Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Freud" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Жест палача, или тело клейменное историей (Предел забвения Сергея Лебедева)
The executioners gesture, i.e. body marked by the history (Oblivion by Sergei Lebedev)
Gest kata, czyli ciało naznaczone historią (Granica zapomnienia Siergieja Lebiediewa)
Autorzy:
Zilborowicz, Bożena Zoja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20311700.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Сергей Лебедев
Зигмунд Фрейд
Элиас Канетти
палач
память тела
язык тела
Siergiej Lebiediew
Zygmunt Freud
Elias Canetti
kat
pamięć ciała
język ciała
Sergei Lebedev
Sigmund Freud
executioner
body memory
body language
Opis:
The novel Oblivion (2010) by Sergei Lebedev (born in 1981) - the subject of our analysis - is one of the first literary examples of a new trend in a Russian memorial discourse, so far focused solely on commemorating the victims of the Stalinist regime and ignoring the figures of executioners in a complete silence. By breaking the social and cultural taboos, the writer creates a hero - a former torturer of the regime whose criminal nature is revealed through the practices of a bodily memory. The purpose of this article is to semantically analyse the executioner's body language (i.e., gestures, facial expressions, eyesight,silence). Lebedev's concentration on bodily and physiological aspects makes it possible to unmask a carefully hidden biography of the torturer.
Powieść Granica zapomnienia (2010) Siergieja Lebiediewa (ur. 1981) – przedmiot naszej analizy – to jednen z pierwszych literackich przykładów nowego nurtu w rosyjskim dyskursie memorialnym, dotychczas koncentującym się wyłącznie na upamiętnieniu ofiar rezimu stalinowskiego i pomijającym całkowitym milczeniem postacie katów. Przełamując społeczno-kulturowe tabu pisarz kreuje bohatera – byłego oprawcę rezimu, którego zbrodnicza natura ujawnia się poprzez cielesne praktyki pamięci. Celem artykułu jest analiza semantyczna języka ciała kata (gesty, mimika, wzrok, milczenie). Koncentracja Lebiediewa na aspektach cielesno-fizjologicznych pozwala zdemaskować skrzętnie skrywaną biografię oprawcy.
Роман Предел забвения (2010) Сергея Лебедева (р. 1981) – предмет нашего анализа – справедливо можно назвать одним из первых явлений, поспособствовавших открытию новых граней мемориального дискурса в России; доныне сфокусированного прежде всего на увековечении памяти жертв и одновременно полностью замалчивающего авторов насилия. Сделать бывшего начальника лагеря – и ему подобных, спрятавшихся под разными масками и личинами – видимым, значит материализовать его, наделить его тело личным языком, что и заложено в основу идеологической концепции романа.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2022, 4; 114-133
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zygmunt Haupt’s literary engineering
Inżynieria literacka Zygmunta Haupta
Autorzy:
Zając, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27312320.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Zygmunt Haupt
Sigmund Freud
Jacques Lacan
montage
representation
doll
mannequin
surrealism
montaż
reprezentacja
lalka
manekin
surrealizm
Opis:
Prezentowany artykuł podejmuje tematykę konstrukcji świata przedstawionego, a zwłaszcza literackich postaci, w prozie Zygmunta Haupta z wykorzystaniem narzędzi psychoanalizy Sigmunda Freuda oraz Jacques’a Lacana. Szczególnie istotna w tym kontekście okazuje się koncepcja popędu jako artystycznego montażu wypracowana przez francuskiego psychoanalityka. Z jej pomocą analizie poddane zostały literackie portrety wybranych bohaterek Haupta. Proza ta, skonstruowana na zasadzie montażu wspomnień, wskazuje jednocześnie na sam mechanizm wyobrażeniowej reprezentacji napędzany przez sprężynę popędową. To ona jest podstawą sceny, na której prezentowane są poszczególne postaci, ona je napędza, ona wreszcie jest metaforą ukazującą mechanizm wspominania i pisania. Napędzane przez sprężynę popędową postaci Haupta przypominają lalki albo manekiny, wskazując tym samym również na surrealistyczną tradycję, w obrębie której przedstawienia te mogą być lokowane.
With the tools borrowed from the psychoanalytical theory of Sigmund Freud and Jacques Lacan, this article discusses the topic of the represented world, and especially literary characters, in the prose of Zygmunt Haupt. The concept of the drive presented as an artistic montage – as developed by Lacan – turns out to be particularly useful in the analysis of literary portraits depicted by Haupt. Constructed as a montage of memories, this prose points to the very mechanism of imaginary representation driven by what is described by Freud as “drive-spring”. It constructs a stage on which individual characters are presented; it drives them as characters. It is also a metaphor describing the mechanisms of remembering and writing. Propelled by the “drive-spring” those literary characters resemble dolls or mannequins; they also point to the surrealist tradition within which these literary representations can be located.
Źródło:
Forum Poetyki; 2023, 32; 28-45 (eng); 28-43 (pol)
2451-1404
Pojawia się w:
Forum Poetyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zbrodnia inkorporowana. O konwencji „paranoicznego gotyku” w Zbrodni z premedytacją Witolda Gombrowicza
Crime incorporated. About the convention of „paranoid gothic” in Witold Gombrowicz’s short story The Premeditated Crime
Autorzy:
Warkocki, Błażej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1041761.pdf
Data publikacji:
2017-09-28
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Gombrowicz
paranoid gothic
queer
Sedgwick
Freud
Opis:
The article presents the analysis and interpretation (in the form of a close reading) of Witold Gombrowicz’s short story The Premeditated Crime from his debut collection Memoirs from a Time of Immaturity , 1933 (later published under the title Bakakaj  or Bacacay  in the English translation). The main theoretical framework is the concept of „paranoid Gothic” by Eve Kosofsky Sedgwick, which is based on the reinterpretation of Sigmund Freud’s classic essay Psychoanalytical comments on autobiographically described paranoia . From that perspective Gombrowicz’s narrative is interpreted as a paranoid homosexual narrative, and paranoia itself as a form of love.
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2017, 30; 237-258
1233-8680
2450-4947
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zachowania antyspołeczne w ujęciu psychodynamicznym
A Psychodynamic Study of Antisocial Behaviours
Autorzy:
Kołodziejczak, Liliana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/460154.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
psychodynamics
psychodynamics paradigm psychoanalysis
Sigmund Freud
antisocial behavior
crime
Opis:
The aim of this paper is to introduce the reader to the main tenets of psychodynamics. It also argues that psychodynamic approaches can be effective in determining the causes of various forms of deviance, because on the basis of individual biographies, neuroscience enables us to analyze such concepts as guilt, a fear of crime and conscience.
Źródło:
Ogrody Nauk i Sztuk; 2012, 2
2084-1426
Pojawia się w:
Ogrody Nauk i Sztuk
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wyrok Rafała Wojaczka jako kres możliwości podmiotu
Rafał Wojaczek’s “Wyrok” as the limit of capabilities of the subject
Autorzy:
Pertek, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1534331.pdf
Data publikacji:
2012-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Rafał Wojaczek
Freud
psychoanalysis
Oedipus complex
unawareness
author
interpretation
Opis:
The present article attempts to interpret the poem Wyrok [The Verdict] written by Rafał Wojaczek. The author tries to reveal the rules of the game in the play with psychoanalysis that are set in motion in the poem by the introduction of the Freudian signature to the text. Citing the Oedipus complex as one of the “representative” mechanisms for the development of the phenomenon of unawareness, he proceeds to prove that the theory of psychoanalysis as the interpretative context can function on the principle of the paradox, i.e. the stronger the denial of it within the subject, the more important it becomes for the understanding of the work. In this way, Wojaczek, by making the poem heretically sealed, opens it up to interpretation and, eventually, implies that its sense goes beyond any explanation (negation of psychoanalysis as an interpretative method). This last statement makes the basis for a formulation of further assumptions on the psychical structure of the subject (conscious unawareness and unconscious awareness), as well as the relations between the author, the subject and the lyrical protagonist where the author, after exceeding the limits of the poem, splits himself into two instances: textual representation (that of the father) and the lyrical “I” that is the irrevocable verdict condemning the poet to making them fit into language and grammar. An attempt, then, at salvation and a coupling of the body (blood) with the lingering word turns out, however, to be deadly, a carrying out of the verdict.
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2012, 19; 173-187
1233-8680
2450-4947
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wina bez prawa. Struktura nowej iluzji
Punishment without Law The Structure of a New Illusion
Autorzy:
Leder, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/534910.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Freud
Žižek
Father
Law
conscience
drive
Opis:
Basing his argumentation on Freud’s essay Civilisation and Its Discontents, the author poses a question about the essence of suffering which appears when the Law of the Father is suspended and no longer protects against the death drive. The author formulates a thesis that in the contemporary social space, abandoned by the Law of the Father, it is disciplinary practices that play a key regulative role, pretending to form the relations based on the law. These practices transform the drive energy of Thanatos, which then finds its embodiment in the everyday lifelessness of bureaucracy, the coolness of rules and the excess hidden beneath them. The answer to this situation is Eros, which drives people to community – yet not so much in the form of a family as of an infinite and noneconomic continuum of local games of love and death.
Źródło:
Śląskie Studia Polonistyczne; 2015, 7, 2; 7-11
2084-0772
2353-0928
Pojawia się w:
Śląskie Studia Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W brzuchu architekta Willa Leopolda Kindermanna
In the Belly of the Architect – Leopold Kindermann’s Villa „Created Following the Act of Creation Proper”
Autorzy:
Sztwiertnia, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/14186720.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Akademia Nauk Stosowanych w Nowym Sączu
Tematy:
Willa Kindermanna
architektura Łodzi
secesja
modernizm
ornament
Gustaw Landau-Gutenteger
Adolf Loos
antropozofia
Rudolf Steiner
Joseph Beuys
Zygmunt Freud
Kinermann’s Villa
architecture of Łódź
Secession
modernism
anthroposophia
Sigmund Freud
Opis:
Tekst inspirowany jest projektem badawczo-artystycznym pn. „Tatort” zrealizowanym w 2021 r. w Miejskiej Galerii Sztuki w Łodzi. To próba zbadania, opisania i zdiagnozowania – za pomocą interdyscyplinarnych narzędzi – fenomenu Willi Kindermanna na mapie polskiej i europejskiej architektury secesyjnej. Bazując na różnorodnych źródłach i poszukiwaniach, tropi związki architektury Łodzi i Wiednia z początku XX w. z burzliwymi przemianami historycznymi oraz snuje refleksję nad konsekwencjami radykalnych przemian w architekturze okresu międzywojnia. Poszukując różnych, nieoczywistych czasem punktów odniesienia i zestawienia, przywołuje nieco zapomniane dziś, jednak wpływowe dla rozwoju cywilizacyjnego XX w. zjawiska i prądy kulturowe, takie jak antropozofia czy architektura organiczna. Bada również konsekwencje rewolucji modernistycznej zainicjowanej m.in. przez Adolfa Loosa i jego manifest „Ornament i zbrodnia” nakazujący całkowite zerwanie z ornamentem w kulturze. Zestawia wybrane, acz kluczowe dla zrozumienia istoty przemian światopoglądowych europejskiego społeczeństwa początku XX w. fakty społeczno-intelektualno artystyczne w celu ukazania nieredukowalnego piętna uwikłania idei i projektów nowoczesności w tworzenie systemów opresji, przemocy i kontroli. Proponuje ujęcie historycznego obiektu architektonicznego – Willi Kindermanna – jako tekstu dającego różnorodne perspektywy odczytania i możliwość, warstwa po warstwie, odkrywania ukrytych narracji o współczesności.
This paper is inspired by the “Tatort” artistic-research project realized in 2021 in Municipal Art Gallery in Łódź. It is an attempt at researching and diagnosing Kindermann’s Villa on the map of Polish and European architecture through using cross-disciplinary tools. On the basis of various sources and research the author traces the relations between the architecture of Łódź and Vienna and the tumultuous historical transformations and weaves a reflection on consequences of radical changes in the architecture of the interwar period. Searching for various and unobvious points of reference and compilation the author invokes the cultural phenomena and trends which are now somewhat forgotten but which were influential for the civilizational development of the XX century such as anthroposophia and organic architecture. The author also researches consequences of the modernist revolution initiated by various artists including Adolf Loos and his manifest “Ornament and Crime” which dictates complete departure from ornamentation in culture. The author compiles selected social-intellectual-artistic facts crucial for understanding of the essence of changes in the outlook of the early XX century European society with the goal of demonstrating irreducible stigma of intertwining ideals and designs of modernity with establishing systems of oppression, violence and control. The author proposes approaching a historical architectural object – Kindermann’s Villa – as a text which presents various contexts for reading and discovering hidden narratives of modernity layer by layer.
Źródło:
Eruditio et Ars; 2022, 4, 1; 9-21
2545-2363
Pojawia się w:
Eruditio et Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Vor, in und hinter der Wirklichkeit. Die Annexion der Persönlichkeit in Ingmar Bergmans Filmnovelle "Persona" und in Martin Walsers Novelle "Ein fliehendes Pferd"
Autorzy:
Pilipowicz, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032637.pdf
Data publikacji:
2012-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
okres prenatalny
rzeczywistość
granica śmierci
transplantacja osobowości
Sigmund Freud
prenatal stage
reality
borders of life
transplantation of personality
pränatale Periode
Wirklichkeit
Todesgrenze
Transplantation der Persönlichkeit
Opis:
Jede Existenz wird von der Form verfälscht, aber der Mensch braucht sie, um geboren werden zu können. Die Protagonistin der Filmnovelle Persona von Ingmar Bergman und der Protagonist der Novelle Ein fliehendes Pferd von Martin Walser treten gegen die Formen der sozialen Relationen auf, die ihr Dasein der Authentizität entledigen. Elisabet bringt ihre Existenz bis auf die pränatale Periode zurück, wodurch sie sowohl ihre Form als auch alle von der Realität erzeugten Formen demontiert. Helmut dagegen nimmt ein Spiel mit ihnen auf, indem er sie auf diese Weise konserviert: Er verschiebt seine Existenz an das Ende der postnatalen Periode und gelangt an die Grenze des Todes, der jede Form endgültig vernichtet. Um zu dem ohne Formen nicht auskommenden Leben zurückzukehren, müssen die Protagonisten eine Transplantation der Persönlichkeit vollziehen: Elisabet versucht die Identität von Alma zu übernehmen, und Helmut ist bemüht, die Identität von Klaus an sich zu reißen. Die in ihrer Persönlichkeit eingetretenen Veränderungen werden sichtbarer aus der Perspektive von Sigmund Freud, der auf die Dynamik, Kompliziertheit und Sensibilität der menschlichen Psyche hinweist.
Każda forma fałszuje egzystencję, jednak człowiek potrzebuje jej, aby móc się narodzić. Bohaterka noweli filmowej Persona Ingmara Bergmana i bohater noweli Spłoszony koń Martina Walsera występują przeciwko formom społecznych relacji, które pozbawiają ich byt autentyczności. Elisabet cofa swoją egzystencję do okresu prenatalnego, dzięki czemu demontuje zarówno swoją formę, jak i wszystkie formy wytworzone przez rzeczywistość. Helmut natomiast podejmuje z nimi grę, utrwalając je w ten sposób: przesuwa swoją egzystencję na koniec okresu postnatalnego i dociera do granicy śmierci, która każdą formę ostatecznie unicestwia. Aby wrócić do życia, które nie może obyć się bez form, bohaterowie muszą dokonać transplantacji osobowości: Elisabet próbuje przejąć tożsamość Almy, a Helmut usiłuje przywłaszczyć sobie tożsamość Klausa. Zmiany zachodzące w ich osobowości stają się bardziej widoczne z perspektywy teorii Zygmunta Freuda, który wskazuje na dynamikę, złożoność i wrażliwość ludzkiej psychiki.  
Every existence is falsified by the form but man needs it to be able to be born. The protagonist of the film-novella Persona by Ingmar Bergman and the protagonist of the novella Runaway Horse by Martin Walser rise against the forms of social relations that deprive their being of authenticity. Elisabet turns back her existence to the prenatal period by which she disassembles both her form and all the forms begotten by reality. On the contrary, Helmut takes a game with them by conserving them that way: He pushes his existence to the postnatal period and arrives at the limit of death that finally destroys every form. In order to return to life that cannot get on without forms the protagonists must execute a transplantation of the personality: Elisabet tries to assume the identity of Alma and Helmut attempts to seize the identity of Klaus. The changes occurred in their personality get more evident from the perspective of the theory by Sigmund Freud who points to the dynamics, complexity and sensibility of the human psyche.
Źródło:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen; 2012; 91-119
2196-8403
Pojawia się w:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Unknowability, Persecution, and the Ethical Bind: Reading through the Works of Sigmund Freud and Emmanuel Lévinas
Autorzy:
Giovanini, Valerie Oved
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158916.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Projekt Avant
Tematy:
alterity
critical theory
Emmanuel Lévinas
ethics
Paul Ricœur
persecution
philosophy
proximity
Sigmund Freud
subjective unknowability
subjectivity
the other
uncertainty
Opis:
This paper shows how persecution is a condition that binds each in an ethical obligation. Persecution is functionally defined here as an impinging, affective relation, one that is neither mediated by reason nor open to apology. The works of Sigmund Freud help illuminate the psychological mechanism responsible for impeding rational transparency in delusions of persecution and super-egoical moral demands. Similar to Freud who employs what Paul Ricœur has called a “hermeneutics of suspicion” to interrogate the status of a fully knowing subject, I contend that Emmanuel Lévinas’s work on the ethical subject is useful for developing a “hermeneutics of trust” in an ambivalent ontological condition that is unavoidably ethical. By thinking Freud and Lévinas together, I show how the commitment to total mastery of an unknowable ego leads to a persecutory relation, yielding moralities that are unconcerned with injuring the other in the name of that which is judged as good. In answer to this ethical dilemma, I propose that a turn toward relational ethics and an intentionality of search offers traces of a morality where differences are preserved and thus prevent the persecution of the other for one’s own moral fulfillment.
Źródło:
Avant; 2018, 9, 2; 87-105
2082-6710
Pojawia się w:
Avant
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Transformacja czy transmisja? Edukacja humanistyczna wobec problemów „przeniesienia” w relacji pedagogicznej
Transformation or Transmission? Humanities Education Facing the Problems of “Displacement” in Pedagogical Relation
Autorzy:
Kruszelnicki, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26850776.pdf
Data publikacji:
2013-02-28
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
teacher
critical pedagogy
psychoanalysis
Freud
Lacan
emancipation
authority
transmission
autonomy
Opis:
In my paper I discuss in pedagogical context the mechanism which Freud referred to as “transference”, and expand this subject with pedagogically relevant commentaries of Jacques Lacan who has proposed to inscribe the Freudian concept of transference into the wider context of the functioning of the authority comprised by the problematic of knowledge as such. The aim of this examination is not only to draw attention to numerous psychoanalytical insights into man’s existence in culture that may enrich pedagogical reflection with new intellectual stimuli, but also to show both positive, and negative sides of the mechanism of transference in education (consisting respectively in facilitating the process of learning and debilitating it) and in this way consider from a different perspective the ambivalence of the teacher’s authority in the classroom.
Źródło:
Kultura i Edukacja; 2013, 1(94); 42-61
1230-266X
Pojawia się w:
Kultura i Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Transcendental Philosophy, The History of Psychology Kant and Freud.
Autorzy:
James, Michael R.D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038121.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Academicus. International Scientific Journal publishing house
Tematy:
philosophy
education
psychology
human science
kant
freud
Opis:
Kant is not generally recognised to be an Aristotelian hylomorphic Philosopher because of his extension of logic into Philosophical Psychology in the form of Transcendental Logic. This extension is a natural articulation of hylomorphic metaphysics. Aristotle’s 4 kinds of change, 3 principles, and 4 “causes” are all transformed into the Kantian system of categories of judgement and also transposed into the faculties of sensibility, understanding, and reason. The principles of noncontradiction and sufficient reason obviously have origins in Aristotelian logic and Metaphysics. Freud claims that he is writing the Psychology that Kant would have written had he written subsequent to the “divorce” between Philosophy and Psychology in 1870 but it is clear that Freud too must be considered a hylomorphic Psychologist. This latter claim must be true if it is the case that Kant can be regarded, a hylomorphic Philosopher. Freud regards Consciousness and psychological residues (rituals) that we find in institutions as vicissitudes of Instinct. Instinct is here of course a philosophical concept possessing an aim, an object, a bodily source and a demand for motor activity. Early vicissitudes of instincts are narcissistically based and give rise the genesis of a strong ego under favourable circumstances. Freudian theory correctly interpreted ought to give rise to ethical theory of the type we find in Kant. This is a requirement for theories that we find in the arena of transcendental psychology.
Źródło:
Academicus International Scientific Journal; 2020, 22; 155-180
2079-3715
2309-1088
Pojawia się w:
Academicus International Scientific Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Too much love for the world: apocalypse in the works of T.S. Eliot and Lars von Trier
Zbyt dużo miłości do świata: apokalipsa w dziełach T.S. Eliota i Larsa von Triera
Autorzy:
Vaso, Kleitia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1361175.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:
apokalipsa
melancholia
literatura
kino
Eliot
von Trier
Baudelaire
Benjamin
Freud
apocalypse
literature
cinema
Opis:
In Lars Von Trier’s Melancholia, Justine, the film’s depressed protagonist, eagerly awaits the world’s destruction, deeming it a fitting end for herself and the entire miserable human race. The film focuses on the anticipation of the oncoming apocalypse which, in turn, is visually and verbally expressed in beautiful terms and images, implying that, even in the end, there is beauty. “In my beginning is my end, / in my end is my beginning,” writes T.S. Eliot in Four Quartets and while Von Trier does not promise a better world emerging from the ashes of the old one, he does suggest that, regardless of the consequences, the end represents a necessity when life has turned into a senseless and tiring series of farces; the superficial actions lacking content, a phenomenon that Eliot so often sympathetically derides in his poetry. Both filmmaker and poet interweave the personal end, literal or figurative, with destruction en masse. Yet, in the film, the end is desired and, through Justine, the director suggests that such a desire may stem from a too profound love rather than the opposite. This suggestion echoes Walter Benjamin’s description of Charles Baudelaire as a modern melancholiac whose melancholy results not from a refusal of the world but a “doomed flight toward the ideal.” This counterintuitive origin of the desire for destruction and the seamless interweaving of the personal and global apocalypse in Melancholia as well as in several of Eliot’s poems will be the focus of my paper.
W Melancholii Larsa Von Triera Justine, przygnębiona bohaterka filmu, z niecierpliwością oczekuje zniszczenia świata, uznając to za stosowny cel dla siebie i całej nędznej rasy ludzkiej. Film skupia się na apokalipsie, która w końcu jest, i jest piękna. „Na początku jestem moim końcem,/moim końcem jest mój początek”, pisze T.S. Eliot w Four Quartets, choć Von Trier nie obiecuje lepszego świata. Zarówno filmowiec, jak i poeta przeplatają osobisty koniec, dosłowny lub figuratywny, z masowym zniszczeniem. Jednak w filmie cel jest pożądany, a dzięki Justine reżyser sugeruje, że takie pragnienie może wynikać raczej z głębokiej miłości niż odwrotnie. Ta sugestia przypomina opis Waltera Benjamina Charlesa Baudelaire’a jako nowoczesnej melancholii. „Melancholia nie patrzy na ideał”. To sprzeczne z intuicją pochodzenie chęci zniszczenia i płynne przeplatanie się osobistej i globalnej apokalipsy w Melancholii, a także w kilku wierszach Eliota, były przedmiotem mojej pracy.
Źródło:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski; 2019, 17; 67-74
2083-4721
Pojawia się w:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tomistyczna a Freudowska koncepcja sumienia
Thomistic versus Freudian theory of conscience
Autorzy:
Jasek, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/426579.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
conscience
superego
feeling of guilt
practical reason
objective moral truth
St. Thomas Aquinas
Sigmund Freud
Opis:
The aim of this paper is to present and confront Thomistic and Freudian theories of conscience despite the essential differences between these two concepts. According to St. Thomas Aquinas conscience is an act of practical reason that recognizes objective moral truth in a receptive way. On the contrary, Sigmund Freud states that conscience is a part of the superego which supervises and controls human behavior taking into consideration changeable ethical norms and values. This paper is an attempt to complete Aquinas’s classical doctrine of conscience with Freud’s contemporary yet controversial psychoanalytic theory of personality, especially in the matter of pathological feeling of guilt.
Źródło:
Logos i Ethos; 2013, 2(35); 27-42
0867-8308
Pojawia się w:
Logos i Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The uncanny: development and perspectives on the future
Autorzy:
Mrówczyńska, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2048769.pdf
Data publikacji:
2021-12-23
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
Derrida
Cixous
the uncanny
Sigmund Freud
Ernst Jentsch
Mori
Todorov
Opis:
In 1919 Sigmund Freud raised the interest in the uncanny by claiming in his essay "Das Unheimliche" that something can be familiar and unfamiliar at the same time. Since the emergence of the concept in the 20th century, many scholars have presented their own definition of the uncanny. The concept originates from the German unheimlich but the meaning reaches far beyond its dictionary definition. As Masschelein suggests, the word itself "is untranslatable qua form and content" (Masschelein 2011, 7) and as long as the uncanny cannot be understood literally, the ambiguity of the term can lead to a multitude of interpretations. The aim of this paper is to explore how the perception of the uncanny has been changing through the years in connection with the Freudian definition. The paper offers an overview of various interpretations of the concept starting from 1906 until today. The juxtaposition of the most significant views on the uncanny shows how the concept has gradually formed a basis for various fields of study such as literature and art. The paper presents future perspectives of the uncanny where it no longer refers only to the motif of the double or supernatural elements but it also tackles the problems of body transformations and politics.
Źródło:
Forum for Contemporary Issues in Language and Literature; 2021, 2; 50-59
2391-9426
Pojawia się w:
Forum for Contemporary Issues in Language and Literature
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Principles, Pleasures and Realities of Translating Psychoanalysis
Autorzy:
Segal, Naomi
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/579122.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
translation
fidelity
psychoanalysis
Freud
Strachey
Opis:
Are all translators murderers, pests or parasites? Are they humble or the spokespersons of a community? Are they trustworthy or traitors, or even ‘faithful bigamists’? And do translations have to be beautiful or faithful, never both? Might translation be a feminine/feminised activity because most translators are women, or because the target-language is maternal or because it embodies the paradox of the multi-skilled serving the mono-skilled? The second half of this essay focuses on the translation of psychoanalysis, especially Strachey’s brilliant yet much-criticised translation of Freud.
Źródło:
Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2017, 60, 2 (122); 9-23
0084-4446
Pojawia się w:
Zagadnienia Rodzajów Literackich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies