Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Freud" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 67
Tytuł:
Podwojone ciała i trauma. Figura sobowtóra w gatunku fantastyki naukowej
Body Doubles and Trauma: The Figure of the Doppelgänger in the Science Fiction Genre
Autorzy:
Korczarowska, Natasza
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38621426.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
trauma
sobowtór
Zygmunt Freud
ekokrytyka
Steven Soderbergh
Baltasar Kormákur
doppelganger
Sigmund Freud
ecocriticism
Opis:
Przedmiotem artykułu jest refleksja nad funkcją figury sobowtóra w kontekście traumy w gatunku fantastyki naukowej na przykładzie filmu Solaris (2002) Stevena Soderbergha i serialu Katla (2021) Baltasara Kormákura. Ich twórcy przeciwstawiają się tradycji literackiego gotyku, ugruntowanej przez kanoniczny esej Freuda Niesamowite i przywołanej przez René Girarda w koncepcji „potwornego sobowtóra”. Problematyka egzystencjalna i namysł nad cielesnym aspektem doświadczania inności sytuują omawiane filmy w paradygmacie ekokrytyki. Autorka podkreśla, że – w przeciwieństwie do wielu współczesnych utworów science fiction – nie koncentrują się one na relacji (podwojone) ciało – technologia, lecz (podwojone) ciało – natura. Natura wchodzi tu w bezpośrednią interakcję z człowiekiem, odpowiadając – za pośrednictwem zmaterializowanych ciał sobowtórów – na jego podświadome pragnienia związane z przeżytą traumą. Nieodłącznie w przypadku teorii traumy pojęcia z obszaru psychoanalizy freudowskiej pozwalają wydobyć konstruktywny aspekt konfrontacji z podwojonym ucieleśnionym Innym. 
The article discusses the function of the figure of the double in the context of trauma in the science fiction genre, based on the example of the film Solaris (2002) by Steven Soderbergh and the series Katla (2021) by Baltasar Kormákur. Their creators strongly oppose the literary Gothic tradition as established by Freud’s canonical essay “The Uncanny” and evoked by René Girard in the concept of the “monstrous double.” Existential issues and reflection on the corporeal aspect of experiencing otherness place the discussed films in the paradigm of ecocriticism. The author emphasizes that, unlike many contemporary science-fiction works, they do not focus on the (doubled) body – technology relationship, but on the (doubled) body – nature relationship. Here, nature interacts directly with humans, responding – through the materialized bodies of doppelgängers – to their subconscious desires related to the trauma they have experienced. Concepts from the field of Freudian psychoanalysis inherent in trauma theory allow us to bring out the constructive aspect of confrontation with a doubled embodied Other.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2024, 126; 6-28
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Religiousness – Between Defence Mechanism and Consciousness. A Study Based on Sigmund Freud’s Moses and Monotheism
Religijność – między mechanizmem obronnym a świadomością na podstawie Człowiek imieniem Mojżesz a religia monoteistyczna Sigmunda Freuda
Autorzy:
Powęska, Michał Filip
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37550237.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Freud
Człowiek imieniem Mojżesz a religia monoteistyczna
religijność
trauma
nerwice eklezjogenne
Moses and Monotheism
Religiousness
Trauma
Ecclesiogenic Neurosis
Opis:
According to Sigmund Freud, the emergence of Judaism should be associated with the murder of Moses, which the Hebrews allegedly committed against their leader. This thesis, which the psychoanalyst takes over from Ernst Sellin, became the basis for his reflections on trauma, which is the source of religious neurosis experienced by man. This paper attempts to show that the basis of neuroses related to religiousness should not be seen in the traumatic events related to the time of the Exodus of the Israelites from Egypt, as Freud wanted, but in the individual approach of a person to religion and in the internal conflicts he or she experiences.
Według Zygmunta Freuda powstanie religii judaistycznej należy łączyć z zabójstwem Mojżesza, którego mieli dokonać względem swojego przywódcy Hebrajczycy. Teza ta, którą psychoanalityk przejął od Ernsta Sellina, stała się podstawą jego rozważań dotyczących traumy stanowiącej źródło doświadczanej przez człowieka nerwicy na tle religijnym. W niniejszym artykule podjęto próbę wykazania, iż podłoże nerwic eklezjogennych nie należy upatrywać w traumatycznych wydarzeniach związanych z czasem wyjścia Izraelitów z Egiptu, jak chciał Freud, ale w indywidualnym podejściu człowieka do religii oraz w przeżywanych przez niego konfliktach wewnętrznych.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2024, 45, 2; 433-446
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Ciało wiersza” – corpus (alter) ego poety – artefaktualizacja tekstu. Psyche lirycznej persony Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego
Ciało wiersza [The Body of the Poem] – corpus (alter) ego of the poet – artifactualization of text. Psyche of lyrical persona of Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki
Autorzy:
Koniuszy, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062531.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki
psychoanalysis and poetry
somatopoetics
corpus
schizophrenia in literature
somatext
Jean-Luc Nancy
Sigmund Freud
psychoanaliza i poezja
somatopoetyka
schizofrenia w literaturze
somatekst
Opis:
The article is an analysis of Ciało wiersza [The Body of the Poem], a poetic volume by Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki, in the light of psychoanalysis, somatopoetics and philosophy of the body. The author juxtaposes the category of the “body of the poem” with Jean-Luc Nancy’s Corpus. In this context he presents Ciało wiersza as a collection of texts describing the situation of a subject embodying the content of its psyche, transgressing and being on the verge of mental entropy or schizophrenia. Close to Freud’s cathartic method, Tkaczyszyn-Dycki treats the poem as a reservoir of psychogenic material and a projection instrument. The somatext, as embodied unconsciousness, analyzed through the prism of basic Freudian tools (defense mechanisms, regressive shifts), appears as a resultant of the dialectic of repression and the imperative of commemoration, which channels libidinal energy through imaginative displacements. Referring to the recurring leitmotifs of Tkaczyszyn-Dycki’s imagination in Ciało wiersza, the author traces how the poet reflects in the poetic text the workings of the psychic apparatus and the “multiple names” of schizophrenia.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2023, 40; 87-110
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pojęcie prawa u Freuda i Durkheima. Fakt społeczny, obiekt czy tabu?
Autorzy:
Katkowski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2185950.pdf
Data publikacji:
2023-01-15
Wydawca:
Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie
Tematy:
krytyczna teoria prawa
psychoanaliza
socjologia prawa
historia idei
Zygmunt Freud
Emil Durkheim
Opis:
Zamiarem autora artykułu jest przedstawienie teoretycznoprawnych poglądów Zygmunta Freuda i Emila Durkheima oraz umiejscowienie ich w kontekście klasycznych tekstów z zakresu teorii polityczno-prawnych. Obaj myśliciele, raczej kojarzeni z socjologią czy psychologią niż z prawem, traktowali prawo jako jeden z najważniejszych punktów odniesienia w swoich koncepcjach społecznych. W obu wypadkach mamy do czynienia z traktowaniem ładu społecznego jako transcendentnego wobec empirycznej jednostki, a zarazem tworzonego przez społeczeństwo. Prawo jednocześnie ma utrudniać emancypację jednostki oraz umożliwiać jej realny wpływ na tworzenie struktur władzy. Jednocześnie, mimo licznych analiz poglądów teoretycznoprawnych tych myślicieli w europejskiej literaturze naukowej, jest to pierwsza tego typu analiza w języku polskim. Poza prezentacją poglądów Freuda i Durkheima, otwiera możliwości nie tylko ich umiejscowienia wśród teorii polityczno-prawnych, ale także wskazuje na perspektywy operacjonalizacji tych teorii – a także ich możliwych społecznych implikacji. W tym celu w poniższym artykule zostaje dokonane zestawienie ich teorii z tradycjami pozytywizmu prawniczego, reprezentowanego przez Hansa Kelsena i Herberta L.A. Harta – dwóch autorów, którzy byli inspirowani odpowiednio właśnie przez Freuda i Durkheima.
Źródło:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem; 2023, 15, 1; 153-175
2080-1084
2450-7938
Pojawia się w:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zygmunt Haupt’s literary engineering
Inżynieria literacka Zygmunta Haupta
Autorzy:
Zając, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27312320.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Zygmunt Haupt
Sigmund Freud
Jacques Lacan
montage
representation
doll
mannequin
surrealism
montaż
reprezentacja
lalka
manekin
surrealizm
Opis:
Prezentowany artykuł podejmuje tematykę konstrukcji świata przedstawionego, a zwłaszcza literackich postaci, w prozie Zygmunta Haupta z wykorzystaniem narzędzi psychoanalizy Sigmunda Freuda oraz Jacques’a Lacana. Szczególnie istotna w tym kontekście okazuje się koncepcja popędu jako artystycznego montażu wypracowana przez francuskiego psychoanalityka. Z jej pomocą analizie poddane zostały literackie portrety wybranych bohaterek Haupta. Proza ta, skonstruowana na zasadzie montażu wspomnień, wskazuje jednocześnie na sam mechanizm wyobrażeniowej reprezentacji napędzany przez sprężynę popędową. To ona jest podstawą sceny, na której prezentowane są poszczególne postaci, ona je napędza, ona wreszcie jest metaforą ukazującą mechanizm wspominania i pisania. Napędzane przez sprężynę popędową postaci Haupta przypominają lalki albo manekiny, wskazując tym samym również na surrealistyczną tradycję, w obrębie której przedstawienia te mogą być lokowane.
With the tools borrowed from the psychoanalytical theory of Sigmund Freud and Jacques Lacan, this article discusses the topic of the represented world, and especially literary characters, in the prose of Zygmunt Haupt. The concept of the drive presented as an artistic montage – as developed by Lacan – turns out to be particularly useful in the analysis of literary portraits depicted by Haupt. Constructed as a montage of memories, this prose points to the very mechanism of imaginary representation driven by what is described by Freud as “drive-spring”. It constructs a stage on which individual characters are presented; it drives them as characters. It is also a metaphor describing the mechanisms of remembering and writing. Propelled by the “drive-spring” those literary characters resemble dolls or mannequins; they also point to the surrealist tradition within which these literary representations can be located.
Źródło:
Forum Poetyki; 2023, 32; 28-45 (eng); 28-43 (pol)
2451-1404
Pojawia się w:
Forum Poetyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kopista i błazen, czyli dwie mesjańskie formuły wolności. Frojdeska hermeneutyczno-spekulatywna
The Scrivener and the Jester, or the Two Messianic Formulas of Freedom. Hermeneutic-speculative Freudesque
Autorzy:
Kuster, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/53726799.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
władza
komedia
dowcip
subwersja
rewolucja
wolność
mesjanizm
Melville
Freud
Derrida
Foucault
Deleuze
power
resistance
comedy
joke
subversion
revolution
freedom
messianism
Opis:
Niniejszy artykuł jest próbą hermeneutycznego, równoległego czytania dwóch nowoczesnych narracji – Melville’a o Bartlebym, biednym skrybie, i Freudowskiego dowcipu o francuskim królu. Głównym gestem zawartym w tekście jest spekulatywne potraktowanie tych formuł jako skutecznych aktów oporu, którym udało się przezwyciężyć i odczarować to, co Foucault nazywa Władzą. Autor traktuje nowelę i dowcip jako parabole, które są inherentnie ironiczne i komiczne w Heglowskim sensie, co oznacza, że operują na, a więc rozbijają porządek symboliczny i takie dychotomie, jak brak i eksces, transcendentalne i materialne, absolutne i konkretne. Skonfrontowanie Deleuzjańskiego i Derridiańskiego odczytania Bartleby’ego oraz uzupełnienie ich mesjańską nadzieją Blocha pozwala autorowi postawić tezę, że skryba i żartowniś są figurami subwersji, a być może nawet rewolucji. Następująca później analiza powyższych anegdot wykorzystująca teorie komedii Zupančič i McGowana ukazuje, że są to opowieści o stawaniu się nowoczesnego podmiotu w strukturze komicznej gry władzy i oporu. Tekst postuluje, że skryba i żartowniś pokazują nam, że jednak istnieje nadzieja dla delikatnych i prekarnych nowoczesnych bytów podporządkowanych przez władzę.
The paper is a hermeneutic attempt at parallel, messianic reading of the two modern narratives – Melville’s story about Bartleby, the poor scrivener and the Freudian joke about the French king. The main point of the text is to speculatively treat these two formulas as the acts of resistance, which succeeded in overcoming and disenchanting what Foucault calls the Power. The author treats the novella and the joke as parables which are inherently ironic and comic in the Hegelian sense, which means, that they operate on and thus shatter the symbolic order and such dichotomies as the lack and the excess, the transcendental and the material as well as the absolute and the concrete. Confronting the readings of “Bartleby” by Deleuze and Derrida and supplementing them with Bloch’s messianic hope, enables the author to claim, that the scrivener and the jester are figures of subversion, if not revolution. What comes next is the analysis of above-mentioned allegories that use theories of comedy by Zupančič, and McGowan, showing that they are in fact the stories about becoming of the modern subject and the latter one emerges in the structure of the comic play of power and resistance. The paper claims that scrivener and the jester show us that there is, in fact, hope for the fragile and precarious modern being mercilessly subjugated to the power.
Źródło:
Konteksty Kultury; 2022, 19, 2; 205-221
2083-7658
2353-1991
Pojawia się w:
Konteksty Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Edges of the World: Diasporic Metaphysics of Bruno Schulz
Autorzy:
Bielik-Robson, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2108169.pdf
Data publikacji:
2022-08-31
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Filozofii
Tematy:
Bruno Schulz
Sigmund Freud
Siegfried Kracauer
life
messianic vitalism
kabbalah
perversion
marginality
decenteration
Opis:
This essay is a theologico-philosophical meditation on Bruno Schulz, focusing on his “love for the marginal”: a special attention paid to tandeta, in other words all things trashy, located on the eponymous edges of the world, far away from the center. Contrary to the assumed mode of interpretation, which reads Schulz’s fascination with the “dark forces of life” in terms of the depth subversive toward the surface, I propose a different scheme: an opposition of center and edges/margins, deriving from the Kabbalistic metaphysics of Isaac Luria, which constituted the primary matrix of the Hasidic Kabbalah, known to Schulz as the member of the pre-war Drohobycz Jewry. I then juxtapose Schulz’s intuition of a life thriving on the cosmological margins with Freud’s early theory of the drives, especially his concept of perversion as a “libido on the edge.” In both writers we find a similar echo of the spatial Kabbalistic imagining of the relation between the emptied center and the rich diaspora of life, dispersing and multiplying on the fringes of the “cosmic exile.”
Źródło:
Eidos. A Journal for Philosophy of Culture; 2022, 6, 1; 49-64
2544-302X
Pojawia się w:
Eidos. A Journal for Philosophy of Culture
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W brzuchu architekta Willa Leopolda Kindermanna
In the Belly of the Architect – Leopold Kindermann’s Villa „Created Following the Act of Creation Proper”
Autorzy:
Sztwiertnia, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/14186720.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Akademia Nauk Stosowanych w Nowym Sączu
Tematy:
Willa Kindermanna
architektura Łodzi
secesja
modernizm
ornament
Gustaw Landau-Gutenteger
Adolf Loos
antropozofia
Rudolf Steiner
Joseph Beuys
Zygmunt Freud
Kinermann’s Villa
architecture of Łódź
Secession
modernism
anthroposophia
Sigmund Freud
Opis:
Tekst inspirowany jest projektem badawczo-artystycznym pn. „Tatort” zrealizowanym w 2021 r. w Miejskiej Galerii Sztuki w Łodzi. To próba zbadania, opisania i zdiagnozowania – za pomocą interdyscyplinarnych narzędzi – fenomenu Willi Kindermanna na mapie polskiej i europejskiej architektury secesyjnej. Bazując na różnorodnych źródłach i poszukiwaniach, tropi związki architektury Łodzi i Wiednia z początku XX w. z burzliwymi przemianami historycznymi oraz snuje refleksję nad konsekwencjami radykalnych przemian w architekturze okresu międzywojnia. Poszukując różnych, nieoczywistych czasem punktów odniesienia i zestawienia, przywołuje nieco zapomniane dziś, jednak wpływowe dla rozwoju cywilizacyjnego XX w. zjawiska i prądy kulturowe, takie jak antropozofia czy architektura organiczna. Bada również konsekwencje rewolucji modernistycznej zainicjowanej m.in. przez Adolfa Loosa i jego manifest „Ornament i zbrodnia” nakazujący całkowite zerwanie z ornamentem w kulturze. Zestawia wybrane, acz kluczowe dla zrozumienia istoty przemian światopoglądowych europejskiego społeczeństwa początku XX w. fakty społeczno-intelektualno artystyczne w celu ukazania nieredukowalnego piętna uwikłania idei i projektów nowoczesności w tworzenie systemów opresji, przemocy i kontroli. Proponuje ujęcie historycznego obiektu architektonicznego – Willi Kindermanna – jako tekstu dającego różnorodne perspektywy odczytania i możliwość, warstwa po warstwie, odkrywania ukrytych narracji o współczesności.
This paper is inspired by the “Tatort” artistic-research project realized in 2021 in Municipal Art Gallery in Łódź. It is an attempt at researching and diagnosing Kindermann’s Villa on the map of Polish and European architecture through using cross-disciplinary tools. On the basis of various sources and research the author traces the relations between the architecture of Łódź and Vienna and the tumultuous historical transformations and weaves a reflection on consequences of radical changes in the architecture of the interwar period. Searching for various and unobvious points of reference and compilation the author invokes the cultural phenomena and trends which are now somewhat forgotten but which were influential for the civilizational development of the XX century such as anthroposophia and organic architecture. The author also researches consequences of the modernist revolution initiated by various artists including Adolf Loos and his manifest “Ornament and Crime” which dictates complete departure from ornamentation in culture. The author compiles selected social-intellectual-artistic facts crucial for understanding of the essence of changes in the outlook of the early XX century European society with the goal of demonstrating irreducible stigma of intertwining ideals and designs of modernity with establishing systems of oppression, violence and control. The author proposes approaching a historical architectural object – Kindermann’s Villa – as a text which presents various contexts for reading and discovering hidden narratives of modernity layer by layer.
Źródło:
Eruditio et Ars; 2022, 4, 1; 9-21
2545-2363
Pojawia się w:
Eruditio et Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Жест палача, или тело клейменное историей (Предел забвения Сергея Лебедева)
The executioners gesture, i.e. body marked by the history (Oblivion by Sergei Lebedev)
Gest kata, czyli ciało naznaczone historią (Granica zapomnienia Siergieja Lebiediewa)
Autorzy:
Zilborowicz, Bożena Zoja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20311700.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Сергей Лебедев
Зигмунд Фрейд
Элиас Канетти
палач
память тела
язык тела
Siergiej Lebiediew
Zygmunt Freud
Elias Canetti
kat
pamięć ciała
język ciała
Sergei Lebedev
Sigmund Freud
executioner
body memory
body language
Opis:
The novel Oblivion (2010) by Sergei Lebedev (born in 1981) - the subject of our analysis - is one of the first literary examples of a new trend in a Russian memorial discourse, so far focused solely on commemorating the victims of the Stalinist regime and ignoring the figures of executioners in a complete silence. By breaking the social and cultural taboos, the writer creates a hero - a former torturer of the regime whose criminal nature is revealed through the practices of a bodily memory. The purpose of this article is to semantically analyse the executioner's body language (i.e., gestures, facial expressions, eyesight,silence). Lebedev's concentration on bodily and physiological aspects makes it possible to unmask a carefully hidden biography of the torturer.
Powieść Granica zapomnienia (2010) Siergieja Lebiediewa (ur. 1981) – przedmiot naszej analizy – to jednen z pierwszych literackich przykładów nowego nurtu w rosyjskim dyskursie memorialnym, dotychczas koncentującym się wyłącznie na upamiętnieniu ofiar rezimu stalinowskiego i pomijającym całkowitym milczeniem postacie katów. Przełamując społeczno-kulturowe tabu pisarz kreuje bohatera – byłego oprawcę rezimu, którego zbrodnicza natura ujawnia się poprzez cielesne praktyki pamięci. Celem artykułu jest analiza semantyczna języka ciała kata (gesty, mimika, wzrok, milczenie). Koncentracja Lebiediewa na aspektach cielesno-fizjologicznych pozwala zdemaskować skrzętnie skrywaną biografię oprawcy.
Роман Предел забвения (2010) Сергея Лебедева (р. 1981) – предмет нашего анализа – справедливо можно назвать одним из первых явлений, поспособствовавших открытию новых граней мемориального дискурса в России; доныне сфокусированного прежде всего на увековечении памяти жертв и одновременно полностью замалчивающего авторов насилия. Сделать бывшего начальника лагеря – и ему подобных, спрятавшихся под разными масками и личинами – видимым, значит материализовать его, наделить его тело личным языком, что и заложено в основу идеологической концепции романа.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2022, 4; 114-133
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fenomenologia miłości Rollo Maya: odpowiedź na dwudziestowieczny kryzys kultury
Autorzy:
Kutnik, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2076818.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Instytut Filozofii i Socjologii
Tematy:
Sigmund Freud
psychoanalysis
existentialism
contemporary culture
sexual revolution
Opis:
Rollo May’s phenomenology of love: a response to the twentieth-century cultural crisis: Love, belonging to the domain of affections, is considered in psychology along with motivation processes. The concept of will, which rarely appears in the discourse of empirical psychology, is also associated with motivation. The analysis of the phenomenon of love was one of the foundations of Sigmund Freud’s theory. In fact, Eros, entwined in the inseparable embrace of Thanatos, defined human personality along with him in psychoanalytic terms. The interaction of these two drives explained the process of directing the primary energy of life. Rollo May considered the concept of Freud as anti-voluntary, simultaneously formulating, in the spirit of existentialist thinking, an affirmative conception of will. The relationship of will and love, recognized by May, does not seem to be obvious from Freud’s psychology perspective. Identifying modern times as the times of alienation of love and domination of apathy, May proposed as a remedy for this crisis a specific dialectic of love and will. He distinguished the phenomenon of the will without love when the will inhibits love and love without a will when love undermines willpower. He perceived the proper relation of will and love as an important criterion for achieving maturity in all the basic aspects of life. In the article, I propose a critical reflection on the validity of May’s phenomenology and the placement of this theory in the context of the psychoanalytic tradition.
Źródło:
ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal; 2021, 11, 1; 157-169
2083-6635
2084-1043
Pojawia się w:
ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Płeć ziemi. Z refleksji antropologicznej Nikołaja Bierdiajewa
The Earth’s Gender. From the Anthropological Reflections of Nikolai Berdyaev
Autorzy:
Malej, Izabella
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2030996.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Nikolai Berdyaev
the earth as an archetypical element
the problem of man’s gender
Freud’s concept of the Oedipus complex
Źródło:
Slavia Orientalis; 2021, LXX, 1; 65-84
0037-6744
Pojawia się w:
Slavia Orientalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The uncanny: development and perspectives on the future
Autorzy:
Mrówczyńska, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2048769.pdf
Data publikacji:
2021-12-23
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
Derrida
Cixous
the uncanny
Sigmund Freud
Ernst Jentsch
Mori
Todorov
Opis:
In 1919 Sigmund Freud raised the interest in the uncanny by claiming in his essay "Das Unheimliche" that something can be familiar and unfamiliar at the same time. Since the emergence of the concept in the 20th century, many scholars have presented their own definition of the uncanny. The concept originates from the German unheimlich but the meaning reaches far beyond its dictionary definition. As Masschelein suggests, the word itself "is untranslatable qua form and content" (Masschelein 2011, 7) and as long as the uncanny cannot be understood literally, the ambiguity of the term can lead to a multitude of interpretations. The aim of this paper is to explore how the perception of the uncanny has been changing through the years in connection with the Freudian definition. The paper offers an overview of various interpretations of the concept starting from 1906 until today. The juxtaposition of the most significant views on the uncanny shows how the concept has gradually formed a basis for various fields of study such as literature and art. The paper presents future perspectives of the uncanny where it no longer refers only to the motif of the double or supernatural elements but it also tackles the problems of body transformations and politics.
Źródło:
Forum for Contemporary Issues in Language and Literature; 2021, 2; 50-59
2391-9426
Pojawia się w:
Forum for Contemporary Issues in Language and Literature
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bezwstydny czy prawdziwy? Lucian Freud – malarz ludzkiego ciała
Shameless or Realist? Lucian Freud: A Painter of the Human Body
Autorzy:
SOLIŃSKI, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046764.pdf
Data publikacji:
2020-01-12
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Lucian Freud, ciało, nagość, wstyd, zmysłowość, realista
Lucian Freud, body, nakedness, shame, sensuality, realist
Opis:
W artykule scharakteryzowana została – w najogólniejszych zarysach – sylwetka twórcza Luciana Freuda. Pod uwagę wzięto prezentację nagiego ciała w jego pracach. W ramach analizy dzieła brytyjskiego malarza poczyniono odniesienia do twórczości tzw. dawnych mistrzów, jak: Matthias Grünewald, Diego Velázquez, Rembrandt van Rijn, Peter Paul Rubens, Frans Hals, John Constable, a przede wszystkim Gustave Courbet. „Zmysłowo-biologiczny” charakter malarstwa Freuda został przeanalizowany w kontekście relacji łączących człowieka jako organizm ze światem zwierząt, a także bezpośredniej obecności zwierząt w pracach artysty. W ostatniej części artykułu podjęto próbę oceny dzieła Luciana Freuda w relacji do kategorii wstydu. Analiza została dokonana między innymi przez zwrócenie uwagi na specyfikę metody twórczej brytyjskiego malarza oraz przez odniesienie jego dzieła do myśli egzystencjalistycznej.
The article offers a general description of the artistic profile of Lucian Freud with regard to the ways the presentation of the naked human body is accomplished in his works. As part of the analysis, references were made to paintings by the so-called ‘old masters,’ e.g., Matthias Grünewald, Diego Velázquez, Rembrandt van Rijn, Peter Paul Rubens, Frans Hals, John Constable and, last but not least, Gustave Courbet. The ‘sensual-biological’ character of Freud’s work was studied on the one hand in the context of the painter’s perception of the links between the human being and the animal world, and on the other by pointing to the actual presence of animals in his paintings. In the concluding part of the article, an attempt was made to evaluate Lucian Freud’s work in relation to the category of shame. The analysis was made, among others, by focusing attention on the specificity of the British artist’s creative method and on the reference to the existentialist thought.
Źródło:
Ethos; 2017, 30, 2 (118); 157-170
0860-8024
Pojawia się w:
Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dis-chronic Experience of No-thing: Existential Analysis of Freud’s and Heidegger’s Concept of Anxiety
Autorzy:
Mauri, Martina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/451445.pdf
Data publikacji:
2020-08-05
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Filozofii
Tematy:
Angst
Freud
Heidegger
trauma of birth
subjectivity
existence
temporality
Opis:
This essay compares Freud’s and Heidegger’s concept of Angst. Heidegger’s and Freud’s interpretations are guided by different aims: A) in “Inhibition, Symptom and Anxiety” Freud tries to define the concept of anxiety as a main element in neurosis; B) Heidegger’s notion plays a major role in gaining the existential meaning of Dasein. Despite the differences, this essay claims that it is possible to discover a common anthropo-existential interpretation. Anxiety marks the anthropological and existential passage from the non-distinction of the pre-subjective life to the distinction that emerges from the progressive differentiation of the subject from the world. From such a distinction originates the conflict between the tendency to regain non-distinction (as a pre-birth condition) and the necessity of multiplicity. In Freud, anxiety is the price for the renunciation of indistinction; in Heidegger, anxiety is encountered when this price is recognized as unavoidable. This is the core problem that this study takes into account in order to show the existential and anthropological role of anxiety. I will proceed with an analysis of Freud’s interpretation of anxiety, and then with the Heideggerian notion. The third part points out the affinity between them. Furthermore, the paper focuses on the dis-chronic temporality that characterizes the trauma of birth. In order to show the latter, we compare the temporalities of trauma and aesthetic experience. To perform this temporal analysis, the text adopts a phenomenological viewpoint (especially from Husserl).
Źródło:
Eidos. A Journal for Philosophy of Culture; 2020, 4, 2; 52-69
2544-302X
Pojawia się w:
Eidos. A Journal for Philosophy of Culture
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Disgust as a form of legitimization of perversion in „Lovetown” by Michał Witkowski
Wstręt jako legitymizowanie perwersji w „Lubiewie bez cenzury” Michała Witkowskiego
Autorzy:
Wróblewski, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2090029.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Polish literature of the 21st century
gay and lesbian literature
cathartic disgustand perversion
Sigmund Freud
Michał Witkowski (b. 1975)
wstręt
perwersja
płeć
homoseksualizm
Opis:
This article examines the relationship of disgust and perversion in Lovetown (Lubiewo bez cenzury) by Michał Witkowski. An overview of the reception of the book reveals that reviewers and critics have focused mainly on Witkowski’s portrayal of the LGBT community, the structure of the novel (dubbed the ‘queer Decameron’), and the textual (meta) creation of the writer’s voice, but it ignored his handling of disgust and perversion. Central to this reading of Lovetown, which draws on Sigmund Freud’s analyses of disgust and perversion, is the observation that the narrator interlards his lingo with neutral, ‘objective’ explanations of the main characters’ deviant behaviours. This glossary, written for the general reader, tends, in effect, to legitimize deviance. An in-depth analysis of the writer’s handling of the categories of the disgusting, the perverse and the sacred leads to the conclusion that Lovetown exemplifi es a cathartic-therapeutic narrative in which disgust becomes a tool of self-fulfi llment.
Źródło:
Ruch Literacki; 2018, 3; 305-322
0035-9602
Pojawia się w:
Ruch Literacki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 67

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies