Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Diocesan synods" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
The Synods of the Diocese of Tarnów as a tool for the renewal of the particular Church
Autorzy:
Kantor, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668317.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Diocesan synods
Diocese of Tarnów
Particular Church
Opis:
This article analyses the last four synods of the diocese of Tarnów, highlighting their structure and course. Diocesan synods grow out of the needs of the particular Church; they shape the ecclesial reality most clearly by the formulated disciplinary, pastoral and spiritual proposals, reaching the very basic ecclesiastical and social environments. Each synod has its specific meaning in the history of the diocese, and its impact is certainly not limited to the formulated proposals. A diocesan synod has a very important function in the process of formation of the particular Church. The synods of the Diocese of Tarnów were the place of meeting of and dialogue between the bishop, the clergy and the laity of the Church in Tarnów. The present article discusses five points : ”Legal grounds”, “First Synod of the Diocese of Tarnów – 1928”, “Second Synod of the Diocese of Tarnów – 1938”, “Third Synod of the Diocese of Tarnów – 1948”, “Fourth Synod of the Diocese of Tarnów – 1986”.
Źródło:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2017, 7, 2
2391-6559
2083-8018
Pojawia się w:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Importance of the Diocesan Synod to the Particular Church
Autorzy:
Kantor, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668265.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
The Bishop
Diocesan synods
Particular Church
Pope Francis
synodality
Opis:
“Particular Churches, in which and from which, the one and only Catholic Church exists, are principally dioceses. Unless the contrary is clear, the following are equivalent to a diocese: a territorial prelature, a territorial abbacy, a vicariate apostolic, a prefecture apostolic and a permanently established apostolic administration” (canon 368 of the Code of Canon Law). In December 2016, the Bishop of Tarnów convened the 5th Synod of the Diocese of Tarnów. The main purpose of a Synod – in the opinion of the Bishop of Tarnów – was to demonstrate the spiritual, pastoral and material heritage of the Christ’s Church in the Diocese of Tarnów; to revive faith, hope and love in the personal and community relationship with Christ in the Church; and to indicate new pastoral ways in the changeability of the world towards the unchangeability of Christ. Taking this into consideration the article analyzes the following issues: the definition of a synod; the purpose of a synod; convocation of and presiding over a diocesan synod; the preparation of a synod; Pope Francis about synodality, and finally “The Church is our neighbour” – a synod as an expression of love for the Church.
Źródło:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2019, 9, 2; 231-244
2391-6559
2083-8018
Pojawia się w:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Statuty archiwów historycznych w dokumentacji synodalnej synodów diecezjalnych w Polsce po wprowadzeniu nowego Kodeksu Prawa Kanonicznego
Statutes of historical Archives in a synodal documentation of diocesan synods in Poland (after the introduction of the new Code of Canon Law)
Autorzy:
Różański, Mieczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/503528.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:
statuty archiwów historycznych
synody diecezjalne
statutes of historical archives
diocesan synods
Opis:
After the promulgation of the new Code of Canon Law by the pope John Paul II in 1983 a new legislative movement started in Poland which was to change current synodal law and to update it to new norms of universal law. In the synodal documents apart from the statutes themselves there are other normative acts, usually in additions, which had been issued by the diocesan bishop earlier or during the diocesan synod. The statutes of central diocesan archives are included there and they basically apply to the diocesan historical archives. On the example of selected synodal documents this article presents the statutes of diocesan archives, in particular normative acts concerning historical archives.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 2016, 25, 2; 117-125
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Urząd wikariusza parafialnego. Współpraca i autonomia w posługiwaniu duszpasterskim
Parochial Vicar. Co-operation and Autonomy in the Pastoral Work
L’office du vicaire paroissial. La coopération et l’autonomie dans le ministère pastoral
Autorzy:
Kołodziej, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1917611.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
prawo kanoniczne
prawo administracyjne
lud Boży
hierarchiczny ustrój Kościoła
wikariusz parafialny
synody diecezjalne
canon law
administrative law
people of God
hierarchical structure of the Church
parochial vicar
diocesan synods
Opis:
Urząd wikariusza parafialnego, który przeszedł długą ewolucję w Kościele, nie może być postrzegany jako wykonywanie doraźnych zadań zleconych przez proboszcza. Posługa wikariusza parafialnego nie jest też określana, jak w Kodeksie z 1917 roku, za pomocą pięciu różnych kategorii: wikariusz aktualny, zarządca, zastępca, pomocnik, współpracownik. Obecne prawo – inspirowane Soborem Watykańskim II – uznaje natomiast wikariusza za autentycznego współpracownika proboszcza i uczestnika jego troski, który jest ustanowiony do tej posługi przez biskupa diecezjalnego, aby – na zasadzie braterskiego współdziałania – sprawował pod władzą proboszcza dzieło nie tylko o charakterze duszpasterskim, ale i pasterskim (por. kan. 545 § 1 KPK/83). Obowiązki i uprawnienia wikariusza parafialnego, oprócz tych kodeksowych przyznających mu w określonych sytuacjach nawet uprawnienia do zastępowania proboszcza, zostały bardziej szczegółowo określone przez prawo partykularne. Dla lepszego zrozumienia zależności pomiędzy współpracą i autonomią wikariusza parafialnego w posługiwaniu duszpasterskim należy posłużyć się postanowieniami synodów diecezjalnych, które uwzględniając specyfikę konkretnych parafii i diecezji, określiły właściwe miejsce wikariusza parafialnego. Sprawuje on swoje posługiwanie z mandatu biskupa diecezjalnego, ale pod władzą proboszcza, z którym winien uzgadniać wszystkie plany i zamierzenia. Jako współbrat proboszcza w trosce o parafię, otrzymał on stosowną autonomię, która nie tylko pozwoli uczynić jego posługę bardziej owocną, ale i przygotowuje go do podjęcia w przyszłości samodzielnych zadań pasterskich.
The parochial vicar office, which has undergone a long evolution in the Church, cannot be regarded as performing ad hoc tasks assigned by the parish priest. The ministry of parochial vicar is also not determined, as in the 1917 Code, using five different categories: the current vicar, the administrator, the substitute, the assistant, or the associate. The current law – inspired by the Second Vatican Council – considers the vicar to be an authentic associate pastor and participant in his care, who is organized for this service by the diocesan bishop, – on the principle of fraternal cooperation – to hold under the authority of the pastor, the work not only of a priestly nature, but pastoral (cf. can. 545 § 1 CPC). The duties and powers of a parochial vicar, except those of the Code conferring on him in certain situations even the power to replace the pastor, have been more specifically defined by the particular law. For a better understanding of the relationship between the cooperation and autonomy of the parochial vicar in the pastoral ministry it is highly advisable to use the provisions of the diocesan synods, which, having taken into consideration the specificity of certain parishes and dioceses, have identified the right place for the parochial vicar. He exercises his ministry with the mandate of the diocesan bishop, but under the authority of the pastor, with whom he should agree all plans and intentions. As a confrere of the pastor in the care of the parish, he has received the appropriate autonomy, which will not only make his ministry more fruitful, but will prepare him for future independent pastoral work.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2016, 5, 1; 9-31
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oczekiwania Kardynała Karola Wojtyły wobec duszpasterskiego synodu archidiecezji krakowskiej (1972-1979)
Expectations of Cardinal Karol Wojtyła towards Pastoral Synod of the Archdiocese of Krakow (1972-1979)
Autorzy:
Kummer, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/545170.pdf
Data publikacji:
2019-12-31
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
Sobór Watykański II
synod diecezjalny
synod duszpasterski
św. Stanisław
Zespoły Studyjne
Synod of the Archdiocese of Krakow
Saint Stanislaus
the synods’ history
the diocesan
synods’s structure
Second Vatican Council
hundreds of synodal study groups
the faithful of the Church of Krakow
Opis:
Metropolita krakowski kardynał Karol Wojtyła będąc aktywnym uczestnikiem Soboru Watykańskiego II i współtwórcą jego nauczania pragnął je przeszczepić na grunt Kościoła w Polsce, w szczególności na teren diecezji, w której był pasterzem. Jednym ze sposobów zrealizowania tego celu było zwołanie synodu duszpasterskiego, który trwając siedem lat (1972-1979) był szeroko rozumianą akcją duszpasterską, w której mogli uczestniczyć nie tylko duchowni, ale przede wszystkim osoby świeckie. Daty rozpoczęcia i zakończenia synodu odpowiadały rocznicom (900 lat) rozpoczęcia i męczeńskiego zakończenia posługi biskupiej w Krakowie przez św. Stanisława. Związanie synodu z jego postacią miało mu nadać nie tylko charakter studium, ale przede wszystkim świadectwa. Zgodnie z wolą autora synodu zostały powołane Synodalne Zespoły Studyjne, których zadaniem było rozpoznanie lokalnych sytuacji, formułowanie zaleceń i kreacja inicjatyw ewangelizacyjnych. Podczas prac synodalnych kardynał Wojtyła, nie narzucając swojego punktu widze-nia, starał się doprowadzić uczestników do odkrywania soborowego nauczania i jego praktycznego znaczenia. W istocie była to posoborowa metoda duszpasterska: pomoc w rozwoju, a nie zarządzanie. Na etapie przygotowywania dokumentów końcowych Synodu Zespoły Studyjne stały się środowiskami szerokiej konsultacji, albowiem do nich zwracała się Komisja Główna, scalająca w sobie pracę wszystkich komisji roboczych. Kardynał Wojtyła już jako Papież Jan Paweł II zakończył pracę synodu. W ten sposób spłacił dług uczestnictwa w obradach Soboru Watykańskiego II dzieląc się jego nauczaniem, poprzez synod, najpierw z Kościołem krakowskim, a następnie, przez wielki pontyfikat (1978-2005), z Kościołem powszechnym.
Archbishop of Krakow, cardinal Karol Wojtyła, being an active participant of the Second Vatican Council and co-creator of its teaching, desired to transfer it into Polish Church, especially into the area of Krakow Archdiocese where he was the Shepherd. One of the ways to achieve this goal was to call together the Pastoral Synod which lasted for seven years (1972-1979) and was widely understood pastoral action in which not only could participate priests but also lay people. Dates of the beginning and the end of the Synod corresponded with the inception and martyr’s end of Saint Stanislaus bishop’s ministry in Krakow. Connecting the Synod with him was to both give an individual form and a testimony. According to the will of the author of the Synod, synodal study groups were established to identify local situations, formu-late recommendations and create evangelization initiatives. During the process of synodal works, cardinal Karol Wojtyła tried to lead the participants to explore synodal teaching and its practical meaning, however without imposing his own point of view. In fact, it was post-synodal pastoral method: help in development without managing. At the final documents preparation stage, Synodal Groups become environments of wide consultation because the Main Commission, combining work of all working committees, addressed them. Cardinal Wojtyła, as Pope John II, finished the work of the Synod. This was the way he repaid the debt of participation in the deliberations of the Second Vatican Council by sharing its teaching though the Synod at first with the Church in Krakow, subsequently through the great pontificate with the Universal Church.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2019, 132; 337-361
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odnowa duszpastersko-religijna w diecezji włocławskiej w świetle uchwał synodalnych biskupa Macieja Łubieńskiego (1631-1641)
Renewal of pastoral-religiosus in the diocese of Włocławekin the light of resolutions Synods Bishop Maciej Łubieński (1631-1641)
Autorzy:
GRĘŹLIKOWSKI, KS. JANUSZ
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/662006.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
biskup Maciej Łubieński; synody diecezji włocławskiej; reforma trydencka; ustawodawstwo diecezjalne; Sobór Trydencki; diecezja włocławska
Bishop Maciej Łubieński; synods diocese Włocławek; the Tridentine reform; legislation diocesan; Council of Trent; the diocese of Włocławek
Opis:
Dar reform and renewal of pastoral offered to the Church the mid-sixteenth century in the resolutions of the Council of Trent, implemented and put into practice the particular Churches by successive centuries been zealously and fruitfully undertaken by Bishop Matthias Łubieński and with great gusto on three synods, two diocesan in 1634 and 1641 r. and at the Synod for archdeaconry of Pomerania in 1640. Their resolutions have become not only an opportunity to carry out pastoral renewal of the Church of Wloclawek, but also helped to deepen knowledge of and respect for the law and become an effective instrument to preserve the unity and discipline of the Church in the diocese, as well as the introduction of the Tridentine reform. Placed firmly in the conciliar decrees and resolutions of provincial synods statutes governed the many sectors of pastoral life of the diocese then Kuyavian-Pomeranian activating pastors, and engaging religiously and morally lay faithful. This outstanding legislator, reformer and supporter of the renewal of the Tridentine Church and its pastoral structures, he realized that the renewal of pastoral care and repair of life of religious and moral needs to find its origin in the reform of the clergy, maintaining discipline and discipline of the Church and in the life and behavior of the clergy in line with the spirit the priestly vocation. Resolutions of the Synod of Bishop Łubieński were a manifestation of his zeal legislative, - a reformist. Strongly urged by the harmonization of laws relating to the sacramental life, the discipline of the clergy and the development of religious life, while the development of pastoral care. His legislative activity, legal and pastoral was as structured, broad and comprehensive. She referred first to the fact purely legislative activity, and also had a practical nature, as refer to and serve the renewal of pastoral care and religious life of the faithful. Pastoral renewal efforts also served to reinforce the organization deaneries and the revival of activity deans, among others, in the control of pastoral remind parish priests of their duties in the field of studying parishioners, care for the sick and the poor, regulations relating to the defense of the Catholic faith threatened the Reformation, the regulations relating to teach the truths of the faith, teaching catechetical exercise and the sacraments, worship of God, and affairs liturgical celebrations. It all had to serve the post-conciliar renewal of pastoral ministry in the Church Wloclawek.
Dar reformy i odnowy duszpasterskiej ofiarowany Kościołowi połowy XVI wieku w uchwałach Soboru Trydenckiego, realizowany i wprowadzany w życie Kościołów partykularnych przez kolejne wieki, został gorliwie i owocnie podjęty przez biskupa Macieja Łubieńskiego i to z wielkim rozmachem na trzech synodach, dwóch diecezjalnych w 1634 i 1641 r. oraz na synodzie odbytym dla archidiakonatu pomorskiego w 1640 r. Ich uchwały stały się nie tylko okazją do przeprowadzenia odnowy duszpasterskiej Kościoła włocławskiego, ale także przyczyniły się do pogłębienia znajomości i szacunku dla prawa oraz stały się skutecznym instrumentem do zachowania jedności i karności kościelnej w diecezji, jak też wprowadzania reformy trydenckiej. Osadzone mocno w dekretach soborowych oraz statutach prowincjonalnych uchwały synodów normowały wiele sektorów życia duszpasterskiego ówczesnej diecezji kujawsko-pomorskiej, uaktywniając samych duszpasterzy, jak i angażując religijnie i moralnie wiernych świeckich. Ten wybitny ustawodawca, reformator i zwolennik odnowy trydenckiej Kościoła i jego struktur duszpasterskich, zdawał sobie sprawę, że odnowa duszpasterstwa i naprawa życia religijno-moralnego musi znaleźć swój początek w reformie duchowieństwa, zachowaniu karności i dyscypliny kościelnej oraz w życiu i postępowaniu duchownych zgodnym z duchem powołania kapłańskiego. Uchwały synodalne biskupa Łubieńskiego były przejawem jego gorliwości ustawodawczo – reformistycznej. Usilnie zabiegał o ujednolicenie przepisów prawnych odnoszących się do życia sakramentalnego, dyscypliny duchowieństwa oraz rozwoju życia religijnego, a jednocześnie rozwoju duszpasterstwa. Jego działalność ustawodawcza i prawno-duszpasterska była w miarę usystematyzowana, szeroka i całościowa. Odnosiła się bowiem najpierw do działalności czysto ustawodawczej, a także miała charakter praktyczny, gdyż odnosiła się i służyła odnowie duszpasterstwa i życia religijnego wiernych. Odnowie duszpasterstwa służyły też podejmowane wysiłki zmierzające do usprawnienia organizacji dekanatów oraz ożywienie działalności dziekanów, m.in. w zakresie kontroli duszpasterstwa, przypominania proboszczom ich powinności w zakresie poznawania parafian, opieki nad chorymi i ubogimi, zarządzenia odnoszące się do obrony wiary katolickiej zagrożonej reformacją, regulacje odnoszące się do nauczania prawd wiary, nauczania katechetycznego, sprawowania i przyjmowania sakramentów, kultu Bożego i spraw liturgicznych. To wszystko miało służyć posoborowej odnowie duszpasterstwa w diecezji włocławskim.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2018, 61, 1; 121-168
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies