Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Constantinople" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 62
Tytuł:
Чий е този град? Завладяването на Константинопол и проблематичното османско наследство в българската култура
Autorzy:
Аретов [Aretov], Николай [Nikolaĭ]
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/677826.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Constantinople
Turkish heritage
Bulgarian culture
Opis:
Whose is this city? The conquest of Constantinople and the problematic Ottoman legacy in Bulgarian cultureOttoman legacy is curious topic in Bulgarian cultural studies. Despite the overall quest for prestigious legacies and heritages (Antique, Thracian, even Byzantine, not to mention Slav and Proto-Bulgarian), it is still neglected and even rejected. Mass-consciousness admits some traces and influences in the field of material culture, in cuisine, rarely in traditional costumes and even more rarely in customs. Ottoman legacy is often seen as ‘legacy of shame’ from witch modern Bulgarians should deliberate themselves.The paper deals with one particular Bulgarian image of the key event in the interrelations between Balkan peoples and Ottomans – the conquest of Constantinople (1453). Starting from the problematic differentiations between the “own” and “alien” the paper presents one odd dramatic work on that topic, written in verses by Svetoslav Milarov in 1871–1873 and published in full text in 1883. The analysis puts this work in the context of other mythical plots such as the Fall of Bulgarian Kingdom and different perspectives toward it.   Czyje jest to miasto? Podbój Konstantynopola i problematyczne osmańskie dziedzictwo w kulturze bułgarskiej Dziedzictwo osmańskie stawia interesujące wyzwania przed bułgarskimi badaczami kultury. W nurcie powszechnych dążeń do wskazywania korzeni nobilitujących Bułgarów (antyk, Tracja, Bizancjum, nie wspominając o Słowianach i Protobułgarach) dziedzictwo osmańskie jest systematycznie pomijane czy wręcz kwestionowane. Potoczna świadomość zbiorowa uznaje obecność osmańskich wpływów i śladów w kulturze materialnej, w kuchni, rzadziej w obyczajach. Dziedzictwo osmańskie uznawane jest zwykle za „wstydliwe”, a zatem za takie, od którego Bułgarzy winni się uwolnić.Autor analizuje różne teksty dotyczące kluczowego wydarzenia w stosunkach między Bułgarami i innymi narodami bałkańskimi a Otomanami – zdobycia Konstantynopola (1453). Punktem wyjścia jest refleksja na temat zmienności kategorii „swoje” i „obce”, zwłaszcza w odniesieniu do najważniejszego miasta Półwyspu Bałkańskiego. Podobną dynamikę można dostrzec w greckich pieśniach ludowych na temat wspomnianego wydarzenia, ciekawy jest też sposób jego przedstawienia w bułgarskim folklorze (pieśni i podania ludowe). Szczególną uwagę poświęcono osobliwym, mało znanym dramatom i wierszom Swetosława Miłarowa z lat 1871–1873, w całości opublikowanym w 1883 roku. Autor artykułu sytuuje te utwory w kontekście innych mitologii (zwłaszcza dotyczących upadku pierwszego państwa bułgarskiego) z różnych perspektyw, zestawia je też z analogicznymi konstrukcjami narodowych mitologii Serbów oraz innych bałkańskich narodów chrześcijańskich.
Źródło:
Slavia Meridionalis; 2011, 11
1233-6173
2392-2400
Pojawia się w:
Slavia Meridionalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Сибирский митрополит Игнатий (Римский-Корсаков) и его отношение к грекам
Metropolitan Ignatius (Rimsky-Korsakov) from Siberia and his attitude to the Greeks
Autorzy:
Nikulin, Ivan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/420435.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Ignacy (Rymski-Korsakow)
koncepcja „konstantynopolskiego (bizantyjskiego) dziedzictwa”
Filhellenizm
stosunek do Greków
Ignatius (Rimsky-Korsakov)
the concept of „constantinople (byzantium) heritage”
respectful attitude tothe Greeks
attitude to the Greeks
Opis:
Metropolita Syberyjski Ignacy (Rymski-Korsakow) aktywnie uczestniczył w życiu Kościoła prawosławnego w Rosji w ostatnim ćwierćwieczu XVII wieku. Jest on jednym z ideologów carstwa Moskiewskiego. Na podstawie analizy jego opublikowanych i niepublikowanych dzieł, a także innych źródeł, możemy dokładnie prześledzić jego stosunek do Greków, greckiego prawosławia, języka i kultury. Ogólnie rzecz biorąc, biskupa Ignacego (Rymskiego-Korsakowa) można nazwać zwolenikiem filhellenizmu. Odwoływał się on do autorytetu prawosławnego Wschodu nie tylko w swoich pisemnych pracach, ale najwyraźniej znał język grecki. Filhellenizm Ignacego nie ograniczało się wyłącznie do zachwytu nad prawdziwością wiary Greków, ale było również silnym pragnieniem, aby uwolnić ich od panowania osmańskiego. Jego pogląd na Patriarchaty Wschodu i ich przedstawicieli opierał się na koncepcji „konstantynopolskiego (bizantyjskiego) dziedzictwa”, dominującej w oficjalnej ideologii carstwa Moskiewskiego w drugiej połowie XVII wieku.
Siberian metropolitan Ignatius (Rimsky-Korsakov) active took part in the church’s life in the last third of the XVII century and was one of the ideologists of the Moscow kingdom. His attitude to the Greeks, Greek Orthodoxy, language and culture is well discovered on an analysis of his published and unpublished writings and other works. Ignatius can be called as a philhellenist. In his works he referred to the authority of the Orthodox East and apparently he knew the Greek language. His respectful attitude to the Greeks was not simply the delight of their faith. He was also a strong desire to free them from the Ottoman rule. His views of the Eastern patriarchates and their representatives were based on the concept of “Constantinople (Byzantium) heritage”. This theory prevailed in the official Moscow ideology in the second half of the XVII century.
Źródło:
ELPIS; 2013, 15; 153-157
1508-7719
Pojawia się w:
ELPIS
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Повесть о юноше и чародее в славянской книжности
Autorzy:
Gritsevskaya, Irina M.
Lytvynenko, Viacheslav V.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31234089.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Athanasius of Alexandria
young man
magician
Mesites
patrician
Theodulus
eparch
notarius
Constantinople
Prolog
Paterik
Opis:
A Narrative about a Young Man and the Magician Mesites in the Slavonic Medieval Tradition. This article is devoted to the study of the Narrative about the Young Man and Magician that widely circulated in the Medieval Slavonic tradition. The authors analyze the existing versions of the Narrative that formed part of the Svodny Paterik and Prolog, and also establish the closest Greek sources. The study explores various Slavonic and Greek recensions of the Narrative and offers their textual analysis. The Slavonic and Greek versions of the text are placed in the Appendix.
Źródło:
Studia Ceranea; 2022, 12; 437-464
2084-140X
2449-8378
Pojawia się w:
Studia Ceranea
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Константинопол; Никeя; Михаил Хониат; Михаил VIII Палеолог
Between Constantinople and Constantinople: Nicaea as a capital and its role in 13th century
Autorzy:
Leszka, Mirosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/909904.pdf
Data publikacji:
2012-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Константинопол
Никeя
Михаил Хониат
Михаил VIII Палеолог
Constantinople
Nicaea
Michael Choniates
Michael VIII Palaeologus
Konstantynopol
Nikea
Niketas Choniates
Michał VIII Paleolog
Opis:
Bithynian Nicaea functioned as a capital of the Byzantine state for just under sixty years. Despite that temporariness, the city was able to perform a majority of the roles of the capital ‘Constantinopolitan style’. It was a residence of an emperor and a patriarch, a place of the imperial coronations, a centre of culture and science, a stately city under particular imperial protection. It lacked but one, irretrievable feature – it was not Constantinople itself. Michael Choniates wrote that Nicaea was a Babylon for the Byzantines and after completing their repentance there they would be allowed to return to the City, their ‘promised land’. That prophecy was fulfilled in the summer of 1261, when Constantinople fell into the hands of Michael VIII Palaeologus.
Źródło:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2012, 19, 1; 39-49
0239-4278
2450-3177
Pojawia się w:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Иоанн Дамаскин как вероятный автор древнеболгарской службы константинопольскому патриарху Герману I
John of Damascus as a Tentative Author of the Old Bulgarian Liturgical Service for Patriarch Germanus I of Costantinople
Johannes von Damascus als vermutlicher Autor des altbulgarischen Dienstes zu Ehren des Konstantinopel-Patriarchen German I
Jan Damasceński jako prawdopodobny autor starobułgarskiej służby ku czci konstantynopolitańskiego patriarchy Germana I
Autorzy:
Temčinas, Sergeius
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/494563.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:
John of Damascus
Old Bulgarian liturgical Service
Germanus I
Patriarch of Constantinople
Opis:
The paper discusses the possibility that the Old Church Slavonic liturgical Service for Patriarch Germanus I of Constantinople is not an original Old Bulgarian composition, as is believed in modern scholarship, but a translation from an unknown (lost or still unidentified) Greek original. As a result of a retranslation of the Slavonic incipita of its Canon into Greek, it was possible to reconstruct (with varying range of probability) the original Greek acrostic which testifies to the translational nature of the Old Church Slavonic text of the Canon. Its author may be tentatively identified with the Greek hymnographer John of Damascus.
Źródło:
Rocznik Teologiczny; 2012, 54, 1-2; 153-166
0239-2550
Pojawia się w:
Rocznik Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zdobycie Konstantynopola
Autorzy:
Villehardouin, Geoffroy (de).
Współwytwórcy:
Pentek, Zdzisław. Tłumaczenie Wstęp Opracowanie
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Poznań : Wydawnictwo Poznańskie
Tematy:
Villehardouin Geoffroy de (1148-1213). Conquête de Constantinople
Bitwa o Konstantynopol (1203-1204)
Historiografia Francja 13 w.
Opis:
Podst. tł.: "La conquête de Constantinople" 1938-39.
Bibliogr. Indeksy.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
Wyobraźnia i zmysły w nabożeństwie bizantyjskim w VI w. na przykładzie hymnów Romana Melodosa
The Imagination and the Senses in the Christian Service in the Sixth Century on the Example of the Hymns of Romanos the Melodist
Autorzy:
Dźwigała, Katarzyna Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/585262.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
hymnografia bizantyjska
Roman Melodos
kontakion
nabożeństwo bizantyjskie
liturgia bizantyjska
Konstantynopol w VI w.
byzantine hymnography
Romanos the Melodist
byzantine service
byzantine liturgy
sixth-century Constantinople
Opis:
W kontakiach Romana Melodosa odnajdziemy wiele informacji wskazujących na to, w jaki sposób postrzegano nabożeństwo chrześcijańskie w Konstantynopolu w VI w. Na podstawie lektury tekstów możemy zaobserwować, że śpiewanie hymnu miało na celu nie tylko to, aby opowiedzieć wątek biblijny, lecz aby odegrać go, jak gdyby znów miał miejsce. Celem poety było zaangażowanie umysłów i ciał słuchaczy, by pomóc im wyobrazić sobie, że są uczestnikami opowieści biblijnej. Taki stosunek do chrześcijańskiego nabożeństwa jest związany ze zmianą w odbiorze liturgii bizantyjskiej w VI w.
In the kontakia of Romanos the Melodist we find information about the attitude to Christian service in the sixth-century Constantinople. Reading the texts we can see that singing the hymn was not only to tell the biblical story but to enact it as if it took place again. The purpose of the poet was to involve the mind and the body of the audience to help them imagine that they take part in the story. This attitude to Christian worship is associated with the change in perception of the Byzantine liturgy in the sixth century.
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2016, 22, 48; 499-511
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Vignetten von Konstantinopel in den Mittelalterlichen und Frühneuzeitlichen Karten. Die Entwicklung eines Graphischen Topos der Stadt (Winiety Konstantynopola na mapach średniowiecznych i wczesno-nowożytnych. Ewolucja graficznego toposu miasta)
Vignettes of Constantinople in the medieval and early modern maps. The evolution of a graphic topos of the city
Autorzy:
Kochanek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613062.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Konstantinopel
Vignetten
mittelalterliche und frühneuzeitliche Karten
medieval and early modern Maps
Constantinople
vignettes
Opis:
The article is based on the analysis of 45 vignettes of Constantinople, which are on the maps created in the years 775-1679. This study has been divided into two parts. The first part contains „metrics” of the analyzed maps (1-41B), arranged in chronological order, and table (I), in which reproductions of the above-mentioned 45 vignettes of the Greek Metropolis were placed. The layout of this table corresponds with the layout of the „metrics” of the maps. The second part of the article consists of seven tables (II-VIII), in which the material from table I was used. These tabular statements represent different variants of the graphic topos of Constantinople, accompanied by analytical comments. And so table II groups vignettes presenting Constantinople as a fortified town. Table III collects, in turn, vignettes that depict the City as a donjon or burg. Table IV contains the vignettes on which Constantinople has a scheme of the defensive city gate. Table V, in turn, shows the evolution of the graphic topos of the City, in which the elements of sacral architecture dominate, emphasizing the importance of Constantinople as one of the capitals of Pentarchy. Table VI, on the other hand, collects mini view (vedute) of the Greek Metropolis. In turn, Table VII shows the city’s fortifications from the profile, and in front of them locates the Genoese district of Pera, lying on the other side of the Golden Horn. Finally, the last table (VIII) presents the vignettes whose graphic content does not fit into any of the above mentioned topoi. As a consequence, the article distinguishes six graphical topoi of Constantinople (Table II-VII), which can be found on its cartographic vignettes between 775 and 1679.
Artykuł jest oparty na analizie 45 winiet Konstantynopola, które znajdują się na mapach powstałych w latach 775-1679. Opracowanie niniejsze zostało podzielone na dwie części. Pierwsza część zawiera „metryki” analizowanych map (1-41B), ułożone w porządku chronologicznym, oraz tabelę (I), w która umieszczono reprodukcje wspomnianych wyżej 45 winiet greckiej metropolii. Układ tej tabeli koresponduje z układem „metryk” map. Druga część artykułu składa się z siedmiu tabel (II-VIII), w których wykorzystano materiał z tabeli I. Te tabelaryczne zestawienia przedstawiają różne warianty graficznego toposu Konstantynopola, a towarzyszą im analityczne komentarze. I tak tabela II grupuje winiety prezentujące Konstantynopol jako miasto-twierdzę. Tabela III zbiera z kolei winiety, które wyobrażają Miasto w formie donżonu lub burgu. Tabela IV zawiera winiety, na których Konstantynopol posiada schemat bramy obronnej. Z kolei tabela V ukazuje ewolucję graficznego toposu miasta, w którym dominują elementy architektury sakralnej, podkreślając znaczenie Konstantynopola jako jednej ze stolic Pentarchii. Natomiast tabela VI zbiera mini-weduty greckiej metropolii. Z kolei tabela VII ukazuje fortyfikacje Miasta z profilu, a naprzeciw nich lokalizuje genueńską dzielnicę Pera, leżącą po drugiej stronie Złotego Rogu. Wreszcie ostatnia tabela (VIII) przedstawia te winiety, których graficzna treść nie przystaje do żadnego z wyżej wymienionych toposów. W konsekwencji artykuł wyróżnia sześć graficznych toposów Konstantynopola (tab. II-VII), uchwytnych na jego kartograficznych winietach między rokiem 775 a 1679.
Źródło:
Vox Patrum; 2018, 70; 395-448
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Vignette of Constantinople on the "Tabula Peutingerianana". The Column of Constantine or the Lighthouse
Autorzy:
Kochanek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/682172.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
vignette of Constantinople
the Column of Constantine
lighthouse
„Tabula Peutingeriana”
Opis:
The article contains the analyses of 40 descriptions of the vignette of Constantinople in Tabula Peutingeriana created between the years 1768 and 2018. The number of these descriptions is not at all complete, however, it seems to give quite a representative survey of how has this vignette been interpreted throughout the last 250 years. Among these descriptions, merely five authors (H. Thiersch – 1909; F. Castagnoli – 1960; A. and M. Levi – 1967 and M. Reddé – 1979) believe that one of the elements of that vignette is a lighthouse. The article explains the origin of this erroneous interpretation on the basis of the edition of Tabula Peutingeriana from the year 1753, prepared by F.C. von Scheyb, and repeated by K. Mannert (1824), E. Desjardins (1869–1874) and K. Miller (1888), as well as of the observations in this field made by H. Gross (1913) and W. Kubitschek (1917). What is today regarded as the most probable interpretation of the element of that vignette, referred to as the lighthouse is the thesis that what is referred to here, is the Constantine’s Column, on whose top there is the statue of the founder of the Second Rome. If we assume the second half of the 4th century as the time when Tabula Peutingeriana was created, then the Constantinople vignette would be the oldest graphic presentation of that column. However, the graphics of the vignette is far from the descriptions of Constantine’s column in the Byzantine sources. That might result from a simple mistake made by the later copiers, or it can also be the effect of their conscious modifications of the most important vignettes on the map. For the Constantinople vignette, compared to the vignettes of Rome and Antioch, seems to contain a certain symbolic code, which allows for dating the copy of map stored today in Vienna. It seems that the original map could have been created, as it seems, in the 2nd half of the 4th century, as it is traditionally assumed. Probably it had been graphically retouched quite substantially (at least as far as the vignettes of Rome and Constantinople are concerned, joined in a strict mutual relationship) in the Carolingian period, and, more exactly, in the 1st half of the 9th century, and then, for the second time, the map underwent modifications aimed at updating its contents in the 13th century.
Źródło:
Studia Ceranea; 2019, 9; 475-521
2084-140X
2449-8378
Pojawia się w:
Studia Ceranea
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Unia florencka
The Union of Florence
Autorzy:
Grzywaczewski, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27316469.pdf
Data publikacji:
2022-12-30
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne im. św. Jana Pawła II Diecezji Siedleckiej
Tematy:
Unia florencka
Unia brzeska
Syropoulos
Konstantynopol
Florencja
Union of Florence
Union of Brest
Constantinople
Florence
Opis:
Artykuł przedstawia w skrócie przebieg obrad Soboru w Ferrarze i Florencji, które zostały zakończone podpisaniem unii pomiędzy Kościołem katolickim a greckim Kościołem prawosławnym w 1439 roku. Debata odbywała się okresie tuż przez upadkiem Konstantynopola (1453). Jest też zarys sytuacji po Soborze w Grecji oraz w Królestwie Polsko-Litewskim. Oryginalność artykułu polega na tym, że jest on opracowany w oparciu o zapiski Sylwestra Syropoulosa, diakona i eklezjarchy (kanonika) z bazyliki Hagia Sofia, który był przeciwnikiem unii z Zachodem, ale w swojej relacji starał się o obiektywność. W Polsce Unia florencka jest uważana za wstęp do Unii brzeskiej (1596).
The article presents in abbreviation the context of the Union of Florence in 1439 between the Catholic Church in the West and the Orthodox Church in Greece. It is a presentation according to the “Memoires” of Silvester Syropoulos, a clerk associated to Hagia Sofia. He belonged to the adversaries of this union. He signed it, as many bishops, under emperor’s pressure. Emperor John VIII Paleologos supported the project of union with the West in the hope of military support against the Turks. In fact, the governors of the West (pope and kings) were not able to grand such a support to Greece, even if they tried to do it. The fall of Constantinople (1453) harmed relationship between the Latin and Greek Churches. The Union of Florence concerned Polish Kingdom because on its territory lived many people of orthodox rite. The Union of Florence is considered in Poland as preparation for the Union of Brest (1596).
Źródło:
Teologiczne Studia Siedleckie; 2022, XIX/19; 341-358
1733-7496
Pojawia się w:
Teologiczne Studia Siedleckie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Translation and Transformation of John Chrysostom’s Urban Imagery into Old Church Slavonic
Autorzy:
Dimitrova, Aneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032070.pdf
Data publikacji:
2020-12-23
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
John Chrysostom
literary reception
translations into Old Church Slavonic
urban life
Antioch
Constantinople
Opis:
John Chrysostom was not only one of the most prolific and influential authors of late antiquity but also a renown preacher, exegete, and public figure. His homilies and sermons combined the classical rhetorical craft with some vivid imagery from everyday life. He used descriptions, comparisons, and metaphors that were both a rhetorical device and a reference to the real world familiar to his audience. From 9th century onwards, many of Chrysostom’s works were translated into Old Church Slavonic and were widely used for either private or communal reading. Even if they had lost the spontaneity of the oral performance, they still preserved the references to the 4th-century City, to the streets and the homes in a distant world, transferred into the 10th-century Bulgaria and beyond. The article examines how some of these urban images were translated and sometimes adapted to the medieval Slavonic audience, how the realia and the figures of speech were rendered into the Slavonic language and culture. It is a survey on the reception of the oral sermon put into writing, and at the same time, it is a glimpse into the late antique everyday life in the Eastern Mediterranean.
Źródło:
Studia Ceranea; 2020, 10; 63-82
2084-140X
2449-8378
Pojawia się w:
Studia Ceranea
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Trisagion Riots (512) as an Example of Interaction between Politics and Liturgy
Autorzy:
Ginter, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/682407.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Trisagion
liturgy
Antioch
Constantinople
Anastasius I
Monophysitism
theopaschism
state-Church relations
Ecclesiastical politics
Opis:
This article explores the political and cultural context of the riots provoked by changes in the Trisagion (512). Along with the advancing integration of the Byzantine Empire with Christianity, the state’s interest in theological problems increased; these problems were also reflected in the liturgy. Worship was used as a tool of imperial policy. This mutual interaction between politics and liturgy can be observed particularly clearly in the history of the Trisagion. This hymn, in its primitive form appearing in the book of Isaiah (as the familiar Sanctus Sanctus Sanctus), had two interpretations from the first centuries. According to the first one, the hymn referred to God, or – with the development of theology – to the whole Holy Trinity. According to the second interpretation (probably originating from Antioch), it referred to Christ. Already in the 4th century, the Trisagion entered the liturgy. In the middle of the 5th century, we encounter a new version of the Trisagion (known as SanctusDeus, Sanctus Fortis), which was an elaboration of the above-mentioned hymn. It also found use in the liturgy and originally had a Trinitarian sense. The Monophysites, in order to give the hymn an anti-Chalcedonian sense, added to it the expression who was crucified for us; this makes the hymn unambiguously Christological, but it may also suggest theopaschism (all of the Trinity was crucified). In Antioch, where the Trisagion first appeared in that form (and where the hymn had always been interpreted as referring to Christ), this addition did not provoke protests from the Chalcedonians. However, when the Monophysite emperor Anastasius decided to introduce this version to the liturgy in Constantinople, the inhabitants of the capital – accustomed to understanding the Trisagion in the Trinitarian sense – interpreted the change as an offence against the Trinity. This caused the outbreak of the Trisagion riots (512). Not long afterwards, restoring the anthem in the version without the addition became one of the postulates of military commander Vitalian’s rebellion against Anastasius. Thus, in the case under analysis, we see theology and liturgy blending with current politics; one and the same hymn could be understood as heretical in one city and as completely orthodox in another.
Źródło:
Studia Ceranea; 2017, 7; 41-57
2084-140X
2449-8378
Pojawia się w:
Studia Ceranea
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Lost Cameo, the Vanished Statue of the Emperor and Constantine as a New Alexander
Zaginiona kamea, nieistniejący posąg cesarza i Konstantyn jako Nowy Aleksander
Autorzy:
Grotowski, Piotr Ł.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158126.pdf
Data publikacji:
2022-12-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Konstantyn Wielki
Kamień Pomorski
Kamea
Konstantynopol
Aleksander Macedoński
Constantine the Great
Alexander Macedon
Cammin
cameo
Constantinople
Opis:
The aim of this paper is to propose a reinterpretation of the meaning of the lost colossus of Constantine the Great from the Forum of his name in Constantinople, in the light of the iconography of the emperor on the cameo from the cathedral in the Pomeranian town of Cammin. Although the gem was lost during the last war, it is known to us thanks to archival photographs and the plaster cast housed at Göttingen University. On this basis, Gerda Bruns associated the jewel with the statue of Constantine on the porphyry column in the New Rome, and her identification has since been widely accepted by the scholarly milieu. In recent years one has been able to observe growing popularity of this interpretation among researchers, who however refrain in their studies from pointing to the consequences of such a reconstruction of the statue’s form. The author of this paper points out that Constantine purposefully chose the iconographical type of Alexander-ktistes as a model for his own representation in order to allude to his great predecessor and the founder of a number of cities which bore his name. The iconography of the statue became then a part of the programme of the celebrations arranged on the occasion of the dedication of Constantinople, in which numerous references to Alexander played the key role. This new understanding of the colossus, placing its significance within the frames of political propaganda, better matches the actual historical circumstances and the ruler’s attitude towards Christendom than traditional interpretations which recognised the statue as Helios or Apollo, and thus introduced an incoherence — difficult to explain — in Constantine’s attitude towards the new religion. This cumbersome question, which baffled the inquisitive minds already in the Constantinople of the Byzantine era, will be considered unsubstantial if we correctly interpret the monument on the Forum solely in the political and propagandistic context.
Celem niniejszego artykułu jest reinterpretacja znaczenia zaginionego posągu Konstantyna z noszącego jego imię Forum w Konstantynopolu w świetle ikonografii cesarza na kamei z katedry w Kamieniu Pomorskim. Choć gemma ta zaginęła podczas ostatniej wojny, jej wygląd jest nam znany dzięki archiwalnym fotografiom i gipsowemu odlewowi przechowywanemu na Uniwersytecie w Getyndze. Na ich podstawie Gerda Bruns podjęła próbę połączenia wyobrażenia na klejnocie z rzeźbą cesarza na porfirowej kolumnie w Nowym Rzymie, a zaproponowana przez nią identyfikacja spotkała się z życzliwym przyjęciem w środowisku naukowym. W ostatnich latach można zaobserwować wzrastającą popularność owej interpretacji wśród badaczy, którzy jednak powstrzymują się w swoich pracach przed określeniem treści niesionych przez taką rekonstrukcję formy posągu. Autor artykułu stara się wykazać, że Konstantyn celowo sięgnął po ikonograficzny typ Aleksandra-ktistesa jako wzór dla własnego przedstawienia, czyniąc tym samym aluzję do swojego wielkiego poprzednika, a zarazem fundatora wielu miast noszących jego własne imię. Ikonografia posągu wpisała się tym samym w szerszy program uroczystości z okazji dedykacji Konstantynopola, w trakcie których rozliczne odniesienia do Aleksandra odgrywały istotną rolę. Proponowane nowe odczytanie przekazu niesionego przez posąg, lokalizujące jego znaczenie w ramach propagandy politycznej, znacznie lepiej pasuje do realiów epoki, a w szczególności do stosunku władcy wobec chrześcijaństwa, niż tradycyjne interpretacje wyobrażenia jako Heliosa lub Apollina, wprowadzające trudną do wytłumaczenia niespójność w postawie Konstantyna wobec nowej religii. Owa kłopotliwa kwestia, z którą borykały się już dociekliwe umysły średniowiecznych mieszkańców Konstantynopola, staje się nieistotną w momencie, gdy poprawnie zinterpretujemy pomnik na Forum wyłącznie w jego politycznym i propagandowym kontekście.
Źródło:
Vox Patrum; 2022, 84; 141-178
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Hymnography in Honour of Saints Constantine and Helena and its Connection with Imperial Ideology
Autorzy:
Nikolaou, Anastasia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31335985.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Byzantine and post-Byzantine hymnography
canons
Menaion
Saint Constantine
Saint Helena
vision of Constantine
foundation of Constantinople
Council of Nicaea
discovery and exaltation of the Holy Cross
Eusebius of Caesarea
Life of Constantine
Tricennial Oration
imperial ideology
Opis:
This article presents an overview of published and unpublished Byzantine and post-Byzantine hymnographic texts dedicated to Saint Constantine, founder of Constantinople and first Byzantine emperor, and his mother Saint Helena. Specifically, we cite and comment upon some indicative passages primarily found in canons of the Matins, which refer to historical events from the lives of the saints and attribute to them, especially to Saint Constantine, virtues such as justice, piety, wisdom, and the defense of the true faith. These qualities are directly associated with the imperial political ideology as this was shaped principally by Eusebius of Caesarea in his works Life of Constantine and Tricennial Oration.
Źródło:
Studia Ceranea; 2023, 13; 619-642
2084-140X
2449-8378
Pojawia się w:
Studia Ceranea
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The History of the Remains of the Roman Emperor, Julian the Apostate
Autorzy:
Pająkowska-Bouallegui, Anna
Szuster-Tardi, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/682120.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Julian the Apostate
Roman Empire in the 4th century AD
imperial burial
Church of the Holy Apostles in Constantinople
Opis:
Julian (Flavius Claudius Iulianus), called the Apostate, Roman emperor in the years 361–363, was one of the most intriguing rulers. From antiquity to the present day he invariably aroused great interest, both during his life and after his death. He was a just emperor, a wise commander, and a very talented writer. On 26 June 363 Julian the Apostate was mortally wounded during a battle with the Persians. He spent the last moments of his life discussing with philosophers Priskus and Maksimus the nobility of the soul, as we learn from the historian Ammianus Marcellinus. The ruler then showed, perhaps too ostentatiously, his greatest passion: love of virtue and fame. Julian the Apostate died at the age of thirty-two after only twenty months of his rule. Julian’s body, as Gregory of Nazianzus recalls, was transported from Nisibis to Tarsus in Cilicia, which took fifteen days. The subjects greeted the arrival of the body with a mournful lament or contemptuous insults, as the Father of the Church adds. Julian wanted to rest after death in Tarsus, in a mausoleum next to a small temple on the banks of the Cydnus River. Then, at an unspecified time, as the chronicler Zonaras recalls, the body of Emperor Julian the Apostate was transferred to Constantinople and buried in the Church of the Holy Apostles. Constantine Porphyrogenitus in his collection On the ceremonies of the imperial court (book II, chapter 42) mentions the grave of Julian. Today one of the porphyry sarcophagi, kept in the Archaeological Museum in Istanbul, is sometimes considered the Julian sarcophagus. The theme of this article is an attempt to determine the posthumous fate of Emperor Julian the Apostate’s body, i.e. when and in what circumstances it was transferred to Constantinople.
Źródło:
Studia Ceranea; 2019, 9; 333-349
2084-140X
2449-8378
Pojawia się w:
Studia Ceranea
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 62

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies