Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Delsol" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Tożsamość i kondycja człowieka
    Human’s identity and condition
    Autorzy:
    Grochowska, Irena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1817716.pdf
    Data publikacji:
    2005-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    tożsamość
    człowiek
    Delsol
    identity
    human
    Opis:
    Human aims for internal integrity and unison at all levels of human are identity and all dimensions of human existence. According to Rull integrity is a gift from God, but also a task for everybody, only possible when a human being is open for autotranscendency. Unity of mankind is based on condition. The key word condition means that a human being is not neutral. The conditions indicates limitations and burdens of human being, although more and more frequently modern man tries to deny it, defining by himself who he wants to be and taking the place of God. Modern individualism is a lonely following of traditional utopia of society. Delsol claims that the most certain thing, which we can say about a man, is the existence of his condition, which acceptance is possible under condition of leaving the theory of ruling. We are not independent from our condition, we can free ourselves from it like we cannot deny the way we look, the condition is like terminal illness. A person’s dignity grows from the wound of finiteness. Greatness of man is about receiving and solving problems, a constant struggle, not owing a panacea for all human problems. A man who rejects reality, wanting to create his own self loses form and falls. To realise about the human condition would mean leaving the possibility of existence, potentiality for act. Human being who does not accept the human condition becomes undefined, he does not know his identity, he is restricted to mass, to biological body, he looks after it, improves it looking for fulfilment. But identity requires defining, one cannot be oneself if one does not know what one should be.
    Źródło:
    Studia Ecologiae et Bioethicae; 2005, 3, 1; 101-108
    1733-1218
    Pojawia się w:
    Studia Ecologiae et Bioethicae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Unavoidability of Nature - the Struggle of Erich Przywara and Chantal Delsol to Reintroduce the Concept
    Autorzy:
    Raczyński-Rożek, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1043716.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-21
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Delsol
    nature
    in-und-über
    analogy
    personalism
    postmodernism
    Przywara
    Opis:
    The history of modern philosophy has been marked by a retreat from traditional metaphysical concepts, including the notion of nature, which is central to theological considerations. It allows us to recognize a direct connection between the ordered world of nature and the existence of God. Still, some theologians paradoxically welcomed the downfall of metaphysics. Acknowledging the irreversibility of changes in the intellectual landscape of contemporary culture, and following Heidegger’s critique of the so-called ontotheology, they stated that one can and should “do” theology without resorting to metaphysical concepts, like the concept of nature. In this paper I am revisiting the work of two thinkers that defended the concept of nature. They represent two generations of 20th and 21st century Christian theologians (Erich Przywara) and philosophers (Chantal Delsol) who assiduously sought to reintroduce the concept of nature to the mainstream of intellectual discourse. Tracing their footsteps, we shall see that intellectual systems inspired by Christianity actually need the concept of nature, or its equivalent. What is common to both scholars is that they try to achieve this goal indirectly, by substituting the concepts of classical metaphysics. As mentioned, modern critique left metaphysical notions with a bad reputation (undeservedly, in our opinion), but Przywara and Delsol replace them with related concepts that latter-day thinkers find easier to accept.
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2020, 38, 2; 613-632
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The concept of collective hope according to Józef Kozielecki and Chantal Delsol
    Pojęcie nadziei zbiorowej Józefa Kozieleckiego i Chantal Delsol
    Autorzy:
    Kotkowska, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1047027.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-30
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    beliefs
    convictions
    hope
    society of hope
    collective hope
    Kozielecki Józef
    Delsol Chantal
    przekonania
    nadzieja
    społeczeństwo nadziei
    zbiorowa nadzieja
    Józef Kozielecki
    Chantal Delsol
    Opis:
    W niniejszym artykule ukażemy koncepcję nadziei zbiorowej polskiego psychologa Józefa Kozieleckiego. W obszarze psychologii i socjologii daje potwierdzone w tych naukach argumenty wskazujące na potrzebę uzasadnionej nadziei zarówno indywidualnej, jak i zbiorowej. Na tej bazie przekonuje do budowania społeczeństwa nadziei, gdzie góruje ona nad lękiem przed niedookreśloną przyszłością i wszelkimi zmianami. Wyraźnie stwierdza, że trzeba się przeciwstawić ideologizacji życia społecznego w stylu Francisa Fukuyamy, Richarda Rorty’ego czy Jacques’a  Derridy. Tworzą oni intelektualne utopie, niemające potwierdzenia w naukowych badaniach psychologicznych i socjologicznych, choć są nośne w wielu kręgach kulturowych późnej nowoczesności. By wzmocnić to przekonanie Józefa Kozieleckiego, odwołamy się do badań Chantal Delsol francuskiej filozof politycznej. Badała ona zmiany kulturowe i polityczne w Europie w XX i XXI wieku. Określiła ten czas jako „późną nowoczesność”. W swoich pracach stawia uzasadnioną diagnozę, że pewne nurty niszczą nadzieję na osiąganie dalekosiężnych celów zarówno indywidualnych, jak i zbiorowych, a tym bardziej nadzieję eschatologiczną w imię tworzenia społecznych utopii. Efektem badawczym będzie zestawienie poglądów polskiego naukowca dotyczących nadziei zbiorowej z przekonaniem Chantal Delsol, że nadzieja, i to ta związana z religią monoteistyczną. jest ludziom potrzebna, by mogli się rozwijać i osiągać zarówno dystalne, jak i eschatologiczne cele. Wnioski zostały wypracowane w obszarze psychologii, socjologii i filozofii i wspierają przekonanie o wartości nadziei eschatologicznej.
    Źródło:
    Teologia i moralność; 2020, 15, 1(27); 213-223
    1898-2964
    2450-4602
    Pojawia się w:
    Teologia i moralność
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nadzieja na wieczność według Chantal Delsol
    Hope for Eternity by Chantal Delsol
    Autorzy:
    Przybylska, Nelli
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1042150.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    nadzieja
    wieczność
    wiara
    obietnica
    Chantal Delsol
    hope
    eternity
    faith
    promise
    Chantal Deslol
    Opis:
    Monique Atlan and Roger-Pol Droit both propose a reassessment of the dominant rationalistic pessimism of people through the perspective of hope. From this point of view, one should definitely learn thinking also in terms of hope. According toChantal Delsol, European pessimism can be overcome with Christian faith. The hope of eternal life derives from the Jewish and Christian principles of faith. The respect for eternityoriginated the great achievements of civilization. The philosopher attempts to transpose this spiritual program and values onto a social plan.Similar perception of hope in the perspective of faith coincides, despite the distinctarticulation, in the Peguy’s poem. For Peguy the figure of a little girl personifies the frailand weak hope. According to Delsol, the European hope can be rebuilt through the anthropologicalvision of a fragile man. Her concept of hope is based on the acceptance ofhuman imperfection.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe Centrum Badań im. Edyty Stein; 2016, 15; 139-151
    1895-2984
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe Centrum Badań im. Edyty Stein
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Totalitaryzmy, ponowoczesność i wychowanie człowieka w świetle rozważań filozoficznych Chantal Delsol
    Totalitarianisms, Postmodernity and Education of Man: A Proposal After Chantal Delsol’s Account
    Autorzy:
    Janas, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22712541.pdf
    Data publikacji:
    2022-07-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    wychowanie
    ponowoczesność
    totalitaryzmy
    immanencja
    transcendencja
    Chantal Delsol
    education
    postmodernity
    totalitarianisms
    immanence
    transcendence
    Opis:
    Celem artykułu jest wykazanie związku pomiędzy ponowoczesnością i totalitaryzmami oraz wychowaniem człowieka. Przyjętym założeniem jest istnienie zróżnicowanej ontycznie rzeczywistości, której integralną częścią jest życie człowieka, pomiędzy różnymi porządkami istnienia: immanentnym (biopsychospołecznym) i transcendentnym (egzystencjalnym, metafizycznym i religijnym), w obliczu którego człowiek staje się tym, kim może i być powinien. Na podstawie analizy rozważań francuskiej myślicielki Chantal Delsol (ur. 1947) można sądzić, że wobec przesłoniętej transcendencji – zarówno w minionych totalitaryzmach, jak i współcześnie – człowiek wskutek absolutyzacji inherentnych kryteriów prawomocności tego, co immanentne, zostaje zredukowany do swoich uwarunkowań biopsychospołecznych. W konsekwencji świat staje się polem do eksperymentów społecznych, dokonywanych za pomocą terroru, bądź bardziej subtelnych środków inżynierii społecznej. Wychowanie jawi się wówczas jako ochrona człowieka przed totalitarnym potencjałem ludzkiego zbiorowego istnienia, a zatem także przed nim samym.
    The aim of this essay is to highlight the logical connections between education, postmodernity and totalitarianism. It begins from the existence of an ontically diverse reality, an integral part of which is human life between different orders of existence, immanent (biopsychosocial) and transcendent (existential, metaphysical and religious), which enables man to become what he may and should be. Following Chantal Delsol’s account, it can be argued that in the darkness of transcendence – both in totalitarianism and today – man is reduced to his biopsychosocial conditions as a result of the absolutization of the inherent criteria for the legitimacy of what is immanent. Consequently, the world becomes a field for social experiments carried out by means of terror or, more subtly, of social engineering. Education appears then as man’s protection against the totalitarian potential of human collective existence, and therefore also against himself.
    Źródło:
    Studia Philosophiae Christianae; 2022, 58, 1; 99-116
    0585-5470
    Pojawia się w:
    Studia Philosophiae Christianae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Między podmiotem absolutnym a bytową nieokreślonością. O antyhumanistycznych źródłach współczesnej kultury
    Between an absolute subject and an indefinite being. About anti-humanistic sources of contemporary culture
    Autorzy:
    Warzyński, Sylwester
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1070398.pdf
    Data publikacji:
    2020-03-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    podmiot
    człowiek jako podmiot
    „śmierć człowieka”
    nowożytność
    ponowoczesność
    antyhumanizm
    Nietzsche
    Heidegger
    Sartre
    Foucault
    Derrida
    Delsol
    realizm
    subject
    man as a subject
    „death of man”
    modernity
    postmodernity
    antihumanism
    realism
    Opis:
    Artykuł jest próbą ukazania źródeł współczesnej kultury. Autor stawia w nim tezę, że u jej podstaw znajduje się dziś myślenie w gruncie rzeczy antyhumanistyczne – myślenie spod znaku „śmierci człowieka”, jego bytowej nieokreśloności, ale również spod znaku nowożytnego cogito, podmiotu zabsolutyzowanego, który staje się szczególnego rodzaju fundamentem, ostatecznym podłożem rzeczywistości. W pierwszej części autor przedstawia specyfikę nowożytnego rozumienia bytu ludzkiego, zgodnie z którą człowiek – jako podmiot myślący, poznający, samoświadomy, racjonalny – przypisuje sobie rolę nowożytnego suwerena, Demiurga, jedynego ustawodawcy i architekta nowego, prawdziwie ludzkiego świata. W ten sposób – zgodnie ze znaczeniem słowa „podmiot” – człowiek staje się „ostatecznym podłożem” rzeczywistości. Dalej autor wykazuje, że absolutyzowanie podmiotu, przypisywanie mu coraz to większych kompetencji, doprowadza ostatecznie do jego podważenia i zanegowania. Odwołując się do koncepcji takich filozofów jak Nietzsche, Heidegger, Sartre, Foucault, Derrida twierdzi, że negacja kartezjańskiego cogito, „śmierć” pewnej określonej wizji człowieka jako podmiotu rodzi myślenie, zgodnie z którym człowiek staje się bytowo nieokreślony.Zarówno nowoczesne jak i ponowoczesne spojrzenie zostały w pewien sposób naznaczone myśleniem antyhumanistycznym. W jednym i drugim przypadku mamy bowiem do czynienia z nierealistycznym spojrzeniem na człowieka. Autor mówi o „antyhumanizmie pana i władcy” oraz „antyhumanizmie zluzowanego” i wskazuje, że właśnie one stanowią swego rodzaju podglebie współczesnego humanizmu. W punkcie ostatnim pokazano, że sposób rozumienia roli podmiotu na przestrzeni ostatnich kilku wieków, został zbudowany na niezwykle prostej opozycji – wszystko albo nic. Ponieważ nieprawdą jest, że podmiot jest dla siebie całkowicie racjonalny, przejrzysty, że jest autonomicznym panem samego siebie, musi zniknąć, trzeba o nim zapomnieć, stąd idea „śmierci człowieka”. W tym kontekście, odwołując się do intuicji francuskiej profesor filozofii Chantal Delsol, autor przedstawia próbę wyjścia z aporii między nowoczesnym podmiotem absolutnym, samowystarczalnym, a ponowoczesnym podmiotem, którego właściwie nie ma. Wskazuje na konieczność realistycznego spojrzenia na człowieka, gdyż tylko na takim spojrzeniu można zbudować prawdziwie humanistyczną kulturę.
    This paper is an attempt to identify the sources of contemporary culture. The author argues that at its bottom we can find a form of antihuman thinking. Such thinking derives from the perspective of „the death of a man”, his indefinite being, but also from the perspective of the modern cogito, the absolutized subject who becomes a special kind of foundation, the ultimate subject of reality. In the first part of the paper, the author describes in detail the contemporary understanding of human being, according to which man as a thinking, cognizing, self-aware, and rational subject assigns himself the role of a modern sovereign, a Demiurge, the only legislator and architect of a new, truly human world. In accordance with the meaning of the word „subject”, man thus becomes the „ultimate foundation” of reality. In the second part of the paper, however, the author argues that the absolutization of the subject, which assigns him more and more powers, leads to his undermining and negation. Taking into account the views of philosophers such as Nietzsche, Heidegger, Sartre, Foucault, and Derrida, he shows that the negation of the Cartesian cogito, or the „death” of a specific vision of man as a subject, leads to the thought that man becomes an indefinite being. In the third part of the paper, the author explains that both modern and post-modern thinking are influenced by antihuman thinking, which in both cases results in an unrealistic view of human beings. The author speaks of the „antihumanism of Lord and master”, and „antihumanism of the loosened up” and argues that these are the bedrock of modern humanism.Lastly, the author shows that the understanding of the role of the subject during the last centuries was built on a very simple opposition - everything or nothing. Since it is not true that the subject is completely rational, transparent, and that he is an autonomous master of himself, he must disappear, he must be forgotten. Hence, the idea of „man’s death”. In this context, taking into account the intuition of the French philosopher Chantal Delsol, the author attempts to break out the aporia between a modern, absolute, and self-sufficient subject, and a postmodern subject that does not actually exist. The author expresses the need for a realistic view of man as the only way to establish a truly humanistic culture.
    Źródło:
    Studia Philosophiae Christianae; 2020, 56, 1; 103-134
    0585-5470
    Pojawia się w:
    Studia Philosophiae Christianae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies