Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "End-stage renal failure" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Effect of a bicarbonate-buffered peritoneal dialysis solution on clinical and laboratory indices of dialysis adequacy
    Autorzy:
    Chmielewski, Michał
    Bielińska-Ogrodnik, Dorota
    Jagodziński, Piotr
    Lichodziejewska-Niemierko, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/895747.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-29
    Wydawca:
    Gdański Uniwersytet Medyczny
    Tematy:
    peritoneal dialysis
    acid-base balance
    end-stage renal failure
    bicarbonate-based solutions
    Opis:
    Background: Biocompatible fluids were introduced to improve dialysis and patient outcome in end-stage renal disease. However, being buffered with lactate, they may insufficiently correct metabolic acidosis, and lead to changes in peritoneum structure. Bicarbonate buffered fluids might mitigate these complications. The aim of the study was to evaluate the influence of a bicarbonate dialysis fluid on clinical and laboratory indices of dialysis adequacy. Material and methods: 20 prevalent peritoneal dialysis (PD) patients created two groups. One group continued on lactate fluid, the other changed to bicarbonate solution. Clinical and laboratory indices of dialysis adequacy were evaluated at baseline, and at six weeks intervals for 24 weeks. Results: In bicarbonate group, pH was 7.36±0.03, HCO3 22.1±1.8 mmol/l at baseline and 7.36±0.04 and 21.2± 2.3 mmol/l at 24 weeks, while in controls pH equaled 7.35±0.12, HCO3 22.2±1.4 mmol/l, at baseline, and 7.40±0.03, and 22.3±1.8 mmol/l, at 24 weeks, with no significant differences. Dialysis adequacy (urea Kt/V), urine output and dialysis ultrafiltration did not differ between the groups, either at baseline or at study termination. Conclusions: Bicarbonate PD solution appears to be similar to standard fluid in the impact on hydration status and on acid/base balance. Longitudinal studies are needed to assess long-term advantages of these biocompatible solutions.
    Źródło:
    European Journal of Translational and Clinical Medicine; 2020, 3, 1; 11-15
    2657-3148
    2657-3156
    Pojawia się w:
    European Journal of Translational and Clinical Medicine
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ hemodializy na stężenie glukozy w płynie pozakomórkowym u chorych ze schyłkową niewydolnością nerek w przebiegu lub bez cukrzycy
    Effect of hemodialysis on glucose concentration in extracellular liquid in patients with end stage renal failure with and without diabetes
    Autorzy:
    Firlej-Pruś, Magdalena
    Grzeszczak, Władysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1039166.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
    Tematy:
    schyłkowa niewydolność nerek
    nefropatia cukrzycowa
    hemodializa
    ciągłe monitorowanie glikemii
    cgms
    end-stage renal failure
    diabetic nephropathy
    haemodialysis
    Opis:
    The aim of this study was: 1) to establish the course of glycemic variability in the extracellular liquid in patients with renal insuffi ciency during hemodialysis 2) to compare the diff erences and course of glycemic variability in the extracellular liquid between patients with renal insufficiency because of diabetes and patients with renal insuffi ciency due to another serious medical condition. In order to achieve the above, a study of the glycemic variability in the extracellular liquid was done with a CGMS device on 60 hemodialysed patients in the dialysis center of the Provincial Hospital in Bielsko-Biala. The reason for renal insuffi ciency was diabetic nephropathy in 37 patients and other reasons in 23 patients. Comparing the glycemic variability during hemodialysis, it has been stated that the most dynamic is the fi rst hour of hemodialysis whereas the largest decreases in glycemia levels were noticed in the second and third hour of hemodialysis both in the diabetics and non-diabetics groups. In the diabetic nephropathy group, the decrease in glycemia levels in the second hour reached 10,08 ± 12,45 mg/dl and in the third one 10,07 ± 14,91 mg/dl. In the group without diabetic nephropathy, the decreases in glycemia levels reached 8,96 ± 10,31 mg/dl in the second hour and 6,61 ± 12,50 mg/dl in the third hour of hemodialysis. The research also proved that the average areas below the glycemic variability curve in particular hours of hemodialysis show statistically significant differences depending on diabetes presence. The most statistically significant relationship appeared in the first hour of hemodialysis – p = 0,0130, in the second one p = 0,035 and in the third p = 0,041. In the last hour of hemodialysis no statistically important differences were noticed in the area below the glycemic variability curve between the researched group with diabetes and without it.
    Celem pracy było: 1) ustalenie przebiegu zmienności stężenia glukozy w płynie pozakomórkowym u chorych z niewydolnością nerek w czasie trwania hemodializy oraz 2) porównanie różnic i przebiegu zmienności stężeń glukozy w płynie pozakomórkowym w czasie trwania hemodializy pomiędzy chorymi z niewydolnością nerek z powodu cukrzycy i chorymi z niewydolnością nerek na tle innym niż cukrzyca. W tym celu przeprowadzono badanie zmienności glikemii w płynie pozakomórkowym przy użyciu urządzenia CGMS u 60 chorych hemodializowanych w Stacji Dializ Szpitala Wojewódzkiego w Bielsku-Białej. U 37 badanych niewydolność nerek była wywołana nefropatią cukrzycową, u pozostałych 23 osób przyczyna niewydolności nerek była inna. Porównując zmiany glikemii w czasie trwania hemodializy stwierdzono, iż najbardziej dynamiczna jest pierwsza godzina hemodializy, natomiast największe obniżenie glikemii odnotowano w drugiej i trzeciej godzinie hemodializy zarówno w grupie badanych z cukrzycą, jak i bez tego schorzenia. W grupie badanych z nefropatią cukrzycową obniżenie poziomu glikemii w drugiej godzinie wynosiło 10,08 ± 12,45 mg/dl, a w trzeciej 10,07 ± 14,91 mg/dl. W grupie chorych bez nefropatii cukrzycowej obniżenie poziomu glikemii podczas hemodializy wynosiło odpowiednio: 8,96 ± 10,31 mg/dl w drugiej godzinie oraz 6,61 ± 12,50 mg/dl w trzeciej. W badaniu wykazano ponadto, iż średnie powierzchnie pod krzywą zmienności glikemii w poszczególnych godzinach hemodializy wykazują istotne statystycznie różnice zależnie od obecności cukrzycy. Najsilniejsza zależność wystąpiła w pierwszej godzinie hemodializy: p = 0,0130, w drugiej wyniosła 0,035, a w trzeciej – 0,041. W ostatniej godzinie hemodializy nie wykazano istotnych statystycznie różnic między powierzchnią pod krzywą zmienności glikemii w grupie badanych z cukrzycą oraz bez cukrzycy.
    Źródło:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2012, 66, 6; 13-26
    1734-025X
    Pojawia się w:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Opieka pielęgniarska nad pacjentem dializowanym z powodu cukrzycowej choroby nerek – studium przypadku
    Nursing care of patients dialysed due to diabetic kidney disease – case study
    Autorzy:
    Żółtańska, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/472682.pdf
    Data publikacji:
    2017-12-01
    Wydawca:
    Collegium Witelona Uczelnia Państwowa
    Tematy:
    Schyłkowa niewydolność nerek
    cukrzycowa choroba nerek
    hemodializa
    problemy pielęgnacyjne
    End-stage renal failure
    diabetic kidney disease
    hemodialysis
    nursing
    Opis:
    Na całym świecie, w tym także w Polsce, obserwuje się stały wzrost populacji pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek wymagających leczenia nerkozastępczego. Liczba chorych dializowanych z powodu cukrzycowej choroby nerek utrzymuje się na wysokim poziomie i systematycznie rośnie. Celem pracy była próba ukazania zakresu opieki pielęgniarskiej nad pacjentem dializowanym z powodu cukrzycowej choroby nerek. Posłużono się metodą „studium indywidualnego przypadku”. Wykorzystano techniki badawcze: wywiad, analiza dokumentacji medycznej, obserwacja, pomiar parametrów życiowych. Opieka pielęgniarska nad pacjentem dializowanym z powodu cukrzycowej choroby nerek wymaga wnikliwej obserwacji chorego oraz umiejętności rozpoznawania i szybkiego reagowania na mogące wystąpić powikłania hemodializy. Celem opieki jest umiejętne rozpoznawanie problemów pielęgnacyjnych i wprowadzenie profesjonalnych działań, które doprowadzą do ich rozwiązania. Oprócz działań doraźnych niezbędna jest edukacja i profilaktyka.
    Worldwide, Poland included, a steady increase can be observed in the population of patients with end-stage renal disease who require renal replacement therapy. The number of the sick dialysed due to diabetic kidney disease remains high and is growing systematically. The aim of this paper is to present the nursing problems involved in the care of patients dialysed due to diabetic kidney disease. The ‘individual case study’ method has been employed here. The research techniques used include: an interview, a talk, an analysis of medical documentation, participant observation as well as an analysis of the results of laboratory and specialist tests. Nursing care of patients dialysed due to diabetic renal disease involves their careful observation as well as requiring the ability to recognise and quickly respond to possible complications following hemodialysis. The purpose of the care in question is skillful identification of nursing problems and implementation of solutions leading to effective problem resolution. Apart from immediate actions, education and prophylaxis are essential.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy; 2017, 4, 25
    1896-8333
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rhabdomyolysis induced by lipid-lowering therapy in patients with end-stage renal failure maintained on continuous ambulatory peritoneal dialysis – clinical implications
    Rabdomioliza indukowana lekami hipolipemizującymi u chorych z terminalną niewydolnością nerek leczonych ciągłą ambulatoryjną dializą otrzewnową – wnioski kliniczne
    Autorzy:
    Żywiec, Joanna
    Tomaszewski, Maciej
    Żukowska-Szczechowska, Ewa
    Grzeszczak, Władysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1038909.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
    Tematy:
    rhabdomyolysis
    lipid-lowering therapy
    end-stage renal failure
    continuous ambulatory peritoneal dialysis
    side effects
    rabdomioliza
    terapia hipolipemizująca
    objawy uboczne
    terminalna niewydolność nerek
    ciągła ambulatoryjna dializa otrzewnowa
    Opis:
    The cases of rhabdomyolysis induced by lipid-lowering therapy in three patients with end-stage renal failure undergoing continuous ambulatory peritoneal dialysis (CAPD) are presented. In most of the cases, the diagnosis of rhabdomyolysis was not problematic regarding their typical clinical symptoms and laboratory examinations. One patient, presumably due to diabetic neuropathy, did not experience typical muscle pain but only asthenia, abdominal pain and an enhanced serum kinase creatine level. Lipid-lowering drug cessation and intensification of the CAPD scheme were effective in all the cases. In certain cases LDL-apheresis was required. The high frequency of lipid disturbances and an enhanced cardio-vascular risk among CADO patients are reasons for the wide-spread use of lipid-lowering agents in this group of patients. Analysis of potential drug interactions, and diagnostic alertness (with watchful observation of atypical symptoms) are required because of the possibility of rhabdomyolysis occurrence as a side effect of this method. Interruption of lipid-lowering therapy with intensification of the peritoneal dialysis scheme are sufficiently effective treatment of iatrogenic rhabdomyolysis among CAPD patients. Persistent hyperlipidaemia with an individual’s predisposition to myolysis after different lipid-lowering agents remain a therapeutic problem.
    Praca przedstawia przebieg rabdomiolizy wywołanej stosowaniem farmakoterapii hipolipemizującej u trzech chorych ze schyłkową niewydolnością nerek, leczonych nerkozastępczo metodą ciągłej ambulatoryjnej dializy otrzewnowej (CADO). Dwóch chorych prezentowało klasyczne objawy kliniczne rabdomiolizy, co w połączeniu z wynikami badań laboratoryjnych stanowiło oczywistą podstawę rozpoznania. W przypadku trzeciego chorego, prawdopodobnie w efekcie współistniejącej neuropatii cukrzycowej, nie występowały typowe bóle mięśniowe, a jedynie osłabienie mięśni, bóle brzucha i podwyższony poziom kinazy kreatynowej w surowicy. U wszystkich chorych uzyskano poprawę w wyniku odstawienia leku hipolipemizującego i intensyfi kacji schematu dializy otrzewnowej. W wybranych przypadkach w dalszej obserwacji konieczne było zastosowanie LDL-aferezy. Duża częstość występowania zaburzeń lipidowych oraz zwiększone ryzyko schorzeń sercowo-naczyniowych wśród chorych leczonych nerkozastępczo są powodem szerokiego stosowania leków hipolipemizujących w tej grupie osób. Możliwość wystąpienia rabdomiolizy jako powikłania takiego leczenia wymaga od lekarza analizy potencjalnych interakcji lekowych oraz czujności diagnostycznej, w tym bacznej obserwacji atypowej symptomatologii. Przerwanie leczenia hipolipemizującego oraz intensyfi kacja dializy otrzewnowej są wystarczająco efektywnym sposobem leczenia jatrogennej rabdomiolizy u chorych CADO. Problemem terapeutycznym nadal pozostaje utrzymująca się hiperlipidemia, przy równoczesnej osobniczej skłonności do występowania miolizy po różnych preparatach z grupy leków hipolipemizujących.
    Źródło:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2012, 66, 4; 71-75
    1734-025X
    Pojawia się w:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Long-time survival of a female with primary amyloidosis treated by peritoneal dialysis
    Autorzy:
    Grzebalska, Agnieszka M.
    Sak, Jarosław
    Prystupa, Andrzej
    Książek, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/972730.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Wsi
    Tematy:
    kidney failure
    peritoneal dialysis
    end-stage renal disease
    Amyloidosis
    Opis:
    Introduction. Amyloidosis, both primary and secondary, is a systemic disease characterized by extracellular deposition of fibrillar protein in vital organs, leading to their injury and even insufficiency. It results in a poor diagnosis, especially for patients with primary amyloidosis. Kidney involvement is typical and usually manifests by proteinuria, mainly nephrotic range, leading to end-stage renal disease (ESRD). Patients with ESRD need renal replacement therapy (RRT). Some data claim that better results and longer patient, survival are observed in peritoneal dialysed rather than in haemodialysed patients. Case report. The case is described of 19-year-old Caucasian woman with primary amyloidosis. Inherited primary amyloidosis with abnormal apolipoprotein A-I was established. The patient was successfully treated with peritoneal dialysis for 87 months. After this period, she was transferred for haemodialysis. Such a long survival time on peritoneal dialysis (PD) in a patient with primary amyloidosis has not been found. It is believed that the lowering of immunoglobulin levels in blood and normalization of total protein in serum effectively removed, through dialysate, the pathological polyclonal proteins. This effect probably also sustained cardio-circulatory sufficiency of the patient and significantly prolonged her survival. Conclusion. Peritoneal dialysis is an effective and recommended method of treatment in patients suffering from primary amyloidosis. Peritoneal dialysis should be the first choice therapy in ESRD patient; contrary to haemodialysis, peritoneal dialysis removes pathological proteins and allows the avoidance of intra-dialytic hypotension.
    Źródło:
    Journal of Pre-Clinical and Clinical Research; 2017, 11, 1; 22-24
    1898-2395
    Pojawia się w:
    Journal of Pre-Clinical and Clinical Research
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies