Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Dybbuk" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Filmowe dybuki: od żydowskiej legendy do polskiego koszmaru sennego
    Dybbuks in Movies: from a Jewish Legend to a Polish Nightmare
    Autorzy:
    Nowakowski, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1041839.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Dybbuk
    Jewish legend
    religious horror
    screen adaptation
    Jewish folklore
    Opis:
    The article discusses several screen adaptations of the drama Dybbuk or Between Two Worlds  by Szymon An-ski. Written on the basis of an old Jewish legend, An-ski’s play has provided inspiration for many movies. The four analysed works represent different cultural traditions and film genres and come from different decades of the cinema history. Diverse as they are, these four works emphasize different issues. They are: Dybbuk by M. Waszyński – the best Polish movie in Yiddish exploring the Jewish folklore; A Serious Man  by the Coen brothers, with a ‘dybbuk’ prologue that redefines their art towards the Judaic tradition, as well as two other works that are strongly characteristic of the film genres that they represent: The Possession  by O. Bornedal, using the poetics of religious horror, and the Polish thriller The Demon  by M. Wrona, drawing from the tradition of the national drama as defined by Wesele  [The Wedding ] by S. Wyspiański and its screen adaptations and travestations.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2016, 28; 231-247
    1233-8680
    2450-4947
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Poza sceną, czyli jawne i niejawne w "Dybuku" Szymona An-skiego
    Offstage: The revealed and the concealed in An-sky’s The Dybbuk
    Autorzy:
    Lipska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/968989.pdf
    Data publikacji:
    2016-06-30
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    theatre
    drama
    Judaism
    Dybbuk
    teatr
    dramat
    judaizm
    dybuk
    Opis:
    The Israeli theatre scholar Shimon Levy describes the works of Samuel Beckett using the category of “offstage,” i.e. what is “backstage” or “behind the scenes.” This notion is also suitable to describe the plot of An-sky’s play The Dybbuk. The plot, which follows the wanderings of the soul of a prematurely deceased lover, is based on a continuous interplay between the explicit and the implicit, the revealed and the concealed, the present and the absent. Applying the category of “offstage” as an analytical tool allows for speaking about the supernatural forces which are depicted in the play, while replacing religious nomenclature with a glossary of terms from the field of theatre.
    Izraelski teatrolog Shimon Levy opisuje twórczość Samuela Becketta, posługując się kategorią „offstage”, czyli tego, co znajduje się poza sceną, za kulisami. Kategoria ta doskonale nadaje się także do opisu fabuły Dybuka Szymona An-skiego. Akcja dramatu o wędrówce duszy przedwcześnie zmarłego kochanka opiera się na ciągłej grze jawnego z niejawnym, odkrytego z zakrytym, obecnego z nieobecnym. Zastosowanie kategorii „offstage” jako narzędzia analitycznego pozwala mówić o ukazanych w dramacie siłach nadprzyrodzonych przy zastąpieniu nomenklatury religijnej zestawem pojęć ze sfery teatru.
    Źródło:
    Adeptus; 2016, 7; 21-35
    2300-0783
    Pojawia się w:
    Adeptus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Dybuk” według Arnsztejna: przekład czy adaptacja?
    The Dybbuk according to Arnsztejn: A Transtion or an Adaptation?
    Autorzy:
    Marszałek, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1358823.pdf
    Data publikacji:
    2021-06
    Wydawca:
    Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
    Tematy:
    theatrical copy
    Dybbuk
    Szymon An-ski
    Marek Arnsztejn
    Teatr Miejski w Łodzi
    Opis:
    The text is an introduction to the first edition of one of the first Polish translations of The Dybbuk by Szymon An-ski. This version was the basis for the first Polish-language premiere of this play (Municipal Theatre in Łódź, 18 April 1925). The translator and director of the performance was Andrzej Marek (Marek Arnsztejn). Until now, this translation was considered lost. It was recently found in the Library of the Adam Mickiewicz University in Poznań. This article is a commentary to Arnsztejn’s translation, it also recalls the circumstances of the premiere (1925) and the re-launch of this production in 1932 (both at the Municipal Theatre in Łódź).
    Źródło:
    Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2021, 163/164; 250-282
    2720-0043
    Pojawia się w:
    Didaskalia. Gazeta Teatralna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Filozofia kabały żydowskiej jako podstawa warstwy fabularnej w dramacie Szymona An-skiego Na pograniczu dwóch światów. Dybuk
    The Kabbalah Philosophy as The Core of The Plot Dimension in S. An-sky’s Drama “Between Two Worlds (the Dybbuk)”
    Autorzy:
    Kornacka, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1179618.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-02
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    “Dybbuk” by S. An-sky
    Jewish drama
    Jewish kabbalah
    Hasidism
    Jewish mystical thought
    dybbuk’s phenomenon
    „Dybuk” S. An-skiego
    dramat żydowski
    kabała
    chasydyzm
    żydowska myśl mistyczna
    fenomen dybuka
    Opis:
    Niniejszy artykuł stanowi próbę filozoficznej interpretacji tekstu sztuki Dybuk autorstwa S. An-skiego (S. Z. Rapoporta) oraz odszukania właściwej genezy dramatu, w którym kluczową rolę pełni myśl żydowskiej kabały, przekształconej w XVIII stuleciu przez twórców chasydyzmu. Podsta-wą warstwy fabularnej dzieła An-skiego jest bowiem luriański mit teozoficzno- teurgiczny, jak również kabalistyczne założenia epistemologiczne, związane z przekonaniem o istnieniu i moż-liwości poznawania rzeczywistości w jej wielu wymiarach. Wnioski wypływające przeprowa-dzonej analizy pozwalają określić sztukę An-skiego jako dramat filozoficzny, którego poprawne rozumienie nie jest możliwe, w oderwaniu od założeń wypracowanych przez wielowiekową tradycję żydowskiego mistycyzmu.
    The article presented above is an attempt to philosophically re-interpret a famous play Dybbuk of S. An-sky (S. Z. Rapoport), by searching the drama’s real origins: the thought of the Jewish Kabbalah, reborn on Polish lands in the 18th century thanks to the founders of Hassidism. The Lurianic theosophy and theurgy, as well as the Kabbalistic epistemological assumptions – connected with the possibility of perceiv-ing reality in its different dimensions – form, as it seems, the basis of the play’s plot. There can also easily be found in Ansky’s drama many other Kabbalistic doctrines and legends, for exam-ple, the belief both in the soul transgression and the divine origin of evil, gematria, magical ritu-als (the practical Kabbalah). On the other hand, the structural dominant of Rapoport’s text is an exclusively Hassidic concept of a dybbuk, i. e. the soul of a dead person, who exists ‘between worlds’, in another person’s body. In the article, the connection between the Kabbalistic thought and the philosophy of Plato and that of Neoplatonist thinkers is also demonstrated. The analysis’ conclusion allows to define An-sky’s play as a philosophical drama, which cannot be understood at all, if one does not know the doctrines elaborated by the Jewish mystics during centuries.
    Źródło:
    Porównania; 2015, 17; 197-213
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Motywy wędrówki dusz i dybuka w kulturze żydowskiej i ich współczesna realizacja w twórczości Jony Wolach
    Motifs of transmigration of souls and dybbuk in Jewish culture and their contemporary implementation in the works by Yona Wollach
    Autorzy:
    Piątek, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/968963.pdf
    Data publikacji:
    2016-06-30
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    dybbuk
    reincarnation
    Judaism
    Yona Wollach
    Hebrew poetry
    dybuk
    reinkarnacja
    judaizm
    jona wolach
    poezja hebrajska
    Opis:
    This article describes two concepts important for Jewish mysticism – dybbuk and the transmigration of soul, and goes on to present their contemporary usage in the works by Yona Wollach. The concept of the transmigration of souls (in Hebrew: gilgul neshamot) describes a situation whereby the soul of a dead person returns to the this world and occupies a new body. In the case of the dybbuk (in Hebrew: dibuk), on the other hand, the body of a living person, who has his or her own soul, is possessed by the spirit of a dead person. The concepts of reincarnation and dybbuk played an important role not only in religious tradition but also in folklore and popular and high culture. Both became the focus of a number of artworks. The article presents fragments of the poems of the Israeli poet Yona Wollach (1944–1985), in which she describes psychological states similar to transmigration of souls and being captured by a dybbuk. The article aims to show that these poetic images are in close connection with Wollach`s concept of the human psyche.
    Artykuł przybliża dwa ważne pojęcia mistyki żydowskiej – dybuka i wędrówki dusz, a następnie ukazuje współczesne nawiązanie do nich w twórczości Jony Wolach. Pod pojęciem wędrówki dusz (hebr. gilgul neszamot) rozumie się sytuację, w której dusza zmarłego wraca do świata doczesnego i zamieszkuje w nowym ciele. Natomiast w przypadku dybuka (hebr. dibuk) dochodzi do zawładnięcia ciałem żywego człowieka, posiadającego już jedną duszę, przez ducha zmarłej wcześniej osoby. Pojęcia wędrówki dusz i dybuka odgrywały istotną rolę nie tylko w tradycji religijnej, ale i w folklorze oraz kulturze popularnej i wysokiej, stając się tematem wielu dzieł artystycznych. W tekście prezentowane są fragmenty wierszy izraelskiej poetki Jony Wolach (1944–1985), w których opisuje ona stany psychiczne zbliżone do wędrówki dusz i zawładnięcia przez dybuka. Artykuł ma na celu ukazanie, że te poetyckie obrazy pozostają w głębokim związku z podzielaną przez Wolach koncepcją ludzkiej psychiki.
    Źródło:
    Adeptus; 2016, 7; 50-66
    2300-0783
    Pojawia się w:
    Adeptus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Słuchająca „zamilkłych głosów” i jej opowieść. Myśl feministyczna Rachel Elior
    Autorzy:
    Kornacka-Sareło, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/630859.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    RACHEL ELIOR
    JEWISH SOCIETY
    JEWISH FEMINISM. FEMINISM
    PATRIARCHAL ORDER
    WOMEN IN THE BIBLE
    WOMEN IN THE TALMUD
    DYBBUK
    MALE NARRATIVES
    MYTHOLOGIES
    Opis:
    The aim of this article is to present the feminist thought of Prof. Rachel Elior (the Hebrew University, Jerusalem), who is a world-known scholar working, mainly, in the field of Jewish mysticism in its different forms and aspects. Nevertheless, Prof. Elior dedicated some of her works also to the problem of Jewish women who, for centuries, have been, generally, absent, in social, religious and cultural life of Jewish communities living in different parts of the world. As the analysis of Elior’s feminist literature shows, the aforementioned absence of the women has been mainly caused by the patriarchal order, created “by men and for men”, by means of some male narratives and male mythology, in which women seem to be – usually - perceived as some inferior creatures or they are simply demonized.
    Źródło:
    Studia Europaea Gnesnensia; 2014, 9; 175-195
    2082-5951
    Pojawia się w:
    Studia Europaea Gnesnensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teatry żydowskie w Warszawie między wojnami (1918–1939)
    Jewish Theatres in Warsaw between the Wars (1918–1939)
    Autorzy:
    Krasiński, Edward
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30146925.pdf
    Data publikacji:
    1992-12-30
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Abraham Kamiński Theatre
    «Dybbuk»
    Vilna Troupe
    Jewish actors
    WIKT
    Jung Teater
    repertoire
    ghetto
    Teatr Kamińskiego
    «Dybuk»
    Trupa Wileńska
    aktorzy żydowscy
    repertuar
    getto
    Opis:
    W 1837 roku działał w Warszawie teatr Dawida Hellina, co można uznać za początek teatru żydowskiego w Warszawie, chociaż jego rozkwit  nastąpił dopiero pod koniec XIX wieku. Ester Rachel i Abraham Kamińscy stworzyli wówczas stały zawodowy zespół, a w 1913 otworzyli własną siedzibę – teatr, którego tradycję kontynuowała ich córka, Ida. W artykule omówione zostały najważniejsze przedstawienia teatrów żydowskich, ich repertuar, warunki techniczne i finansowe, a także źródła archiwalne i prasowe do badania historii teatru żydowskiego w Warszawie przed II wojną światową. Trupa Wileńska i Warszawski Żydowski Teatr Artystyczny WIKT miały w repertuarze sztuki ambitne, klasykę żydowską i współczesny dramat światowy. Michał Weichert prowadził eksperymentalny Jung Teater o ambicjach politycznych. Powstawały liczne, choć działające krótko, teatry miniatur, sceny rewiowe i kabaretowe. Większość teatrów jidysz sąsiadowała z polskimi, ale działały też teatry w dzielnicy żydowskiej, jak Centralny czy Scala. Związki między teatrem polskim i żydowskim należy rozpatrywać wielostronnie, w odniesieniu do publiczności, repertuaru i krytyki, a także współpracy między teatrami i twórcami.
    Although Jewish theatre in Warsaw can be considered to date back to David Hellin’s theatre, operating in 1837, it had not flourished until the late 19th century. At that time, Ester Rachel and Abraham Kamiński created a permanent professional theatre company, and in 1913 they opened their own theatre, whose tradition was continued by their daughter Ida. The article discusses the most important performances of Jewish theatres, their repertoires, technical and financial conditions, as well as archival and press sources for researching the history of Jewish theatre in Warsaw before World War II. The Vilna Troupe and the Warsaw Jewish Art Theatre WIKT performed ambitious plays, Jewish classics, and contemporary world drama. Michal Weichert ran the experimental Jung Teater, which had political ambitions. Numerous if short-lived kleynkunst theatres, revues and cabarets were created. Most Yiddish theatres were located next to Polish ones, but there were also theatres in the Jewish quarter, such as Centralny and Scala. The relationship between Polish and Jewish theatre life should be considered on multiple levels, with regard to audiences, repertoires, and criticism, as well as collaboration between theatres and artists.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 1992, 41, 1/4; 313-344
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „To nie była Ameryka”. Z Michaelem Charlesem Steinlaufem rozmawia Elżbieta Janicka (Warszawa – Nowy Jork – Warszawa, 2014–2015)
    Autorzy:
    Janicka, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/643729.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    dybbuk
    New Left
    American anticapitalist underground of the 1970s
    Warsaw Ghetto
    narratives of the Holocaust
    Polish antisemitism
    Polish democratic opposition of the 1980s
    Jewish Flying University
    Polish-Jewish dialogue (concept revision)
    Opis:
    “This was not America.” Michael Charles Steinlauf in conversation with Elżbieta Janicka (Warsaw – New York – Warsaw, 2014–2015)Born in Paris in 1947, Michael Charles Steinlauf talks about his childhood in New York City, in the south of Brooklyn (Brighton Beach), in a milieu of Polish Jewish Holocaust survivors. His later experiences were largely associated with American counterculture, the New Left, an anti-war and antiracist student movement of the 1960s (Students for a Democratic Society, SDS) as well as the anticapitalist underground of the 1970s (“Sunfighter”, “No Separate Peace”). In the 1980s, having undertaken Judaic Studies at Brandeis University, Steinlauf arrived in Poland, where he became part of the democratic opposition circles centred around the Jewish Flying University (Żydowski Uniwersytet Latający, ŻUL). In the independent Third Republic of Poland, he contributed to the creation of the Museum of the History of Polish Jews in Warsaw.Michael C. Steinlauf’s research interests focus on the work of Mark Arnshteyn (Andrzej Marek) and of Yitskhok Leybush Peretz, Yiddish theatre as well as Polish narratives of the Holocaust. The latter were the subject of his monograph Bondage to the dead: Poland and the memory of the Holocaust (1997, Polish edition 2001 as Pamięć nieprzyswojona. Polska pamięć Zagłady). An important topic of the conversation is the dispute concerning the categories used to describe the Holocaust, including the conceptualisation of Polish majority experience of the Holocaust as a collective trauma. Controversies also arise in connection with the contemporary phenomena popularly conceptualised as the “revival of Jewish culture in Poland” and “Polish–Jewish dialogue.” Another subject of the conversation is Michał Sztajnlauf (1940–1942), Michael C. Steinlauf’s stepbrother. The fate of the brothers was introduced into the canon of Polish culture by Hanna Krall’s short story Dybuk (1995, English edition 2005 as The Dybbuk) and its eponymous stage adaptation by Krzysztof Warlikowski (2003). Looking beyond artistic convention, the interlocutors try to learn more about Michał himself. This is the first time the readers have an opportunity to see his photographs from the Warsaw Ghetto.The conversation is illustrated with numerous archival materials from periods before and after World War Two as well as from German-occupied Poland. „To nie była Ameryka”. Z Michaelem Charlesem Steinlaufem rozmawia Elżbieta Janicka (Warszawa – Nowy Jork – Warszawa, 2014–2015)Urodzony w 1947 roku w Paryżu, Michael Charles Steinlauf opowiada o dzieciństwie spędzonym w Nowym Jorku, na południowym Brooklynie (Brighton Beach), w środowisku ocalałych z Zagłady polskich Żydów. Istotna część jego późniejszych doświadczeń związana była z amerykańską kontrkulturą, Nową Lewicą, studenckim ruchem antywojennym i antyrasistowskim lat sześćdziesiątych (Students for a Democratic Society, SDS) oraz podziemiem antykapitalistycznym lat siedemdziesiątych („Sunfighter”, „No Separate Peace”). W latach osiemdziesiątych, w związku z podjęciem studiów judaistycznych na Brandeis University, Steinlauf przyjechał do Polski, gdzie stał się częścią środowiska opozycji demokratycznej, skupionego wokół Żydowskiego Uniwersytetu Latającego (ŻUL). W III RP miał swój udział w tworzeniu Muzeum Historii Żydów Polskich w Warszawie.Zainteresowania badawcze Michaela C. Steinlaufa ogniskują się wokół twórczości Marka Arnsztejna (Andrzeja Marka), Jicchoka Lejbusza Pereca, teatru jidysz oraz polskich narracji o Zagładzie, którym poświęcił monografię Pamięć nieprzyswojona. Polska pamięć Zagłady (2001, pierwodruk angielski 1997 jako Bondage to the dead: Poland and the memory of the Holocaust). Ważną część rozmowy stanowi spór dotyczący kategorii opisu Zagłady, w tym koncepcji polskiego doświadczenia Zagłady jako traumy zbiorowej. Kontrowersja nie omija zjawisk współczesnych, konceptualizowanych potocznie jako „odrodzenie kultury żydowskiej w Polsce” oraz „dialog polsko-żydowski”.Bohaterem rozmowy jest także Michał Sztajnlauf (1940–1942), przyrodni brat Michaela C. Steinlaufa. Historia braci weszła do kanonu kultury polskiej za sprawą opowiadania Hanny Krall Dybuk (1995) oraz teatralnej inscenizacji Krzysztofa Warlikowskiego pod tym samym tytułem (2003). Abstrahując od konwencji przekazu artystycznego, rozmówcy próbują dowiedzieć się czegoś więcej o samym Michale. Czytelniczki i czytelnicy po raz pierwszy mają możność zobaczyć jego fotografie pochodzące z getta warszawskiego.Rozmowa jest bogato ilustrowana niepublikowanymi dotąd archiwaliami sprzed drugiej wojny światowej i z okresu powojennego, a także z czasów okupacji hitlerowskiej w Polsce.
    Źródło:
    Studia Litteraria et Historica; 2015, 3–4
    2299-7571
    Pojawia się w:
    Studia Litteraria et Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies