Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Freud" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 65
Tytuł:
Жест палача, или тело клейменное историей (Предел забвения Сергея Лебедева)
The executioners gesture, i.e. body marked by the history (Oblivion by Sergei Lebedev)
Gest kata, czyli ciało naznaczone historią (Granica zapomnienia Siergieja Lebiediewa)
Autorzy:
Zilborowicz, Bożena Zoja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20311700.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Сергей Лебедев
Зигмунд Фрейд
Элиас Канетти
палач
память тела
язык тела
Siergiej Lebiediew
Zygmunt Freud
Elias Canetti
kat
pamięć ciała
język ciała
Sergei Lebedev
Sigmund Freud
executioner
body memory
body language
Opis:
The novel Oblivion (2010) by Sergei Lebedev (born in 1981) - the subject of our analysis - is one of the first literary examples of a new trend in a Russian memorial discourse, so far focused solely on commemorating the victims of the Stalinist regime and ignoring the figures of executioners in a complete silence. By breaking the social and cultural taboos, the writer creates a hero - a former torturer of the regime whose criminal nature is revealed through the practices of a bodily memory. The purpose of this article is to semantically analyse the executioner's body language (i.e., gestures, facial expressions, eyesight,silence). Lebedev's concentration on bodily and physiological aspects makes it possible to unmask a carefully hidden biography of the torturer.
Powieść Granica zapomnienia (2010) Siergieja Lebiediewa (ur. 1981) – przedmiot naszej analizy – to jednen z pierwszych literackich przykładów nowego nurtu w rosyjskim dyskursie memorialnym, dotychczas koncentującym się wyłącznie na upamiętnieniu ofiar rezimu stalinowskiego i pomijającym całkowitym milczeniem postacie katów. Przełamując społeczno-kulturowe tabu pisarz kreuje bohatera – byłego oprawcę rezimu, którego zbrodnicza natura ujawnia się poprzez cielesne praktyki pamięci. Celem artykułu jest analiza semantyczna języka ciała kata (gesty, mimika, wzrok, milczenie). Koncentracja Lebiediewa na aspektach cielesno-fizjologicznych pozwala zdemaskować skrzętnie skrywaną biografię oprawcy.
Роман Предел забвения (2010) Сергея Лебедева (р. 1981) – предмет нашего анализа – справедливо можно назвать одним из первых явлений, поспособствовавших открытию новых граней мемориального дискурса в России; доныне сфокусированного прежде всего на увековечении памяти жертв и одновременно полностью замалчивающего авторов насилия. Сделать бывшего начальника лагеря – и ему подобных, спрятавшихся под разными масками и личинами – видимым, значит материализовать его, наделить его тело личным языком, что и заложено в основу идеологической концепции романа.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2022, 4; 114-133
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ojciec twój bogiem winien być dla ciebie. Ślub Gombrowicza między Freudem a Girardem (i Szekspirem)
The Theatre of Human Actions: Hamlet in the Mirror and as a Mirror of Two Anthropologies
Autorzy:
Zalewski, Cezary
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/559303.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
Zygmunt Freud
René Girard
kozioł ofiarny
pragnienie mimetyczne w literaturze
William Szekspir
anthropology of experience
interpretive anthropology
mimetic anthropology
theatrum mundi
Shakespearean drama
Opis:
Artykuł jest mimetyczną interpretacją Ślubu Witolda Gombrowicza. Zastosowanie teorii René Girarda w funkcji metajęzyka pozwala na zauważenie częściowej dekonstrukcji, jakiej polski pisarz dokonuje względem koncepcji mordu pierwotnego (i buntu syna przeciwko ojcu) stworzonej przez Zygmunta Freuda. „Poprawka” Gombrowicza (zapożyczona od Szekspira) polega na prezentacji przekonania, zgodnie z którym rywalizacja (oraz jej efekt – morderstwo) jest specyficznym, naśladowczym modusem międzyludzkich relacji, a jej aspekt przedmiotowy (m.in. erotyczny) pozostaje kwestią drugorzędną.
The article offers a discussion and comparative analysis of two interpretive approaches to Shakespeare’s Hamlet. Namely, Phyllis Gorfain’s approach, formulated with reference to interpretive anthropology (to a large degree inspired by Victor Turner’s anthropology of experience), and René Girard’s approach, formulated with reference to his concept of mimetic anthropology. Those two different readings of Shakespeare’s play as an expressive text (that is expressing the problems of our culture), bring also the question of how Hamlet as a reflexive text can provoke anthropological self‑consciousness, both in theory and practice. According to Gorfain, the main character’s cognitive situation proves paradigmatic above all to anthropologists’ self‑knowledge concerning maintaining the balance between experiencing and interpreting another culture, between reaching for truth about a given culture and falling into interpretive illusions. For Girard, the main character’s cognitive situation becomes first and foremost the mirror of contemporary culture, particularly with regard to the unresolved problem of violence and acting in revenge, or refraining from both. The thematic frame of the article is defined by the Shakespeare’s evocation of the theatrum mundi topos and a reflection on the functionalization of the topos in the description of culture through the prism of two anthropologies: interpretive and mimetic.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2013, 32; 57-90
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zygmunt Haupt’s literary engineering
Inżynieria literacka Zygmunta Haupta
Autorzy:
Zając, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27312320.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Zygmunt Haupt
Sigmund Freud
Jacques Lacan
montage
representation
doll
mannequin
surrealism
montaż
reprezentacja
lalka
manekin
surrealizm
Opis:
Prezentowany artykuł podejmuje tematykę konstrukcji świata przedstawionego, a zwłaszcza literackich postaci, w prozie Zygmunta Haupta z wykorzystaniem narzędzi psychoanalizy Sigmunda Freuda oraz Jacques’a Lacana. Szczególnie istotna w tym kontekście okazuje się koncepcja popędu jako artystycznego montażu wypracowana przez francuskiego psychoanalityka. Z jej pomocą analizie poddane zostały literackie portrety wybranych bohaterek Haupta. Proza ta, skonstruowana na zasadzie montażu wspomnień, wskazuje jednocześnie na sam mechanizm wyobrażeniowej reprezentacji napędzany przez sprężynę popędową. To ona jest podstawą sceny, na której prezentowane są poszczególne postaci, ona je napędza, ona wreszcie jest metaforą ukazującą mechanizm wspominania i pisania. Napędzane przez sprężynę popędową postaci Haupta przypominają lalki albo manekiny, wskazując tym samym również na surrealistyczną tradycję, w obrębie której przedstawienia te mogą być lokowane.
With the tools borrowed from the psychoanalytical theory of Sigmund Freud and Jacques Lacan, this article discusses the topic of the represented world, and especially literary characters, in the prose of Zygmunt Haupt. The concept of the drive presented as an artistic montage – as developed by Lacan – turns out to be particularly useful in the analysis of literary portraits depicted by Haupt. Constructed as a montage of memories, this prose points to the very mechanism of imaginary representation driven by what is described by Freud as “drive-spring”. It constructs a stage on which individual characters are presented; it drives them as characters. It is also a metaphor describing the mechanisms of remembering and writing. Propelled by the “drive-spring” those literary characters resemble dolls or mannequins; they also point to the surrealist tradition within which these literary representations can be located.
Źródło:
Forum Poetyki; 2023, 32; 28-45 (eng); 28-43 (pol)
2451-1404
Pojawia się w:
Forum Poetyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Disgust as a form of legitimization of perversion in „Lovetown” by Michał Witkowski
Wstręt jako legitymizowanie perwersji w „Lubiewie bez cenzury” Michała Witkowskiego
Autorzy:
Wróblewski, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2090029.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Polish literature of the 21st century
gay and lesbian literature
cathartic disgustand perversion
Sigmund Freud
Michał Witkowski (b. 1975)
wstręt
perwersja
płeć
homoseksualizm
Opis:
This article examines the relationship of disgust and perversion in Lovetown (Lubiewo bez cenzury) by Michał Witkowski. An overview of the reception of the book reveals that reviewers and critics have focused mainly on Witkowski’s portrayal of the LGBT community, the structure of the novel (dubbed the ‘queer Decameron’), and the textual (meta) creation of the writer’s voice, but it ignored his handling of disgust and perversion. Central to this reading of Lovetown, which draws on Sigmund Freud’s analyses of disgust and perversion, is the observation that the narrator interlards his lingo with neutral, ‘objective’ explanations of the main characters’ deviant behaviours. This glossary, written for the general reader, tends, in effect, to legitimize deviance. An in-depth analysis of the writer’s handling of the categories of the disgusting, the perverse and the sacred leads to the conclusion that Lovetown exemplifi es a cathartic-therapeutic narrative in which disgust becomes a tool of self-fulfi llment.
Źródło:
Ruch Literacki; 2018, 3; 305-322
0035-9602
Pojawia się w:
Ruch Literacki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oltreuomo Bandini. Le avventure letterarie di “Sua maestà l’Io”
Nadczłowiek Bandini. Literackie przygody „Jej Wysokości Ego”
Autorzy:
Woźniak, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/520714.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
John Fante
Sigmunt Freud
Jacques Lacan
psicoanalisi e letteratura
narrativa degli emigrati
psychoanaliza a literatura
literatura emigracyjna
Opis:
Nel 1908 Sigmunt Freud parlò di un particolare tipo di approccio alla scrittura, in cui il principio creativo era sottoposto alle leggi di “Sua maestà l’Io”. La proposta di Freud sembra una risposta efficace alla domanda sui motivi della straordinaria fortuna della letteratura di massa, ossia dei bestseller costruiti secondo uno schema narrativo di matrice fiabesca, dove il protagonista, di solito è un eroe o un’eroina senza peccato. Nel nostro saggio illustreremo questo meccanismo sull’esempio di Arturo Bandini, il personaggio di spicco della narrativa dello scrittore e sceneggiatore italo-americano John Fante.
W 1908 w pismach Sigmunda Freuda pojawia się zagadnienie szczególnego typu podejścia do twórczości literackiej, podporządkowanego prawom „Jej Wysokości Ego”. Propozycja Freuda zdaje się skuteczną odpowiedzią na pytanie o przyczyny nadzwyczajnej popularności literatury masowej, czyli bestsellerów tworzonych w oparciu o schemat baśni. W artykule autorka podejmuje próbę zilustrowania tego mechanizmu na przykładzie Artura Bandiniego, bohatera prozy Johna Fantego.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2017, 9, 3; 228-235
2083-7275
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Motivation: A Critical Consideration of Freud and Rogers’ Seminal Conceptualisations
Autorzy:
Willmott, Dominic
Ryan, Saskia
Sherretts, Nicole
Woodfield, Russell
McDermott, Danielle
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2127337.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
motivation
Freud
Drive Theory
Rogers
Self-Actualisation
personality
Opis:
Humans vary in many aspects of their psychology with differences routinely found in patterns of thoughts, feelings, and behaviours, setting individuals apart across time and place. Though many psychologists have attempted to account for these individual differences, one area that has continued to generate interest and disagreement is the concept of motivation. Today, understanding behavioural motivation remains one of the most important questions facing personality theorists. In an attempt to better account for human motivation, the present exploration reviews seminal theoretical positions put forward by Sigmund Freud from a Psychoanalytical perspective and contrastingly, that of Carl Rogers from the Humanistic approach. Critical consideration is specifically applied to how verifiable each perspective may be and the degree of empirical support either account has attained to date. Whilst understanding human motivation is not a new endeavour, the present exploration provides a contemporary critical assessment of traditional psychological explanations.
Źródło:
Polish Psychological Bulletin; 2018, 49, 2; 229-234
0079-2993
Pojawia się w:
Polish Psychological Bulletin
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
(Auto)analityczny opis przypadku. Wspomnienia Izydora Sadgera o Zygmuncie Freudzie
(Auto)analytical case study. Isidor Sadger’s recollections of Freud
Autorzy:
Więckiewicz, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1041002.pdf
Data publikacji:
2019-11-05
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
psychoanalysis
autobiography
pathography
Isidor Sadger
autoanalysis
Sigmund Freud
antisemitism
Opis:
The article presents an analysis of Freud’s early biography written by Isidor Isaak Sadger, one of his earliest students. The author argues that Sigmund Freud. Persönliche Erinnerungen bonds together different literary genres such as biography, autobiography and pathography, thus allowing for studying the impact of life-writing literature on psychoanalysis. The first part of the article is devoted to the relation between introspection, auto-analysis and everyday writing practices of Freud and his students. In the second part, the author presents unknown facts from Sadger’s history in the psychoanalytic movement and reads his biography as an example of a heterogeneous literary genre where he becomes a writer-biographer and a doctor-autobiographer simultaneously.
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2019, 35; 253-276
1233-8680
2450-4947
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Śmierć ojca i narodziny matki – wzajemna analiza w „Dzienniku klinicznym” Sándora Ferencziego
The death of the father and mother’s birth: mutual analysis in Sándor Ferenczi’s Clinical diary
Autorzy:
Więckiewicz, Agnieszka
Barański, Jarosław
Okupnik, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/962158.pdf
Data publikacji:
2019-11-28
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
dziennik kliniczny
korespondencja
Sigmund Freud
Sandor Ferenczi
wzajemna analiza
clinical diary
mutual analysis
correspondence
Opis:
Prezentowany tekst stanowi omówienie „Dziennika klinicznego” Sándora Ferencziego, pisanego w 1932 roku. Na podstawie analizy dziennika oraz wybranej intymistyki psychoanalityka, między innymi korespondencji z Georgiem Groddeckiem oraz Sigmundem Freudem, autorka szczegółowo opisuje koncepcję „wzajemnej analizy” (niem. mutuelle Analyse) i dowodzi, że wpłynęła ona na przekształcenie teorii oraz praktyki psychoanalitycznej przed wybuchem drugiej wojny światowej. W tekście przywołano kontekst narodzin i rozwoju psychoanalizy na Węgrzech, co pozwala w jaśniejszym świetle spojrzeć na sylwetkę jednego z najważniejszych uczniów Freuda, ciągle nieobecnego na polskim gruncie. Autorka analizuje relacje węgierskiego neurologa z twórcą psychoanalizy i rekonstruuje rozwój teorii Ferencziego, prowadzącej go do zakwestionowania najważniejszych założeń psychoanalizy Freudowskiej.
The aim of the article is to present Sándor Ferenczi’s Clinical Diary written in 1932. Thanks to a close reading of his journal and Ferenczi’s other life-writing materials, especially correspondence with Sigmund Freud and Georg Groddeck, the authoress examines a concept of “mutual analysis” (“mutuelle Analyse”), which affected and changed a psychoanalytic theory and practice before the outbreak of the Second World War. In this article, the context of the emergence and development of psychoanalysis in Hungary has been evoked, in order to bring closer the figure of Freud’s most brilliant disciple, still little known in Poland. The author analyses Ferenczi’s relations with Freud in attempt to re-enact the development of his own theory – a pathway that brought him to the deconstruction of Freud’s psychoanalysis.
Źródło:
Medycyna narracyjna. Opowieści o doświadczeniu choroby w perspektywie medycznej i humanistycznej; 205-222
9788323540755
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Elementos del psicoanálisis freudiano en algunas obras de Jorge Díaz: Fanfarria para marionetas (2001), Padre nuestro que estás en la cama (2002), Pasión de las marionetas (2003)
Autorzy:
Werman, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2079602.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Neofilologii
Tematy:
Jorge Díaz
teatro
Sigmund Freud
psicoanálisis
complejo de Edipo
Opis:
El presente artículo investiga la influencia de la teoría psicoanalítica de Sigmund Freud en tres obras teatrales de Jorge Díaz: Fanfarria para marionetas (2001), Padre nuestro que estás en la cama (2002) y Pasión de las marionetas (2003). Las tres obras exponen y desarrollan el motivo del complejo de Edipo de una forma diferente. El estudio de las categorías del tiempo y de la acción nos permite llegar a la conclusión de que Padre nuestro que estás en la cama presenta una interiorización subjetiva de este conflicto. A pesar de que Pasión de las marionetas carece de referencias terminológicas que apunten directamente al psicoanálisis freudiano, el análisis del discurso así como la aplicación del modelo actancial de Anne Ubersfeld sirven para descubrir la naturaleza edípica de uno de sus protagonistas masculinos. Finalmente, Fanfarria para marionetas saca el concepto del complejo de Edipo de un entorno íntimo y familiar para trasladarlo al nivel político. Asimismo, la temática psicoanalítica favorece la aparición de la estética de lo grotesco que provoca la deformación y la degradación de los personajes, reducidos a la categoría de fantoche.
Źródło:
Itinerarios; 2019, 30; 55-70
1507-7241
Pojawia się w:
Itinerarios
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Psychic Wholeness and Healing by Anna A. Terruwe and Conrad W. Baars
Autorzy:
Welter, Brian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/507244.pdf
Data publikacji:
2019-08-20
Wydawca:
International Étienne Gilson Society
Tematy:
Anna A. Terruwe
Conrad W. Baars
Catholicism
Thomism
psychology
Freud
psychoanalysis
Opis:
This paper is a review of the book: Anna A. Terruwe and Conrad W. Baars, Psychic Wholeness and Healing (Eugene, Oreg.: Wipf and Stock, 2016, 2nd edition). According to the author, the book shows (1) how Thomistic thought can be applied to both psychoanalytic theories and practical psychological and spiritual issues, and (2) what role is possible for religion to play in reinvigorating psychoanalysis.
Źródło:
Studia Gilsoniana; 2019, 8, 3; 761-766
2300-0066
Pojawia się w:
Studia Gilsoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Psychoanaliza i kultura. Ricoeurowskie odczytanie Freuda
Psychoanalysis and culture Ricoeurs reading of Freud
Autorzy:
Węgrzyn, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945740.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Freud
hermeneutyka
semantyka pragnienia
Ricoeur
psychoanalysis
culture
hermeneutics
semantics of desire
psychoanaliza
kultura
Opis:
The subject of “Psychoanalysis and culture” is one of the three main topic lines Ricoeur moves in his essays on Freud. Ricoeur takes the intellectual challenge of comprehensive interpretation of the Freud’s work and shows his subtle understanding of Freud’s philosophical views. Ricouer tries his best to translate the language of psychoanalysis into philosophy. At the same time he’s aware that psychoanalysis is a profound challenge for someone who previously dealt with phenomenology, existential philosophy and language sciences. Ricoeur sets himself reflective context within his moves. He sets a basis on Freudian interpretations and analysis of art, cultural and psychic phenomena. Ricouer proposes to take research on psychoanalysis in relation to the hermeneutic tradition, and more specifically, the hermeneutic conception of meaning. However Freud in his work often deals with the meaning of dreams, slips or neurotic symptoms. Such understanding of psychoanalysis allows for a deeper interpretation of human internal states, it also interprets the signs wielding a mental life. So how does look and what is the project of hermeneutic interpretation of psychoanalysis? What is the place of psychoanalysis in the culture movement?
Źródło:
Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris; 2016, 33 (2)
1689-4286
Pojawia się w:
Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zbrodnia inkorporowana. O konwencji „paranoicznego gotyku” w Zbrodni z premedytacją Witolda Gombrowicza
Crime incorporated. About the convention of „paranoid gothic” in Witold Gombrowicz’s short story The Premeditated Crime
Autorzy:
Warkocki, Błażej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1041761.pdf
Data publikacji:
2017-09-28
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Gombrowicz
paranoid gothic
queer
Sedgwick
Freud
Opis:
The article presents the analysis and interpretation (in the form of a close reading) of Witold Gombrowicz’s short story The Premeditated Crime from his debut collection Memoirs from a Time of Immaturity , 1933 (later published under the title Bakakaj  or Bacacay  in the English translation). The main theoretical framework is the concept of „paranoid Gothic” by Eve Kosofsky Sedgwick, which is based on the reinterpretation of Sigmund Freud’s classic essay Psychoanalytical comments on autobiographically described paranoia . From that perspective Gombrowicz’s narrative is interpreted as a paranoid homosexual narrative, and paranoia itself as a form of love.
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2017, 30; 237-258
1233-8680
2450-4947
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Too much love for the world: apocalypse in the works of T.S. Eliot and Lars von Trier
Zbyt dużo miłości do świata: apokalipsa w dziełach T.S. Eliota i Larsa von Triera
Autorzy:
Vaso, Kleitia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1361175.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:
apokalipsa
melancholia
literatura
kino
Eliot
von Trier
Baudelaire
Benjamin
Freud
apocalypse
literature
cinema
Opis:
In Lars Von Trier’s Melancholia, Justine, the film’s depressed protagonist, eagerly awaits the world’s destruction, deeming it a fitting end for herself and the entire miserable human race. The film focuses on the anticipation of the oncoming apocalypse which, in turn, is visually and verbally expressed in beautiful terms and images, implying that, even in the end, there is beauty. “In my beginning is my end, / in my end is my beginning,” writes T.S. Eliot in Four Quartets and while Von Trier does not promise a better world emerging from the ashes of the old one, he does suggest that, regardless of the consequences, the end represents a necessity when life has turned into a senseless and tiring series of farces; the superficial actions lacking content, a phenomenon that Eliot so often sympathetically derides in his poetry. Both filmmaker and poet interweave the personal end, literal or figurative, with destruction en masse. Yet, in the film, the end is desired and, through Justine, the director suggests that such a desire may stem from a too profound love rather than the opposite. This suggestion echoes Walter Benjamin’s description of Charles Baudelaire as a modern melancholiac whose melancholy results not from a refusal of the world but a “doomed flight toward the ideal.” This counterintuitive origin of the desire for destruction and the seamless interweaving of the personal and global apocalypse in Melancholia as well as in several of Eliot’s poems will be the focus of my paper.
W Melancholii Larsa Von Triera Justine, przygnębiona bohaterka filmu, z niecierpliwością oczekuje zniszczenia świata, uznając to za stosowny cel dla siebie i całej nędznej rasy ludzkiej. Film skupia się na apokalipsie, która w końcu jest, i jest piękna. „Na początku jestem moim końcem,/moim końcem jest mój początek”, pisze T.S. Eliot w Four Quartets, choć Von Trier nie obiecuje lepszego świata. Zarówno filmowiec, jak i poeta przeplatają osobisty koniec, dosłowny lub figuratywny, z masowym zniszczeniem. Jednak w filmie cel jest pożądany, a dzięki Justine reżyser sugeruje, że takie pragnienie może wynikać raczej z głębokiej miłości niż odwrotnie. Ta sugestia przypomina opis Waltera Benjamina Charlesa Baudelaire’a jako nowoczesnej melancholii. „Melancholia nie patrzy na ideał”. To sprzeczne z intuicją pochodzenie chęci zniszczenia i płynne przeplatanie się osobistej i globalnej apokalipsy w Melancholii, a także w kilku wierszach Eliota, były przedmiotem mojej pracy.
Źródło:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski; 2019, 17; 67-74
2083-4721
Pojawia się w:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
[recenzja] Wnioski z lektury Semiotycznych posłań Andrieja N. Kołmogorowa
[review] Conclusions from reading Semioticheskije poslania (Semiotic Messages) by Andrey N. Kolmogorov
Autorzy:
Urban, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/475583.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Języka Polskiego PAN
Tematy:
semiotyka
psychoanaliza Freuda
sztuka
kultura
hipoteza Sapira-Whorfa
semiotics
Freud’s psychoanalysis
art
culture
Sapir-Whorf’s hypothesis
Opis:
Andriej N. Kołmogorow – jeden z największych matematyków XX wieku – włożył ogromny wkład w rozwój nauk humanistycznych: historii, teorii wiersza i lingwistyki. Postać Kołmogorowa i wyniki prowadzonych przez niego badań nie są jednak dobrze znane lingwistom. Celem tej pracy jest omówienie Semioticzeskich posłanij Kołmogorowa (Kołmogorow 1997) i pokazanie wniosków, do których doprowadziła mnie ich lektura. Zauważyłem, że podejście Kołmogorowa do zagadnień kultury, sztuki i języka jest w duchu hipotezy Sapira-Whorfa oraz że pewna naturalna modyfikacja idei Kołmogorowa na temat tzw. języka kultury daje nowy argument na rzecz prawdziwości hipotezy Sapira-Whorfa. Ponadto w rozważaniach Kołmogorowa o semiotyce kultury i sztuki znalazłem związki z psychoanalizą Freuda.
Andrey N. Kolmogorov – one of the greatest mathematicians of the 20th century – made a huge contribution to the humanities: history, poem theory and linguistics. Kolmogorov’s results, however, are not well known among linguists. The aim of my work is to discuss Kolmogorov’s Semiotic Messages and to present the conclusions of my reading. I noticed that Kolmogorov’s approach to culture, art, and language is in the spirit of Sapir-Whorf’s hypothesis. I show that a natural modification of Kolmogorov’s idea about the so-called language of culture gives a new argument for the truthfulness of Sapir-Whorf’s hypothesis. Moreover, in Kolmogorov’s reflections on the semiotics of culture and art I found links with Freud’s psychoanalysis.
Źródło:
Socjolingwistyka; 2018, 32; 287-295
0208-6808
Pojawia się w:
Socjolingwistyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Personality and education in the Digital Age: an attempt at a hermeneutic rehabilitation of an old problematic
Autorzy:
Tsempelis, Evangelos
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1789847.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
psychoanaliza
Schiller
Kant
Gadamer
Freud
Jung
religia
historia
subiektywność transcendentalna
rozróżnienie psychologiczne
epoka cyfrowa
Opis:
Wiele zostało już powiedziane o religijnych i filozoficznych wpływach obecnych w pracach twórców psychologii głębi. Zygmunt Freud i Carl Gustaw Jung mieli odrębne zapatrywania na religię, mimo to obydwaj usiłowali – za pomocą naukowego, psychoanalitycznego podejścia, które bierze w nawias to, co religijne – odpowiedzieć na cierpienie poszczególnej jednostki oraz zagubienie znaczenia w sekularyzowanym świecie. Celem tego eseju jest ulokowanie jednostkowego cierpienia w szerszej, historycznej strukturze późnej nowoczesności poprzez badanie różnych zagadnień – będących w całkowitej zależności od edukacji, osobowości, rozumu, znaczenia i celu – poruszanych w dziełach Schillera, Kanta, Gadamera, Loewitha, Freuda oraz Junga. W duchu tych analiz można stwierdzić, że indywidualne cierpienie mieści się dzisiaj wewnątrz szerszego nurtu subiektywizacji i deterioryzacji (deterritorialization) w historii idei, które doprowadziły do czegoś, co – zapożyczając się pojęciowo u Gadamera, który mówił o „odróżnieniu estetycznym” – nazywam odróżnieniem psychologicznym. Polega ono na retrospektywnym przywłaszczeniu fundamentów i odpowiedniej pozytywizacji źródeł transcendentalnych w zatomizowanej sferze psychologicznej wewnętrzności jednostki. Za pomocą tej ostatniej możemy być może zacząć rozumieć paradoks świata cyfrowej hiper-łączności, w której cały świat mamy „na kliknięcie myszki”, podczas gdy tracimy jego widok.
Źródło:
Kwartalnik Pedagogiczny; 2015, 60(2 (236)); 245-265
0023-5938
Pojawia się w:
Kwartalnik Pedagogiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 65

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies