Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "DUC" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    „[Z]a wcześnie dos„[Z]a wcześnie doszliśmy/ do brzegów poznania” – językowa kreacja drogi w tomiku Po obu stronach słowa Oleny Duć-Fajferzliśmy/ do brzegów poznania” – językowa kreacja drogi w tomiku Po obu stronach słowa Oleny Duć-Fajfer
    [Z]a wcześnie doszliśmy / do brzegów poznania [Too soon, we reached / the edges of cognition] – linguistic creation of the road in the poems from Po obu stronach słowa [On both sides of the word] by Olena Duć-Fajfer
    Autorzy:
    Rychter, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1044587.pdf
    Data publikacji:
    2019-09-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    idiolect
    Olena Duć-Fajfer
    road
    Opis:
    The image of the road and wandering is a recurring theme in the poems collected in the volume Po obu stronach słowa [On both sides of the word] by Olena Duć-Fajfer. Road is a symbolic and ambiguous component of space experienced by the Lemko people, which is depicted by the use of the noun droga [road] and its synonyms ścieżka [path] and labirynt [maze] as well as adverbs blisko [near] and daleko [far], and pronouns tam [there]. The author uses a number of verbal forms (verbs and participles). As regards the cultural experience of space, one may say that Olena Duć-Fajfer considers Lemkivshchyna to be the centre of the world, a sacred place. For her, each Lemko is on its periphery, in the profane, and spends his or her life trying to reach the centre. The Lemkos can be compared to the pilgrims of the Romantic era, as they searched for their nineteenth-century homeland while in exile; they missed their homeland in terms of both geography (space) and spirituality (culture and symbolism).
    Źródło:
    Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza; 2019, 26, 1; 157-170
    1233-8672
    2450-4939
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Viollet-le-Duc, architekt-konserwator i jego związki z Polską
    VIOLLET-LE-DUC, ARCHITECTE-RESTAURATEUR DES MONUMENTS HISTORIQUES ET SES RELATIONS AVEC LA POLOGNE
    Autorzy:
    Jakimowicz, Teresa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/537284.pdf
    Data publikacji:
    1966
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Dziedzictwa
    Tematy:
    Eugèn Viollet-le-Duc
    wystawa „Viollet-le-Duc 1814—1879”
    kościół La Madeleine
    pojęcie restauracji zabytków
    zamek w Gołuchowie
    Opis:
    Les problèmes de la conservation s ’imposant de plus en plus après la seconde guerre mondiale, le développement des connaissances théoriques de l’histoire de l’art et l ’épanouissement de l’architecture contemporaine ont attiré l’attention des historiens d ’art et d’architecture sur Viollet-le-Duc — créateur des bases scientifiques dans le domaine de la restauration des monuments historiques et de l’archéologie moderne et précurseur du constructionisme. L’exposition „Viollet-le-Duc 1814—1879” organisée à Paris au printemps de 1965 par la Direction de l ’Architecture constitue le point de départ à la future étude critique sur l’oeuvre de Viollet-le-Duc. L’auteur du scénario et du catalogue de cette exposition est Pierre-Marie Auzas, inspecteur principal des Monuments historiques en France. L’exposition se base principalement sur les riches archives de la famille de Viollet-le-Duc (Fonds Viollet-le-Duc pour la première fois mis à la portée des chercheurs et élaborés dans leur ensemble. L’exposition fournit une documentation complète de multiples activités de Viollet-le-Duc. Voilà leurs aspects principaux: les grandes restaurations, son activité de constructeur et de décorateur, d’écrivain et de pédagogue, le rôle qu’il a joué auprès de la Cour Impériale et du Conseil municipal, influence de son oeuvre sur l ’architecture de divers pays de l’Europe et des Etats-Unis. Chacun de ces problèmes a une documentation sous forme de dessins originaux, de projets, d’inventaires de plans de réalisation, de registres des travaux de construction, de notices historiques, de correspondance et d’objets- souvenirs. Le catalogue dont s ’accompagne l’exposition constitue en même temps la chronique de la vie et de l’oeuvre de Viollet-le Duc. Pour nous le plus essentiel c’est l’aspect qui illustre son travail de conservateur. La doctrine communément connue de Viollet-le-Duc formulée dans l’article „La Restauration” dans le „Dictionnaire Raisonné de l’Architecture” relève d’une pratique de plus de vingt années de son travail assidu, d’architecte des monuments historiques, d ’archéologue, de constructeur et de théoricien. Les mêmes expériences lui ont permis de créer la théorie de ,,1’architecture raisonnée” et le „rationnalisme médiéval” et d ’elaborer les méthodes de l’analyse dans le domaine de l’architecture qui justifient pleinement le nom qui lui fut octroyé de „père de l’archéologie moderne”. La plus intéressante réalisation de l’exposition du point de vue des conservateurs semble être l’atelier de travail de Viollet-le-Duc. Ces méthodes sont proches, malgré différences des moyens de celles de l’atelier de conservation contemporain. L’exposition permet d’apporter une correcte aux opinions qui existaient jusqu’à ce jour sur les rejaillissements de l’art de Viollet-le-Duc en Pologne. Les documents français ne confirment point la tradition polonaise peu claire du voyage de Viollet-le- -Duc à Cracovie et à Gołuchów en 1875. Il s ’avéra que ce voyage a été effectué par le disciple et en même temps le gendre du célèbre architecte Maurice- Auguste Ouradou. Néanmoins, on peut lier quelques réalisations en Pologne à l’activité de Viollet- -le-Duc. Elles furent effectuées grâce au mécénat du prince Vladislas Czartoryski et de sa soeur la comtesse Isabelle Działyńska. Ce sont notamment: en 1860 — le projet de l’école polonaise, Bd Montparnasse, à Paris. Aux environs de 1870, les projets de la restauration du château de Gołuchów —· malheureusement disparus. Leur existence et le fait qu’ils ont été l’oeuvre de Viollet-le-Duc, est confirmé par les archives de 1871/74 (lettre de Działyński). En 1876 — projet du maître-autel néoroman dans la crypte St. Léonard dans la cathédrale de Wawel à Craoovie. Viollet-le-Duc donne des consultations sur les problèmes de la restauration du château de Gołuchów et de la transformation du Collège des Piaristes en Musée Czartoryski à Cracovie. Les projets pour les deux bâtiments précités ont été exécutés par Maurice Ouradou. Le château Renaissance de Gołuchów a été restauré entre 1875 et 1885 dans le sty le François Ier. Le Musée Czartoryski pris la forme du néo-gothique français (1875—84). Ces deux réalisations n’avaient aucun rapport avec l’architecture polonaise et n’ont aucun ascendant sur la conservation des monuments en Pologne ni même sur l’architecture polonaise de la fin du XIXe siècle. Par contre, le problème s’impose de l’influençe de la doctrine de Viollet-le-Duc sur la restauration des monuments historiques en Pologne. La restauration des monuments historiques depuis la 3ème décennie du XIXe siècle est devenu un problème aussi lancinant en Pologne (surtout à Cracovie) qu’en France. Toutefois, il lui manquait la base scientifique et les architectes de monuments historiques en Pologne ont longtemps procédé dans l’esprit d’un patriotisme empreint de romantisme. Néanmoins, dès la moitié du XIXe siècle, se précise à Cracovie la notion de la différence entre la restauration et la conservation des monuments historiques tout en estimant hautement cette dernière. Le „Dictionnaire de l’Architecture” était aussi très connu des architectes polonais. Néanmoins, ce n ’est qu’en 1881 qu’il est possible d ’observer une influence directe de l’idée présentée dans l’article „La Restauration” et ceci dans le programme formulé par W. Luszczkiewicz de la reconstruction de la Cathédrale du Wawel à Cracovie. Les directives de Viollet- le-Duc sont complétées par Luszczkiewicz par le postuilat de lui garder une „ambiance poétique”. De quelque façon que nous jugions dans la perspective du siècle écoulé, la doctrine de Viollet-le- -Duc il faut toujours convenir que son importance consiste non seulement au fait qu’elle fut la première théorie scientifique concernant la restauration des monuments historiques. Une acquisition durable et toujours actuelle de Viollet-le-Duc est le fait d’avoir exigé la compétence et la probité de l’atelier de conservation. Il fut le premier à formuler cette motion et à la réaliser avec conséquence dans sa pratique.
    Źródło:
    Ochrona Zabytków; 1966, 3; 3-12
    0029-8247
    Pojawia się w:
    Ochrona Zabytków
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The development of an underwater telephone for digital communication purposes
    Autorzy:
    Schmidt, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/331641.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Akustyczne
    Tematy:
    digital signal processor
    spread spectrum
    DDC
    DUC
    STANAG 1074/1475
    Opis:
    The underwater telephone HTL-10 has been designed to provide voice and data communication between helicopter and submarines using acoustic waves. It works in a halfduplex mode and uses analogue power-efficient modulation in the form of a single side-band, suppressed carrier, in a wide range of frequencies. It generates the transmitted signal, and processes the received signals. It is implemented with the use of digital signal processing techniques. Although it was designed several years ago, the flexible structure of the underwater telephone ensures a convenient platform for the implementation of various types of communication, as well as testing. This ability is due to the particular characteristics of the digital signal-processing module, which was designed by the author, both in hardware and software. The main elements of the module consist of the fixed-point signal processor, and the floating-point high performance digital signal processor. The article demonstrates the ability to adapt HTL-10 to implement digital communication in shallow waters, with a robust low data rate spread spectrum approach.
    Źródło:
    Hydroacoustics; 2016, 19; 341-352
    1642-1817
    Pojawia się w:
    Hydroacoustics
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Raw Water Quality Assessment for Improvement Plan at Thu Duc Water Treatment Plant, Vietnam
    Ocena jakości wody surowej na potrzeby planu poprawy w stacji uzdatniania wody Thu Duc w Wietnamie
    Autorzy:
    Ho, Ngo Anh Dao
    Nguyen, Thi Minh Trang
    Nguyen, Thi Trang Trung Nghia
    Ngo, Minh Khoi
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2172072.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Przeróbki Kopalin
    Tematy:
    water intake
    monitoring
    run-off flow
    organic matter
    water treatment process
    Thu Duc Water Treatment Plant
    Vietnam
    pobór wody
    odpływ
    materia organiczna
    proces uzdatniania wody
    zakład uzdatniania wody Thu Duc (miasto Ho Chi Minh, Wietnam)
    Opis:
    A conventional water treatment process is currently operated at Thu Duc Water Treatment Plant (TDWTP, Ho Chi Minh City, Vietnam) in which raw water is collected from Dong Nai River at Hoa An water intake and pumping station. The raw water quality is currently fluctuated due to the effects of run-off flows which has been increasing recently. This issue directly affects the operation and performance of existing treatment process at TDWTP since the current treatment are all based on traditional technologies and have been operating for a long time. This study is conducted to evaluate the quality of raw water collected at Hoa An intake station during the period of 2018–2020 with the aim to support the consideration of improvement and enhance the operation efficiency at TDWTP. The raw water quality is evaluated by investigating physico-chemical and biological parameters during the 36 months monitoring. This helps to produce a feasible and reliable results which may then can be used as a scientific database for the improvement plan at TDWTP. Results show that the changes of water quality during the investigated time is so complicated, and the concentration of most monitoring parameters is highly seasonal fluctuated. Specifically, the amounts of organic matters, microorganism, nitrogen compounds (NH4 +, NO2 - , NO3 - ) tend to increase strongly, which may be due to the urbanization and industrialization. The management of run-off flows on upstream of water intake and pumping station is also an important aspect which need to be considered to prevent the diffusion and spread of pollution. In addition, the effects of climate changes are the important reason which leads to the seasonal changes of flow and water quality. These issues cause a big challenge for TDWTP to maintain the treatment efficiency and overall performance. This study also proposes several management and technical solutions to address the changes of raw water quality in the future, which may be useful for TDWTP during their consideration to improve the treatment process.
    Konwencjonalny proces uzdatniania wody jest obecnie prowadzony w zakładzie uzdatniania wody Thu Duc (TDWTP, miasto Ho Chi Minh, Wietnam), w którym surowa woda jest pobierana z rzeki Dong Nai i z przepompowni Hoa An. Jakość wody surowej podlega obecnie wahaniom ze względu na skutki spływów, które ostatnio nasilają się. Kwestia ta ma bezpośredni wpływ na funkcjonowanie i wydajność istniejących procesów oczyszczania w TDWTP, gdyż wszystkie obecne działające oczyszczalnie oparte są na tradycyjnych technologiach i działają od dłuższego czasu. Niniejsze badanie ma na celu ocenę jakości wody surowej pobieranej ze stacji poboru Hoa An w latach 2018–2020 w celu wsparcia rozważań nad poprawą i zwiększeniem efektywności działania TDWTP. Jakość wody surowej oceniana jest poprzez badanie parametrów fizykochemicznych i biologicznych podczas 36-miesięcznego monitoringu. Pozwoliłó to uzyskanie wiarygodnych wyników, które następnie mogą być wykorzystane jako naukowa baza danych dla planu modernizacji TDWTP. Wyniki pokazują, że zmiany jakości wody w badanym okresie są bardzo złożone, a stężenia większości parametrów monitoringu podlegają dużym wahaniom sezonowym. Szczególnie silnie wzrastają ilości materii organicznej, mikroorganizmów, związków azotu (NH4 +, NO2 - , NO3 - ), co może być spowodowane urbanizacją i uprzemysłowieniem. Ważnym aspektem, który należy wziąć pod uwagę, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się zanieczyszczeń, jest również zarządzanie przepływami odpływowymi przed ujęciem wody i przepompownią. Ponadto skutki zmian klimatu są ważną przyczyną sezonowych zmian przepływu i jakości wody. Kwestie te stanowią duże wyzwanie dla TDWTP, aby utrzymać skuteczność oczyszczania i ogólną wydajność. W niniejszym opracowaniu zaproponowano również kilka rozwiązań w zakresie zarządzania i rozwiązań technicznych mających na celu zajęcie się zmianami jakości wody surowej w przyszłości, które mogą być przydatne dla TDWTP podczas rozważań nad poprawą procesu oczyszczania.
    Źródło:
    Inżynieria Mineralna; 2022, 2; 135--140
    1640-4920
    Pojawia się w:
    Inżynieria Mineralna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    W ślad za autorem: Pierre’a-Daniela Hueta uwagi o tłumaczeniu
    Fallowing the Author: Pierre-Daniel Huet’s Remarks about Translation
    Autorzy:
    Probulski, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/636360.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    Jacques Auguste de Thou
    Pierre-Daniel Huet
    De optimo genere interpretandi
    Isaac Casaubon
    Fronton du Duc
    Opis:
    The first part of 1683 De optimo genere interpretandi sets the scene for Huet’s dialogue and introduces its participants: Isaac Casaubon (1559–1614) is comissioned to lay out his principles of translation, while Fronton du Duc (1558–1624) and Jacques Auguste de Thou (1553–1617) are meant to evaluate his views and ask questions regarding Casaubon’s theses. Casaubon’s lecture begins with a definition of interpretatio as sermo lingua notiore expressus, sermonem lingua minus nota expressum referens ac repraesentans (“a discourse in expressed in a better known language, referring to and representing a discourse in a lesser known language”), which is then followed by remarks separating interpretatio from such terms as aemulatio and paraphrasis. The speakers then discuss the principles of “the best kind of translation” in regard to Casaubon’s notion that the strict semantic, lexical and stylistic accuracy should be preffered by the translators over “appropriating” (convertere) the ancient authors to suit the tastes of the contemporaries. After those basic principles are given, Casaubon, de Thou and du Duc reflect on problems posed by the Casaubon’s approach to translation: mainly, the differences between particular languages, the lexical discrepancies and the difficulties regarding use of Casaubon’s method to different categories of texts (e.g. How important is it to represent the style of the original in the case of scientific texts?).
    Źródło:
    Terminus; 2011, 13, 24; 193-196
    2084-3844
    Pojawia się w:
    Terminus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Konserwacja kościoła de Fontaines w Neuchâtel
    RESTORATION OF DE FONTAINES CHURCH AT NEUCHÂTEL, SWITZERLAND
    Autorzy:
    Łysiak, Waldemar
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/536139.pdf
    Data publikacji:
    1972
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Dziedzictwa
    Tematy:
    kościół de Fontaines w Neuchâtel
    Neuchatel w Szwajcarii
    Camillo Boito
    idea Viollet-le-Duca
    Viollet-le-Duc
    duch zabytku
    Opis:
    Basing on example of a small de Fontaines church at Neuchâtel, Switzerland the author deals With an essential problem of adaptative restoration works being undertaken in architectural objects of historical character. Though the building in question, when considered from the viewpoint of history of art, cannot be classified as one belonging to the top category the restoration works carried out gave rise to a great deal of interesting discussion. The problems involved in restoration of th a t church were presented in the summer of 1971 at the International Centre for the Study of Preservation and the Restoration of Cultural Property, Rome, th a t has been established under the auspices of UNESCO, as a specific fea ture in certain modern tendencies present in the conservator’s work. During th e course of restoration in 1969 from the church interior were removed its neo-Gothic fittings made of wood, except for pulpit, whose place took a number of wood furnishings extremely simple in their shapes. In this strive to achieve an intended simplicity and the most functional character of the church’s interior the conservators have, however, advanced too far, as the new fittings are quite drastically modern as to their forms and worse still in sharp contrast to architecture. In this connection the fact th a t from among elements of the former fittings the pulpit has been left as the only element seems to be a misunderstanding or even failure. The author emphasizes th a t it is not the change of fittings alone with which he is dealing in his article but the so-called spirit of the monument meant as the character and climate of authenticity. The excessively modernized interior of de Fontaines church has become one sterile and deprived of colour thus loosing its intrinsic climate and character.
    Źródło:
    Ochrona Zabytków; 1972, 1; 27-31
    0029-8247
    Pojawia się w:
    Ochrona Zabytków
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O polskiej szkole odbudowy i konserwacji zabytków
    ON THE POLISH SCHOOL OF THE CONSERVATION AND OF HISTORICAL MONUMENTS
    Autorzy:
    Zachwatowicz, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/538808.pdf
    Data publikacji:
    1981
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Dziedzictwa
    Tematy:
    polska szkoła odbudowy i konserwacji zabytków
    ochrona dóbr kultury w Polsce
    przykłady zniszczeń i deprecjacji zabytków kultury polskiej
    Viollet-le-Duc
    konserwacja zabytków w krajach Europy
    Alois Riegl
    teoria Riegla
    zasada „konserwować - nie restaurować”
    Alfred Lauterbach
    Opis:
    The author considers a substantiation of the term „Polish conservation school” and describes stages of the development of the concept of conservation in Poland from the 18th century. He gives examples o f intentional damages and depreciation o f Polish historic monuments during annexations and also o f initiatives taken by conservators and historians. At that time one could see various trends to emerge in conservation methods displaying features of school, to mention only Viollet-le-Duc in France and A. Riegel in Austria. The methods met also a vivid response in Poland, which can be seen in the reconstruction o f the cathedral at Włocławek and of the Cloth Hall in Cracow. Of particular importance were the ideas o f A. Riegel, who showed moderation and tried to find compromise solutions. Such a rational restraint in establishing the direction of monuments conservation adjusted to the conditions and fate of historic monuments in Poland displayed, already at that time, features o f the Polish school favouring, first and foremost, care for a proper form and durability o f monuments o f the national culture and not ambitions o f architectural creativity. In 1918, after the regaining o f independence by Poland conservation services were established and the law on the protection of monuments was enforced in 1928. The definition o f a monument covered all kinds o f human activity and was not time-restricted. It was also then that works on the rebuilding o f monuments destroyed during the war were undertaken, with the main emphasis put to restore the splendour o f royal castles in Warsaw and in Cracow. The operative principle was „to preserve and not to restore” , although the majority o f European projects consisted in restoration. The Conservation Congress in Athens (1931) recommended to avoid the reproduction of destroyed monuments but it did not repudiate the process totally in view o f some inevitable events. The period of People’s Poland II came to an end in 1938 with the statement made by A. Lauterbach, a Polish art historian, who said that the fate o f Polish monuments during the war of 1914—1918 made it impossible to apply the principle „to preserve and not to restore” in its pure form and that restoration and even reproduction o f monuments was a must. After the World War II this statement assumed the form of a concrete work programme (the execution o f old town complexes in, i.a., Warsaw, Gdańsk, Poznań). In the opinion of renowned historians o f architecture (R. Pane) and theoreticians of conservation (W. Frodl) the rebuilding o f monuments in Poland after 1945 was an exceptional and political task. According to the author o f this article, because o f its exceptionality and particular conditions in which monuments were rebuilt, one can hardly talk about „the Polish school o f conservation” , as this is not a doctrine but an exception. A similar method was also used by the French to reconstruct the destroyed town o f Saint Malo. Polish monuments conservation boasts a long tradition of great efforts put into their protection, restoration and reconstruction. One could mention at this point (1) comprehensive studies accompanied by broad inventory works and monographic elaborations, (2) training o f personnel in various fields o f monuments conservation, (3) works on the revival of historic town centres, (4) the establishment in 1950 of the State Enterprise for Conservation of Art, and (5) permanent and active participation o f Polish representatives in international works (e.g. in ICOMOS). The author concludes that each school is linked with a definite philosophical doctrine which the Poles have not created but only applied the methods o f monuments conservation necessary in a given situation.
    Źródło:
    Ochrona Zabytków; 1981, 1-2; 4-10
    0029-8247
    Pojawia się w:
    Ochrona Zabytków
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies