Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "French new wave" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Europeanness – A Nostalgic Object of Scrutiny at the Time of Pandemic
Autorzy:
Falkowska, Janina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/3200749.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Wyższa Szkoła Ekonomiczno-Humanistyczna w Bielsku-Białej
Tematy:
Europe
Europeanness
history
culture
nostalgia
nostalgic object
Impressionism
French New Wave
Opis:
The idea of Europeanness and European identity rather than the national identity gains in relevance in view of the symbolic reorganization of the geographic spaces. Moreover, the national identity issues have somewhat lost importance in view of the global hazard of the COVID pandemic. The purpose of this paper is to debate the concept of Europeanness and to express an ambivalent position on this notion. Taking into consideration the most recent accomplishments of cultural theory I would like to demonstrate that the so-called European identity is a nostalgic object recalled to reminisce about the time when globalization and global threats did not exist at the scale comparable to the present. Or, the knowledge about them was patchy due to the undeveloped internet communication. Taking into consideration the explanations of Arjun Appadurai and Svetlana Boym, I will deconstruct the notion of Europeanness in view of a broad idea of nostalgia which according to Boym interprets the past as illusory and non-existent.
Źródło:
Polonia Journal; 2021, 14; 13-31
2083-3121
Pojawia się w:
Polonia Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowa Fala po pół wieku
The New Wave After Fifty Years
Autorzy:
Lubelski, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408602.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
francuska nowa fala
Geoffrey Nowell-Smith
Jean-Luc Godard
French New Wave
Opis:
W piętnaście lat po napisaniu swojej monografii francuskiej Nowej Fali, autor – powracając do tego zjawiska – omawia najważniejsze spośród jego nowych opracowań, jakie powstały w międzyczasie na świecie, od angielskiej książki krytycznofilmowej Geoffreya Nowella-Smitha Making Waves (2008) po doktoraty i habilitacje napisane we Francji i w Niemczech. Efekt tego rekonansu badawczego zostaje przedstawiony w trzech  podrozdziałach zgodnych z ujęciami metodologicznymi poszczególnych opracowań: Nowa Fala jako prekursorka światowego przełomu; Nowa Fala jako reprezentacja francuskości; „Do utraty tchu” wobec epoki, płci kulturowej, przymusów pola, egzystencjalizmu.
Fifteen years after writing the monograph on the French New Wave, the author returns to the phe- nomenon, and presents the most important up to date work on the topic published worldwide since then. He presents Geoffrey Nowell-Smith’s Making waves (2008), and PhD and habilitation theses writen in France and Germany. The result of this preliminary research is presented in three subsections: New Wave as a precursor of the global breakthrough; New Wave as a representation of Frenchness; “Breathless” in relation to the period, gender, compulsion fields and existentialism.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2014, 85; 40-50
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niekończące się korytarze. Paradoksy architektury w filmie „Zeszłego roku w Marienbadzie” Alaina Resnais’go
Endless Corridors. The Paradoxes of Architecture in „Last Year in Marienbad” by Alain Resnais
Autorzy:
Kwiatkowska, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341119.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Alain Resnais
kino francuskie
francuska nowa fala
architektura
przestrzeń filmowa
narracja filmowa
labirynt
French cinema
French new wave
architecture
filmic space
film narrative
labyrinth
Opis:
Skomplikowane przestrzenie pałacowe i parkowe, w których toczy się akcja Zeszłego roku w Marienbadzie, pełnią funkcję – jak podkreślano w licznych analizach – znaczącego tła i finezyjnej scenografii, stają się istotnym tematem filmu, sugerują ważne interpretacje i decydują o nieoczywistej konstrukcji psychologicznej głównych bohaterów. Bardziej szczegółowa analiza filmu Alaina Resnais’go pozwala wskazać kluczowe paradoksy rządzące zarówno strukturami architektonicznymi, jak i narracyjnymi, a także ich wzajemnymi relacjami. Przestrzeń wykreowana w filmie jest jednocześnie ciągła i nieciągła, zamknięta i otwarta, skończona i nieskończona, dynamiczna i statyczna; jest też płaska, a zarazem silnie akcentuje iluzję głębi perspektywicznej. Paradoksy te są charakterystyczne również dla sztuki barokowej, a fakt, że film Resnais’go został nakręcony w takich właśnie  przestrzeniach, pozwala uznać go za wypowiedź teoretyczną, odnoszącą się także do relacji między kinem i architekturą. Zeszłego roku w Marienbadzie traktuje te sztuki nie jako przeciwstawne, ale jako komplementarne, mierzące się z podobnymi pragnieniami i ograniczeniami.
As it has been underlined in numerous analyses, complex spaces of palaces and parks, which are the setting of Last Year in Marienbad, play the role of a significant background and sophisticated scenography; they become a vital theme of the film, suggest important interpretations and are decisive for the unobvious psychological makeup of the main characters. A more detailed analysis of Resnais’s film allows to indicate the key paradoxes governing both architectural and narrative structures, as well as their mutual interrelations. The space created in the film is at the same time continuous and interrupted, closed and open, finite and infinite, dynamic and static, flat and powerfully accentuating the illusion of perspective and depth. These paradoxes are also characteristic of Baroque art, and the fact that Resnais’s film was shot in such spaces allows to perceive it as a theoretical utterance, concerning also the relations between cinema and architecture. Last Year in Marienbad treats these two branches of art not so much as opposing, but rather complementary, facing similar desires and limitations.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2020, 109; 35-49
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Agnès Varda amidst Images Sensuous Theory and Strategies of Resistance in Feminist Cinema
Autorzy:
Kwiatkowska, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22787270.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydział Ekonomiczno-Socjologiczny
Tematy:
Agnès Varda
Laura U. Marks
Vivian Sobchack
female film directors
women’s cinema
feminist film theory
sensuous theory
auteur cinema
French New Wave
Opis:
Sensuous theory has enriched the way in which we now analyze the multisensory film image as well as the embodied experience of the film viewer. Questions about the corporeality and sensuousness of the director, however, are addressed much less frequently from this perspective. Yet it is precisely this aspect that strikes me as particularly interesting, as it allows us to revisit the issue of the creative strategies employed by women in the cinema, and to pose questions about the meaning and status of the sensuous involvement of the female director in the production of her film. Does her corporeality, her physiological and sensory experience affect how the character are created, how the world is depicted, or, more significantly, the very matter of the film image? Can this involvement also become a conscious tactic of resistance against the dominant narrative and visual structures of “male cinema”? Taking these questions as my point of departure, I focus on the film of Agnès Varda The Beaches of Agnès (Les plages d’Agnès, 2008), which may be regarded as a statement that is just as personal and self-referential as it is possible to universalize. Varda uses the film as a way to examine her own life and art in the context of the history of cinema in the latter half of the 20th century, paying particular attention to the French New Wave, auteur cinema, independent film, and politically and socially engaged cinema. In The Beaches of Agnès Varda reiterates questions about her own status as a female director, accentuating the corporeal, sensuous, and affective connections with the film image, filmed objects, people, and places, the film crew, and, ultimately, the cinema as such.
Źródło:
Władza sądzenia; 2018, 14; 56-72
2300-1690
Pojawia się w:
Władza sądzenia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wizualna filozofia. Doświadczenie liminalne w „Szalonym Piotrusiu” Godarda
Visual Philosophy. The Liminal Experience in Godard’s „Pierrot the Madman”
Autorzy:
Radomski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/540644.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Mazowiecka Uczelnia Publiczna w Płocku
Tematy:
Pierrot the madman
Jean- Luc Godard
limitation
Victor Turner
French New Wave
rite of passage
anthropology
Szalony Piotruś
Jean-Luc Godard
liminalność
Francuska Nowa Fala
rytuał przejścia
antropologia
Opis:
„Szalonemu Piotrusiowi” Jeana-Luca Godarda warto się przyjrzeć, odwołując się do terminu liminalności, stosowanego przez Victora Turnera. Film zrealizowany został w 1965 roku, a zatem wpisuje się w nurt Francuskiej Nowej Fali. Najistotniejsza w konstrukcji dzieł kina francuskiego tego okresu była nowatorska forma. Charakteryzuje ją odmienny styl kadrowania, sposób montażu, używanie trzęsącej się kamery „z ręki” czy rezygnacja ze sztucznego oświetlenia na rzecz naturalnego. Artykuł analizuje film Godarda odwołując się do antropologicznych teorii rytuałów przejścia w kulturze.
„Pierrot the madman” Jeana-Luca Godarda is worth looking at referring to the limitation term used by Victor Turner. „Pierrot the madman” was made in 1965 and therefore belongs to the trend of the French New Wave. The most important issue of French cinema was the innovative form - different style of framing (not focusing on the beauty of the place but on its real appearance), the way of assembly (breaking the continuity on the axis of movement), using a shaking camera from the hand or abandoning artificial lighting to the natural. The article analyzes Godard’s film by referring to the rite of passage in culture.
Źródło:
Społeczeństwo. Edukacja. Język; 2017, 6; 99-107
2353-1266
2449-7983
Pojawia się w:
Społeczeństwo. Edukacja. Język
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
On Foreclosure and Fresh Cherries
O wykluczeniu i świeżych wiśniach
Autorzy:
Ajder, Teodor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593885.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Anna Baumgart
Polish Contemporary Art
Video art
Serge Daney
Women’s Rights
Film Theory
Jean-Luc Godard
French New Wave Cinema
Jacques Rivette
współczesna sztuka polska
video art
prawa kobiet
teoria filmu
francuska Nowa Fala w filmie
Opis:
This is an attempt to put a video artwork – Świeże wiśnie [Fresh cherries] by Anna Baumgart to a critical test proposed by the film critic Serge Daney. Daney formulated it while discussing a number of films that emerged in Europe as a result of the Holocaust experience. He claims that first, an author creating a film dealing with such a theme should not place beauty before the just; second, the author should honestly acknowledge the impossibility of telling the story – the stopping point in the course of history, when storytelling freezes or runs idle, and finally, such a film should not be talking about amnesia or repression, but rather about foreclosure, that is a hallucinatory return to the reality of something upon which it was impossible to place a ’judgment of reality’.
Artykuł stanowi próbę poddania pracy wideo, zatytułowanej Świeże wiśnie autorstwa Anny Baumgart, krytycznemu testowi zaproponowanemu przez krytyka filmowego Serge’a Daney’a. Daney sformułował go w czasie omawiania szeregu filmów, które powstały w Europie w wy-niku doświadczeń Holocaustu. Twierdzi on, że po pierwsze, autor/ka tworząc film o takim temacie nie powinien/na stawiać piękna nad słusznością, po drugie, powinien/na nadać filmo-wi szczerość, która uniemożliwiłaby opowiadanie fabuły. Jest to moment, w którym opowia-danie toczy się na jałowym biegu lub ulega zawieszeniu. Film taki nie powinien mówić w związku z tym o amnezji lub represji, lecz raczej o wykluczeniu, o halucynacyjnym powro-cie do prawdziwości czegoś, czego nie można było osądzić „orzeczeniem rzeczywistości”.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2013, 15; 89-106
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lewy Brzeg Nowej Fali czy Grupa z Lewego Brzegu?
The Left Bank of the New Wave or the Left Bank Group?
Autorzy:
Kwiatkowska, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32222562.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
nowa fala
Grupa z Lewego Brzegu
kino francuskie
New Wave
Left Bank Group
French cinema
Opis:
Artykuł jest poświęcony tzw. Grupie z Lewego Brzegu, czyli środowisku twórców kina francuskiego lat 50. i 60., których działalność rozpatruje się zwykle w szerszym kontekście Nowej Fali. Historycy filmu, od początku lat 60. po dziś, toczą spór nie tylko o status i charakter tego zjawiska, ale wręcz o samą zasadność jego wyodrębniania. Autorka przywołuje w artykule najważniejsze stanowiska historyków i krytyków filmu odnoszące się do Grupy z Lewego Brzegu, by ostatecznie wskazać dwie zarysowujące się strategie uprawiania historii kina: inkluzywną (dążącą do włączenia analizowanego zjawiska w kontekst Nowej Fali) oraz ekskluzywną (dowodzącą odrębności Grupy z Lewego Brzegu zarówno w wymiarze problemowym, jak i estetycznym). W praktyce filmoznawczej te dwie skrajne strategie rzadko jednak występują w stanie czystym, wyznaczają raczej pewną dynamikę badań historycznofilmowych – warto zatem zapytać o inne możliwe strategie pozwalające krytycznie redefiniować kanon kina.
The article is devoted to the analysis of the Left Bank Group, a contingent of French filmmakers of the 1950s and 1960s, whose work is usually considered in the wider context of the New Wave. Film historians from the 1960s to the present date are in dispute as to the status and character of this phenomenon, and the justifiability of granting it an identity of its own. The author refers to the most important stances of film historians and critics dealing with the Left Bank Group and identifies two broad strategies of practising film history: an inclusive one (aiming to include the analysed phenomenon into the New Wave) and the exclusive one (which argues for a completely separate identity of the Left Bank Group both in the aesthetic and problem areas). In film studies practice these two strategies rarely appear in pure form, rather they determine a certain direction for film history research – therefore it is worth considering whether other strategies are possible that would help to critically redefine the canon of cinema.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2015, 89-90; 70-81
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies