Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Cosmogenesis" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    The Hypergeometrical Universe: Cosmogenesis, Cosmology and Standard Model
    Autorzy:
    Pereira, Marco
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1179216.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Przedsiębiorstwo Wydawnictw Naukowych Darwin / Scientific Publishing House DARWIN
    Tematy:
    Cosmogenesis
    Cosmology
    Inflation Theory
    Relativity
    Spacetime
    Opis:
    This paper presents a simple and purely geometrical Grand Unification Theory. Quantum Gravity, Electrostatic and Magnetic interactions are shown in a unified framework. Newton's Gravitational Law, Gauss' Electrostatics Law and Biot-Savart's Electromagnetism Law are derived from first principles. Gravitational Lensing and Mercury Perihelion Precession are replicated within the theory. Unification symmetry is defined for all the existing forces. This alternative model does not require Strong and Electroweak forces. A 4D Shock-Wave Hyperspherical topology is proposed for the Universe which together with a Quantum Lagrangian Principle and a Dilator based model for matter result in a quantized stepwise expansion for the whole Universe along a radial direction within a 4D spatial manifold. The Hypergeometrical Standard Model for matter, Universe Topology and a new Law of Gravitation are presented. Newton's and Einstein's Laws of Gravitation and Dynamics, Gauss Law of Electrostatics among others are challenged when HU presents Type 1A Supernova Survey results. HU's SN1a results challenge current Cosmological Standard Model (L-CDM) by challenging its Cosmological Ruler d(z). SDSS BOSS dataset is shown to support a new Cosmogenesis theory and HU proposal that we are embedded in a 5D Spacetime. The Big Bang Theory is shown to be challenged by SDSS BOSS dataset. Hyperspherical Acoustic Oscillations are demonstrated in the SDSS BOSS Galaxy density. A New de-Broglie Force is proposed.
    Źródło:
    World Scientific News; 2017, 82; 1-90
    2392-2192
    Pojawia się w:
    World Scientific News
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ontologiczne i epistemologiczne aspekty pojęcia „ex nihilo” w modelach kosmologicznych kwantowej kosmogenezy
    Ontological and epistemological aspects of the models of quantum cosmogenesis cosmology
    Autorzy:
    Szydłowski, Marek
    Tambor, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/431174.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    quantum cosmogenesis
    ex nihilo
    universe
    kosmogeneza kwantowa
    wszechświat
    Opis:
    This paper studies the ontology of the term “ex nihilo” as used by physicists in the context of constructing quantum cosmogenesis models. The meaning of the term “ex nihilo” in the representative approaches of Tryon and Fomin, Zeldovich–Grishchuk, Vilenkin and Hartle–Hawking is indicated and, in each case, the word “nothing” turns out to be actually “something”. We also examine the epistemological status of quantum cosmogony models and show that they are effective theories of the early evolution of the universe at the Planck epoch. These theories’ baseline – the low level of emergence – is always a physical reality (e.g. quantum vacuum fluctuations). The high level of emergence is a de Sitter universe. The mechanisms of emergence are quantum processes and lead to a classical world. The multiplicity of these approaches corresponds to the different proposals for quantum mechanism. Moreover, the paper undertakes Woleński’s question: “Is physics based on philosophical assumptions?” The question is placed in the context of cosmology understood as the physics of the universe. We argue that if such assumptions cannot be found in the models of quantum cosmogony, neither can they be found in cosmology as such. In the paper it is demonstrated that all models of quantum origin are realizations of the idea of emergence of the classical world from quantum rules acting in the quantum universe, thus a lower state of the emergence cannot be empty at the very beginning.
    W pracy przedstawiamy modele kosmologiczne kosmogenezy kwantowej. Wszechświat powstaje w nich na drodze pewnego mechanizmu kwantowego. W pracy wskazujemy też na różne ontologie terminu ex nihilo stosowanego przez fizyków proponujących modele kosmogenezy kwantowej. Za każdym razem wskazujemy, że owo „nic” jest „czymś”: a to punktem w podejściu S. Hawkinga, zbiorem pustym w interpretacji G. McCabe’a, stanem próżni kwantowej, zerowym stanem nicości czasoprzestrzeni, etc. W kontekście krytyki modeli kosmogenezy kwantowej stawiamy dwa problemy: (1) Jaka jest ontologia modeli kosmogenezy kwantowej ex nihilo; dokładnie samego stanu ex-nihilo? (2) Jakie jest wyjaśnienie faktu, że fizycy używają terminu „nicość”, który należy do obszaru filozofii czy też teologii, gdy w praktyce badawczej okazuje się, że zawsze zakładana jest jakaś rzeczywistość, którą banalizują. Na pierwsze z postawionych wcześniej pytań odpowiadamy, że w fizyce i kosmologii kwantowej nie jest możliwe zbudowanie modelu kosmogenezy kwantowej ex nihilo, oraz że te konstrukcje teoretyczne powinny być nazywane modelami emergentnymi: z pewnej rzeczywistości kwantowej wyłania się nowa rzeczywistość wszechświata klasycznego. Metod opisu tego przejścia dostarczają teorie efektywne a rekonstrukcja poznawcza daje się ująć w postaci procesu emergencji epistemologicznej. Na drugie pytanie odpowiadamy, powołując się na klasyczne rozróżnienie Reichenbacha kontekstu odkrycia i kontekstu uzasadniania. Pisząc wstępy do swoich prac badawczych, fizycy starają się je odpowiednio zareklamować i nadać im marketingowe tytuły. W dalszej części pracy przedstawiany jest rachunek, w którym muszą oni poczynić pewne założenia, aby wyprowadzić z formalizmu wnioski o charakterze fizycznym. W tej zasadniczej części pracy tkwią założenia co do tego, jak rozumiana jest nicość. Nasze badania ontologii terminu ex nihilo w modelach kosmologicznych powstania wszechświata są również motywowane próbą odpowiedzi na klasyczne pytanie Jana Woleńskiego: „czy w fizyce występują założenia o charakterze filozoficznym?”. My adresujemy to pytanie do kosmologii rozumianej jako fizyka wszechświata. Jeśli chcemy szukać założeń filozoficznych w fizyce, to właśnie w początkach wszechświata. Case study modeli kosmogenezy kwantowej pokazuje explicite, że takich założeń nie czynimy w praktyce badawczej, chociaż używanie terminu metafizycznego ex nihilo mogłoby to sugerować.
    Źródło:
    Studia Philosophiae Christianae; 2015, 51, 1; 141-163
    0585-5470
    Pojawia się w:
    Studia Philosophiae Christianae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Religia i nauka w myśli Pierre’a Teilharda de Chardin (1881–1955)
    Religion and Science in the Pierre Teilhard de Chardin Works (1881–1955)
    Autorzy:
    Waloszczyk, Konrad
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31343085.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Filozofii i Socjologii PAN
    Tematy:
    kosmogeneza
    ewolucja
    świadomość
    noosfera
    religia
    nauka
    technika
    cosmogenesis
    evolution
    consciousness
    noosphere
    religion
    science
    technology
    Opis:
    Celem niniejszego tekstu nie jest szczegółowa analiza myśli francuskiego jezuity, ale przypomnienie niektórych jej głównych tez ze szczególnym uwzględnieniem nauki i religii. Poświęcam też nieco miejsca ich krytyce. W końcowej części stawiam pytanie, czy tezy te są w jakikolwiek sposób falsyfikowalne.
    The aim of the article is a concise presentation of the main traits of the Pierre Teilhard de Chardin thought with special attention to the relationship between religion and science. There is a widely accepted opinion in commentaries to Teilhard that he has done with a far going reconciliation of these domains of culture. He has shown them up as two meridians which do not merge but are bound to converge as they approach the pole. The article also contains a reply to the critique of the Teilhardian thought put forward by some philosophers and biologists: Bertrand Russell, Peter Medawar, Richard Dawkins, Władysław Kunicki–Golfinger and Zdzisława Piątek. Their contention is that a higher consciousness is not superior to the lower, and that evolution has no direction. But how can they explain that people often love to know for its own sake? And why more cerebrated and more conscious creatures appeared in evolution not randomly and not before but always after less conscious ones? Furthermore a question has been raised whether the Teilhard’s system is in some way falsifiable. The answer has been suggested that the remarkable scientific and technological progress and the greatest in the human history wave of globalization, which all took place after his death (1955), seem to confirm his ideas.
    Źródło:
    Filozofia i Nauka; 2016, 4; 81-94
    2300-4711
    2545-1936
    Pojawia się w:
    Filozofia i Nauka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The sacral function of language, literature and the Bible in the context of Borislav Pekić’s novel "The Time of Miracles"
    Autorzy:
    Ḱulavkova, Katica
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/677780.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    sacral function
    mythogenesis
    cosmogenesis
    perlocutionary act of speech
    archetype
    biblical myth
    parody
    Bible
    The Time of Miracles
    Borislav Pekić
    Opis:
    The sacral function of language, literature and the Bible in the context of Borislav Pekić’s novel The Time of Miracles This essay promotes the thesis about mythogenesis as a form of cosmogenesis. It also addresses the sacral function of language in literature and in the Bible. It follows an approach according to which Biblical myths are constantly re-created (Lk. 11; Jn. 9) and their archetypal schemata – actualized. Specifically, the paper demonstrates that through the actualization of the mythical narratives from the Bible, the universal archetype of the Miracle (mystery, secrecy) is essentially actualized. This interpretation is made on the basis of two illuminative fragments from the novel The Time of Miracles (1965) by the contemporary Serbian writer Borislav Pekić (1930–1992).Borislav Pekić reads the coded language of the mytho-biblical mysterious vision of reality with meticulous, historical, social, political, and psychological attention, and yet, instead of submitting it to a radical parody of hyper-realistic qualities, he demythologizes them only to re-mythologize the most sensitive sacral places in the mythical-biblical matrix: the miracles of Jesus. Pekić creates a mythopoetic chronotope of a “time of miracles and deaths”. In contrast to the usual categories – mythical time, historical time, time of dreams, he introduces the category of “time of miracles” or, in other words, “miraculous time”. “Time” itself, understood as a replica of the Being, initiates the question of miracle creation as a radical type of mythogenesis. Connecting Christian miracles with death, Pekić actualizes the archetypical vision of the resurrection. He knows that the modern world, whose humanism is put at stake, needs a spiritual renaissance (resurrection). Only upon the foundations of the renewed spirituality can a more humane civilization be established.Pekić’s novel, sensitive to the antinomies of reality and of the human psyche, reaffirms the principle of the fictional, regardless of whether it has been based on biblical narratives. Contrary to the stereotypical Christian perspective of the miracle, Pekić creates an individual performance of the miracle, both sceptical and emphatic, both biblical and imaginary. Pekić demystifies the Christian story through the prism of pre-Christian consciousness, subtly pointing to the need of renewal of free, non-canonical thought. This context implies the affirmation of the vitality of the multifocal and carnivalized pagan matrix, without rejecting the importance of the Christian one. As a result, the novel The Time of Miracles is experienced as a “perlocutionary act of speech” in which the latent, sacral function of language is activated, its power to transform the worldview, and indirectly, the world itself. Sakralna funkcja języka, literatury i Biblii w kontekście powieści Borislava Pekicia Czas cudów W artykule wysuwa się tezę o mitogenezie jako formie kosmogenezy oraz podejmuje problematykę sakralnej funkcji języka w literaturze i Biblii. W pracy zastosowano podejście, zgodnie z którym mity biblijne są stale od-twarzane (Łk 11, Jn 9) oraz stale reaktualizowane są ich archetypowe schematy. W tekście omawia się zatem kwestię aktualizacji mitycznych narracji z Biblii, nade wszystko zaś – uniwersalnego archetypu Cudu (tajemnicy, sekretu). Prezentowana interpretacja oparta jest na dwóch fragmentach z powieści Czas cudów (1965) współczesnego serbskiego pisarza Borislava Pekicia (1930–1992).Borislav Pekić czyta zakodowany język mitologiczno-biblijnej wizji rzeczywistości ze skrupulatną historyczną, społeczną, polityczną i psychologiczną uwagą. Co więcej, zamiast poddać ją radykalnej hiperrealistycznej parodii, demitologizuje ją tylko po to, aby ponownie re-mitologizować najbardziej drażliwe sakralne miejsca mityczno-biblijnej matrycy – cuda Jezusa. Pekić tworzy mitopoetyczny chronotyp „czasu cudów i śmierci”. W przeciwieństwie do zwykłych kategorii – czasu mitycznego, czasu historycznego, czasu snów – wprowadza kategorię „czasu cudów” lub, innymi słowy, „cudownego czasu”. Sam „czas”, rozumiany jako replika Bycia, inicjuje pytanie o stworzenie cudu jako swoisty typ mitogenezy. Łącząc chrześcijańskie cuda ze śmiercią, Pekić aktualizuje archetypową wizję zmartwychwstania. Wie, że współczesny świat, którego humanizm jest zagrożony, potrzebuje duchowego renesansu (zmartwychwstania). Tylko na fundamentach odnowionej duchowości można bowiem ustanowić bardziej ludzką cywilizację.Powieść Pekicia, wrażliwa na antynomie rzeczywistości oraz antynomie ludzkiej psychiki, potwierdza kreacyjną moc fikcji, niezależnie od tego, czy jest oparta na biblijnych narracjach. W przeciwieństwie do stereotypowej chrześcijańskiej interpretacji cudu Pekić tworzy jego indywidualne przedstawienie, zarówno sceptyczne, jak i empatyczne, biblijne, jak i wyobrażeniowe. Pekić demistyfikuje chrześcijańską historię przez pryzmat przedchrześcijańskiej świadomości, subtelnie wskazując na potrzebę odnowienia niezależnej myśli niekanonicznej. Ten kontekst implikuje potwierdzenie witalności wieloogniskowej i skarnawalizowanej pogańskiej matrycy, nie odrzucając znaczenia chrześcijańskiego. W rezultacie powieść Czas cudów odbierana jest jako perlokucyjny akt mowy, w którym uaktywnia się ukryta, sakralna funkcja języka, jego moc przekształcania światopoglądu, a pośrednio – samego świata.
    Źródło:
    Slavia Meridionalis; 2018, 18
    1233-6173
    2392-2400
    Pojawia się w:
    Slavia Meridionalis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies