Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Evita" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    EVA PERÓN INSPIRACJĄ DLA TWÓRCÓW. ŚWIĘTA CZY GRZESZNICA? OBRAZ EVITY W KULTURZE
    Eva Perón as an Inspiration for Artists. Saint or Sinner? Various Images of Evita
    Autorzy:
    Kuźnicka, Martyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/555894.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Instytut Studiów Iberyjskich i Iberoamerykańskich
    Tematy:
    Argentyna
    Evita Perón
    mit
    peronizm
    Argentina
    myth
    peronism
    Opis:
    Głównym celem artykułu jest dokonanie przeglądu dzieł kultury traktujących Evitę jako główny temat zainteresowań. Pokazanie Evy Perón jako bohaterki powieści, filmów czy poezji służy sformułowaniu oraz potwierdzeniu tezy o narastaniu mitu wokół jej osoby. Zestawienie ze sobą utworów powstałych na przestrzeni ponad pół wieku pozwala na prześledzenie zmieniających się w czasie wizji dotyczących argentyńskiej prezydentowej. Autorów zajmujących się Evitą można podzielić na kilka grup: jedni są jej bezwzględnymi krytykami, drudzy zagorzałymi zwolennikami, inni natomiast starają się być obiektywni. Czarny oraz złoty (nazywany też białym) mit ścierają się ze sobą wśród twórców z różnych krajów, żyjących w różnych czasach i mających zupełnie czasem odmienne światopoglądy. Bez wątpienia do najważniejszych tekstów na temat pierwszej damy peronizmu należą te, które wyszły spod pióra Borgesa, Cortazara, Martineza czy Walsha, obok nich znajdą się jednak nie mniej ciekawe prace innych artystów. Każdy z przywoływanych w artykule tytułów jest dowodem na to, że legenda narosła wokół Evity sprawiła, że z pamięci społeczeństwa zniknęła już historyczna postać Eva Perón, stale jednak obecna jest mityczna Evita: błogosławiona ostoja ubogich i cierpiących albo zawistna egoistka walcząca o pieniądze i sławę. Liderka peronizmu stała się mitem.
    The main aim of this article is to gather works of art which consider Evita an inspiration. Showing Eva Perón as a crucial character of novels, films or poems allows me to propose a thesis about the growing myth of this person. The comparison between texts created during over fifty years is a great opportunity to trace evolving pictures of the Argentina’s first lady. The authors interested in Evita could be divided into the following groups: some of them are ruthless critics, others are devoted supporters and the last ones are trying to be objective. The black and the gold (sometimes called the white one) myth are represented by artists from distinct countries, artists who were leaving in different times and – very often – with the completely different outlook. Obviously, there were the works of Borges, Cortázar, Martínez and Walsh about the first lady of peronism considered the most relevant, but right next to them there are also other, equally interesting, publications. Every work mentioned in this article is a proof that the legend focused on Evita in memory of a society as a historical figure named Eva Perón no longer exists. It was replaced by the myth of Evita: blessed shelter for poor and sufferers or envious egoist caring only about money and fame. The leader of peronism was turned into a myth.
    Źródło:
    Ameryka Łacińska. Kwartalnik analityczno-informacyjny; 2013, 21, 3-4(81-82); 192-219
    1506-8900
    2081-1152
    Pojawia się w:
    Ameryka Łacińska. Kwartalnik analityczno-informacyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Perón, Evita y los derechos políticos de la mujer argentina
    Perón, Evita and the Political Rights of the Argentinian Women
    Autorzy:
    Hecht, Avital
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1787958.pdf
    Data publikacji:
    2021-03-19
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Evita
    Kobieca Partia Peronistów
    Perón
    rezygnacja
    sufrażystka
    Female Peronist Party
    Resignation
    Female Suffrage
    Opis:
    Perón, Evita a prawa polityczne Argentynek Pierwsza administracja prezydenta Juana Domingo Peróna doprowadziła do nadania argentyńskim kobietom praw obywatelskich. Zarówno Eva Perón, jak i prezydent byli w stanie określić możliwości i potencjał głosów kobiet służący wzmocnieniu partii peronistów. Chociaż Evita nie mogła sprawować funkcji prezydenta, kilka kwestii rozstrzygnięto pod jej wpływem i przywództwem. Co najważniejsze, partia peronistów doprowadziła do uchwalenia w 1947 r. ustawy o prawie kobiet do głosowania. Ponadto inicjatywa nominacji Evity Perón na wiceprezydenta była promowana przy wsparciu CGT. Współpraca między Peronem, Evitą i ruchem robotniczym przekształciła drugą połowę lat 40. XX w. w okres wdrażania argentyńskiej równości obywatelskiej pod względem płci. Prawo do głosowania pozwoliło Argentynkom osiągnąć nowy status, dzięki któremu mogły one wpływać na politykę i życie społeczne swojego kraju, a także na swój krąg rodzinny. W wyborach w 1951 r., pomimo śmierci Evity i jej wcześniejszego „wyrzeczenia się” kandydatury na wiceprezydenta, Juan Perón został ponownie wybrany prezydentem większością głosów kobiet. W 1973 r. Isabel Perón, trzecia żona Juana, została wybrana na wiceprezydenta tuż przed trzecią kadencją męża – kształtując prezydencką formułę Peron‒Peron. Później Isabel została prezydentem Argentyny (1974–1976), jej władzę obalono w wojskowym zamachu stanu.   El primer gobierno de Juan Domingo Perón fué el que sentó la base de los derechos cívicos de la mujer argentina. Tanto Eva Perón como el mismo presidente supieron identificar la oportunidad y el potencial del voto femenino, con el fin de fortalecer las bases electorales del partido peronista y de sus jefes. A pesar que Evita no pudo ejercer un puesto ejecutivo en el marco presidencial, fue ella quien bajo su sombra y liderazgo, se creó el Partido Peronista Femenino, fué sancionada la Ley de Sufragio Femenino en 1947 y promovió junto con la Confederación General del Trabajo (CGT) la iniciativa de su propia postulación a la vicepresidencia. La colaboración entre Juan Perón, Evita y el movimiento obrero, transformaron la segunda mitad de los años cuarenta del siglo veinte en la cuna de la implementación de la igualdad cívica argentina, en términos de género. El derecho de voto femenino ubicó a la mujer argentina en un nuevo status desde el cual pudo influir en el ámbito pólitico y social de su país, aún fuera de su hogar y de su círculo familiar. En las elecciones de 1951, a pesar de la muerte de Evita y del anterior “Renunciamiento”, Juan Perón fue reelecto con mayoría de votos femeninos. Años más tarde, en 1973, Isabel Perón – su tercera esposa, fue electa vicepresidente en vísperas de la tercera presidencia de Juan Perón – conformando la fórmula presidencial Perón‒Perón y posteriormente se transformará Isabel en Presidenta de la República Argentina (1974–1976), por el Golpe de Estado que instituyó la dictadura militar.
    El primer gobierno de Juan Domingo Perón fué el que sentó la base de los derechos cívicos de la mujer argentina. Tanto Eva Perón como el mismo presidente supieron identificar la oportunidad y el potencial del voto femenino, con el fin de fortalecer las bases electorales del partido peronista y de sus jefes. A pesar que Evita no pudo ejercer un puesto ejecutivo en el marco presidencial, fue ella quien bajo su sombra y liderazgo, se creó el Partido Peronista Femenino, fué sancionada la Ley de Sufragio Femenino en 1947 y promovió junto con la Confederación General del Trabajo (CGT) la iniciativa de su propia postulación a la vicepresidencia. La colaboración entre Juan Perón, Evita y el movimiento obrero, transformaron la segunda mitad de los años cuarenta del siglo veinte en la cuna de la implementación de la igualdad cívica argentina, en términos de género. El derecho de voto femenino ubicó a la mujer argentina en un nuevo status desde el cual pudo influir en el ámbito pólitico y social de su país, aún fuera de su hogar y de su círculo familiar. En las elecciones de 1951, a pesar de la muerte de Evita y del anterior “Renunciamiento”, Juan Perón fue reelecto con mayoría de votos femeninos. Años más tarde, en 1973, Isabel Perón – su tercera esposa, fue electa vicepresidente en vísperas de la tercera presidencia de Juan Perón – conformando la fórmula presidencial Perón‒Perón y posteriormente se transformará Isabel en Presidenta de la República Argentina (1974–1976), por el Golpe de Estado que instituyó la dictadura militar.
    Juan Domingo Perón’s first administration led to the basis of the civic rights of the Argentinian women. Both Eva Perón and the President were able to identify the opportunity and the potential of the female vote, in order to strengthen the electoral basis of the Peronist party and their heads. Although Evita could not be in an executive position in the presidential setting, a few things happened under her influence and leadership. Most importantly, the female Peronist party was created and the law of women’s right to vote was passed in 1947. Furthermore, the initiative of her nomination to the Vice Presidency was promoted with the support of CGT. The collaboration between Peron, Evita and the labor movement, transformed the second half of the forties of the twentieth century in the cradle of the implementation of the Argentinian civic equality, in terms of gender. Female voting rights gave Argentinian women a new status from which they could influence the politics and social life in their country, in addition to their influence on their family circle. In the 1951 elections, despite the death of Evita and her previous “renunciation” to be a Vice President candidate, Juan Perón was re-elected with a majority of female votes. Later, in 1973, Isabel Perón, Juan’s third wife, was elected as a Vice President right before the third Presidency of Juan Perón ‒ shaping the presidential formula Peron‒Peron. Later, Isabel will become the President of Argentina (1974‒1976), until she was overthrown in a military coup.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 2; 177-191
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Między populizmem a barbarzyństwem: analiza figury Evity Perón
    Between Populism and Barbarism: An Analysis of the Figure of Evita Perón
    Autorzy:
    Geremek, Zuzanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2148071.pdf
    Data publikacji:
    2022-01-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Instytut Studiów Iberyjskich i Iberoamerykańskich
    Tematy:
    Argentyna
    Evita Perón
    Ernesto Laclau
    peronizm
    populizm
    Argentina
    Peronism
    populism
    Opis:
    Eva Duarte de Perón, druga żona argentyńskiego prezydenta Juana Domingo Perona, odcisnęła piętno nie tylko na XX wiecznej historii polityki argentyńskiej, lecz także na kształtowaniu się tożsamości narodowej Argentyńczyków. Postać ta jest wciąż żywa w literaturze, sztuce, twórczości dramatycznej i w popkulturze. W artykule przeanalizujemy w jaki sposób figura Evy Duarte była wykorzystywana przez ruch peronistyczny w Argentynie. Spróbujemy też wykazać, jak ważną, również symbolicznie, rolę odegrała i wciąż odgrywa w kształtowaniu się tożsamości argentyńskiej. Istotą artykułu będzie zatem wykazanie, iż Evita operuje w argentyńskim imaginarium społecznym nie tylko na poziomie historycznym, lecz także jako artefakt kultury, co zwiększa zasięg jej społecznego oddziaływania. Metodologicznie artykuł czerpie z teorii populizmu Ernesto Laclaua, teorii abiektu Julii Kristevy, oraz prac Martina Kohana, Paoli Cortés Rocca oraz Elsy Drucaroff. Mit Evity, z jej różnymi wariantami, skonfrontujemy z wizją kobiecości wypracowaną przez teorie feministyczne, by odpowiedzieć na szereg pytań: Jaka była jej rola w formowaniu się myśli peronistycznej? Czy rzeczywiście możemy uznawać ją za model feministki-rewolucjonistki? Czy sława Evity nie sprawiła, iż zamiast być podmiotem tworzącym dyskurs, stała się jego ofiarą?
    Eva Duarte de Perón, the second wife of Argentine President Juan Domingo Perón, left her mark not only on the 20th century history of Argentine politics, but also on the shaping of the Argentine national identity. She is still alive in literature, art, drama and popculture. In this article we will analyze how the figure of Evita Peron was used by the Peronist movement in Argentina. We will also try to show how important was the role she played in the Argentine identity formation process. The article focuses on the ways, in which the figure of Evita operates within the Argentinian social imaginary not only on a historical level, but also as a cultural artifact, which strengthens her posthumous influence on the Argentinian society.
    Źródło:
    Ameryka Łacińska. Kwartalnik analityczno-informacyjny; 2021, 29, 3-4 (113-114); 39-58
    1506-8900
    2081-1152
    Pojawia się w:
    Ameryka Łacińska. Kwartalnik analityczno-informacyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies