Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Dialogism" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Life experiences and transitions of adult migrant learners through a biographical learning perspective.
Przemiany i doświadczenia życiowe uczących się dorosłych migrantów z perspektywy uczenia się biograficznego
Autorzy:
Barkoglou, Georgia
Gravani, Maria N.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2130666.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Zielonogórski. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
adult migrant learners
biographical learning theory
life experiences and transitions
’perspective struggles’
‘identity struggles’
Bakhtinian dialogism
uczący się dorośli migranci
teoria uczenia się biograficznego
życiowe doświadczenia
i tranzycje
„zmagania z perspektywą”
„zmagania z tożsamością”,
dialogiczność bachtinowska
Opis:
The purpose of this paper is to explore adult migrants’ learning in light of their life experiences and transitions, drawing from the narratives of two migrant learners who attended ‘Odysseus’ solidarity school in Greece. The presented research harnesses the biographical learning theory and adopts a Bakhtinian, dialogical way of presenting the data under three themes: wars and identity struggles, religious beliefs, migration and language learning in the host country. The findings revealed that adult migrants’ life experiences and transitions constitute a learning process, which enhances transformative learning of ‘being’, through a process of ‘perspective and identity struggles’. It is also found that the accumulated experiences and transitions as well as adult migrant learners’ previous educational capital are in constant relation to the way they experience language learning in the programme.
Celem niniejszego artykułu jest zbadanie procesu uczenia się dorosłych migrantów w świetle ich życiowych doświadczeń i tranzycji, opierając się na narracji dwóch uczących się osób, które uczęszczały do szkoły solidarnościowej „Odysseus” w Grecji. W przedstawionych badaniach wykorzystano teorię uczenia się biograficznego, a także przyjęto bachtinowski, dialogiczny sposób prezentowania danych, w ramach trzech wątków: wojny i zmagania się z tożsamością, przekonań religijnych, migracji i nauki języka w kraju przyjmującym. Na podstawie wyników ustalono, że życiowe doświadczenia i tranzycje dorosłych migrantów stanowią proces uczenia się, który wzmacnia transformatywne uczenie się „bycia” poprzez proces „zmagań z perspektywą i tożsamością”. Stwierdzono również, że zgromadzone doświadczenia oraz tranzycje, a także wcześniejszy kapitał edukacyjny uczących się dorosłych migrantów, pozostają w stałym związku ze sposobem, w jaki doświadczają oni nauki języków w ramach programu.
Źródło:
Dyskursy Młodych Andragogów; 2020, 21; 125-139
2084-2740
Pojawia się w:
Dyskursy Młodych Andragogów
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Kamień na smętarzu, karta w imionniku…” (Uwagi o sztambuchu romantycznym)
A Stone in the Cemetery, A page in the Album... Remarks about the Romantic Album
Autorzy:
Beinek, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1945473.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
sztambuch
Romantyzm
semiotyka
pamięć
dialogiczność
album
Romanticism
semiotics
memory
dialogism
Opis:
The article is concerned with Romantic albums and is an introduction into their complex semiotics. The author indicates categories that are key ones for the poetics of the album, she subjects to analysis the labile structure of the album and suggests the directions in which to interpret „the album practice”. The destination point of the discussion is the thesis saying that the album is one of the borders of modern literature and the sensibility underlying it.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2007, 55, 1; 289-297
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L’apport du concept de « dédoublement énonciatif » dans la description des séquences dialogiques
Contribution of the concept of “enunciative split” to the description of dialogical sequences
Autorzy:
Biardzka, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1051384.pdf
Data publikacji:
2012-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Dialogism
Enunciative split
Reported speech
Praxématique
Opis:
This contribution follows the stream of “praxématique” researches which particularly focus on the dialogue contained in an enunciative split analyzable at the level of the performed enunciation, consisting in the insertion of a second-level enunciation into the main enunciation sequence. In this paper, heterogeneous modes of such enunciative insertions are examined in order to refine and / or rectify the theorization on enunciative split in the description of dialogical sequences. The dialogical mechanism of following text sequences are analyzed: “textual island” category (“îlot textuel”), the confirmation adverb “bien”, the cleft sentence (“clivage”) and the reported speech.
Źródło:
Studia Romanica Posnaniensia; 2012, 39, 3; 5-17
0137-2475
2084-4158
Pojawia się w:
Studia Romanica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pour une étude linguistique du sens en discours - Jacques Bres, Aleksandra Nowakowska, Jean-Marc Sarale, Petite grammaire alphabétique du dialogisme (2019).Éditions Classiques Garnier Paris, Collection Domaines Linguistiques, 420 pages
In Support of the Linguistic Study of Meaning in Discourse: Jacques Bres, Aleksandra Nowakowska, Jean-Marc Sarale, Petite Grammaire Alphabétique du Dialogisme (2019). Classic Garnier Paris Editions, Collection Domaines Linguistiques, pp. 420
Autorzy:
Biardzka, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2016207.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Komisja Nauk Filologicznych Polskiej Akademii Nauk, Oddział we Wrocławiu
Tematy:
dialogism
praxematics
enunciation (énonciation)
Opis:
The work presented by Jacques Bres, Aleksandra Nowakowska and Jean-Marc Sarale entitled Petite grammaire alphabétique du dialogisme, published in 2019 by Éditions Classiques Garnier, is in line with so-called praxematic research. The praxematics developed in France in the end of the 1970s following a critical analysis of structuralist approaches. Inspired by enunciative research applauded in France, she questioned the fundamental Saussurian dichotomies: langue/parole (language / speech), signifié/signifiant (signifier / signified), synchronie/diachronie (synchrony / diachrony), as well as the principle of language autonomy in relation to its conditions of production. Praxematic research focuses on meaning understood as a conflicting, historical and dynamic social production leading to conceptual shifts. La Petite grammaire... has a clear, operative and convenient alphabetical presentation. The publication fills a gap in the field of discourse analysis, offering a reference tool in research which is, by the nature of things, very large and heterogeneous. In addition, while the concept of “dialogism” has been very popular in different disciplines for years, it is for the first time, in the presented publication of the PRAXILING laboratory, when its functioning is analysed in linguistic details.
Źródło:
Academic Journal of Modern Philology; 2020, 9; 23-26
2299-7164
2353-3218
Pojawia się w:
Academic Journal of Modern Philology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Поетика романтичноï монокультурностi та питання дiалопчностi
Poetics of romantic monocultural and question of dialogism
Autorzy:
Bracka, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/481038.pdf
Data publikacji:
2009-12-01
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:
Polish literature
Ukrainian literature
boundary areas
dialogism
polyfonism
Opis:
The article presents the description of specific character of Polish and Ukrainian literature of romanticism - from one side him monocultural, but from the second - dialogism. Identically Polish romantic literature, as well as Ukrainian, gave advantage cultivation of own cultural, linguistic traditions, aspired to the recreation of own picture of the world, monofonism. But as a result of different type of geographical, political, administration, public factors there are processes of contacts and imposition of national cultural spheres, in that literary, created „boundary areas”, that is different commented through researchers. It were analysed concepts „boundary areas”, „dialogism”, „polyfonism” taken from a M. Backhtin’s esthetic and literary theory to interpretation of inheritance „Ukrainian school” in romantic Polish literature.
Źródło:
Acta Polono-Ruthenica; 2009, 1, XIV; 37-45
1427-549X
Pojawia się w:
Acta Polono-Ruthenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Между диалогичностью и интертекстуальностью. Проблема текста в тексте на примере рассказа Бориса Лавренева Сорок первый
Between dialogism and intertextuality. The problem of text in text on the example of "The Forty-First" by Boris Lavrenyov
Autorzy:
Chudzińska-Parkosadze, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/481002.pdf
Data publikacji:
2013-12-01
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:
dialogism
intertextuality
The Forty-First
Boris Lavrenyov
ornamental prose
Opis:
The article deals with two kind of problems - the specification and differences betweenintertextuality defined by Kristeva and concept of dialogue defined by Bakhtin, on the one hand,and the presence of these key categories of the contemporary literary criticism in the story writtenby Boris Lavrenyov The Forty-First, on the other hand. The research refers also to the linksbetween the theory of Kristeva and the poetic of ornamental prose, and shows the key role ofparody in both of them. As the result the author comes to the conclusion that the story is beingconstructively divided into two parts, one of which has got an intertextual character and the otherone dialogical. Moreover, the first category is related to parody, and Bakhtin’s concept of dialogueto tragic nature.
Źródło:
Acta Polono-Ruthenica; 2013, 1, XVIII; 7-20
1427-549X
Pojawia się w:
Acta Polono-Ruthenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Congruence de deux théories polyphoniques dans l’analyse stylistique des textes romanesques : intertextualité et dialogisme dans L’état z’héros ou la guerre des gaous de Maurice Bandaman
Congruence of two polyphonic theories in the stylistic analysis of novelistic texts: intertextuality and dialogism in Maurice Bandaman’s L’état z’héros ou la guerre des gaous
Autorzy:
Coulibaly, Daouda
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2142063.pdf
Data publikacji:
2022-10-13
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
stylistics
dialogism
intertextuality
polyphony
literarity
stylistique
dialogisme
intertextualité
polyphonie
littérarité
Opis:
L’état z’héros est une œuvre dans laquelle Maurice Bandaman intègre le conte dans la structure du roman. Sa discursivité repose sur un certain nombre d’intertextes oraux dont les chants rituels, les stances, les opus et des références intégrées sous la forme d’un collage littéraire. Au niveau de la narration, la voix des narrateurs interagit avec celles des personnages dans les dialogues et les monologues autonomes des personnages ou des narrateurs. Ces relations dialogiques mettent en relief des métalepses narratives qui ressortent de la polyphonie. Celle-ci est l’une des marques de la littérarité, principal moteur de l’analyse stylistique. À travers un double objectif, primo, il s’agit de montrer que le dialogisme et l’intertextualité sont deux approches qui se font écho dans l’analyse stylistique des textes romanesques, en l’occurrence de ce texte de Maurice Bandaman. Secondo, il est question de prouver que les relations intertextuelles débouchent sur la polyphonie et mettent au premier plan la littérarité.
L’état z’héros is a work in which Maurice Bandaman integrates the tale into the frame structure of the novel. Its discursivity is based on a number of oral intertexts including ritual songs, stanzas, opuses and references integrated in the form of a literary collage. At the narrative level, the voices of the narrators interact with those of the characters in dialogues and autonomous monologues by characters or narrators. These dialogic relationships highlight narrative metalepses that are polyphonic. It is one of the marks of literarity, the main driving force of stylistic analysis. The aims of this article are, firstly, to show that dialogism and intertextuality are two approaches echoing each other in the stylistic analysis of novelistic texts and, secondly, to prove that intertextual relations lead to polyphony and bring literarity to the fore.
Źródło:
e-Scripta Romanica; 2022, 10; 1-12
2392-0718
Pojawia się w:
e-Scripta Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Le rôle des noms propres dans les détournements : Le cas des bandeaux dans un journal télévisé satiriqu
The Role of Proper Names in Detournements: The Case of Lower-Thirds in a Satirical News Broadcast
Autorzy:
Davis, Laura
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2020908.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Komisja Nauk Filologicznych Polskiej Akademii Nauk, Oddział we Wrocławiu
Tematy:
proper name
detournement
dialogism
satirical news broadcast
Opis:
The figure of detournement can be defined as a dialogic phenomenon resulting from the embedding of two utterances into a single utterance. This study is focused on a specific use of this figure: the case of the lower-third in the satirical news broadcast genre. Using a corpus of 56 occurrences from the French TV show, Les Guignols de l’Info, we investigate the role of proper names in the construction of the implicit dialogic meaning inherent to detournements. Our hypothesis is that the spatially hierarchical structure of the two segments which form the lower-third, i.e. a spatially higher segment containing a proper name and a spatially lower one containing an utterance, corresponds to an enunciative hierarchy, in which the interpretation of the second segment relies on the first. We explore two functions that arise from this distinct structure: the nomination of the habitual user(s) of the proper name(s) and the attribution of direct reported speech to the said individual(s). Our aim is to show how these two functions are the result of a dialogic interaction between multiple discourses, activated by the different elements of which the lower-thirds are composed.
Źródło:
Academic Journal of Modern Philology; 2020, 9; 79-90
2299-7164
2353-3218
Pojawia się w:
Academic Journal of Modern Philology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Let’s Talk”: Promoting Dialogue and Answerability in Critical Humanities Education with Permeable Curriculum and an Adda-Based Pedagogy
Autorzy:
Dutta, Ritam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/644972.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
critical humanities education
permeable curriculum
answerability
dialogism
funds-of-knowledge
Adda-based pedagogy
Opis:
Building on Moje et al and Dyson’s work within a Bakhtinian framework of dialogism and ethics of answerability, the paper argues the need for a critical humanities educator to create dialogic learning spaces within classrooms that would be engaging for students and where students would be encouraged to draw from their various ‘funds of knowledge’ in order to connect their ‘school-world’ with their other social worlds. The paper points out the interconnected nature of our knowing-in-the-world and suggests that all teachers, but especially teachers of critical humanities or social sciences adopt an adda-based pedagogy through a permeable curriculum for promoting wholesome, student-cantered learning in colleges and universities that would harness students’ various ‘funds of knowledge’ both in and outside classrooms. The paper argues that even though the use of adda in the classroom, like other similarly negotiated curricula, does generate some challenges for educators, yet the benefits of using an adda-based pedagogy in the classroom far out-weigh its disadvantages in the creation of a democratic, equitable and engaging learning environment in classrooms.
Źródło:
Kultura-Społeczeństwo-Edukacja; 2015, 7, 1; 35-59
2300-0422
Pojawia się w:
Kultura-Społeczeństwo-Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podwojony dialog — przekładu i twórczości własnej — ujęcie komparatystyczne?
Dvojni dialog: dialog prevoda in lastne ustvarjalnosti — komparativistični pogled?
Doubled dialogue of the translation and own artistic work — comparative perspective?
Autorzy:
Gawlak, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/487015.pdf
Data publikacji:
2014-10-01
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
przekład literacki
komparatystyka
Adam Wiedeman
Primož Čučnik
dialogiczność
literarni prevod
komparativistika
Adam Wiedemann
dialoškost
literary translation
comparative study
dialogism
Opis:
Prispevek obravnava problematiko prevoda, kadar je prevajalec sicer tudi sam pisec literature. V takšnem primeru sta pomembna tako dialog poetike avtorja primarnega besedila s poetiko prevajalčeve lastne literarne ustvarjalnosti, kot tudi relacije, v katere se zapleta konkretni prevod s prevajalčevimi (lastnimi) literarnimi besedili. Ti vprašanji odpirata široko področje prevodoslovnih in komparativističnih raziskav. Prevajanje in prevod, razumljen kot interpretacija, sta tu obravnavana v skladu s postulati sodobne komparativistike, torej kot dialog kultur, dialog literatur, ki vodi v nadaljnje dialoške odnose v okviru ciljne kulture in prevajalčeve lastne literarne ustvarjalnosti. Na Poljskem je to vprašanje mdr. aktualno v ustvarjalnosti (avtorski in prevajalski) Stanisława Barańczaka, Juliana Tuwima in Czesława Miłosza. Če gre za prevajanje slovenske literature na Poljskem in poljske v Sloveniji (po letu 1990), je glede tega zanimivo vzajemno prevajanje dveh pesnikov — Adama Wiedemanna in Primoža Čučnika. Funkcija njunih prevodov je bolj dopolnjujoča kot polemična. Pesnika eksplicitno opozarjata na medbesedilne relacije med svojimi teksti. Podobnost njunih avtorskih poetik in izbori besedil, ki (si) jih prevajata, pa pričajo o idejni, svetovnonazorski in estetski sorodnosti.
The subject of this article is concerning the area of translation created by an author, a writer. In such case not only the dialogue between poetics of an author’s primary texts and the poetics of self-translated texts is at importance. The relation in which particular translation is involved with the original author’s passages also cannot be diminished. Those problems open a wide space for the translation and comparative studies research. The translation is perceived as an interpretation seen accordingly to the postulates of modern comparative studies — so as an intercultural dialogue, the dialogue of literature, opening itself for further relations in the sphere of ultimate culture and the own artwork of the author of the translation. In Poland it applies to works (original and translational) of — among others — Stanisław Barańczak, Julian Tuwim or Czesław Miłosz. In reference to the translations of Slovenian literature in Poland and Polish literature in Slovenia (after year 1990) one of the fascinating phenomenon in this context would be mutual translation of their own texts of two poets — Adam Wiedemann and Primož Čučnik. Their translations function as a complement rather than polemic factor. The authors explicitly point to initiating the intertextual relations between their texts. The resemblance of the poetics and choices made in the scope of translation unveil the relationship in terms of an idea, outlook on the world and aesthetics.
Źródło:
Przekłady Literatur Słowiańskich; 2014, 5, 1; 200-214
1899-9417
2353-9763
Pojawia się w:
Przekłady Literatur Słowiańskich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
«Nie można obejść się bez teatru»: O poziomach metateatralności w «Mewie» Antona Czechowa
‘We Can’t Do Without a Theatre’: On the Levels of Metatheatricality in ‘The Seagull’ by Anton Chekhov
Autorzy:
Hasiuk, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520120.pdf
Data publikacji:
2016-09-30
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Anton Czechow
Mewa
metateatr
teoria dialogowego Ja
dialogiczność
Anton Chekhov
The Seagull
metatheater
Dialogical Self Theory
dialogism
Opis:
Mewa (1896) zajmuje szczególne miejsce w twórczości Antoniego Czechowa ze względu na bogactwo zastosowanych w niej środków metateatralnych. Jest to jedyny jego dramat, w którym można odnaleźć wszystkie rodzaje metateatralności wyróżnione przez Sławomira Świontka. Warto być może dodać jeszcze czwarty rodzaj, który przejawia się na poziomie kompozycji formy dramatycznej i został określony jako "gry genologiczne" (Ewa Partyga) lub "cytowanie struktur" (Danuta Danek). Niniejsze studium typów metateatralności ujawnia, że Czechow kładzie nacisk na wielość sposobów, w jakie publiczność może odgrywać twórczą rolę w doświadczeniu teatralnym i przywraca wartość postawom dotychczas uważane za drugorzędne, pasywne i słabe. Jednocześnie Czechow wykorzystuje obraz teatru życia codziennego, aby obnażyć wewnętrzne mechanizmy opresji społecznej, która miażdży najbardziej wrażliwe jednostki. Sytuacja ta staje się zwierciadłem dla procesów zachodzących wewnątrz jaźni (zgodnie z teorią dialogicznego ja Huberta Hermansa). Dysfunkcyjność świata przedstawionego w dramacie wskazuje na pęknięcia w ludzkiej psychice, gdzie słabsze pozycje osobiste muszą zostać stłumione lub wykorzenione. Celem metateatralnych środków zastosowanych w Mewie jest zbudowanie wielopoziomowej reprezentacji rzeczywistości oraz ukazanie wielości i zmienności osobistych perspektyw na rzeczywistość, które wzajemnie się oświetlają. Z tej wielości punktów widzenia i różnorodności osobistych głosów Czechow konstruuje na wskroś nowoczesną reprezentację świata, której naczelną zasadą jest połączenie dialogiczności i teatralności.
The Seagull (1896) holds a special place in the oeuvre of Anton Chekhov for the richness of metatheatrical devices deployed in it. It is the only drama by the playwright where one can find all the kinds of metatheatricality distinguished by Sławomir Świontek. It may be worth to add a fourth kind that manifests itself at the level of composition of the dramatic form and has been defined as “a play with genres” (Ewa Partyga) or “quoting of structures” (Danuta Danek). The present study of kinds of metatheatricality reveals Chekhov’s emphasis on the multitude of ways in which the audience can play a creative part in the theatre experience. The dramatist vindicates some elements hitherto considered to be secondary, passive, and weak. At the same time, Chekhov uses the image of the theatre of everyday life in order to expose the inner workings of society’s oppression that crushes its most sensitive individuals. This situation becomes a mirror for the processes going on within the self (as conceived of by the Dialogical Self Theory by Hubert Hermans). The disfunctionality of the world presented in the drama indicates fractures within the human psyche, where weaker personal positions must be suppressed or eradicated. The aim of the metatheatrical devices utilised in The Seagull is to construct a multi-level representation of reality and to display the multitude and changeability of personal perspectives on the reality, which illuminate one another. Out of this multitude of points of view and diversity of personal voices, Chekhov constructs a thoroughly modern representation of the world, whose governing principle combines dialogicality and theatricality.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2016, 65, 3; 151-168
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Esej filmowy: dialektyka słowa i obrazu
Film Essay: Dialectic of Word and Image
Autorzy:
Korczarowska-Różycka, Natasza
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1068881.pdf
Data publikacji:
2020-11-26
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
essay film
voice-of-god
heteroglosia
dialogism
dialectic
Opis:
This article concentrates on various types of relation between essay film and literature. Far from representing a traditional logocentric approach, I try to explore the position and function of a word (generally in the form of voice-of-God commentary and written text) within essayistic structure. I try to highlight the dialectic between image and sound as an aspect of essayistic self-reflexivity. I also focus on Bakhtin’s philosophy of language and apply two terms: “dialogism” and “heteroglossia” to analyze most representative examples. In my research, I have chosen a case study method, following Laura Rascaroli who claims that essay cinema is not generalizable, because each text must create the conditions of its own form.
Źródło:
Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2020, 63, 2; 13-26
0084-4446
Pojawia się w:
Zagadnienia Rodzajów Literackich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ja-świat: Romany Miller dialogowa i dialogiczna koncepcja socjalizacji i wychowania. W stronę osobowości zaangażowanej
I-World: Romana Miller’s Dialogic and Dialogical Concept of Socialisation and Upbringing. Towards an Engaged Personality
Autorzy:
Kożyczkowska, Adela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2140771.pdf
Data publikacji:
2018-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
Tematy:
Romana Miller
ja-świat
socjalizacja
wychowanie
dialogowość
dialogiczność
Romana Mille
I-world
socialisation
ubbringing
dialogism
dialogicality
Opis:
W artykule podejmuję próbę rekonstrukcji myśli pedagogicznej Romany Miller, której dorobek naukowy stanowi jeden z filarów gdańskiej pedagogiki. Punktem wyjścia jest wyodrębnieniei metodologiczne rozpoznanie konstruktu ja-świat, który został przeze mnie rozpoznany jakoistotny dla pedagogicznej koncepcji socjalizacji. Konstrukt ja-świat pozwala odsłonić dialogowei dialogiczne właściwości związku socjalizacji i wychowania, dzięki czemu bardziej wyrazistastaje się koncepcja człowieka działającego w kulturze, ujmowanego przez Romanę Miller (za Bogdanem Suchodolskim) jako osobowość zaangażowana, która (współ)tworzy siebie przez formowanie swej relacji ze światem.
The article attempts to reconstruct Romana Miller’s pedagogical thought, whose scientific output isone of the pillars of the Gdansk Pedagogy. The departure point is the separation and methodological recognition of a construct of I-world, which was recognised by me as crucial for the pedagogical conceptof socialisation. The construct of I-world allows to show dialogue and dialogic properties of the relationof socialisation and upbringing. Thanks to this, what becomes clearer is the concept of a human beingthat acts in culture, perceived by Romana Miller (after Bogdan Suchodolski) as an engaged personality,who (co)creates themselves by the means of forming their relation with the world.
Źródło:
Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja; 2018, 21, 2(82); 31-44
1505-8808
2450-3428
Pojawia się w:
Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Spór (albo dwugłos) w służbie myślenia
Dispute (or dialogue) in the service of thinking
Différend (ou dialogue) au service du penser
Autorzy:
Krakowiak, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/534979.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Polish literary criticism of the 20th century
personalism
dialogism
Kazimierz Wyka
Ludwik Fryde
critique littéraire polonaise du XXe siècle
personnalisme
caractère
dialogique du discourse
Opis:
The article depicts relations between two distinguished Polish literary critics from the interwar period – Kazimierz Wyka and Ludwik Fryde. They both represented the same literary generation (the 1910 generation) and the same programmepostulating critical model. Despite shared interests, among them responses to the same literary events (especially Maria Dąbrowska’s Noce i dnie) and shared issues of literary generations, their relationship was usually described as a dispute. Wyka and Fryde adopted a different stance on the critical and social impact of Stanisław Brzozowski and the significance of work of Wyka’s master Stefan Kołaczkowski. Their world view also differed. Although both critics were among the first proponents and promoters of personalism in Poland, Wyka was closer to Emmanuel Mounier’s way of thinking, whereas Fryde was closer to Jacques Maritain’s.
Dans l’article, on a présenté les relations de deux représentants éminents de la critique littéraire polonaise de l’entre-deux-guerres : Kazimierz Wyka et Ludwik Fryde. Tous les deux représentaient la même génération littéraire (celle de 1910), ainsi que le même modèle de critique (programmatif et postulatif). Malgré leurs intérêts communs – parmi lesquels il faut ranger non seulement la réaction aux mêmes événements littéraires (avant tout Noce i dnie de Maria Dąbrowska), mais aussi la problématique des générations littéraires –, on considère communément la relation mutuelle des deux critiques comme un différend. Les différences des attitudes de Wyka et Fryde sont visibles dans l’appréciation du modèle de critique et de l’influence sociale de Stanisław Brzozowski, dans l’appréciation de l’importance des ouvrages du maître de Wyka – Stefan Kołaczkowski –, ainsi que dans des questions particulières relatives à la vision du monde. Bien que les deux critiques figurassent parmi les premiers propagateurs et partisans du personnalisme en Pologne, la façon de penser d’Emmanuel Mounier était plus proche à Wyka, par contre celle de Jacques Maritain était plus proche à Fryde.
Źródło:
Śląskie Studia Polonistyczne; 2015, 6, 1; 91-108
2084-0772
2353-0928
Pojawia się w:
Śląskie Studia Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mapping Multiple Voices in B. S. Johnson’s House Mother Normal
Autorzy:
Malicka, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/888793.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
B. S. Johnson
literature
experimental novel
Mikhail Bakhtin
polyphony
dialogism
Opis:
The present article is an attempt to analyse House Mother Normal – a littleresearched novel by the British experimental novelist B. S. Johnson. Starting with a general discussion of the author’s literary tenets, the analysis then focuses on the novel at hand, special emphasis being given to the ways in which it maintains continuity with Johnson’s previous works, as well as to the areas in which divergence from the author’s oeuvre is visible. Following these remarks, a question is posed concerning the somewhat complex relationship between the characters and the narrator in the novel, the main problem in this respect being the extent to which the narrator, if indeed present at all, is visible in the text. Finally, the focus of the article shifts to the novel’s multivoicedness, which is then discussed in terms of Bakhtinian notions of polyphony and dialogism. The subsequent analysis of selected excerpts from the novel demonstrates that House Mother Normal for the most part eludes any easy classification and thus subsuming it under Bakhtin’s categories is as seemingly easy as it is problematic and disputable.
Źródło:
Anglica. An International Journal of English Studies; 2012, 21/1; 41-60
0860-5734
Pojawia się w:
Anglica. An International Journal of English Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies