Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Europa i świat" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Jean Grondin i aktualność jego perspektywy hermeneutycznej dla Europy i świata
Jean Grondin and the relevance of his hermeneutical perspective for Europe and beyond
Autorzy:
Szymczyński, Tomasz R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31233282.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Jean Grondin
Hans-Georg Gadamer
philosophical hermeneutics
relativism
Europe and the world
hermeneutics of multilinguisticality
hermeneutyka filozoficzna
relatywizm
Europa i świat
hermeneutyka wielojęzykowości
Opis:
Europa i świat szczególnie ostatnimi czasy napotykają ponownie na coraz to nowe wydarzenia i procesy, których ujmowanie w kategoriach innych niż cierpienie byłoby trudne do uzasadnienia. Taki stan rzeczy prowokuje do formułowania pytań o sens egzystencji wpisanej w tego rodzaju okoliczności. W tym kontekście Jean Grondin, wychodząc od założeń hermeneutyki filozoficznej Hansa-Georga Gadamera, przekonuje, by zamiast przyzwalać na założenie o relatywizmie, co niesie szereg daleko idących konsekwencji dla naszego rozumienia otaczającego nas świata, powracać do tkwiącego u podstaw kultury zachodniej stanowiska, że sensownie można rozważać egzystencję człowieka wyłącznie w wyraźnie zarysowanych dla niej granicach, gdyż tylko wówczas mamy szanse na odnalezienie stosownej miary w odniesieniu do tego, jak określić nasze miejsce i jego sens. Brak zgody na ów relatywizm Grondin uzasadnia poprzez zwrócenie uwagi na fundamentalne rozróżnienie między fragmentami i całością rzeczywistości, którego zlekceważenie uznaje za jedną z ważnych przyczyn popularności tego współczesnego nurtu. Na tej podstawie ukazuje się, że właśnie w wyniku braku adekwatnego rozpoznania tego wyzwania w obszarze nauki i edukacji nasz świat społeczny zdaje się podlegać postępującej radykalizacji o dychotomicznym kształcie. Z jednej strony, staje się coraz bardziej zmatematyzowany, a z drugiej, trudna sztuka mądrości praktycznej ulega degradacji w wyniku daleko idącej polityzacji, w ramach której coraz większy rozdźwięk uwidacznia się między tym, co deklarowane oraz tym, co faktyczne. Natomiast zadanie problematyzowania tego stanu rzeczy, które powinno być traktowane jako jeden z zasadniczych celów nauk humanistycznych i społecznych zastąpione bywa jedynie skrupulatnym odnotowywaniem tego, co w efekcie braku tego rodzaju refleksji się wokół nas oraz z nami dzieje.
Europe and the world, particularly in recent times, are encountering again events and processes that would be difficult to justify in terms other than suffering. Such a state of affairs provokes the formulation of questions about the meaning of existence inscribed in such circumstances. In this context, Jean Grondin, starting from the assumptions of Hans-Georg Gadamer and his philosophical hermeneutics, argues that instead of accepting the supposition of relativism, which carries a number of far-reaching consequences for our understanding of the world, we should return to the position present at the sources of Western culture that reasonable considerations about the existence of man can be reflected only within the clearly defined boundaries of it, because only then we have a chance to find an appropriate measure in relation to how to define our place and its meaning. Grondin justifies his disagreement with the assumption of relativism by drawing attention to the fundamental distinction between fragments and the whole of reality, and disregard of it he considers as an important reason for the popularity of that contemporary trend. On this basis, it appears that it is due to the lack of an adequate recognition of this challenge in the field of science and education that our social world seems to undergo dichotomous progressive radicalization. On the one hand, it becomes more and more mathematized, and on the other hand, the difficult art of practical wisdom is being degraded as a result of far-reaching politicization, in which an increasing gap becomes apparent between what is declared and what is factual. Whereas, the task of problematization of such conjunctures, which should be treated as one of the fundamental aims of the humanities and social sciences, is at times replaced only by careful documenting what as a result of the lack of such reflection is happening around us and with us.
Źródło:
Rocznik Integracji Europejskiej; 2022, 16; 391-405
1899-6256
Pojawia się w:
Rocznik Integracji Europejskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
François Jullien and the Methodological Viewpoint Presented in his Detour and Access. Strategies of Meaning in China and Greece. Hermeneutical Perspective
François Jullien i optyka metodologiczna w jego Drogą okrężną i na wprost. Strategie sensu w Chinach i Grecji. Perspektywa hermeneutyczna
Autorzy:
Szymczyński, Tomasz R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32304269.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
François Jullien
China
Greece
Europe and the world
strategies of meaning
qualitative methodology
the hermeneutics of multilinguisticality
Chiny
Grecja
Europa i świat
strategie sensu
metodologia jakościowa
hermeneutyka wielojęzykowości
Opis:
François Jullien’s Detour and Access. Strategies of Meaning in China and Greece may be interpreted as an interesting example of the methodological challenge that arises around the question: to what extent does a specific strategy of meaning (stratégie du sens) taken as the subject of research influences the form and content of the results of this research? In addition, this may be viewed backward as well: to what extent a specific assumption regarding the form and content of research may affect its results? From this point of view, it is worth noting two fundamental tasks that constitute almost continuously double-intertwined obstacles in the narrative attempts of the Chinese cultural area. On the one hand, frequently observable chains of different proposals of translations of words and sentences. On the other hand, the presence of different strategies of meaning, which, in a way that is often not easy to grasp, influence the shape of “what” and “how” had been said, suggested, or maintained unexpressed at all. In this context, Jullien emphasizes the difference between “the word as definition” (la parole de définition) characteristic of the mainstream of Western culture and “the word as indication” (la parole indicielle), which the French philosopher attributes to articulations frequently occurring in the space of Chinese culture. Thus, there is a difference here within strategies that articulate meaning, which extends between what is general, and therefore abstract or abstracted, and what is holistic, and therefore constituting an inseparable unity. So, on the one hand, we are dealing with “knowing”, on the other hand, with “realizing”. This distinction underlines an extremely important challenge in the field of methodology, which should direct our attention to issues related solely to the scientific and philosophical thought devoted to human beings, and which is particularly clearly present with such attempts of interpretations at cross-cultural and multilingual insights.
Drogą okrężną i wprost do celu. Strategie sensu w Chinach i Grecji autorstwa François Julliena można interpretować jako interesujący przykład wyzwania metodologicznego, jakie pojawia się wokół pytania: w jakim stopniu określona strategia sensu (stratégie du sens) przyjęta jako przedmiot badań wpływa na formę i treść wyników tych badań? W dodatku, można tu również zastosować optykę odwrotną: w jakim stopniu określone założenia dotyczące formy i treści badań mogą wpływać na ich wyniki? Z tego punktu widzenia warto zwrócić uwagę na dwa fundamentalne wyzwania, które niemal stale stanowią podwójnie splecione przeszkody w próbach narracyjnych na temat chińskiego obszaru kulturowego. Z jednej strony, są to często obserwowane łańcuchy różnych propozycji tłumaczeń słów i zdań. Z drugiej strony, to obecność różnych strategii sensu, które w często niełatwy do uchwycenia sposób wpływają na kształt tego, „co” oraz „jak” zostało powiedziane, zasugerowane lub w ogóle niewypowiedziane. W tym kontekście Jullien podkreśla różnicę między „wypowiedzią definicyjną” (la parole de définition), którą francuski autor uznaje za charakterystyczną dla głównego nurtu kultury zachodniej oraz „wypowiedzią wskazującą” (la parole indicielle), którą zalicza on do artykulacji występujących często w przestrzeni kultury chińskiej. Ukazuje się tu zatem odmienność w strategiach artykułowania sensu, która rozciąga się między tym, co ogólne, a więc abstrakcyjne czy wyabstrahowane, a tym, co całościowe, a więc stanowiące nierozerwalną jedność. Mamy więc z jednej strony do czynienia z „poznaniem”, z drugiej zaś „uświadamianiem sobie”. To rozróżnienie podkreśla niezwykle doniosłe wyzwanie w dziedzinie metodologii, które powinno kierować naszą uwagę na zagadnienia związane z osobliwościami myśli naukowej oraz filozoficznej poświęconej człowiekowi, a które szczególnie wyraźnie uobecniają się wraz z próbami wglądów interpretacyjnych o charakterze międzykulturowym oraz wielojęzykowym.
Źródło:
Przegląd Politologiczny; 2022, 4; 27-39
1426-8876
Pojawia się w:
Przegląd Politologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies