Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Disbelief" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Współczesny „przymus niewiary” wyzwaniem dla ekumenizmu
    Autorzy:
    Szmulewicz, Henryk
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/669475.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    „compulsion of disbelief”
    atheism
    ecumenism
    evangelisation
    disbelief
    faith
    freedom of religion
    „przymus niewiary”
    ateizm
    ekumenizm
    ewangelizacja
    niewiara
    wiara
    wolność religijna
    Opis:
    The Church teaching and reflections made by theologians do not leave any room for doubts concerning the personal character of Christian faith. Faith is a conscious and free decision; decision that cannot be forced, nor forbidden in any way. This study analysis shows that the ecumenical dialogue faces the necessity to defend faith against open or hidden violation of the rule of freedom of religion. This is about common voice that has evangelical and ecumenical character. Despite differences that are still present in Christianity, all Christ’s disciples should explicitly stand for the freedom of religion and at the same give an obvious evidence that faith is a priceless treasure received from God.
    Nauczanie Kościoła i refleksja teologów nie pozostawia wątpliwości co do osobowego charakteru wiary chrześcijańskiej. Wiara jest decyzją rozumną i wolną; decyzją, która nie może być w jakikolwiek sposób wymuszana ani zabraniana. Analiza zawarta w niniejszym studium wskazuje, że dialog ekumeniczny stoi wobec konieczności obrony wiary przed jawnym lub ukrytym łamaniem zasady wolności religijnej. Chodzi o wspólny głos o charakterze ewangelizacyjnym i ekumenicznym. Pomimo różnic, jakie wciąż istnieją w ramach chrześcijaństwa, wszyscy uczniowie Chrystusa winni jednoznacznie opowiadać się za wolnością religijną, dając jednocześnie czytelne świadectwo o wierze jako bezcennym skarbie otrzymanym od Boga.
    Źródło:
    Tarnowskie Studia Teologiczne; 2016, 35, 2
    2391-6826
    0239-4472
    Pojawia się w:
    Tarnowskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Experience of Faith in a Postsecular Context
    Autorzy:
    Obirek, Stanisław
    Lipszyc, Adam
    Sławek, Tadeusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/chapters/979158.pdf
    Data publikacji:
    2019-02-22
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    religion
    religious experience
    postsecularism
    change of paradigm
    belief and disbelief
    Opis:
    The concept of religion and of the divine is very complex; in fact, it is a human construction which is closely related to culture and its development. This is particularly clear when we consider dynamic changes in religious institutions, the Catholic Church included. The same should be said about religious experience. The religious experience was defined by William James at the beginning of the twentieth century in his classic book, The varieties of religious experience. At the beginning of the twenty-first century, Charles Taylor took up some of James’ ideas in his book Varieties of religion today. The religious context of time is present in both books, which were the outcome of the Gifford Lectures delivered at Edinburgh University. In traditional descriptions of religious phenomena, atheism and disbelief were usually not taken into account; however, the last two decades have brought a radical change. In this paper I will try to demonstrate that the postsecular context by the end of second decade of the twenty-first century gives us a new opportunity to define religious experience that allows us to overcome the traditional tension between religious and secular worldviews. I will even propose that it is possible to speak about a new paradigm in religious studies.
    Źródło:
    The Experience of Faith in Slavic Cultures and Literatures in the Context of Postsecular Thought; 50-65
    9788323537175
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Königsberger Zuversicht: Über die jüdische Lyrikerin Gertrud Marx (1851–1916)
    The confidence from Königsberg: About the Jewish German poetess Gertrud Marx
    Autorzy:
    Völker, Martin A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1596730.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Erbauung
    Moderne
    Zuversicht
    Zweifel
    Edification
    Confidence
    Disbelief
    Modernity
    modernizm
    wątpliwości
    ufność
    pokrzepienie
    Opis:
    Der Essay macht mit der heute längst vergessenen deutschen Schriftstellerin Gertrud Marx (1851–1916) aus Königsberg (Ostpreußen), heute: Kaliningrad (Russland), bekannt. Herausgestellt wird ihre optimistische Ästhetik, die der Autor der Grundtendenz der deutschen Philosophie und Literatur um 1900 gegenüberstellt. Die Zuversicht und der Optimismus gehen hier aus der Religion, aus der unverbrüchlichen jüdischen Lebensweise der Gertrud Marx hervor, während die Moderne geprägt ist von der Säkularisierung, von der Dominanz und der Übermacht der aufklärerischen Skepsis. Die These und Pointe des Beitrags besteht darin, Zweifel und Zuversicht als eine Denkbewegung innerhalb der Moderne zu begreifen, als Zusammenspiel und Ineinanderwirken von Realismus und Idealismus, Wirklichkeit und Möglichkeit, Diagnose und Therapie.
    The essay acquaints us with the long-forgotten German poetess Gertrud Marx (1851–1916) from Königsberg (East Prussia), today: Kaliningrad (Russia). The author highlights her optimistic aesthetics, and he contrasts it with the quintessential tendency of German philosophy and literature around 1900. The optimism and the confidence in her poems arise from religion, from her steadfastly Jewish way of living, while modernity and the modern spirit are affected by secularization, by the dominance and hazardous superiority of rationalistic disbelief, as a result of the Enlightenment. The thesis and punch line of the essay is, that disbelief and confidence form or rather represent conjointly one figure of thought, which is the interaction and interlock of realism and idealism, actuality and possibility, diagnosis and therapy.
    Esej poświęcony jest zapomnianej już niemieckiej pisarce Gertrud Marx (1851–1916) z Königsbergu (Prusy Wschodnie), dzisiaj: Kaliningrad (Rosja). Ukazuje jej optymistyczną estetykę, którą autor przeciwstawia niemieckiej filozofii i literaturze na przełomie XIX i XX wieku. Ufność i optymizm wypływają tu z religii, z nieugiętej życiowej postawy Gertrud Marx, podczas gdy modernizm naznaczony był sekularyzacją, dominacją i niebezpieczną wszechwładzą oświeceniowego sceptycyzmu. Tezą i puentą artykułu jest ujęcie wątpliwości i ufności jako jednej z tendencji modernizmu, jako współdziałania i wzajemnego oddziaływania realizmu i idealizmu, rzeczywistości i możliwości, diagnozy i terapii.
    Źródło:
    Colloquia Germanica Stetinensia; 2017, 26; 63-73
    2450-8543
    2353-317X
    Pojawia się w:
    Colloquia Germanica Stetinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Election” as a Salvific Category according to Romans 9 Study of a Biblical Concept
    Autorzy:
    Rakocy, Waldemar
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1051298.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-11
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    wybraństwo
    niewiara Izraela
    List do Rzymian
    election
    chosenness
    Israel’s disbelief
    Epistle to the Romans
    Opis:
    W Rz 9, 4-5 Apostoł przytacza całą listę przywilejów Izraela, które podkreślają jego szczególną pozycję. Zwłaszcza chrześcijanie wywodzący się z pogaństwa mogli dojść do wniosku, że skoro Izrael nie uwierzył w Mesjasza, coś zawiodło w ekonomii zbawienia. Taka też jest teza, która znajduje się w Rz 9, 6a i brzmi: „Nie znaczy to jednak wcale, że słowo Boże zawiodło”. Przeglądając listę wymienionych w 9, 4-5 przywilejów zauważa się brak jednego - wybraństwa. Autorzy sporadycznie przywiązują do tego wagę. Wydaje się, że przemilczenie przywileju wybraństwa jest świadomym zabiegiem. Od w. 6b, czyli od pierwszych słów po postawionej tezie, Apostoł skupia całą uwagę na naturze wybraństwa w historii zbawienia. Przyglądając się temu zagadnieniu ustaliliśmy, że Pawiowe rozumienie wybraństwa daje odpo¬wiedź na postawioną tezę o trwałości słowa Bożego: dzięki temu, że nie wszyscy, którzy pochodzą z Izraela, są ludem wybranym (w. 6b; por. w. 8a), nic nie zawiodło w ekonomii zbawienia. W wiernej reszcie, podobnie jak w przeszłości, wypełnia się cały zamysł zbawczy. Apostoł odcina się od jedynie historycznego rozumienia wybraństwa i akcentuje jego wymiar zbawczy. Oddzielenie koncepcji wybraństwa od zbawienia sprawia bowiem, że traci ono zwią¬zek z Bożym planem względem ludzkości i staje się jakimś niezrozumiałym gestem osobistej sympatii ze strony Boga czy nawet kaprysem.Pawłowa interpretacja wybraństwa odbiega od tego, jak je postrzegano w czasach biblijnego Izraela. Nie powinno to dziwić, gdyż po pierwsze Izrael odszedł od pierwotnego zamysłu Boga, obecnego w życiu patriarchów (w. 7-13), przywiązując zbyt dużą wagę do więzów krwi, a po drugie dzieło Jezusa Chrystusa polega na tym, że przewyższa wszystko, co zostało powie¬dziane w czasach Starego Przymierza. Modelem w rozumieniu idei wybraństwa jest zatem historia patriarchów, następnie koncepcja wiernej reszty, co znajduje kontynuację w Kościele i ostateczne wypełnienie w królestwie niebieskim. Takie rozumienie wybraństwa odsłania dynamikę zbawczego zamysłu Boga, który osiąga kolejne etapy realizacji w historii zbawienia. W przeciwnym razie mamy do czynienia jedynie ze statycznym pojmowaniem wybraństwa, a to jest obce ekonomii zbawienia.
    Źródło:
    The Biblical Annals; 2010, 2, 1; 27-46
    2083-2222
    2451-2168
    Pojawia się w:
    The Biblical Annals
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dwie lub trzy Kasandry i co o nich wiem. Kilka uwag
    Two or three Cassandras and what I know about them. Some observations
    Autorzy:
    Wesołowska, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2013686.pdf
    Data publikacji:
    2014-06-02
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Homer
    Ajschylos
    Eurypides
    Seneka
    wieszczenie
    wykluczenie
    niedowierzanie
    motyw zemsty
    Aeschylos
    Euripides
    Seneca
    foretelling
    isolation
    disbelief
    motif of revenge
    Opis:
    Cassandra is a peculiar female character in ancient mythology and literature. She appears as early as Homer’s epic, and then incidentally in Aeneid. A would-be lover of Apollo, seer, doomed to disbelief, concubine of Agamemnon, and killed with him on their arrival to Mycenae, she is tragic and it is the tragedy, where she is presented most fully, i.e. in plays by Aeschylus, Euripidesand Seneca. However, her personality traits are so poorly determined that it leaves room for the authors’ actions organising her profile anew. Andso, in Aeschyluss he is a prophetess of her impending death, but she does not try to defend herself. In Seneca, she relates what is covered from spectators’ eyes. She happens to be the symbol of reconciliation, but in Euripides’ Helen she personifies the element of revenge. She is Apollo’s medium, and at the same time she apparently discredits his prophetic power since she was able to cheat him on some occasions. Her attitude towards Agamemnon is vague, because she bemoans his death the same way Helen, whom she hates, mourns Hector’s death. Only the Greek Troades provides an opinion on the beauty of the prophetess. Afterall, Helenand Cassandra’s fatesare mysteriously intertwined. We have the right to suppose that Clytaemestra’s calling Cassandraa female swan is not accidental, although it formally seems to refer to her stage “muteness”.
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2014, 4(7); 35-46
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Poetic faith and a willing suspension of disbelief in Zygmunt Haupt’s prose
    Zawieszenie niewiary i poetycka wiara w prozie Zygmunta Haupta
    Autorzy:
    Garbol, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27312313.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Zygmunt Haupt
    Samuel Taylor Coleridge
    Meyer Howard Abrams
    Wallace Stevens
    Romanticism
    willing suspension of disbelief
    natural supernaturalism
    romantyzm
    Opis:
    Punktem wyjścia artykułu jest przypomnienie znaczenia, jakie przywiązywał Zygmunt Haupt do „chętnego zawieszenia niewiary” przez czytelnika, a przedmiotem namysłu – wykraczające poza kontekst ściśle poetologiczny znaczenie tej formuły Coleridge’a. Zawieszenie niewiary i dopełniająca sens tego określenia poetycka wiara – to w historii literatury hasła wywoławcze dla głębokiego namysłu nad odejściem w kulturze od wyznaniowej wiary religijnej na rzecz „wiary poetyckiej”, której treścią jest jakość doświadczenia artystycznego, określana przez M.H. Abramsa jako „naturalny supranaturalizm”. Artykuł wskazuje, że z tym eksplorowanym przez modernistów doświadczeniem mamy do czynienia w dziele Haupta.
    This article was inspired by the importance which Zygmunt Haupt attached to the “willing suspension of disbelief” on behalf of the reader. It discusses how Coleridge’s formula may function in a context that is not strictly poetic. A “suspension of disbelief” and poetic faith are complementary concepts which encourage in literary and cultural studies deep reflection on the demise of religious faith in favor of “poetic faith,” which, as M.H. Abrams writes, may essentially be described as “natural supernaturalism.” The article argues that this modernist experience may be found in Haupt’s works.
    Źródło:
    Forum Poetyki; 2023, 31; 132-145 (eng); 128-141 (pol)
    2451-1404
    Pojawia się w:
    Forum Poetyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dialog Kościoła katolickiego z niewierzącymi
    Dialogue of the Catholic Church with non-believers
    Autorzy:
    Kochel, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595021.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    dialog, niewiara, ekumenizm, katedra (warsztaty) dla niewierzących, dziedziniec pogan (dialogu).
    dialogue, disbelief, ecumenism, cathedral (workshops) for non-believers, courtyard of pagans (dialogue).
    Opis:
    The article addresses the current topic of the need for dialogue with non-believers. Dialogue is a conversation of at least two people, it can be understood as a method, process and social attitude. Ecumenical dialogue covers areas where there is no complete agreement between the interlocutors. It demands respect and the ability to listen to the arguments of the other party. Today, the phenomenon of unbelief grows, especially among young people, hence the need to seek forms of meetings and dialogue with the contemporary secularized environment. The universal Church undertakes various attempts to dialogue with non-believers: from proposals initiated by official documents of the Magisterium, through initiatives of local communities and churches, for example „cathedral (workshops) for non-believers”, up to the universal forum for exchange of so-called „courtyard of pagans (dialogue)”.
    Artykuł podejmuje aktualny temat potrzeby dialogu z osobami niewierzącymi. Dialog to rozmowa co najmniej dwóch osób, może on być rozumiany jako metoda, proces i postawa społeczna. Dialog ekumeniczny obejmuje obszary, na których nie ma do końca zgody między rozmówcami, domaga się szacunku i umiejętności słuchania argumentów drugiej strony. Współcześnie rośnie zjawisko niewiary, zwłaszcza wśród młodych, stąd potrzeba poszukiwania form spotkań i dialogu ze współczesnym środowiskiem zsekularyzowanym. Kościół powszechny podejmuje różne próby dialogu z niewierzącymi: od propozycji inicjowanych przez oficjalne dokumenty Magisterium, poprzez inicjatywy lokalnych wspólnot i Kościołów, np. „katedra (warsztaty) dla niewierzących”, aż po uniwersalne forum wymiany tzw. „dziedziniec pogan (dialogu)”.
    Źródło:
    Studia Oecumenica; 2019, 19; 367-386
    1643-2762
    Pojawia się w:
    Studia Oecumenica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Shocking Others: a Phenomenology of Emotional Shock and Political Polarization
    Szokowanie innych: fenomenologia szoku emocjonalnego i polaryzacji politycznej
    Autorzy:
    Simon, Pierrick
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31231921.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Überraschung
    Schock
    Unglaube
    Trauma
    Andersartigkeit
    Fremdheit
    Empörung
    Phänomenolo-gie
    Polarisierung
    Levinas
    surprise
    shock
    disbelief
    trauma
    otherness
    strangeness
    indignation
    outrage
    phenomenology
    polarization
    zaskoczenie
    szok
    niedowierzanie
    inność
    obcość
    oburzenie
    fenomenologia
    polaryzacja
    Opis:
    This article uses the phenomenological method to explain the emotion of shock, which is at the heart of political polarization. It answers the following question: what is this often paradoxical feeling of disbelief that we feel when we find something shocking, and why does it make people strangers to one another? Unlike other existing conceptions of shock (Stockdale, Osler), we employ the phenomenological framework of Lorelle’s “traumatic experience” to make explicit the positive aspect of shock: showing how shock is an experience in itself and not merely a failure to assimilate experience. The conclusion reached is that surprise should not be seen as always a passive acknowledgment of the gap between our expectations and reality; instead it should be fully recognized as an active force. Thus, disbelief can be a moral standard that asserts itself and imposes an aura of strangeness on the people we disagree with.
    Im Artikel wird eine phänomenologische Methode angewandt, um die Emotion des Schocks zu erklären, die im Mittelpunkt der politischen Polarisierung steht. Er beantwortet die folgende Frage: Was ist dieses oft paradoxe Gefühl des Unglaubens, das wir empfinden, wenn uns etwas schockiert, und warum macht es die Menschen einander fremd? Im Gegensatz zu anderen Konzepten des Schocks (Stockdale, Osler) versuchen wir, den phänomenologischen Rahmen der "traumatischen Erfahrung" von Lorelle zu nutzen, um den positiven Aspekt des Schocks zu betonen: Wir zeigen, dass der Schock eine Erfahrung an sich ist und nicht nur ein Versagen bei der Verarbeitung von Erfahrungen. Die Schlussfolgerung ist, dass die Überraschung nicht immer als passive Anerkennung der Diskrepanz zwischen unseren Erwartungen und der Realität gesehen werden sollte, sondern dass sie als aktive Kraft anerkannt werden sollte. Auf diese Weise kann der Unglaube eine moralische Norm sein, die sich selbst bestätigt und eine Atmosphäre der Fremdheit für Menschen schafft, mit denen wir nicht einverstanden sind.
    Niniejszy artykuł wykorzystuje metodę fenomenologiczną do wyjaśnienia emocji szoku, która stanowi sedno polaryzacji politycznej. Odpowiada na następujące pytanie: czym jest to często paradoksalne uczucie niedowierzania, które odczuwamy, gdy coś nas szokuje, i dlaczego ono sprawia, że ludzie stają się sobie obcy? W przeciwieństwie do innych koncepcji szoku (Stockdale, Osler), staramy się wykorzystać ramy fenomenologiczne "traumatycznego doświadczenia" Lorelle'a, by podkreślić pozytywny aspekt szoku: pokazując, że szok jest doświadczeniem samym w sobie, a nie tylko niepowodzeniem w asymilacji doświadczenia. Wniosek jest taki, że zaskoczenie nie powinno być zawsze postrzegane jako bierne uznanie luki między naszymi oczekiwaniami a rzeczywistością; zamiast tego powinno być w pełni uznane za aktywną siłę. W ten sposób niedowierzanie może być standardem moralnym, który sam się potwierdza i nadaje atmosferę obcości ludziom, z którymi się nie zgadzamy.
    Źródło:
    Kultura i Wartości; 2023, 36; 123-139
    2299-7806
    Pojawia się w:
    Kultura i Wartości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teologiczne rozumienie małżeństwa osób ochrzczonych a niewierzących
    Theological Understanding of Marriage Baptized and Non-believers
    Autorzy:
    Góźdź, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2035248.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-10
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    małżeństwo naturalne
    małżeństwo chrześcijańskie
    małżeństwo ochrzczonych a niewierzących
    wiara a sakrament
    sakramentalność małżeństwa
    wiara i niewiara
    natural marriage
    christian marriage
    marriage of baptized and non-believers
    faith and sacrament
    sacramentality of marriage
    faith and disbelief
    Opis:
    Małżeństwo jest z ustanowienia Bożego, gdyż wywodzi się z Bożego zamysłu stworzenia i wyraża się w dwóch podstawowych motywach stworzenia: dawania życia i miłości (por. Rdz 2,7; 1,27; 2,18), by w ten sposób tworzyli communio personarum – nierozerwalne „jedno ciało”, które przyjmuje na ziemi udział w Bożym akcie continua creatio. Bóg zatem stworzył człowieka na swój obraz i podobieństwo jako „jedno ciało” dwuosobowe, realizujące Jego miłość i twórczość (stworzenie; potomstwo). I choć załamało się pierwsze małżeństwo edeniczne, to jednak w ich potomstwie wątek stwórczy związania stworzenia i miłości Bożej nie zaginął. Tak więc najgłębszą podstawą małżeństwa jest naturalny akt stwórczy Boga, a jego sakramentalność jest aktem zbawczym, dokonanym przez Chrystusa. Tak Chrystus podniósł małżeństwo naturalne do godności sakramentu. Dziś chrześcijanie zawierają związki małżeńskie, w których coraz częściej pojawiają się przypadki, że brak im wiary w to, co czyni Kościół (intencja), albo wprost odrzucają wiarę. Określamy ich jako osoby ochrzczone a niewierzące. Przez swoją niewiarę nie tracą jednak wątku stwórczego i miłości Bożej. Zachowują więc sakramentalność zawartego związku małżeńskiego na mocy ich chrztu i udzielania łaski ex opere operato. Osobista wiara zawierających małżeństwo nie konstytuuje bowiem sakramentalności małżeństwa, a jedynie wpływa na jego owocność. Także wymagana intencja nupturientów – intencja czynienia tego, co czyni Kościół – która jest minimalnym koniecznym warunkiem do zawarcia związku sakramentalnego, rodzi się z wiary, a brak osobistej wiary może wpłynąć na ważność sakramentu. Toteż ochrzczeni niewierzący, którzy zawierają związek małżeński bez osobistej wiary i intencji czynienia tego, co czyni Kościół, nie zawierają małżeństwa czysto naturalnego. „Dla Kościoła bowiem, między dwojgiem ochrzczonych, nie istnieje małżeństwo naturalne oddzielone od sakramentu, lecz jedynie małżeństwo naturalne podniesione do godności sakramentu” (Międzynarodowa Komisja Teologiczna, Doktryna katolicka o sakramencie małżeństwa, s. 98). Tak Kościół warunkuje życie duchowe tych wszystkich jego członków, wiąże w jedną organiczną całość, spełnia ich i jak najdoskonalej personalizuje tak, że wszyscy chrześcijanie są kimś jednym w Chrystusie Jezusie (por. Ga 3,28). A zatem ochrzczeni, ale już niewierzący, mogą mieć małżeństwo sakramentalne i nierozerwalne w Kościele katolickim, który też zaradza niedostatkom ich wiary (Ecclesia suplet). Brak żywej i osobistej wiary pozbawia małżeństwo wprawdzie owoców sakramentalnych, ale nie wyklucza – z racji chrztu – z Kościoła, jak też nie wyklucza i z tej racji, że małżeństwo w ogóle jest z woli Bożej (por. Rdz 1,27; 2,24).
    Marriage is a divine plan, because it derives from God's power of creation and is expressed in two fundamental motives of creation: giving life and love (cf. Gen 2:7; 1:27; 2:18). This is how the married couple builds communio personarum, an indivisible “one body”, which on earth takes part in God's act of continua creatio. In other words, God created man in his image and likeness as “one body” of two persons, who actuate His love and His power to create (creation; offspring). And although the first Edenic marriage failed, in their offspring, the motif of the creative bond between the created and the love of God-creator perseveres. God's act of natural creation constitutes the deepest foundation of marriage, and as a sacrament, it constitutes a salvation act accomplished by Christ. Thus, Christ elevated the natural marriage to the dignity of a sacrament. Contemporary Christians enter into marriage, even though there is a growing tendency among them to disbelieve in what the Church does (intention), or to declare a complete rejection of faith. We define these persons as baptized non-believers. However, through their unbelief they are not deprived of their link with the creative power of God and His love. The sacramental status of their marriage continues by virtue of their baptism and by the sacramental dispensation of grace ex opere operato. The personal faith of the married couple cannot waive the sacramental status of marriage, even though it can affect its fruitfulness. Also, the required nupturient intent − the intention to do what the Church does − which is the minimum necessary condition for entering into a sacramental union, is born of faith, and the lack of personal faith may thus affect the validity of the sacrament. Therefore, baptized non-believers who marry without personal faith and without the intention of doing what the Church does, do not conclude a purely natural marriage. “For the Church, between the two baptized, there is no natural marriage separate from the sacrament, but only a natural marriage elevated to the dignity of a sacrament.” (International Theological Commission, Catholic Doctrine on the Sacrament of Marriage, p. 98). Thus the Church conditions the spiritual life of all Her members, unites them into one organic whole, leads them to fulfilment and personalization as much as possible, so that all Christians are one in Christ Jesus (cf. Gal 3:28). Therefore, the baptized who are no longer believers can have a sacramental, inseparable marriage in the Catholic Church, which also makes amends for the shortcomings of their faith (Ecclesia suplet). Although the lack of living personal faith deprives marriage of its sacramental fruit, it does not exclude the couple from the Church − which they entered by virtue of baptism. Another reason for non-exclusion is the fact that marriage as such is a manifestation of God's will (cf. Gen 1:27; 2:24).
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 2; 19-34
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies