Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Divine Trinity" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    LOS PADRES CAPADOCIOS Y EL CONCEPTO DE PERSONA
    CAPPADOCIAN FATHERS AND THE CONCEPT OF PERSON
    Autorzy:
    Barreto, Luz Marina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/507468.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    International Étienne Gilson Society
    Tematy:
    Cappadocian fathers
    God
    Divine Trinity
    person
    metaphysics
    John Zizioulas
    Opis:
    The thought of the Cappadocian fathers is linked to the Trinitarian nature of God. They strive for formulating a definition of divine person. The extent of the Cappadocian notion of person covers two other important ideas which refer to being someone: an ability to be in a fraternal relation with others, and a disposition to enter such a relation voluntarily. The Christian idea of divine person also implicates a concept of infinite dignity. The authoress shows that at the grassroots of the Western concept of person, associated with human inalienable rights, there are ceratin metaphysical intuitions.
    Źródło:
    Studia Gilsoniana; 2013, 2; 53-64
    2300-0066
    Pojawia się w:
    Studia Gilsoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Obraz Boga w 2 Liście św. Piotra
    Autorzy:
    Suszko, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/950538.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Teologiczne
    Tematy:
    Divine Trinity
    eternity
    faith
    glory
    grace
    image of God
    Jesus Christ
    knowledge
    Kyrios
    perfection
    recognition
    Savior
    virtue
    chwała
    cnota
    doskonałość
    Jezus Chrystus
    łaska
    obraz Boga
    powołanie
    poznanie
    rozpoznanie
    Trójca Święta
    wiara
    wieczność
    Zbawiciel
    Opis:
    An analysis of this text reveals the two essential issues handled in the epistle: (1) the constant presence of the theme of God considered from the viewpoint of His glory and (2) an ultimate Christocentrism of all content references in the image of God. The word “glory” (δόξα) appears five times, always in key places of the inspired text under study. The epistle exposes the theology of faith from the aspects of knowledge and calling, so as to successively reveal the mystery of Jesus Christ being the Divine Person – in the context of the Divine Trinity – and, furthermore, to disclose His subsequent Christological titles leading to a complete revelation in the expression: “Our Lord and Savior, Jesus Christ” (κύριος ἡμῶν καὶ σωτήρ Ἰησοῦς Χριστός). At the same time, the epistle describes the main practical goal, i.e. “partaking of the divine nature” (cf. 2 Peter 1 : 4) through “God and Jesus, our Lord” (θεός καὶ Ἰησοῦς κύριος ἡμῶν), and the method of reaching this goal; it also warns against going a different way by contrasting the two dimensions of reality: the earthly and the eternal.
    Analiza przebiegu treści 2 Listu św. Piotra ujawnia poruszane w tekście dwie zasadnicze kwestie: (1) ciągła obecność tematu Boga w aspekcie Jego chwały i (2) ostateczny chrystocentryzm wszystkich odniesień treściowych w obrazie Boga. Pięciokrotnie pojawiające się słowo „chwała” (δόξα) można znaleźć zawsze w kluczowych miejscach omawianego tekstu natchnionego. List, przedstawiając teologię wiary w aspekcie poznania i powoływania, odsłania sukcesywnie tajemnicę Jezusa Chrystusa jako Osoby Boskiej – w kontekście Trójcy Świętej – na drodze ujawniania Jego kolejnych tytułów chrystologicznych aż po pełne tego objawienie w określeniu: „Pan nasz i Zbawiciel Jezus Chrystus” (κύριος ἡμῶν καὶ σωτήρ Ἰησοῦς Χριστός). Kreśli przy tym główny cel praktyczny i metodę jego osiągnięcia, jakim jest „uczestnictwo w Boskiej naturze” (por. 2 P 1, 4) dzięki „Bogu i Jezusowi Panu naszemu” (θεός καὶ Ἰησοῦς κύριος ἡμῶν) – z równoczesnym przestrzeganiem przed pójściem inną drogą – przeciwstawiając sobie dwa wymiary rzeczywistości: doczesny i wieczny.
    Źródło:
    Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2017, 70, 3
    2391-8497
    0209-0872
    Pojawia się w:
    Ruch Biblijny i Liturgiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Miłosierdzie Boże jako źródło radości i szczęścia
    Autorzy:
    Machniak, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/669607.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Mystery of God, Divine Mercy, Merciful Jesus, Holy Trinity, Saint Faustina Kowalska, joy, happiness, mystical union, psycho-spiritual health
    Opis:
    Joy is an important factor in human life. It is indispensable in giving a positive sense to human existence, in enlivening everyday life; it is also important in the process of man’s self-improvement. It exerts a big influence on one’s somatic and psycho-spiritual health and that is why one may refer to it as a healing element. It is a strength which removes inter-human barriers which unites and creates a community. It is based on friendship and love. Thanks to joy, man finds it easier to forgive others and is able to love his neighbor.The source of Christian joy is Jesus himself, who is revealing God Father. The mystical experience of St. Sister Faustina, described in her Diary is conferring the possibility of truth joy coming out from the experience of God in the contemporary world.
    Źródło:
    Analecta Cracoviensia; 2013, 45
    2391-6842
    0209-0864
    Pojawia się w:
    Analecta Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nobile e ignobile simbolismo islamico nella 'Divina Commedia'
    Noble and ignoble Islamic symbolism in The Divine Commedy
    Autorzy:
    Balducci, Marino Alberto
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1036428.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-20
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    Dante
    The Divine Comedy
    Jihad
    Muhammad
    Marco Polo
    Riccoldo of Montecroce
    Trinity
    Opis:
    Rozpatrując zagadki "Boskiej Komedii", można przyjąć, że kultura muzułmańska była dobrze znana Dantemu, przede wszystkim poprzez dzieła takie jak "Księga Drabiny Mahometa", "Podróże Marco Polo" czy prace Riccolda z Montecroce. Islam jest uznawany za zagrożenie, a jednak podziwiany w wizji Dantego. Miłość jest postrzegana jako kluczowy element chrześcijaństwa, jest to caritas i obejmuje ona każdy aspekt życia człowieka, utrzymując go w harmonii. Według Dantego Mahomet nie rozumiał tej koncepcji, dlatego stworzył nowy rodzaj wiary. Zgodnie z wizją "Boskiej Komedii" Mahomet znalazł się w piekle, z poczuciem winy z powodu oszustwa. Z kolei w "Raju" Dante wskazuje, że zbawienie jest możliwe również w islamie, gdzie Prawda jest tolerancyjna, braterska i całkowita.
    Within the mysteries of 'The Divine Comedy', it seems that the culture of Muslims is well known to Dante, above all thanks to the mediation of works such as the 'Book of Muhammad’s Ladder '(Kitāb al‑miʿrāj), the 'Travels of Marco Polo' and various writings of friar Riccoldo of Montecroce. Islam is considered a danger, yet it is also admired in Dante’s vision, for its scientific height reached in the Middle Ages. Love is the essential concept of the whole message of Christianity: it is caritas, a universal embrace that includes every aspect of man and harmonizes it. Muhammad, despite his original Christian spiritual formation, according to Dante, did not understand the concept of caritas. Therefore, he deceived others and himself, founding a new creed and a different faith, which is by no means superfluous from a Dantean point of view. Indeed, it is useless and dangerous as a heresy, due to its same nature that generates schism and, precisely, war. It is natural, in this sense, that Muhammad finds himself in hell in the vision of The Divine Comedy, grotesquely oppressed by his guilt of fraud, because he has shared the circle of love (the all‑encompassing and Trinitarian perfection of Love) with all the hatred of his anger. However, beyond all the Muslim limits of a culture of submission and the doctrine that arises from it, Dante reveals to us in his 'Paradise' a possible salvation also for Islam (apparently damned); and this for a very subtle yet strong way: the mystical way in its perfect sentimental Truth, which is tolerant, fraternal and inclusive.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria; 2020, 20; 3-30
    2081-1853
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Trynitarny wymiar modlitwy w ujęciu św. Jana od Krzyża
    The Trinitarian Dimension of Prayer According to St. John of the Cross
    Autorzy:
    Gogola, Jerzy Wiesław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29430858.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    modlitwa
    Trójca Przenajświętsza
    Boże dziecięctwo
    dialog
    Prayer
    the Holy Trinity
    divine childhood
    dialogue
    Opis:
    W artykule podjęto problem relacji modlitwy wierzącego do Osób Trójcy Przenajświętszej, opierając się na pismach św. Jana od Krzyża (1542–1591), karmelitańskiego mistyka i doktora Kościoła. Refleksja zawiera dwa powiązane ze sobą zagadnienia: podstawa modlitwy trynitarnej oraz jej praktyka, inaczej mówiąc być i działać wierzącego. Praktyka modlitwy opiera się na świadomym włączeniu się wierzącego w trynitarny dialog: do Ojca przez Chrystusa w Duchu Świętym. Zastosowano metodę analizy źródeł teologicznych i pism św. Jana od Krzyża, uwzględniając strukturę artykułu, by móc uzyskać odpowiedź na postawiony na początku problem badawczy. Wnioski: Źródłem modlitwy jest nasze synostwo Boże w Chrystusie i związane z nim uzdolnienie do nadprzyrodzonej komunikacji z Bogiem oraz misterium zamieszkania Trójcy Świętej w duszy. Bez obiektywnej obecności Boga w życiu człowieka i bez jego zdolności do dialogu z Nim, modlitwa nie byłaby absolutnie możliwa. Modlitewny dialog realizuje Duch Święty. Naszym zadaniem jest pozostać zjednoczeni z Chrystusem i w Nim dawać się prowadzić Duchowi Świętemu. Jakość modlitwy zależeć będzie od stopnia poznania Boga i siebie oraz od jakości miłości, którą wierzący może rozwijać pełniąc wolę Bożą, zależną od rodzaju otrzymanego powołania. O ile uzdolnienie do modlitwy jest oczywistością katechizmową, to logikę praktyki trynitarnej modlitwy najlepiej uchwycić, analizując mistyczne zjednoczenie wierzącego z Bogiem. Na jego podstawie można zaobserwować absolutne pierwszeństwo działania Ducha Świętego w całym życiu duchowym wierzącego, któremu przyda rola otwartości na Jego działanie i współpracy.
    The article explores the problem of the relation between a believer’s prayer and the Persons of the Holy Trinity on the basis of writings of St. John of the Cross (1542-1591), Carmelite mystic and Doctor of the Church. Two interrelated issues are considered: the theological foundation of trinitarian prayer and the practice of this type of prayer, in other words the to be and to act of the believer. The practice of prayer is based on the conscious participation of the believer in the trinitarian dialogue: to the Father through Christ in the Holy Spirit. Taking into account the structure of the article, in order to be able to answer to the research problem posed at the beginning, the theological sources and writings of St. John of the Cross were analyzed. Conclusions: The source of prayer is our divine sonship in Christ and the related ability for supernatural communication with God and the mystery of the indwelling of the Holy Trinity in the soul. Without God’s objective presence in human life and without the person’s ability for dialogue with him, prayer would be absolutely impossible. Prayerful dialogue is carried out by the Holy Spirit. Our task is to remain united with Christ, and in Him let ourselves be led by Holy Spirit. The quality of prayer will depend on the degree of knowledge of God and oneself, and on the quality of love that the believer can develop by fulfilling God’s will, depending on the type of vocation received. While the ability to pray is an obvious truth of catechesis, the logic of the trinitarian prayer practice is best grasped by analyzing the believer’s mystical union with God. On the basis of this union, it is possible to observe the absolute priority of the action of the Holy Spirit in the entire spiritual life of the believer. The believer’s role is to remain open to and cooperate with the actions of the Holy Spirit.
    Źródło:
    Polonia Sacra; 2023, 27, 1; 121-136
    1428-5673
    Pojawia się w:
    Polonia Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Epifaniczne przedstawienia Trójcy Świętej na ikonach bizantyjskich i ruskich. Dogmat trynitarny a kanon ikonograficzny.
    Epiphanic Representations of the Holy Trinity in Byzantine and Ruthenian Icons. The Trinitarian Dogma and the Iconographic Canon.
    Autorzy:
    Cyrek, Olga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/607358.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    epiphany
    Trinity
    three Divine Persons
    iconography
    the Fathers of the Church
    the dogma of the Trinity
    Byzantine and Ruthenian art
    Opis:
    The article describes the basic types of pictorial representations of the Holy Trinity. The Old Testament prefiguration of the Trinity that became a type scene is the so-called „Hospitality of Abraham”. This is the variant of the „Trinity” used by Andrew Rublev. The „New Testament Trinity” represents such topics as „Fatherhood” and the „Common Throne”. The revelation of the Trinity as a whole is also evident in icons depicting scenes from Christ’s life, such as the icons of the Nativity, Baptism, Transfiguration on Mount Tabor, where each of the divine persons is manifested in a different way. God the Father is revealed as the sphere of heaven located in the upper part of the image, the Son of God is manifested in human flesh, and the Holy Spirit is depicted in the form of a dove, or a radiant cloud (mandorla). Numerous compositions also make use of the symbol of a triple beam, which stresses the Trinitarian nature of the depicted scene. The formation of epiphanic representations of the Trinity was influenced not only by the realities revealed in the text of the Scripture, but also by the tenets laid down at the Councils of Nicaea in 325 and Constantinople in 381. Trinitarian terminology was also developed by Eastern and Western theologians such as Basil the Great, Greogory of Nazianus, Hilary of Poitiers, Ambrose of Milan, Augustine of Hippo.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Teologiczne; 2011, 25; 213-237
    0209-3472
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Una Persona in tre Persone. La teologia trinitaria in Sergej Bulgakov
    Autorzy:
    Kowalczyk, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1368701.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-24
    Wydawca:
    Akademia Katolicka w Warszawie
    Tematy:
    Bulgakov
    Trójca
    absolutna Osoba
    Osoby Boskie
    ontologia miłości
    natura boska
    sofiologia
    Trinity
    absolute Person
    Divine Persons
    ontology of love
    divine nature
    sophiology
    Opis:
    Teologia trynitarna Sergieja Bułhakowa jest w gruncie rzeczy rozwinięciem dwóch biblijnych stwierdzeń: „Bóg jest Duchem” i „Bóg jest miłością”. Bycie Duchem, i to Duchem absolutnym, oznacza, że Bóg jest absolutnym Ja, absolutną Osobą. A skoro tak, to Bóg ma w sobie także Ty, On, My, Wy. Ja nie może bowiem istnieć bez Ty. Objawienie dane nam w Jezusie Chrystusie pozwala powiedzieć, że owa pełnia relacji realizuje się między Ojcem, Synem i Duchem Świętym. Stąd dla Bułhakowa Bóg jest Ja w trzech Ja czy też Osobą w trzech Osobach. Innymi słowy, Bóg jest Duchem absolutnym trój-hipostatycznym. Nasz autor przeciwstawia się tradycji, która wyprowadza doktrynę o Trójcy z pochodzeń wewnątrztrynitarnych rozumianych przyczynowo. W konsekwencji odrzuca koncepcję Boga Ojca jako odwiecznej przyczyny Syna i Ducha. Monarchia Ojca nie polega na byciu pierwszą przyczyną, ale na samoobjawianiu się w dwóch innych Hipostazach. Drugie stwierdzenie, tj. „Bóg jest miłością”, Bułhakow rozumie jako przede wszystkim ontologiczne, to znaczy wyrażające wewnętrzne życie Trójcy. Ponadto formułuje aksjomat ontologii miłości: nie ma miłości bez ofiary (kenozy) i nie ma miłości bez radości (błogosławieństwa). Także miłość w Bogu jest kenotyczna. Każda Osoba umniejsza siebie, aby dać „przestrzeń” innym Osobom. Jednocześnie kenoza jest przezwyciężana w radości odnalezienia siebie w jedności z innymi Osobami. Kenotyczne relacje między Boskimi Hipostazami mają swoją treść, zawartość, czyli to, co nazywamy Bożą naturą, życiem intratrynitarnym. Boska natura nie jest – podkreśla Bułhakow – jakąś statyczną wielkością, w której partycypują Osoby Boskie, ale jednym, trójhipostatcznym życiem, polegającym na manifestowaniu się Ojca, Syna i Ducha w wewnętrznym Bożym życiu (Sofia niestworzona) i na manifestowaniu się w nie-Bogu, czyli w stworzeniu (Sofia stworzona). Ta sofiologiczna perspektywa zmierza ku pokazaniu, że Trójca Przenajświętsza istnieje nie tylko w swej transcendencji, ale także w świecie i w człowieku, natomiast stworzenie istnieje nie obok Boga, ale w Bogu (panenteizm).
    The trinitarian theology of Sergei Bulgakov is in fact an extension of two biblical statements: „God is Spirit” and „God is love”. To be Spirit, and to be absolute Spirit, means that God is the absolute I, the absolute Person. And if so, then God also has you, him, us, the plural you. I cannot exist without you. The revelation given to us in Jesus Christ allows us to say that this full relationship is realized between the Father, the Son and the Holy Spirit. Hence, for Bulgakov, God is I in three selves, or a person in three persons. In other words, God is an absolute tri-hypostatic Spirit. The author is opposed to the tradition that derives the doctrine of the Trinity from causal intra-Trinitarian origins. Consequently, he rejects the concept of God the Father as the eternal cause of the Son and the Spirit. The Father’s monarchy is not in being the first cause but in self-revelation in two other Hypostases. Bulgakov understands the second statement, i.e., „God is love,” as primarily ontological, that is, expressing the inner life of the Trinity. Moreover, he formulates the axiom of the ontology of love: There is no love without sacrifice (kenosis) and there is no love without joy (blessing). Also, love in God is kenotic. Each Person diminishes themselves in order to give „space” to other Persons. At the same time, kenosis is overcome in the joy of finding oneself in union with other Persons. The kenotic relations between the Divine Hypostases have their content, that is God’s nature, an intratrinitarian life. The divine nature is not – emphasizes Bulgakov – some static greatness in which the Divine Persons participate, but one, three-hypostatic life, consisting in the manifestation of the Father, Son and Spirit in God’s inner life (un-created Sophia) and in manifesting itself non-God, that is in creation (Sophia created). This sophiological perspective aims to show that the Holy Trinity exists not only in its transcendence, but also in the world and in the human being, while creation exists not next to God, but in God (panentheism).
    Źródło:
    Studia Bobolanum; 2021, 32, 1; 173-191
    1642-5650
    2720-1686
    Pojawia się w:
    Studia Bobolanum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Silence and the Audibility of the Word: Contemplative Listening as a Fundamental Act of the New Evangelization. Part 2: Jesus Christ, the Eternal Listener
    Autorzy:
    Siegmund, J. Marianne
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/507622.pdf
    Data publikacji:
    2018-03-30
    Wydawca:
    International Étienne Gilson Society
    Tematy:
    Jesus Christ
    listening
    revelation
    sonship
    Trinity
    God
    metaphysics
    Hans Urs von Balthasar
    Thomas Aquinas
    divine person
    subsistent relation
    human person
    substance
    obedience
    the Word
    Opis:
    In the second part of her arguing for contemplative listening as a fundamental act of the new evangelization, the author turns to the theological perspective of Jesus Christ as the eternal Listener and, thus, focuses upon his act of listening, which is the unique personal form of his eternal divinity. The author addresses the following issues. Granted that listening has to do with obedient readiness, how can one say it is in the eternalSon, who, being God, would seem to be naturally exempt from obedience? In order to answer this question, the author looks at the Balthasarian “enfleshment” of Thomas’ notion of the divine persons as subsistent relations. In brief, to say that the Son is the subsistent relation of sonship means that the Son receives himself from the Father. But this self-reception implies, the author argues, an obedient readiness. And, since the Son is Word, this obedient readiness translates into a “listening.” The Son is not only the eternal Word. He is also the eternal listener of the Word he is. Within the Godhead, each person is his relation (of “opposition”) to the others and there is no difference between the person and his action. For example, the Son is his relation of sonship to the Father. But, one might ask, how could one speak of the Son’s obedience? How does one avoid subordinationism? The key is to see how the Son’s possession of divinity is compatible with a reception of it. If the Father is the “source and origin of all divinity,” the Son does, in fact, receive his divinity from the Father while, at the same time, he is co-equal and co-eternal with the Father. That the Father generates the Son does not mean, as Arius asserted, that there was a time when the Son was not. Rather, the Son always possesses his divine sonship as being given fromthe Father, while the Father possesses divinity as being given away. Divinity is compatible with relationality in the mode of reception. In the Godhead, reception is perfection. There are a number of texts from Thomas that the author presents in favor of this argument. Having established that reception is perfection in the Godhead, the author develops how this receptivity encompasses obedience and listening. For, in his receiving, the Son performs an act that, by an intrinsic analogy, one may describe as the taking of the gift of the Father into himself. In this sense, the Son is obedient to the “sense” of the Father’s self-gift. But, in the case of the Son, he isthe gift. Not only that, he isthe gift as Word. This suggests, as the author argues, that the obedience that characterizes him as a divine person is something intrinsically analogous to listening. Here, then, we find the ultimate theological reason that we are listeners: we are listeners because we are created on the model of Christ, the eternal Listener.
    Źródło:
    Studia Gilsoniana; 2018, 7, 1; 119-137
    2300-0066
    Pojawia się w:
    Studia Gilsoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies