Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Gabriel Josipovici" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Speech, writing and the body in Gabriel Josipovici’s Hotel Andromeda
Mowa, pismo i ciało w powieści Gabriela Josipovici Hotel Andromeda
Autorzy:
Sawa, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1878731.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Gabriel Josipovici
mowa
pismo
ciało
dialog
speech
writing
body
dialogue
Opis:
Celem artykułu jest analiza dialogowego stylu pisarstwa Gabriela Josipovici w jego najnowszej powieści Hotel Andromeda (2014), w celu udowodnienia, że użycie formy dialogowej ma za zadanie ujawnienie istotnych kwestii teoretycznych, takich jak relacja między mową, pismem i ciałem. Interesującym aspektem powieści Josipovici jest fakt, iż mowa i pismo (fragmenty pamiętnika) zostały wprowadzone do tekstu w sposób identyczny, implikując w ten sposób, wbrew wielowiekowej tradycji zapoczątkowanej przez Platona, równorzędność obu środków wyrazu. Wspólnym mianownikiem dla mowy i pisma w utworze Josipovici zdaje się być ciało, przemycane do literatury za pomocą dialogu oraz głębokiej fascynacji fizycznością pisanego słowa wśród bohaterów powieści.
The aim of this article is to study Gabriel Josipovici’s dialogue style in his latest fiction, Hotel Andromeda (2014), in order to prove that the dialogue form is used to problematize significant theoretical issues in his writing, namely the problem of speech, writing and the body. The fact that speech and writing are embedded in the text in exactly the same way is an interesting feature of Josipovici’s novel which, against the long philosophical tradition originating in Plato’s dialogues, implies the equality of both means of expression. It seems that the common denominator the author finds for both media is the body which he smuggles into literature through the extensive use of dialogue and the characters’ fascination with the materiality of the written word.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 11; 197-211
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Modernity and Utopia in Bruno Latour’s We Have Never Been Modern and Gabriel Josipovici’s What Ever Happened to Modernism
Autorzy:
Sawa, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807490.pdf
Data publikacji:
2019-10-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
nowoczesność; modernizm; utopia; Utopia; Thomas More; Bruno Latour; Gabriel Josipovici
modernity; Modernism; utopia; Utopia; Thomas More; Bruno Latour; Gabriel Josipovici
Opis:
Nowoczesność i utopia w Bruno Latoura We Have Never Been Modern i Gabriela Josipovici What Ever Happened to Modernism Celem artykułu jest zbadanie relacji pomiędzy utopią a nowoczesnością na podstawie Utopii Thomasa More’a oraz dwóch ważnych współczesnych studiów nad nowoczesnaścią: We Have Never Been Modern (1992) autorstwa Bruno Latoura oraz What Ever Happened to Modernism? (2010) napisanym przez Gabriela Josipovici. Ambiwalentna natura nowoczesnego prototypu utopii, która wykazuje obecność zarówno impulsu (e)utopijnego, jak i dystopijnego (krytycznego), zdaje się znajdować swoje odzwierciedlenie w naturze nowoczesności. Krytyczny aspekt nowoczesności odsłania fakt, że dwa podstawowe dążenia epoki nowoczesnej — do wolności i dominacji — okazują się jej największym obciążeniem zarówno w sferze socjopolitycznej, jak też w literaturze i sztuce.
This article seeks to explore the relation between utopia and modernity on the basis of Thomas More’s Utopia (1516) as well as two seminal contemporary studies: Bruno Latour’s We Have Never Been Modern (1992) and Gabriel Josipovici’s What Ever Happened to Modernism? (2010). The ambiguous nature of the modern prototype of utopia which displays both the eutopian and the dystopian (self-critical) impulse seems reflected in the nature of modernity. With auto-criticism inscribed in the constitution of both utopia and modernity, the leading desires of the modern period—for a greater emancipation and domination—prove to be its greatest burden both in the socio-political sphere as well as in art and literature.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2017, 65, 11; 161-175
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Trust and Suspicion: Gabriel Josipovici on Shakespeare and Modernity
Ufność i wątpienie: Gabriel Josipovici o Szekspirze i nowoczesności
Autorzy:
Sawa, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1366864.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Gabriel Josipovici
ufność
wątpienie
Szekspir
nowoczesność
Opis:
The aim of this paper is to present Gabriel Josipovici’s seminal publication On Trust: Art and the Temptation of Suspicion (1999) as a valuable contribution to the contemporary affective debate and the post-postmodernist undoubting perspective. An eminent British novelist, playwright and critic, Josipovici attempts in his study to characterise pre-modern cultures and the modern world in terms of contrastive emotional attitudes of trust and suspicion. This article seeks to present the part of Josipovici’s extended discussion which pertains to the crucial phase in modern history when the feeling of suspicion began to gain intensity; hence the concentration on the moment of transition, the advent of modernity in the Renaissance and the way Shakespeare’s plays thematise the tension between trust and suspicion in the face of the tenets of humanism and Protestantism. Additionally, the presentation of the central idea of On Trust is aided with references to Josipovici’s other publications such as Writing and the Body (1982), The Book of God (1988), What Ever Happened to Modernism? (2010) and Hamlet: Fold on Fold (2016) in order to show the author’s concern with the interplay in culture of trust and suspicion as informing his entire critical thought.
Celem artykułu jest ukazanie pracy Gabriela Josipovici zatytułowanej On Trust: Art and the Temptation of Suspicion (1999) jako cennego wkładu we współczesne rozważania nad afektem oraz kształtowaniem się post-postmodernistycznej postawy odrzucającej wątpienie. Wybitny brytyjski pisarz, dramaturg i krytyk Josipovici podejmuje próbę charakterystyki kultur przednowoczesnych oraz świata nowoczesnego za pomocą dwóch kontrastowych postaw emocjonalnych: ufności i wątpienia. Artykuł przedstawia tę część rozważań autora, która dotyczy istotnego momentu w historii świata, kiedy to uczucie wątpienia zaczyna dominować w kulturze. Stąd koncentracja na wyłanianiu się nowoczesności w renesansie, znajdujące odzwierciedlenie w utworach Szekspira, które wskazują na napięcie między ufnością i wątpieniem tworzące się w kontekście humanizmu i protestantyzmu. Próbie rekonstrukcji myśli przewodniej On Trust towarzyszą odniesienia do innych utworów Gabriela Josipovici, takich jak: Writing and the Body (1982), The Book of God (1988), What Ever Happened to Modernism? (2010) i Hamlet: Fold on Fold (2016). Dzięki odwołaniom do innych prac Josipovici udowodniono, że perspektywa ufności i wątpienia jest stale obecna w myśli krytycznej autora.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia; 2020, 38, 1; 187-198
0239-426X
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Towards postmemory of hope: the case of Gabriel Josipovicis In a Hotel Garden
Autorzy:
Sawa, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/41460032.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wyższa Szkoła Gospodarki w Bydgoszczy. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
Marianne Hirsch
Gabriel Josipovici
postmemory
In a Hotel Garden
trauma transmission
Opis:
This article analyses Gabriel Josipovici’s novella In a Hotel Garden (1993) in the context of Marianne Hirsch’s notion of postmemory, introduced in her 1993 article Family Pictures: Maus, Mourning, and Post-Memory, and successively expanded in subsequent publications. Insofar as both the writer and the scholar have their own experience of struggle with the inherited memory of the Holocaust, their views on the way the lives of the postgeneration (i.e., children and grandchildren of survivors of cultural or collective traumatization) are affected by their ancestors’ trauma appear to differ. While Hirsch concentrates on aesthetic representation of trauma transmission, Josipovici aims in his book at rechannelling the idea of postmemory into the direction of hope and healing. Interestingly, by doing so Josipovici does not oppose Hirsch but anticipates the evolution of her thinking. Gesturing beyond the dominating tendency in Holocaust studies, still very much alive today, to perceive the descendants of Holocaust survivors in terms of “subsequent generations of trauma carriers”, Josipovici’s stance in In a Hotel Garden seems consistent with the results of scientific research according to which (in)direct contact with trauma may engender a variety of reactions and the link between the horrific experience and subsequent disorders in family members is not deterministic.
Źródło:
Heteroglossia- studia kulturoznawczo-filologiczne; 2023, 15; 73-89
2084-1302
Pojawia się w:
Heteroglossia- studia kulturoznawczo-filologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies