Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Ecumenical dialogue" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 62
Tytuł:
WIZYTA DUSZPASTERSKA KS. KARD. JÓZEFA GLEMPA, PRYMASA POLSKI W ANGLII, WALII I SZKOCJI W DNIACH OD 21 LUTEGO DO 4 MARCA 1985 ROKU ORAZ W IRLANDII W DNIACH OD 18 DO 23 STYCZNIA 1988 ROKU
PASTORAL VISITS CARDINAL JÓZEF GLEMP, PRIMATE OF POLAND, IN ENGLAND, WALES AND SCOTLAND FROM FEBRUARY 21, 1985 TO JANUARY 4, 1985 AND IN IRELAND FROM JANUARY 18, 1988 TO JANUARY 23, 1988
Autorzy:
Wyszowadzki, Władysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/489992.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara
Tematy:
pasterska wizyta Prymasa Polski, dialog ekumeniczny, Polski rzymskokatolicki kościół w Wielkiej Brytanii
a pastoral visit by the Primate of Poland, ecumenical dialogue, Polish Roman Catholic Church in Great Britain
Opis:
The article describes a pastoral visit by Cardinal Jozef Glemp, the Polish Primate in Great Britain (England, Scotland and Wales) in 1985 and a visit in Ireland in 1988. The author portrays the significant meaning of the visit equally to the Polish Catholic community on the British Isles and to the Primate's unprecedented contribution in building a bridge between the Polish and the British communities. The visit contributed to the better understanding by the British people of the history, mentality and the cultural values of the society of the Polish nation. At the same time it also helped to influence a lively ecumenical dialog between Christian communities in Great Britain. It highlighted to the Western world the difficult political situation of the communist Poland, oppressed by leaders hostile to the church. The visit by Cardinal Glemp assisted greatly in initiating new programmes of helping Poles back home in areas of medicine, culture and society in general. The author reminds us of the significance of the Primate’s visit, vividly commented by the British media: television, radio and the press, which unanimously related with great respect and recognition for the Head of the Polish Church and all its official meetings with the hierarchy of the Catholic and Anglican churches in Britain.
Źródło:
Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej; 2017, 24; 545-555
1234-8880
Pojawia się w:
Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Benedict XVI’s Ecumenical Dialogue with the Eastern Orthodox Church
Autorzy:
Warzeszak, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2150210.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
ecumenical dialogue
path toward unity
fraternity
ancient Christian tradition
Orthodox Church
ecumenical collaboration
Opis:
The author of this article presents Benedict XVI’s ecumenical dialogue with the Eastern Orthodox Church as a whole through the speeches, declarations, and homilies that he delivered to representatives of the Eastern Church. This dialogue is undoubtedly significant. As a pope, Benedict XVI fostered and authoritatively promoted this interchange by initiating meetings, participating in communal prayer, teaching, treating those who he encountered with fraternal friendship and charity, and overcoming various obstacles. The Holy Father emphasized the theological studies that the two Churches share in common, because complete and visible communion cannot exist without unity of faith. As always – and particularly as the theologian and as the Prefect of the Congregation for the Doctrine of the Faith – he taught that both Churches could celebrate the Eucharist together only when they are fully united. When would this happen? According to Benedict XVI, such union is a gift from God for which the faithful must pray and toward which they must work by: evangelizing together, mutually resisting ideologies hostile to Christianity and humanity, ensuring peace and justice among Christians and those who follow other religions, and cooperating in charitable care of the poor, the sick, and the needy.
Źródło:
Rocznik Teologii Katolickiej; 2020, 19; 187-210
1644-8855
Pojawia się w:
Rocznik Teologii Katolickiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Dekret o ekumenizmie” Soboru Watykańskiego II w spojrzeniu teologów prawosławnych
The Decree on Ecumenism” of the Second Vatican Council as seen by Orthodox theologians
Autorzy:
Tofiluk, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/503245.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:
Dekret o ekumenizmie
Vaticanum II
teologia prawosławna
eklezjologia
dialog ekumeniczny
The Decree on Ecumenism
Orthodox theology
ecclesiology
ecumenical dialogue
Opis:
Despite some disputable problems we must see the role and great significance of The Decree on Ecumenism. It still must be treated as the beginning of the way towards Christian unity; its assessment must refer not only to what it contributed to, but also to what it may contribute to - the unity of the Church. The ecumenical approach presented in The Decree on Ecumenism is correct and it may become a model to follow; it often corresponds with the image of the relationships between churches. From the perspective of the Orthodox Church it is important that ecumenical issues and the desire for unity are based on the strong foundation of ecclesiology. Even though the Decree often speaks about the “unity of Christians”, the objective of the ecumenical movement is the unity of the Church, which is reached by the rapprochement of Christians. Not the unity of Christians, but the unity of the Church, even if understanding of the nature of this unity is not discusses or, in other words, it is left open. In this silence the ecumenical approach can be seen.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 2016, 25, 4; 71-80
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Is There True Peace Without Truth? Ideological Roots of a Recent Statement of the Central Committee of the World Council of Churches on Religion and Violence
Czy istnieje prawdziwy pokój bez prawdy? Ideologiczne korzenie stanowiska Komitetu Centralnego Światowej Rady Kościołów na temat religii i przemocy
Autorzy:
Składanowski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595073.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
World Council of Churches
violence
peace
inter-religious dialogue
ecumenical ideology
Światowa Rada Kościołów
przemoc
pokój
dialog międzyreligijny
ideologia ekumeniczna
Opis:
The article aims to demonstrate ideological roots of the social and theological attitude of the World Council of Churches on the example of the recent official statement of the Central Committee of the WCC issued on June 28, 2016 which regards the connection between religion and violence. Particular emphasis is put on an attempt to explain how the ideology accepted by the WCC, and present in a more or less distinct manner in the documents of this organization, influences the presentation of Christian teaching regarding peace in the said document. The article analyses the mentioned document, starting from the manner in which the phenomenon of violence has been tackled. Further, it examines those statements in which the WCC is presented as promoting the inter-religious dialogue and peace.
Artykuł ma na celu ukazanie ideologicznych korzeni społecznego i teologicznego zaangażowania Światowej Rady Kościołów na przykładzie oficjalnego stanowiska Komitetu Centralnego Światowej Rady Kościołów, wydanego 28 czerwca 2016 r., które dotyczy związku religii i przemocy. Szczególny nacisk kładzie się na próbę wyjaśnienia, w jaki sposób ideologia uznawana przez Radę i obecna w mniej lub bardziej wyraźny sposób w dokumentach tej organizacji wpływa na przedstawienie chrześcijańskiego nauczania dotyczącego pokoju w omawianym stanowisku. Artykuł analizuje ten dokument, zaczynając od sposobu, w jaki Rada podchodzi do zjawiska przemocy. W dalszej kolejności w artykule omawiane są powiązane wypowiedzi Rady, w których uznaje się ona za promotora dialogu międzyreligijnego i pokoju na świecie.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2016, 16; 305-318
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Milczenie i słowo w dialogu ekumenicznym
Silence and Word in the Ecumenical Dialogue
Autorzy:
Składanowski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/553875.pdf
Data publikacji:
2019-06-28
Wydawca:
Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:
ekumenizm
dialog ekumeniczny
ruch ekumeniczny
dokumenty ekumeniczne
ecumenism
ecumenical dialogue
ecumenical movement
ecumenical statements
Opis:
Analiza dokumentów dialogowych wskazuje na to, że istnieją ważne obszary tematyczne, które nie są w nich poruszane lub też, dość często, są poruszane w sposób fragmentaryczny, tak aby bardziej zaakcentować istniejące zbieżności niż skalę i konsekwencje rozbieżności. Dotyczy to zarówno pewnych kontrowersji dogmatycznych, jak też zagadnień etycznych. Milczenie w dialogu ekumenicznym jest zatem ambiwalentne: może być wyrazem oczekiwania na dalszy postęp tego dialogu i przezwyciężenie trudności, ale może również być próbą uchylenia się od kwestii najtrudniejszych i ich oceny. Tak zarysowany kontekst wyznacza cel tej krótkiej refleksji teologicznoekumenicznej, podejmującej kwestie milczenia i słowa w dialogu ekumenicznym. Najpierw warto przyjrzeć się milczeniu – temu, o czym i w jaki sposób milczy się w dialogu ekumenicznym. Następnie można przypatrzeć się charakterystyce ekumenicznego słowa.
An analysis of dialogue documents indicates that there are important thematic areas that are not addressed in them or, quite often, are addressed in a fragmented way, so as to more accentuate existing convergences than the scale and consequences of discrepancies. This applies to both certain dogmatic controversies and ethical issues. Silence in the ecumenical dialogue is therefore ambivalent. It can be an expression of expectations for further progress of this dialogue and overcoming difficulties, but it can also be an attempt to evade the most difficult issues and their assessment. It is the context which sets the goal of this brief theological-ecumenical reflection. The article addresses the issues of silence and word in the ecumenical dialogue. Firstly, it proposes some ways of interpreting „ecumenical silence”. Secondly, it presents the characteristics of the „ecumenical word”.
Źródło:
Sympozjum; 2019, 1(36); 99-118
2543-5442
Pojawia się w:
Sympozjum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bliskość i różnice tradycji chrześcijańskiego monastycyzmu Wschodu i Zachodu
Closeness and Differences in the Tradition of Christian Monasticism of the East and the West
Autorzy:
Sawicki, Bernard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571423.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
monastycyzm
Kościół wschodni
Kościół zachodni
dialog ekumeniczny
monasticism
Eastern Church
Western Church
ecumenical dialogue
Opis:
Jedną z ważniejszych przestrzeni dialogu ekumenicznego między Kościołami Wschodu i Zachodu jest monastycyzm. Mimo wspólnych korzeni jego formy i znaczenie w Kościele różnią się na Wschodzie i Zachodzie. Różnice te dotyczą w większości roli przełożonego, instytucjonalnych aspektów życia i relacji z władzami kościelnymi. Stała wymiana tekstów i inspiracji zawsze była świadectwem nieustannego dialogu między dwiema tradycjami tego samego stylu życia. Dzisiaj wspólne wartości, współdzielone przez mnichów wschodnich i zachodnich, takie jak „duchowe ojcostwo”, kultura i wychowanie, mogą okazać się pomocne nie tylko w dialogu ekumenicznym, lecz i w procesie ewangelizacji.
One of the important platforms of the ecumenical dialogue between Eastern and Western Churches is monasticism. Despite common roots, its forms and meaning in the Church is different in the West and in the East. These differences concern mostly the role of superior, the institutional aspects of life and reference to the Church authorities. The constant exchange of texts and inspirations has always been a sign of permanent dialogue between two traditions of the same style of life. Today, the common values shared by the monks both in the West and the East, such like “spiritual fatherhood”, culture and education may become helpful not only for the ecumenical dialogue but also in the process of evangelization.
Źródło:
Polonia Sacra; 2018, 22, 2(51); 159-174
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ekumeniczny wymiar mariologii
The Ecumenical Dimmension of Mariology
Autorzy:
Rabiej, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595117.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
mariology
ecumenical dialogue
ecclesiology
mariologia
dialog ekumeniczny
eklezjologia
Opis:
The paper analyzes contemporary trends in mariology. It briefly outlines the assumptions of the maximalist (christotypic) and minimalist (ecclesiotypic) mariology. By suggesting their complementarity the ecumenical model of mariology is proposed. His basis is systematically developed in many bilateral groups, e.g.: The Ecumenical Society of the Blessed Virgin Mary in England, The Anglican-Roman Catholic International Commission – ARCIC, The Lutheran-Catholic Commission in the USA and Germany, The Group of Dombes. Echoes of these arrangements have been reflected in the content of catechisms developed by local churches, e.g. in the Netherlands, Germany and France.
Artykuł podejmuje analizę współczesnych nurtów w mariologii. W zwięzły sposób zarysowuje założenia mariologii maksymalistycznej (chrystotypicznej) i minimalistycznej (eklezjotypicznej). Postulując ich komplementarność, proponuje model ekumeniczny mariologii, której podstawy są systematycznie wypracowywane w wielu grupach bilateralnych. Dla przykładu zaprezentowano owoce prac: Ekumenicznego Stowarzyszenia Błogosławionej Dziewicy Maryi w Anglii, Międzynarodowej Komisji Anglikańsko-Katolickiej, Komisji do Dialogu Luterańsko-Katolickiego w USA, Luterańsko-katolickiej grupy na terenie Niemiec, Grupy z Dombes. Echa tych uzgodnień znalazły swoje odzwierciedlenie w treści katechizmów wypracowywanych przez Kościoły lokalne, np. w Holandii, Niemczech czy Francji.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2017, 17; 381-392
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Fides quaerens dialogum". Prymat biskupa Rzymu w dialogu z Kościołami Wschodu
"Fides quaerens dialogum". The Primacy of the Bishop of Rome in the Dialogue with the Churches of East
Autorzy:
Rabczyński, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1050718.pdf
Data publikacji:
2020-02-27
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
prymat biskupa Rzymu
jedność Kościoła
dialog ekumeniczny
dialog z Kościołami Wschodu
dialog rzymskokatolicko-prawosławny
synodalność Kościoła
primacy of the Bishop of Rome
unity of the Church
ecumenical dialogue
dialogue with Eastern Churches
Roman Catholic-Orthodox dialogue
synodality of the Church
Opis:
Sobór Watykański II otworzył nową perspektywę dialogu ekumenicznego z Kościołami Wschodu niebędącymi w pełnej jedności z Kościołem Rzymskokatolickim. Zagadnienie prymatu biskupa Rzymu jawi się jako ważny temat tego dialogu na płaszczyźnie teologicznej. Problematykę prymacjalną należy rozpatrywać, odwołując się przede wszystkim do tajemnicy Kościoła ustanowionego przez Jezusa Chrystusa. Od 1980 roku można mówić o instytucjonalnym dialogu teologicznym rzymskokatolicko-prawosławnym na forum światowym. Jego owocem są przygotowane w komisjach mieszanych i wspólnie przyjęte dokumenty. Urząd następcy Piotra kształtował się przez wieki, wzrastał i rozwijał się wraz z całą wspólnotą wierzących w Jezusa Chrystusa. Prymat biskupa Rzymu jest posługą jedności i polega przede wszystkim na trosce następcy Piotra o komunię wszystkich Kościołów partykularnych (lokalnych). W Kościele Rzymskokatolickim podkreśla się, że realizacja wskazanego celu wymaga, aby łączył się on z autorytetem i konkretną władzą. Nie może on być jedynie prymatem honorowym, pozbawionym jurysdykcji. Kościoły wschodnie pojmują prymat biskupa Rzymu jako pierwszeństwo honorowe, a nie jurysdykcyjne. Następca Piotra jest primus inter pares, pierwszym w gronie równych mu patriarchów. Widać tu wyraźnie supremację soborowości (synodalności) nad urzędem papieża. Współczesne dowartościowanie kolegialności i synodalności w rzymskokatolickich wypowiedziach magisterialnych oraz badania teologów nad ich implikacjami mogą stać się nowym impulsem w dialogu ekumenicznym z Kościołami Wschodu.
The Second Vatican Council created a new perspective for the ecumenical dialogue with the Eastern Churches which are not in full unity with the Roman Catholic Church. The notion of the primacy of the Bishop of Rome is an important theological issue within this dialogue. The subject of primacy ought to be considered with reference to the mystery of the Church established by Jesus Christ. Since 1980 it is possible to speak of an institutionalizeddialogue between the Roman Catholic and the Orthodox Church on world stage. It results in the documents prepared by mixed committees and jointly accepted. The office of St. Peter’s Successor has been shaped throughout centuries and developing alongside the whole community of those who believe in Jesus Christ. The primacy of the Bishop of Rome is a service of togetherness and shows above all St. Peter’s Successor’s concern for the communion of all particular (local) Churches. The Roman Catholic Church emphasizes that the realization of the indicated task requires an authority and exact knowledge. It cannot be merely an honorary primacy devoid of jurisdiction. The Eastern Churches see the primacy of the Bishop of Rome as an honorary, and not jurisdictional, precedence. St. Peter’s Successor is primus inter pares, the first among equal patriarchs. What is clearly visible here is the supremacy of the Vatican Council (synodality) over the office of the Pope. The contemporary appreciation of collegiality and synodality in the statements from the Roman Catholic magistrates and theologians’ research on their implications may become a new impulse in the ecumenical dialogue with the Churches of the East.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2019, 13, 2; 165-185
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prymat Biskupa Rzymu w dialogu rzymskokatolicko-anglikańskim na forum światowym
Primacy of the Bishop of Rome in a global dialogue between the Roman Catholic and Anglican Church
Autorzy:
Rabczyński, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480194.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
dialog ekumeniczny
dialog rzymskokatolicko-anglikański
jedność Kościoła
Międzynarodowa Komisja Anglikańsko-Rzymskokatolicka (ARCIC)
prymat Biskupa Rzymu
synodalność Kościoła
primacy of the Bishop of Rome
Roman Catholic-Anglican dialogue
Anglican-Roman Catholic International Commission (ARCIC)
The Church unity
ecumenical dialogue
synodality of the Church
Opis:
Problematyka natury Kościoła, sprawowania w nim władzy – zwłaszcza kwestia prymatu Biskupa Rzymu – należą do głównych zagadnień w dialogu ekumenicznym. Od ponad pół wieku prowadzony jest dialog teologiczny Kościoła rzymskokatolickiego ze Wspólnotą anglikańską na forum światowym. W 1969 roku powołano Międzynarodową Komisję Anglikańsko-Rzymskokatolicką (Anglican-Roman Catholic International Commission – ARCIC). Jej prace obejmują trzy okresy: ARCIC I (1970-1981), ARCIC II (1983-2011) oraz ARCIC III (2011- do chwili obecnej). Problematyka prymatu Następcy Piotra została podjęta w czterech deklaracjach: ARCIC I – Dokument z Wenecji (1976), Dokument z Windsoru (1981) wraz z dodanymi do deklaracji Wyjaśnieniami (1979-1981); ARCIC II – Dar autorytetu (1999); ARCIC III – Dokument z Erfurtu (2017). Dialog zaowocował znacznym zbliżeniem doktrynalnym. Nie oznacza to pełnego uznania przez anglikanów katolickiego rozumienia urzędu prymacjalnego. Promowana przez papieża Franciszka zasada synodalności Kościoła otwiera nowe nadzieje ekumeniczne; tematyka prymatu Biskupa Rzymu pozostaje otwarta.
The issues concerning the nature of the Church and exercising the authority in it, particularly the Papal primacy, are the main problems in the ecumenical dialogue. The theological dialogue of the Roman Catholic Church with the Anglican Community has been held for over half a century. In 1969 Anglican-Roman Catholic International Commission (ARCIC) was appointed. Its work covers three periods: ARCIC I (1970-1981), ARCIC II (1983-2011) and ARCIC III (2011- up to now). The issue of the primacy of Peter’s Successor was addressed in four declarations: ARCIC I – the Venetian Document (1976), The Windsor Document (1981) along with Elucidations added to the declaration (1979-1981); ARCIC II – The Gift of Authority (1999) and ARCIC III – The Erfurt Document (2017). A significant doctrinal rapprochement was attained. It does not mean that Anglicans fully acknowledge the Catholic understanding of primacy. The principle of the synodality of the Church promoted by Pope Francis opens new ecumenical hopes. The issue of the Papal primacy remains open.
Źródło:
Nurt SVD; 2020, 1; 131-146
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sources of the Encyclical „Ut unum sint"
Autorzy:
Přibyl, Stanislav
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/40277638.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Holy Scripture
ecumenical dialogue
Catholic Church
Orthodox Churches
Protestant Reformation
Code of Canon Law
encyclical
papacy
magisterium
Tradition
Catholic faith
Opis:
John Paul II’s encyclical Ut unum sint on commitment to ecumenism was published 30 years after the ground-breaking ecumenism decree of Vatican II Unitatis redintegratio. It was meant to present a summary of everything the Catholic Church and its partners achieved in the field of ecumenical efforts. However, the article does not list these achievements but discusses the very fundamentals of Catholic identity, namely, how the Catholic Church is to remain faithful to itself in developing ecumenical dialogue with other churches and ecclesial communities. The article thus provides a detailed analysis of the way the encyclical uses the basic sources of faith, that is, the logia of the Sacred Scripture, Church Fathers and the Magisterium. As one might expect, the documents of the Magisterium that are quoted are the documents of Vatican II because this council represents a real turning point in the relations of the Catholic Church towards ecumenism. The article also considers the role of the canon law for ecumenism because both codices of canon law as well as the ecumenical directory represent major tools for the realisation of ecumenical efforts.
Encyklika Jana Pawła II Ut unum sint o zaangażowaniu w ekumenizm została opublikowana 30 lat po przełomowym dla ekumenizmu dekrecie Vaticanum II Unitatis redintegratio. Miała ona przedstawić podsumowanie wszystkiego, co Kościół katolicki i jego partnerzy osiągnęli w dziedzinie wysiłków ekumenicznych. Artykuł nie wylicza jednak tych osiągnięć, ale omawia same podstawy tożsamości katolickiej, czyli to, w jaki sposób Kościół katolicki ma pozostać wierny sobie w rozwijaniu dialogu ekumenicznego z innymi Kościołami i wspólnotami kościelnymi. W artykule dokonano zatem szczegółowej analizy sposobu, w jaki encyklika wykorzystuje podstawowe źródła wiary, tj. logia Pisma Świętego, Ojców Kościoła i Magisterium. Jak można się spodziewać, cytowanymi dokumentami tego Magisterium są dokumenty Soboru Watykańskiego II, ponieważ sobór ten stanowi prawdziwy punkt zwrotny w relacjach kościoła katolickiego do ekumenizmu. W artykule rozważana jest również rola prawa kanonicznego dla ekumenizmu, ponieważ zarówno kodeksy prawa kanonicznego, jak i katalog ekumeniczny stanowią główne narzędzia realizacji wysiłków ekumenicznych.
Źródło:
Ecumeny and Law; 2022, 10, 2; 7-28
2353-4877
2391-4327
Pojawia się w:
Ecumeny and Law
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Urząd kościelny jako służba Ewangelii. Od reformacyjnego postulatu do ekumenicznego konsensusu
Ordained Ministry as Service to the Gospel. From Reformation Postulate to Ecumenical Consensus
Autorzy:
Porada, Rajmund
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2108779.pdf
Data publikacji:
2022-08-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
urząd kościelny
reformacja
sukcesja apostolska
Sobór Watykański II
dialog ekumeniczny
ministry
Reformation
apostolic succession
Second Vatican Council
ecumenical dialogue
Opis:
Relacja urzędu kościelnego i Ewangelii jest kluczowym problemem w relacjach ekumenicznych, zwłaszcza z Kościołami poreformacyjnymi. Reformacyjna krytyka dotyczyła w dużym stopniu nadużyć związanych z redukcjonistycznym sprawowaniem tego urzędu i stawianiem go ponad Ewangelię. Tymczasem właściwym jego zadaniem jest służba świadectwa wobec Bożego słowa. W ekumenicznej dobie również katolicka teologia może przyłączyć się do reformacyjnego postulatu pojmowania urzędu kościelnego w perspektywie służby Słowu. Taki sposób ujęcia wynika z ekumenicznego dialogu nad tą kwestią, zapoczątkowanego po katolickiej stronie przez nauczanie Soboru Watykańskiego II odnośnie do relacji Słowa i urzędu. Kluczowym czynnikiem tego procesu było pogłębione rozumienie sukcesji apostolskiej i dowartościowanie wierności Ewangelii jako istotnego znaku apostolskości Kościoła, zdystansowanie się zaś od rozumienia urzędu w perspektywie władzy. Postępując w chronologicznym porządku w pierwszym etapie została ukazana historyczna ewolucja w rozumieniu urzędu kościelnego w kontekście sukcesji apostolskiej. Następnie wskazano na elementy nauczania Soboru Watykańskiego II i niektórych raportów dialogu katolicko-luterańskiego stanowiących wkład do rozumienia urzędu kościelnego przede wszystkim jako służby świadectwa Słowu.
The relationship of the ordained ministry and the Gospel is a key problem in ecumenical relations, especially with the post-Reformation churches. Reformation criticism was largely concerned with the abuses associated with a reductionist exercise of this ministry and placing it above the Gospel. Meanwhile, its proper task is to serve as a witness to the word of God. In the ecumenical era, also Catholic theology may join the reformation postulate of understanding the ministry as a service to the Word. This approach is the result of the ecumenical dialogue on this issue, initiated on the Catholic side by the teaching of the Second Vatican Council regarding the relationship between the Word and ministry. A key factor in this process was a deeper understanding of apostolic succession and an appreciation of fidelity to the Gospel as an essential sign of the Church's apostolicity, while distancing oneself from an understanding of the ordained ministry as authority. Following a chronological order, the first stage will show the historical evolution in the understanding of the ministry in apostolic succession. Then, elements of the teaching of the Second Vatican Council and some achievements of reports of the Catholic-Lutheran dialogue will be pointed out, which contribute to an understanding of the ordained ministry primarily as a service of witness to the Word.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 7; 107-123
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Urzeczywistnianie się Kościoła w dialogu ekumenicznym – perspektywa katolicka
Self-realization of the Church in ecumenical dialogue – Catholic perspective
Autorzy:
Porada, Rajmund
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/972802.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydział Teologiczny
Tematy:
Kościół
eklezjologia
dialog ekumeniczny
Sobór Watykański II
Church
ecclesiology
ecumenical dialogue
Vatican Council II
Opis:
W kontekście rozważań nad Kościołem jako wydarzeniem dialogu artykuł ma na celu ukazanie dialogu ekumenicznego jako istotnego elementu eklezjalnej tożsamości. Wprawdzie sam dialog doktrynalny nie wyczerpuje ekumenicznej działalności Kościoła, jednak jest on istotnym narzędziem w procesie odbudowywania jego widzialnej jedności i wyrazem dialogicznej struktury Kościoła. Dlatego uznano, że w warunkach konfesyjnych podziałów należy mu przypisać w równym stopniu kościelnotwórczą rolę, jak czyni się to w odniesieniu do tradycyjnych form kościelnego dialogu wiary. Dla zrealizowania właściwego celu artykułu najpierw podjęto refleksję nad ogólnymi założeniami pojmowania Kościoła jako rzeczywistości dialogicznej oraz dialogiem jako metodą służącą wypracowywaniu w Kościele konsensusu wiary. Kolejne punkty koncentrują się na ukazaniu znaczenia dialogu ekumenicznego dla urzeczywistniania eklezjalnej tożsamości Kościołów i wspólnot kościelnych oraz warunkach, które po stronie katolickiej pozwoliły usunąć pierwotne przeszkody dla uznania dialogu ekumenicznego jako istotnego wydarzenia eklezjalnego.
In the context of reflections on the Church as a dialogical reality, the article aims to show ecumenical dialogue as an essential element of the ecclesial identity. Although the doctrinal dialogue itself does not exhaust the ecumenical activity of the Church, it is an important instrument in the process of rebuilding its visible unity and expressing the dialogical structure of the Church. Therefore, it was assumed that in the conditions of confessional divisions the ecumenical dialogue should be appreciate in its churchbuilding role as much as it is done in relation to the traditional forms of dialogue of faith. In order to achieve the proper aim of the article, the general assumptions of understanding of the Church as a dialogical reality and dialogue as a method which has been applied in developing of a consensus of faith in the Church were made first. Subsequent points are focused on showing the importance of ecumenical dialogue for the realization of the ecclesial identity of churches and ecclesial communities and the conditions which has enabled the Catholic side to remove the original obstacles to the recognition of ecumenical dialogue as an important ecclesial reality.
Źródło:
Studia Paradyskie; 2018, 28; 69-82
0860-8539
Pojawia się w:
Studia Paradyskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ewangelickie oraz katolickie nauczanie o antykoncepcji jako sporny obszar dialogu ekumenicznego
The Evangelical and Catholic Teaching about Contraception as a Disputed Area of Ecumenical Dialogue
Autorzy:
Podzielny, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595192.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
ewangelicka etyka teologiczna, katolicka teologia moralna, antykoncepcja, dialog ekumeniczny
Evangelical theological ethics, Catholic moral theology, contraception, ecumenical dialogue
Opis:
The aim of this study is to look at the problem of contraception in the ecumenical context. A special occasion for such reflection is the fiftieth anniversary of the publication by Pope Paul VI the Humanae vitae encyclical on the regulation of birth (1968). It is known that the Catholic Church in its official statements completely differently evaluates the use of contraceptives than the Evangelical Churches. Evangelicals, like other Protestant communities, already in the 1930s accepted contraception as a form of responsible spouses’ approach to parenthood. In the Catholic Church, contraceptive methods are treated as wicked, opposed to the morality of a marriage act. The subject of contraception is therefore still a controversial area of ecumenical dialogue. Nevertheless, the statements of some theologians or Catholic bishops referring to the teaching of Pope Francis may perhaps change something in this matter.
Celem niniejszego artykułu jest spojrzenie na problematykę antykoncepcji w kontekście ekumenicznym. Szczególną okazją ku takiej refleksji jest przypadająca w 2018 r. pięćdziesiąta rocznica opublikowania przez papieża Pawła VI encykliki Humanae vitae o zasadach moralnych w dziedzinie przekazywania życia ludzkiego. Wiadomo, iż Kościół katolicki w swych oficjalnych wypowiedziach zupełnie inaczej ocenia stosowanie środków antykoncepcyjnych niż Kościoły ewangelickie. Te ostatnie bowiem, podobnie jak inne Wspólnoty protestanckie, już w latach trzydziestych XX w. zaakceptowały antykoncepcję jako formę odpowiedzialnego podejścia małżonków do rodzicielstwa. W Kościele katolickim metody antykoncepcyjne traktowane są natomiast jako niegodziwe, sprzeciwiające się moralności aktu małżeńskiego. Temat antykoncepcji stanowi więc ciągle sporny obszar dialogu ekumenicznego. Niemniej jednak wypowiedzi niektórych teologów lub biskupów katolickich, powołujących się na nauczanie papieża Franciszka, być może zmienią coś w tej kwestii.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2018, 18; 317-332
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Non-Catholic Reactions to Veritatis Splendor
Niekatolickie reakcje na Veritatis Splendor
Autorzy:
Nowosad, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/594926.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Veritatis splendor, moral theology/Christian ethics, ecumenical dialogue, Christian moral life
Veritatis splendor, teologia moralna/etyka chrześcijańska, dialog ekumeniczny, chrześcijańskie życie moralne
Opis:
A growing ecumenical awareness among Christian theologians and ethicists has found in John Paul II’s moral encyclical Veritatis Splendor a fresh impetus for a development of common studies of moral issues. Not few mainly Protestant ethicists expressed their comments on the way the Pope discusses and defines fundamental problems of Christian moral teaching. Some of those comments were apparently positive, at times even enthusiastic (e.g. R. Benne, S. Hauerwas, O. O’Donovan, J.B. Elshtain), while others displayed a mixed reaction to the papal teaching (e.g. L.S. Mudge. G. Meilaender, M. Banner). There were also some authors who approached Veritatis Splendor critically, some even rejected it altogether (e.g. N.P. Harvey, R. Preston, H. Oppenheimer).
Wraz z coraz głębszym zrozumieniem prawdy o tym, że „kto podziela jedną wiarę w Chrystusa, winien dzielić także jedno życie w Chrystusie” (ARCIC II, Life in Christ), tematyka moralna znajduje dla siebie coraz więcej miejsca w dialogu ekumenicznym. Zarazem chrześcijanie różnych tradycji mają coraz większą świadomość konieczności dawania wspólnego świadectwa wobec świata, także co do życia moralnego uczniów Chrystusa. Szczególnym źródłem dla ekumenicznych debat nad fundamentalnymi problemami chrześcijańskiego nauczania moralnego stała się encyklika Jana Pawła II Veritatis splendor. Liczne grono etyków i teologów, głównie protestanckich (luterańskich, anglikańskich, metodystycznych i innych), dało wyraz swoim przekonaniom, odnosząc się do podstawowych bądź bardziej szczegółowych zagadnień, przedstawionych w tym dokumencie. Wiele spośród tych opinii ma charakter pozytywny, niekiedy nawet entuzjastyczny (np. S. Hauerwas, O. O’Donovan, J.B. Elhstain, R. Benne), podczas gdy inne jawią się jako dwuznaczne – wskazują na aspekty godne pochwały, ale i ze swego punktu widzenia formułują oceny krytyczne (np. L.S. Mudge. G. Meilaender, M. Banner). Są i tacy, którzy papieską wizję chrześcijańskiego życia moralnego wręcz odrzucają, często jednak nie podając poważnych racji (np. N.P. Harvey, R. Preston, H. Oppenheimer). Te zróżnicowane komentarze potwierdzają jednocześnie, że także dla niekatolików Veritatis splendor stała się szczególnie godnym uwagi dokumentem nauczania katolickiego, obok którego nie można przejść obojętnie.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2015, 15; 97-122
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola wschodniego katolicyzmu w optyce zjednoczenia chrześcijańskiego
Role of the Eastern Catholicism in Optics of Unification Christian
Autorzy:
Moskałyk, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1601632.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
wschodni Kościół katolicki
wschodni katolicyzm
dialog ekumeniczny
zjednoczenie
the Eastern Catholic Church
eastern Catholicism
ecumenical dialogue
unification
Opis:
Cały okres powojenny aż do przemian ustrojowo-społecznych w końcu lat osiemdziesiątych ubiegłego stulecia był bardzo złożony i na długo zdestabilizował struktury wschodniego Kościoła katolickiego we wschodniej Europie. W związku z tym katolicka wspólnota wschodnia pod wieloma względami była postrzegana jako pewna odmienność wspólnotowa wewnątrz Kościoła rzymskiego. Ta forma recepcji obowiązywała m.in. w ówczesnej Polsce, gdzie miejscowych grekokatolików utożsamiano jedynie z zjawiskiem obrządkowym.
The historical role of the Eastern Catholicism causes still many contradictions and ambiguities. Like there is this objective reasons, which have completely different base than modern sometimes incredibly attempt to interpret the phenomenon. It must be emphasized that the main factor inspiring attention to the heritage of the Eastern Catholics in recent times is the Ecumenical dialogue in the field of Catholic-Orthodox. On the background of often to exchange views on the historical authenticity and effectiveness of a pragmatic of the Eastern Catholic. Provided here the fundamental method of action is directed on you will achieve real progress in the Catholic-Orthodox unification process, from here completely not by chance the so-called Uniate Church is surrendering to the specific judgement. This judgement assumes different shades and the different weight depending on the degree of employing pages in specific moments.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2016, 10, 1; 33-45
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 62

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies