Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Extraordinary Minister" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    The cleric, the acolyte and the lay man determined, if necessary, as the ministers of Holy Communion
    Duchowny, akolita i świecki wyznaczany w przypadku konieczności jako szafarze Komunii św.
    Autorzy:
    Kwiatkowski, Damian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/950714.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    szafarz Komunii św.
    akolita
    szafarz nadzwyczajny
    Wiatyk
    uprawnienie
    minister of holy communion
    acolyte
    extraordinary minister
    viaticum
    authorization
    Opis:
    The minister of Holy Communion is the one whose task is allowed by liturgical legislation. There is a division on the ordinary ministers, they are the bishop, priest and deacon, and extraordinary ministers that are acolytes and lay men who are called to their service as a substitute for other ministers. The ordinary ministers can perform their service, unless they are not forbidden by the law as a result of imposed fines or bans. And, if there is a situation that the ordinary ministers cannot make the ministry, as disease, other service or too large number wishing to receive Holy Communion, the extraordinary minister can give Holy Communion. The extraordinary minister of Holy Communion is also the acolyte, what arise from the nature of his appointment to serve at the altar. If Holy Communion is provided on the way of Viaticum, the ministers are: parish priest, assistant priests, chaplain, and some superiors of religious institutes. In cases of necessity or with the consent of these ministers, this ministry can be made by other ordinary and extraordinary ministers.
    Szafarzem Komunii św. jest ten kogo prawodawstwo liturgiczne dopuszcza do spełniania tego zadania Istnieje podział na szafarzy zwyczajnych, jakimi są: biskup, prezbiter i diakon oraz na szafarzy nadzwyczajnych, którymi są akolici i świeccy wyznaczeni do swej posługi w zastępstwie innych szafarzy. Szafarze zwyczajni mogą wykonywać swą posługę, jeśli tylko nie zabrania im tego prawo w wyniku nałożonych kar lub zakazów. Natomiast, by mógł rozdzielać Komunię św. szafarz nadzwyczajny, musi zaistnieć sytuacja, która uniemożliwia działanie szafarzy zwyczajnych, jak ich choroba, inne posługi czy zbyt mała ich liczba względem pragnących przystąpić do Komunii św. Szafarzem nadzwyczajnym Komunii św. jest również Akolita, co wynika z natury jego przypisania do posługi przy ołtarzu. Jeśli Komunia św. jest udzielana na sposób Wiatyku, szafarzami są: proboszcz, wikariusz, kapelan i niektórzy przełożeni w instytutach zakonnych. W sytuacjach konieczności lub za zgodą wymienionych szafarzy, taką posługę mogą dokonywać inni szafarze zwyczajni i nadzwyczajni.
    Źródło:
    Rocznik Teologii Katolickiej; 2016, 15, 2
    1644-8855
    Pojawia się w:
    Rocznik Teologii Katolickiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Szafarze sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego. Aktualne normy kanoniczne
    Autorzy:
    Dyduch, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/950255.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Teologiczne
    Tematy:
    wtajemniczenie chrześcijańskie
    szafarz zwyczajny
    chrzest
    bierzmowanie
    Eucharystia
    szafarz nadzwyczajny
    Christian initiation
    ordinary minister
    extraordinary minister
    baptism
    confrimation
    Eucharist
    Opis:
    The teaching of the Second and the post-conciliar era gave us an adequate understanding of Christian initiation, which is embedded in the gradual inclusion of the person in communion with Jesus Christ and His Mystical Body, the Church. The sacraments of Christian initiation are: baptism, confirmation, and the Eucharist, which can be administered by ordinary and extraordinary ministers in accordance with canon law. These regulations are prone to development and modification, leaving unchanged the fundamental rules of Divine origin.
    Nauczanie Vaticanum II i okresu posoborowego nadały właściwe rozumienie wtajemniczeniu chrześcijańskiemu, które zasadza się na stopniowym włączaniu człowieka we wspólnotę z Jezusem Chrystusem i Jego mistycznym Ciałem, którym jest Kościół. Do sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego należą chrzest, bierzmowanie i Eucharystia, których mogą udzielać szafarze zwyczajni i nadzwyczajni stosownie do przepisów prawa kanonicznego. Przepisy te ulegają rozwojowi i modyfikacji, pozostawiając niezmienne fundamentalne zasady pochodzenia Bożego.
    Źródło:
    Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2018, 71, 1
    2391-8497
    0209-0872
    Pojawia się w:
    Ruch Biblijny i Liturgiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Posługi stałe jako jeden z trzech rodzajów służebnego zaangażowania wiernych świeckich
    Permanent Ministries as one of the Three Types of Servant Commitment of the Lay Faithful
    Autorzy:
    Kiliszek, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31233981.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    posługi
    akolita
    lektor
    katecheta
    katechista
    funkcje
    zadania
    obowiązki
    nadzwyczajny szafarz Komunii świętej
    ministries
    acolyte
    lector
    catechist
    functions
    tasks
    duties
    extraordinary minister of Holy Communion
    Opis:
    Artykuł przedstawia źródła prawa, będące podstawą do ustanowienia posług: lektora, akolity, katechety (katechisty) od reformy papieża Pawła VI do papieża Franciszka. W kolejnej części autor podaje zadania własne posługujących oraz zadania, które wykonują oni w czyimś zastępstwie. W dalszej części artykułu podejmuje rozważanie na temat istotnych różnic pomiędzy posługą a funkcją czy zadaniem ujętych w liście Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów do Przewodniczących Konferencji Biskupów w związku z wydaniem obrzędów ustanowienia posługi katechety. Po zestawieniu tych różnic opisane zostały powody, dla których w praktyce częściej powierza się funkcje i obowiązki, zamiast ustanawiać do posług. W podsumowaniu zostały zawarte najważniejsze różnice pomiędzy posługą a funkcją czy zadaniem.
    The article presents the sources of law, which are the basis for the establishment of the following ministries: lector, acolyte, catechist from the reform of Pope Paul VI to Pope Francis. In the next part, the author lists the servants’ own tasks and the tasks they perform on behalf of someone else. In the further part of the article, he considers the significant differences between the ministry and the function or task included in the letter of the Congregation for Divine Worship and the Discipline of the Sacraments to the Presidents of the Episcopal Conferences in connection with the issuance of the rite of establishing the ministry of catechist. After comparing these differences, the reasons why functions and tasks are more often entrusted in practice, rather than appointed to the ministry are described. The summary contains the most important differences between a ministry and a function or task.
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2022, 11, 2; 79-96
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Posługa akolity w ujęciu duchowościowo-liturgicznym
    The Acolyte’s Ministry Seen from a Spiritual and Liturgic Perspective
    Autorzy:
    Olech, Jakub
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2035060.pdf
    Data publikacji:
    2020-08-31
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    akolita
    duchowość akolity
    posługa akolity
    kapłaństwo wspólne
    kapłaństwo służebne
    święcenia niższe
    nadzwyczajny szafarz Komunii Świętej
    acolyte
    acolyte spirituality
    acolyte ministry
    common priesthood
    ministerial priesthood
    minor ordination
    extraordinary minister of the Holy Communion
    Opis:
    Potrydenckie obrzędy święceń akolitatu (święcenia niższe) wskazywały na to, że akolita ma być Bożym światłem dla innych (por. Mt 5,16; Flp 2,15-16). Akolici mają też być synami światłości (por. Ef 5,8; Łk 11,36), przyobleczonymi w zbroję światła (por. Rz 13,12), a będąc gorliwymi we wszelkiej sprawiedliwości, dobroci i prawdzie, mają oświecać siebie, innych i Kościół (por. Ef 5,9). Ponadto, przynosząc do ołtarza wino i wodę, sami mają składać w ofierze życie czyste i dobre uczynki (por. Rz 12,1). Duchowość akolity w ujęciu motu proprio Ministeria quaedam i obrzędów ustanowienia akolitów polega głównie na realizacji kapłaństwa wspólnego, tak przy stole Eucharystii, jak i w życiu. Duchowość akolity można też określić mianem eucharystycznej, która polega na składaniu duchowych ofiar w życiu i we Mszy Świętej oraz łączeniu ich z uobecnioną na sposób sakramentalny jedyną ofiarą Chrystusa w każdej Eucharystii. Duchowość eucharystyczna jest zarazem duchowością komunii, wyrasta bowiem z Boga jako komunii Osób, a od strony człowieka polega na budowaniu osobistych więzi z Osobami Trójcy Świętej. Prowadzi to do solidarności i służby, czyli odkrywania ludzi jako sióstr i braci w jednym Kościele i tworzenia z nimi więzów przyjaźni i współpracy w budowaniu mistycznego Ciała Chrystusowego. Duchowość komunii polega więc na konkretnym zaangażowaniu na rzecz innych ludzi, konkretnej pomocy im oraz konkretnych działaniach mających na celu budowanie wspólnoty między ludźmi, czego źródło i szczyt znajduje się w posłudze akolity siostrom i braciom podczas Eucharystii.
    The post-Tridentine rites for the ordination to the acolytate (minor orders) indicated that an acolyte was to be God's light for others (cf. Mt 5:16; Phil 2:15-16). Acolytes are also to be the children of light (cf. Eph 5:8; Lk 11:36), clothed with the armor of light (cf. Rom 13:12), and being zealous in all righteousness, goodness and truth they are to enlighten themselves, others and Church (cf. Eph 5:9). In addition, bringing wine and water to the altar they should sacrifice their own pure life and good works (cf. Rom 12:1). The acolyte’s spirituality according to motu proprio Ministeria quaedam and the rites of institution of acolytes consists mainly in the fulfilling of the common priesthood, both at the Eucharist table and in life. The acolyte's spirituality can also be called eucharistic which consists in making spiritual sacrifices in life and at the Holy Mass and joining them with the only sacrifice of Christ in each Eucharist. The eucharistic spirituality is also a spirituality of communion because it grows out of God as the communion of Persons and consists, on the human side, in building personal relationships with the Persons of the Holy Trinity. This leads to solidarity and service which means discovering people as sisters and brothers in one Church and creating bonds of friendship and cooperation with them in building the mystical Body of Christ. Therefore, the spirituality of communion consists in a real commitment to other people, real help for them and real actions aimed at building community between people, the source and summit of which is in the acolyte's serving brothers and sisters in the Eucharist.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 8; 25-37
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Connotazione giuridica e teologica del diaconato permanente alla luce del Nuovo Codice di Diritto Canonico, del Catechismo della Chiesa Cattolica e del Motu Proprio ‘Omnium in mentem’
    Juridical and Theological implication of the Permanent Diaconate in the light of the New Code of Canon Law, the Catechism of the Catholic Church and the 292 Motu Proprio ‘Omnium in mentem’ .......
    Autorzy:
    Selejdak, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1006341.pdf
    Data publikacji:
    2020-11-20
    Wydawca:
    Akademia Katolicka w Warszawie
    Tematy:
    Code of Canon Law
    Eucharist
    Word of God, Sacrament of Holy Orders
    Grades of the Sacrament of Holy Orders
    Diaconate, Presbyterate, Episcopate
    Common Priesthood
    Acting in the person of Christ the Head
    Permanent Diaconate
    Diaconal Functions
    Diaconal service of the Liturgy
    Word and Charity, Diocesan Bishop
    Extraordinary Minister
    Catechism of the Catholic Church
    Opis:
    The Code of Canon Law (1983), the Catechism of the Catholic Church (1992; 1997) and the Motu Proprio, Omnium in mentem (2009) of Pope Benedict XVI, seek to give a clearer definition of the juridical and theological implication of the Diaconate, specifically that exercised in a permanent way. Prior to the modifications brought about by the Motu Proprio, Omnium in mentem, the Code (cann. 1008-1009), aligns the diaconate to the priesthood and the episcopate, without sufficiently highlighting the nature of their distinctiveness. Canon 1008 affirms thatthrough the Sacrament of Holy Orders, some among the faithful are constituted sacred ministers in the Church, are marked by an indelible character and deputised to fulfil, in the Person of Christ the Head, the pastoral munus of Christ, subdivided by the now traditional terminology of the Second Vatican The Code of Canon Law (1983), the Catechism of the Catholic Church (1992; 1997) and the Motu Proprio, Omnium in mentem (2009) of Pope Benedict XVI, seek to give a clearer definition of the juridical and theological implication of the Diaconate, specifically that exercised in a permanent way. Prior to the modifications brought about by the Motu Proprio, Omnium in mentem, the Code (cann. 1008-1009), aligns the diaconate to the priesthood and the episcopate, without sufficiently highlighting the nature of their distinctiveness. Canon 1008 affirms that through the Sacrament of Holy Orders, some among the faithful are constituted sacred ministers in the Church, are marked by an indelible character and deputised to fulfil, in the Person of Christ the Head, the pastoral munus of Christ, subdivided by the now traditional terminology of the Second Vatican Council, into the 150 triple munus of teaching, sanctifying and governing. Canon 1009, §1, limits itself toCouncil, into the 150 triple munus of teaching, sanctifying and governing. Canon 1009, §1, limits itself to
    Źródło:
    Warszawskie Studia Teologiczne; 2020, 33, 1; 122-151
    0209-3782
    2719-7530
    Pojawia się w:
    Warszawskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies