Temat: Council of Bishops - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Provisional Governing Council as Part of the Impact of State Authorities on the Functioning of the Polish Autocephalous Orthodox Church (1948 – 1951)
Tymczasowe Kolegium Rządzące jako element wpływu władz państwowych na politykę Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego (1948–1951)
Autorzy:: Dudra, Stefan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1953191.pdf
Data publikacji:: 2015-12-31
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: Orthodox Church
Council of Bishops
Provisional Governing Council
Opis:: On April 26, 1948, the Provisional Governing Council of PAKP was formed on the basis of minister of public administration Edward Osóbka- Morawski’s directive. The decision was a consequence of the removal of Metropolitan Dionizy (Waledyński) from his position as the head of the Orthodox Church. It left the de facto function of the board of trustees in charge of the Orthodox Church. Provisional Governing Council had de facto the function of the receivership management in charge of the Orthodox Church. It took over all matters and documents of the Warsaw Orthodox Theological Consistory and the entire property of the Church in Poland. The state authorities appointed the Provisional Governing Council two main tasks to solve. They concerned: the problem of autocephaly and election of a new superior. The Council was also to solve the problem of deposed Metropolitan Dionizy (the expulsion outside Warsaw) and the reorganization of the administrative structure of the Church. Until July 1951, these tasks were completed.
Tymczasowe Kolegium Rządzące PAKP zostało powołane 26 kwietnia 1948 roku zarządzeniem ministra administracji publicznej Edwarda Osóbki-Morawskiego. Decyzja ta była następstwem usunięcia metropolity Dionizego (Waledyński) ze stanowiska zwierzchnika Cerkwi prawosławnej. Spełniało ono de facto funkcję komisarycznego zarządu kierującego Kościołem prawosławnym. Przejęło wszystkie sprawy i akta Warszawskiego Duchownego Konsystorza Prawosławnego oraz cały majątek Cerkwi w Polsce. Władze państwowe wyznaczyły Tymczasowemu Kolegium Rządzącemu do rozwiązania dwa główne zadania. Dotyczyły one: problemu autokefalii i wyboru nowego zwierzchnika. Miało ono też zająć się sprawą odsuniętego metropolity Dionizego (wysiedlenie poza Warszawę) oraz reorganizacją struktury administracyjnej Cerkwi. Do lipca 1951 roku zadania te zostały wykonane.
Źródło:: Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2015, 48; 263-278
1505-2192
Pojawia się w:: Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Polityka władz państwowych wobec wyboru i działalności metropolity Makarego, zwierzchnika Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego
Autorzy:: Dudra, Stefan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/678437.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:: Orthodox Church
Council of Bishops
metropolitan
Office for Religious Affairs
Opis:: Government policy towards the election and activity of Metropolitan Macarius (Oksijuk) In post-war Poland, the state authorities aimed at taking control of the religious life of the individual Churches and religious organizations. Surveillance efforts were made to maintain, among others, by appropriate selection of the superior of the Church and diocesan bishops. The election of Macarius (Oksijuk), Archbishop of the Russian Orthodox Church for the position of Metropolitan in July 1951 years should be understood in this context. The hierarch was also to give a guarantee of loyalty, implement his policy in line with the vision of communist authorities and ensure close cooperation with the Patriarchate of Moscow. Unrealized demands of the state authorities (emerging Russification trends, the lack of wider support in missionary activity among the Greek Catholics) contributed to undertake a process of dismissing Macarius from managing the Orthodox Church. Polityka władz państwowych wobec wyboru i działalności metropolity Makarego, zwierzchnika Polskiego Autokefalicznego Kościoła PrawosławnegoPowojenna polityka państwa wobec Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego zmierzała do ograniczenia jego roli tylko do zadań religijnych, jednocześnie przy objęciu pozostałej działalności całkowitą kontrolą. Nadzór starano się utrzymywać m.in. poprzez odpowiedni dobór zwierzchnika Kościoła. Jednym z elementów polityki był wybór na stanowisko metropolity w 1951 roku Makarego (Oksijuka), arcybiskupa Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Po odsunięciu w 1948 roku od zarządzania Kościołem metropolity Dionizego władze wyznaniowe dążyły do obsadzenia tronu metropolitalnego przez hierarchę, który miałby realizować politykę kościelną zgodną z linią polityczną władz. Pomimo zrealizowania założonych celów metropolita Makary okazał się hierarchą, który nie spełnił oczekiwań władz (m.in. w zakresie polityki wobec grekokatolików), co wpłynęło na podjęcie decyzji o usunięciu go z zajmowanego stanowiska.
Źródło:: Sprawy Narodowościowe; 2015, 46
2392-2427
Pojawia się w:: Sprawy Narodowościowe
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Synod biskupów wyrazem kolegialnej troski o Kościół
Synod of Bishops together with collegial care for the Church
Autorzy:: Borucki, Janusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2233657.pdf
Data publikacji:: 2022-10-15
Wydawca:: Teologiczne Towarzystwo Naukowe Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku
Tematy:: Second Vatican Council
Synod of Bishops
Sobór Watykański II
Synod Biskupów
Opis:: Refleksja Soboru Watykańskiego II nad episkopatem oraz integralnie z nią związaną zasadą kolegialności stała się ważnym fundamentem teologicznym dla powstania instytucji Synodu Biskupów, a także dla określenia roli i znaczenia tejże instytucji w Kościele posoborowym. Instytucja Synodu Biskupów została powołana przez papieża Pawła VI motu proprio Apostolica sollicitudo z 15 września 1965 r. Jest to z jednej strony dokument erygujący instytucję, a jednocześnie zawiera on elementy normatywne oraz doktrynalne na temat Synodu Biskupów. Synod Biskupów od samego początku swojego istnienia był postrzegany jako miejsce spotkania oraz dialogu Biskupa Rzymskiego i episkopatu. Analizując podstawy prawne regulujące zadania oraz strukturę instytucji Synodu Biskupów należy wymienić następujące dokumenty: motu proprio Apostolica sollicitudo, które stworzyło instytucję; kanony Kodeksu prawa kanonicznego z 1983 r. na temat Synodu Biskupów; regulaminy dotyczące funkcjonowania instytucji: zatwierdzony przez Pawła VI regulamin z 1966 r. wraz z nowelizacjami z 1969 i 1971 r., regulamin zatwierdzony przez papieża Benedykta XVI z 2006 r., oraz aktualnie obowiązujący regulamin zatwierdzony przez papieża Franciszka z 2018 r. Zebrania Synodu Biskupów mogą mieć różny charakter. Konstytucja apostolska Episcopalis communio papieża Franciszka z 2018 r. wyróżnia trzy rodzaje zgromadzeń Synodu Biskupów: Zwyczajne Zebranie Ogólne, jeżeli rozpatrywane są sprawy dotyczące dobra Kościoła powszechnego; Nadzwyczajne Zgromadzenie Ogólne, jeśli kwestie, które mają być ujęte, dotyczą dobra Kościoła powszechnego i wymagają pilnego rozpatrzenia; Zgromadzenie Specjalne, jeśli przedmiotem obrad są kwestie dotyczące głównie jednego lub więcej określonych obszarów geograficznych. Jeżeli jednak Biskup Rzymski uzna to za stosowne, szczególnie ze względów ekumenicznych, może zwołać zgromadzenie synodalne według innego, uznanego przez siebie trybu. W latach 1967–2022 było zwołanych trzydzieści Synodów Biskupów, w tym szesnaście zwyczajnych zgromadzeń ogólnych, trzy zgromadzenia nadzwyczajne, dziesięć zgromadzeń specjalnych oraz jeden poświęcony sytuacji duszpasterskiej w Holandii.
The reflection of the Second Vatican Council on the episcopate and the principle of collegiality connected with it became an important theological foundation for the establishment of the institution of the Synod of Bishops, as well as for the definition of the role and importance of this institution in the post-conciliar Church. The institution of the Synod of Bishop was established by Pope Paul VI, motu proprio Apostolica sollicitudo on September 15, 1965. On the one hand, it is a document establishing the institution, and at the same time it contains normative and doctrinal elements on the subject of the Synod of Bishops. From the very beginning of its existence, the Synod of Bishops was perceived as the place of meeting and dialogue between the Roman Pontiff and the episcopate. When analyzing the legal basis regulating the tasks and structure of the institutions of the Synods of Bishops, the following document should be mentioned; motu proprio Apostolica sollicitudo, witch created the institution; the canons of the 1983 Code of Canon Law on the Synod of Bishops; regulations regarding the functioning of the institution; the regulations of 1966 approved by Paul VI together with the amendments of 1969 and 1971, regulations approved by Pope Benedict XVI of 2006, and the regulations currently in force approved by Pope Francis of 2018. Meeting of the Synod of Bishops may be of a different character. The Apostolic Constitution Episcopalis communio of Pope Francis of 2018 distinguishes three types of assembly of the Synod of Bishops: Ordinary General Assembly when matters concerning the common Church are being considered; The Extraordinary General Assembly, if the matters to be dealt with concern the goad of the universal Church and require urgent consideration; Special Assemblies where the agenda is primarily one or more specific geographic areas. If, however, the Roman Pontiff deems it appropriate, especially for ecumenical reasons, he may convene a synodal assembly according to another procedure which he deems. From 1967 to 2022, thirty Bishops’ Synods were convened, including sixteen ordinary general assemblies, three extraordinary assemblies, ten special assemblies and one dedicated to the pastoral situation in the Netherlands.
Źródło:: Studia Włocławskie; 2022, 24; 429-453
1506-5316
2449-8777
Pojawia się w:: Studia Włocławskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Znaczenie instytucji Synodu Biskupów dla współczesnego Kościoła
Significance of Synod of Bishops for the present Church
Autorzy:: Rozkrut, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2147640.pdf
Data publikacji:: 2022-10-06
Wydawca:: Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:: biskup rzymski
episkopat
pomoc
II Sobór Watykański
Synod Biskupów
Bishop of Rome
episcopate
help
Second Vatican Council
Synod of Bishops
Opis:: Instytucja Synodu Biskupów została powołana do życia przez papieża Pawła VI w jego motu proprio Apostolica sollicitudo z 15 września 1965 roku. Sukcesywny obraz prawny instytucji został określony przez posoborowy Kodeks prawa kanonicznego z 1983 roku w kan. 342-348; opublikowane zostały także regulaminy Synodu Biskupów w latach 1966, 1969, 1971 oraz 2006. Można zatem powiedzieć, że wszyscy soborowi papieże, tj. św. Paweł VI, św. Jan Paweł II oraz Benedykt XVI, kształtowali obraz prawny oraz praktyczne funkcjonowanie instytucji Synodu Biskupów. Nie należy także pomijać bardzo ważnego faktu, że obecny papież Franciszek opublikował 15 września 2018 roku Konstytucję apostolską Episcopalis communio o Synodzie Biskupów. Do chwili obecnej odbyło się 28 zgromadzeń różnych zebrań instytucji Synodu Biskupów; przy czym należałoby do wskazanej grupy dodać jeszcze tzw. synod holenderski. Instytucja Synodu Biskupów jest szczególną oraz wyróżniającą się instytucją w Kościele posoborowym. Składa się na to wiele elementów, nie tylko regularność zwoływania zebrań Synodu Biskupów, ale także podejmowana oraz analizowana problematyka synodalna, która dotyczyła różnych i ważnych zagadnień życia i funkcjonowania współczesnego Kościoła. W tym kontekście szczególnego podkreślenia wymaga wskazanie na naturę teologiczno-prawną instytucji, która sprawia, że mamy do czynienia z instytucją dynamiczną, kształtującą życie Kościoła posoborowego oraz swoją strukturą zachęcającą do zainteresowania się Synodem Biskupów zarówno na płaszczyźnie doktrynalnej, jak i tej faktycznej. Już samo zwołanie każdego zebrania Synodu Biskupów jest dużym wydarzeniem eklezjalnym, które angażuje nie tylko osobę biskupa rzymskiego, od którego zebranie Synodu Biskupów w sposób totalny zależy, oraz jednocześnie uczestników zgromadzonej instytucji, ale także w mniejszym lub większym wymiarze praktycznie cały Kościół – w szczególności episkopat – równolegle do wyodrębnionych etapów Synodu, tj. jego przygotowania, samych obrad zwołanego zgromadzenia oraz etapu posynodalnego, który związany jest z realizacją postanowień synodalnych. W tym nurcie należy także wymienić przesłania doktrynalne Synodów Biskupów wraz z ich propozycjami, które ukierunkowywały Magisterium biskupów rzymskich na obszary uznawane za konieczne jako przedmiot jego wypowiedzi, przede wszystkim przez publikowanie posynodalnych adhortacji apostolskich, które z kolei – mówiąc bardzo ogólnie – w wielu jego obszarach miały sukcesywny wpływ na codzienne życie Kościoła po II Soborze Watykańskim.
Institution of the Synod of Bishops was established by Pope Paul VI in his motu proprio Apostolica sollicitudo dated 15 September 1965. Successive legal image of the institution was defined by the Post-Conciliar Code of Canon Law of 1983, in can. 342-348. Also, in the years 1966, 1969, 1971, and 2006 there were published rules of the Synod of Bishops. Therefore, one may say that all Popes who ruled during councils, i.e. Paul VI, John Paul II, and Benedict XVI shaped the legal image and practical operation of the institution of the Synod of Bishops. One cannot also ignore a very important fact that on 15 September 2018 the present pope, Francis, published the Episcopalis communio apostolic constitution about the Synod of Bishops. Until now, there have been twenty-eight congregations of various meetings of the institution of the Synod of Bishops. However, the mentioned group should also be enlarged by so-called Dutch Synod. The institution of Synod of Bishops is a special and standing out institution in the Post-Conciliar Church. This is due to several elements, namely, not only the regular character of having meetings of the Synod of Bishops, but also the undertaken and analysed synodal problematic aspects that concerned various and important issues of life and functioning of the current Church. In this context, a special accent must be drawn to the indication of the theological and legal character of the institution that causes that we deal with a dynamic institution that shapes the life of the Post-Conciliar Church and by its structure encourages to have interest in the Synod of Bishops both on the doctrinal and factual level. Convening the Synod of Bishops is itself a major ecclesiastical event that engages not only the person of the Bishop of Rome, who is utterly responsible for its convention, but also the entire Church to a greater or lesser extent, and specifically the episcopate that is engaged in parallel in relation to the distincted stages of the Synod, i.e. its preparation, deliberations during the convened assembly, and the post-synodal stage that relates to fulfilment of synodal decisions. Considering this mainstream, one should also mention doctrinal messages of Synods of Bishops together with their propositions that directed the Magisterium of Bishops of Rome towards these areas that were considered a necessary aspect of their deliverance, essentially by publishing post-synodal apostolic exhortations which, in turn, very generally speaking had a successive influence on everyday life of the Church after the Second Vatican Council in many areas of the Church.
Źródło:: Sympozjum; 2022, 1(42); 33-54
2543-5442
Pojawia się w:: Sympozjum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Działalność Antoniego Baraniaka SDB na forum Konferencji Episkopatu Polski i jej komisji (1951–1977)
Antoni Baraniak SDB’s Activity in the Polish Bishops’ Conference and its Commissions (1951-1977)
Autorzy:: Białkowski, Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2076931.pdf
Data publikacji:: 2020-12-30
Wydawca:: Wydawnictwo Bernardinum
Tematy:: Antoni Baraniak
Polish Bishops’ Conference
Presidium of Polish Bishops’ Conference
Commission of Implementation of the Second Vatican Council
Committee for Catholic Publications
Episkopat Polski
Konferencja Episkopatu Polski
Komisja Główna/Rada Główna Episkopatu Polski
Komisja Soborowa/Komisja do Spraw Realizacji Uchwał Soboru Watykańskiego II
Komisja Wydawnictw Katolickich
Opis:: Antoni Baraniak SDB odegrał znaczącą rolę w pracach Konferencji Episkopatu Polski oraz jej komisji specjalistycznych. Formalnie od 1951 r. był członkiem Konferencji Episkopatu Polski, w praktyce jednak w posiedzeniach planarnych uczestniczył od 1957 r., gdy został mianowany arcybiskupem metropolitą poznańskim. Równocześnie wszedł w skład Komisji Głównej/Rady Głównej Episkopatu Polski. Jego aktywność obejmowała kilka obszarów działań: nauczanie pasterskie; kształtowanie stosunków z władzami PRL; wkład w posoborową reformę statusu prawnego KEP; kontakty ze Stolicą, konferencjami episkopatów oraz udział w gremiach watykańskich. Ważnym odcinkiem zaangażowania na forum Konferencji Episkopatu Polski był udział w pracach komisji specjalistycznych. Od 1959 r. aż do śmierci w 1977 r. Antoni Baraniak SDB przewodniczył Komisji Soborowej/Komisji do Spraw Realizacji Uchwał Soboru Watykańskiego II. Moderowana przez niego działalność tego gremium obejmowała: 1) animowanie ogólnopolskich programów duszpasterskich zawierających elementy przygotowania pastoralnego do Soboru Watykańskiego II (m.in. „Czuwań Soborowych”); 2) koordynację i porządkowanie przygotowań do poszczególnych sesji soborowych, w szczególności redakcji schematów soborowych; 3) ogólne nadzorowanie prac studyjnych nad dokumentami soborowymi, w tym wydania ich edycji polskiej oraz komentarzy; 4) starania o tworzenie literatury popularyzującej i przybliżającej dorobek Soboru, a także powstawanie różnorodnych pomocy duszpasterskich; 5) wyznaczanie głównych kierunków odnowy posoborowej, ich dostosowanie do możliwości i potrzeb duszpasterskich Kościoła katolickiego w Polsce oraz koordynowanie współdziałania w tym wymiarze poszczególnych komisji episkopatu; 6) formułowanie postulatów związanych z wdrażaniem reform posoborowych w Kościele Powszechnym, w tym odnoszących się do problematyki poruszanej na Synodach Biskupów. Ponadto – w latach 1959-1965 – zasiadał w Komisji Wydawnictw Katolickich, co miało bezpośredni związek z przygotowaniami do Millenium Chrztu Polski oraz pracami Soboru Watykańskiego II.
Antoni Baraniak SDB played a vital role in the works of Polish Bishops’ Conference and its specialised commissions. He was a member since 1951 but in fact he commenced to participate in the plenary sessions in 1957 after being named the Archbishop Metropolitan of Poznan. The Archbishop contributed in writing of the pastoral letters, the Church-State liaison, the post-conciliar reforms of the Bishops’ Conference statutes, the communication with the Holy See and other bishops’ conferences as well as the activity in Vatican dicasteries. Most importantly, he presided over the Commission of Implementation of the Second Vatican Council whose tasks were as follows: i) the pastoral preparation (the Prayer Vigils), ii) editing of the preparatory documents, iii) translating and publishing of the conciliar texts, iv) distribution and popularisation of the Vatican II documents, v) directing and coordination of the reforms in the Polish context and finally vi) formulation of the principles of the renewal. Moreover, the Most Rev. Antoni Baraniak was a member of the Committee for the Catholic Publications between 1959 and 1965 which was connected with the organisation of the millennial cele- brations of Christianity in Poland.
Źródło:: Studia Pelplińskie; 2020, 54; 47-86
0239-4456
Pojawia się w:: Studia Pelplińskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Rada mediacyjna w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r.
Mediation council in the Code of Canon Law of 1983
Autorzy:: Romanko, Agnieszka
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1797341.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: mediation council
Code of Canon Law of 1983
mediation
particular law
diocesan bishop
conference of bishops
rada mediacyjna
Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 r.
mediacja
prawo partykularne
biskup diecezjalny
konferencja biskupów
Opis:: The article is an attempt to show the structure, competences and procedure of the realization of the competences of the mediation council. The legal basis for the establishment of this council is in the Code of Canon Law of 1983 in can. 1733 § 2. In the article there are presented entities which are competent to establish the mediation council: conference of bishops and diocesan bishop. Functions of the council are to seek and suggest equitable solutions. Detailed competences of this mediation body, its structure and procedure should be specified in the statutes which erect the mediation council. The author proposes for the establishment of the mediation council in polish particular law following particular law of the other countries, in which this kind of solution led to the reduction of administrative disputes. What is more, it seems advisable to adopt basic rules of the mediation procedure from the state law in force to the ecclesiastical law.
Źródło:: Kościół i Prawo; 2012, 1(14); 85-103
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:: Kościół i Prawo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Szkolnictwo parafialne na obecnym obszarze archidiecezji gdańskiej w okresie staropolskim
Parish Education in the Current Area of the Gdansk Archdiocese in the Old Polish Period
Autorzy:: Jażdżewski, Leszek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/558836.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:: Szkoła
szkolnictwo elementarne
parafia
archidiakonat pomorski
zakony
wizytacje biskupie
Sobór Trydencki
school
elementary education
parish
Pomeranian Archdeaconry
monasteries
bishop’s visits
the Council of Trent
Opis:: Początki szkolnictwa katolickiego na obecnym obszarze archidiakonatu pomorskiego sięgają średniowiecza. Szkoły były jednak nieliczne i zakładane w dużych miastach. Do rozwoju szkolnictwa katolickiego w okresie nowożytnym przyczynił się Sobór Trydencki. Informacje na temat istniejących szkół podawały wizytacje biskupie. Wynika z nich, że funkcję nauczyciela spełniał najczęściej organista. Nauka odbywała się zaledwie kilka miesięcy i sprowadzała się do znajomości podstaw wiary. Koszty utrzymania nauczyciela ponosił proboszcz i parafia. Szkoły dla dziewcząt znajdowały się przy klasztorach żeńskich. Oprócz szkół elementarnych istniały szkoły średnie posiadające wyższy poziom nauczania.
The origins of Catholic education, in the current Gdańsk Archdiocese area, date back to the Middle Ages. The Council of Trent helped in the development of Catholic education in the modern period. Information regarding existing schools comes from reports from bishop’s visits. These indicate that most often the organist fulfilled the function of teacher. The maintenance costs of teachers were paid by parish priests and parishes. Schools for girls were located in female monasteries. Apart from elementary schools there were secondary schools, providing a higher level of education.
Źródło:: Studia Gdańskie; 2015, 37; 235-250
0137-4338
Pojawia się w:: Studia Gdańskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Katalog kardynałów, patriarchów, arcybiskupów i biskupów obecnych na IV soborze laterańskim w 1215 roku. Jeszcze jedna próba identyfikacji osób
Catalogue of cardinals, archbishops, and bishops present at the Fourth Lateran Council in 1215. One more trial of identyfying people
Autorzy:: Wciślak, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/7023845.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: Fourth Lateran Council (1215)
Pope Innocent III
Catalogue of bishops
history of the Catolic Church
history of Poland
sobór laterański IV (1215)
papież Innocenty III
katalog biskupów
historia Kościoła katolickiego
historia Polski
Opis:: Katalog kardynałów, patriarchów, arcybiskupów i biskupów obecnych na IV soborze laterańskim w 1215 roku. Jeszcze jedna próba identyfikacji osób. W roku 1215 miał miejsce sobór laterański IV zwołany przez papieża Innocentego III (1198–1216). Był on niezwykle ważny, bo wytyczono na nim wielkie kierunki kościelnego duszpasterstwa na trzysta następnych lat. Na sobór przybyło ponad 400 biskupów niemal z całej Europy, także z Polski. Byli obecni również przedstawiciele Orientu. Niniejszy artykuł traktuje o uczestnikach tego soboru. Jest kolejną próbą identyfikacji kardynałów, patriarchów, arcybiskupów i biskupów obecnych na Lateranie w 1215 roku. Praca może być przycznkiem do dalszych badań nad historią Kościoła średniowiecznego w Europie i w Polsce.
Catalogue of cardinals, archbishops, and bishops present at the Fourth Lateran Council in 1215. One more trial of identyfying people. The Council was appointed in 1215 by Pope Innocent III (1198–1216) and was extremely important as great guidelines of the Church ministry for another 300 years were guided. 400 bishops from almost whole Europe attended the assembly; there were also bishops from Poland and the Orient. The article is dedicated to the participants of the assembly and is another attempt in identyfying cardinals, patriaches archbishopsand and bishops who gathered at the Council in 1215. The content of the article can be used for further reaserch concerning history of the Medieval Church in Europe and Poland.
Źródło:: Orientalia Christiana Cracoviensia; 2019, 11; 7-61
2450-2936
2081-1330
Pojawia się w:: Orientalia Christiana Cracoviensia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Dziesięć tez o teologii synodalności
Ten Theses on Theology of Synodality
Autorzy:: Kupczak, Jarosław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/36832891.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Church
communio ecclesiology
consultations
discernment
governance
participation
Second Vatican Council
Synod of Bishops
synodality
eklezjologia komunii
konsultacje
Kościół
rozeznanie
Sobór Watykański II
synod biskupów
synodalność
uczestnictwo
władza
Opis:: Trwający w Kościele katolickim Synod o synodalności otoczony jest przez wiele różnego rodzaju kontrowersji. Innowacyjna forma synodu, w którym Synod Biskupów obraduje wewnątrz szerszego ciała o definiowanych dopiero kompetencjach, zapowiedzi kluczowych zmian zarówno w nauczaniu Kościoła, jak też w jego strukturze wywołują wśród wielu nadzieję na obudzenie nowego dynamizmu Kościoła, ale też obawy przed zerwaniem ciągłości z Tradycją i zatratą chrześcijańskiego proprium. U źródeł tych nowych nadziei i niepokojów jest wciąż pytanie: Czym jest synodalność, do której wzywa Kościół papież Franciszek? Niniejszy tekst stara się odpowiedzieć na to pytanie, opierając się na najlepszym tekście teologicznym, który został napisany na ten temat w ostatnich latach: dokumencie Międzynarodowej Komisji Teologicznej Synodalność w życiu i misji Kościoła z 2018 roku. Najważniejsze stwierdzenia tego dokumentu zostaną przedstawione w formie dziesięciu tez, które dotyczą m.in.: historycznych i teologicznych źródeł pojęcia synodalności, odnowionej eklezjologii Soboru Watykańskiego II, praktycznych sposobów realizowania synodalności, struktury władzy i współodpowiedzialności w Kościele, warunków oraz kryteriów autentyczności procesusynodalnego.
The ongoing in the Catholic Church Synod on synodality is surrounded by many different controversies. The innovative form of the synod, in the Synod of Bishops deliberates within a broader body with yet to be defined competences, announcements of significantchanges both in the teaching of the Church and in her structure, awake among many Catholics hope for awakening new dynamism in the Church, but also fear of breaking continuity with Tradition and the loss of the Christian proprium. At the source of thesenew hopes and anxieties lies a question: what is really the synodality to which Pope Francis calls the Church? This text tries to answer this question; this answer is based on the best theological text that has been written on this topic in recent years, the 2018 document of the International Theological Commission Synodality in the Life and Mission of the Church. The most important statements of this document will be presented in the form of ten theses, which concern, among others: the historical and theological sources of the concept of synodality, the renewed ecclesiology of the Second Vatican Council, practicalways of implementing synodality, the structure of power and co-responsibility in the Church, the conditions and criteria of the authenticity of the synodal process.
Źródło:: Teologia w Polsce; 2023, 17, 2; 57-77
1732-4572
Pojawia się w:: Teologia w Polsce
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Episcopal Collegiality at the Vatican Council II. The Beginning of a Long Way of Renewing the Hierarchy in the Church
Kolegialność episkopalna na II Soborze Watykańskim. Początek długiej drogi odnowy hierarchii w Kościele
Autorzy:: Kasprzak, Artur
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/30145215.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: collegiality
Vatican Council II
Lumen Gentium
Nota Explicativa Praevia
College of Bishops
Settimana nera
hierarchy
authority within the Church
kolegialność
II Sobór Watykański
Lumen gentium
Kolegium Biskupów
hierarchia
władza w Kościele
Opis:: Drugi Sobór Watykański w programie tzw. aggiornamento, czyli w ważnych kwestiach dotyczących odnowy duszpasterskiej Kościoła, zaproponował odnowione zrozumienie wymiaru hierarchicznego w Kościele. Tak jak to przedstawia Rozdział III Konstytucji dogmatycznej o Kościele, zwany również Lumen gentium, właściwa wizja dotycząca pasterzy Kościoła nie odnosi się tylko do centralnej roli papieża w Kościele. Sobór przypomniał, że – tak jak to funkcjonowało zwłaszcza w pierwszym tysiącleciu chrześcijaństwa – niezastąpioną i fundamentalną dla Kościoła funkcję pełnią również wszyscy biskupi. Jako pasterz każdy z nich jest głową Kościoła partykularnego (diecezji). Konsekracja biskupów jest najwyższym stopniem sakramentu święceń i włącza ich do grona sukcesorów Kolegium apostolskiego (KK 20 i 21). Biskupi w kolegium tym, jak wyjaśnia dalej Sobór, „stanowią również razem ze swoją głową, Biskupem Rzymu, a nigdy bez niego, podmiot najwyższej i pełnej władzy nad całym Kościołem” (KK 22b). Niniejsze studium przedstawia skomplikowaną historię dyskusji i redakcji tekstu nauczania ostatniego Soboru w tej kwestii. Temat, który przeszedł do historii pod hasłem kolegialności episkopalnej, był podejmowany podczas II i III sesji Soboru. W tym czasie dyskusja podzieliła ojców Soboru na dwa obozy, na tzw. mniejszość i większość. „Większość” była za przyjęciem przez Sobór doktryny o kolegialności episkopalnej, natomiast „mniejszość” za jej ograniczeniem czy wręcz odrzuceniem. W czasie wielu sporów do dyskusji włączał się również papież Paweł VI. To z jego inicjatywy, tuż przed ostatecznym głosowaniem nad Konstytucją Lumen gentium i jej promulgacją, w celu wypracowania pełnego konsensusu wokół kolegialności episkopalnej dodano wiążący komentarz zwany Wstępną Notą Wyjaśniającą – Nota Explicativa Praevia. Komentarz ten nie rozwiązał jednak antagonizmów interpretacji wokół kolegialności episkopalnej jeszcze przez długie lata po Soborze.
Źródło:: Poznańskie Studia Teologiczne; 2022, 41; 7-26
0209-3472
Pojawia się w:: Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Council of Bishops" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język