Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Crimean annexation" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Russian Geopolitical Advancements in the Black Sea Region: the Annexation of Crimea
    Rosyjskie postępy geopolityczne w regionie Morza Czarnego: aneksja Krymu
    Autorzy:
    Kushnir, Ostap
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1943104.pdf
    Data publikacji:
    2017-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Ukrainian crisis
    Black Sea Region
    Russian geopolitics
    Russian foreign policy
    Crimean annexation
    critical geopolitics
    metageography
    kryzys ukraiński
    region Morza Czarnego
    rosyjska geopolityka
    rosyjska polityka zagraniczna
    aneksja Krymu
    geopolityka krytyczna
    meta-geografia
    Opis:
    The annexation of Crimea is not an ordinary event in contemporary international relations. Since WWII, there has been no precedent in Europe when one state under dubious premises has forcefully annexed a part of another state. This article scrutinizes the Crimean case in the context of the ongoing Ukrainian crisis and uncovers the rationale behind Russia’s aggressive policies in the Black Sea Region. To accomplish this task, several steps have been undertaken. Primarily, the recent speeches of Russian officials and Kremlin-originated documents have been analyzed. Secondly, the tactics favored by the Kremlin to achieve its geopolitical goals have been explained and assessed (through applying frameworks of meta-geography and soft power security). Thirdly, the future prospects for Crimea with its gradual transformation in the counter- NATO fortress have been outlined.
    Aneksja Krymu nie wydaje się być zwykłym wydarzeniem we współczesnych stosunkach międzynarodowych. Od czasów II wojny światowej nie doszło jeszcze do precedensu w Europie, kiedy jedno państwo na podstawie wątpliwych przesłanek forsownie aneksowało fragment innego państwa. Ten artykuł ma za zadanie analizę aneksji Krymu w kontekście trwającego kryzysu ukraińskiego i określenie podstaw agresywnej polityki Rosji w regionie Morza Czarnego. W tym celu zostały podjęte następujące kroki. Przede wszystkim przeanalizowane zostały ostatnie wypowiedzi rosyjskich urzędników i oficjalne dokumenty Kremla. Po drugie, opisana i wyjaśniona została (poprzez zastosowanie metodologii meta-geografii i soft power security) ulubiona taktyka Kremla do osiągania swoich celów geopolitycznych. Po trzecie, przedstawione zostały perspektywy rozwoju Krymu uwzględniające jego stopniową transformację w antynatowską twierdzę.
    Źródło:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2017, 56; 111-135
    1505-2192
    Pojawia się w:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tatarzy krymscy w geopolitycznej rywalizacji o Półwysep Krymski między Rosją a Ukrainą
    Crimean Tatars in the geopolitical rivalry for the Crimean Peninsula between Russia and Ukraine
    Autorzy:
    Romańczuk, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1871445.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Tatarzy krymscy
    aneksja Półwyspu Krymskiego
    Ukraina
    Federacja Rosyjska
    Crimean Tatars
    annexation of the Crimean Peninsula
    Ukraine
    Russian Federation
    Opis:
    Artykuł podejmuje tematykę związaną z pozycją Tatarów krymskich w geopolitycznej rywalizacji mocarstw o Półwysep Krymski. Region ten zamieszkiwany jest przez przedstawicieli różnych kultur, tradycji i narodowości, co ma swoje implikacje polityczne i społeczne. Celem artykułu jest analiza dziejów Tatarów krymskich na przestrzeni 100 lat - od tj. XX wieku do aneksji Krymu przez Federację Rosyjską w 2014 roku. Taki przedział czasowy pozwoli na przedstawienie analizy historycznej dziejów Tatarów krymskich w aspekcie społecznym, politycznym i ekonomicznym, w różnych formach państwowości od ZSRR po Ukrainę, a po aneksji Krymu - również Federację Rosyjską.
    The article addresses topics related to the position of the Crimean Tatars in the geopolitical competition for powers in the Crimean Peninsula. This region is inhabited by representatives of various cultures, traditions and nationalities, and this fact has its political and social implications. The purpose of the article is to analyze the history of the Crimean Tatars from the 20th century to the present day, i.e., the annexation of Crimea by the Russian Federation in 2014. It will allow to present a historical analysis of the history of the Crimean Tatars in the social, political and economic aspects, and in various forms of statehood: from the USSR to Ukraine, and finally - after the annexation of Crimea - to the Russian Federation.
    Źródło:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2020, 66; 101-119
    1505-2192
    Pojawia się w:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Russia Against Ukraine Before the European Court of Human Rights. The Empire Strikes Back?
    Autorzy:
    Ingelevič-Citak, Milena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056867.pdf
    Data publikacji:
    2022-03-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Russian-Ukrainian conflict
    European Court of Human Rights
    the annexation of the Crimean Peninsula
    the policy of the Russian Federation
    lawfare
    inter-state case
    Opis:
    In July 2021, Russia submitted its first inter-state complaint against Ukraine to the European Court of Human Rights. It was an unexpected and intriguing step of the Russian government, especially since many of the presented allegations are linked to the events that initiated the Russian-Ukrainian conflict. Referring to the hostilities that began in 2014, the international community was, in principle, unanimous in assessing who the aggressor was. The focus of this research is the strategy of the Russian Federation in its recently initiated legal battle before the Strasbourg Court. This paper presents an attempt to outline the possible motives for taking such a step. Moscow's position on this case is particularly puzzling, as some of the allegations concern the Crimean Peninsula, widely recognized under international law as territory occupied by Russia. In spite of that, doubt arises about the strategic objectives of the Russian authorities in the conflict with Ukraine; the question is whether the actions taken by Russia fall within the scope of its previous strategy or if there has been a new turn in the matter. The first part of this paper outlines the background of the given conflict, the second details Russian policy after the annexation of Crimea, and the third, which is crucial for the formulating of conclusions, presents considerations on Russia's possible motivation and goals in filing a complaint to the European Court Human Rights. The research was conducted mainly based on the merits of the complaint, the statements of the representatives of Russia and Ukraine in the matter, the author's observations, and practitioners' considerations.
    Źródło:
    Polish Political Science Yearbook; 2022, 1(51); 7-29
    0208-7375
    Pojawia się w:
    Polish Political Science Yearbook
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Związki Rosji z Krymem
    Russia’s relations with the Crimea
    Autorzy:
    Maksimiec, S.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/119482.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Akademia Sztuki Wojennej
    Tematy:
    Krym
    Rosja
    Ukraina
    aneksja
    Imperium Rosyjskie
    chanat krymski
    Tatarzy krymscy
    Turcja
    Imperium Ottomańskie
    Crimea
    Russia
    Ukraine
    annexation
    Russian Empire
    Crimean Khanate
    Crimean Tatars
    Turkey
    Ottoman Empire
    Opis:
    Rosyjskie gwarancje integralności terytorialnej Ukrainy (w tym przynależności Krymu do Ukrainy), w zamian za rezygnację przez nią z broni nuklearnej, zagwarantowane w podpisanym w grudniu 1994 r. w Budapeszcie przez Rosję, USA, Wielką Brytanię i Ukrainę tzw. Memorandum Budapeszteńskim okazały się nic nie znaczącym świstkiem papieru. Rosja nigdy nie pogodziła się z utratą Krymu, przyznanego w 1954 r. przez ówczesnego przywódcę ZSRR Nikitę Chruszczowa Ukrainie. W czasach istnienia Związku Radzieckiego nie miało to większego znaczenia. Po jego rozpadzie Rosja postawiła sobie za cel jego odzyskanie. Sposobność nadarzyła się w 2014 r. Prezydent Federacji Rosyjskiej Władimir Putin wykorzystał chaos wewnętrzny na Ukrainie do aneksji Krymu, rękoma jego rosyjskich mieszkańców. Jako usprawiedliwienie aneksji podano konieczność obrony własnych obywateli, nieważne czy uzasadnioną, czy nie. Została bez skrupułów wykorzystana przez Putina. Chociaż demokratyczny świat potępił aneksję, nie zrobiło to na Rosji większego wrażenia. Po rozpadzie ZSRR Rosja mozolnie próbuje odbudować imperium, traktując Wspólnotę Niepodległych Państw jako wyłączny obszar swoich wpływów. Wykorzystuje każdą nadającą się sposobność, aby rozszerzyć swoje wpływy lub powiększyć terytorium. Krym stał się z jednym z etapów realizacji tej polityki. Dla Rosji posiadanie Krymu, słonecznej perły Morza Czarnego, jest bezcenne przede wszystkim ze względów militarnych, oprócz tego istotną rolę odgrywają aspekty polityczne i walory turystyczne. Dzięki strategicznemu położeniu Półwyspu Krymskiego nad Morzem Czarnym, a przede wszystkim bazie Floty Czarnomorskiej w Sewastopolu Rosja może sprawować kontrolę nad jego akwenem, zachować wpływy polityczne w regionie, oddziaływać na państwa leżące w jego basenie i szachować należącą do NATO Turcję. Flota Czarnomorska jest środkiem zapewnienia bezpieczeństwa militarnego Rosji na południu. Krym z Rosją najsilniej wiązały i dalej wiążą dwa elementy: baza Floty Czarnomorskiej w Sewastopolu i Rosjanie zamieszkujący półwysep. Większość mieszkańców Krymu stanowią Rosjanie: ponad 58% ludności. W dalszej kolejności są Ukraińcy (24%) i Tatarzy krymscy (12%). Rosjanie zdecydowanie przeważają w Sewastopo-lu, stanowiąc 71,6% ludności, a Ukraińcy 22,4%. Prezydent Putin, mówiąc o sprawiedliwości historycznej związanej z odzyskiwaniem dawnych terenów rosyjskich, nawiązuje do retoryki zbierania ziem ruskich przez dawnych władców moskiewskich. Jednak Krym nigdy nie był częścią Rusi. Z kolei Ministerstwo Spraw Zagranicznych Federacji Rosyjskiej posunęło się dalej w fałszowaniu historii, nazywając Krym odwieczną częścią Rosji, chociaż został do niej przyłączony w 1783 r. Przed aneksją dokonaną przez carycę Katarzynę 231 lat temu Półwysep Krymski nie miał z Rosją nic wspólnego. Od 1443 r. był częścią samodzielnego chanatu krymskiego, który następnie został uzależniony od Turcji. Przez kilka wieków chanat rywalizował z państwem moskiewskim o przejęcie terytoriów po Wielkiej Ordzie. Ostatecznie uległ w tej walce, ale stanowił duże zagrożenie dla państwa rosyjskiego. Car Rosji Piotr Wielki próbował bezskutecznie zdobyć dostęp do Morza Czarnego. Ostatecznie zrealizowała to caryca Katarzyna II, zdobywając i przyłączając Krym do Rosji. Poddany rosyjskiej kolonizacji i rusyfikacji, z czasem zatracił swój unikatowy tatarski charakter. Dużą rolę na rzecz posiadania Krymu przez Rosję odegrały także jego walory turystyczne. Najpierw okazał się rajem turystycznym dla dworu carskiego, arystokracji, później komunistycznej wierchuszki, a następnie społeczeństwa Związku Radzieckiego. Stał się synonimem luksusowych wakacji – pod palmami, w pełnym słońcu, na kamienistej wprawdzie plaży u stóp wysokich gór, wciskających się w błękitne, ciepłe wody. Podstawową gałęzią gospodarki Krymu jest turystyka. Nie tylko typowa turystyka wypoczynkowo-rekreacyjna, ale także zdrowotna (liczne sanatoria i uzdrowiska). Prezydent Putin ma nadzieję, że wkrótce półwysep będzie przyciągał rzesze turystów z całego świata.
    Russia’s guarantees of respect for the territorial integrity of Ukraine (including the fact that Crimea belongs to Ukraine) in exchange for Ukraine getting rid of nuclear weapons, was guaranteed by the agreement called the Budapest Memorandum, signed in December 1994 in Budapest by Russia, the United States, Great Britain and Ukraine. The Memorandum of Budapest turned out to be a meaningless piece of paper. Russia has never given up the loss of Crimea, granted to Ukraine in 1954 by the then Soviet leader, Nikita Khrushchev. In the days of the Soviet Union, it did not really matter. After the collapse of the USSR, Russia’s main objective was to get back the Crimea. The opportunity arose in 2014. The President of the Russian Federation, Vladimir Putin, took advantage of the internal chaos in Ukraine in order to annex the Crimea, by the hands of its Russian residents. He justified the annexation by the need to defend its citizens, whether justified or not. This was unscrupulously exploited by Putin. While the democratic world condemned the annexation, it did not make much of an impression on Russia. Ever since the collapse of the USSR, Russia has been trying to maintain its dominant position in the post-Soviet area by treating it as the exclusive area of its influence. It treats the Commonwealth of Independent States as an exclusive area of its influence and uses every opportunity to expand its influence or enlarge the area. Crimea has become one of the stages for execution of this policy. The possession of Crimea by Russia, sunlit pearl of the Black Sea, is especially invaluable due to military aspects, political aspects and tourist attractions. Due to the strategic location of the Crimean peninsula on the Black Sea, and especially the base of the Black Sea Fleet in Sevastopol, Russia can exercise control over its area, keep political influence in the region, have an effect on countries lying in its reservoir and checkmate Turkey, a member of NATO. The Black Sea Fleet is a means of ensuring Russia’s military security in the south. Crimea and Russia were inextricably bound and are still bound by two elements: the base of the Black Sea Fleet in Sevastopol and the Russians living in the peninsula. The majority of Crimean inhabitants are Russians, who comprise over 58% of the population. Subsequently, there are Ukrainians (24%) and Crimean Tatars (12%). Russians predominate in Sevastopol: they make up 71.6% of the city’s population and only 22.4% of Ukrainians live in the city. President Putin spoke about historical justice related to regaining former Russian territories and referred to the old rhetoric of the Muscovite rulers who gathered Russian lands. However, the Crimea has never been a part of Rus’. In turn, the Ministry of Foreign Affairs of the Russian Federation went further with the falsification of history and called Crimea the eternal part of Russia, even though it was annexed to Russia in 1783. The Crimean peninsula had nothing in common with Russia prior to annexation by Empress Catherine 231 years ago. From 1443, it became part of the independent Crimean Khanate, which was then dependent on Turkey. The Khanate had fought with Muscovy for takeover of Great Horde territories for several centuries. Ultimately, the Khanate was defeated by Russia but it constituted a great threat to the Russian state. Tsar Peter the Great unsuccessfully tried to gain access to the Black Sea. Eventually, this it was achieved by Empress Catherine II, who conquered and annexed Crimea to Russia. It was subjected to Russian colonisation and russification and, over time, it lost its unique Tatar character. The Crimean tourist attractions played an important role for Russia. In the beginning, it became a tourist resort for the Tsar’s court, the aristocracy, the Communist top brass, and then Soviet society. It has become a synonym for luxury holidays under palm trees, in full sun, although on a rocky beach at the foot of high mountains that pressed-up in the blue, warm water. One of the main branches of the Crimean economy is tourism - not only typical leisure and recreational tourism, but also medicinal tourism (with numerous sanatoriums and spas). President Putin hopes that Crimea will attract large numbers of tourists from all over the world soon.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe AON; 2015, 3(100); 55-87
    0867-2245
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe AON
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tatarzy Krymscy - naród czy mniejszość etniczna: w poszukiwaniu nowej drogi odrodzenia narodowego
    Autorzy:
    Czerwonnaja, Swietlana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/678093.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    national self-consciousness
    the indigenous people under the threat
    the annexation of the Crimea by the Russia
    the resistance movement of the Crimean Tatars
    Opis:
    The Crimean tatars – a nation or an ethnic minority: in search for a new way of national revivalThe Russian Empire, increasing its aggressive expansion to all sites of the world, conquered the Crimean Khanate in 1783. This Khanate was the only one of its kind link connecting the European (Christian) and Asian (Islamic) civilizations. It was the state of high multilateral culture with strong – in the beginning of the New Times – secularism trends and democratic bases of social and political life (there was no serfdom, the equality of rights existed on the high level, tolerance with regard to religious and ethnic communities dominated, and these communities-minorities co-existed and developed on the Peninsula – in the Tatar Crimea – in the peace). Within the framework of the Crimean Khanate the process of ethnic genesis of the Crimean-Tatar people as an ethnic-cultural subject was completed, although many differences of tribal origin and regional character remained within this unity and expressed in the heterogeneity of the anthropologic types, of every-day life’s tradition and of dialects spread between the Tatars living in the North Crimean steppe, in the Mountains (highland) and on the South Coast of the Peninsula. That ethnic community (Crimean Tatars) was a nation in the modern meaning of this word, it had its own state, intellectual elite, high organization and culture. The destruction of this state-nation by the Russian Empire and the systematic genocide if the Crimean Tatars during next two centuries, reached its culmination in the act of the total deportation on May 18th 1944, are the treasons and international-large crimes. The annexation of the Crimea by the Russian Federation on March 2014 (its tearing away from the Ukrainian state and military occupation) means the continuation of this felonious policy, which the Crimean Tatars resist, displaying bravery in the very difficult condition. Tatarzy Krymscy - naród czy mniejszość etniczna: w poszukiwaniu nowej drogi odrodzenia narodowegoW 1783 roku imperium rosyjskie, którego agresywna ekspansja gwałtownie wrastała, zaanektowało Chaństwo Krymskie, które było jedynym w swoim rodzaju ogniwem łączącym cywilizacje europejską (chrześcijańską) i azjatycką (islamską), państwem o wysokiej kulturze z mocnymi trendami sekularyzacji i demokratycznymi podstawami (nie było tutaj ustroju pańszczyźnianego, na wysokim poziomie znajdowało się społeczne równouprawnienie, panowała tolerancja wobec różnych wspólnot religijnych i etnicznych, które w pokojowy sposób współistniały i rozwijały się na tatarskim Krymie). W ramach tego państwa dobiegł końca wielowiekowy proces etnogenezy narodu krymsko-tatarskiego, jako całokształtu etniczno-kulturowego (chociaż wewnątrz tej jednolitej wspólnoty długi czas zachowały się rozróżnienia plemienne i regionalne, co przejawiało się w różnorakości typów antropologicznych, tradycji życia codziennego, w dialektach międzystepowych zamieszkałych w górach (górskimi) i na południowym wybrzeżu Półwyspu (południowo-nadbrzeżnymi) Tatarów). Ta wspólnota była narodem (we współczesnym znaczeniu tego pojęcia), posiadającym własne państwo i wysoką kulturę, Zniszczenie tego państwa-narodu przez imperium rosyjskie i systematyczne ludobójstwo Tatarów krymskich, które osiągnęło szczyt w akcji totalnej deportacji 18 maja 1944 roku, pozostaje przestępstwem na skalę międzynarodową. Kontynuacją tej przestępczej polityki jest dokonana w marcu 2014 roku powtórna aneksja Krymu, wobec której Tatarzy krymscy stawiają stanowczy opór.
    Źródło:
    Sprawy Narodowościowe; 2015, 47
    2392-2427
    Pojawia się w:
    Sprawy Narodowościowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies