyle jako „gotowa budowla”, lecz jako proces („permanentna eklezjogeneza”), którego początki dostrzega się w relacji Jezusa do idei Królestwa Bożego, uczniów, a przede wszystkim do tajemnicy Jego śmierci i Zmartwychwstania.
The article presents the evolution of the discussion about the origins of the Church from liberal theology to Anton Vögtle. Authors of the “first consensus” of the historical-liberal school (Harnack, Loisy) questioned the presence of any form of organised Church in the life and teaching of Jesus. The “new consensus” of the eschatological New Testament school (Cullmann, Oepke, Beetz) described the Church as God's People of the ultimate times, whose foundations are the life and teaching of earthly Jesus. The ultimate foundation of the Church occurred during Jesus' death and resurrection. It was confirmed by an eschatological gift of pouring of the Holy Spirit on the day of the Pentecost. The success of the “new consensus”, which is also linked to traditional Catholic ecclesiology, was seriously undermined by Bultmann. Later theological writing (Petersen, Vögtle) excludes earthly Jesus (or at least some of His actions) from the formative period of the Church and point to the post-Paschal period. The resurrected Lord, through pouring of the Holy Spirit and cooperation (synergy) with His disciples, establishes and builds up His Church. In this respect the Church is not as much a ready-made establishment but a process (“permanent ecclesiogenesis”). Its origins are found in the relationship between Jesus and the idea of God's Kingdom, His disciples, and in the mystery of His death and Resurrection.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 9; 101-130
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Patrystyczna interpretacja Rdz 2, 7: „Pan Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia”
Patristic interpretation of Gen 2:7: “And the Lord God formed man of the dust of the ground, and breathed into his nostrils the breath of life”
Autorzy:
Czyżewski, Bogdan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612384.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
dusza
ciało
Księga Rodzaju
Stwórca
stworzenie
człowiek
Ojcowie Kościoła
soul
body
Genesis
Creator
creation
man
Fathers of the Church
Opis:
The article aims at the presentation of the exegesis of Gen 2:7 made by some early Christian writers. Their interpretation contains three essential elements. Fathers start with pointing out the matter as a material from which God created man. Although the human body undergoes natural decomposition, it is not because of the material from which it is built, but because of its frailty due to sin. Fathers also pay attention to the soul, which has its source in what Genesis calls the breath of God. However, it did not exist before the creation of the material body, as proclaimed by Origen, but was created along with the body. The soul animates the body putting it in motion. Although man was formed from the dust of the earth by the hands of God, he should be seen as a spiritual being. Whereas the soul is created, the body has been formed and this clearly differentiates the two. Due to the greatness and grandeur of man, he cannot be reduced to animal being, as it has a rational soul that animates his body. Finally, the third thread in connection with the exegesis of the Gen 2:7 indicates the union of the body and the soul at the moment of creation. It occurred at the time when God breathed into man’s nostrils and put in some part of his grace. This does not mean, however, that the nature of God has changed into the soul of man. Not only did the first man receive the breath of God – everyone gets a second breath, the Holy Spirit, which leads to the creation of a new humanity.
Źródło:
Vox Patrum; 2016, 65; 141-154
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies