Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Discernment" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-25 z 53
Tytuł:
The Understanding of Ascesis in Christianity
Rozumienie ascezy w chrześcijaństwie
Autorzy:
Platovnjak, Ivan
Prijatelj, Erika
Zovko, Vinko
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22858126.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
(Christian) ascesis
Christianity
spirituality
discernment
Christian) ascesis
Opis:
Just as all the world's religions know ascesis, so does Christianity. This fact raises different questions: Is ascesis the same in Christianity as in other religions? How do Christians understand ascesis? Can we say that there is a Christian ascesis? In this article the authors try to answer these questions. First, they briefly define the term ascesis, and then they outline the biblical foundations of ascesis and its history. Then they show how Christians understand ascesis and in what sense it is Christian ascesis, and its various forms. Finally, they show the criteria of discernment that must be observed in order for ascesis to be authentically Christian and to enable one to live freedom in Christ and the fullness of life in the love of God the Father through Jesus Christ in the Holy Spirit.
Tak jak wszystkie religie świata znają ascezę, tak i chrześcijaństwo. Fakt ten rodzi różne pytania: Czy asceza w chrześcijaństwie jest taka sama jak w innych religiach? Jak chrześcijanie rozumieją ascezę? Czy możemy powiedzieć, że istnieje chrześcijańska asceza? W niniejszym artykule autorzy starają się odpowiedzieć na te pytania. Najpierw krótko definiują termin „asceza”, a następnie przedstawiają biblijne podstawy ascezy i jej historię. Następnie pokazują, jak chrześcijanie rozumieją ascezę i w jakim sensie jest to asceza chrześcijańska oraz jej różne formy. Na koniec przedstawiają kryteria rozeznawania, których należy przestrzegać, aby asceza była autentycznie chrześcijańska i umożliwiała życie w wolności w Chrystusie oraz w pełni życia w miłości Boga Ojca przez Jezusa Chrystusa w Duchu Świętym.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2023, 52; 46-58
0137-4338
2720-7102
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Young People and Discernment of Vocations According to the Teachings of Saint John Paul II
Autorzy:
Kamau, Karanja Peter
Ikpe, Remigius
Kitonga, Daniel M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1199252.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
John Paul II
Vocation
Discernment
Young People
Opis:
Many young men and women are often confused when it comes to choosing their vocations and careers. According to Pope John Paul II in PastoresDaboVobis, “Each Christian vocation comes from God and is God’s gift. However, it is never bestowed outside of or independently of the Church. Instead it always comes about in the Church and through the Church a luminous and living reflection of the mystery of the Blessed Trinity.” What churches are doing with youth is commendable. Pope John Paul II earned the confidence of young people because he took them seriously. They sensed that he understood their concerns. He challenged them to give their lives to Christ. He appealed to their high ideals, inviting them to take a lead in the New Evangelization. Amidst the contemporary challenges facing young people, it would be appropriate to find ways of helping youth discern God’s call in their daily struggles. This implies learning to discern God’s voice hidden in the chaos of other worldly voices. The worldly allurements seem to have a great impact amongst youth. They therefore require some guidance from their parents and spiritual leaders in order for them to make the right decisions. This article looks at how Pope John Paul II treated the issue of vocational discernment among young people.
Źródło:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2020, 11, 2; 91-106
2391-6559
2083-8018
Pojawia się w:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozeznawanie duchowe w kontekście Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej
Autorzy:
Płusa, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2143083.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
spiritual discernment
charisms
prophecy
discernment of spirits
charismatic renewal
rozeznawanie duchowe
charyzmaty
prorokowanie
rozeznawanie duchów
odnowa charyzmatyczna
Opis:
Bóg od chwili stworzenia prowadzi dialog z człowiekiem. Przez grzech został on bardzo utrudniony. Dlatego słowa wypowiedziane przez ludzi w imieniu Boga podlegają duchowemu rozeznawaniu. Kościół jest zbudowany na fundamencie apostołów i proroków. Słowa wypływające z autentycznego natchnienia Bożego budują Kościół i przyczyniają się do pomnożenia pokoju oraz wzrostu w miłości. Istnieją jednak również fałszywe proroctwa. Rozeznawaniu duchowemu podlega nie tylko treść proroctw, lecz również osoba proroka. Liczy się zarówno ich zgodność z nauką Kościoła, jak również owoce, jakie rodzą one we wspólnocie, do której są skierowane. W sercu Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej jest wsłuchiwanie się w słowa Boże, rozeznawanie ich i przekazywanie innym. Pierwszymi odpowiedzialnymi za ich duchowe rozeznawanie są odpowiedzialni za wspólnotę, a w sposób szczególny prezbiterzy i biskupi.
Since the moment of creation God has been in active dialogue with mankind. Through sin this dialogue was made more difficult. That’s why words uttered by people in the name of the Lord need spiritual discernment. The church is based on the foundation of the apostles and the prophets. Words authentically inspired by God lead to the strengthening of the Church and to increasing peace and love. However there are also false prophecies. Spiritual discernment needs to be applied not only to the contents of the prophecies but also to the prophets themselves. What is essential is their congruity with the teaching of the Church but also their fruits in the community. In the heart of the Charismatic Renewal is hearing what the Holy Spirit wants say today, discernment of these inspirations and pass it on the people. The main responsible for their spiritual discernment should be the leaders of the community, especially the priests and the bishops.
Źródło:
Polonia Sacra; 2020, 24, 3; 79-92
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sobre el discernimiento eclesial
On Ecclesial Discernment
O rozeznawaniu kościelnym
Autorzy:
Iglesias, Ramiro Pellitero
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2034955.pdf
Data publikacji:
2021-12-03
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
rozeznawanie kościelne
synodalność
teologia praktyczna
teologia pastoralna
rozeznanie i ewangelizacja
ecclesial discernment
synodality
Practical theology
Pastoral theology
discernment and evangelisation
Opis:
La cuestión del discernimiento, de antigua raíz tanto clásica como cristiana, es de particular actualidad por varias razones, sobre todo en su vertiente eclesial: entre ellas, el camino de la sinodalidad, la renovación de la teología práctica (teología moral, espiritual y pastoral), continuas referencias de los textos magisteriales e impulso que se desea dar a la participación de todos los fieles en la misión de la Iglesia. Por ello se ve conveniente, en primer lugar, explicar las características del discernimiento en la perspectiva cristiana y teológica. En segundo lugar conviene explorar las características específicas del discernimiento eclesial y detenerse particularmente en ciertos detalles o aspectos de su dinamismo, para distinguirlo de otros procesos similares o que pretenden, con algunos defectos, llevarlo adelante al servicio de la evangelización. Asimismo, conviene subrayar las actitudes fundamentales esperables por parte de las personas que lo ejercen. Finalmente, el texto hace una llamada de atención a la necesidad de la interdisciplinariedad, es decir, la necesidad de contar con las ciencias, especialmente las ciencias humanas, en el discernimiento eclesial.
Kwestia rozeznania, wywodzącego się z okresu starożytności, zarówno epoki klasycznej, jak i chrześcijańskiej, jest dziś szczególnie aktualna z wielu powodów, zwłaszcza w aspekcie eklezjalnym: wśród nich należy wymienić drogę synodalności, odnowę teologii praktycznej (teologii moralnej, duchowej i pastoralnej), ciągłe odniesienia do dokumentów Magisterium Kościoła oraz nacisk na uczestnictwo wszystkich wiernych w misji Kościoła. Z tego powodu wydaje się zasadnym, aby, po pierwsze, omówić cechy rozeznawania w perspektywie chrześcijańskiej i teologicznej. Po drugie, konieczne jest zbadanie specyficznych cech rozeznania kościelnego, a zwłaszcza zwrócenie uwagi na pewne szczegóły lub aspekty jego dynamiki, aby odróżnić je od innych podobnych procesów lub tych, które, choć obarczone pewnymi wadami, wykorzystują je na potrzeby ewangelizacji. Należy również uwypuklić zasadnicze postawy osób, które ją sprawują. Wreszcie, autor zwraca uwagę na potrzebę interdyscyplinarności, tzn. potrzebę włączenia nauki (zwłaszcza nauk o człowieku) w rozeznawanie eklezjalne.
The question of discernment, which has ancient roots both classical and Christian, is today particularly relevant for several reasons, especially in its ecclesial aspect: among them, the path of synodality, the renewal of Practical theology (Moral, Spiritual and Pastoral theology), the continuous references of the magisterial texts and the impetus to be given to the participation of all the faithful in the mission of the Church. For this reason, it seems appropriate, first of all, to explain the characteristics of discernment in a Christian and theological perspective. Secondly, it is necessary to explore the specific characteristics of ecclesial discernment and to dwell in particular on certain details or aspects of its dynamism, in order to distinguish it from other similar processes or those which claim, although with certian defects, to carry it forward in the service of evangelisation. It is also important to underline fundamental attitudes on the part of the people who exercise it. Finally, the text calls attention to the need for interdisciplinarity, i.e. the need to include the sciences, especially the human sciences, in ecclesial discernment.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 11; 87-104
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Beauty as a Criterion of Spiritual Discernment: an Outline of a Theory and Practice
Piękno jako kryterium rozeznania duchowego: zarys teorii i praktyki
Autorzy:
Sawicki, Bernard Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2143072.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
discernment
spirituality
art
analogy
aesthetics
rozeznanie
duchowość
sztuka
analogia
estetyka
Opis:
Celem niniejszego artykułu jest wskazanie pewnych możliwych dróg wzbogacenia tradycyjnego podejścia do rozeznania, przez niektóre nowe formy zaczerpnięte ze sztuki. Aby to osiągnąć, najpierw zostają podane rozmaite definicje rozeznania, po czym zostaje przedstawione teologiczne uzasadnienie analogii między rozeznaniem i sztuką. Następna sekcja rozwija hipotezę wynikającą z powyższej analogii, w odniesieniu do pewnych tekstów opisujących rozeznanie z perspektywy sztuki. Zakończenie oferuje kilka praktycznych wskazań.
The goal of this paper is to indicate some possible ways of enriching the traditional approach to discernment by some new forms taken from fine arts. To achieve it, firstly different definitions of discernment are presented. Then, follows the presentation of some theological reasons for analogy between discernment and art. The next section develops the hypothesis resulting from the above analogy, in reference to some texts approaching discernment from the perspective of arts. The conclusion brings some practical indications.
Źródło:
Polonia Sacra; 2020, 24, 3; 57-78
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozeznawanie dziewicy konsekrowanej w kierownictwie duchowym
The Discernment of a Consecrated Virgin in Spiritual Direction
Autorzy:
Stypułkowska, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29552057.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
spiritual discernment
spiritual accompaniment
ordo virginum
rozeznawanie duchowe
kierownictwo duchowe
Opis:
Niniejszy artykuł podejmuje kwestię odpowiedzialności dziewicy konsekrowanej za swoją formację, czego częścią jest rozeznawanie w kierownictwie duchowym. Poruszono w nim kwestię osób, które służą dziewicy konsekrowanej w kierownictwie duchowym, a więc kierownika duchowego, stałego spowiednika i biskupa diecezjalnego. Omówiono źródła życia duchowego, jakimi są słowo Boże, czyli Pismo Święte i Tradycja, duchowość dziewicy konsekrowanej i liturgia, a także głos serca, w aspekcie kierownictwa duchowego. Poruszono kwestię posłuszeństwa i oporu wewnętrznego w kierownictwie duchowym. Zajęto się procesem indywidualnego rozeznawania, które dotyczy kierownictwa duchowego. 
This paper deals with the issue of responsibility of a consecrated virgin for her formation, part of which is discernment in spiritual direction. It brings up the question of persons who can serve a consecrated virgin with spiritual guidance, namely the spiritual director, the permanent confessor, and the diocesan bishop. It discusses the sources of spiritual life, which are the Word of God, i.e., Scripture and Tradition, the spirituality of the consecrated virgin and liturgy, and the voice of the heart, in the aspect of spiritual direction. The issue of obedience and internal resistance in spiritual direction is addressed. The process of individual discernment as it relates to spiritual direction is also discussed.
Źródło:
Analecta Cracoviensia; 2021, 53; 31-53
2391-6842
0209-0864
Pojawia się w:
Analecta Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ignatian Contemplative Pedagogy: Forming Persons for Others
Autorzy:
Muldoon, Timothy P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/40494075.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
kontemplacja
rozeznawanie
refleksja
formacja
obiektywizm
contemplation
discernment
reflection
formation
objectivism
Opis:
Research Objective: There is a growing literature about contemplative pedagogy in higher education, an approach to learning which prioritizes experiential, reflective practices meant to promote autonomy in learning. This essay will explore how Ignatian pedagogy, rooted in the 475-year tradition of Jesuit education, promotes a form of contemplative pedagogy especially apt for what this journal describes as the VUCA world (volatility, uncertainty, complexity and ambiguity). Research Problem and Methods: The essay addresses questions particularly relevant in the wake of the global pandemic: how can education promote greater self-care and self-knowledge? How can it promote greater compassion and care for others, especially the marginalized? How can it encourage people, especially the young, to develop practices that promote lifelong learning, flourishing, and responsibility? Process of Argumentation: The essay will review some of the burgeoning literature on contemplative pedagogy, and draw from the extensive literature about Ignatian pedagogy and especially the latter’s strong emphasis on processes of reflection for the sake of just action. Research Results: The essay will show that there is a rich well of resources in the Ignatian spiritual and pedagogical traditions that promote contemplative pedagogy, and that application of these resources in contemporary educational and formational contexts will help promote lifelong learning, flourishing, and responsibility towards others. Conclusions, Innovations, and Recommendations: Educators are encouraged to introduce or develop contemplative practices such as journaling, guided meditations, focused conversations among peers, reflective critical writing, and others.
Źródło:
Horyzonty Wychowania; 2022, 21, 57; 43-50
1643-9171
2391-9485
Pojawia się w:
Horyzonty Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ojcostwo w wychowaniu
Fatherhood in Upbringing
Autorzy:
Marek, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/40495085.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
ojciec
towarzyszenie
duchowość
rozeznawanie
ojcostwo
father
fatherhood
accompaniment
spirituality
discernment
Opis:
CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest wykazanie zasadności działań umożliwiających świadome przygotowanie do pełnienia roli ojca. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Dla jakich powodów warto zabiegać o przygotowanie przyszłych ojców do stojących przed nimi zadań. Do rozwiązania problemu zostanie wykorzystana literatura przedmiotu analizowana metodą analityczno-syntetyczną.  PROCES WYWODU: Na podstawie ważniejszych aspektów duchowości omówiono zadania wynikające z bycia ojcem oraz kierunki podejmowanych inicjatyw wychowawczych. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Ojcostwo obejmuje zarówno sferę życia biologicznego, jak i duchowego (wewnętrznego). To zaś domaga się inicjatyw ułatwiających dziecku odkrycie, że jest kochane. Temu poczuciu sprzyja poszanowanie podmiotowości nie tylko ojca, ale też i dziecka. Chodzi o doświadczanie wolności, z której dziecko w pełni nie jest jeszcze w stanie korzystać. Ojciec świadomy tych ograniczeń dziecka towarzyszy mu w osiąganiu dojrzałości. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Przeprowadzony wywód zdaje się potwierdzać zasadność uświadamiania dorosłym potrzeby kształtowania osobowych relacji ojciec–dziecko.
RESEARCH OBJECTIVE: The aim of the article is to show the legitimacy of actions enabling conscious preparation for fulfilling the role of a father. THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: The article aims to answer the question about the reasons why it is worth striving for the preparation of future fathers for the tasks that they face up. The literature on the subject will be used to solve the problem, analyzed by the analytical – synthetic method.  THE PROCESS OF ARGUMENTATION: Based on the most important aspects of spirituality, both the tasks resulting from being a father and the directions of undertaken educational initiatives were discussed, as well. RESEARCH RESULTS: Being a father is associated not only with biological but also spiritual (internal) fatherhood. This demands initiatives that make it easier for the child to discover that he/ she is loved. This feeling is fostered by respect for the subjectivity of not only the father, but also the child. Here, it is about experiencing a freedom that the child is not able to use it yet. The father, aware of these limitations of the child, accompanies him/her in reaching maturity. CONCLUSIONS, INNOVATIONS AND RECOMMENDATIONS: The presented process of argu‑ mentation seems to confirm the legitimacy of making adults aware of the need to shape personal father–child relationships
Źródło:
Horyzonty Wychowania; 2022, 21, 58; 45-55
1643-9171
2391-9485
Pojawia się w:
Horyzonty Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Praca w monastycyzmie pachomiańskim
Work in Pachomian Monasticism
Autorzy:
Kasprzak, Dariusz Antoni
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/43559421.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
pachomianie
cenobityzm
praca
kryzys
roztropność
pachomians
cenobitism
work
crisis
discernment
Opis:
Patrystyczna refleksja nad kluczowymi tekstami pachomian dotyczącymi zagadnienia pracy cenobickiej i jej skutków pozwala na wyciągniecie następujących wniosków: w zamyśle ideowym Pachomiusza praca miała być czynnością ascetyczną, dokonującą się w ciszy i w zupełnym podporządkowaniu się przełożonym. Podstawowym zajęciem pachomian była praca rolnicza na polach. Natomiast plecionkarstwo wydaje się być bardziej ascetycznym uzupełnieniem tej pierwszej. Pozostałe prace pachomian miały charakter służebny wobec rolnictwa i plecionkarstwa. Chrystologiczną motywację do podjęcia pracy rekonstruujemy na podstawie listów Pachomiusza i Księgi Horsiesiego. Kryzysy wspólnot pachomiańskich z końca lat 40 i 60 IV wieku zweryfikowały pierwotne założenia Reguły. Kazuistyczny i urzędniczo normatywny zarząd zakonu za pierwszej kadencji Horsiesiego zabijał zarówno ideowość mnichów, jak i ich ludzką czy zakonną odpowiedzialność. Wywołał sprzeciw („Nie chcemy mieć nic wspólnego z Horsiesim ani z zasadami, które ustala”) i bunt braci. Za rządów Teodora, kolejnego z διακριτικός wspólnoty doszło do uspokojenia w zakonie. Paradoksalnie systematyczna praca przyniosła wymierne efekty materialne, co zaczęło zagrażać duchowemu celowi zakonu. Ten drugi kryzys zarządu zakonu zażegnano poprzez zawierzenie Bożej Opatrzności napięcia pomiędzy zakonną obserwacją a systematyczną pracą i bogaceniem się instytucji. Wydaje się, że było to skuteczne rozwiązanie, bo pachomianie przetrwali w Egipcie aż do najazdu arabskiego w IX wieku.
A patristic reflection on the key texts of Pachomian on the issue of cenobitic labor and its consequences allows us to draw the following conclusions. In pachomian's ideological conception, work was to be an ascetic activity, carried out in silence and in complete submission to superiors. The primary type of Pachomian labor was agricultural work in the fields. Braiding, on the other hand, appears to have been a more ascetic complement to the former. The pachomian's other work was subservient to agriculture and braiding. The Christological motivation for the work emerges from the letters of Pachomius and the Book of Horsiesi. The crises of the Pachomian communities of the late 40s and 60s of the 4th century verified the original assumptions of the Rule. The casuistic and bureaucratic normative management of the order during Horsiesi's first term of office killed both the idealism of the monks and their human or monastic responsibility. It provoked opposition ("We want nothing to do with Horsiesi or the rules he sets") and rebellion from the brothers. Under Theodore, another διακριτικός of the community, there was a calming down in the order. Paradoxically, systematic work brought tangible material results, which began to threaten the spiritual purpose of the order. This second crisis of the order's management was resolved by entrusting to Divine Providence the tension between monastic observation and systematic work and the enrichment of the institution. Successfully, it seems, because the Pachomians survived in Egypt until the Arab invasion in the 9th century.
Źródło:
Vox Patrum; 2023, 87; 155-174
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozeznawanie wspólnotowe jako podstawowa metoda realizacji synodalności w życiu Kościoła według zamysłu papieża Franciszka
Community Discernment as a Fundamental Method of Implementing Synodality in the Life of the Church as Intended by Pope Francis
Autorzy:
Froniewski, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/36833744.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
pope Francis
synod
synodality
discernment
sensus fidei
papież Franciszek
synodalność
rozeznawanie
Opis:
Artykuł jest syntetyczną próbą ukazania nowych elementów, które wprowadza papież Franciszek, gdy prezentuje swoje rozumienie realizacji synodalności w życiu Kościoła. Jako podstawową metodę dla Kościoła synodalnego eksponuje on rozeznawanie, co można zauważyć w jego nauczaniu już od początku tego pontyfikatu. Tekst obejmuje cztery części. Pierwsza określa krótko generalne założenia eklezjologiczne obecnego synodu o synodalności. Druga ukazuje samo rozeznawanie duchowe jako metodę w ciągu dziejów, a trzecia aplikację tejże metody w życiu Kościoła w nauczaniu Franciszka. Ostatnia skupia się na sensus fidei jako podstawie teologicznej procesu rozeznawania synodalnego. Konkluzja ukazuje cel zastosowania rozeznawania w wizji Kościoła synodalnego według zamysłu Franciszka.
This article is a synthetic attempt to show the new elements that Pope Francis introduces when he presents his understanding of the realisation of synodality in the life of the Church. He exposes discernment as a fundamental method for the synodal Church, whichcan be seen in his teaching since the beginning of this pontificate. The text comprises four parts. The first sets out short the general ecclesiological assumptions of the present Synod on synodality. The second shows spiritual discernment itself as a method throughout history, and the third the application of this method in the life of the Church in Francis’ teaching. The last focuses on the sensus fidei as the theological ground of the synodal discernment process. The conclusion reveals the purpose of the application of discernment in the vision of the synodal Church as intended by Francis.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2023, 17, 2; 79-89
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aspects of Synodality in Recent Catechetical Documents: The Directory for Catechesis and Antiquum Ministerium
Autorzy:
Sultana, Carl-Mario
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/50131261.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
catechesis
synodality
Directory for Catechesis
Antiquum Ministerium
discernment
listening and speaking
Opis:
This article seeks to draw out the implications of synodality as journeying together in some aspects of the Directory for Catechesis (2020) and of Antiquum Ministerium (2021). These notions of synodality cannot be fished out of these documents in an immediate way. The method which will be adopted is a bibliographical one where several texts will be analysed. The first part will seek to give a working definition of synodality. For a balanced view, this will be supplemented by some difficulties in synodality today. This will be followed by a very brief outline of how catechesis changed as a result of the Second Vatican Council. The Directory for Catechesis and Antiquum Ministerium will then be presented in terms of contents within them which point at or call for synodality. Finally, specific aspects of the contents of these two documents will be studied in view of their practical implications to catechesis in the contemporary secularised world, namely synodality within the structures of the Church entrusted with catechesis; accompaniment; listening and speaking, and discernment.
Źródło:
Verbum Vitae; 2024, 42, 1; 121-138
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Génération hyper-connectée et discernement
Hyper-connected generation and discernment
Autorzy:
Carbajo-Núñez, Martín
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2147991.pdf
Data publikacji:
2019-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
Discernement
Culture numérique
Communication
Franciscanisme
Éthique
Discernment
Digital culture
Franciscanism
Ethics
Opis:
Este artículo afirma la necesidad del discernimiento en nuestra sociedad híper-conectada e híper-acelerada. Al actual frenesí de vida y trabajo, se añade la velocidad de la comunicación, que „supera nuestra capacidad de reflexión y de juicio”. La primera parte del artículo se centra en el discernimiento e indica algunas de sus características, prestando una especial atención a la perspectiva franciscana. La segunda parte ofrece algunas indicaciones sobre cómo practicarlo para hacer frente a los desafíos éticos de la cultura digita
This article asserts the urgent need of discernment in our hyper-connected and hyperaccelerated society, which drives people to frenetic activity and constant hurry. Besides, „the speed with which information is communicated exceeds our capacity for reflection and judgement”. The first part of the article focuses on discernment and indicates some of its characteristics. The second part reflects on how to practice it in order to meet the ethical challenges of our digital culture.
Źródło:
Studia Elbląskie; 2019, 20; 229-243
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ignatian Pedagogy and Its Religious Inspirations
Autorzy:
Satō, Hiroto
Itō, Yuina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/40494076.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
pedagogika ignacjańska
ćwiczenia duchowe
rozeznawanie
Ignatian pedagogy
spiritual exercises
discernment
Jesuits
Opis:
Research Objective: The aim of this article is to shed light on the religious inspirations that underpin Ignatian Pedagogy. The research problem and methods:The research problems involve questions concerning the most important ideas of Ignatian spirituality, which are based on the existential experience of St. Ignatius Loyola, and which are a source of inspiration for Ignatian Pedagogy. Based on the literature, the fundamental ideas of Ignatian Spirituality and their influence on the emergence and development of Ignatian Pedagogy were analysed. The process of argumentation:Starting from the historical stages of the formation of the key elements of Jesuit spirituality, the key moments of the spiritual experience of St Ignatius of Loyola are shown. The interpretation of the tenets of the Ignatian tradition and its spirituality made it possible to identify the vital ideas that constitute the sources of Ignatian Pedagogy. Research results:The analysis leads to the conclusion that the modern concept of education should be built on the proper concept of the human being. One of the proposals is the concept of a person that we find in Ignatian Pedagogy. It is inspired by Ignatian Spirituality and describes humanity in the perspective of God’s creative act and His love. In this context, the issues of individuality and freedom of each person are especially important.  Conclusions, innovations and recommendations: Human existence in the changing and globalised world means a constant need to respond to change. Therefore, education should be understood as the familiarisation of students with change, which is a necessary condition for their development and thus for the progress of society. The Ignatian Pedagogy is effective in this regard, as it assumes an all-round development of a person and involves another person,  an educator/mentor, who acts as a kind of witness to the ongoing history of life.  
Cel naukowy: Celem niniejszego artykułu jest ukazania religijnych inspiracji, jakie legły u podstaw pedagogiki ignacjańskiej. Problem i metody badawcze:Problemami badawczymi były pytania dotyczące najważniejszych idei, które znajdują się w duchowości ignacjańskiej, bazującej na doświadczeniu egzystencjalnym św. Ignacego Loyoli, a które stanowią źródło inspiracji dla pedagogiki ignacjańskiej. Bazując na literaturze przedmiotu, analizowane był podstawowe idee duchowości ignacjańskiej i ich wpływ na powstanie i rozwój pedagogiki ignacjańskiej. Proces wywodu:Wychodząc od historycznych etapów kształtowania się kluczowych elementów duchowości jezuickiej, ukazane zostały kluczowe momenty doświadczenia duchowego, jakie miał św. Ignacy z Loyoli. Interpretacja założeń tradycji ignacjańskiej i wiążącej się z nią duchowości umożliwiła wskazanie najważniejszych idei, które stanowią źródła pedagogiki ignacjańskiej. Wyniki analizy naukowej:Przeprowadzona analiza prowadzi do wniosku, że współczesna koncepcji edukacji powinna być budowana na właściwej koncepcji człowieka. Jedną z propozycji jest koncepcja człowieka, jaką odnajdujemy w pedagogice ignacjańskiej. Koncepcja ta inspiruje się duchowością ignacjańską i opisuje człowieka w perspektywie aktu stwórczego Boga i Jego miłości. W tym kontekście szczególnie istotne są kwestie dotyczące indywidualności i wolności każdej osoby. Wnioski, innowacje, rekomendacje:Funkcjonowanie człowieka w zmieniającym się i zglobalizowanym świecie oznacza nieustanną konieczność do reagowania na zmiany. W związku z tym edukacja powinna być rozumiana jako oswajanie człowieka ze zmianą, co stanowi konieczny warunek jego rozwoju, a tym samym postępu społeczeństwa. Skuteczna w tym względzie jest pedagogika ignacjańska, która zakłada wszechstronny rozwój człowieka i stawia obok niego drugą osobę – wychowawcę/mentora pełniącego funkcję swego rodzaju świadka toczącej się historii życia.  
Źródło:
Horyzonty Wychowania; 2021, 20, 56; 97-103
1643-9171
2391-9485
Pojawia się w:
Horyzonty Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Charyzmat instytucji i instytucjonalna struktura charyzmatów
Charism of Institution and Institutional Structure of Charisms
Autorzy:
Sawa, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036757.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Duch Święty
hierarchia
instytucja
charyzmaty
rozeznawanie
Holy Spirit
hierarchy
institution
charisms
discernment
Opis:
Kościół ma strukturę instytucjonalną i charyzmatyczną. Hierarchia nadaje Kościołowi stabilność i wierność przez wieki przy jednoczesnym otwarciu na „nowe”. Z kolei charyzmaty odświeżają Kościół i przyozdabiają go przez różne formy działania, służby, ewangelizacji. Źródłem obu porządków jest Duch Święty. W związku z tym trzeba widzieć w strukturze i posłudze hierarchicznej jej charyzmatyczny charakter. Biskupi pełnią swoją funkcję na bazie święceń oraz są prowadzeni przez Ducha Świętego. Oni też mają biblijny charyzmat prawdy, pasterzowania i władzy. Dlatego winni być otwarci na działanie Parakleta. Z kolei dary charyzmatyczne nie mogą istnieć bez hierarchii, bo wtedy łatwo byłoby o błąd czy imitację charyzmatów, a to prowadziłoby do duchowej anarchii. Bogactwo charyzmatów poddane jest więc ocenie biskupów i prezbiterów; oni też strzegą właściwego korzystania z nich. Jednocześnie w samej naturze charyzmatów jest ukierunkowanie na zinstytucjonalizowanie, co objawia się powstaniem jakiejś trwałej struktury umożliwiającej stałą posługę.
The Church has both institutional and charismatic structure. Hierarchy provides the Church with stability and faithfulness simultaneously allowing it to open for the new. On the other hand, charisms refresh the Church and embellish it through various forms of deeds, services, evangelisation. The Holy Spirit is the source of both structures. Thus, it is necessary to see the charismatic nature of the hierarchical service. Bishops fulfill their role based on their Holy Orders and are led by the Holy Spirit. They also have a biblical charism of power. This constitutes a real challenge for the clergy − to be truly open to the Paraclete and make use of the spiritual gifts. On the contrary, charismatic gifts cannot exist without the hierarchy as it would become too easy to make mistakes or even imitate real charisms which would consequently lead to a spiritual anarchy. Abundance of charisms is therefore put under bishops and presbyters' who also guard their right exercising. Still, it is also the nature of charisms that includes being directed on the institutionalisation, which displays itself in an emergence of some constant structure allowing for a constant service.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 5; 79-91
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Charismatic Phenomena and Spiritual Discernment
Autorzy:
Proniewski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2149963.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Holy Spirit
charisms
charismatic movement
spiritual discernment
gifts
culture of the soul
Opis:
Within the Church, the living presence of the Holy Spirit fosters dynamism in the spiritual lives of believes who are entrusted with the task to remain faithful to the Gospel message as they carry out their mission in the world. The Holy Spirit awakens in those who believe enthusiasm in professing the faith as well as the courage to follow Christ, strengthens charity and leads the faithful toward greater unity within the community of the Church. In the Holy Spirit’s power, individual believers enjoy the charismatic privilege of His influence, which is manifested in their experience of His extraordinary gifts. The ability to discern these gifts is contingent on the ability to conceptualize them. This article, which discusses charismatic phenomena and spiritual dis cernment, presents how one can understand and interpret both in the spirit of the Catholic Church’s doctrine.
Źródło:
Rocznik Teologii Katolickiej; 2021, 20; 73-87
1644-8855
Pojawia się w:
Rocznik Teologii Katolickiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pedagogika ignacjańska w świecie VUCA
Ignatian Pedagogy in the VUCA World
Autorzy:
Dybowska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/40494490.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
VUCA prime
pedagogika ignacjańska
rozeznawanie
doświadczenie
refleksja
Ignatian pedagogy
discernment
experience
reflection
Opis:
CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest ukazanie charakterystycznego dynamizmu pedagogiki ignacjańskiej, która może pomóc współczesnemu człowiekowi odnajdywać orientację życiową ukierunkowaną na najważniejszy cel oraz poczucie sensu. Celem jest także rozszerzenie zastosowania modelu pedagogiki ignacjańskiej poza rzeczywistością edukacyjną. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Rozwinięty w artykule problem badawczy brzmi: Co ma do zaproponowania pedagogika ignacjańska człowiekowi żyjącemu w rzeczywistości określanej jako świat VUCA? Poszukując odpowiedzi, zastosowano analizę literatury. PROCES WYWODU: W artykule krótko scharakteryzowano rzeczywistość VUCA, odnosząc ją do codziennego życia. Wskazano potrzebę posiadania wskazówek dla efektywnego poruszania się po doświadczaniu życia. Tych wskazówek poszukiwano w dynamice modelu pedagogiki ignacjańskiej. Wskazano, jak można dostosować ów model do funkcjonowania w rzeczywistości VUCA. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Pozostając w logice ignacjańskiej zasady dostosowania do osób, miejsca i czasu, wykazano, jak dynamizm pedagogiki ignacjańskiej może współczesnemu człowiekowi pomóc znajdować poczucie własnej pełnomocności. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Warto, aby współczesny człowiek nie ustawał w poszukiwaniu celu ostatecznego i poczucia sensu w doświadczaniu życia. Pedagogika ignacjańska może stanowić odpowiedź czy antidotum na świat generujący chaos wynikający z przenikania się w nim zmienności, niepewności, złożoności i niejednoznaczności. Rekomendacja taka jest możliwa dzięki ignacjańskiej zasadzie dostosowania do osób, miejsca i czasu.
RESEARCH OBJECTIVE: The aim of this article is to present the specific dynamism of Ignatian pedagogy, which can help contemporary man find a life orientation directed towards the most important goal and a sense of meaning. The aim is also to extend the application of the Ignatian pedagogy model beyond the educational reality.  THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: The research problem developed in this paper is: What does Ignatian pedagogy have to offer to a man living in the reality defined as the VUCA world? In the search for an answer, an analysis of the literature was made. THE PROCESS OF ARGUMENTATION: The article briefly characterizes the reality of VUCA by relating it to everyday life. The need to possess the clues in order to move effectively through the experience of life was pointed out. They were sought in the dynamics of the Ignatian pedagogy paradigm the functioning of the VUCA reality. It was indicated how this model can be adapted to the functioning of the VUCA reality. RESEARCH RESULTS: While staying in the logics of the Ignatian principle of adaptation to persons, place and time, it was shown how the dynamism of Ignatian pedagogy can help contemporary man find a sense of his own empowerment. CONCLUSIONS, INNOVATIONS AND RECOMMENDATIONS: It is worth noticing that contemporary man would not stop in his searching for the ultimate goal and a sense of meaning in the experience of life. Ignatian pedagogy can provide a response or an antidote to a world that generates chaos caused by the permeation of volatility, uncertainty, complexity and ambiguity that take place in it. This recommendation is possible thanks to the Ignatian principle of adaptation to people, place and time
Źródło:
Horyzonty Wychowania; 2022, 21, 57; 11-19
1643-9171
2391-9485
Pojawia się w:
Horyzonty Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Searching for People and Accompanying them on their Journey Back
Poszukiwanie i towarzyszenie w drodze powrotnej. Uwagi na marginesie Wytycznych pastoralnych do adhortacji Amoris laetitia Konferencji Episkopatu Polski
Autorzy:
Wanat, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558675.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
Amoris laetitia
Pastoral Guidelines
accompanying
discernment
integration
wytyczne pastoralne
towarzyszenie
rozeznanie
integracja
Opis:
The post-synodal exhortation Amoris laetitia of Pope Francis provoked the most heated theological dispute since the Second Vatican Council. They also awakened new hopes and expectations of the faithful, especially those living in non-sacramental relationships. Because of objective spiritual obstacles, they cannot receive absolution and receive Holy Communion. Now, because of these aroused hopes, they turn again to priests, especially to confessors. It is a great challenge for them to meet all those who need help and accompaniment on their way back to full integration with the community of the Church. An important impulse for reflection on this challenge is Pastoral Guidelines for Exhortation Amoris laetitia adopted by the Polish Episcopal Conference at its 379th plenary meeting on 8 June 2018. This document was long awaited by the priests. He have provided answers to some questions concerning the pastoral practice of the Church, in particular concerning the giving of Holy Communion to people living in non-sacramental relationships. Bishops reminded the already existing indications, which have not changed. On the other hand, they placed a strong emphasis on a renewed evangelical attitude towards people in an irregular situation. They emphasized that the pastoral ministry should be characterize “with closeness, respect and compassion, which at the same time heal, liberate and encourage adolescence in the Christian life”. With regard to this pastoral goal, the author of the article will focus on the role and selected tasks of the priest. This will be a welcoming reception, accompaniment in the discernment of situations and a gradual integration with the community of the Church.
Posynodalna adhortacja Amoris laetitia papieża Franciszka sprowokowała najbardziej gorący spór teologiczny od czasu Soboru Watykańskiego II. Rozbudziła także nowe nadzieje i oczekiwania wiernych, zwłaszcza żyjących w związkach niesakramentalnych. Z powodu obiektywnych przeszkód natury duchowej nie mogą oni otrzymać rozgrzeszenia i przystępować do Komunii świętej. Teraz – ze względu na owe rozbudzone nadzieje – na nowo zwracają się do duszpasterzy, w szczególności do spowiedników. Jest to dla nich wielkie wyzwanie, by wyjść na spotkanie tym, którzy potrzebują pomocy i towarzyszenia w drodze powrotu do pełnej integracji ze wspólnotą Kościoła. Ważnym impulsem do refleksji na tym wyzwaniem są Wytyczne pastoralne do adhortacji Amoris laetitia przyjęte przez Konferencję Episkopatu Polski na 379. zebraniu plenarnym w dniu 8 czerwca 2018 r. Dokument ten był długo oczekiwany przez duszpasterzy. Przyniósł on odpowiedź na niektóre pytania dotyczące duszpasterskiej praktyki Kościoła, w szczególności dotyczące udzielania Komunii świętej osobom żyjącym w związkach niesakramentalnych. Biskupi przypomnieli istniejące już wskazania, które nie uległy zmianie. Natomiast mocny akcent położyli na odnowioną, ewangeliczną postawę wobec osób, które znalazły się w sytuacji nieregularnej. Podkreślili, by pasterską posługę „naznaczyć bliskością, spojrzeniem pełnym szacunku i współczucia, które jednocześnie leczą, wyzwalają i zachęcają do dojrzewania w życiu chrześcijańskim”. W odniesieniu do tego pastoralnego celu autor artykułu skupi się na roli i wybranych zadaniach kapłana. Będą to życzliwe przyjęcie, towarzyszenie w rozeznawaniu sytuacji oraz stopniowa integracja ze wspólnotą Kościoła.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2018, 43; 187-202
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozeznawanie i interpretowanie znaków czasów: egzegeza homilijna działania Ducha Świętego w życiu Ludu Bożego
Discernment and Interpretation of the Signs of the Times: Homily Exegesis of the Holy Spirit’s Action in the Life of God’s People
Autorzy:
Cygański, Arkadiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571140.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
homilia
znaki czasów
kultura
rozeznawanie
homilies
signs of the times
culture
discernment
Opis:
Artykuł przedstawia zagadnienie rozeznawania i interpretacji znaków czasów w liturgicznym przepowiadaniu słowa Bożego. Zwraca uwagę, że w przygotowaniu homilii poza egzegezą biblijną i hermeneutyką liturgiczną ważna jest również analiza antropologiczna życia słuchaczy homilii. Jest to swoista egzegeza homilijna działania Ducha Świętego w Ludzie Bożym. W znakach czasów ujawnia się bowiem Jego inspiracja i działanie. Choć nie są one jakościowo równe z Pismem Świętym, są jednak specyficzną mową świata do Kościoła i swoistym głosem Bożym do Kościoła, wypowiadanym przez świat. Wyrażają potrzeby i oczekiwania aktualnego pokolenia wobec Boga. W związku z tym, postulując ewangeliczne rozeznawanie znaków czasów, zaproponowano paradygmat personalistyczno-chrystocentryczny, metodę i konkretne wyznaczniki tego procesu oraz wskazano wnioski wobec praktyki homilijnej i dydaktyki homiletycznej.
The article presents the issue of discernment and interpretation of the signs of the times in the liturgical proclamation of the word of God. He points out that in the preparation of the homily, apart from biblical exegesis and liturgical hermeneutics, it is also important to analyze the anthropological life of the homilies’ listeners. It is a homily exegesis of the Holy Spirit’s action in the People of God. The signs of the times reveal His inspiration and action. Although they are not qualitatively equal to the Scriptures, they are, however, a specific speech of the world to the Church and a specific God’s voice to the Church expressed by the world. They express the needs and expectations of the current generation for God. In connection with this, postulating the evangelical discernment of the signs of the times, a personalisticChristocentric paradigm, a method and concrete determinants of this process are proposed, and conclusions for homily practices and homiletic didactics are suggested.
Źródło:
Polonia Sacra; 2019, 23, 3(57); 103-122
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Synodalność Kościoła w ujęciu papieża Franciszka
Synodality of the Church as Seen by Pope Francis
Autorzy:
Sawa, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/36841875.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
synodalność
papież Franciszek
rozeznawanie
sensus fidei
komunia
synodality
Pope Francis
discernment
communion
Opis:
Pontyfikat Franciszka naznaczony jest uwrażliwieniem katolików na synodalną strukturę Kościoła. Zwłaszcza zwołanie Synodu poświęconego synodalności jest w tym kluczowe, by odkryć synodalność, nauczyć się jej i wprowadzić w codzienność życia wspólnoty. W związku z tym konieczne jest pogłębiona analiza nauczania Franciszka o synodalności. Dlatego w artykule przedstawiono właściwy kontekst synodalności, którą jest ewangelizacja i odnowa Kościoła. Następnie ukazano właściwe filary Franciszkowej synodalności, która wiąże się ze spotkaniem, słuchaniem i rozeznawaniem. Nie ma to więc nic wspólnego z parlamentaryzmem, rezygnacją z prawdy czy hierarchicznej struktury Kościoła. Synodalność jest realizacją sensus fidei, a wyraża się w triadzie komunia, uczestnictwo, misja. Właściwe funkcjonowanie synodalności domaga się również znajomość jej źródeł. Wśród teologicznych są Objawienie i dialog Boga z człowiekiem, eklezjologia Ludu Bożego i komunii, działanie Ducha Świętego, różnorodność charyzmatów i idea współuczestnictwa, antropologia relacji. Do kościelnych należą m.in. synody, kolegialność biskupów, formy współuczestnictwa ochrzczonych (m.in. rady). Wreszcie ważne są doświadczenia jezuickiego rozeznawania indywidualnego i wspólnotowego. Artykuł podejmuje również kwestie wyzwań, które stoją przed Kościołem w kontekście synodalności. Nie mogą one jednak zatrzymać podążania wspólną drogą, by Kościół coraz bardziej przyciągał współczesnych ludzi do Ewangelii.
Francis’ pontificate is marked by his efforts to make Catholics more sensitive to the synodal structure of the Church. In particular, the convening of the Synod on Synodality is central to discovering what synodality is, how to learn it and how to incorporate it into the daily life of the communities. What is therefore needed is an in-depth analysis of Francis’ teaching on synodality. The article presents the contexts of synodality, namely the evangelisation and the renewal of the Church. Then it discusses the proper pillars of Francis’ synodality, which involves encounter, listening and discernment. It has nothing to do with parliamentarism or abandonment of truth or the hierarchical structure of the Church. The synodality brings the sensus fidei into life and is expressed in the communion, participation, mission triad. For synodality to work, its sources must also be known. The theological ones include the Revelation and the dialogue between God and man, the ecclesiology of the People of God and the communion, the action of the Holy Spirit, the diversity of charisms, the idea of co-participation, and the anthropology of relations. Among ecclesiastical sources are synods, collegiality of bishops, and bodies (e.g. councils) facilitating participation of the baptised. Finally, the experience of individual and community discernment in the Jesuit tradition is also crucial. The article also addresses the challenges facing the Church with respect to synodality. However, the challenges cannot stop the Church from following its path to attract people to the Gospel.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2023, 17, 2; 191-217
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wybrane aspekty rozeznawania duchów na podstawie pism św. Faustyny
Autorzy:
Pochwat, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2143089.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Satan
Jesus
sacrament of reconciliation
discernment
confessor
szatan
Jezus
sakrament pojednania
rozeznanie
spowiednik
Opis:
Siostra Faustyna Helena Kowalska (1905–1938) jest jedną z największych mistyczek dwudziestego wieku. Jej teksty zanotowane w Dzienniczku i Listach są świadectwem życia wewnętrznego i przeżyć mistycznych. Sekretarka Bożego Miłosierdzia podała jasne kryteria rozeznawania duchów i postępowania wobec szatana – przeciwnika zbawienia człowieka. Święta ukazała potrzebę i głębię sakramentu pokuty i pojednania, który jest zarazem najskuteczniejszym remedium na niszczycielską siłę ducha złego. Ona dostrzegała niezwykłe działanie Trójcy Przenajświętszej w tym sakramencie, co było dla niej naturalną i realną rzeczywistością, której doświadczała w całym swoim życiu.
Sister Faustyna Helena Kowalska (1905–1938) is one of the greatest mystics of the twentieth century. Her texts recorded in the Diary and Letters are testimony to inner life and mystical experiences. The Secretary of Divine Mercy gave clear criteria for discerning of spirits and dealing with Satan – the opponent of human salvation. The Saint presented the need and depth of the sacrament of penance and reconciliation, which is also the most effective remedy for the destructive power of the evil spirit. She saw the extraordinary action of the Holy Trinity in this sacrament, which was for her a natural and true reality she was experiencing in all her life.
Źródło:
Polonia Sacra; 2020, 24, 3; 93-109
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oczekiwania katolików rozwiedzionych żyjących w nowych związkach wobec duszpasterskiego towarzyszenia
Expectations of Divorced Catholics Living in New Relationships Towards Pastoral Accompaniment
Autorzy:
Kuczmarska, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1727339.pdf
Data publikacji:
2021-07-20
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
duszpasterskie towarzyszenie
rozeznawanie
katolicy rozwiedzeni
sytuacje nieregularne
pastoral accompaniment
discernment
divorced Catholics
irregular situations
Opis:
Towarzyszenie pastoralne powinno być inspirowane miłością Boga. Obecnie odgrywa ono szczególnie ważną rolę w posłudze małżonkom w sytuacjach nieregularnych. Artykuł prezentuje oczekiwania katolików rozwiedzionych, żyjących w nowych związkach, wobec duszpasterskiego towarzyszenia w oparciu o badania empiryczne przeprowadzone na terenie Polski. Zawiera także wnioski pastoralne. Respondenci oczekują od duszpasterskiego towarzyszenia zrozumienia ich sytuacji, osobistych racji oraz powodów życia w nowym związku, rozeznawania możliwości otrzymania rozgrzeszenia i przyjęcia Komunii świętej, organizowania rekolekcji, pomocy w otwieraniu się na miłość Boga, wsparcia na drodze przebaczania sobie i innym oraz naprawienia wyrządzonych krzywd. Odpowiedzią na te oczekiwania powinno być przede wszystkim duszpasterstwo parafialne, które umożliwia osobisty kontakt kapłana z tymi osobami, delikatne i pełne szacunku traktowanie oraz stopniowe włączanie w życie parafii. Takie podejście może budzić nadzieję, zaufanie i otwartość wobec Kościoła. Przyjęcie, towarzyszenie i rozeznawanie duchowe z tymi osobami umożliwia ich stopniowe włączanie we wspólnotę Kościoła.
Pastoral accompaniment should be inspired by the love of God. It plays a particularly important role in ministering to Catholics who are divorced and living in new relationships. The article presents the expectations of divorced Catholics living in new relationships towards pastoral accompaniment, based on research conducted in Poland. It also contains pastoral conclusions. Respondents expect pastoral accompaniment to understand their situation, personal reasons and reasons for living in a new relationship, to discern the possibility of receiving absolution and Holy Communion, to organize retreats, to help them open up to God’s love, and to support them in forgiving themselves and others. The answer to these expectations should be a parish ministry that allows for personal communication, gentle and respectful treatment and gradual integration into the life of the parish. This approach can inspire hope, trust and openness towards the Church. Reception, accompaniment and spiritual discernment enables gradual integration into the community of the Church.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 6; 109-125
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Popular Piety: Living or “Dead” Tradition?
Pobożność ludowa: Żywa czy „martwa” tradycja?
Autorzy:
Platovnjak, Ivan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558909.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
Popular Piety
Tradition
Pastoral
Discernment
Liturgy
Spirituality
pobożność ludowa
tradycja
duszpasterstwo
rozeznanie
liturgia
duchowość
Opis:
Slovenians fill the churches on Holy Saturday, when they bring Easter food to be blessed. Most faithful Slovenes cannot imagine an Easter feast without a blessed ham, but they do not have a problem with the fact that they do not attend the ceremonial Easter Mass. This is why all the parish churches and many chapels in Slovenia are fully occupied on Holy Saturday. The question arises: Is this a living or dead tradition of popular piety? At first glance, it could be said that it is very much alive, but if we search more deeply, we could say that it is dead, because it has become only a matter of custom for many, a habit which no longer has any real connection to the reality of the Easter holiday itself. In this discussion, the author tries to answer the question of when popular piety is a living tradition and when it is not. First, he briefly presents the relevant terminology. In the second section, he describes when popular piety is a living tradition, and in the third, when it is dead. In the final section, he points to the need for wise pastoral discernment and action so that popular piety will remain a living tradition that helps lead to the fullness of life in the spirit of the gospel.
Słoweńcy wypełniają kościoły w Wielką Sobotę. W tym dniu przynoszą świąteczne jedzenie, aby je pobłogosławić. Najwierniejsi Słoweńcy nie wyobrażają sobie wielkanocnego święta bez błogosławionej szynki, ale nie mają problemu z tym, że nie idą na świąteczną Mszę wielkanocną. Dlatego w Słowenii wszystkie parafialne kościoły i liczne kaplice są pełne w Wielką Sobotę. Powstaje pytanie: czy jest to żywa czy martwa tradycja pobożności ludowej? Kierując się pierwszym wrażeniem można powiedzieć, że jest to przejaw żywotności. Jeśli zgłębimy problem, możemy stwierdzić, że jest to coś martwego, ponieważ dla wielu stało się to tylko kwestią nawyku, który nie ma już prawdziwego związku z rzeczywistością samego święta wielkanocnego. W niniejszym artykule autor stara się odpowiedzieć na pytanie o to, kiedy popularna pobożność jest żywą tradycją, a kiedy nie? Najpierw krótko przedstawia terminologię, następnie opisuje, kiedy ludowa pobożność jest żywą tradycją, by na końcu zwrócić uwagę na potrzebę mądrego duszpasterskiego rozeznawania i działania, aby ludowa pobożność pozostała żywą tradycją, która pomaga osiągnąć pełnię życia w duchu Ewangelii.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2018, 42; 105-118
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sprawiedliwość rozeznawana – między prawem a słusznością. Perspektywa pastoralna, duchowa i pedagogiczna.
Autorzy:
Dańkowski, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1368785.pdf
Data publikacji:
2020-12-10
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
sprawiedliwość społeczna
słuszność
dobro wspólne
ignacjańskie rozeznawanie
social justice
equity
common good
Ignatian discernment
Opis:
Pedagogika i duchowość ignacjańska nie formułują same w sobie żadnej swoistej teorii czy koncepcji sprawiedliwości społecznej, jednak w połączeniu z aksjologią katolickiej nauki społecznej, z praktyką rozpoznawania znaków czasu, zaproponowaną przez Sobór Watykański II, dają podstawy do stworzenia modułu sprawiedliwości rozeznawanej. Metoda pedagogiki ignacjańskiej oraz rozeznawanie ignacjańskie tworzą rodzaj quasi-procedury, która nadaje prawidłom sprawiedliwości swoistą ważność, z kolei priorytety apostolskie Towarzystwa Jezusowego (zakonu jezuitów), zasady katolickiej nauki społecznej oraz rozpoznane znaki czasu nadają sprawiedliwości treść materialną i wprowadzają ją w ekonomię daru. Konsekwentne stosowanie tej metodologii może zaowocować stworzeniem kultury sprawiedliwości opartej na tradycji pochodzącej od św. Ignacego Loyoli.
The pastoral documents of the Society of Jesus (the Jesuit order) do not offer any specific theory or conception of social justice. However, Ignatian spirituality and pedagogy, when combined with the principles of the Catholic Social Teaching and the practice of recognizing the signs of time, introduced by Vaticanum II, make room for the creation of a module of discerned justice. The method of the Ignatian pedagogy along with the rules of Ignatian discernment provide a quasi-procedure, by virtue of which the maxims of justice are given a special validity, while the Jesuit pastoral priorities, the principles of the Catholic Social Teaching and the recognized signs of time give them a substantial content and introduce them into the economy of gift. Consistent observation of this methodology might create a culture of justice based on the heritage of St. Ignatius Loyola. K e y w o rd s : social justice, equity, common good, Ignatian discernment
Źródło:
Studia Bobolanum; 2020, 31, 2; 113-144
1642-5650
2720-1686
Pojawia się w:
Studia Bobolanum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Implementacja posynodalnej adhortacji apostolskiej "Amoris laetitia" papieża Franciszka w duszpasterstwie związków nieregularnych w diecezji płockiej
IMPLEMENTATION OF THE POST-SYNODAL APOSTOLIC EXHORTATION "AMORIS LAETITIA" OF POPE FRANCIS IN THE PASTORAL CARE OF IRREGULAR SITUATIONS IN THE DIOCESE OF PŁOCK
Autorzy:
Kućko, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1591836.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
"Amoris laetitia"
Diocese of Płock
discernment
accompanyinng
irregular situations
diecezja płocka
rozeznawanie
towarzyszenie
związki nieregularne
Opis:
Publikacja posynodalnej adhortacji apostolskiej "Amoris laetitia" wiosną 2016 roku spotkała się z odzewem w diecezji płockiej. Głównym celem artykułu jest opisanie, w jaki sposób papieskie wskazania w kwestii związków niesakramentalnych zostały wprowadzone w życie diecezji. W tekście została ukazana krótko historia duszpasterstwa związków niesakramentalnych na Mazowszu, a następnie omówiono współczesne formy towarzyszenia osobom w sytuacjach nieregularnych w świetle paradygmatu papieża Franciszka, wyrażonego słowami: przyjąć – towarzyszyć – rozeznać – zintegrować. W diecezji płockiej zostało to wyrażone nie tylko w powołaniu nowego Wydziału ds. Rodzin w kurii diecezjalnej, w tworzeniu nowych struktur duszpasterstwa związków niesakramentalnych, nazywanych przez papieża sytuacjami lub związkami „nieregularnymi”, ale także w refleksji teologiczno-duszpasterskiej podejmowanej w gronie duszpasterzy i świeckich. W szczególny sposób zagadnienie to zostało rozwinięte w opracowanym przez duszpasterstwo rodzin i podpisanym przez biskupa płockiego dokumencie Vademecum duszpasterstwa osób żyjących w związkach nieregularnych w diecezji płockiej z 2018 roku, stanowiącym próbę wcielenia w życie nauczania Kościoła w warunkach Kościoła płockiego. Diecezja płocka jako dotychczas jedyna w Polsce podjęła zadanie praktycznego duszpasterskiego skonfrontowania wskazań adhortacji "Amoris laetitia" z rzeczywistością duszpasterską. W tekście Vademecum znalazły się liczne konkretne odpowiedzi na pytania, w jaki sposób osoby żyjące w różnego rodzaju związkach nieregularnych mogą uczestniczyć w życiu parafii, a jakie formy ich udziału we wspólnocie Kościoła z różnych względów nie są dla nich dostępne.
The publication of the post-synodal Apostolic Exhortation "Amoris laetitia" in the spring of 2016 met with a response in the Diocese of Płock. The main purpose of the article is to describe how the papal guidelines were implemented in the diocese regarding non-sacramental relationships and marriages. The text briefly presents the history of the pastoral care of non-sacramental marriages in Mazovia and then discusses the contemporary forms of accompanying people in irregular situations in light of the paradigm of Pope Francis, expressed in the verbs: accept – accompany – discern – integrate. In the Diocese of Płock, this was expressed not only in the establishment of a new Department for Families in the diocesan curia and the creation of new pastoral structures for non-sacramental marriages, which the pope called “irregular” situations or relationships but also in theological and pastoral reflection undertaken among pastors and laypeople. This issue was developed in a special way in the document Vademecum of Pastoral Care of People Living in Irregular Unions in the Diocese of Płock from 2018, prepared by those responsible for the pastoral care of families and signed by the bishop of Płock. The document was an attempt to implement the teaching of the pope in the conditions of the Church of Płock. The Diocese of Płock is the only diocese in Poland to date to undertake the task of a practical, pastoral confrontation of the indications of the "Amoris laetitia" exhortation in the pastoral reality. The Vademecum text contains numerous specific answers to the questions of how people living in various types of irregular relationships can participate in the life of the parish and what forms of participation in the community of the Church are unavailable to them for various reasons.
Źródło:
Colloquia Theologica Ottoniana; 2020, 36; 197-219
1731-0555
2353-2998
Pojawia się w:
Colloquia Theologica Ottoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pastoral discernment, imagination and ekphrases in Pope Francis’ apostolic exhortation Amoris laetitia
Rozeznanie duszpasterskie, ekfrazy i wyobraźnia w adhortacji apostolskiej Amoris laetitia
Autorzy:
Abram, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595338.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Amoris laetitia
rozeznanie
wyobraźnia
obrazy słowne
model Kościoła
discernment
imagination
verbal images
model of Church
Opis:
Artykuł podejmuje próbę określenia pojęcia „rozeznania duszpasterskiego” w oparciu o ekfrazy (obrazy słowne, które mają na celu mobilizację wyobraźni i unaocznianie tego, co ważne) w adhortacji apostolskiej Amoris laetitia. Zawiera ogólną refleksję na temat języka adhortacji i kluczowych sformułowań na temat rozeznania jako praktyki osobistej i eklezjalnej. Praktyka ta w kontekście modlitwy ma na celu przybliżyć znaki, symbole, pomóc zrozumieć uczucia, myśli i spełnić rolę „wglądu” w poszczególne sytuacje osoby podejmującej decyzje. W zgłębieniu pojęcia „rozeznania” służą pomocą myśli trzech teologów moralistów: Williama Spohna, Jamesa Gustafsona i Edwarda Vacka. Główna dyskusja toczy się wokół relacji pomiędzy prawem i przepisami a rzeczywistością, której nie da się opisać w kolorach czarno-białych, a która jest często wieloznaczna. Przytoczone zostały podejścia papieża Franciszka, który w oparciu o zasadę „stopniowości” oraz cnoty miłości miłosiernej, przypatrywania i przywiązywania uwagi, nawołuje do „cierpliwego realizmu”, postrzegania rozeznającego Kościoła jako „szpitala polowego”, „schroniska” i rodziny, która nie waha się wyjść poza literę prawa.
This paper examines the notion of “pastoral discernment” in the post-synodal exhortation Amoris laetitia. It attempts to find out what Pope Francis means by his frequently used term “discernment” and how he sees the role of discernment in the lives of individuals as well as an ecclesial practice. This practice, which takes place in prayer, aims at reading signs, symbols, emotions, thoughts; it seeks to acquire an insight or a set of insights into the specific situation of the discerning person. To illuminate further the practice of discernment, three moral theological works, by William Spohn, James Gustafson and Edward Vacek, will be briefly explored. The article examines the language and ekphrases (verbal images) and argues that Pope Francis in this document reclaims imagination as an important tool for pastoral discernment. The main discussion touches upon the relationship between moral norms and regulations on the one hand and the human reality that is seldom black and white and cannot be adequately captured by legalistic approaches. Attention will be drawn to Pope Francis’ endorsement of the principle of graduality and qualities of mercy, gazing, attentiveness and “patient realism” as well as to the possibility of the discerning Church model, which is best captured in such images as “field hospital”, “shelter”, and “family”.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2017, 37, 1; 141-162
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-25 z 53

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies