Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Dramat" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 462
Tytuł:
« Vous nous l’avez racontée au moins cinquante fois... ». Effacement énonciatif et effets de généricité dans La Poche Parmentier de Georges Perec
Zatarcie znaczników subiektywności w dyskursie oraz hybrydowość rodzajowa w La Poche Parmentier Georges’a Pereca
Autorzy:
Sobczyński, Krzysztof
Wołowski, Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2119966.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
dezindywidualizacja wypowiedzi
hybrydowość rodzajowa
interferencje rodzajowe
dramat
narracja
intertekst
disindividualisation of speech
generic hybridity
generic interferences
theatre
narration
intertext
Opis:
Sytuując się na pograniczu literaturoznawstwa i językoznawstwa, niniejszy artykuł dotyczy dwóch zjawisk: dezindywidualizacji wypowiedzi czy też inaczej – zatarcia znaczników subiektywności w dyskursie (effacement énonciatif) oraz hybrydowości rodzajowej / gatunkowej (effets de généricité). Jako materiał egzemplifikacyjny posłużyła nam mało znana sztuka teatralna La Poche Parmentier Georges’a Pereca, znanego z nonszalanckiego stosunku do konwencji rodzajowych, której tematem jest obieranie ziemniaków. Zanik subiektywnego i zaangażowanego w swą mowę wypowiadacza (postaci-lokutora) osiągnięty zostaje poprzez: 1. zwielokrotnienie źródeł wypowiedzi i gatunków mowy (postaci posługują się przepisami kuchennymi, hasłami reklamowymi, danymi z roczników statystycznych, encyklopedii, itp.); 2. powtarzanie pewnych segmentów wypowiedzi i cykliczność wydarzeń; 3. systematyczne odwołania intertekstowe, w których postaci odgrywają role, zamiast mówić „za siebie” (collage scen ze sztuk Ioneski, Labiche’a, Szekspira...). Z genologicznego punktu widzenia La Poche Parmentier jest ciekawym przykładem sztuki teatralnej złożonej z szeregu mikro- i makronarracji, które rozbijają w pewien sposób jej konfigurację rodzajową (interferencje trybu mimetycznego i diegetycznego).
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2007, 54-55, 5; 51-82
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„A co to jest Rosja – teraz już nie wiem". Ewolucja światoodczucia w „Crime" Asi Wołoszyny wobec innych jej sztuk
„As for Russia, I dont know what it is anymore" — evolution of world-feeling in the „Crime" by Asia Voloshina in relation to selected her plays
„А что такое Россия я больше не знаю” — эволюция мироощущения в „Crime" Аси Волошиной в сопоставлении с избранными её пьесами
Autorzy:
Tyczko, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/50368022.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
драма
театр
вина
война
некроимпериализм
dramat
teatr
wina
wojna
nekroimperium
drama
theatre
guilt
war
necro-imperialism
Opis:
Najnowszy tekst Asi Wołoszyny – The Crime – został napisany podczas aktualnie trwającej wojny Rosji przeciwko Ukrainie. Autorka umieszcza swoją tragiczną bohaterkę i inne postaci w przestrzeni wiadomości tekstowych do rodziny, znajomych, ukochanego oraz wśród autentycznych doniesień medialnych na temat wojny. Akcja sztuki ma miejsce na ekranie smartfonu. Sztuka The Crime jest w niniejszym artykule przedstawiona w kontekście ewolucji poglądu na Rosję i Rosjan oraz wobec wcześniejszych utworów Wołoszyny jak Гибнет хор, Дания тюрьма, Człowiek z rybyoraz Подтвердите, что вы человек. Interpretacja została rozszerzona również o pojęcie nekroimperializmu w rozumieniu Nikołaja Karpickiego.  
Последний текст Асии Волошиной The Crime был написан во время продолжающейся в настоящее время войны России против Украины. Автор помещает свою трагическую героиню и других персонажей в пространство текстовых сообщений семье, друзьям, любимому человеку и среди настоящих сообщений СМИ о войне. Действие пьесы происходит на экране смартфона. Пьеса The Crime представлена в данной статье в контексте меняющегося взгляда на Россию и русских и в связи с более ранними произведениями Волошиной, такими как Гибнет хор, Дания тюрьма, Человек из рыбы и Подтвердите, что вы человек. В интерпретации применено также понятие некроимпериализма в понимании Николая Карпицкого.  
Asia Voloshina’s latest play, Crime, has been written during Russia’s current and ongoing war against Ukraine. Voloshina places her tragic heroine and other characters in the space of text messages to family, friends, a loved one and amidst authentic media reports about the war. Thus, the action of the play takes place on a smartphone screen. In this article, Crime is addressed in the context of the evolving view of Russia and Russians and in relation to earlier works by Voloshina, Гибнет хор, Дания тюрьма, Человек из рыбы and Подтвердите, что вы еловек. The interpretation has been extended to include the notion of necro-imperialism as defined by Nikolai Karpicki.
Źródło:
Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze; 2023, 33; 1-39
0208-5038
2353-9674
Pojawia się w:
Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„A tu rzeczywistość skrzeczy…”, czyli "Na marne" i "Z dobrego serca" Lucjana Rydla
'And here the reality is screeching...', or 'Na marne' and 'Z dobrego serca' by Lucjan Rydel
Autorzy:
Olszewska, Maria Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/938357.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
dramat
realizm
ofiara
obowiązek
caritas
drama
realism
sacrifice
duty
Opis:
Two dramas by Lucjan Rydel 'Na marne' (1895) and 'Z dobrego serca' (1897) were created during the poet’s stay in Western Europe. These pieces are a testimony to changes in his worldview and attitude to life. He left in them his youthful fascination with symbolic and mood drama modeled on Maurice Maeterlinck’s plays. The attempts to transpose these patterns were heavily criticized by his youthful works 'Matka' and 'Dies irae'. Rydel turned to realism in art. In this case, the patterns were provided by Gerhart Hauptmann and Leo Tolstoy. Na marne is based on the confrontation of two life attitudes. The Major, a former insurgent, symbolizes patriotic tradition and deed, and his grandson Adam is a decadent who has lost faith in the meaning of life. It pushes him to suicide. This drama is a warning against passivity and fatalism. 'Z dobrego' serca treats about the sacrifice of a young girl who, after her sister’s death, decides to marry a much older brother-in-law to save her family. It becomes the personification of love of human being. For Rydel, the foundation on which we should build our life is Christian values. The choice made by the poet confirms his subsequent dramas mainly written for the folk theatre of which he was the initiator and creator.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria; 2019, 19; 97-114
2081-1853
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Amadeusz”. Miloš Forman i Peter Shaffer
Amadeus. Miloš Forman and Peter Shaffer
Autorzy:
Choczaj, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392117.pdf
Data publikacji:
2012-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
film
dramat
obraz
muzyka
Opis:
The study is devoted to Miloš Forman’s film, a story about Mozart’s life, taken from Peter Shaffer’s drama. The author proposes a detailed analysis of Forman’s film as an autonomous work in the production of which the film was a medium. The film was an effect of collaboration between the author of the play and the director. The effect of the work is a film which is an example of a close connection of the form and the content – harmony between picture and music, which becomes almost one of the main characters. Individual compositions of Mozart form a network of motives closely connected with the visual aspect and make its sense deeper according to several rules of showing music as a part of the film medium, such as musical motives, explaining the music by the composer or music which uses media. Connecting the music and the aesthetics of the film make Amadeus a harmonious audio-visual performance.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2012, 18; 173-200
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Bo w Ługańsku jest tak pięknie, jak w Cannes” – historia o marzeniach i cierpieniach ukraińskiej społeczności, przedstawiona w Polskiej przestrzeni teatralnej (spektakl Mój sztandar zasikał kotek. Kroniki z Donbasu wg. Leny Laguszonkowej)
„Бо в Луганську так гарно, як у Каннах” – історія про мрії та страждання української громади, представлена в польському театральному просторі (вистава Мій прапор запісяв котик. Хроніки з Донбасу за Лєною Лягушонковою)
Autorzy:
Staszkiewicz, Wiktoria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31233749.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
драма
війна
пошуки ідентичності
театр
вистава
drama
war
search for identity
theatre
spectacle
dramat
wojna
poszukiwanie tożsamości
teatr
spektakl
Opis:
  W niniejszym artykule autorka przybliża postać Leny Laguszonkowej oraz spektakl, który powstał w oparciu o jej dramaturgię – Mój sztandar zasikał kotek. Kroniki z Donbasu w reżyserii Aleksandry Popławskiej, wystawiany w Teatrze Rozmaitości w Warszawie. Lena Laguszonkowa urodziła się w 1984 roku w Stanicy Ługańskiej. Ukończyła wydział historii Ługańskiego Państwowego Uniwersytetu im. Tarasa Szewczenki. W Ługańsku podejmowała różnego rodzaju pracę, a po kilku latach przeniosła się do Kijowa. Jako dramatopisarka zadebiutowała w 2018 roku sztuką Baza. Autorka poruszyła w niej tematykę związaną z kobietami i prostytucją. Sztuka można było zobaczyć na festiwalu „Tydzień sztuki aktualnej”. W 2022 roku w wyniku wojny, Lena wraz z bliskimi wyjechała do Polski. Ciepło przyjęło ją tutaj środowisko teatralne, dzięki czemu podjęła współpracę z Teatrem Rozmaitości i Teatrem Polskim w Bydgoszczy. Mój sztandar zasikał kotek. Kroniki z Donbasu powstał na podstawie trzech tekstów Laguszonkowej – Pipidówy, Matki Gorkiego i Mój sztandar zasikał kotek. To sztuka o marzeniach, pragnieniach, rozczarowaniach, bólu i cierpieniu, o kryzysie i poszukiwaniu tożsamości. Główna bohaterka, pochodząca z prowincjonalnego miasteczka – Stanica Ługańska chce jak najszybciej z niego wyjechać i spełniać swoje artystyczne aspiracje. Sztuka pokazuje różne pokolenia wychowywane w Ukraińskich realiach, próbując nam je przybliżyć i pokazać jak wojna wpływa na społeczność.
Метою даної статті є ознайомлення з постаттю української драматургині Олени Лягушонкової та виставою, поставленої за її творами Мій прапор запісяв котик. Хроніки з Донбасу польської режисерки Александри Поплавської в Театрі “Розмаїтості” у Варшаві. Лєна Лягушонкова народилася в 1984 році в Станиці Луганській в Україні. Закінчила історичний факультет Луганського державного університету імені Тараса Шевченка. У Луганську вона працювала на різних роботах, а через кілька років переїхала до Києва. Дебютувала на фестивалі «Тиждень актуальної п’єси» у 2018 році з п’єсою BAZA. Тут авторка торкнулася тем, пов’язаних з жінками та проституцією. У 2022 році, унаслідок війни, Лєна разом із родичами виїхала до Польщі. Тут її тепло зустріла театральна спільнота, завдяки чому вона розпочала співпрацю з Театром Розмаїтості та Польським Театром у Бидгощі. Вистава Мій прапор запісяв котик. Хроніки з Донбасу поставлена на основі трьох текстів Лягушонкової – ПГТ. Хроніка, Мати Горького та Мій прапор запісяв котик. Це вистава про мрії, бажання, розчарування, біль і страждання, про кризу та пошук ідентичності. Головна героїня, яка походить із провінційного містечка Станиця Луганська, хоче якомога швидше покинути його та здійснити свої мистецькі прагнення. Вистава показує різні покоління, виховані в українських реаліях, намагаючись наблизити їх до нас і показати, як війна впливає на громаду.
In this paper, the author introduces the character of Lena Laguszonkowa and the performance based on her dramaturgy – A kitten peed on my banner. Chronicles from Donbas, directed by Aleksandra Popławska, staged at the Rozmaitości Theater in Warsaw. Lena Laguszonkowa was born in 1984 in Stanytsia Luhanska of Luhansk Oblast in eastern Ukraine. She graduated from the history department of Lugansk State University named after Taras Shevchenko. In Lugansk, she took various jobs, and after a few years she moved to Kiev. She made her debut as a playwright in 2018 with Baza. The author touched on topics related to women and prostitution. The art could be seen at the "Current Art Week" festival. In 2022, as a result of the war, Lena and her relatives left Ukraine and moved to Poland. She was warmly welcomed here by the theatrical community, thanks to which she started cooperation with Rozmaitości Theater and Polski Theater in Bydgoszcz. A kitten peed on my banner. Chronicles from Donbas was based on three texts by Laguszonkowa – Rural Town. Chronicles, Gorky’s Mother and A kitten peed on my banner. It is a play about dreams, desires, disappointments, pain and suffering, about crisis and the search for identity. The main character, who comes from a provincial town, Stanica Ługańska, wants to leave it as soon as possible and fulfill her artistic aspirations. The play shows different generations brought up in Ukrainian realities, trying to bring them closer to us and show how war affects the community.
Źródło:
TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych; 2023, 6, 18; 1-16
1733-2249
Pojawia się w:
TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„C Z Ł O W I E K A (TERAZ), O MUZO, WYPOWIEDZ”1 . PRÓBA ROZPOZNANIA ARTYSTYCZNEGO KSZTAŁTU DRAMATU NORWIDA KLEOPATRA I CEZAR
Autorzy:
Trzcionka, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/624389.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Norwid
dramat romantyczny
Kleopatra i Cezar
dramat poetycki
Opis:
An Attempt to identify the artistic form of Norwid’s drama ‘Cleopatra and Ceasar’ The article concentrates on the analysis of lyrical excerpts form Norwid’s Cleopatra and Caesar while taking into account the title hero’s utterance and the form of the world created in the drama. The author creates a research methodology which allows her to define precisely the lyrical structure of Norwid’s historical drama
Źródło:
Colloquia Litteraria; 2012, 13, 2; 103-117
1896-3455
Pojawia się w:
Colloquia Litteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Coś go spętało i zmroczyło… nie może grać…”. Repartycja mityczna w dramatach mimicznych Bolesława Leśmiana
Mythical Repartition in Mime Dramas by Bolesław Leśmian
Autorzy:
Karwowska, Marzena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/690250.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Bolesław Leśmian
Skrzypek Opętany
Pierrot i Kolombina
dramat mimiczny
mitokrytyka
antropologia literatury
Gilbert Durand
mime drama
mythocritique
anthropology of literature
Opis:
In this article texts of Bolesław Leśmian dramas entitled: Pierrot i Kolombina and Skrzypek Opętany have been analysed. The main objects of this article are as follows: problem of writer’s block and his efforts in overcoming this crisis. Interpretation of Leśman’s dramas is methodologically refer to anthropological theory proposed in Gilbert Durand literary studies. Symbolic mining, hidden in mentioned texts, have been taken under mythocritical interpretation. Additionally the following aspects were discussed: artistic palingenesis of archaic myths, valorisation of setting typical for mysteries of regeneration and literary actualisation of ritual scenario.
Źródło:
Prace Polonistyczne; 2014, 69; 103-115
0079-4791
Pojawia się w:
Prace Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Igrałem we śnie wokół zasadzek przeznaczenia” – o toposie theatrum mundi w dramatach Edwarda Leszczyńskiego
Autorzy:
Moskal, Angelika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/630551.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
theatrum mundi
Edward Leszczyński (1880–1921)
Maurice Maeterlinck (1862–1949)
symbolic drama
dramat symboliczny
Opis:
Edward Leszczyński`s Atlantis and Jolanta stage works are characteristic of Maurice Maeterlinck’s symbolic dramas of topos theatrum mundi. The motif that the world is a theatre in the dramaturgy of the Belgian writer was closely connected with a theory that the existence of human beings is governed by mysterious Fate. Leszczyński contrasted the force of Fate with the power of Gods divided into opposing forces, expressing ambivalent values. While divine interferences are presented in a relatively direct way, Fate is  referred to very subtly. Its role is updated by the suggestions of the heroes' intuitions.
Atlantyda i Jolanta Edwarda Leszczyńskiego to utwory sceniczne, realizujące charakterystyczny dla dramatów symbolicznych Maurice’a Maeterlincka topos theatrum mundi. Motyw świata jako teatru w dramaturgii belgijskiego pisarza ściśle łączył się z teorią, że istnienie człowieka kształtuje tajemnicze Przeznaczenie. Leszczyński mocy tej przeciwstawił potęgę bogów, dzielących się na przeciwstawne sobie siły, wyrażające ambiwalentne wartości. Podczas gdy boskie ingerencje są w dramatach Leszczyńskiego przedstawione w sposób dość bezpośredni, o Przeznaczeniu mówi się w nich subtelnie. Jego rola aktualizuje się w formie podszeptów intuicji bohaterów.
Źródło:
Acta Humana; 2017, 8
2082-4459
Pojawia się w:
Acta Humana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„KLEPSYDRA PIASKOWNICY”, PUŁAPKA PIASKOWNICY. OD LITERATURY DLA DZIECI DO POEZJI I DRAMATU DLA DOROSŁYCH
“HOURGLASS OF SANDPIT”, TRAP OF SANDPIT. FROM THE LITERATURE FOR CHILDREN TO THE POETRY AND DRAMA FOR ADULTS
Autorzy:
Wądolny-Tatar, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/955694.pdf
Data publikacji:
2016-12-30
Wydawca:
Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:
pułapka piaskownicy
Michał Walczak
„klepsydra piaskownicy”
poezja
dramat
infantylizacja
trap of sandpit
„hourglass of sandpit”
poetry
drama
infantilisation
Opis:
In the semantic field of a ̒sandpit’, as a comprehensively enclosing human existence metaphor are contained two directions of constructing the relation of analogies, based on the scale (“sandpit is the world”; “world is the sandpit”) and two mentally-cognitive structures, which are brief and mobile micro-descriptions of reality (“hourglass”; “trap”) The newest poetry (poems of Dariusz Suska, Przemysław Dakowicz, Adrian Gleń, Krystyna Lars, Leszek Szaruga) refers to the “hourglass of sandpit”, emphasising tem-poral dimension of existence. Modern drama, including Michał Walczak’s play, without sacrificing the potential of the “hourglass”, uses spatial and incidental features of a “trap of sandpit”, informing about temporary or permanent oppression, possibilities and limitations of body, sex, age.
Źródło:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski; 2016, 14; 141-158
2083-4721
Pojawia się w:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"L’Envers d’une sainte" de François de Curel, ou du « personnage agissant » au « personnage réflexif »
Autorzy:
Kaczmarek, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2083853.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
François de Curel
thesis play
drama crisis
character
abulic
dramat z tezą
kryzys dramatu
postać sceniczna
abulik
Opis:
François de Curel (1854-1928) went down into the history of the French theater as an author of ‘thesis plays’. However, his works contain the features of the so-called ‘drama crisis’ which manifests itself at the turn of the 19th and 20th century, by the rejection of the canonical rules advocated since Aristotle. In fact, by analyzing A False Saint (1892), we are forced to note that the writer is undermining the dramatic structure by shifting his gaze from action to the study of the souls of the characters. Deprived of all will, they slowly get bogged down in their shady as inert world. In this way, the French playwright puts emphasis not on ‘acting character’ but on ‘retrospective character’ (passive) who dwells on his unhappy life.
François de Curel (1854-1928) zapisał się w historii francuskiego teatru jako autor „dramatów z tezą”. Niemniej jego twórczość zawierała w sobie cechy „kryzysu dramatu”, który przypadł na przełom XIX i XX wieku, a który charakteryzował się odrzuceniem kanonicznych reguł gatunkowych przestrzeganych od czasów Arystotelesa. Analizując utwór Odwrotna strona świętości (1892), zauważyć można, jak pisarz podważa w nim klasyczną strukturę dramatyczną, koncentrując się na psychologii postaci, a nie na wartkiej konstrukcji akcji. Pozbawieni wszelakiej woli bohaterowie pogrążają się w swym tyleż niespokojnym, co bezwładnym świecie. W ten sposób francuski dramatopisarz kładzie nacisk nie na „postać działającą”, lecz na „postać retrospekcyjną” (bierną), która rozwodzi się nad swoim nieszczęśliwym życiem.
Źródło:
Kwartalnik Neofilologiczny; 2020, 2; 230-237
0023-5911
Pojawia się w:
Kwartalnik Neofilologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Matka” Witkacego: Tragedia rodzinna – zagłada człowieczeństwa w człowieku
“The Mother” by Witkacy: A Family Tragedy—a Killing of Humanity in a Human Being
Autorzy:
Sokół, Lech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520128.pdf
Data publikacji:
2016-12-30
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Witkacy
Polish drama 1918-1939
political theater
catastrophism
dramat polski 1918-1939
teatr polityczny
katastrofizm
Opis:
Sztuka Witkacego Matka (1924), powszechnie chwalona za błyskotliwą inwencję i szokujący awangardyzm, bywa uznawana za dramat rodzinny, tragedię rodzinną lub groteskę. Sam Witkacy potwierdza adekwatność klasyfikacji Matki jako dramatu rodzinnego, ponieważ otwarcie wykorzystuje w niej inne dramaty rodzinne: Upiory Ibsena i Sonatę widm Strindberga. Utwory te wyróżnia atmosfera niesamowitości; pojawiają się w nich motywy wampiryczne; teksty obnażające zgniliznę ukrytą za fasadą szczęśliwego mieszczańskiego domu pracą tragiczny posmak, a więc należą do kategorii groteski. Analiza rodziny Eely u Witkacego idzie dalej niż ukazanie kryzysu czy upadku mieszczańskiego świata; ma na celu ukazanie stopniowego upadku człowieka i człowieczeństwa w człowieku. Kiedy wszystko, co było stabilne i solidne się rozpływa, odrzucenie wartości i zasad znanego nam świata przychodzi z łatwością i bez skrępowania. Mówiąc słowami Witkacego, religia, sztuka i filozofia będą umierać jedna po drugiej, a to, co nastąpi potem, można nazwać dehumanizacją. Matka przynosi konkretną wizję upadku. Ludzie de facto ludzcy, czyli Istnienia Poszczególne wrażliwe na metafizykę, zginą bezpowrotnie, zastąpieni przez ludzi tylko nominalnie ludzkich, których cała egzystencja sprowadza się do procesów produkcji, konsumpcji i reprodukcji, ludzi nienawidzących jakiejkolwiek metafizyki i będących postludzkimi, „zmechanizowanymi" jednostkami.
Witkacy’s play The Mother (1924), widely praised for its brilliant inventiveness and shocking avant-gardism, is sometimes considered to be a family drama, or a family tragedy or grotesque. Witkacy himself confirms the adequacy of classifying The Mother as a family drama by openly using other family dramas in his play: Ibsen’s Ghosts and Strindberg’s The Ghost Sonata. What sets these family dramas apart is their eeriness; they feature vampiric motifs; they expose putrid decay hidden behind the façade of a happy bourgeois home that has lost all flavor of tragedy and thus belongs to the category of grotesque. The analysis of the Eely family in Witkacy goes further than to show a crisis, or downfall, of the bourgeois world; it aims at showing the gradual downfall of man, and of humanity in a human being. When all that has been stable and solid is disintegrating, a rejection of the values and principles of the world as we know it becomes something done easily and unabashedly. To put it in Witkacy’s own terms, religion, art, and philosophy will die away one by one, and what comes next could be called dehumanization. The Mother brings a concrete vision of the downfall. People who are de facto human, i.e. Individual Beings sensitive to metaphysics, will perish forever, replaced by people only nominally human whose whole existence is reduced to the processes of production, consumption and reproduction, people who hate metaphysics of any kind and are just post-human, “mechanised” individuals.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2016, 65, 4; 15-32
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Mimo geniuszu to człowiek, tylko człowiek…” –wizerunek artysty w dramacie Jarosława Iwaszkiewicza Lato w Nohant
„Despite his genius, he is only human…” – image of an artist in the Summer in Nohant drama from Iwaszkiewicz
Autorzy:
Maczel, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/497021.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademia im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim
Tematy:
dramat
didaskalia
dialog
środki artystyczne
leksyka
drama
stage directions
dialogue
artistic means
vocabulary
Opis:
Subject of this article is the creation of Frederic Chopin in Summer in Nohant drama from Iwaszkiewicz. Composer’s image is created by his own expressions, but more importantly, also by other characters’ statements and stage directions relating to the artist and his music, which is the background of the whole art. Material presented includes a variety of artistic means and shows that Chopin by Iwaszkiewicz is debronzed figure, who creates both positive and negative emotions, and at the same time being a brilliant composer.
Źródło:
Język. Religia. Tożsamość; 2017, 2(16); 125-140
2083-8964
2544-1701
Pojawia się w:
Język. Religia. Tożsamość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Nacinanie sykomory" - czyli jak badać chrześcijański wymiar dramatu i teatru XX wieku
Autorzy:
Kaczmarek, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/624303.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
dramat
teatr
chrześcijaństwo
Opis:
The paper approaches the problem of a research of a Christian dimension of literature and theatre in the period of the crisis of Christian anthropology, which has been deeply felt at the end of the 20th century. Destructive elements have appeared in the understanding of the history and the role which Christianity has played in the construction of the world. The fruits of the contemporary culture have become sour; they contradict achievements of humanism and create an entity which has been named by Pope John Paul II as the “culture of death”. A researcher of the 20th century literature and theatre in his/her attempt to reach to the source of these processes and reveal real roots of the European culture must make an “incision” with Logos or with “the Light of the Gospel” on the body of the work created by this culture. So, that, as a result of this “incision” the elements which poison it might be eliminated. In this way a transcendental dimension of the European culture could be revealed and a proper description could start; proper because it could undertake the type of anthropology which had been revealed in the Bible and later developed by Judaism and Christianity.
Źródło:
Colloquia Litteraria; 2016, 21, 2; 11-28
1896-3455
Pojawia się w:
Colloquia Litteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Nie ma terminu, który by nie nadszedł, ani długu, którego nie trzeba by spłacić”. Jeszcze o Don Juanie w Dziadach
“There Is No Time Limit That Does Not Arrive nor Any Debt That Is Not Paid”. More on Don Juan in the Forefathers’ Eve
Autorzy:
Narolska, Aneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1400623.pdf
Data publikacji:
2016-12-19
Wydawca:
Uniwersytet Zielonogórski. Wydział Humanistyczny
Tematy:
Don Juan
drama
Dresden Forefathers’ Eve
dramat
Dziady drezdeńskie
Opis:
Celem pracy jest interpretacja sceny VIII Dziadów drezdeńskich Mickiewicza w kontekście dwóch dramatów o Don Juanie: Zwodziciela z Sewilli i Kamiennego Gościa Tirsa de Moliny oraz Don Juana, czyli Kamiennego Gościa Moliera. Opera Mozarta Don Giovanni albo Rozpustnik ukarany, będąca syntezą wcześniejszych wersji historii o Don Juanie, jest tu traktowana jako warstwa powierzchniowa, pod którą zachodzi wiele relacji pomiędzy dziełem Mickiewicza a utworami wykorzystującymi hiszpańską legendę. Kompozycja sceny VIII, konstrukcja bohatera (Senatora) oraz komizm to elementy łączące tekst Mickiewicza z dramatem Moliera. Z religijnym dramatem hiszpańskim natomiast łączy Dziady ich moralitetowy charakter oraz przesłanie mówiące o potępieniu za niewiarę w istnienie Boskiej rzeczywistości i sprawiedliwości. Scena Balu u Senatora dowodzi zatem nie tylko związku dramatu Mickiewicza z tradycją Molierowską, ale może także wskazywać na niebezpośredni związek z dramatem hiszpańskim Złotego Wieku.
The aim of the study is an interpretation of Scene VIII of Mickiewicz’s Dresden Forefathers’ Eve (Part Three) [Dziady] in the context of two Don Juan dramas: Tirso de Molina’s The Trickster of Seville and the Stone Guest [Zwodziciel z Sewilli i Kamienny Gość] and Molière’s Don Juan, or the Stone Guest [Don Juan, czyli Kamienny Gość]. Mozart’s opera Don Giovanni, or the Rake Punished [Don Giovanni albo Rozpustnik ukarany], being a synthesis of earlier versions of the Don Juan story, is treated here as the surface layer under which there are a number of relationships between Mickiewicz’s text and works drawing on the Spanish legend. The composition of Scene VIII, the construction of the character (Senator), and humour are the elements that link Mickiewicz’s text with Molière’s drama. What link Forefathers’ Eve with Spanish drama are its moralityplay nature and the message about damnation for unbelief in the existence of Divine reality and justice. Therefore, the scene of the Ball at the Senator’s not only attests to a link between Mickiewicz’s drama and the Molièrean tradition but may also point to an indirect link with Golden Age Spanish drama.
Źródło:
Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego; 2016, 2; 125-141
2450-3584
Pojawia się w:
Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Nie zatwardzajcie serc waszych...”. Problem sklerokardii w twórczości Wacława Potockiego (na podstawie Nowego zaciągu… i Dyjalogu o zmartwychwstaniu Pańskim). Część pierwsza: Retoryczne aspekty sklerokardii
“Do not harden your hearts...”. The problem of sclerocardia in the works of Waclaw Potocki (based on Nowy Zaciąg... and Dyjalog o zmartwychwstaniu Pańskim). Part 1: Rhetorical aspects of sclerocardia
Autorzy:
Dziemian, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32083854.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydział Filologiczny
Tematy:
Wacław Potocki
Nowy zaciąg
Dyjalog o zmartwychwstaniu Pańskim
sklerokardia
serce
zatwardziałość serca
retoryka
obrazowanie
barok
literatura religijna
epika
dramat
dialog
mesjada
zmysłowość
cielesność
biologia
motywy biblijne
okrucieństwo
cierpienie
XVII w.
animalizm
grzech
grzech przeciwko Duchowi Świętemu
choroba
słowo
Waclaw Potocki
Nowy Zaciąg
Dyjalog o zmartwychwstaniu
Pańskim
sclerocardia
heart
hardening of the heart
rhetoric
imagery
baroque
religious literature
epic
drama
dialogue
mesiad
sensuality
carnality. biology
biblical motifs
cruelty
suffering
17th century
animalism
sin
disease
word
sin against the Holy Spirit
Opis:
This article is the first of two parts of a study devoted to the biblical issue of hardness of heart, present in two works by Waclaw Potocki – Nowy Zaciąg... (1698) and Dyjalog o zmartwychwstaniu Pańskim (1676). The discourse of this sketch focuses primarily on rhetorical issues, on showing the strategies of imagery and the ways of presenting the characters affected by the title sclerocardia (Judas, Annas and Caiaphas, the chief priests and the Jews as collectives demanding the killing of Jesus, the Jewish and Roman executioners), as well as points out the differences and points of convergence in the indicated areas, occurring in the genre-different works. Indicated are the most expressive elements and aspects of the linguistic fabric of the works, which Potocki used to show the essence of the problem, as well as rhetorical techniques and tricks, which were used by the author to build numerous expressive descriptions that strongly affect the senses of the recipient (e.g.: comparisons, amplifications, poetics of contrast, privileging detail and concrete). The multifaceted and artistic construction of descriptions was created by the poet from Łużna using phraseology and lexis from various thematic areas (mainly biology, medicine and the natural world). Animalistic aspects of sclerocardia - the most dominant- together with elements of biologism, naturalism, physiology and anatomy, both prove Potocki’s high sensitivity to stimuli coming from the sensual and material world, as well as testify to the poet’s fascination with the spheres of corporeality and sensuality; this, in turn, is a characteristic element of his poetic imagination. The vision of characters and reality affected by sclerocardia, present in the pages of Nowy Zaciąg... and Dyjalog..., is dominated by falsehood, hypocrisy and lies, marked by extreme brutality, ruthlessness, violence and cruelty. It has no room for pity or any scruples.
Artykuł jest pierwszą z dwóch części studium poświęconego biblijnej problematyce zatwardziałości serca obecnej w dwóch dziełach Wacława Potockiego – mesjadzie Nowy zaciąg… (1698) oraz Dyjalogu o zmartwychwstaniu Pańskim (1676). Dyskurs niniejszego szkicu koncentruje się przede wszystkim na zagadnieniach retorycznych, na ukazaniu strategii obrazowania oraz sposobach prezentacji bohaterów dotkniętych tytułową sklerokardią (Judasz, Annasz i Kajfasz, arcykapłani i Żydzi jako zbiorowości domagające się zabicia Jezusa, żydowscy i rzymscy oprawcy), jak też wskazuje różnice i punkty zbieżne we wskazanych obszarach, występujących w odmiennych gatunkowo utworach. Wskazano najbardziej wyraziste elementy i aspekty językowej tkanki utworów, które Potocki wykorzystał w celu ukazania istoty problemu, a także techniki i chwyty retoryczne, które posłużyły autorowi do zbudowania licznych ekspresyjnych, silnie oddziałujących na zmysły odbiorcy opisów (np. porównania, amplifikacje, poetyka kontrastu, uprzywilejowanie szczegółu i konkretu). Wieloaspektową i plastyczną konstrukcję opisów poeta z Łużnej stworzył za pomocą frazeologii i leksyki pochodzących z różnorakich obszarów tematycznych (głównie z zakresu biologii, medycyny i świata natury). Animalistyczne aspekty sklerokardii – najbardziej dominujące – wespół z elementami biologizmu, naturalizmu, fizjologii i anatomii, dowodzą wysokiej wrażliwości Potockiego na pochodzące ze świata zmysłowego i materialnego bodźce oraz są świadectwem fascynacji poety sferami cielesności i zmysłowości; to zaś stanowi charakterystyczny element jego poetyckiej wyobraźni. Wizja bohaterów i rzeczywistości dotkniętych sklerokardią, obecna na kartach Nowego zaciągu… i Dyjalogu…, jest zdominowana przez fałsz, hipokryzję i kłamstwo, naznaczona skrajną brutalnością, bezwzględnością, przemocą i okrucieństwem. Brak w niej miejsca na litość czy jakiekolwiek skrupuły.
Źródło:
Język - Szkoła - Religia; 2023, 18; 44-62
2080-3400
Pojawia się w:
Język - Szkoła - Religia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 462

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies