Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "David" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 343
Tytuł:
“Il cuore spezzato”. La figura di Davide nell’analisi narrativa di 2 Sam 18:19-19:9
“The broken heart”. The figure of David in narrative analysis of 2 Sam 18:19-19:9
Autorzy:
Stachera, Damian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22676890.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:
Dawid
Absalom
analiza narracyjna
wnętrze
David
narrative analysis
interiority
Davide
Assalonne
analisi narrativa
interiorità
Opis:
L’autore del Secondo libro di Samuele nel racconto del regno del re Davide non si limita a descrivere i fatti storici ma, attraverso vari espedienti narrativi e stilistici, permette al lettore di entrare nel mondo dei personaggi, delle loro interazioni, della loro interiorità. La narrazione di 2Sam 18:19-19:9 si distingue per i cambi dinamici di prospettiva e di azione, i lunghi momenti di complicazione, l’uso di diversi personaggi e l’ironia per rendere visibili le caratteristiche del protagonista. Di conseguenza, la storia di Davide che viene a sapere della morte di suo figlio Assalonne, è la storia di un uomo che affronta un conflitto interiore riguardo ai ruoli che la vita gli ha attribuito – padre e re. Questo conflitto spezza il cuore del leggendario re Davide, e allo stesso tempo rende il suo personaggio, preso da emozioni contrastanti, più vicino al lettore comune.
In the story of King David’s kingdom, the author of the Second Book of Samuel describes not only historical facts, but by means of various narrative and stylistic devices, allows the reader to enter the world of the personalities, interrelationships and inner experiences of the various characters. The narrative of 2Sam 18:19-19:9 is distinguished by dynamic shifts in perspective and action, long moments of complication, the use of different characters and irony to make the characteristics of the protagonist visible. Consequently, the story of David, who learns of the death of his son Absalom, is the story of a man facing an internal conflict concerning the roles assigned to him by life – father and king. This conflict breaks the heart of the legendary King David, which at the same time makes his character, caught up in conflicting emotions, closer to the ordinary reader.
Autor Drugiej Księgi Samuela w historii o królestwie króla Dawida opisuje nie tylko historyczne fakty, ale za pomocą różnych zabiegów narracyjnych i stylistycznych pozwala czytelnikowi wejść w świat osobowości, wzajemnych relacji i wewnętrznych przeżyć różnych postaci. Narracja 2 Sam 18:19-19:9 wyróżnia się dynamicznymi zmianami perspektyw i akcji, długimi momentami komplikacji, wykorzystaniem różnych postaci i ironii do uwidocznienia cech bohatera. W konsekwencji, opowiadanie o Dawidzie, który dowiaduje się o śmierci swojego syna Absaloma, jest opowiadaniem o człowieku stojącym w obliczu wewnętrznego konfliktu dotyczącego ról, zadanych mu przez życie – ojca i króla. Ten konflikt łamie serce legendarnego króla Dawida, co jednocześnie sprawia, że jego postać uwikłana sprzecznymi emocjami, staje się bliższa zwykłemu czytelnikowi.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 2022, 31, 4; 87-110
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Ilustrowany Kuryer Codzienny" wobec problemów Wielkiej Brytanii (1919–1921) w Irlandii, koloniach oraz dominiach i jej polityki względem Rosyjskiej Federacyjnej Republiki Radzieckiej i Polski
"Ilustrowany Kuryer Codzienny" Vis-à-Vis the Problems of Great Britain (1919–1921) in Ireland, the Colonies and the Dominions and Its Policy Towards the Russian Soviet Federative Republic and Poland
Autorzy:
Przybytek, Paweł
Przybytek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2139509.pdf
Data publikacji:
2022-09-15
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
Tematy:
Ilustrowany Kuryer Codzienny
Irlandia
Wielka Brytania
Żydzi
Rosyjska Federacyjna Republika Radziecka
brytyjskie kolonie
brytyjskie dominia
David Lloyd George
Ireland
Great Britain
Jews
Russian Soviet Federative Socialist Republic
British colonies
British dominions
Opis:
Poczytny krakowski dziennik Ilustrowany Kuryer Codzienny [IKC], stara się wytłumaczyć napięte stosunki polsko – brytyjskie strategią angielską przyjętą wobec Rosji Radzieckiej z uwzględnieniem globalnego kontekstu – nie tylko europejskiego, ale także azjatyckiego, afrykańskiego czy północnoamerykańskiego. Przy tym zdaje się wykazywać zrozumienie dla walczących o niepodległość Irlandczyków nawet wtedy, gdy szukają oni sojuszników w bolszewikach. Wrogi natomiast jest dla Żydów, których oskarża o inspirowanie antypolskiej polityki brytyjskiego premiera Davida Lloyda George’a. Porównanie wiadomości ze szpalt IKC odnoszących się do takiej właśnie tematyki z współczesną literaturą naukową nasuwa wstępny wniosek, iż gazeta ta była dobrze zorientowana w ówczesnej sytuacji międzynarodowej. Weryfikacja tak sformułowanego problemu badawczego wymaga szeroko zakrojonych, a przy tym drobiazgowych eksploracji.
The popular Cracow daily, Ilustrowany Kuryer Codzienny tries to explain the tense Polish-British relations with the English strategy adopted towards Soviet Russia, taking into account the global context - not only European but also Asian, African, and North American. At the same time, it seems to show understanding for the Irish struggling for independence, even as they seek allies in the Bolsheviks. On the other hand, he is hostile to the Jews, whom it accuses of inspiring the anti-Polish policy of British Prime Minister David Lloyd George. Comparing the news from the IKC column relating to such topics with the contemporary scientific literature leads to a preliminary conclusion that the newspaper was well-versed in the international situation at that time. The verification of a research problem formulated in this way requires extensive and, at the same time, detailed exploration.
Źródło:
Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego; 2022, 16, 1; 180-208
1896-8848
2450-3436
Pojawia się w:
Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Jeden z najtwardszych orzechów do zgryzienia”, Dzienniki Majskiego. Ambasador Stalina odsłania kulisy dyplomacji, oprac. Gabriel Gorodetsky, tłum. Anna Żukowska-Maziarska, Warszawa 2020, Bellona, ss. 663
‘One of the Hardest Nuts to Crack’. Dzienniki Majskiego. Ambasador Stalina odsłania kulisy dyplomacji [The Maisky Diaries. Stalin’s Ambassador Reveals the Secrets of Diplomacy], prep. Gabriel Gorodetsky, transl. Anna Żukowska-Maziarska, Warsaw, 2020, Bellona, 663 pp.
Autorzy:
Kosiński, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2233746.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Gabriel Gorodetsky
Iwan Majski
Józef Stalin
Wiaczesław Mołotow
Winston Churchill
Neville Chamberlain
David Lloyd George
Anthony Eden
Władysław Sikorski
Katyń
komunizm
dyplomacja
Ivan Maisky
Joseph Stalin
Vyacheslav Molotov
communism
diplomacy
Opis:
W artykule omówiono dziennik ambasadora sowieckiego w Wielkiej Brytanii Iwana Majskiego z lat 1934–1943. Pokazano kontrowersje związane z jego edycją rosyjską i angielską. Poddano analizie zapiski dotyczące Polski, jak np. kulisy układu Sikorski-Majski z 30 VII 1941 r., sprawa zbrodni katyńskiej, zerwanie stosunków dyplomatycznych w 1943 r. Dziennik Majskiego ma znaczną wartość poznawczą, stanowi ważne źródło dla historyka dziejów najnowszych.
The article discusses the diary of the Soviet ambassador to Great Britain, Ivan Maisky, written between 1934 and 1943. The review’s author presents the controversies surrounding its Russian and English editions. He also analyses the references to Poland, such as the background of the Sikorski–Maisky treaty of 30 July 1941, mentions of the Katyń massacre and the severance of diplomatic relations in 1943. Maisky’s diary has a significant cognitive value and is an important source for historians of recent history.
Źródło:
Dzieje Najnowsze; 2022, 54, 2; 237-255
0419-8824
Pojawia się w:
Dzieje Najnowsze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Otvorený vesmír“ ako podmienka možnosti slobody podľa K. R. Poppera
“Open Universe” as the Condition for the Possibility of Freedom According to Karl R. Popper
Autorzy:
Karaba, Miroslav
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1369149.pdf
Data publikacji:
2020-11-10
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
wolność
wolna wola
determinizm
nieokreśloność
Karl Popper
David Hume
freedom
free will
determinism
indeterminacy
Opis:
In analysing the problem of freedom and free will, Popper concluded that we need something in order to understand rational human behaviour that is by its very nature between total chance and complete determinism. In this article, we state that Popper has in fact not produced any evidence in favour of human freedom. Rather, his arguments are based on an attempt to avert a situation which he finds unacceptable. The openness of the physical world involves only that this world is not entirely determined by its own laws or causes. In the world of mental entities, however, there may be certain phenomena that affect our behaviour, so even though we are not physically determined, we could be mentally determined. Popper’s effort to promote indeterminism and the consequent possibility of human freedom do not seem to be based on evidence, but rather on the belief that without freedom of choice our situation would be merely a tragic farce. That is why Popper ultimately turns to moral motives in his defence of human freedom.
Analizując problem wolności i wolnej woli, Popper dostrzegał, że w celu zrozumienia racjonalnego ludzkiego postępowania potrzeba czegoś, co będzie pośrodku między czystym przypadkiem a absolutnym determinizmem. W artykule autor wykazuje, że Popper nie wnosi nowych treści, które wyjaśniałyby problem ludzkiej wolności. Argumenty Poppera to są czyste założenia, dzięki którym pragnie on niejako oddalić trudny do rozwiązania problem. Otwartość w sobie natury otaczającego nas świata ukazuje również, że nie jest on kompletnie zdeterminowany swoimi wewnętrznymi prawami czy przyczynami. W świecie bytów rozumnych mogą zaistnieć zjawiska mające wpływ na nasze postępowanie i determinować nas mentalnie nawet wtedy, kiedy fizycznie jesteśmy wolni od przymusu. Wydaje się, że Popper wypowiada się za indeterminizmem, gdyż dostrzega w tym możliwość wykazania ludzkiej wolności. Jednak taki argument nie ma żadnych podstaw, a jedynie przeświadczenie, że bez prawdziwie wolnych decyzji ludzka egzystencja byłaby tragiczną farsą. I tak, w obronie ludzkiej wolności, Popper powraca ostatecznie do racji moralnych.
Źródło:
Studia Bobolanum; 2020, 31, 1; 233-251
1642-5650
2720-1686
Pojawia się w:
Studia Bobolanum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Psalm Dawida” i inne intawolacje kontrafaktur wokalnych w rękopisach organowych z przełomu XVI i XVII wieku powstałych na terenach Rzeczpospolitej
A ‘Psalm of David’ and Other Intabulations of Vocal Contrafacta in Late Sixteenth- / Early Seventeenth-Century Organ Manuscripts Compiled in the Polish–Lithuanian Commonwealth
Autorzy:
Szelest, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24253519.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
kontrafaktury
intawolacje
Psalm Dawida
laudi spirituali
tabulatura organowa
tabulatura z Kroż
tabulatura braniewsko-oliwska
tabulatura ryska
contrafacta
intabulations
Psalm of David
organ tablatures
Kražiai Tablature
Braunsberg–Oliva Tablature
Riga Tablature
Opis:
W artykule przedstawiono ustalenia dotyczące intawolacji kontrafaktur wokalnych oraz powiązanych z nimi zagadnień w czterech rękopisach na instrumenty klawiszowe powstałych na przełomie XVI i XVII wieku w kolegiach jezuickich na Warmii, Żmudzi oraz w Inflantach. Zapisany w rękopisie z Kroż (Wilno, Lietuvos nacionalinė Martyno Mažvydo biblioteka [LT-Vu], sygn. F105-67) Psalm Dawida został zidentyfikowany jako intawolacja canzonetty Hansa Leo Hasslera Chi mi dimandarà z autorskiego druku Canzonette a quatro voci ... libro primo (Nürnberg 1590), a następująca po nim kompozycja bez tytułu i atrybucji – jako zapis canzony Claudia Merulo, znanej również z czterech innych rękopisów. Rozpoznania te, uzupełnione o analizę inskrypcji tytułowej, falsyfikują niedawno zaprezentowaną hipotezę Tomasza Jasińskiego, według której utwory te miałyby stanowić dwuczęściowe opracowanie autorstwa Mikołaja Gomółki do słów Psalmu 1 w tłumaczeniu Jana Kochanowskiego. Rękopis z Kroż zawiera ponadto niewątpliwy cytat madrygału Palestriny Vestiva i colli w utworze „Łobzoskie” Adama z Wągrowca oraz anonimowo odpisany Ricercar Secondo Francesca Uspera. Utrwalony w źródle korpus utworów kontrapunktycznych zapisanych w notacji partyturowej może mieć związek z działalnością w Rzeczpospolitej Vincenza Bertolusiego, którego dwie kompozycje jako jedyne w tym korpusie zaopatrzono w atrybucje. Utworem pochodzenia lokalnego jest natomiast Surrexit Dominus [valete luctus], opracowanie pieśni Andrzeja Krzyckiego zanotowane już w tabulaturze Jana z Lublina i znane również z tabulatury S-Uu vmhs 89 oraz kancjonałów ze Staniątek, Sandomierza i Radomia. Tabulatura organowa zachowana w Universitetsbibliotek w Uppsali (S-Uu, sygn. Vokalmusik i handskrift 89) zawiera intawolacje pięciu włoskich laud, odpisanych bezpośrednio z pochodzącego z tradycji jezuickiej druku Lodi spirituali novamente composte… (Venezia 1580). Dwie z nich zapisano później w tabulaturze braniewsko-oliwskiej z niemieckimi tytułami wskazującymi na proces kontrafaktury; wersje niemieckie zostały następnie opublikowane w śpiewniku Himmlischer Harffenklang (Braunsberg 1639). Intawolacja znanego wyłącznie z rękopisów rzymskich trzychórowego motetu Annibale Zoilo Laudate Dominum in sanctis ejus również wskazuje na bliskie kontakty z Italią środowiska, w którym powstała tabulatura. Inne rozpoznane w niej kontrafaktury wiążą ją z praktyką muzyczną Rzeczpospolitej, Pomorza i Szwecji. W źródle utrwalono też intawolację chanson Thomasa Crecquillona Pour ung plaisir jako anonimową „Fugę” oraz dwie kompozycje instrumentalne, które wyposażono w incipity tekstowe świadczące o tym, że wykonywano je wokalnie. Ustalenia te pozwalają przypuszczać, że rękopis powstał na Warmii, w ośrodku, w którym pracowało równocześnie kilku skryptorów posługujących się notacją tabulaturową i w którym możliwe było wykonywanie utworów trzychórowych; jedynym ośrodkiem, który według obecnego stanu wiedzy spełniał te kryteria, było kolegium jezuickie w Braniewie. Większość kontrafaktur utrwalonych w braniewskiej części tabulatury braniewsko-oliwskiej (Wilno, Lietuvos mokslų akademijos Vrublevskių biblioteka [LT-Va], sygn. F15-284) pochodzi z drukowanych antologii, których liczba i dostępność znacząco wzrosła na przełomie stuleci. Wśród nielicznych intawolacji kontrafaktur pochodzących z tradycji rękopiśmiennej wyróżnia się opracowanie anonimowej cantio zawartej, zazwyczaj z tekstem Spiritus Sancti gratia, w ok. dwudziestu rękopisach środkowoeuropejskich powstałych na przestrzeni ponad dwustu lat. Na tle obecnej w nich znacznej wariantywności tekstu muzycznego zwraca uwagę niemal całkowita zgodność przekazów w tabulaturze braniewsko-oliwskiej i w tabulaturze S-Uu vmhs 89. W tabulaturze pochodzącej z kolegium jezuickiego w Rydze (Uppsala, Universitetsbibliotek [S-Uu], sygn. Vokalmusik i handskrift 88) zapisano pięć intawolacji kontrafaktur utworów świeckich pochodzących z trzech druków autorskich z lat 1567–1577; ich incipity tekstowe nie są znane z innych źródeł, były to zatem najpewniej opracowania proweniencji lokalnej. Data 1620, zapisana w tytule rękopisu, prawdopodobnie dokumentuje końcowy etap jego powstawania, natomiast główna część źródła mogła być spisana już w pierwszej dekadzie XVII wieku. Badania zapisów kontrafaktur w rękopisach na instrumenty klawiszowe nie pozwalają zazwyczaj na wyciąganie szczegółowych wniosków w zakresie warstwy słownej opracowań, mogą jednak przynieść rezultaty dotyczące transmisji, migracji i recepcji repertuaru oraz praktyki muzycznej w ośrodkach, w których źródła te powstawały. Powinny być prowadzone systematycznie, ze zwróceniem szczególnej uwagi na nieznane skądinąd incipity tekstowe oraz na kompozycje, w których rodzaj tekstu słownego nie jest kompatybilny z gatunkiem muzycznym. Przykładem takiej potencjalnej kontrafaktury jest przypisywany Petrusowi de Drusina utwór Deus in adjutorium meum intende. Utrwalona w rękopisie z Kroż kompozycja Słuchaj, co żywo również może okazać się kontrafakturą. Z tego względu nie można mieć pewności, że jej tekst nie pochodził z Psałterza Kochanowskiego, jak udowadaniał Tomasz Jasiński; przypisywanie jej Adamowi z Wągrowca nie ma natomiast wystarczających podstaw w materiale źródłowym.
This article presents findings concerning intabulations of vocal contrafacta and related issues in four keyboard manuscripts compiled around the turn of the seventeenth century in Jesuit colleges in Warmia, Samogitia and Livonia. The ‘Psalm of David’ entered in the Kražiai manuscript (Vilnius, Lietuvos nacionalinė Martyno Mažvydo biblioteka [LT-Vu], shelf-mark F105-67) has been identified as an intabulation of Hans Leo Hassler’s canzonetta Chi mi dimandarà from that composer’s print Canzonette a quatro voci ... libro primo (Nürnberg 1590). The composition that follows, untitled and unattributed in the source, is a canzona by Claudio Merulo, known from four other manuscripts. These findings, complemented by analysis of the titular inscription, belie Tomasz Jasiński’s recent hypothesis that these two pieces constitute a bipartite setting by Mikołaj Gomółka of Psalm 1 in Jan Kochanowski’s Polish rendering. The Kražiai Tablature also contains an evident quotation from Palestrina’s madrigal Vestiva i colli (in Adam of Wągrowiec’s Łobzoskie) and an unattributed copy of Francesco Usper’s Ricercar Secondo. The body of contrapuntal works found in this source (in score notation) may possibly be related to the activity in the Polish-Lithuanian Commonwealth of Vincenzo Bertolusi, two of whose compositions are the only attributed pieces in this set. Surrexit Dominus [valete luctus], on the other hand, is a local piece, a setting of a song by Andrzej Krzycki included in the Tablature of Jan of Lublin and also known from tablature S-Uu vmhs 89, as well as cantionals from Staniątki, Sandomierz and Radom. The organ tablature kept at Uppsala’s Universitetsbibliotek (S-Uu, shelf-mark Vokalmusik i handskrift 89) contains intabulations of five Italian laudi copied directly from the Jesuit-tradition print Lodi spirituali novamente composte… (Venezia 1580). Two of them were later inscribed in the Braunsberg–Oliva Tablature with German titles that reflect the process of contrafactum. The German-language versions were subsequently printed in the Himmlischer Harffenklang songbook (Braunsberg 1639). The presence of an intabulation of Annibale Zoilo’s motet Dominum in sanctis ejus for three choirs similarly suggests that close contacts with Italy were maintained by the circles in which the source was compiled. Other identified contrafacta from this manuscript relate it to the musical life of the Polish–Lithuanian Commonwealth, Pomerania and Sweden. The same source contains an intabulation of Thomas Crecquillon’s chanson Pour ung plaisir, inscribed there as an anonymous ‘Fuga’, as well as two instrumental pieces with text incipits, indicating that they were performed vocally. These findings support the thesis that the manuscript was compiled in Warmia, at a place where several scribes worked simultaneously using tablature notation and works for three choirs could be performed. As far as we know, the only centre that fulfilled all these criteria was the Jesuit college in Braunsberg (now Braniewo). The majority of the contrafacta found in the Braniewo section of the Braunsberg–Oliva Tablature (Vilnius, Lietuvos mokslų akademijos Vrublevskių biblioteka [LT-Va], shelf-mark F15-284) come from printed anthologies, which became much more numerous and easily available around the turn of the century. Among the few contrafacta derived from the manuscript tradition, particularly notable is the setting of an anonymous cantio found (usually with the text Spiritus Sancti gratia) in about 20 Central European manuscripts compiled over a period of more than 200 years. They exist in numerous musical variants, but the versions recorded in the Braunsberg–Oliva Tablature and in S-Uu vmhs 89 are almost identical. A tablature from the Jesuit college in Riga (now in Uppsala, Universitetsbibliotek [S-Uu], shelf-mark Vokalmusik i handskrift 88) contains five intabulated contrafacta of secular works taken from three single-composer editions from the years 1567–1577. Their text incipits are not known from other sources, which suggests that these were local settings. The date 1620 in the manuscript’s title probably refers to the final stage of its compilation, whereas its main section may have been written as early as the first decade of the seventeenth century. Studies of contrafacta contained in keyboard manuscripts do not usually allow for detailed conclusions to be drawn concerning the literary texts, but they can provide results related to the transmission, migration and reception of the repertoire and musical performance practice in the centres where the sources were compiled. Such studies need to be conducted in a systematic manner, with special attention given to text incipits not recorded elsewhere and to works in which the incipit is incompatible with the musical genre. One example of such a potential contrafactum is Deus in adjutorium meum intende, attributed to Petrus de Drusina. The composition Słuchaj, co żywo from the Kražiai manuscript may likewise prove to be a contrafactum; therefore, contrary to what Tomasz Jasiński argues, we cannot be certain that its text was not taken from Kochanowski’s Psalter. There is also insufficient source evidence for its attribution to Adam of Wągrowiec.  
Źródło:
Muzyka; 2023, 68, 1; 93-154
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“When Night Passes” and “When Day Breaks” – Between the Past and the Present. Borderlines of Holocaust in Filip David’s Works
Autorzy:
Giergiel, Sabina
Taczyńska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/508984.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Holocaust
literature
Serbia
Filip David
memory
identity
Opis:
When Night Passes and When Day Breaks – Between the Past and the Present. Borderlines of Holocaust in Filip David’s WorksThe primary objective of the text is the analysis of Filip David's latest work. The Serbian writer is the author of the novel House of Memories and Oblivions (Kuća sećanja i zaborava, 2014), award for Best Novel of the Year by the NIN weekly (Nedeljne Informativne Novine). On the one hand, the output of this Serbian novelist is of interest to us as a continuation and representation of the contemporary discourse on the Holocaust in Serbia. On the other – we look at the literary realization of the Holocaust topic. The fortunes of the main characters in the novel (children who survived Holocaust) serve as the cases on which we present where the author draws the borderline of the ever-present Holocaust in their lives; how much and in what way the past affects their present; where the borderline of memory, forgetting and oblivion is. Kad padne noć i Kad svane dan - między przeszłością a teraźniejszością. Granice Holocaustu w twórczości Filipa DavidaPodstawowym celem tekstu jest analiza najnowszej tworczości Filipa Davida, autora nagrodzonej Nagrodą Tygodnika NIN („Nedeljne Informativne Novine") powieści Dom pamięci i zapomnienia (2014, Kuća sećanja i zabovrava). Z jednej strony twórczość serbskiego prozaika interesować nas będzie jako kontynuacja i reprezentacja współczesnego dyskursu na temat Holokaustu w Serbii. Z drugiej zaś – przyjrzymy się jego literackiej realizacji. Na przykładzie losów głównych bohaterów powieści (dzieci, które przeżyły Zagładę) pokażemy, gdzie przebiega rysowana przez autora granica istnienia Shoah w ich życiu. Na ile i w jaki sposób przeszłość wpływa na ich teraźniejszość, gdzie przebiega granica pamięci, niepamięci i zapomnienia oraz w jakim stopniu ich życie definiuje rozdzielenie rzeczywistości od fikcji.
Źródło:
Colloquia Humanistica; 2017, 6
2081-6774
2392-2419
Pojawia się w:
Colloquia Humanistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
«Старый рок», «Согдлядатай суровый», «Сержант Командоров». Трансформации образа Командора в русской поэзии первой половины XX века
Fate – the Commanders Sergeant: Transformations of the Image of Avenger of the first half of the 20th-cent. Russian poetry referring to the Don Juan myth
Autorzy:
Szymańska, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/651054.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
А. Блок
Н. Оцуп
Д. Самойлов
Дон Жуан
Командор
мотив расплаты
интертекстуальность
эмиграция первой волны
Aleksandr Blok
Nikolai Otsup
David Samoilov
Don Juan
Commander
motif of revenge
intertextuality
the first wave of Russian emigration
Opis:
The aim of this article is to analyze the narrative poem Don Juan by Nikolai Otsup – a poet of the first wave of Russian emigration. Otsup’s work is being compared with the poem The Commander’s Footsteps by Aleksandr Blok and the narrative poem Komandorov’s Footsteps by David Samoilov. The author pays attention to the similarities in poetic images, sound and colouristic symbols. Thanks to the contextualization of Otsup’s narrative poem, the author discovers a common tendency in creating the poetic image of the Commander and in the motif of revenge in the Russian poetry of the first half of the 20th century.
Предметом интереса в данной статье является поэма Дон Жуан Николая Оцупа – поэта первой волны русской эмиграции. Поэма подвергается сравнительному анализу со стихотворением Александра Блока Шаги Командора и с поэмой Давида Самойлова Шаги Командорова. Автором делается ряд замечаний по поводу общих для поэтов образов, символов, звуковых и цветовых характеристик. Анализ выбранных стихотворений приводит автора к раскрытию общей тенденции изображения Командора и разработки мотива расплаты в русской поэзии первой половины XX столетия.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2016, 9
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
‘SOCIETAS LEONINA’ W POGLĄDACH ANTONIO GOMEZA ORAZ DAVIDA MEVIUSA I ICH ODBICIE WE WSPÓŁCZESNYM FRANCUSKIM PRAWIE CYWILNYM
The ‘Societas leonina’ in the Views of Antonio Gomez and David Mevius and their Reflection in Contemporary French Civil Law
Autorzy:
Palmirski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096701.pdf
Data publikacji:
2021-09-25
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
prawo rzymskie; szkoła glosatorów; szkoła komentatorów (konsyliatorów); societas leonina; societas nummo uno; Antonio Gomez; David Mevius; usus modernus pandectarum; Jean Domat; Robert Josèphe Pothier; francuski kodeks cywilny.
Roman law; the School of Glossators; the School of Commentators (Counsellors); the societas leonina; the societas nummo uno; Antonio Gomez; David Mevius; usus modernus pandectarum; Jean Domat; Robert Josèphe Pothier; the French civil code.
Opis:
Na gruncie prawa rzymskiego spółka, w której jeden wspólnik ponosił tylko straty, nie otrzymując żadnych zysków, zwana była societas leonina i była ona nieważna. W podobnym tonie wypowiadali się również przedstawiciele, powstałej w XI w. w Bolonii, szkoły glosatorów, a także powstałej w drugiej połowie XIII stulecia w Italii szkoły komentatorów (konsyliatorów). Również prawnicy działający w następnych stuleciach nie kwestionują nieważności tego typu spółki. Wyłomu w takim ugruntowanym postrzeganiu societas leonina dokonali dopiero żyjący w XVI w. Antonio Gomez oraz sto lat później jeden z przedstawicieli nowego kierunku badań nad prawem rzymskim – usus modernus pandectarum – David Mevius. Ich poglądy znalazły również odbicie we współcześnie obowiązującym kodeksie cywilnym we Francji. I tej właśnie problematyce poświęcony będzie niniejszy artykuł.
In Roman law the societas leonina was a partnership in which one of the partners was only liable for loss and excluded from sharing in the profit. Such partnerships were regarded as null and void. The representatives of the school of Glossators, established in the 11thcentury in Bologna and the Commentators established in the second half of the 13th century in Italy also spoke in a similar tone. Lawyers operating in the following centuries did not question the nullity of this kind of partnership, either. It was not until the 16th century that a major change came in this well-established perception of the societas leonina, and it was made by Antonio Gomez. A century later David Mevius, one of the representatives of the usus modernus pandectarum, concurred with Gomez’ opinion. Their views are reflected in contemporary French civil law, and that is the subject of this article.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2021, 21, 3; 125-140
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A hostile homophobic culture. Welcome to Chechnya by David France as a form of preserving the memory of the victims
Wroga kultura homofobiczna. Welcome to Chechnya Davida France’a jako forma zachowania pamięci o ofiarach
Враждебная гомофобная культура. Фильм Давида Франса Welcome to Chechnya как форма сохранения памяти о жертвах
Autorzy:
Pisarska, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20433570.pdf
Data publikacji:
2022-11-16
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
ЛГБТКИА
Россия
Чечня
Давид Франс
дискриминация
LGBTQIA
Rosja
Czeczenia
David France
dyskryminacja
Russia
Chechnya
discrimination
Opis:
The paper concerns the documentary Welcome to Chechnya (2020), made in response to the mass purge of gay men and women that started in the Chechen Republic in 2017. The main aim of this paper is to highlight the problem of LGBTQIA+ society in Russia and Chechnya and give a voice to the victims of discriminated minorities. In the face of the war in Ukraine, it seems more important than ever. It is done through presenting the legal situation of LGBTQIA+ in both countries, explaining possible causes of the lack of acceptance of homosexuality in Russia and Chechnya, clarifying the Kremlin’s point of view in the domain of homosexuality and explicating the reason for which artificial intelligence (AI) is used in the documentary.
Статья посвящена документальному фильму Welcome to Chechnya (Добро пожаловать в Чечню, 2020), снятому в ответ на массовую чистку сексуальных меньшинств, начавшуюся в Чеченской Республике в 2017 году. Основная цель статьи — осветить проблему общества ЛГБТКИА+ в России и Чечне и дать голос жертвам дискриминируемых меньшинств, что кажется как никогда важным сегодня на фоне войны в Украине. В статье представлено правовое положение ЛГБТКИА+ в обеих странах, определены возможные причины непринятия гомосексуальности в России и Чечне, изложена официальная позиция Кремля в отношении гомосексуальности и объяснены причины использования искусственного интеллекта (ИИ) в фильме.
Artykuł dotyczy filmu dokumentalnego Welcome to Chechnya (2020) zrealizowanego w odpowiedzi na masową czystkę przedstawicieli mniejszości seksualnych, która rozpoczęła się w Republice Czeczeńskiej w 2017 roku. Głównym celem artykułu jest naświetlenie problemu społeczeństwa LGBTQIA+ w Rosji i Czeczenii oraz oddanie głosu ofiarom dyskryminowanych mniejszości, co dziś w obliczu wojny na Ukrainie wydaje się ważniejsze niż kiedykolwiek. W artykule przedstawiono sytuację prawną osób LGBTQIA+ w obu krajach, wskazano możliwe przyczyn braku akceptacji dla homoseksualizmu w Rosji i Czeczenii, przedstawiono oficjalne stanowisko Kremla w kwestii homoseksualizmu oraz wyjaśniono powody, dla których w filmie wykorzystano sztuczną inteligencję (AI).
Źródło:
Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze; 2022, 32; 1-15
0208-5038
2353-9674
Pojawia się w:
Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A Political Upheaval as a Form of Succession of the Royal Power in the United Monarchy of Israel. From Saul to Solomon
Autorzy:
Konarski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/618515.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
monarchy
Bible
Israel
royal power
political upheaval
coup d’état
King David
Absalom
Adonijah
Solomon
anointment
monarchia
Biblia
Izrael
władza królewska
przewrót polityczny
zamach stanu
król Dawid
Adoniasz
król Salomon
namaszczenie
Opis:
The aim of this article is to analyse the issues related to a political upheaval as a form of the succession of royal power in the monarchy of united Israel in the period that started during the reign of the first king of the Hebrews – Saul – till the last years David spent on the throne. During the period analysed in this article, there were several unsuccessful attempts to seize power through a political coup. Due to the fact that the inheritance based on the principle of primogeniture was never unambiguously introduced in the Kingdom of Israel, the most serious upheaval, described as a palace revolution, took place at the end of King David’s life. As a result, the younger son of David – Solomon – ascended to Israel’s throne, despite the fact that there were no legitimate grounds for him to take power.
Celem niniejszego artykułu jest analiza zagadnień związanych z przewrotem politycznym jako formą sukcesji władzy królewskiej w monarchii zjednoczonej Izraela w okresie panowania pierwszego króla Hebrajczyków – Saula, po czasy ostatnich lat pobytu na tronie Dawida. W okresie, który został poddany analizie, miało miejsce kilka nieudanych prób przejęcia władzy królewskiej w drodze przewrotu politycznego. W związku z faktem, iż w królestwie izraelskim nie wprowadzono w sposób jednoznaczny dziedziczenia tronu na zasadzie primogenitury, doszło pod koniec życia króla Dawida do najpoważniejszego przewrotu, określanego jako przewrót pałacowy. W następstwie tego wydarzenia na tron Izraela wstąpił młodszy syn Dawida – Salomon, mimo że nie było uzasadnionych podstaw do przejęcia przez niego władzy.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2018, 27, 4
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 343

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies