Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Eastern Catholic Churches" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-13 z 13
    Tytuł:
    Opieka duszpasterska nad wiernymi katolickich kościołów wschodnich na terytoriach łacińskich
    The pastoral care over the faithful of the eastern catholic churches on the latin territories
    Autorzy:
    Nowicka, Urszula
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/496407.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
    Tematy:
    the pastoral care
    the Eastern Catholic Churches
    Opis:
    As a result of changing the place of living, the eastern Catholic faithful, often settle down on the traditional Latin territories maintaining under the ordinary’s jurisdiction who belongs to a different Church sui iuris. The lack of the pastoral care and the lack of the possibility to use Church’s goods which the life gives cannot be the result of this situation. Therefore both the Code of Canon Law and the Code of Canons of the Eastern Churches establish the rules which are to provide the eastern believers the proper care that is implemented in a few ways: by erected the hierarchy itself of eastern Churches on the Latin territories or by appointing the pastors who are to be responsible for the believers of the other rite, establishing the dioceses and the rite’s parishes and appointing the Episcopal vicar.
    Źródło:
    Seminare. Poszukiwania naukowe; 2010, 28; 29-40
    1232-8766
    Pojawia się w:
    Seminare. Poszukiwania naukowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Extra ecclesiam nulla salus w katolickich Kościołach wschodnich
    Autorzy:
    Blaza, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2131992.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-01
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Religioznawcze
    Tematy:
    Union
    salvation
    Eastern Catholic Churches
    Roman Catholic Church
    Opis:
    The history of the Eastern Catholic Churches has its origin in the church unions, which were concluded by some Eastern Christians with Rome in the second millennium of Christianity. Eastern Catholic Churches generally understood the extra ecclesiam nulla salus principle as it was understood at a given historical moment by the Roman Catholic Church. Eastern Christians who wanted union with Rome had to adapt to ecclesiology, which prevailed at the given moment in the Roman Catholic Church. On the other hand, these Churches want to preserve their theological specificity in the Catholic Church.
    Źródło:
    Przegląd Religioznawczy; 2020, 4/278; 129-138
    1230-4379
    Pojawia się w:
    Przegląd Religioznawczy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    LA TUTELA SOBRE LOS CATÓLICOS ORIENTALES EN LOS TERRITORIOS DE LA IGLESIA LATINA
    Autorzy:
    Wojciechowski, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/915871.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    eparchy
    territory administrative
    Eastern Catholic Churches
    pastoral care
    territory ecclesiastical
    Opis:
    Outside their own territories, the Eastern Catholic Churches adopt a variety of pastoral structures, such as eparchies or exarchates. Moreover, there are also parishes that bring together the followers of various Eastern Churches which donot reside within the given territory. The priests of Eastern Churches who exercisepastoral care over the followers, oftentimes participate and serve in the structures of the Latin Church as well. In order to be able to do so, they must have beengranted bi-ritual faculties from Rome, the Holy See.
    Źródło:
    Review of European and Comparative Law; 2016, 26-27, 3-4; 107-121
    2545-384X
    Pojawia się w:
    Review of European and Comparative Law
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The presence of the Orthodox Churches and the Eastern-rite Catholic Churches in the III Extraordinary General Assembly of the Synod of Bishops .
    Autorzy:
    Laurinyecz, Mihály
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1008692.pdf
    Data publikacji:
    2019-01-05
    Wydawca:
    Akademia Katolicka w Warszawie
    Tematy:
    Synod o rodzinie 2014
    wschodnie Kościoły katolickie
    Kościoły prawosławne
    family synod 2014
    eastern catholic churches
    orthodox churches
    Opis:
    The aim of this article is to analyse the events and documents of the Third Extraordinary General Assembly of the Synod of Bishops in 2014 and Fourteenth Ordinary General Assembly of the Synod of Bishops in 2015 in which Orthodox representatives also participated. It is commonly known that the Orthodox Churches allow divorced individuals to remarry and for remarried people to receive sacraments.In the present study we discuss who were present on behalf of the Orthodox Churches and sui iuris Eastern Catholics at the synod, what happened in relation to these denominations, and what references were made regarding Orthodox and Eastern practices and theology. First we look at the so-called “ordo” of the synods. Then we examine the preparatory documents in chronological order. After that we analyse the “Instrumentum laboris”. Following the analysis of the introductory document, the “Relatio ante disceptationem”, we summarise the activity of the so-called “circuli minores” based on the briefing reports. The entire extraordinary synod is summarised by the “Relatio synodi”, upon which the “Messaggio del Sinodo dei Vescovi al Popolo di Dio” is based. Finally we categorised the various issues discussed.
    Źródło:
    Warszawskie Studia Teologiczne; 2019, 32, 4; 138-150
    0209-3782
    2719-7530
    Pojawia się w:
    Warszawskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Problematyczny powrót do źródeł: Niepokalane Poczęcie Najświętszej Maryi Panny w liturgii Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego
    Problematic Return to Sources: Immaculate Conception of the Blessed Virgin Mary in the Liturgy of the Ukrainian Greek Catholic Church
    Autorzy:
    Pańczak, Bogdan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2035173.pdf
    Data publikacji:
    2020-02-06
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Katolickie Kościoły Wschodnie
    latynizacja
    reforma liturgiczna
    Kongregacja Kościołów Wschodnich
    rok liturgiczny
    Eastern Catholic Churches
    Latinization
    liturgical reform
    Congregation for the Oriental Churches
    liturgical year
    Opis:
    Artykuł dotyczy jednego z najistotniejszych aspektów życia Katolickich Kościołów Wschodnich, jakim jest ich wierność własnemu obrządkowi, czyli liturgicznemu, teologicznemu, duchowemu i dyscyplinarnemu dziedzictwu (por. kan. 28 §1 Kodeksu Kanonów Kościołów Wschodnich). Magisterium Kościoła, od dokumentów Soboru Watykańskiego II do wydanej w 1996  r. przez Kongregację Kościołów Wschodnich Instrukcji w sprawie stosowania przepisów liturgicznych Kodeksu Kanonów Kościołów Wschodnich wzywa te wspólnoty do ponownego odkrycia bogactwa swojej tradycji, a gdzie zachodzi taka potrzeba – do roztropnego usunięcia obcych zapożyczeń i powrotu do źródeł. Na przykładzie święta celebrowanego na chrześcijańskim Wschodzie 9 grudnia widać, jak trudny jest ten proces w Ukraińskim Kościele Greckokatolickim. Rzymska reforma ksiąg liturgicznych (lata 40. XX wieku), która przywróciła zmienioną w 1891 r. nazwę i liturgię bizantyńskiego święta „Poczęcie św. Anny, gdy poczęła ona Najświętszą Bogurodzicę”, czeka na pełną recepcję i implementację.
    The article concerns one of the most important aspects of the Eastern Catholic Churches’ life, which is their faithfulness to their own rite, that is, a liturgical, theological, spiritual, and disciplinary heritage (c. 28 §1 of The Code of Canons of the Eastern Churches). The Magisterium of the Church, from the documents of the Second Vatican Council to the edition in 1996 by the Congregation for the Oriental Churches of The Instruction for the Application of the Liturgical Prescriptions of the Code of Canons of the Eastern Churches, urges these communities to rediscover the richness of their traditions, and if necessary, to prudently remove foreign borrowings and return to the sources. The example of the holiday celebrated in the Christian East on December 9 shows how difficult this process is in the Ukrainian Greek Catholic Church. The Roman reform of liturgical books (1940s), which restored the name and liturgy of the Byzantine feast: The Conception of St. Anne, when she conceived The Holy Mother of God, changed in 1891, is still waiting for full reception and implementation.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 8; 111-123
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ekumeniczna koncepcja Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego
    Ukrainian Greek Catholic Church ecumenical concept
    Autorzy:
    Trochanowski, Arkadiusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/469567.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    katolickie Kościoły wschodnie
    jedność chrześcijan
    Ukraiński Kościół Greckokatolicki
    koncepcja ekumeniczna
    ekumenizm
    patriarchat
    Eastern Catholic Churches
    the unity of Christians
    Ukrainian Greek Catholic Church
    ecumenical concept
    ecumenism
    patriarchate
    Opis:
    Katolickie Kościoły wschodnie (KKW) stanowią integralną część Kościoła powszechnego. Dekret o Kościołach Wschodnich Katolickich „Orientalium Ecclesiarum” podkreśla, że posiadają one taką samą godność w relacji do siebie oraz do Kościoła łacińskiego. Działania tychże Kościołów na płaszczyźnie ekumenicznej określają dokumenty Soboru Watykańskiego II: Dekret o Kościołach Wschodnich Katolickich „Orientalium Ecclesiarum” oraz Dekret o Ekumenizmie „Unitatis Redintegratio”. KKW mają także prawo i obowiązek pomagać Stolicy Apostolskiej zrozumieć chrześcijański Wschód w poszukiwaniu utraconej jedności. Na tych Kościołach ze względu na wspólne dziedzictwo duchowe chrześcijańskiego Wschodu spoczywa odpowiedzialność współpracy z Kościołami prawosławnymi. W trosce o jak najlepsze relacje z bratnimi chrześcijanami pomocą ma służyć dokument opracowany przez Synod Biskupów Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego pt. Koncepcja ekumeniczna Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego (UKGK). Dokument został ogłoszony 23 grudnia 2015 r., a swojej mocy prawnej nabrał 23 lutego 2016 r. Koncepcja, zatwierdzona na pięć lat, szczegółowo przedstawia zagadnienia dotyczące genezy UKGK. Ponadto podchodzi bardzo krytycznie do procesów historycznych, które z jednej strony utrudniały rozwój UKGK, a z drugiej stanowiły zagrożenie utraty własnej tożsamości. Koncepcja ekumeniczna UKGK ukazuje otwartość na dialog z Kościołami prawosławnymi, w sposób szczególny na Ukrainie, oraz podkreśla potrzebę zjednoczenia chrześcijan, którzy są spadkobiercami chrztu św. Włodzimierza. W zakończeniu ekumenicznej koncepcji Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego autorzy stwierdzają, że odrodzenie wiary na Ukrainie nastąpi poprzez odnowienie Kościoła kijowskiego w jednym patriarchacie w jedności z biskupem Rzymu i z innymi Kościoła partykularnymi.
    Eastern Catholic Churches (ECC) are an integral part of the universal Church. The Decree about Catholic Eastern Churches ‘Orientalium Ecclesiarum’ emphasizes that they have the same dignity in relation to each other and to the Latin Church. The actions of these churches on the field of ecumenism are determined by the documents of the Second Vatican Council: The Decree about Ecumenism ‘Orientalium Ecclesiarum’ and The Decree about Catholic Eastern Churches ‘Unitatis Redintegratio’. ECC Churches also have the right and duty to help the Holy See to understand the Christian East in search of the lost unity. These churches are responsible for cooperating with Orthodox Churches because of their common spiritual heritage. The Synod of Bishops of the Ukrainian Greek Catholic Church prepared a document in the interest of the best possible relations with fraternal Christians. The mentioned document is entitled ‘The ecumenical concept of the Ukrainian Greek Catholic Church’ (UGCC). It was published on 23 December 2015 and its legal force took on 23 February 2016. The concept has been approved for five years. The idea broadly describes the issues that are the source of the UGCC. The document is very critical to the historical processes, which on the one hand, hindered the development of UGCC and on the other hand posed a threat of losing its own identity. The ecumenical concept of the UGCC shows openness to dialogue with Orthodox Churches in particular in the Ukraine and emphasizes the need to unite the Christians, who are the heirs of St. Vladimir baptism. In the end of the ecumenical concept of the UGCC the authors state that the revival of faith in the Ukraine will take place through the renewal of the Church of Kiev in one Patriarchate in union with the Roman Pontiff and with the other particular Churches.
    Źródło:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2016, 23; 201-211
    1230-0780
    2719-4337
    Pojawia się w:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ ustroju prawnego Kościoła łacińskiego na kształtowanie się aktualnego porządku prawnego katolickich Kościołów wschodnich na przykładzie urzędów protosyncela i syncela
    Influence of the Legal System of the Latin Church on Formation of the Current Legal Order of the Eastern Catholic Churches as Illustrated by the Offices of protosyncellus and syncellus
    Autorzy:
    Bakalarz, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1897177.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    syncel
    protosyncel
    wikariusz generalny
    wikariusz biskupi
    katolickie Kościoły wschodnie
    Kościół łaciński
    latynizacja
    syncellus
    protosyncellus
    general vicar
    episcopal vicar
    Catholic Eastern Churches
    Latin Church
    latinization
    Opis:
    Urząd wikariusza generalnego powstał w Kościele zachodnim w XII w. Stopniowo jego władza umacniała się, aż stał się urzędem obligatoryjnym i głównym współpracownikiem biskupa diecezjalnego w zarządzie Kościołem partykularnym. Podczas przygotowań Soboru Watykańskiego II dostrzeżono potrzebę utworzenia nowej instytucji w strukturze Kościoła partykularnego. Obok urzędu wikariusza generalnego, ustanowiono urząd wikariusza biskupiego – nową funkcję o zbieżnej naturze prawnej i kompetencjach, ale przeznaczoną do wspierania biskupa diecezjalnego w poszczególnych aspektach jego działalności. W Kościele wschodnim powstał zwyczaj wybierania biskupów spośród zakonników. Biskupi chcieli nadal prowadzić życie monastyczne. Dobierali sobie współtowarzyszy, którzy zamieszkiwali wspólnie z biskupem w jego mieszkaniu. Tego towarzysza życia biskupa określano mianem synkellios, co w wersji łacińskiej uzyskało formę syncellus. Syncel był nie tylko współtowarzyszem życia biskupa, ale także wspomagał go w jego funkcjach, a nawet reprezentował biskupa w wielu sprawach kościelnych, przez co uzyskał znaczący wpływ w Kościele lokalnym. Unie zawierane z Kościołami uznającymi zwierzchność Biskupa Rzymu, wiązały się także z przyjęciem przez nie łacińskiego systemu prawa kościelnego i form strukturalnych istniejących w Kościele zachodnim. Jednym z elementów tego dziedzictwa jurydycznego był urząd wikariusza generalnego. W motu proprio Piusa XII Cleri sanctitati i Kodeksie Kanonów Kościołów Wschodnich rozwiązania te zostały ugruntowane. Wprowadzono urzędy wikariusza generalnego i wikariusza biskupiego, nadając im starożytne nazwy syncela i protosyncela.
    The office of vicar general was created in the Western Church in the 12th century. Gradually, his authority was strengthened until the office became mandatory and he became the main collaborator of the diocesan bishop in the administrative body of the particular Church. During the preparation of the Second Vatican Council the need to establish a newinstitution within the structure of particular Churches was recognized. In addition to the office of vicar general, the office of episcopal vicar was created – a new function with a similar legal characteristics and competences, but intended to support the diocesan bishop in specific aspects of his activity. In the Eastern Church, it was customary to choose bishops from among religious. Bishops wanted to continue their monastic life. A bishop would choose a fellow man who lived with him in home. Such a life companion was known as synkellios, which in Latin was rendered as syncellus. A syncellus was not only a companion of the bishop’s life but also assisted him in his functions and even represented him in many ecclesiastical matters, which made the syncellus a significant figure in the local Church. The unions concluded with Churches that recognized the supremacy of the Bishop of Rome were also associated with their adoption of the Latin system of ecclesiastical law and structural forms existing in the Western Church. One of the elements of this juridical heritage was the office of vicar general. These solutions were laid down in Pius XII’s motu proprio Cleri sanctitati and the Code of Canons of the Eastern Churches . The offices of vicar general and episcopal vicar were introducted and assigned the ancient names of syncellus and protosyncellus.
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2018, 7, 2; 45-62
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    [Recenzja]: Encyclopedic Dictionary of the Christian East (second edition, revised and expan-ded), edited by Edward G. Farrugia S.J., Pontifical Oriental Institute (Pontificio Istituto Orientalne), Rome 20152, ss. XXXVIII + 2006 (mapy, tabele)
    [Review]: Encyclopedic Dictionary of the Christian East (second edition, revised and expan-ded), edited by Edward G. Farrugia S.J., Pontifical Oriental Institute (Pontificio Istituto Orientalne), Rome 20152, ss. XXXVIII + 2006 (mapy, tabele)
    Autorzy:
    Prokop, Krzysztof R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/783911.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Kościół katolicki
    obrządek wschodni
    Kościoły wschodnie
    Catholic Church
    eastern rite
    Eastern Churches
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2018, 110; 487-498
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Schematyzmy Kościołów katolickich obrządków wschodnich przechowywane w Archiwum Archidiecezjalnym w Gnieźnie
    Schematisms of the Catholic Churches of the Eastern rites stored in the Archdiocesan Archive in Gniezno
    Autorzy:
    Krucki, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1022631.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-16
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    schematyzmy
    Kościoły katolickie obrządków wschodnich
    Kościół greckokatolicki
    Kościół ormiański
    duchowieństwo greckokatolickie
    duchowieństwo ormiańskie
    schematisms
    the Catholic Churches of the Eastern rite
    the Greek Catholic Church
    the Armenian Church
    the Greek Catholic clergy
    the Armenian clergy
    Opis:
    Among the schematisms stored in the Archdiocesan Archive in Gniezno (these are prints prepared for the Archdiocese of Gniezno, other Polish and foreign Roman Catholic dioceses, and religious orders) are three elenchus reports produced for the Catholic Churches of the Eastern rites, existing in the former Eastern Borderlands. Two of them relate to the organization of the Greek Catholic Church: Archdiocese of Lviv (1858) and the Diocese of Stanisławów (1938), while the third one presents the structure and operation of the Armenian Archdiocese of Lviv before the outbreak of World War II (1939). All of those prints, in their structure and content, resemble schematisms prepared for the Roman Catholic Church. They are thus valuable sources from which we can learn about history, political system, organization, and people working in different institutions and parishes of the Greek Catholic Church and the Armenian Church in the nineteenth and twentieth centuries.
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2015, 104; 121-131
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wschodnie katolickie utożsamienie obrządkowe
    Eastern Catholic ritual identity
    Autorzy:
    Moskałyk, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1047901.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-23
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    obrządek
    ryt
    liturgia wschodnia
    katolicki Kościół wschodni
    Kościoły partykularne
    ritual
    rite
    Eastern liturgy
    Eastern Catholic Church
    Particular Churches
    Opis:
    Katolickie Kościoły wschodnie ze względu na swoje zróżnicowanie obrządkowe wnoszą odrębny wkład w całościowe dziedzictwo chrześcijańskie. Każdy obrządek wschodni emanuje samodzielnym i autentycznym zbiorem cech liturgiczno-kultycznych typowych dla określonego nurtu tradycyjnego. Posiadanie własnych przymiotów praktyki sakramentalno-rytualnej jest nieodłącznie związane z przywilejem działania Kościoła partykularnego i wpływa bezpośrednio na kształtowanie jego tożsamości. Jakkolwiek elementy zewnętrzne i obrzędowe w Kościele wschodnim spełniają rolę pomocniczą, lecz są one niezbędne i niezastąpione. Ich moc odziaływania przyczynia się najczęściej do pełniejszej integracji wspólnoty wiernych i jej zjednoczenia modlitewnego. Powoduje prawdziwe zespolenie tychże wiernych wokół idei jednego i rodzimego obrządku, który jawi się dla nich życiodajna siłą duchową. W artykule podjęto ważne aspekty formułowania się tożsamości obrządkowej w obrębie Katolickich Kościołów wschodnich. Wskazując zarazem na uwarunkowania duszpasterskie, które niekiedy wymuszają na wschodnich katolikach dostosowanie się do rodzaju eksperymentu obrządkowego.
    Eastern Catholic Churches, due to their ritual diversity, make a separate contribution to the overall Christian heritage. Each Eastern rite exudes an independent and authentic collection of liturgical and cultic features typical of a particular traditional current. Having your own attributes of sacramental-ritual practice is inherent in the privilege of the particular Church and directly affects its identity. Although the external and ritual elements in the Eastern Church play an auxiliary role, they are necessary and irreplaceable. Their power of influence usually contributes to a more complete integration of the community of the faithful and its prayer union. It brings about a real fusion of these faithful around the idea of one and native rite, which appears to them as a life-giving spiritual force. The article addresses important aspects of the formation of a ritual identity within the Eastern Catholic Churches. At the same time, he points to pastoral conditions, which sometimes force Eastern Catholics to adapt to the type of ritual experiment.
    Źródło:
    Studia Oecumenica; 2020, 20; 215-226
    1643-2762
    Pojawia się w:
    Studia Oecumenica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The role of the epiclesis in transubstantiation
    Autorzy:
    Krupa, Jozef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2010809.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    epiclesis
    transubstantiation
    Eucharist
    Catechism of the Catholic Church
    Eastern churches
    epikleza
    transsubstancjacja
    Eucharystia
    Katechizm Kościoła Katolickiego
    Kościoły wschodnie
    Opis:
    The official doctrine of the Catholic Church, contained in the magisterial documents, is still evolving. One recent example is the teaching on who is involved in transubstantiation in the Eucharist. In the Christian West, the words of institution have been emphasized for centuries, while in the Christian East, it has been the epiclesis since the fourth century. Some Catholic theologians explicitly stated that the epiclesis also participates in the conversion of bread and wine, even before the promulgation of this doctrine in the magisterial documents. The doctrinal shift in the Catholic Church regarding the topic of the epiclesis manifested itself in the Catechism of the Catholic Church in number 1105: “The Epiclesis is the intercession in which the priest begs the Father to send the Holy Spirit […], so that the offerings may become the body and blood of Christ.” In number 1353: “In the epiclesis, the Church asks the Father to send his Holy Spirit on the bread and wine, so that by his power they may become the body and blood of Jesus Christ […]. In the institution narrative, the power of the words and the action of Christ, and the power of the Holy Spirit, make sacramentally present under the species of bread and wine Christ’s body and blood, […].” In numbers 1333 and 1357 and also in the General Instruction of the Roman Missal in article 79 c: “The epiclesis, in which, by means of particular invocations, the Church implores the power of the Holy Spirit that the gifts offered by human hands be consecrated, that is, become Christ’s Body and Blood [...].”
    Oficjalna doktryna Kościoła Katolickiego, zawarta w dokumentach Urzędu Nauczycielskiego Kościoła, wciąż się rozwija. Jednym z najnowszych tego przykładów jest nauczanie o tym, co powoduje transsubstancjację podczas Eucharystii. Na chrześcijańskim Zachodzie od stuleci akcentowano słowa instytucji (ustanowienia), podczas gdy na chrześcijańskim Wschodzie od IV wieku jest to epikleza. Niektórzy teologowie katoliccy twierdzili, że epikleza powoduje również przemianę chleba i wina, jeszcze zanim doktryna ta pojawiła się w dokumentach Urzędu Nauczycielskiego Kościoła. Doktrynalna zmiana Kościoła Katolickiego jest opisana w Katechizmie Kościoła Katolickiego w pkt 1105: „Epikleza jest modlitwą wstawienniczą, w której kapłan prosi Ojca o posłanie Ducha Uświęciciela, by składane ofiary stały się Ciałem i Krwią Chrystusa [...]”, w pkt 1353: „W epiklezie Kościół prosi Ojca, aby zesłał Ducha Świętego [...] na chleb i wino, aby Jego mocą stały się Ciałem i Krwią Jezusa Chrystusa [...]. W opisie ustanowienia Eucharystii moc słów i działania Chrystusa oraz moc Ducha Świętego sprawia, że pod postaciami chleba i wina uobecnia się sakramentalnie Ciało i Krew Chrystusa, [...]”, w pkt 1333 i 1357 oraz w Ogólne wprowadzenie do Mszału rzymskiego w pkt 79 c: „Epikleza: to szczególne wezwanie, w którym Kościół błaga o zesłanie mocy Ducha Świętego, aby dary złożone przez ludzi zostały konsekrowane, czyli stały się Ciałem i Krwią Chrystusa, [...]”.
    Źródło:
    Colloquia Theologica Ottoniana; 2021, 37; 115-128
    1731-0555
    2353-2998
    Pojawia się w:
    Colloquia Theologica Ottoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    L’influsso del luogo e del rito della Santa Messa sull’adempimento del precetto festivo
    The influence of the place and of the rite of the Holy Mass on the fulfilment of the festive precept
    Autorzy:
    Kaniecki, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2085897.pdf
    Data publikacji:
    2020-11-06
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    obowiązek niedzielny
    miejsce Mszy
    Msza niekatolicka
    Kościoły Wschodnie
    Kościół Prawosławny
    precetto festivo
    luogo della Messa
    Messa non cattolica
    Chiese Orientali
    Chiesa Ortodossa
    festive precept
    place of Mass
    non-Catholic Mass
    Eastern Churches
    Orthodox Church
    Opis:
    Il Concilio di Adge (506) decise che si poteva adempiere il precetto festivo soltanto nella propria chiesa parrocchiale. Questa norma si è diffusa nella Chiesa latina e sopravviveva fino al Concilio di Trento (1545-1563), quantunque già in precedenza essa fosse stata indebolita dal diritto consuetudinario che permetteva di soddisfare l’obbligo, in determinate situazioni, anche in altre chiese parrocchiali, e anche, grazie ai privilegi papali, nelle chiese degli ordini mendicanti. Dal Concilio di Trento in poi i fedeli possono essere soltanto invogliati all’adempimento del precetto nella propria chiesa parrocchiale. Inoltre i loro concesso farlo negli oratori semi-privati, semi-pubblici, in alcuni oratori privati, e fuori dei luoghi sacri, partecipando alla Messa celebrata sugli altari portatili. Nella normativa vigente attuale basta partecipare alla Messa celebrata in qualunque luogo, però la celebrazione eucaristica fuori del luogo sacro richiede, per la liceità, il previo consenso dell’Ordinario. Il precetto festivo viene adempiuto attraverso la partecipazione alla Messa celebrata nel rito cattolico. Dal XIX secolo i cattolici latini e orientali possono adempierlo partecipando alla Messa nel rito diverso dal loro proprio. Mentre il “Direttorio ecumenico” (1967) aveva ammesso anche la possibilità di adempierlo occasionalmente attraverso la partecipazione alla Messa celebrata dai non cattolici, il “Direttorio ecumenico” (1993) attuale ha abrogato espressamente questo privilegio. La partecipazione alla Messa cattolica celebrata da un sacerdote scomunicato, interdetto, sospeso, se la sua pena è pubblica, adempie il precetto festivo, però un fedele può essere punito con giusta pena per la partecipazione in essa.
    Synod w Adge (506) zdecydował, że obowiązek niedzielny można wypełnić jedynie we własnym kościele parafialnym. Ta norma upowszechniła się w Kościele łacińskim i zachowała się aż do Soboru Trydenckiego (1545-1563), chociaż przepis ten już wcześniej uległ osłabieniu z powodu prawa zwyczajowego, które pozwalało na wypełnienie go, w określonych sytuacjach, w innych kościołach parafialnych, a także, dzięki papieskim przywilejom, w kościołach należących do zakonów żebraczych. Od Soboru Trydenckiego wierni mogą być jedynie zachęcani do wypełniania go we własnym kościele parafialnym, oraz mogli uczynić mu zadość także w kaplicach pół-publicznych, pół-prywatnych, nielicznych kaplicach prywatnych, a poza miejscem świętym, poprzez Mszę sprawowaną na niektórych przenośnych ołtarzach, zwanych portatylami. Obecnie wystarczy uczestniczyć we Mszy odprawianej w jakimkolwiek miejscu, jednak na Mszę poza miejscem świętym wymagane jest, do godziwości, pozwolenie Ordynariusza. Obowiązek niedzielny wypełnia się uczestnicząc we Mszy sprawowanej w obrządku katolickim. Od XIX wieku katolicy łacińscy i wschodni mogą wypełniać go uczestnicząc we Mszy w innym obrządku, niż własny. „Dyrektorium ekumeniczne” (1967) dopuszczało możliwość okazjonalnego wypełniania go także poprzez udział we Mszy sprawowanej przez niekatolików, jednak aktualne „Dyrektorium ekumeniczne” (1993) ten przywilej wyraźnie odwołało. Udział we Mszy katolickiej sprawowanej przez kapłana ekskomunikowanego, ukaranego interdyktem lub suspendowanego, którego kara jest publicznie znana, wypełnia obowiązek niedzielny, ale wierny może zostać ukarany sprawiedliwą karą za uczestnictwo w niej.
    The Council of Adge (506) decided that the festive precept could be fulfilled only in one’s own parish church. This rule spread to the Latin Church and survived until the Council of Trent (1545-1563). However previously it had been weakened by the customary law that allowed one to meet the obligation, in certain situations, in other parish churches, and also in churches of the mendicant orders, thanks to papal privileges. From the Council of Trent onwards, the faithful could only be encouraged to fulfil the precept in their own parish church. Moreover, they were allowed to do so in semi-private, semi-public oratories, in some private oratories, and also outside sacred places, participating in the Mass celebrated on the portable altars. In current legislation, it is enough to participate in the Mass celebrated in any place, but the Eucharistic celebration outside of the sacred place requires, for the lawfulness, the prior consent of the Ordinary. The festive precept is fulfilled through participation in the Mass celebrated in the Catholic rite. Since the nineteenth century, Latin and Eastern Catholics could fulfil it by participating in Mass in a different rite from their own. While the “Ecumenical Directory” (1967) had also admitted the possibility of fulfilling it occasionally through participation in the Mass celebrated by non-Catholics, the current “Ecumenical Directory” (1993) has expressly abrogated this privilege. Participation in the Catholic Mass celebrated by an excommunicated, interdicted, suspended priest, if his punishment is public, fulfils the festive precept, however a faithful can be punished with a just penalty for participation in it.
    Źródło:
    Prawo Kanoniczne; 2020, 63, 4; 3-13
    2353-8104
    Pojawia się w:
    Prawo Kanoniczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    "Fides quaerens dialogum". Prymat biskupa Rzymu w dialogu z Kościołami Wschodu
    "Fides quaerens dialogum". The Primacy of the Bishop of Rome in the Dialogue with the Churches of East
    Autorzy:
    Rabczyński, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1050718.pdf
    Data publikacji:
    2020-02-27
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    prymat biskupa Rzymu
    jedność Kościoła
    dialog ekumeniczny
    dialog z Kościołami Wschodu
    dialog rzymskokatolicko-prawosławny
    synodalność Kościoła
    primacy of the Bishop of Rome
    unity of the Church
    ecumenical dialogue
    dialogue with Eastern Churches
    Roman Catholic-Orthodox dialogue
    synodality of the Church
    Opis:
    Sobór Watykański II otworzył nową perspektywę dialogu ekumenicznego z Kościołami Wschodu niebędącymi w pełnej jedności z Kościołem Rzymskokatolickim. Zagadnienie prymatu biskupa Rzymu jawi się jako ważny temat tego dialogu na płaszczyźnie teologicznej. Problematykę prymacjalną należy rozpatrywać, odwołując się przede wszystkim do tajemnicy Kościoła ustanowionego przez Jezusa Chrystusa. Od 1980 roku można mówić o instytucjonalnym dialogu teologicznym rzymskokatolicko-prawosławnym na forum światowym. Jego owocem są przygotowane w komisjach mieszanych i wspólnie przyjęte dokumenty. Urząd następcy Piotra kształtował się przez wieki, wzrastał i rozwijał się wraz z całą wspólnotą wierzących w Jezusa Chrystusa. Prymat biskupa Rzymu jest posługą jedności i polega przede wszystkim na trosce następcy Piotra o komunię wszystkich Kościołów partykularnych (lokalnych). W Kościele Rzymskokatolickim podkreśla się, że realizacja wskazanego celu wymaga, aby łączył się on z autorytetem i konkretną władzą. Nie może on być jedynie prymatem honorowym, pozbawionym jurysdykcji. Kościoły wschodnie pojmują prymat biskupa Rzymu jako pierwszeństwo honorowe, a nie jurysdykcyjne. Następca Piotra jest primus inter pares, pierwszym w gronie równych mu patriarchów. Widać tu wyraźnie supremację soborowości (synodalności) nad urzędem papieża. Współczesne dowartościowanie kolegialności i synodalności w rzymskokatolickich wypowiedziach magisterialnych oraz badania teologów nad ich implikacjami mogą stać się nowym impulsem w dialogu ekumenicznym z Kościołami Wschodu.
    The Second Vatican Council created a new perspective for the ecumenical dialogue with the Eastern Churches which are not in full unity with the Roman Catholic Church. The notion of the primacy of the Bishop of Rome is an important theological issue within this dialogue. The subject of primacy ought to be considered with reference to the mystery of the Church established by Jesus Christ. Since 1980 it is possible to speak of an institutionalizeddialogue between the Roman Catholic and the Orthodox Church on world stage. It results in the documents prepared by mixed committees and jointly accepted. The office of St. Peter’s Successor has been shaped throughout centuries and developing alongside the whole community of those who believe in Jesus Christ. The primacy of the Bishop of Rome is a service of togetherness and shows above all St. Peter’s Successor’s concern for the communion of all particular (local) Churches. The Roman Catholic Church emphasizes that the realization of the indicated task requires an authority and exact knowledge. It cannot be merely an honorary primacy devoid of jurisdiction. The Eastern Churches see the primacy of the Bishop of Rome as an honorary, and not jurisdictional, precedence. St. Peter’s Successor is primus inter pares, the first among equal patriarchs. What is clearly visible here is the supremacy of the Vatican Council (synodality) over the office of the Pope. The contemporary appreciation of collegiality and synodality in the statements from the Roman Catholic magistrates and theologians’ research on their implications may become a new impulse in the ecumenical dialogue with the Churches of the East.
    Źródło:
    Teologia w Polsce; 2019, 13, 2; 165-185
    1732-4572
    Pojawia się w:
    Teologia w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-13 z 13

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies