Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Crucifixion" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 17
Tytuł:
Symbolika krzyża u Ignacego Antiocheńskiego i Polikarpa ze Smyrny
Symbols of the cross in Ignatius of Antioch and Polycarp of Smyrna
Autorzy:
Jasiewicz, Arkadiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/495806.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
Cross
crucifixion
docetists
passion
symbol
Opis:
St. Ignatius and St. Polycarp are the most famous names associated with the early church, Bishops and one of the apostolic fathers. In Ignatius’s letters the Cross is incorporated in a developed metaphor. The deeper meaning of this metaphor is : the instrument of the Redemption is the Cross. For him the Cross is the synthesis of Salvation. The Cross is considered as the tree of Life with its branches and fruits. In the same way as Ignatius, Polycarp, stresses the reality of Christ’s incarnation and passion.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2012, 31; 221-228
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Religious Motifs in Polish Contemporary Art Using the Crucifixion: An Outline of the Problem
Motyw religijny w polskiej sztuce współczesnej na przykładzie ukrzyżowania. Zarys problemu
Autorzy:
Bigaj-Zwonek, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038201.pdf
Data publikacji:
2020-03-01
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
ukrzyżowanie
ikonografia
sztuka współczesna
crucifixion
iconography
contemporary art
Opis:
Sacred motifs have a long tradition in art and ample figurative representation. They have been present in the visual arts for numerous reasons, from the need to identify faith to artistic expression based on commonly-known truths and stories saturated with meaning. In the art of the twentieth century, Christian motifs were often an excuse to speak about the world, its threats and fears, and the human condition. Polish artists frequently availed themselves of religious symbols and systems in the post-war era, and during the political transformation of the 1980s, they became a way to articulate uncertainty, expectation, and hope for change. Today, the religious trope is a pretext for artistic commentary on religion, social problems, and internal issues of the creators themselves. The article explores the causes and the nature of artistic practice rooted in Christian iconography in Polish contemporary art, with a particular emphasis on the motif of the crucifixion.
Motywy sakralne mają w sztuce długą tradycję i bogatą reprezentację figuralną. W plastyce były obecne z różnych pobudek, od potrzeby identyfikacji wiary po możliwość artystycznej ekspresji bazującej na powszechnie znanych prawdach i historiach nasyconych treścią. W sztuce XX wieku motyw chrześcijański bywał wielokrotnie pretekstem do wypowiedzi o świecie, o jego zagrożeniach, lękach, o kondycji człowieka. W Polsce po znaki i układy religijne sięgano w sztuce niejednokrotnie w czasach powojennych, a w okresie przełomu politycznego lat 80. stały się one sposobem wyrażania niepewności oraz oczekiwania i nadziei na zmiany. Także dzisiaj motyw religijny stanowi pretekst do różnorodnych wypowiedzi artystycznych, które dotyczą religii, problemów społecznych oraz wewnętrznych przeżyć samych twórców. Artykuł zarysowuje powody i charakter przekazów plastycznych opierających się na ikonografii chrześcijańskiej w polskiej sztuce współczesnej, ze szczególnym uwzględnieniem motywu ukrzyżowania.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2020, 28, 1; 149-166
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ukrzyżowanie Jezusa w świetle 4QpNa I 1-12 i Zwoju świątyni 64, 6-13
Autorzy:
Rubinkiewicz, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1177781.pdf
Data publikacji:
1985
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
ukrzyżowanie
dokumenty z Qumran
porównanie
crucifixion
Qumran documents
comparison
Opis:
Der Autor des Artikels will die Frage beantworten, inwieweit die Tempelrolle 64, 6-13 und der mit ihr thematisch im Zusammenhang stehende Kommentar zum Buch Nahum /4QpNah I, 1-12/ zu einer besseren Beleuchtung der von der Kreuzigung Jesu redenden Bibeltexte beitragen können. Die Bedeutsamkeit des Textes Tempelrolle 64, 6-13 für die Interpretation des NT besteht  vor allem darin, dass er unumstösslich festzustellen erlaubt, dass Dt 21, 22 f. schon vor der Entstehung des Christentums im Sinne einer Vollstreckung des Todesurteils durch Kreuzigung interpretiert wurde.
Źródło:
The Biblical Annals; 1985, 32, 1; 63-73
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Corpus Christi, corpus delicti” – nowy kontrakt narracyjny. „Pokłosie” (2012) Władysława Pasikowskiego wobec kompromitacji kategorii polskiego świadka Zagłady ["Corpus Christi, Corpus Delicti": A new narrative contract. Władysław Pasikowski’s "Aftermath" (2012) and the invalidation of the category of the Polish Witness to the Holocaust]
Autorzy:
Janicka, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/643767.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
antisemitism
Holocaust
Crucifixion
Aftermath
Pokłosie
Western
thriller
distinction
participant observers
Opis:
Corpus Christi, Corpus Delicti: A new narrative contract. Władysław Pasikowski’s Aftermath (2012) and the invalidation of the category of the Polish Witness to the HolocaustWładysław Pasikowski’s 2012 feature film Aftermath recapitulates and works through the existing resources in documentary cinema that deals with the Polish context of the Holocaust (Claude Lanzmann, Paweł Łoziński, Marian Marzyński, Agnieszka Arnold). It is also founded on the knowledge amassed in the wake of the countrywide debate about the 1941 Jedwabne massacre (2000–1). As such, it rejects the majority narrative of the Holocaust, one told under the banners of the Righteous Among the Nations (the paradigm of innocence), the Polish witness to the Holocaust (triggering an unjustified identification of the Jaspersian paradigm of unimputable, metaphysical guilt with unwarranted guilt), and the alleged collective Polish trauma of the Holocaust.Aftermath is analyzed as a treatise on antisemitism which problematizes and narrativizes phantasms that are central to this socio-cultural pathology, visualizing the mechanism whereby the phantasm of the Jew is constructed and imposed on actual individuals. It also touches upon the Christian roots and identitarian dimension of antisemitism, alongside its central figure: the Crucifixion. Antisemitism is a matter of religion as a doctrine but also religion as an institution.By displaying a plexus of discourses and practices, attitudes and behaviors, Pasikowski defends the great quantifier as a legitimate category to describe the Polish context of the Holocaust. He debunks the essential differentiation between pre-modern and modern antisemitism (including notions about the secondary nature of Polish antisemitism in relation to the German Nazi exterminatory projects targeted at the Jews).The film convincingly portrays antisemitism as dominating the experience and its representation to such an extent that antisemitic culture loses the ability to reflect on the human condition. Where a non-antisemite sees the irreducible strangeness that is inherent to individual existence, the antisemite sees a Jew, etc. The long duration of violence and exclusion has turned the phantasmic and alternative reality of antisemitism into reality tout court, as it produces a materiality of its own, up to and including the materiality of the atrocity (stolen property, looted corpses, etc.).The text offers an extensive discussion of the essential conflict between Aftermath and the system of Polish culture. The aesthetic is political. The juxtaposition of two genre films (the thriller and the Western) and a plebeian protagonist with a domain that is perceived as proper to the intelligentsia provoked widespread shock and rejection. Accusations of kitsch, exaggeration, improbability, and a colonial gaze enabled critics to sidestep, if not invalidate, the director’s argument. A study of the reception of Aftermath is a study of class distinction in action.Pasikowski’s film portrays antisemitism as a problem of an antisemitic culture and an antisemitic society. This entails a radical invalidation of the notion of antisemitism as an inter-group conflict, thus exposing the fiction and falsehood of such constructs as “dialogue” and “reconciliation.”Despite its pessimistic diagnosis, Aftermath raises the possibility of change and the emancipatory potential of self-empowerment. By considering the cultural and social implications of our knowledge about antisemitism and the Polish context of the Holocaust, the film reveala systemic challenge posed by the imperative to revise culture and reject its toxic models. From this perspective, a new narrative becomes possible as a critique of narratives. Corpus Christi, corpus delicti – nowy kontrakt narracyjny. Pokłosie (2012) Władysława Pasikowskiego wobec kompromitacji kategorii polskiego świadka ZagładyFilm fabularny Pokłosie (2012) Władysława Pasikowskiego przynosi rekapitulację i przepracowanie dotychczasowych zasobów kina dokumentalnego dotyczącego polskiego kontekstu Zagłady (C. Lanzmann, P. Łoziński, M. Marzyński, A. Arnold). Ufundowany jest także na wiedzy narosłej po debacie jedwabieńskiej (2000) oraz na odrzuceniu dotychczasowych dominujących większościowych narracji o Zagładzie: spod znaku Sprawiedliwych (paradygmat niewinności) i spod znaku polskiego świadka Zagłady (paradygmat Jaspersowskiej winy niezarzucanej oraz zbiorowej polskiej traumy Zagłady).Tekst proponuje spojrzenie na Pokłosie jako traktat o antysemityzmie, który problematyzuje i narratywizuje fantazmaty oraz mechanizmy kluczowe dla tej społeczno-kulturowej patologii. Wizualizacja obejmuje mechanizm konstruowania fantazmatu Żyda i nakładania go na realne podmioty. Nie omija też chrześcijańskich korzeni i tożsamościowego wymiaru antysemityzmu z centralną figurą Ukrzyżowania. Antysemityzm jest sprawą religii jako doktryny, ale też instytucji.Unaoczniając splot dyskursów i praktyk, postaw i zachowań, Pasikowski broni wielkiego kwantyfikatora jako zasadnej kategorii opisu polskiego kontekstu Zagłady. Obala też istotowe rozgraniczenie między antysemityzmem przednowoczesnym i nowoczesnym (w tym wyobrażenie o podrzędności polskiego antysemityzmu względem niemieckiego nazistowskiego przedsięwzięcia eksterminacyjnego wymierzonego w Żydów).Film w przekonujący sposób pokazuje, że antysemityzm do tego stopnia zawładnął doświadczeniem i jego reprezentacją, że kultura antysemicka straciła możliwość dostępu do namysłu nad ludzką kondycją. Tam, gdzie nieantysemita widzi nieredukowalną obcość przyrodzoną jednostkowej egzystencji, antysemita widzi Żyda etc. Długie trwanie przemocy i wykluczenia sprawia, że z rzeczywistości fantazmatycznej i alternatywnej antysemityzm staje się rzeczywistością tout court. Wytwarza bowiem własną materialność, do materialności zbrodni włącznie.Tekst obszernie omawia istotowy konflikt Pokłosia z systemem kultury polskiej. Estetyczne jest polityczne. Połączenie kina podwójnie gatunkowego (thriller, western) oraz plebejskiego bohatera z domeną uchodzącą za inteligencki monopol wywołało w większości szok i odrzucenie. Zarzuty – kiczu, przesady, braku prawdopodobieństwa, kolonialnego spojrzenia – pozwoliły w dużym stopniu wyminąć, jeśli nie unieważnić, rozpoznania reżysera. Studium recepcji Pokłosia to studium dystynkcji klasowej w działaniu.Film Pasikowskiego pokazuje antysemityzm jako problem kultury antysemickiej i antysemickiego społeczeństwa. Oznacza to radykalną kompromitację wyobrażenia antysemityzmu jako konfliktu międzygrupowego, czego konsekwencją jest obnażenie fałszu i fikcji konstruktów takich, jak „dialog” i „pojednanie”.Mimo pesymistycznej diagnozy społecznej, Pokłosie wskazuje na możliwość zmiany i potencjał emancypacji tkwiący w samoupodmiotowieniu. Podejmując refleksję nad tym, co wynika dla kultury i społeczeństwa z wiedzy na temat antysemityzmu i polskiego kontekstu Zagłady, film wskazuje na wyzwanie systemowe w postaci imperatywu rewizji kultury i odrzucenia jej toksycznych wzorów. W tym świetle nowa narracja staje się możliwa – jako krytyka narracji.
Źródło:
Studia Litteraria et Historica; 2018, 7
2299-7571
Pojawia się w:
Studia Litteraria et Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Apocalypse on the Mount
Autorzy:
Kusio, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1178989.pdf
Data publikacji:
2021-01-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Matthew 5:18
Matthew 27:45
Matthew 27:51
Torah
crucifixion
Opis:
This article claims that the “passing away of heaven and earth” (Matt 5:18), until which the Torah is to be preserved whole according to Matthew, is proleptically realised during the crucifixion which is accompanied by the darkening of the sun (27:45) and earthquake (27:51b). Consequently, at that point the Torah ceases to be the central and unique legal code for Matthew and becomes mediated by Jesus’ own teaching. This claim is evidenced by Matthew’s subtle, yet sudden disinterest with the Law after the crucifixion.  
Źródło:
The Biblical Annals; 2021, 11, 1; 79-97
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gotycki fresk ze scenami Ukrzyżowania i Umywania nóg w krużgankach cysterskiego klasztoru w Pelplinie
Das gotische Fresko mit Szenen der Kreuzigung und der Fusswaschung in dem Kreuzgang des Zisterzienserklosters in Pelpin
Autorzy:
Banaszewska, Izabela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1953684.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
ukrzyżowanie
umywanie nóg
Pelplin
cystersi
malarstwo gotyckie
crucifixion
feetwashing
cistercians
gothic painting
Opis:
[Das gotische Fresko mit Szenen der Kreuzigung und der Fusswaschung befindet sich in der  Mitte des nördlichen  Kreuzgangflügels. Einige Jahrhunderte lang blieb es unsichtbar für Zuschauer, denn schon am Anfang des 17. Jahrhunderts wurde es wegen des sehr schlechten Zustandes bedeckt mit einem Ölgemälde, das Klosterbrüder zur Dekoration der Kreuzgangwände bestellt hatten. Es wurde am 22. Juli 1881 wiederentdeckt, als die genannte Leinwand zur Restaurierung abgehängt wurde. 1885 beauftragte man den Maler Leopld Weinmayer mit der Restauration des Gemäldes, das schon in einem sehr schlechten Zustand war. Er übermalte und ergänzte es.  Diese Arbeit veränderte völlig den Stil des altertümlichen Freskos, entstellte jedoch seine Ikonographie nicht. Die letzte Restauration wurde in den Jahren 1996 - 1998 durchgeführt. Die Schicht der Polichromie aus dem 19. Jahrhundert wurde abgenommen und dem Besucher zeigt sich jetzt die gegenwärtige, originale gotische Komposition. Das Freskogemälde in Pelpin besteht aus zwei Teilen. Im oberen Streifen ist die Kreuzigung Christi, im unteren Streifen die Fusswaschung der Aposteln zu sehen. In der Szene der Kreuzigung gibt es sieben Figuren. Im Zentrum der Komposition befindet sich Christus am Kreuz, an seinen Seiten stehen Maria als Schmerzensmutter und Johannes der Evangelist. Hinter ihnen stehen zwei Propheten, die man als Isaias (der Prophet hinter Maria) und Jeremia (der Prophet hinter Johannes) erkennen kann. Die Komposition vollenden an beiden Seiten zwei hinter den Propheten kniende Zisterzienserbrüder. In der Szene der Fusswaschung gibt es zwölf Aposteln, auf einer Bank sitzend, und im Zentrum Christus, der sich zu den Füssen Peters niederbeugt. Wie die ikonographische Analyse zeigte, sollte das Gemälde durch die Veranschaulichung von Lebensregeln im Orden eine didaktische Funktion erfüllen. Die sichtbaren Motive, die  die Polichromie beinhaltet (das Schema mandantum, die Schmerzensmutter als Vermittlerin, die zu Gott führt, und das Bild des Gekreuzigten, dessen schmerzvolles Leiden die Prophetengestalten betonen), lassen folgern, dass Nachdruck bei der Aussage der Komposition auf die Thematik der Gottesliebe und die Demut  gelegt wurde. Diese Tugenden bilden auch die Grundlage der theologischen Gedanken des Zisterzienserbrüders Bernhard von Clairvaux. Diese zweiteilige Gemäldeform knüpft an die architektonische Bauform der romanischen und gotischen Tympanonen in Portalen gotischer Kathedralen an. Der Stil des pelpinschen Polichromiemeisters zeigt gewisse Ähnlichkeiten der Monumental-  Miniatur- und Tafelmalerei aus dem 14. Jahrhundert, bleibt jedoch in seiner Art einzigartig. Die beste stilistische Analogie findet man in der Nikolaikirche in Stralsund in Norddeutschland. Dort befindet sich an der Ostwand der Südkapelle das Freskogemälde, datiert ca. 1335, das den Gekreuzigten mit Gestalten der Heiligen zeigt. Mehrere Parallelen zwischen diesen Werken suggerieren, dass der Schöpfer aus Pelpin die norddeutsche Kunst kannte und sie als Vorbild nahm. Nach der Analyse des Freskogemäldes aus Pelpin kann man sein Entstehungsdatum auf Jahre zwischen 1360-1380 festsetzen und es zur Strömung der linearen Gotik zählen, die fast im ganzen Europa nördlich der Alpen verbreitet war.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2005, 53, 4; 37-65
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Bądź pozdrowion Krzyżu Pana Wszechmocnego”. Kafel z badań archeologicznych przy ul. Za Bramką w Poznaniu
„We Greet You, the Cross of God Almighty” A Tile from Archaeological Research at Za Bramką Street in Poznan
Autorzy:
Zisopulu-Bleja, Kateriny
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039364.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
archeologia
kafle
Grupa Ukrzyżowania
wzory graficzne
symbolika
archaeology
tiles
graphic patterns
symbols
Crucifixion group
Opis:
Przedmiotem artykułu jest kafel z przedstawieniem Grupy Ukrzyżowania odkryty podczas badań archeologicznych w fosie miejskiej przy ul. Za Bramką w Poznaniu. Kafle były wytworem rzemiosła garncarskiego, natomiast ich ornamentyka podlegała zmienności związanej z aktualnie panującymi trendami i stylami zdobniczymi. Omawiany zabytek datowany jest na początek XVI wieku, jego dekoracja wykonana została w oparciu o gotyckie wzory graficzne i symbolikę charakterystyczną dla sztuki pasyjnej tego okresu. Miejsce znalezienia kafla może wskazywać na fundatora pieca wywodzącego się z kręgu osób duchownych zamieszkujących w bezpośrednim sąsiedztwie kolegiaty św. Marii Magdaleny.
The subject of the article is a tile with the representation of the Crucifixion Group discovered during archaeological research in the municipal moat at Za Bramką Street in Poznan. Tiles were a product of pottery craft, while their ornamentation was subject to the variability associated with the current prevailing trends and decorative styles. This monument is dated to the beginning of the sixteenth century, its decoration was made based on Gothic graphic patterns and symbolism characteristic of the passion art of this period. The place where the tile was found may indicate the founder of the stove derived from the circle of clerics who lived in the immediate vicinity of the collegiate church of St. Mary Magdalene.
Źródło:
Ecclesia. Studia z Dziejów Wielkopolski; 2017, 12; 7-26
1731-0679
Pojawia się w:
Ecclesia. Studia z Dziejów Wielkopolski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Robe of Corporeality: Sensual Aspects of Medieval Representations of Crucified Christ in the Tunica Manicata
Autorzy:
Matyjaszkiewicz, Ika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1788556.pdf
Data publikacji:
2020-09-13
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Crucifixion
crucifix
the Volto Santo
colobium
tunica manicata
cingulum
body
human nature
Eucharist
gender
Opis:
This paper explores the iconography of the Volto Santo – a crucifix worshiped at the cathedral of Lucca, Italy, and the reception of this iconographic type in the medieval art. The aim is to investigate the role of robes covering the body of crucified Christ in the scenes of the Passion. First of all, the origins and meaning of different Christ’s garments are discussed in relation to the debates on the nature of Christ and around the Eucharist. Still, as the Volto Santo is usually dated to the 12th century and it presents Christ in the tunica manicata with the cingulum, which can be identified as a clerical costume, the meaning of Christ’s garments in the context of the Gregorian Reform, celibacy, and the concept of the third gender is also presented. Afterwards the practices of dressing the Volto Santo in the ceremonial vestments as a manifestation of its worship are analyzed. These vestments along with the altar, where the Volto Santo was presented to the faithful, are the most important elements of the iconography of the representations of the Volto Santo in the mural paintings. What draws attention in these images is the ambiguous position of Christ nailed to the cross and standing on the altar at the same time. That produces ambivalent sensual experience: the impression of uncourting Christ turns into a recognition of the particular cult object and vice versa. Moreover, the robe covering the body contributes to a fluid gender identity of the figure. It may be concluded that the robes of the crucified Christ play several roles: they cover the suffered body, they are an attribute of the ruler or priest, but above all, they manifest Christ’s corporality. The faithful confronted with these images found his or her somatic identity with Christ.
Źródło:
Ikonotheka; 2019, 29; 33-50
0860-5769
Pojawia się w:
Ikonotheka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ukrzyżowanie Syna Bożego uśmierzające gniew Boga Ojca. Szkic z historii myśli teologicznej
The Crucifixion of the Son of God as Appeasement of the Wrath of God the Father. A Sketch from the History of Theological Thought
Autorzy:
Składanowski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044584.pdf
Data publikacji:
2018-11-07
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
ukrzyżowanie
odkupienie
zadośćuczynienie
gniew Boży
historia teologii
crucifixion
redemption
satisfaction
wrath of God
history of theology
Opis:
Zbawcze znaczenie śmierci Chrystusa oraz gniew jako nienawiść Boga względem grzechu przeplatały się w dziejach teologii. W pewnych ujęciach próbowano nawet powiązać krzyżową śmierć Chrystusa z gniewem Bożym w taki sposób, jak gdyby Jego śmierć miałaby ten gniew uśmierzać. Artykuł zarysowuje główne fazy takiej syntezy teologicznej, dążąc do prześledzenia zależności między wiarą w zbawczą wartość śmierci Chrystusa a interpretacjami gniewu Bożego. Najpierw przedstawiany jest rozwój interpretacji śmierci Jezusa w teologii patrystycznej i scholastycznej. Na drugim etapie omawiany jest moment kulminacyjny związku teologii krzyża z teorią gniewu Bożego wyrażający się w reformacyjnej koncepcji zastępstwa karnego i w przejawach jej kontestacji. Z kolei trzeci etap prezentuje współczesne próby ukazania relacji pomiędzy zbawczą wartością krzyża a ideą Bożego gniewu.
The salvific meaning of the death of Christ and the problem of God’s wrath, understood as God’s hatred of sin, have long been intertwined in the history of theology. In some soteriological formulations, we can observe attempts to directly link the death of Christ with God’s wrath, that is, that the chief meaning of Christ’s passion lies in providing appeasement. The article outlines the main historical phases of this kind of theological synthesis. It seeks to trace the relationship between the salvific dimension of the cross of Jesus and theological interpretations of God’s wrath. The article has been divided into three parts. The first presents the development of the interpretation of the death of Christ in Patristic and Scholastic theology. The second part discusses the culmination stage of the theological link between the death of Christ and God’s wrath, beginning with the Reformation concept of “penal substitution” and then following this idea's contestation over time. The article's third part explores contemporary attempts at understanding this relationship, i.e. the death of Christ viewed within the context of God’s wrath.
Źródło:
Verbum Vitae; 2018, 34; 393-419
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pieśni ku czci Matki Bożej Bolesnej w wybranych polskich śpiewnikach katolickich
Songs in honor of Our Lady of Sorrows in selected Polish Catholic songbooks
Autorzy:
Garnczarski, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28761818.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
ból
cierpienie
męka
ukrzyżowanie
matka
Syn
pieśń
lamentacja
pain
suffering
passion
crucifixion
mother
son
song
lamentation
Opis:
Rozważania o współcierpieniu Maryi i Jej czynnym jednoczeniu się z Chrystusem umęczonym i ukrzyżowanym stały się podstawą do rozwoju różnych form literatury oraz ikonografii pasyjnej. Źródłem pieśni ku czci Matki Bożej Bolesnej stały się plankty, czyli lamenty Matki Bożej Bolesnej, wywodzące się ze średniowiecznych pasyjnych dramatów liturgicznych oraz sekwencja Stabat Mater, wielokrotnie tłumaczona na język polski. Dialog, jako forma ustnej komunikacji została zastosowana w twórczości literackiej. Pieśni w tej formie dają możliwość dynamicznej konfrontacji różnych poglądów, przez co czytelnik, a w naszym przypadku śpiewający zostają wciągnięci do przeżywania ukazywanych treści. Ważny dział pieśni o cierpiącej Maryi stanowią śpiewy do siedmiu boleści Matki Bożej, czy też pieśni do Matki Bożej Saletyńskiej. Ostatnia grupę stanowią pieśni, w których wierni proszą Bolejącą Matkę o wstawiennictwo i pomoc w trudnych sytuacjach, zwłaszcza w cierpieniu. Przebadane pieśni prezentują szerokie spektrum struktury poetyckiej, więcej lub mniej odznaczającej się kunsztem poetyckim.
Meditations on Mary’s compassion and her active unity with the tormented and crucified Christ became the basis for the development of various forms of literature and passion iconography. The source of the songs in honor of Our Lady of Sorrows were planks, i.e. the laments of Our Lady of Sorrows, derived from medieval liturgical passions, and the sequence Stabat Mater, repeatedly translated into Polish. Dialogue as a form of oral communication has been used in literary works. Songs in this form allow for a dynamic confrontation of different views, thanks to which the reader, and in our case the singers, are drawn into experiencing the presented content. An important section of the songs about the suffering Mary are songs to the seven sorrows of Our Lady, or songs to Our Lady of La Salette. The last group consists of songs in which the faithful ask the Sorrowful Mother for intercession and help in difficult situations, especially in suffering. The examined songs present a broad spectrum of poetic structure, more or less characterized by poetic artistry.
Źródło:
Tarnowskie Studia Teologiczne; 2022, 41, 2; 41-70
2391-6826
0239-4472
Pojawia się w:
Tarnowskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Four encolpia from a monastery complex in Naqlun — a preliminary iconographic analysis
Autorzy:
Ryś, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1683946.pdf
Data publikacji:
2018-07-09
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Naqlun/Nekloni
cross-shaped encolpia
iconography of the Crucifixion
Coptic art
Byzantine iconography
lead cross-shaped pendants
Opis:
The article discusses the iconography of the four cross-shaped encolpia made of lead that were discovered in a monastery complex in Naqlun, Egypt, in 2011. The pendants were found together, apparently mislaid in the northeastern corner of the main room of building K.1 (Northern Building). The iconographic analysis of the decorative elements on these encolpia is based on a comparison with other objects of this type coming from a Byzantine culture context. The dating based on the iconographic analysis is compatible with the archaeological context placing the deposition before the end of the 10th century
Źródło:
Polish Archaeology in the Mediterranean; 2017, 26(1); 787-794
1234-5415
Pojawia się w:
Polish Archaeology in the Mediterranean
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Et dolores tanquam parturientis habens”. O przedstawieniach Ukrzyżowania w weneckim malarstwie szesnastego wieku
“Et dolores tanquam parturientis habens.” Images of the Crucifixion of Jesus in 16th Century Venetian Painting
Autorzy:
RYBAŁT, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046989.pdf
Data publikacji:
2020-01-12
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
macierzyństwo duchowe, Ukrzyżowanie, Maryja, Tintoretto, Veronese, reforma benedyktyńska
spiritual motherhood, Mary, The Crucifixion, Tintoretto, Veronese, the Benedictine reform
Opis:
W szesnastowiecznym malarstwie weneckim dużą popularność zyskały nieznane wcześniej formy przedstawiania Maryi nie tylko współcierpiącej pod Krzyżem z umierającym synem, ale w sensie dosłownym – rodzącej Kościół. Paolo Veronese w swoim dziele Ukrzyżowanie, znajdującym się w Kaplicy Garzoniego kościoła św. Sebastiana w Wenecji, oraz Jacopo Robusti, Tintoretto, w swoich płótnach obrazujących ukrzyżowanie Chrystusa, znajdujących się w kościele Santa Maria del Rosario, w Gallerie dell’Accademia w Wenecji, w pinakotece Musei Civici w Padwie i w siedzibie bractwa św. Rocha, wzbogacili przedstawienie bólu Maryi o ukazanie fizycznego bólu kobiety rodzącej. Na popularność tematu wpłynęła zapewne szczególna sytuacja polityczna, ale też eklezjalna, w jakiej w szesnastym wieku znalazła się Republika Wenecka. Kościół wenecki uzyskał w piętnastym wieku status patriarchatu, łączący się z najwyższą możliwą autonomią w ramach Kościoła katolickiego. Kolejni weneccy papieże mogli natomiast wspomagać prowadzoną początkowo z sukcesem ważną reformę późnego średniowiecza – reformę klasztorów benedyktyńskich, której efektem było zawiązanie Kongregacji kasyneńskiej. W jej środowisku powstało dzieło Benedetta Fontaniniego Trattato utilissimo del Beneficio di Giesù Christo Crocifisso verso i Christiani, które przyczyniło się do spopularyzowania tematu nawrócenia wewnętrznego, duchowego, a w konsekwencji duchowej adopcji. Autor zwracał w nim uwagę na dysonans między wiedzą historyczną o Jezusie a wiarą w Jezusa i Jego łaskę. Rozróżnienie to stanowiło prawdziwe wyzwanie zarówno dla wierzących, jak i dla niewierzących w Chrystusa Zbawiciela. Pozorna zbieżność reformy benedyktyńskiej z ideałami reformacji przyczyniła się podczas Soboru Trydenckiego do zahamowania procesu rozprzestrzeniania się ideałów benedyktyńskich. Idea „cuius regio eius religio” spowodowała zaniechanie poszukiwania dróg adopcji duchowej i duchowego nawrócenia, (testamentu ukrzyżowanego Jezusa), a zatem także form duchowego macierzyństwa Maryi „rodzącej” pod krzyżem. Wenecja jednak – pozornie w imię bezinteresownego irenizmu – chciała pozostać ponad podziałami konfesyjnymi, a nawet religijnymi. Obrazy duchowego macierzyństwa Maryi, które pełniły funkcję wizualnej alegorii weneckiej eklezji, stały się czytelną odpowiedzią na zbrojne i polityczne konflikty szesnastowiecznej Europy. Egzystencjalne echo duchowości spirytuałów można odnaleźć w niepublikowanych dotąd testamentach mecenasów wspomnianych wcześniej dzieł Paola Veronesego i Tintoretta: Alvise Garzoniego i protonotariusza apostolskiego Giovanniego Vidala. Wyrazem odpowiedzialności za duchową adopcję Maryi były również jurysdykcyjne zabiegi podejmowane przez ksienię benedyktyńskiego klasztoru San Lorenzo w Wenecji. Jej właśnie autorka przypisuje mecenat dzieł obrazujących ukrzyżowanie Chrystusa a znajdujących się obecnie w galeriach Padwy i Wenecji. Podobnie członkowie bractwa św. Rocha, których handlowe interesy rozciągały się od Aleppo i Aleksandrii aż po Londyn, zapewne z nadzieją przyglądali się „rodzącej” pod krzyżem Maryi jako zapowiedzi zakończenia trwających konfliktów politycznych i ideologicznych. Tintoretto, którego dwie córki wstąpiły do benedyktyńskiego klasztoru św. Anny, musiał te nadzieje – także jako członek konfraterni – podzielać.
The article is “dedicated to the iconography of the spiritual motherhood of Mary in 16th century Venetian painting. Beginning with the times of the Church Fathers, Mary, as the Theotokos, was considered also the Mother of the Church. However, this motherhood was devoid of the physical pain involved with childbirth. It was only Benedictine monk Rupert of Duetz (1075-1127) who addressed the issue of Mary’s birth pains. He stressed that not having experienced pain at the birth of Jesus, Mary did so later: while standing next to the cross, she was giving birth to the Church. Based on selected examples of Crucifixion images by Jacopo Tintoretto and Paolo Veronese the article describes the later spiritual motherhood of Mary depicted by Venetian artists. The presentation of hitherto unpublished documents demonstrates that the patrons of the works in question—Girolamo and Alvise Garzoni, Giovanni Vidal, Benedictines of the San Lorenzo monastery in Venice—were to a varying degree related to the Benedictine congregation of Santa Giustina in Padua, which had launched the order’s reform in the 15th century. Some aspects of Benedictine teachings, such as reducing the meaning of the original sin, or the problem of conversion modelled on the figures of St. Paul and St. Magdalene, resulted in the Council of Trento decrying their views as too close to the beliefs of Martin Luther. The Council of Trento spurned in particular the idea of impanatio—which identified the body of Christ with the host, but rejected transubstantiation. Jacopo Tintoretto may have referred to this idea in the special iconography of the crucified Christ in the host of the Brotherhood of Saint Roch of the Jesuati church. It may be inferred that the presentation of Mary in childbirth under the Cross was to be an incentive to conversion/transformation of countless figures, especially those of oriental background, who are presented around Crucifixions. In this way the spiritual motherhood of Mary, displayed at the Cross, may have been an expression of Venetian Irenicism. A particularly enhanced study of this issue may be referred to the Crucifixion depiction of the Brotherhood of Saint Roch.
Źródło:
Ethos; 2017, 30, 4 (120); 245-260
0860-8024
Pojawia się w:
Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Staurologiczno-rezurekcyjne wątki w malarstwie Salvadora Dalego
STAUROLOGICAL-RESURRECTIONAL THEMES IN SALVADOR DALÍ’S PAINTING
Autorzy:
Królikowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/490054.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara
Tematy:
chrystologia
wydarzenia paschalne
Ostatnia Wieczerza
Ukrzyżowanie
Zmartwychwstanie
Wniebowstąpienie
ikonografia
Salvador Dalí
christology
paschal mystery
Last Supper
Crucifixion
Resurrection
Ascension
iconography
Opis:
Salvador Dalí, one of the most famous Surrealist artists, and 20th century painters, highly imaginative, eccentric, know for his unusual behaviour, maybe best-known for his work ‘The Persistence of Memory’, was also the author of religious paintings. From them on the christological or rather staurological-resurrectional criterion can be distinguish group of paintings which in very original way are connected to paschal mystery’ themes. These pictures and their staurological-resurrectional contents are subject of this article. These pictures have been analysed in three points: Last Supper, Crucifixion, Resurrection. Dalí’s staurological-resurrectional works show thematic dependencies and relationships not only in the indicated groups but also between them. It shows Dalí’s coherent method of artistic expression – nuclear mysticism. In his painting this is a kind of synthesis mysticism and sciences, especially atomic and nuclear physics, in presentation religious contents, especially christological.Dalí’s works are not refer directly to paschal events, but present significance of Christ’s crucifixion and resurrection for whole universe, for all creation, and especially for a man. Dalí’s pictures shows that Christ by his death and resurrection transformed world in new creation, that He has been present in world history and waiting with an offer of salvation (especially in Eucharist) for every man, that He wants to bring all people and whole creation into heaven, and in this way complete His Ascension. Dalí shows heaven as reality very close to man, available for him at all the time. People can participate in heaven, if they are open to God’s reality. Dalí pictures helps to see that human life is in constant relationship to God which is not far away, but very close, although in another dimension.
Źródło:
Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej; 2016, 23; 123-157
1234-8880
Pojawia się w:
Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chrystus-Oblubieniec, Chrystus ukrzyżowany i Chrystus w grobie
Hegumen Pantelejmon Karczewski Christ the Bridegroom, Christ Crucified and Christ in the Tomb. Three Images in Iconography and Hymnography of the Holy Week
Autorzy:
Karczewski, Pantelejmon
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2168556.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Akademia Supraska
Tematy:
ikona
Wielki Tydzień
Epitafion
Ukrzyżowanie
Oblubieniec
hymnografia
Prawosławie
wschodnie chrześcijaństwo
icon
Holy Week
Epitaphios
crucifixion
Bridegroom
hymnography
Orthodoxy
Eastern Christianity
Opis:
Holy Week, inseparable from the mystery of Christ’s Resurrection, is the center of the liturgical year. Each of the following days has its own specific meaning and extensive hymnographic material. The graphic representation is also connected with the content of liturgical rites. This article discusses the meaning of iconographic representations that are dynamically present at services – by carrying them from the presbitery to the middle of the church or carrying them around the temple in a procession (the icon of Christ the Bridegroom on Holy Monday, the icon of Christ crucified on Good Friday, the Epitaphios with a representation of Christ lying in the tomb on Good Friday and Holy Saturday). The text also discusses the relationship between the aforementioned icons and liturgical texts sung during the services.
Źródło:
Latopisy Akademii Supraskiej; 2021, Obraz - Słowo - Litera, 12; 47-60
2082-9299
Pojawia się w:
Latopisy Akademii Supraskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Life, Existence, and Culture, or What I Have Learned from Deconstruction
Życie, egzystencja i kultura, czyli czego nauczyła mnie dekonstrukcja
Autorzy:
Markowski, Michał Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26064904.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Derrida
reprezentacja
życie
Ukrzyżowanie
Jezus
egzystencja
Ewangelia
technika
proteza
powtórzenie
tradycja
representation
life
crucifixion
Jesus
existence
Gospel
technics
prosthesis
repetition
tradition
Opis:
Taking as a starting point a few key passages in the Gospels about the Last Supper and Crucifixion, the author tries to show how the linguistic machinery of a text reveals its deconstructive aspect – making a call for cultural appropriation on the one hand and resisting this appropriation on the other. This duplicity is also projected onto an existential level, reflecting the tension between life as an idiomatic aspect of every human endeavor and culture understood as subjecting to shared experience. The main conceptual impetus of the essay goes against maintaining the sharp distinction between life rejecting an accurate representation and existence with all the reproduction devices it carries with itself. This analysis, referring to a vast corpus of Derrida’s texts, goes beyond a metacommentary limited to French philosophy or literary studies and can also be read as a contribution to a theological interpretation of the Gospels made with the help of deconstructive logic.
Wychodząc od kilku kluczowych fragmentów Ewangelii o Ostatniej Wieczerzy i Ukrzyżowaniu, autor stara się pokazać w jaki sposób językowa maszyneria tekstu ujawnia swój aspekt dekonstrukcyjny – z jednej strony nawołując do zawłaszczenia kulturowego, a przeciwstawiając się temu zawłaszczeniu z drugiej. Ta ambiwalencja przekłada się także na poziom egzystencjalny, odzwierciedlając napięcie pomiędzy życiem jako idiomatycznym aspektem każdego ludzkiego przedsięwzięcia a kulturą rozumianą jako czynnik poddający jednostki wspólnemu doświadczeniu. Głównym impulsem u podłoża koncepcji eseju jest sprzeciw wobec utrzymywania ostrego rozróżnienia między życiem -- kwestionującym możliwość adekwatnej reprezentacji -- a egzystencją i wszystkimi mechanizmami reprodukcyjnymi, jakie ze sobą niesie. Analiza ta, odnosząc się do obszernego korpusu tekstów Derridy, wykracza poza metakomentarz ograniczony do filozofii francuskiej czy literaturoznawstwa i można ją odczytać także jako przyczynek do teologicznej interpretacji Ewangelii, dokonywanej za pomocą logiki dekonstrukcyjnej.
Źródło:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2023, 47; 179-197
1508-6305
2544-3186
Pojawia się w:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 17

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies