Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "G. Frege" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Zaczęło się od Fregego
    Autorzy:
    Nowaczyk, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/706146.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    ontologia przedmiotów i sytuacji
    G. Frege
    L. Wittgenstein
    R. Suszko
    logika niefregowska
    konfiguracje przedmiotów
    Opis:
    Wittgenstein zaproponował semantykę, w której zdania odnoszą się do stanów rzeczy (sytuacji), a stany rzeczy są konfiguracjami przedmiotów. Podstawą takiej semantyki powinna być ontologia przedmiotów i sytuacji. Logika niefregowska Romana Suszki miała być formalizacją idei (pomysłów?) Wittgen steina. Sytuacje charakteryzuje Suszko wyłącznie jako korelaty (denotacje) zdań, a na pytanie, co to są sytuacje, Suszko odmawia odpowiedzi. Autor uważa, że ontologia winna poprzedzać semantykę, i stara się zdefiniować sytuacje jako konfiguracje przedmiotów. Jego zdaniem, konfiguracje są relacjami rzędu drugiego. Jednakże w zakończeniu stwierdza, że pojęcie sytuacji, którym posługujemy się w języku potocznym, nie ma charakteru ontologicznego.
    Źródło:
    Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2012, 1; 57-70
    1230-1493
    Pojawia się w:
    Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Podmiot i predykat: filozoficzne podstawy gramatyki kategorialnej
    Autorzy:
    Tałasiewicz, Mieszko
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/705310.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    podmiot
    predykat
    gramatyka kategorialna
    E. Husserl
    G. Frege
    kategoria semantyczna
    pozycja syntaktyczna
    logiczna składnia
    gramatyka
    Opis:
    Artykuł poświęcony jest wyprowadzeniu rozróżnienia podmiotu i predykatu z fundamentalnych intuicji dotyczących ludzkiej aktywności językowej. Intuicje te prowadzą do sformułowania najważniejszych zasad gramatyki kategorialnej; gramatyka ta – po odpowiedniej korekcie i po oczyszczeniu z nieprzemyślanych „udogodnień” – ukazana jest jako opis podstawowych warunków tworzenia złożonych znaczeń, a tym samym jako logiczna teoria składni wszelkiego języka. W szczególności stawia się tezę, że rozróżnienie podmiotu i predykatu musi być ufundowane bezpośrednio w pochodzącej od Fregego idei funktorowości i pochodzącej od Husserla idei dwóch rodzajów intencjonalności: nominalnej i propozycjonalnej. Obie te idee mają charakter transcendentalny w sensie Strawsona: zakłada się, że ukazują one niezbywalne warunki ludzkiego posługiwania się językiem i konstytuują fundament składni logicznej.
    Źródło:
    Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2012, 1; 147-165
    1230-1493
    Pojawia się w:
    Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Meaning. Are the tools of rhetoric useful in studying the matter?
    Sens: czy narzędzia retoryki są przydatne w jego badaniu?
    Autorzy:
    Lichański, Jakub Z.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1042231.pdf
    Data publikacji:
    2020-09-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    sens
    retoryka
    komunikacja
    nauka
    religia
    metafizyka
    teza
    hipoteza
    G. Frege
    I. Kant
    R. Marlin
    W. van Orman Quine
    sense
    rhetoric
    communication
    science
    religion
    metaphysics
    thesis
    hypothesis
    Opis:
    The discussion centres around two issues: the issue of meaning, and the question whether the tools of rhetoric viewed as the basic tool in interpersonal communication (be it everyday or specialist communication) can be helpful in reading and interpreting meaning. The author understands meaning after G. Frege: […] let the following phraseology be established: A proper name (word, sign, sign combination, expression) expresses its sense, stands for or designates its reference. By means of a sign we express its sense and designate its reference. The purpose of the discussion is also to answer a much more general question: whether through rhetoric can one say something important about the world, so do they define a philosophical thesis or only, from various perspectives, one searches for the most probable answer to a hypothesis. The presented assumption is a result of the suggestion of Willard van Orman Quine: Rhetoric is the literary technology of persuasion, for good or ill, and it entails something which Randal Marlin defined as referentially translucent expressions. Therefore, the hypothesis I shall try to prove is the following: can the sense of any expression be, using the tools of rhetoric, defined to such an extent so that it becomes a philosophical thesis and not a hypothesis? So that in terms of both the subject and the object the expression could be considered as true. Then and only then can one say that such an expression has/contains some (but not any) sense.
    Przedmiotem rozważań są dwie kwestie: po pierwsze problem sensu, po drugie – czy narzędzia retoryki postrzeganej jako podstawowe narzędzie w komunikacji międzyludzkiej (obojętne czy codziennej, czy specjalistycznej), mogą być pomocne w odczytywaniu i interpretowaniu sensu. Sens jest rozumiany za G. Fregem: „Ustalmy teraz zwięzłą terminologię: nazwa (wyraz, znak, układ znaków, wyrażenie) wyraża swój sens, oznacza zaś swe znaczenie. Przez znak wyrażamy jego sens, oznaczamy zaś jego znaczenie”. W niniejszych rozważaniach chodzi także o odpowiedź na daleko ogólniejsze pytanie: „czy, dzięki retoryce, możemy powiedzieć coś ważkiego o świecie, czyli jednak określamy jakoś tezę filozoficzną, czy tylko, z różnych perspektyw, ale szukamy najbardziej prawdopodobnej odpowiedzi na hipotezę”. Przedstawione założenie jest konsekwencją sugestii, jaką przedstawił Willard van Orman Quine: „Retoryka jest techniką przekonywania do dobrego lub do złego” i wiąże się ona z czymś, co za Randalem Marlinem określamy jako „wyrażenia referencyjnie półprzezroczyste”. Hipoteza, jaką postaram się udowodnić, brzmi zatem: czy sens jakiegokolwiek wyrażenia można, przy pomocy narzędzi retoryki, można tak dookreślić, aby stał się tezą filozoficzną a nie hipotezą. Aby zarówno podmiotowo, jak i przedmiotowo uznać takie wyrażenie za prawdziwe. Wtedy i tylko wtedy możemy powiedzieć, iż takie wyrażenie ma/zawiera jakiś (a nie jakikolwiek) sens.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2020, 58, 3; 77-94
    1505-9057
    2353-1908
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies