Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "D-dimer" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Przydatność oznaczania D-dimeru w rozpoznawaniu i przewidywaniu wystąpienia żylnej choroby zakrzepowozatorowej u osób z nowotworem w obrębie jamy brzusznej
Autorzy:
Kwietniak, Marcin
Al-Amawi, Tariq
Błaszkowski, Tomasz
Sulżyc-Bielicka, Violetta
Kładny, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393704.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
D-dimer
żylna choroba zakrzepowo-zatorowa
nowotwór
Opis:
Celem pracy była ocena przydatności oznaczenia D-dimeru w rozpoznawaniu i przewidywaniu zakrzepicy żylnej kończyn dolnych u chorych operowanych z powodu nowotworu w obrębie jamy brzusznej w zależności od punktu odcięcia tego parametru. Materiał i metodyka: Grupę badaną stanowiło 150 osób operowanych z powodu nowotworów w obrębie jamy brzusznej w Klinice Chirurgii Ogólnej i Onkologicznej PUM w Szczecinie w okresie od października 2014 do czerwca 2016 roku. U chorych tych oznaczano wartość D-dimeru, przeprowadzano wywiad i badanie fizykalne, a w celu potwierdzenia/wykluczenia ŻChZZ trzykrotnie wykonywano badania USG żył kończyn dolnych. Wyniki: Przy zastosowaniu punktu odcięcia na wysokości ogólnie przyjętej normy (500 ng/ml) aż u 46% chorych z nowotworami stwierdzono podwyższoną wartość D-dimeru pomimo braku ŻChZZ, nie wykryto natomiast wpływu stopnia zaawansowania choroby nowotworowej na wartość D-dimeru. Zastosowanie dla tej grupy chorych proponowanego w piśmiennictwie punktu odcięcia na poziomie 1440 mg/ml sprawia natomiast, że fałszywie dodatnia podwyższona wartość tego parametru dotyczy już tylko 14% chorych. Podwyższenie górnej granicy normy D-dimeru pozwala również na ujawnienie wpływu stopnia zaawansowania nowotworu na wartość tego parametru. Wnioski: Stężenie D-dimeru często bywa podwyższone u osób z czynną chorobą nowotworową, co nie pozwala na stosowanie jego oznaczenia jako jedynego kryterium rozpoznawania ŻChZZ w tej grupie chorych. Stężenie D-dimeru przed zabiegiem operacyjnym nie pozwala na określenie ryzyka pooperacyjnych powikłań zakrzepowo-zatorowych. Ma to niewątpliwie związek z rozpowszechnieniem skutecznej profilaktyki przeciwzakrzepowej. Jak wynika z dostępnego piśmiennictwa, optymalną metodę rozpoznawania ŻChZZ u chorych leczonych chirurgicznie z powodu czynnej choroby nowotworowej stanowi ultrasonografia. Wpływ stopnia zaawansowania choroby nowotworowej na wartość D-dimeru ujawnia się dopiero wtedy, gdy jako punkt odcięcia w tej grupie chorych przyjmuje się 1440 ng/ml, a nie – jak czyni się to dla ogólnej populacji – 500 ng/ml.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 3; 27-30
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The usefulness of D-dimer in diagnosis and prediction of venous thromboembolism in patients with abdominal malignancy
Autorzy:
Kwietniak, Marcin
Al-Amawi, Tariq
Błaszkowski, Tomasz
Sulżyc-Bielicka, Violetta
Kładny, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393589.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
D-dimer
venous thromboembolic disease
cancer
Opis:
The aim: of the study was to evaluate the usefulness of D-dimer evaluation in the diagnosis and prediction of venous thromboembolism (VTE) of lower extremities in patients operated on for abdominal tumors depending on the chosen cut-off point for this parameter. Material and methods: We included 150 patients operated on for abdominal cancer in our department between October 2014 and June 2016. In these patients, concentration of D-dimer was determined, medical histories were taken, and physical examinations were performed. Ultrasound exams of the veins of the lower limbs were performed three times in every patient in order to confirm or exclude VTE. Results: When a standard cut-off point (500 ng/ml) was used, in 46% of cancer patients D-dimer values were elevated despite the lack of VTE. We did not detect any influence of cancer stage on the value of D-dimer. However, if cut-off point was 1440 ng/ml, which has been suggested in the literature, only 14% of patients were false positive. When the upper cut-off value for D-dimer was raised, the effect of cancer stage on the value of this parameter could be seen. Conclusion: The concentration of D-dimer is often elevated in patients with active cancer, but is not a sufficient criterion for diagnosis of VTE. The concentration of D-dimer before surgery does not determine the risk of postoperative thromboembolic complications. This is undoubtedly related to the widespread use of effective thromboprophylaxis. According to the literature, ultrasound is the optimum method for detection of VTE in surgically treated cancer patients. The effect of cancer stage on the value of D-dimer is revealed only when the cut-off point in this group is 1440 ng/ml, instead of 500 ng/ml which is used for the general population.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 3; 27-30
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fibrin D-dimer impairs the accumulation and anticoagulant properties of heparan sulphate and stimulates secretion of plasminogen activator inhibitor-1 by rabbit coronary endothelial cells.
Autorzy:
Yevdokimova, Natalia
Veselovska, Larisa
Gogolinska, Genrietta
Buchanevich, Olexandra
Kosyakova, Galina
Gritsenko, Pavel
Lugovskoj, Eduard
Komisarenko, Sergiy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1043677.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Biochemiczne
Tematy:
fibrin D-dimer
plasminogen activator inhibitor-1
endothelial cells
heparan sulphate
Opis:
Fibrin split product D-dimer (DD) is most probably involved in the development of vascular disorders. At 1.5 μM concentration DD inhibited the incorporation of D-[1-3H]glucosamine hydrochloride and [2-14C]acetate · Na into pericellular heparan sulphate (HS) of rabbit coronary endothelial cells without affecting other groups of glycosaminoglycans (GAGs). At the same time, DD reduced HS ability to bind antithrombin (AT) and suppressed NO production. The effect of DD on pericellular GAGs was similar to that of Nw-methyl-L-arginine, the competitive inhibitor of endothelial NO synthase (eNOS). L-Ascorbic acid, eNOS activator, increased the level of endogenous NO in the DD-treated cells, and restored HS accumulation and antithrombin binding. It is suggested that DD influence on endothelial HS may be mediated by NO production. Another effect of DD, namely, stimulation of plasminogen activator inhibitor-1 (PAI-1) secretion did not depend on the NO level. The decreased HS content, reduced anticoagulant properties of HS, and increased PAI-1 secretion disorganized the endothelial matrix, and promoted fibrin formation and vascular damage. This points to DD as an important factor in the development of vascular disorders.
Źródło:
Acta Biochimica Polonica; 2003, 50, 1; 279-289
0001-527X
Pojawia się w:
Acta Biochimica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Changes in the blood coagulation profile after ovariohysterectomy in female dogs
Autorzy:
Sobiech, P.
Targonski, R.
Stopyra, A.
Zarczynska, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32156.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
blood change
blood sample
blood coagulation
ovariohysterectomy
female
dog
fibrinogen concentration
D-dimer
antithrombin III
activated partial thromboplastin time
Opis:
This study investigated changes in the coagulation profile of 10 healthy female dogs subjected to ovariohysterectomy. Blood samples were collected three times – before, directly after and 24 h after surgery. Plasma samples were analyzed to determine thrombin time (TT), prothrombin time (PT), activated partial thromboplastin time (APTT), fibrinogen content, D-dimer content and antithrombin (AT) III activity. The results revealed post-operative haemostatic system disorders related to prolonged APTT, higher fibrinogen and D-dimer concentrations and lower levels of AT III activity.
Źródło:
Polish Journal of Veterinary Sciences; 2011, 14, 2
1505-1773
Pojawia się w:
Polish Journal of Veterinary Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przydatność kliniczna i diagnostyczna oznaczeń D–dimeru w różnych stanach chorobowych
Clinical and diagnostic usefulness of D–dimer measurement in various illnesses
Autorzy:
Rośniak–Bąk, Kinga
Łobos, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032611.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
diagnostyka laboratoryjna
d–dimer (d–d)
osocze krwi
metoda immunoturbidymetryczna
żylna choroba zatorowo–zakrzepowa
(żchzz)
zator tętnicy płucnej (zp)
zakrzepica żył głębokich (zżg)
laboratory diagnostics
blood plasma
immunoturbidimetric method
venous thromboembolism
pulmonary embolism
deep vein thrombosis
Opis:
Dostępnych jest wiele różnorodnych metod oznaczenia D–dimeru. Metody te są podzielone na dwie kategorie – jakościowe i ilościowe. Wszystkie oparte są na reakcji immunochemicznej z wykorzystaniem monoklonalnych przeciwciał skierowanych przeciwko D–dimerowi. Jednak wyniki otrzymywane różnymi metodami nie są porównywalne. Oznaczenie D–dimeru ma zastosowanie w diagnostyce wielu chorób. Jednakże, interpretując wynik nie można jednoznacznie określić jednostki chorobowej bez dodatkowych badań. Wynika to z braku swoistości tego oznaczenia dla konkretnych schorzeń. Wyniki podwyższone uzyskujemy zarówno w ciąży, nadczynności tarczycy, zapaleniach, nowotworach i u pacjentów w podeszłym wieku, ale także w stanach zagrażających życiu takich, jak zawał serca, zespół rozsianego krzepnięcia wewnątrznaczyniowego, pęknięcie tętniaka aorty czy zatorowość. Aby wynik oznaczania stężenia D–dimeru był wiarygodny i klinicznie użyteczny, konieczne jest stosowanie się do zasad zarządzania jakością.
There are many methods dedicated to assessing D–dimer. They are divided into two categories: qualitative and quantitative methods. All the methods are based on immunochemical reaction with the use of monoclonal antibodies against D–dimer. Nevertheless, the results obtained with use of various methods are not comparable. However detection of D–dimer is used in the diagnosis of many diseases, the disease cannot be defined unambiguously without additional testing. The reason is insufficient specificity of this assay for specific diseases. Elevated D–dimer level is observed in conditions such as: pregnancy, hyperthyroidism, inflammations, tumors, and in elderly patients, but also in a life–threatening conditions like heart attack, disseminated intravascular coagulation, the rupture of the aorta or embolism. It is necessary to adhere to the principles of quality management to ensure reliable and clinically useful results of D–dimer testing.
Źródło:
Folia Medica Lodziensia; 2016, 43, 1; 69-91
0071-6731
Pojawia się w:
Folia Medica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies