Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Flabellum" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Wachlarz w Kościele Wschodnim i Zachodnim oraz w kulturze świata
Fan in the Eastern and Western Church and in the culture of the world
Autorzy:
Wasilewska, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/783867.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
wachlarz typu ekran
oganiaczka
składany
brisé
Ripidion
flabellum
wachlarz na Bliskim i Dalekim Wschodzie
wachlarze japońskie osobiste
teatralne
wojenne
wachlarz chiński
koreański
fixed fan
folding fan
ripidion
Japanese personal
theater and military fans
Chinese fan
Korean fan
Opis:
The history of a fan – an object that could be seen as exquisite (or even superfluous) – is extremely rich and interesting from the point of view of customs, history and art history. It is amazing how this small object of everyday use, currently considered to be women’s fashion utensils, has had multiple and important functions for millennia. Since the earliest times, fans have been used for cooling, stripping insects, sun protection or setting fire. In ancient Egypt the fans were used by pharaohs and priests as attributes of power and grandeur. Until the 1950s, two fans (flabella) were used in the Western Church as an honorary distinction in processions during which the Pope was carried on shoulders on the gestatorial chair (sedia gestatoria). In the liturgy of the Eastern Church the use of fans (ripidia) has survived to our times, although their significance has already become entirely symbolic. Battle fans come from the Far East, where they served primarily as a sign of officer rank, but also as a weapon. They were used from the 6th to the 16th century, when they reached the peak of popularity. The fans arrived in Europe along with expeditions to the Far East. The golden times of fans came in the 17th and 18th centuries. They ruled in upper-class salons and royal courts throughout Europe. They have become a symbol of prosperity, refinement and coquetry regardless of the time of year. The fan has become the attribute of a lady. Folding fans have gained the most popularity. The fans were made of wood, precious metals, ivory, tortoiseshell, leather, parchment, silk, linen, paper, feathers, and also leaves. They were carved, painted, embroidered and decorated with jewels. They took different forms depending on the application and needs. They were small and large, straight, folded, pleated, round, semicircular, in the shape of a leaf or a streamer, on a long or short handle.
Historia wachlarza, wydawałoby się przedmiotu zbytkownego (a nawet zbędnego), jest niezwykle bogata i ciekawa z punktu widzenia obyczajów, historii i historii sztuki. To zdumiewające, jak ta niewielka rzecz codziennego użytku, współcześnie zaliczana do utensyliów mody kobiecej, przez tysiąclecia pełniła wielorakie i ważne funkcje. Od najdawniejszych czasów wachlarze były używane do ochłody, odpędzania owadów, ochrony przed słońcem czy do rozniecania ognia. W starożytnym Egipcie wachlarze paradne używane były przez faraonów i kapłanów jako atrybuty władzy i dostojeństwa. Do lat 50. XX wieku w Kościele Zachodnim były używane dwa wachlarze (flabella) jako wyróżnienie honorowe w procesjach, podczas których niesiono papieża na sedia gestatoria. W liturgii Kościoła Wschodniego do naszych czasów przetrwało używanie wachlarzy (ripidia), chociaż ich znaczenie stało się już zupełnie symboliczne. Znane są także wachlarze bojowe. Wywodzą się z Dalekiego Wschodu, gdzie służyły przede wszystkim jako oznaka rangi oficerskiej, ale także jako broń. Używane były od VI do XVI wieku, kiedy to osiągnęły szczyt popularności. Wachlarze do Europy przybyły wraz z wyprawami na Daleki Wschód. W XVII i XVIII wieku nastały złote czasy wachlarzy. Królowały w salonach wyższych sfer i na dworach królewskich całej Europy. Były symbolem dostatku, wykwintności i kokieterii bez względu na porę roku. Wachlarz stał się atrybutem damy. Największą popularność zyskały wachlarze składane. Wachlarze wykonywane były z drewna, metali szlachetnych, kości słoniowej, szylkretu, skóry, pergaminu, jedwabiu, płótna, papieru, piór, także z liści; były rzeźbione, malowane, haftowane i ozdabiane klejnotami. Przybierały różne formy w zależności od zastosowania i potrzeb, były małe i duże, proste, składane, plisowane, okrągłe, półkoliste, w kształcie liścia, chorągiewki, na długim lub krótkim uchwycie.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2019, 111; 357-392
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Three-dimensional micro- and nanostructural characteristics of the scleractinian coral skeleton: A biocalcification proxy
Autorzy:
Stolarski, J
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23012.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
scleractinian coral
biomineralization
Flabellum
Scleractinia
skeleton
Galaxea
microstructure
Desmophyllum
Platygyra
Stephanocyathus
coral
paleontology
fibre
Opis:
The contemporary “two−step model” of growth of the scleractinian skeleton is based mostly on transversely sectioned samples. According to this model, many skeletal elements e.g., septa are formed in two temporally distinct phases represented by (1) “centers of calcification” that are composed of homogenously distributed microcrystalline or/and organic components and serve as scaffolding for the further growth of (2) fibrous skeleton. Based on transverse and longitudinal sections and histochemical staining techniques, I demonstrate herein that in extant corals (i.e., Stephanocyathus, Flabellum, Desmophyllum, “Ceratotrochus”, Galaxea, Platygyra), the entire septal skeleton is composed of superimposed layers of mineral and organic−enriched phases. These may be interrupted in some directions of growth but in other directions there is continuity between “centers of calcification” and “fibers”, making any distinction between these two structures unclear. As an alternative to the “two−step model”, a “layered model” of skeletal growth is proposed, that explains the differences between “centers of calcification” and “fibers” in terms of differential growth dynamics between these regions. Instead of the traditional but inadequate “trabecular” and “centers of calcification” concepts, a distinction between deposits of the Rapid Accretion Front (dRAF; which in particular cases can be organized into Centers of Rapid Accretion (CRA), and Thickening Deposits (TD) is proposed. In the dRAF region, mineral components, ca. 50 nm in diameter, seem to match the size range of nodular structures recently interpreted as nascent CaCO₃ crystals. Remarkable regularity of the mineral/organic phase alternations (microbanding) in the TD skeleton of zooxanthellate corals and lack of such regular microbanding in azooxanthellate coralla is a promising criterion for distinguishing these two ecological coral groups on a skeletal basis, and one that could be applicable to fossils.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2003, 48, 4
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies