Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Cyril of alexandria" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Rola pontyfikatu Cyryla (412-444) w procesie umacniania potęgi patriarchy aleksandryjskiego w Kościele wczesnobizantyńskim
    The role of the Cyril’s (412-444) pontificate in the process of strengthening the power of the patriarch of Alexandria in the early Byzantine Church
    Autorzy:
    Hołasek, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/613363.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Cyryl Aleksandryjski
    patriarchat aleksandryjski
    Kościół bizantyjski
    Cyril of Alexandria
    patriarch of Alexandria
    Byzantine Church
    Opis:
    The author analyzes the content of Historia Ecclesiastica (Church History) by Socrates Scholasticus as well as the documents contained in the series Acta Conciliorum Oecumenicorum to depict political conditions of the pontificate of Bishop Cyril of Alexandria (412-444). In the article the scholar shows the ways in which Cyril’s actions influenced reinforcing of the Egyptian Patriarchate position in the Eastern Church. From the first years of his pontificate Cyril was very knowledgeable about political situation at the imperial court in Constantinople. Juvenile Theodosius was influenced by her older sister Pulcheria and changing prefects at her side. Court coteries fought each other to win the regentess’ favour. The Court performed anti-Jewish and antipagan policy. Cyril took advantage of it to get rid of his serious opposition. He expelled Jews from the city and led to killing of a woman-philosopher Hypatia, who centered the pagan establishment around her. He also crushed prefect Orestes, who acted against his tyranny. The situation has changed in 428. Emperor Theodosius grew up and began to make their own decisions. The monks of Egypt came to the capital to lodge a complaint about Cyril to the Emperor. Theodosius designated Nestorius, the Bishop of Constantinople, to investigate the complaint. It seriously threatened to the Egyptian patriarch with loss of his rank and of being hound out of the country. At the same time Nestorius supported calling the mother of Jesus Christ with the name Theothokos. Cyril decided to use this fact to accuse the bishop of heresy. It was his way of diverting the public attention from the charges against himself. In the article the author, basing on source materials, strives to prove that all Cyril’s moves arose due to his determination to retain his position to date. Theological issues were of secondary importance to him. He had no scruples in accomplishing his goals. Violence, bribery, propaganda, instigating and inciting the people of Ephesus were his methods. Cyril managed to defeat Nestorius thanks to his flair for politics and tracking current information. Cyril’s activities not only strengthened the position of Egyptian patriarchate in the eastern church but also led to gain a temporary control over the Constantinople bishopric, as Maximianus, Nestorius successor, was a henchman of the Bishop of Alexandria.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2012, 58; 107-135
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Christological controversy between Nestorius of Constantinople and Cyril of Alexandria
    Autorzy:
    Artemi, Eirini
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/947703.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Nestoriusz
    Cyryl Aleksandryjski
    kontrowersje chrystologiczne
    Nestorius of Constantinople
    Cyril of Alexandria
    Christological controversy
    Opis:
    brak
    Źródło:
    Vox Patrum; 2012, 57; 35-51
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Antiochia i Aleksandria – czy zawsze teologiczna polaryzacja? Problem transcendencji oraz immanencji Boga w teologii Cyryla Aleksandryjskiego i Jana Złotoustego
    Antioch and Alexandria – were they always theologically polarized? The problem of God’s transcendence and immanence in the theology of Cyril of Alexandria and John Chrysostom
    Autorzy:
    Zhukovskyy, Viktor
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/613361.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Cyryl Aleksandryjski
    Jan Złotousty
    Boża transcendencja
    Boża immanencja
    Cyril of Alexandria
    John Chrysostom
    God’s transcendence
    God's immanence
    Opis:
    Cyril of Alexandria did not treat the problem of God’s transcendence and immanence as extensively and profoundly as did John Chrysostom, due to the fact that the question was not as relevant in Cyril’s time as is was in the time of Chrysostom. However, the ideas of the latter are present in the writings of Cyril, who draws a distinction between the inner being of God and His work. This similarity can be traced in two main points. First, God in His essential nature surpasses everything. This inner life of God is above and beyond any knowledge and reach, any concept and reasoning. All that we know about the nature of God is that He acts in the world and this action is performed by the Father through the Son in the Spirit. Second, in order to outline God’s action, Cyril uses the terms „power” and „energy” indistinguishably. For both authors the method of antinomy is a primary system of coordinates in which they combine the two fundamentally opposite poles of God’s being: the transcendent and the immanent. So, in this point the Oriental Theological Schools of Alexandria and Antioch are internally consonant.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2012, 58; 91-106
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Specyfika chrystologicznej terminologii św. Cyryla Aleksandryjskiego w kontekście kontrowersji nestoriańskiej V wieku
    Some specific features of the Christological Terminology of St. Cyril of Alexandria in the context of the Nestorian controversy of the 5th century
    Autorzy:
    Charyło, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/494308.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
    Tematy:
    św. Cyryl Aleksandryjski
    Wcielenie
    chrystologia
    szkoła aleksandryjska
    spory chrystologiczne
    hipostaza
    natura
    St. Cyril of Alexandria
    Incarnation
    Christology
    Catechetical School of Alexandria
    Christological Disagreements
    hypostasis
    nature
    Opis:
    W artykule przedstawiona jest specyfika chrystologicznej terminologii św. Cyryla Aleksandryjskiego, stosowanej w jego nauce o zjednoczeniu dwóch natur w jednej osobie Bogoczłowieka Jezusa Chrystusa. Zostało podkreślone, że arcybiskup Aleksandrii, w celu wyjaśnienia tajemnicy Wcielenia, posługiwał się specyficznym językiem teologicznym. Autor ukazuje główne chrystologiczne pojęcia i porównuje sposoby ich wykorzystania przez św. Cyryla. Na podstawie analizy dzieł arcybiskupa Aleksandrii dowodzi, że św. Cyryl nie rozróżniał terminów φύσις, ὑπόστασις, πρόσωπον i stosował je tak, jakby były one ewidentnymi synonimami. Właśnie w tym zawierała się ogromna trudność interpretacji języka teologicznego arcybiskupa Aleksandrii. Według opinii autora, św. Cyryl próbując wyrazić prawdę o jedności natury boskiej oraz natury ludzkiej w jednej osobie Bogoczłowieka, nie mógł znaleźć jednoczącego wyrażenia zrozumiałego dla wszystkich. Jednakże św. Cyryl starał się sformułować chrześcijański dogmat o zjednoczeniu dwóch natur w jednej osobie Jezusa Chrystusa. Autor tego artykułu stwierdza, że nawet jeśli arcybiskup Aleksandrii w swoich chrystologicznych wypowiedziach nie rozróżniał niektórych terminów i wykorzystywał je jako synonimy, to może być to wytłumaczone przez jeszcze nie ukształtowany i niedokładnie sprecyzowany teologiczno-filozoficzny system terminów w V wieku. Św. Cyryl wyraził głęboką teologiczną koncepcję pomimo wciąż nie jednoznacznie sformułowanych pojęć.
    In this article are reviewed some peculiarities of St. Cyril of Alexandria’s Christological Terminology, that was used in his statement of the Christological dogma about union of the two natures in the single Person of Jesus Christ. It has been highlighted that the Archbishop of Alexandria had made use of the particular and original theological language to explain the mystery of Christ’s Incarnation. The author reveals the main Christological notion and the ways of usage of these terms by St. Cyril. The Analysis of the writings of the Archbishop of Alexandria proves that St. Cyril did not distinguish the terms φύσις, ὑπόστασις, πρόσωπον and he used them, as if they were obvious synonyms. Therefore it is extremely difficult to interpret the theological language the Archbishop of Alexandria. In the author’s opinion is that St. Cyril sought to ascertain the truth of the unity of the divine and human natures of Christ in one individual existence and could not find a unifying expression understandable by everyone. However, St. Cyril of Alexandria made an effort to formulate the Christian dogma of the union of the two natures in the single Person of Jesus Christ. The author of this article concludes that even if the Archbishop of Alexandria in his Christological word usage mixed and did not distinguish some terms and was using them as synonyms, it can be explained by not steady-state theological and philosophical terminology in the 5th century. St. Cyril expressed deep theological idea in spite of still ambiguous term formulations.
    Źródło:
    Rocznik Teologiczny; 2017, 02; 263-286
    0239-2550
    Pojawia się w:
    Rocznik Teologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Christology of Chalcedon, after the Council of Chalcedon
    Chrystologia Chalcedonu po Soborze Chalcedońskim
    Autorzy:
    Popa, Irineu Ion
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595364.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    Chalcedon doctrine; St. Cyril of Alexandria; Orthodox Church doctrine; Zeno’s Henotikon;
    doktryna Chalcedonu; św. Cyryl Aleksandryjski; doktryna Kościoła prawosławnego; Henotikon Zenona;
    Opis:
    Those who interpreted the formula of St. Cyril in the opposite direction of the two natures, considered the dogmatic judgments of Pope Leo as a victory, which meant for them a victory of Nestorianism. Consequently, this party did not recognize either the Council of Chalcedon or the local bishops, who received its definition, creating a beginning for the heterodox monophysite Churches. Analyzing this period, we can see that Severus, in his argument, starts from the fact that the Logos is the subject of Jesus Christ’s nature. Being bodiless He became flesh, without changing or becoming another, so He only had the originality of being different. In this way, the word is not a new topic, but a new nature where Jesus Christ is absolutely identical with the Logos. An important role in this period was also played by the Scythian monks who appear to Constantinople in a providential moment. Rome and Constantinople being at loggerheads over Zeno’s Henotikon, were now on the verge of a new schism caused by the Christological issue. Therefore, the present study is an analysis on the definition of the Council of Chalcedon in contrast with doctrinal evolutions and arguments. It is with these concerns that we will try to show that in Jesus Christ the manhood nature itself is made to achieve real communion with God and to participate in the uncreated divine life. In this support, St. Maximus will prove that the participation of manhood nature in the Godhead is not in any way marked by passivity, but on the contrary it is genuinely restored.
    Opozycyjni interpretatorzy formuły św. Cyryla na temat dwóch natur traktowali dogmatyczny osąd papieża Leona jako zwycięstwo odniesione przez nestorianizm. W konsekwencji nie uznali oni Soboru Chalcedońskiego oraz biskupów będących jego zwolennikami i przyczynili się do powstania heterodoksyjnych Kościołów monofizyckich. Studium tego okresu ukazuje, że Sewer w swej argumentacji wychodzi od faktu, że Logos jest podmiotem natury Jezusa Chrystusa. Będąc bezcielesnym, stał się człowiekiem bez jakiejkolwiek zmiany. Stąd jedynie patrząc na Jego pochodzenie można ukazać Jego inność. W ten sposób Słowo nie jest nowym tematem, ale nową naturą, w której Jezus Chrystus jest całkowicie identyczny z Logosem. W tym okresie ważną rolę odgrywali również scytyjscy mnisi, którzy opatrznościowo pojawili się w Konstantynopolu. Będąc w konflikcie dotyczącym Henotikonu Zenona, Rzym i Konstantynopol znalazły się na skraju nowej schizmy, sprowokowanej problemami chrystologicznymi. Niniejsze studium stanowi analizę orzeczeń Chalcedonu w konfrontacji z powyższymi tendencjami. Autor podejmuje próbę ukazania faktu, iż w Jezusie Chrystusie ludzka natura służy osiągnięciu prawdziwej komunii z Bogiem i uczestnictwa w niestworzonym boskim życiu.
    Źródło:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2016, 36, 1; 15-35
    0137-3420
    Pojawia się w:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Koncepcja grzechu Adama u Cyryla Aleksandryjskigo
    The concept of Adam’s sin in Cyril of Alexandria
    Autorzy:
    Marciniak, Bernard Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/613090.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    grzech pierworodny
    grzech Adama
    grzech Ewy
    Cyryl z Aleksandrii
    upadek
    drzewo poznania dobra i zła
    original sin
    Adam’s sin
    sin of Eva
    Cyril of alexandria
    first fall
    the tree of the kowlegde of good and evil
    Opis:
    No work of Cyril devoted to exclusively Adam’s sin was preserved. Though in entire of his exegetical and pastoral production repeatedly this theme which one of patterns of his theology constitutes appears. According to Cyryl, Satan caused with jealousy took the man to the sin hitting the emotional sphere in order after all to take the man for falsifying the intellect. Tempting which consists in showing pleasure, is a modus operandi of the Satan which having an influence on an affective sphere after all he causes that the logic of this sphere is winning the logic of the intellectual sphere and a superiority in action is taking over making the man – animal rationale – less rationale, and more animale. This concept is dismissing Cyril oneself for Philo’s research, according to which for the figure in telling about the first sin they are symbolizing Adam and Eve’s two hierarchized spheres of one man: appropriately the intellectual sphere and the affective sphere. In his deliberations about the sin of the first parents Cyril also refers to elements of the biblical description (Genesis 1-3), so as: the heavenly commandment, the tree of getting to know the good and evil and its fruit. Cyril is reflecting also about the phenomenon of the snake and the issue of the woman, which created in order to be a help for the man, showed herself to be – how Cyril is describing her – with „intermediary of the sin”. The Alexandrian is also giving some thought to the inborn knowledge of the first people and the concept acquaintances of the good and evil. As the being and relevant aspects of the sin of the first people Cyril – referring to the Pauline tradition – is listing the insubordination, disregarding, the betrayal of the Holy Spirit, the lack of the circumspection, the exaggerated love of the body or exaggerated cherishing pleasure. Cyril – what was indicated in the article – very much willingly is using the metaphor of Egypt (Exodus), seeing, the symbol of the sin in it particularly in the days of patriarchs, of particularly Adam’s sin.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2013, 59; 269-293
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Embracing Greek philosophical thinking in the fathers of the 2nd - 5th centuries
    Akceptacja greckiej myśli filozoficznej u Ojców Kościoła od II do V wieku
    Autorzy:
    Artemi, Eirini
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612219.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    filozofia grecka
    paideia
    Justyn Męczennik
    Klemens Aleksandryjski
    Tertulian
    Bazyli Wielki
    Grzegorz z Nyssy
    Grzegorz z Nazjanzu
    Jan Chryzostom
    Cyryl Aleksandryjski
    Izydor z Peluzjum
    hellenizm
    chrześcijaństwo
    Greek philosophy
    Paideia
    Justin Martyr
    Clemens of Alexandria
    Tertullian
    Basilius of Caesarea
    Gregory of Nyssa
    Gregory of Nazianzus
    John Chrysostom
    Cyril of Alexandria
    Isidore of Pelusium
    Hellenism
    Christianity
    Opis:
    Ojcowie Kościoła nie byli ani nieprzejednanymi wrogami greckiej myśli ani nie odnosili się z nienawiścią do dzieł starożytnych pisarzy greckich. Bazyli Wielki nie wahał się pokazywać ludzi, o których mowa w dziełach literatury świeckiej, jako przykłady cnoty. Podkreślał on – podobnie jak inni autorzy – że nie wszystko w literaturze antycznej jest godne przejęcia, ale należy zachować to, co jest przydatne dla chrześcijaństwa, pomijając szkodliwą resztę. Cyryl Aleksandryjski nie odrzucał starożytnej myśli greckiej jako filozofii, ale jedynie jako teologię. Kontrast pomiędzy chrześcijańską teologią i grecką filozofią istniał tylko wtedy, gdy ta ostatnia była przedstawiana jako teologia. Ojcowie greccy szanowali grecki sposób myślenia i grecki język, i używali ich w swoich pismach, ale zwalczali greckie praktyki związane z kultem. Artykuł prezentuje stosunek do filozofii pogańskiej, jej akomodację do myśli chrześcijańskiej oraz idee dotyczące edukacji świeckiej, reprezentowane przez wybranych Ojców i pisarzy wczesnochrześcijańskich z okresu od II do V wieku. Przede wszystkim omawia poglądy Bazylego Wielkiego, Grzegorza z Nyssy, Grzegorza z Nazjanzu, Jana Chryzostoma, Cyryla Aleksandryjskiego oraz Izydora z Peluzjum, gdyż im właśnie udało się zbudować most między hellenizmem i chrześcijaństwem bez ich zmieszania. Cyryl i Izydor reprezentują neutralną postawę pisarzy chrześcijańskich V wieku wobec filozofii pogańskiej.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2016, 65; 31-47
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Preserving the whole theological system: Maximus the Confessor’s dyothelitism as a bulwark for trinitarian theology, christology, and soteriology
    Obrona systemu teologicznego. Dioteletyzm Maksyma Wyznawcy jako bastion teologii trynitarnej, chrystologii i soteriologii
    Autorzy:
    Clarke, Kevin M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/613064.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Sobór Chalcedoński
    Sobór Konstantynopolitański III
    Cyryl z Aleksandrii
    Dionizy Pseudo-Areopagita
    Grzegorz z Nazjanzu
    Maksym Wyznawca
    Pyrrus z Konstantynopola
    monoenergizm
    monoteletyzm
    Council of Chalcedon
    Council of Constantinople III
    Cyril of Alexandria
    Dionysius the Areopagite
    Gregory Nazianzen
    Maximus the Confessor
    Pyrrhus of Constantinople
    monenergism
    monothelitism
    Opis:
    Niniejszy artykuł analizuje myśl Maksyma Wyznawcy dotyczącą palącego problemu jego czasów, a mianowicie zagrożenia stwarzanego przez monoteletyzm i monenergizm. Jakie było teologiczne ryzyko dla ortodoksji, i jak on je postrzegał, skoro stawił tak mocny opór wobec cesarskich prób doktrynalnego kompromisu? Autor w pierwszej części artykułu omawia zagadnienie sposobu zjednoczenia we wcieleniu i przybrania natury ludzkiej, w tym ludzkiej woli i ludzkiego działania. Maksym Wyznawca potrafi bronić prawowierności Ojców, zwłaszcza Grzegorza z Nazjanzu, Cyryla Aleksandryjskiego i Dionizego, także w kontekście interpretacji różnych ¢por…ai przez swoich przeciwników. W drugiej części artykułu przeanalizowano ujęcie heterodoksji w ogólności przez Maksyma i jego końcowy wniosek, a mianowicie, że postrzeganie zjednoczenia natur w Jezusie Chrystusie – pozbawiając Go natury Boskiej z jednej strony oraz prawdziwej natury ludzkiej z drugiej – ostatecznie zniszczy wszystko w teologii. Chrystus nie może zbawiać lub przebóstwiać człowieka, skoro sam nie jest już jak człowiek. Zamiast tego, Chrystus stał się swego rodzaju tertium quid, ani samym Bogiem, ani samym człowiekiem, jednym ruchem rozwikłując teologię trynitarną, chrystologię i soteriologię. W sekcji końcowej autor pokrótce rozważa bezpośrednie skutki wynikłe z męczeństwa Maksyma, w tym kwestię dziwnego braku wzmianek o nim w tekstach Soboru Konstantynopoliatńskiego III. Wreszcie, autor odnosi się do Maksyma w kontekście naszych czasów, podejmując zwłaszcza następujące zagadnienie: jak jego teologia, powstała w VII wieku, może być swego rodzaju odpowiedzią na niektóre trudności post-oświeceniowej nowoczesności.
    This paper examines Maximus the Confessor’s thought concerning the pressing urgency of his day, namely, the threat posed by monothelitism and monenergism. What were the theological stakes, as he saw them, for orthodoxy that prompted such stark resistance to imperial attempts at a doctrinal compromise? The paper focuses first on the mode of union in the Incarnation and the manner of the assumption of the human nature, including a human will and a human operation. Maximus also manages to rescue orthodoxy’s fathers, especially Gregory Nazianzen, Cyril of Alexandria, and Dionysius and from his opponents’ interpretations of various ¢por…ai. The second section considers Maximus’s presentation of the synthetic heterodoxy and its inevitable result, namely that one composite will in Jesus Christ – in isolating Christ from the Godhead on the one hand and from true humanity on the other – ultimately destroys all of theology. How can Christ save or divinize man if he is no longer like man? He cannot, says Maximus. Instead, Christ would become a sort of tertium quid, neither God nor man, in one movement unraveling Trinitarian theology, Christology, and soteriology. The concluding section briefly considers the immediate impact of Maximus from his martyrdom, including the matter of Constantinople III’s strange failure to mention Maximus in the conciliar text. Finally, this section explores Maximus in our own time, especially how the theology that developed in the seventh century through Maximus is a sort of answer to some of the difficulties of post-Enlightenment modernity.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2017, 68; 479-500
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Към реконструкцията на превода от Константин Преславски на Второто слово против арианите от Атанасий Александрийски
    Autorzy:
    Пенкова [Penkova], Пиринка [Pirinka]
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/677894.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    Athanasius of Alexandria
    Konstantin of Preslav
    Cyril of Jerusalem
    Euthymius Zigabenos
    Opis:
    Towards the reconstruction of Konstantin of Preslav’s translation of Athanasius of Alexandria’s Oratio II against the AriansThe author argues that the translation of Oratio II contra Arianos (MS 968 of the Pogodin Collection, National Library, St. Petersburg), attributed to Konstantin of Preslav, has been subject of two re-editions. The first Preslav translation of Orationes I–III is based on a Greek manuscript mainly belonging to the so-called x tradition with scattered features of the RSP tradition. In the first re-edition the editors did away with Konstantin of Preslav’s lexical innovations and unified the terminology. The second re-edition of Oratio II was prepared in accordance with a Greek manuscript falling strictly within the x tradition, without any RSP variants. Oratio III in MS 968 has not been re-edited by the last editor and has preserved the features of Konstantin’s original free translation. This points to a Greek protograph that must have had features of both the x and the RSP tradition. Closest to the Slavonic protograph of Oratio II and III is the Greek manuscript Atheniensis (gr. 428, tenth century). Some alternative readings are attested only in MS 968 and the Greek manuscripts Patmiacus 4 (tenth-eleventh century) and Patmiacus A3 (eleventh century).It is further argued that the quotations from Athanasius of Alexandria’s Oratio II in the Slavonic translation of Euthymius Zigabenos’s Panoplia Dogmatica in manuscript HM.SMS.186 of the Hilandar Research Library (Ohio State University) support the author’s hypothesis about the existence of two different translations of Oratio II: a verbatim translation in Pogodin 968 and a free translation in HM.SMS.186. Both translators must have used a Greek copy of Athanasius that corresponds to the x tradition. O rekonstrukcji przekładu II Mowy przeciwko Arianom Atanazjusza z Aleksandrii autorstwa Konstantyna PresławskiegoW artykule autorka stawia tezę, że przekład II Mowy przeciwko Arianom (MS 968 Zbioru Pogodina, Biblioteka Narodowa, Petersburg), przypisywanego Konstantynowi Presławskiemu, był przedmiotem dwóch reedycji. Pierwszy przekład Mów I–III Konstantyna Presławskiego został wykonany na podstawie greckiego rękopisu należącego do tzw. tradycji X z pojawiającymi się cechami tradycji RSP. W pierwszej redakcji innowacje leksykalne Konstantyna Presławskiego zostały usunięte, zaś terminologia ujednolicona. Druga redakcja Mowy II została przygotowana na podstawie greckiego rękopisu precyzyjnie wpisującego się w tradycję X, bez wariantów RSP. Mowa III w MS 968 nie uległa redakcji ostatniego redaktora i zachowała cechy oryginalnego wolnego tłumaczenia Konstantyna. Pozwala to wnioskować, że grecki protograf musiał mieć cechy zarówno tradycji X, jak i RSP. Bliższy słowiańskiemu protografowi Mowy II i III jest grecki Manuscript Atheniensis (gr. 428, X w.). Inne alternatywne odczytania zostały potwierdzone dopiero w MS 968 oraz w greckim rękopisie Patmiacus 4 (X–XI wiek) i Patmiacus A3 (XI wiek).Autorka twierdzi również, że cytaty z Mowy II Atanazjusza z Aleksandrii w słowiańskim przekładzie Panoplia Dogmatica Eutymiusza Zygabena w rękopisie HM.SMS.186 Chilandarskiej Biblioteki Naukowej (Ohio State University) są dowodem na hipotezę o istnieniu dwóch różnych przekładów Mowy II: dosłownego tłumaczenia w rękopisie Pogodin 968 i tłumaczenia wolnego w rękopisie HM.SMS.186. Obaj tłumacze musieli używać greckiej kopii Atanazjusza, która wpisuje się w tradycję X.
    Źródło:
    Slavia Meridionalis; 2016, 16
    1233-6173
    2392-2400
    Pojawia się w:
    Slavia Meridionalis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Neue patristische Auslegungen zum 1. Korintherbrief: unbekannte griechische Fragmente des Cyrill von Alexandrien, Pseudo-Athanasius, Philoxenos, Severus von Antiochien und Ammonios
    New patristic exegesis of First Epistle to the Corinthians: unknown Greek fragments of Cyril of Alexandria, Pseudo-Athanasius, Philoxenos, Severus of Antioch and Ammonios
    Nowe intrepretacje patrystyczne Pierwszego Listu do Koryntian: nieznane greckie fragment y Cyryla z Aleksandrii, Pseudo -Atanazego, Filoksenosa, Sewera z Antiochii i Ammoniosa
    Autorzy:
    Zawadzki, Konrad
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/502167.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
    Tematy:
    Katene
    Codex Pantokratoros 28
    Cyrill von Alexandrien
    Athanasius
    Philoxenos
    Severus von Antiochien
    Ammonios
    Der Erste Korintherbrief
    patristische Exegese
    Edition
    griechische Kirchenväter
    syrische Literatur
    catena
    Cyril of Alexandria
    Severus of Antioch
    First Epistle to the Corinthians
    patristic exegesis
    edition
    Greek Church Fathers
    Syriac Literature
    katena
    Kodeks Pantokratoros 28
    Cyryl Aleksandryjski
    Atanazy
    Filoksen
    Sever z Antiochii
    Ammoniusz
    Pierwszy List do Koryntian
    egzegeza patrystyczna
    edycja
    greccy Ojcowie Kościoła
    literatura syryjska
    Opis:
    This paper provides the first edition of five previously unknown Greek fragments of Cyril of Alexandria, survive only in Codex Pantokratoros 28, in the first part of this paper the reader will find some important basic information about the age of this manuscript, its text-critical value and content. The special focus of this introductory part is on the catena commentary on 1 Corinthians which survives in Codex Pantokratoros 28 and from which the edited texts are. The main part of this paper presents an edition, translation of and commentary on the five fragments mentioned above. The commentary concentrates on questions concerning the authorship of the texts, their theological content and – insofar it is necessary for the proper understanding of the fragments – text-critical problems.
    Niniejszy artykuł prezentuje pierwszą edycję pięciu nieznanych do tej pory greckich fragmentów Cyryla z Aleksandrii, Pseudo-Atanazego, Filoksenosa, Sewera z Antiochii i Ammoniosa. Jako że wszystkie te fragmenty zachowały się jedynie w Kodeksie Pantokratoros 28, w pierwszej części niniejszego przedłożenia prezentowane są podstawowe informacje dotyczące daty powstania tego manuskryptu, jego znaczenia w krytyce tekstu i jego treści. Szczególny nacisk położony jest w tym kontekście na katenie do Pierwszego Listu do Koryntian, która zachowała się w Kodeksie Pantokratoros 28 i z której pochodzą wydane w artykule teksty. Główna część artykułu zawiera edycję, niemieckie tłumaczenie i komentarz do wymienionych wyżej fragmentów. W komentarzu omawiane są kwestie dotyczące autorstwa wydanych tekstów, ich teologicznego przesłania oraz – o ile jest to konieczne do właściwego zrozumienia sensu prezentowanych fragmentów – problemów natury filologicznej.
    Źródło:
    Łódzkie Studia Teologiczne; 2016, 25, 1; 201-224
    1231-1634
    Pojawia się w:
    Łódzkie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies