Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Constantinople" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-62 z 62
    Tytuł:
    Konstantinopel in den Weltkarten des Beatus von Liébana
    Constantinople in the world maps of the Beatus of Liébana
    Autorzy:
    Kochanek, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/613551.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Constantinople
    Beatus of Liébana
    Opis:
    Vignettes of Constantinople are on four world maps of the Beatus of Liébana (c. 730- 798): 1) the Beatus map of Saint-Sever (Paris, Bibliothèque Nationale, Ms. Lat. 8878, fol. 45bisv-45terr), 2) the Beatus map of Osma (Burgo de Osma, Archivo de la Catedral, Cod. 1, fol. 34v-35r), 3) the Beatus map of Navarra (Paris, Bibliothèque Nationale, Nouv. acq. lat. 1366, fol. 24v-25r.), and 4) the Beatus map of Arroyo (Paris, Bibliothèque Nationale, Nouv. acq. lat. 2290, fol. 13v-14r). These vignettes are with the period of origin of each map closely connected. In other words, geography, history and political theology are here intimately linked. The vignettes analyzed of the word maps of Beatus illustrate changes in the approach to the question of the role and significance of Constantinople in the eyes of the Latins in the period from 1050 to 1250. These vignettes were certain schemes, that were designed especially for the people of that time and were understood by them. The vignettes were not a universal system, so every mapmaker adorned them with labels in order to avoid ambiguities in the identification of the respective cities. These vignettes were, however, understandable in the context of a specific map, when the map was analyzed against the then geopolitical and theological background. In consequence of this the vignettes of Constantinople on four world maps of the Beatus of Liébana appears as a particular image of the relations between the Latins and the Greeks.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2011, 56; 527-541
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Church Foundations of Empress Pulcheria in Constantinople According to Theodore Lector’s Church History and Other Contemporary Sources
    Autorzy:
    Twardowska, Kamilla
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/436315.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    Marian Churches
    foundations
    Pulcheria
    Constantinople
    Opis:
    This article aims to confirm the account from eodore Lector with the other extant sources and the answer the question if the four churches in Constantinople (The Blachernae Church, Chalkoprateia, Hodegon, Church of St. Laurence, attributed to the empress Pulcheria in Theodore Lector’s work may be credited to her.
    Źródło:
    Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2017, 5; 83-94
    2450-4475
    Pojawia się w:
    Res Gestae. Czasopismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Чий е този град? Завладяването на Константинопол и проблематичното османско наследство в българската култура
    Autorzy:
    Аретов [Aretov], Николай [Nikolaĭ]
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/677826.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    Constantinople
    Turkish heritage
    Bulgarian culture
    Opis:
    Whose is this city? The conquest of Constantinople and the problematic Ottoman legacy in Bulgarian cultureOttoman legacy is curious topic in Bulgarian cultural studies. Despite the overall quest for prestigious legacies and heritages (Antique, Thracian, even Byzantine, not to mention Slav and Proto-Bulgarian), it is still neglected and even rejected. Mass-consciousness admits some traces and influences in the field of material culture, in cuisine, rarely in traditional costumes and even more rarely in customs. Ottoman legacy is often seen as ‘legacy of shame’ from witch modern Bulgarians should deliberate themselves.The paper deals with one particular Bulgarian image of the key event in the interrelations between Balkan peoples and Ottomans – the conquest of Constantinople (1453). Starting from the problematic differentiations between the “own” and “alien” the paper presents one odd dramatic work on that topic, written in verses by Svetoslav Milarov in 1871–1873 and published in full text in 1883. The analysis puts this work in the context of other mythical plots such as the Fall of Bulgarian Kingdom and different perspectives toward it.   Czyje jest to miasto? Podbój Konstantynopola i problematyczne osmańskie dziedzictwo w kulturze bułgarskiej Dziedzictwo osmańskie stawia interesujące wyzwania przed bułgarskimi badaczami kultury. W nurcie powszechnych dążeń do wskazywania korzeni nobilitujących Bułgarów (antyk, Tracja, Bizancjum, nie wspominając o Słowianach i Protobułgarach) dziedzictwo osmańskie jest systematycznie pomijane czy wręcz kwestionowane. Potoczna świadomość zbiorowa uznaje obecność osmańskich wpływów i śladów w kulturze materialnej, w kuchni, rzadziej w obyczajach. Dziedzictwo osmańskie uznawane jest zwykle za „wstydliwe”, a zatem za takie, od którego Bułgarzy winni się uwolnić.Autor analizuje różne teksty dotyczące kluczowego wydarzenia w stosunkach między Bułgarami i innymi narodami bałkańskimi a Otomanami – zdobycia Konstantynopola (1453). Punktem wyjścia jest refleksja na temat zmienności kategorii „swoje” i „obce”, zwłaszcza w odniesieniu do najważniejszego miasta Półwyspu Bałkańskiego. Podobną dynamikę można dostrzec w greckich pieśniach ludowych na temat wspomnianego wydarzenia, ciekawy jest też sposób jego przedstawienia w bułgarskim folklorze (pieśni i podania ludowe). Szczególną uwagę poświęcono osobliwym, mało znanym dramatom i wierszom Swetosława Miłarowa z lat 1871–1873, w całości opublikowanym w 1883 roku. Autor artykułu sytuuje te utwory w kontekście innych mitologii (zwłaszcza dotyczących upadku pierwszego państwa bułgarskiego) z różnych perspektyw, zestawia je też z analogicznymi konstrukcjami narodowych mitologii Serbów oraz innych bałkańskich narodów chrześcijańskich.
    Źródło:
    Slavia Meridionalis; 2011, 11
    1233-6173
    2392-2400
    Pojawia się w:
    Slavia Meridionalis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polityka cara Kałojana wobec Konstantynopola
    Tsar Kaloyan’s policies towards Constantinople
    Autorzy:
    Antczak, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/694481.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Bulgaria
    Byzantium
    crusades
    Kaloyan
    Constantinople
    Opis:
    The short reign of Bulgarian tsar Ivan III Kaloyan was determined mostly by his policies towards different rulers of Constantinople – firstly, the Byzantine Angelos dynasty, then the crusaderbased Latin Empire. However, during the first years (1197–1204), his main aim was reunification of the newly liberated state and consolidation of power. Kaloyan achieved this goal by his skillful selection of allies and proper approach to the Papacy as the by-time European superpower. Only having his basic interests secured, Kaloyan launched a campaign to conquer Constantinople and replace Byzantium with a new Greco-Slavonic state – firstly in co-operation with the Latin knights of the Fourth Crusade, then acting against them as a self-proclaimed protector of the Byzantine heritage. Unfortunately, in this period (1204–1207) Bulgarian ruler’s political calculations proved to be often wrong, which – in combination with his distrust towards the Greek population – resulted in his eventual failure and assasination.
    -
    Źródło:
    Slavica Lodziensia; 2018, 2; 133-140
    2544-1795
    Pojawia się w:
    Slavica Lodziensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Biskupi Dyrrachionu w strukturach patriarchatu Konstantynopola (VII-XI wiek)
    The bishops of Dyrrachion in the organization structures of the patriarchate of Constantinople: the 7th-11th centuries
    Autorzy:
    Dudek, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/613381.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    patriarchat Konstantynopola
    Dyrrachion
    patriarchate of Constantinople
    Opis:
    The Early Middle Ages brought grave losses to the Christian Churches in the East. It was only the patriarchate of Constantinople that managed to maintain its previous dignity. Starting form the end of the 7th century, one may notice the patriarchate activity in the western Balkans. That church substance, having survived barbarians invasion, was defined in the literature as „the bridge between the West and the East” and it became the subject matter of a rivalry with the papacy. The patriarchate of Constantinople, consistently supported by the emperors of the New Rome, gradually gained superiority in this field. A significant role in these changes was played by the attitude of the patriarchate towards the bishopric in Dyrrachion (at present Dürres in Albania). The majority of preserved written sources concerning this church centre was created in a defined relationship with projects pursued by some emperors and patriarchs. From this perspective, one may follow the evolution of the local bishopric status based on preserved registers of bishoprics subject to Constantinople (Notitiae episcopatuum Ecclesiae Constantinopolitane) as well as the lists of attendance of Dyrrachion’s metropolitan bishops at the Trullan Synod (692) and The Second Council of Nicaea (787). In the first case, it is possible to reconstruct the image of the mediaeval Dyrrachion metropolis clearly referring to the ancient church traditions of the New and Old Epirus (Epirus Vetus i Epirus Nova). However, the second preserved source data collection underlines quite high status of the bishops of Dyrrachion at synods and councils, which reflects their growing position (in comparison with Thessaloniki, Corinth or Athens) in the organization structures of the patriarchate of Constantinople.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2012, 58; 221-236
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Porfirowa kolumna w Konstantynopolu i jej wczesnobizantyńska legenda
    La colonne de Porphyre a Constantinople et sa legende au debut de Byzance
    Autorzy:
    Bralewski, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/611932.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    porfirowa kolumna
    Konstantynopol
    colonne de Porphyre
    Constantinople
    Opis:
    La colonne de porphyre à Constantinople qui a été créée pendant les règnes de Constantin le Grand dans les années 324- 330, occupe une place extraordinaire dans l’histoire de la capitale orientale d’Imperium Romanum. Elle est devenue même le symbole légendaire de la ville. Mesurant 37 mètres d’hauteur et finie par la statue de l’empereur Constantin- Helios, la colonne devait comporter des reliques de grande valeur pour les chrétiens. Elle constituait aussi un point important dans les célébrations des victoires de l’empereur. De plus, les habitants de la ville croyaient que la colonne pourrait leur assurer la délivrance dans le cas de la destruction de leur monde. Les débuts de la légende de la colonne de porphyre apparaissent avec le début de Byzance. Dans cet article, je voudrais présenter ce que constituait cette tradition et établir si la conscience de l’importance particulière de la colonne existait déjà au début de Byzance. En ce temps- là, le monument liait les idées païennes et chrétiennes, étant le sacrum aussi bien pour les uns que pour les autres. Il est très intéressant de voir comment la colonne a été présentée par les historiens d’église de Constantinople au milieu du Vème siècle: Socrate et Sozomène. Dans son “Histoire ecclésiastique”, Socrate a mentionné la colonne deux fois: d’abord dans la description de la découverte des reliques da la Sainte Croix par Hélène, la mère de Constantin le Grand, et puis quand il présentait les circonstances de la mort de l’hérésiarque Arius. Dans le premier cas, Socrate décrit la colonne comme un lieu où on a mis les reliques de la Sainte Croix: l’empereur qui les a reçues de sa mère, étant convaincu que la ville où se trouverait cette saintété ne pourrait pas déperir, a ordonné de les cacher dans sa propre statue. Dans le
    Źródło:
    Vox Patrum; 2010, 55; 95-110
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Il primo Concilio di Costantinopoli (381). Uno schizzo storico e teologico
    First Council of Constantinople (381). A historical and theological sketch
    Autorzy:
    Degórski, Bazyli
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612380.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    patristic theology
    Ist Council of Constantinople
    pneumatology
    Opis:
    Article briefly discusses the history, or rather “pre-history”, of the First Ecumenical Council of Constantinople (381), highlighting all those people who have made an outstanding contribution to his calling and have an impact on the course of its deliberations, as well as to develop and solemn announcement dogma concerning the deity of the Holy Spirit. Thus, the article focuses on the diplomatic and theological activities of Cappadocian Fathers as such, but primarily focuses on the person of the bishop of Caesarea in Cappadocia – St. Basil the Great.
    Artykuł krótko omawia dzieje, czy raczej „prehistorię”, pierwszego soboru powszechnego w Konstantynopolu z 381 r., uwypuklając te wszystkie postacie, które w sposób szczególny przyczyniły się do jego zwołania i miały wpływ na przebieg jego obrad, a zatem także na wypracowanie i uroczyste ogłoszenie dogmatu dotyczącego bóstwa Ducha Świętego. Tak więc, artykuł skupia się na działalności dyplomatyczno-teologicznej Ojców Kapadockich, a wśród nich przede wszystkim na osobie biskupa Cezarei Kapadockiej – św. Bazylego Wielkiego.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2016, 65; 155-170
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Konstantynopol w "Kronice" Marcellina Komesa
    Constantinople in "The Chronicle" of Marcellinus Comes
    Autorzy:
    Leszka, Mirosław J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612565.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Konstantynopol
    Kronika
    Marcellin Komes
    Constantinople
    Chronicle
    Marcellinus Comes
    Opis:
    Marcellinus’ Chronicie certainly belongs to the canon if its literary genre and as such it has been analyzed by scholars. It seems though, that it can also be looked at as a record of some observations of the life of a metropolis, done by its long-standing inhabitant. The inventory of issues picked-up by Marcellinus is not accidental and does not only serve a more or (mostly) less detailed description of the history of the Empire, but also reflects, at least to some extent, the Constantinopolitan microcosm. The chronicler reveals the problems that might be interesting to an inhabitant of the City, which were important to him and which he had to cope with. A Constantinopolitan of the lst half of 6th century was someone who had to live in the times of unrest. He was a witness to freąuent riots and disturbances, either by ordinary hooligans, members of circus factions, or those arising from the resistance against unpopular rulers (e.g. Anastasios), which sometimes led to usurpation attempts. He observed both cruel struggles and cruel repressions following them. It seems that Marcellinus respected Constantinople and was aware of living in an unusual place. His relations with the City may have been strong and emotional, which can be proved by the content of the Chronicie, fuli of Constantinopolitan threads, as well as by the fact that he dedicated part of his lost work Description of the City of Constantinople and of Jerusalem to it.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2008, 52, 1; 585-592
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Konstantynopol i jego mieszkańcy widziani oczyma Liudpranda z Kremony
    Constantinople and its residents seen by Liutprand of Cremona
    Autorzy:
    Wolińska, Teresa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/613900.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Liudprand z Kremony
    Konstantynopol
    Liutprand of Cremona
    Constantinople
    Opis:
    brak w PDFie!
    Źródło:
    Vox Patrum; 2008, 52, 2; 1231-1242
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Clergy during the Fourth Crusade as Portrayed in Geoffrey de Villehardouin’s Chronicle
    Autorzy:
    Pentek, Zdzisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31234022.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    clergy of the Fourth Crusade
    Constantinople
    Geoffrey of Villehardouin
    Opis:
    An article analysing information about the clerics during the Fourth Crusade mentioned by the chronicler of this expedition, Geoffrey of Villehardouin († c. 1219), in the Old French chronicle La conquête de Constantinople. The author has distinguished three types of clerics, participants in the crusade, and traced mentions thereof in the work and the opinions about them.
    Źródło:
    Studia Ceranea; 2023, 13; 643-651
    2084-140X
    2449-8378
    Pojawia się w:
    Studia Ceranea
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Exiled Bishops of Constantinople from the Fourth to the Late Sixth Century
    Autorzy:
    Kosiński, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/682330.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Byzantium
    Byzantine Church
    bishops of Constantinople (4–6 c.)
    Opis:
    A number of cases of the bishops of Constantinople exiled over a period until as late as the close of the 6th century prove the fact that the rulers would always make an effort to remove the deposed bishops from the City, even though relocating the latter to specific destinations did not always have to be the case. In the 4th century, the bishops could withdraw to suburban districts or settle at their own estates, and it was not until the 5th century that depositions of the metropolitan bishops would involve, in principle, being deported to a specific place of exile. The purpose behind banishing a bishop from the City and putting him under supervision at a certain location was to prevent him from exerting any influence on the faithful in Constantinople. It should be also noted that sending a person into exile was a form of punishment, especially when the destination was a remote location exposed to harsh weather conditions or the threat of sudden incursions by bands of nomads or brigands. Results of an analysis of the accessibility of exile destinations provide substantial evidence for an overwhelming proportion of inland urban localities. Although many of such places would be located along or near various roads, they were generally situated far from the coast or the main routes to Constantinople.  
    Źródło:
    Studia Ceranea; 2015, 5; 231-247
    2084-140X
    2449-8378
    Pojawia się w:
    Studia Ceranea
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    La connaissance de la loi ecclésiastique chez Socrate de Constantinople en confrontation avec l‘oeuvre de Hermias Sozomène
    The Knowledge of Ecclesiastical Law by Socrates of Constantinople Confronted with the Works by Hermias Sozomen
    Autorzy:
    Bralewski, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/682447.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Socrates of Constantinople
    Hermias Sozomen
    Ecclesiastical History
    ecclesiastical law
    Opis:
    In subject literature there has been a discussion regarding juridical education of Socrates, the author of Ecclesiastical History. For quite long he has been believed to be a lawyer, owing to the title scholastikos, attributed to him. Recently, however, his legal education has been questioned by some scholars. The purpose of this article is to try to answer whether Socrates, as viewed from the work of Sozomen, also presumably a lawyer, could have knowledge of ecclesiastical law and distinguished between the terms of canon (used in ecclesiastical law) and nomos (used in civil law). The analysis of both Ecclesiastical Histories proves that the word canon had numerous meanings for Socrates, who used it while referring to pure ecclesiastical law, as well as to church regulations or practices, ordinances, resolutions, church registry, or even expressions of faith. Moreover, some regulations in ecclesiastical law were not always called canons by Socrates, which demonstrates some lack of precision while using legal terminology. Sozomen, on the other hand, while correcting Socrates’ narration, restricted the meaning of the term canon only to the particular church regulations, excluding those established by heterodox synods, which had a significant impact on how frequently they appeared in the text. The liberty of using legal terms by Socrates can be an additional argument to prove that he was not a professional lawyer, just like some discrepancies in the knowledge of ecclesiastical law are clearly visible in describing powers of the bishops of Rome and Constantinople.
    -
    Źródło:
    Studia Ceranea; 2016, 6; 243-255
    2084-140X
    2449-8378
    Pojawia się w:
    Studia Ceranea
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Konstantynopol i jego mieszkańcy w "Nowej Historii" Zosimosa
    Constantinople and its Inhabitants in the "New History" by Zosimos
    Autorzy:
    Leszka, Małgorzata B.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612558.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Konstantynopol
    Zosimos
    Nowa Historia
    mieszkaniec
    Constantinople
    New History
    Inhabitant
    Opis:
    For Zosimos Constantinople was a vital city, a city that owed a lot to Constantine the Great; all that despite the fact that both that ruler and his successors did not find much appreciation in the historian’s eyes. The new Capital city may have its problems, such as overpopulation, lack of room and safety, but it is also the place where one can easily find a job. Its inhabitants, whenever needed, can face serious threats (Gainas’ struggle with Goths), but their reactions are unpredictable and difficult to tame (Procopios’ usurpation, city unrest accompanying the deposition of John Chrysostom from bishopric). Constantinople is the place where the events essential for country’s existence take place, where there is a furious struggle for power, where one can fali with ease from the peaks of power down to the very bottoms (like e.g. Ruffinus of Eutropios). It is the place of the Imperial court, criticized so much by Zosimos himself because, as he says, of the monarchs’ weakness, but also due to bossy eunuchs, advisors and court cliąues. Such views may have resulted from the religious beliefs of the author, who could not agree to the apostasy of the rulers from religious traditions of the past. Constantinople is also the place with Christian temples and followers, led, according to the author, by arrogant individuals, for this is the way he perceives John Chrysostom. These individuals can riot the City against its rulers, while their followers from the mob may be a threat to law and public order.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2008, 52, 1; 573-584
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Constantine’s City: the Early Days of a Christian Capital
    Autorzy:
    Berger, Albrecht
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1032089.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-23
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Constantine the Great
    religious policies
    Constantinople
    foundation
    ancient statuary
    Opis:
    In his new city Constantinople, Constantine the Great established an imperial cult with pagan elements prevailing over Christian ones. This can be seen from a number of monuments and buildings, such as the Forum of Constantine with the emperor’s statue on a column, the Capitol, the emperor’s mausoleum, the Mesomphalon, and the temple of the city goddess Tyche.
    Źródło:
    Studia Ceranea; 2020, 10; 11-29
    2084-140X
    2449-8378
    Pojawia się w:
    Studia Ceranea
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Patriarchat Ekumeniczny Konstantynopola pod panowaniem tureckim
    The Ecumenical Patriarchate of Constantinople under Turkish rule
    Autorzy:
    Imach, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480086.pdf
    Data publikacji:
    2015-06-01
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    patriarchat
    Turcja
    ekumenizm
    Konstantynopol
    Stambuł
    patriarchate
    Turkey
    ecumenism
    Constantinople
    Istanbul
    Opis:
    Po pielgrzymce Papieża Franciszka do Turcji i spotkaniu z Patriarchą Ekumenicznym Konstantynopola Bartłomiejem (listopad 2014), odnotowano znaczny wzrost zainteresowania relacjami katolicko-prawosławnymi. Dlatego też wydaje się rzeczą pożądaną przyjrzenie się faktycznej sytuacji Patriarchatu Ekumenicznego Konstantynopola na terenie Turcji. W pierwszej części artykułu przedstawiono historyczny kontekst zdobycia Konstantynopola przez Turków i konsekwencje tego zdarzenia dla Patriarchatu. Następnie ukazano czas rozwoju Patriarchatu pod panowaniem tureckich sułtanów. Dwie ostatnie części prezentacji obejmują okres XX wieku z ukazaniem istotnych zmian, które – z chwilą powstania Republiki Tureckiej – doprowadziły do osłabienia znaczenia Patriarchatu. Mimo trudnych relacji z rządami Turcji, obserwuje się większe zaangażowanie Patriarchatu na rzecz ekumenizmu – zwłaszcza katolicko-prawosławnego.
    After Pope Francis’ pilgrimage to Turkey and a meeting with Ecumenical Patriarch Bartholomew of Constantinople (November 2014), there was a significant increase in interest in Catholic-Orthodox relations. Therefore, it is natural that we want to take a look at the actual situation of the Ecumenical Patriarchate of Constantinople in Turkey. The first part of the article presents the historical context of the conquest of Constantinople by the Turks and the consequences of this event for the Patriarchate. Next we shown the time of the Patriarchate’s development under the rule of the Ottoman Sultans. The last two parts of the presentation cover the period of the twentieth century showing the significant changes that at the time of the creation of the Republic of Turkey led to a weakening of the importance of the Patriarchate. Despite the difficult relations with the governments of Turkey, we have observed that the Patriarchate now shows greater commitment to the ecumenical, especially the Catholic-Orthodox, movement.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2015, 1; 140-156
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Vignette of Constantinople on the "Tabula Peutingerianana". The Column of Constantine or the Lighthouse
    Autorzy:
    Kochanek, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/682172.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    vignette of Constantinople
    the Column of Constantine
    lighthouse
    „Tabula Peutingeriana”
    Opis:
    The article contains the analyses of 40 descriptions of the vignette of Constantinople in Tabula Peutingeriana created between the years 1768 and 2018. The number of these descriptions is not at all complete, however, it seems to give quite a representative survey of how has this vignette been interpreted throughout the last 250 years. Among these descriptions, merely five authors (H. Thiersch – 1909; F. Castagnoli – 1960; A. and M. Levi – 1967 and M. Reddé – 1979) believe that one of the elements of that vignette is a lighthouse. The article explains the origin of this erroneous interpretation on the basis of the edition of Tabula Peutingeriana from the year 1753, prepared by F.C. von Scheyb, and repeated by K. Mannert (1824), E. Desjardins (1869–1874) and K. Miller (1888), as well as of the observations in this field made by H. Gross (1913) and W. Kubitschek (1917). What is today regarded as the most probable interpretation of the element of that vignette, referred to as the lighthouse is the thesis that what is referred to here, is the Constantine’s Column, on whose top there is the statue of the founder of the Second Rome. If we assume the second half of the 4th century as the time when Tabula Peutingeriana was created, then the Constantinople vignette would be the oldest graphic presentation of that column. However, the graphics of the vignette is far from the descriptions of Constantine’s column in the Byzantine sources. That might result from a simple mistake made by the later copiers, or it can also be the effect of their conscious modifications of the most important vignettes on the map. For the Constantinople vignette, compared to the vignettes of Rome and Antioch, seems to contain a certain symbolic code, which allows for dating the copy of map stored today in Vienna. It seems that the original map could have been created, as it seems, in the 2nd half of the 4th century, as it is traditionally assumed. Probably it had been graphically retouched quite substantially (at least as far as the vignettes of Rome and Constantinople are concerned, joined in a strict mutual relationship) in the Carolingian period, and, more exactly, in the 1st half of the 9th century, and then, for the second time, the map underwent modifications aimed at updating its contents in the 13th century.
    Źródło:
    Studia Ceranea; 2019, 9; 475-521
    2084-140X
    2449-8378
    Pojawia się w:
    Studia Ceranea
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Maryja jako hetmanka na podstawie hymnu Akatyst
    Autorzy:
    Grzywaczewski, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2158053.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-15
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Akatyst
    Maryja
    Konstantynopol
    obrona
    zwycięstwo
    Acathistos
    Mary
    Constantinople
    defense
    victory
    Opis:
    We wstępie do hymnu Akatyst znajduje się wyrażenie „Waleczna Hetmanka” odnoszące się do Maryi. Możliwe, że zostało ono wprowadzone w czasie oblężenia Konstantynopola (626), ale nie jest czymś obcym w całości hymnu. Maryja została tak określona na podstawie Rdz 3, 14 orasz Ap 12, 1-18. Egzegeza patrystyczna ukazuje Maryję nie tylko jako pełną łaski, ale i pełną mocy, czyli pomagającą ludziom w trudnościach nadprzyrodzonych i doczesnych. Mieszkańcy Konstantynopola mieli świadomość, że są obywatelami miasta chrześcijańskiego, a zagraża im pogaństwo. Modlili się do Maryi o odwrócenie grożącej klęski militarnej.
    In the introductory strophe to the hymn Acathistos there is an invocation tȇ hypermachȏ stratȇgȏ addressed to Mary. The word stratȇgós means: great army commander (general); grammatically it is masculinum. There was no female form of this word because women have been never charged by such a function. Female form was created by the article ȇ in Dative (tȇ). It must have sounded naturally or seriously; otherwise, the author would not have introduced it into this religious hymn destined to be sung in the church. Even, if this invocation was introduced during the siege of Constantinople in 626, it corresponds to the text of the hymn: there are other titles expressing the conviction that Mary is not only full of grace, but also full of power. She can help people not only in their spiritual difficulties, but also in a danger in their contemporary lives. Such a conviction was based on the two fragments of the Bible (Gen 3: 14 and Rev 12: 1-18). Those fragments were referred by the theologians of the patristic time to the Church and to Mary as well. The inhabitants of Constantinople prayed Mary for protection against the Persian aggression; and the Persian army left the district of the capital without having attacked it.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2021, 80; 221-238
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Attack of the Rus’ on Constantinople in the Light of the Chronicon Bruxellense
    Autorzy:
    Fylypchuk, Oleksandr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31234085.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    the Chronicon Bruxellense
    George Monachus Continuatus’s chronicle
    Constantinople
    Rus’
    Byzantine Empire
    Opis:
    The Chronicon Bruxellense does not simply provide useful information on the date of the date (year, month, and day) of the Rus’ attack on the Constantinople (18 June 860), but is crucial for a deeper understanding of nature of this chronicle and his sources. The article reveals important details about the date and structure of the Chronicon Bruxellense. It also offers his sources of description of Rus’ raid and identifies George Monachus Continuatus’s chronicle as the principal model. By seeking to construction the victory over the Rus’, his anonymous author presents as a skilled compiler. This paper engages with recent discussion on the first attack of Rus’ on the Constantinople, while also contributing to the renewed interest in the reception of the Chronicon Bruxellense in the late Byzantine literature.
    Źródło:
    Studia Ceranea; 2022, 12; 417-435
    2084-140X
    2449-8378
    Pojawia się w:
    Studia Ceranea
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Opowieść o zdobyciu Konstantynopola przez uczestników czwartej wyprawy krzyżowej (6712/1204) w średniowiecznej ruskiej tradycji historiograficznej
    Autorzy:
    Brzozowska, Zofia A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1038216.pdf
    Data publikacji:
    2016-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Old Russian literature
    Novgorod the Great
    Novgorod First Chronicle
    Constantinople
    Fourth Crusade
    Opis:
    The Old-Russian account about the siege of Constantinople by participants of the Fourth Crusade in 1204 has survived in several East Slavic historiographical texts and represents primarily an independent literary work. Certainly, the earliest of these texts is the Novgorod First Chronicle. It is an older edition preserved only in one copy – the so-called “Synodal manuscript”, which was written in the middle of the thirteenth century. At that time the story was written. Its author could have taken information about the events he described directly from eyewitnesses. His account of events is characterized by objectivity and credibility and constitutes a valuable resource for the study of the Fourth Crusade
    Źródło:
    Slavia Antiqua: rocznik poświęcony starożytnościom słowiańskim; 2016, 57; 109-152
    0080-9993
    Pojawia się w:
    Slavia Antiqua: rocznik poświęcony starożytnościom słowiańskim
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Hebdomon w ideologii cesarskiej Nowego Rzymu według tekstu kroniki Jana Skylitzesa
    Hebdomon in the imperial ideology of new Rome according to a text in the chronicle by John Skylitzes
    Autorzy:
    Dudek, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/909842.pdf
    Data publikacji:
    2013-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    John Skylitzes
    Byzantine emperors
    Byzantium
    Constantinople
    Jan Skylitzes
    cesarze bizantyńscy
    Bizancjum
    Konstantynopol
    Opis:
    Fourty years have passed since the critical edition of “An Outline of History” (Synopsis Historion). In terms of the genre classification of the Byzantine literature, it is the chronicle of the history of the reign of the subsequent Byzantine emperors from 811 to 1057. The suburb of Hebdomon appears several times in “An Outline of History” and it plays a number of roles in the political customs of the then Byzantium. It functioned as a place of the enthronement of the Byzantineemperors, their triumphs, their ceremonious arrivals in the capital city, their departures beyond the walls of Constantinople and, in some cases, as a place of their burial. The term “Hebdomon” derives from the Greek numeral ébdomos, and it refers to the Latin expression septimum miliarium. It encompasses an area situated at a distance of seven Roman miles (c. 10 km) from the symbolic centre of Constantinople in the Augusteon square.
    Źródło:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2013, 20, 1; 25-39
    0239-4278
    2450-3177
    Pojawia się w:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Fourth Crusade and the Problem of Food Provision in The Accounts of Robert De Clari and Geoffroy De Villehardouin
    Autorzy:
    Pentek, Zdzisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1683525.pdf
    Data publikacji:
    2014-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    the Crusades
    the Fourth Crusade
    French chroniclers
    Constantinople
    provisions
    supplies
    volume units
    Opis:
    This text provides the analysis of two texts, written by Robert de Clari and Geoffroy de Villehardouin, two chroniclers at the times of the Fourth Crusade. The analysis discusses their account of food provision and how Crusaders managed to provide for themselves during their journey from Venice to Constantinople in the period between June 1202 and May 1204.
    Źródło:
    Studia Historiae Oeconomicae; 2014, 32; 109-114
    0081-6485
    Pojawia się w:
    Studia Historiae Oeconomicae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Иоанн Дамаскин как вероятный автор древнеболгарской службы константинопольскому патриарху Герману I
    John of Damascus as a Tentative Author of the Old Bulgarian Liturgical Service for Patriarch Germanus I of Costantinople
    Johannes von Damascus als vermutlicher Autor des altbulgarischen Dienstes zu Ehren des Konstantinopel-Patriarchen German I
    Jan Damasceński jako prawdopodobny autor starobułgarskiej służby ku czci konstantynopolitańskiego patriarchy Germana I
    Autorzy:
    Temčinas, Sergeius
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/494563.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
    Tematy:
    John of Damascus
    Old Bulgarian liturgical Service
    Germanus I
    Patriarch of Constantinople
    Opis:
    The paper discusses the possibility that the Old Church Slavonic liturgical Service for Patriarch Germanus I of Constantinople is not an original Old Bulgarian composition, as is believed in modern scholarship, but a translation from an unknown (lost or still unidentified) Greek original. As a result of a retranslation of the Slavonic incipita of its Canon into Greek, it was possible to reconstruct (with varying range of probability) the original Greek acrostic which testifies to the translational nature of the Old Church Slavonic text of the Canon. Its author may be tentatively identified with the Greek hymnographer John of Damascus.
    Źródło:
    Rocznik Teologiczny; 2012, 54, 1-2; 153-166
    0239-2550
    Pojawia się w:
    Rocznik Teologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Trisagion Riots (512) as an Example of Interaction between Politics and Liturgy
    Autorzy:
    Ginter, Kazimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/682407.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Trisagion
    liturgy
    Antioch
    Constantinople
    Anastasius I
    Monophysitism
    theopaschism
    state-Church relations
    Ecclesiastical politics
    Opis:
    This article explores the political and cultural context of the riots provoked by changes in the Trisagion (512). Along with the advancing integration of the Byzantine Empire with Christianity, the state’s interest in theological problems increased; these problems were also reflected in the liturgy. Worship was used as a tool of imperial policy. This mutual interaction between politics and liturgy can be observed particularly clearly in the history of the Trisagion. This hymn, in its primitive form appearing in the book of Isaiah (as the familiar Sanctus Sanctus Sanctus), had two interpretations from the first centuries. According to the first one, the hymn referred to God, or – with the development of theology – to the whole Holy Trinity. According to the second interpretation (probably originating from Antioch), it referred to Christ. Already in the 4th century, the Trisagion entered the liturgy. In the middle of the 5th century, we encounter a new version of the Trisagion (known as SanctusDeus, Sanctus Fortis), which was an elaboration of the above-mentioned hymn. It also found use in the liturgy and originally had a Trinitarian sense. The Monophysites, in order to give the hymn an anti-Chalcedonian sense, added to it the expression who was crucified for us; this makes the hymn unambiguously Christological, but it may also suggest theopaschism (all of the Trinity was crucified). In Antioch, where the Trisagion first appeared in that form (and where the hymn had always been interpreted as referring to Christ), this addition did not provoke protests from the Chalcedonians. However, when the Monophysite emperor Anastasius decided to introduce this version to the liturgy in Constantinople, the inhabitants of the capital – accustomed to understanding the Trisagion in the Trinitarian sense – interpreted the change as an offence against the Trinity. This caused the outbreak of the Trisagion riots (512). Not long afterwards, restoring the anthem in the version without the addition became one of the postulates of military commander Vitalian’s rebellion against Anastasius. Thus, in the case under analysis, we see theology and liturgy blending with current politics; one and the same hymn could be understood as heretical in one city and as completely orthodox in another.
    Źródło:
    Studia Ceranea; 2017, 7; 41-57
    2084-140X
    2449-8378
    Pojawia się w:
    Studia Ceranea
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Vignetten von Konstantinopel in den Mittelalterlichen und Frühneuzeitlichen Karten. Die Entwicklung eines Graphischen Topos der Stadt (Winiety Konstantynopola na mapach średniowiecznych i wczesno-nowożytnych. Ewolucja graficznego toposu miasta)
    Vignettes of Constantinople in the medieval and early modern maps. The evolution of a graphic topos of the city
    Autorzy:
    Kochanek, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/613062.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Konstantinopel
    Vignetten
    mittelalterliche und frühneuzeitliche Karten
    medieval and early modern Maps
    Constantinople
    vignettes
    Opis:
    The article is based on the analysis of 45 vignettes of Constantinople, which are on the maps created in the years 775-1679. This study has been divided into two parts. The first part contains „metrics” of the analyzed maps (1-41B), arranged in chronological order, and table (I), in which reproductions of the above-mentioned 45 vignettes of the Greek Metropolis were placed. The layout of this table corresponds with the layout of the „metrics” of the maps. The second part of the article consists of seven tables (II-VIII), in which the material from table I was used. These tabular statements represent different variants of the graphic topos of Constantinople, accompanied by analytical comments. And so table II groups vignettes presenting Constantinople as a fortified town. Table III collects, in turn, vignettes that depict the City as a donjon or burg. Table IV contains the vignettes on which Constantinople has a scheme of the defensive city gate. Table V, in turn, shows the evolution of the graphic topos of the City, in which the elements of sacral architecture dominate, emphasizing the importance of Constantinople as one of the capitals of Pentarchy. Table VI, on the other hand, collects mini view (vedute) of the Greek Metropolis. In turn, Table VII shows the city’s fortifications from the profile, and in front of them locates the Genoese district of Pera, lying on the other side of the Golden Horn. Finally, the last table (VIII) presents the vignettes whose graphic content does not fit into any of the above mentioned topoi. As a consequence, the article distinguishes six graphical topoi of Constantinople (Table II-VII), which can be found on its cartographic vignettes between 775 and 1679.
    Artykuł jest oparty na analizie 45 winiet Konstantynopola, które znajdują się na mapach powstałych w latach 775-1679. Opracowanie niniejsze zostało podzielone na dwie części. Pierwsza część zawiera „metryki” analizowanych map (1-41B), ułożone w porządku chronologicznym, oraz tabelę (I), w która umieszczono reprodukcje wspomnianych wyżej 45 winiet greckiej metropolii. Układ tej tabeli koresponduje z układem „metryk” map. Druga część artykułu składa się z siedmiu tabel (II-VIII), w których wykorzystano materiał z tabeli I. Te tabelaryczne zestawienia przedstawiają różne warianty graficznego toposu Konstantynopola, a towarzyszą im analityczne komentarze. I tak tabela II grupuje winiety prezentujące Konstantynopol jako miasto-twierdzę. Tabela III zbiera z kolei winiety, które wyobrażają Miasto w formie donżonu lub burgu. Tabela IV zawiera winiety, na których Konstantynopol posiada schemat bramy obronnej. Z kolei tabela V ukazuje ewolucję graficznego toposu miasta, w którym dominują elementy architektury sakralnej, podkreślając znaczenie Konstantynopola jako jednej ze stolic Pentarchii. Natomiast tabela VI zbiera mini-weduty greckiej metropolii. Z kolei tabela VII ukazuje fortyfikacje Miasta z profilu, a naprzeciw nich lokalizuje genueńską dzielnicę Pera, leżącą po drugiej stronie Złotego Rogu. Wreszcie ostatnia tabela (VIII) przedstawia te winiety, których graficzna treść nie przystaje do żadnego z wyżej wymienionych toposów. W konsekwencji artykuł wyróżnia sześć graficznych toposów Konstantynopola (tab. II-VII), uchwytnych na jego kartograficznych winietach między rokiem 775 a 1679.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2018, 70; 395-448
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Translation and Transformation of John Chrysostom’s Urban Imagery into Old Church Slavonic
    Autorzy:
    Dimitrova, Aneta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1032070.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-23
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    John Chrysostom
    literary reception
    translations into Old Church Slavonic
    urban life
    Antioch
    Constantinople
    Opis:
    John Chrysostom was not only one of the most prolific and influential authors of late antiquity but also a renown preacher, exegete, and public figure. His homilies and sermons combined the classical rhetorical craft with some vivid imagery from everyday life. He used descriptions, comparisons, and metaphors that were both a rhetorical device and a reference to the real world familiar to his audience. From 9th century onwards, many of Chrysostom’s works were translated into Old Church Slavonic and were widely used for either private or communal reading. Even if they had lost the spontaneity of the oral performance, they still preserved the references to the 4th-century City, to the streets and the homes in a distant world, transferred into the 10th-century Bulgaria and beyond. The article examines how some of these urban images were translated and sometimes adapted to the medieval Slavonic audience, how the realia and the figures of speech were rendered into the Slavonic language and culture. It is a survey on the reception of the oral sermon put into writing, and at the same time, it is a glimpse into the late antique everyday life in the Eastern Mediterranean.
    Źródło:
    Studia Ceranea; 2020, 10; 63-82
    2084-140X
    2449-8378
    Pojawia się w:
    Studia Ceranea
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Christological controversy between Nestorius of Constantinople and Cyril of Alexandria
    Autorzy:
    Artemi, Eirini
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/947703.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Nestoriusz
    Cyryl Aleksandryjski
    kontrowersje chrystologiczne
    Nestorius of Constantinople
    Cyril of Alexandria
    Christological controversy
    Opis:
    brak
    Źródło:
    Vox Patrum; 2012, 57; 35-51
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polscy jezuici na ziemiach greckich od XVI do XX wieku
    Polish Jesuits in Greek territory from XVI to XX century
    Autorzy:
    Homa, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/11823293.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Grecja
    Konstantynopol
    polscy jezuici
    Kuczyński
    Osmołowski
    Skulina
    Czermiński
    Ryłło
    Mól
    Greece
    Constantinople
    Polish Jesuits
    Opis:
    The main purpose of this article is to provide some information about missionary work of Polish Jesuits in Greece and in Constantinople from XVI to XX century. It was the period of Turkokratia and later of Independent Greece. Article is divided into four small chapters. After a general introduction to the topic, the first chapter “Constantinople” is giving us some information about 18 Jesuits, who worked in Constantinople from XVI until XIX century. Second chapter presented Polish Jesuits who worked on Islands of Aegean Sea: Syros, Tinos, Chios in the XIX century, especially Fathers: Tadeusz Kuczyński, Dominik Osmołowski and Józef Skulina. Third chapter is about Jesuits traveling and working temporarily in Greece in XIX century and in the beginning of XX century, especially Fathers: Maksymilian Ryłło and Marcin Czermiński. Last chapter presented some Jesuits working in Athens in the XX century. Article finished with bibliography and information about Polonica in the Jesuit Archive in Athens. It is not very deep research but rather a kind of signal showing new topics for historic, scientific work.
    Źródło:
    Annales Missiologici Posnanienses; 2021, 26; 99-113
    1731-6170
    Pojawia się w:
    Annales Missiologici Posnanienses
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sytuacja Kościoła ortodoksyjnego w Turcji w 1949 roku
    The situation of the Orthodox Church in Turkey in 1949
    Ситуация Церкви Православных в Турции в 1949 году
    Autorzy:
    Burak, Ahmet
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2010945.pdf
    Data publikacji:
    2017-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Athenagoras I of Constantinople
    Fener
    Church
    Turkey
    Афинагор I (патриарх Константинопольский)
    Фенер
    Церковь
    Турция
    Opis:
    Athenagoras I (born Aristocles Matthew Spyrou, 1886–1972), who became the new Patriarch of the Orthodox Church in Turkey in 1949, which bears the name of the Patriarchate Fener. First and foremost, however, it must be noted that for the first time in the history of the Patriarchate Fener, Athenagoras I was elected abroad to the Patriarch, who was not a citizen of Turkey. The article analyzed the situation of the Orthodox Church in Turkey, after the change of power in this organization in 1949.
    Афинагор I (в миру Аристокли́с Спи́ру, 1886–1972), который стал новым Патриархом Православной Церкви в Турции в 1949 году, носящего также название патриархата Фенерa. В первую очередь следует отметить, что в истории патриархата Фенера, Афинагор I был первым патриархом избранным за рубежом, не имевшим турецкого (оттоманского) подданства на момент избрания. В статье подвергается анализу ситуации церкви ортодоксального в Турции после смены власти в этой организации в 1949 году.
    Źródło:
    Studia Orientalne; 2017, 1(11); 148-156
    2299-1999
    Pojawia się w:
    Studia Orientalne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Повесть о юноше и чародее в славянской книжности
    Autorzy:
    Gritsevskaya, Irina M.
    Lytvynenko, Viacheslav V.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31234089.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Athanasius of Alexandria
    young man
    magician
    Mesites
    patrician
    Theodulus
    eparch
    notarius
    Constantinople
    Prolog
    Paterik
    Opis:
    A Narrative about a Young Man and the Magician Mesites in the Slavonic Medieval Tradition. This article is devoted to the study of the Narrative about the Young Man and Magician that widely circulated in the Medieval Slavonic tradition. The authors analyze the existing versions of the Narrative that formed part of the Svodny Paterik and Prolog, and also establish the closest Greek sources. The study explores various Slavonic and Greek recensions of the Narrative and offers their textual analysis. The Slavonic and Greek versions of the text are placed in the Appendix.
    Źródło:
    Studia Ceranea; 2022, 12; 437-464
    2084-140X
    2449-8378
    Pojawia się w:
    Studia Ceranea
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Unia florencka
    The Union of Florence
    Autorzy:
    Grzywaczewski, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27316469.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-30
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne im. św. Jana Pawła II Diecezji Siedleckiej
    Tematy:
    Unia florencka
    Unia brzeska
    Syropoulos
    Konstantynopol
    Florencja
    Union of Florence
    Union of Brest
    Constantinople
    Florence
    Opis:
    Artykuł przedstawia w skrócie przebieg obrad Soboru w Ferrarze i Florencji, które zostały zakończone podpisaniem unii pomiędzy Kościołem katolickim a greckim Kościołem prawosławnym w 1439 roku. Debata odbywała się okresie tuż przez upadkiem Konstantynopola (1453). Jest też zarys sytuacji po Soborze w Grecji oraz w Królestwie Polsko-Litewskim. Oryginalność artykułu polega na tym, że jest on opracowany w oparciu o zapiski Sylwestra Syropoulosa, diakona i eklezjarchy (kanonika) z bazyliki Hagia Sofia, który był przeciwnikiem unii z Zachodem, ale w swojej relacji starał się o obiektywność. W Polsce Unia florencka jest uważana za wstęp do Unii brzeskiej (1596).
    The article presents in abbreviation the context of the Union of Florence in 1439 between the Catholic Church in the West and the Orthodox Church in Greece. It is a presentation according to the “Memoires” of Silvester Syropoulos, a clerk associated to Hagia Sofia. He belonged to the adversaries of this union. He signed it, as many bishops, under emperor’s pressure. Emperor John VIII Paleologos supported the project of union with the West in the hope of military support against the Turks. In fact, the governors of the West (pope and kings) were not able to grand such a support to Greece, even if they tried to do it. The fall of Constantinople (1453) harmed relationship between the Latin and Greek Churches. The Union of Florence concerned Polish Kingdom because on its territory lived many people of orthodox rite. The Union of Florence is considered in Poland as preparation for the Union of Brest (1596).
    Źródło:
    Teologiczne Studia Siedleckie; 2022, XIX/19; 341-358
    1733-7496
    Pojawia się w:
    Teologiczne Studia Siedleckie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mądrość kontra ignorancja – spór o tytuł Theotokos w świetle "Historii kościelnej" Sokratesa z Konstantynopola
    Autorzy:
    Bralewski, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2158050.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-15
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Sokrates z Konstantynopola
    Theotokos
    Efez
    Nestoriusz
    Historia kościelna
    Socrates of Constantinople
    Ephesus
    Nestorius
    Ecclesiastical History
    Opis:
    Konflikt o tytuł przysługujący Maryi, Matce Jezusa Chrystusa - Theotokos, w rzeczywistości spór chrystologiczny, dotyczył najważniejszych kwestii doktrynalnych rozpatrywanych w piątym wieku. Przekaz Sokratesa z Konstantynopola odnoszący się do genezy i przebiegu owej kontrowersji jest zaś najstarszym znanym nam źródłem zdającym relację na ten temat. Celem niniejszego artykułu jest analiza Historii kościelnej Sokratesa pod kątem punktu widzenia jej autora na bieg wydarzeń związanych ze sporem o Theotokos. Sokrates bardzo krytycznie oceniał działania podejmowane przez Nestoriusza od pierwszych dni jego pontyfikatu, widząc w nim wichrzyciela, którego spotkała na soborze w Efezie (431) słuszna kara. Niemniej nie widział w Nestoriuszu heretyka, ale wydawał się akceptować wyrok soboru w Efezie, który za takiego go uznał. W sprawie tytułu Theotokos przyjmował nauczanie Orygenesa. Zarzucał głównie Nestoriuszowi brak wykształcenia. Jak się wydaje nie było w tym przypadku. Sokrates podkreślał wszak, że w opozycji do Nestoriusza stanęli też ludzie mądrzy, umiejący rozumować poprawnie, co pozwala łączyć ich ze środowiskiem Troilosa Sofisty, obdarzanego przez historyka wielką atencją.
    The conflict over the title given to Mary, the Mother of Jesus Christ, in fact the Christological dispute, involved the most important doctrinal issues considered in the fifth century. In turn, the message of Socrates from Constantinople, referring to the origin and course of this controversy, is the oldest source known to us, which gives an account on this subject. The purpose of this paper is to analyze the Ecclesiastical History of Socrates from the point of view of its author on the course of events related to the dispute over the title Theotokos to which the teaching of Nestorius led. Socrates was very critical of the actions taken by Nestorius from the first days of his pontificate, seeing him as a troublemaker who was right punished at the Council of Ephesus. Nevertheless, he did not see Nestorius as a heretic, but seemed to accept the judgment of the Council of Ephesus which recognized him as such. Regarding the title Theotokos, he accepted the teaching of Origen. He mainly accused Nestorius of lack of education. Nestorius' opponents in Constantinople were also, according to Socrates, the wise men who knew how to reason correctly, which makes it possible to connect them with the circle of Troilos Sophist.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2021, 80; 177-196
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pope Honorius (625–638) – a Pacifist or a Doctrinal Arbiter?
    Autorzy:
    Kashchuk, Oleksandr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1032057.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-23
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Pope Honorius
    Sophronius of Jerusalem
    Sergius of Constantinople
    Monenergism
    Monothelitism
    operation
    will
    Church
    Ekthesis
    doctrine
    Christology
    Opis:
    The purpose of this article is to analyze the standpoint of Pope Honorius (625–638) at the early stage of the controversy over operation in Christ. Patriarch Sophronius (633/634–638) expressed his protest against the statement on one operation in Christ after it had been officially expressed in the Alexandrian Pact of unity in 633. The Pact was supported by both Sergius of Constantinople (610–638) and Emperor Heraclius (610–641). Patriarch Sergius developed his tactics in order to defend the stance of both the Church of Constantinople and the Emperor. As a result, a significant tension between both Patriarchs arose. After the confrontation between Sophronius of Jerusalem and Sergius of Constantinople, Pope Honorius (625–638) was concerned with the matter of operation in Christ. He maintained the standpoint of Sergius and became one of the implicit initiators of the Ekthesis issued by Emperor Heraclius.
    Źródło:
    Studia Ceranea; 2020, 10; 321-335
    2084-140X
    2449-8378
    Pojawia się w:
    Studia Ceranea
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Siła i bezsilność cesarza Walensa, gorliwego chrześcijanina a zarazem wroga chrześcijan w ujęciu Sokratesa z Konstantynopola
    The strength and powerlessness of Emperor Walens, a zealous Christian and an enemy of Christians at the same time in Socrates of Constantinople’s view
    Autorzy:
    Bralewski, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/689127.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    cesarz Walens
    Sokrates z Konstantynopola
    bitwa pod Adrianopolem
    Emperor Valens
    Socrates of Constantinople
    battle of Adrianople
    Opis:
    Emperor Valens, who ruled in the years 364–378, is connected above all with the fateful disaster suffered by the Roman army in the clash with the Goths at Adrianople on 9 August 378, in which he himself found death. Christians, supporters of the Nicene creed of 325, read his sudden death as God’s punishment for the persecution of Orthodox Christians, whom they considered themselves to be. Socrates of Constantinople, author of Ecclesiastical History, which was a continuation of the work of Eusebius of Caesarea, noticed a contradiction in the conduct of Emperor Valens. The historian saw in him both an ardent Christian, who was zealous in his faith, and an enemy of Christians, who waged war against them. This contradiction was attributed by Socrates to the ruler himself, who, though convinced of his great religious zeal, had nothing to do with the principles of the Christian religion, which he should follow. As for the strength and powerlessness of the title, it must be said that Socrates of Constantinople believed that the power of Emperor Walens was only apparent, although much Christian blood was shed on his command. The powerlessness of this ruler was first exposed by the Christians persecuted by him, and ultimately by God himself, sending various cataclysms to the Roman Empire, and to Walens himself a death unworthy of the emperor without his due burial.
    Cesarza Walensa, sprawującego rządy w latach 364–378, łączy się przede wszystkim ze straszliwą i brzemienną w skutki klęską poniesioną przez wojska rzymskie w starciu z Gotami pod Adrianopolem 9 sierpnia 378 r., w której on sam poniósł śmierć. Chrześcijanie, zwolennicy nicejskiego credo z roku 325, odczytywali jego nagły zgon jako karę Bożą za prześladowanie prawowiernych chrześcijan, za których oni sami się uważali. Sokrates z Konstantynopola, autor Historii kościelnej, będącej kontynuacją dzieła Euzebiusza z Cezarei, dostrzegł w postępowaniu cesarza Walensa sprzeczność. Historyk ów widział w nim zarówno zagorzałego chrześcijanina, który w swej wierze kierował się gorliwością, jak i wroga chrześcijan, prowadzącego przeciwko nim wojnę. Sprzeczność tę Sokrates kładł na karb samego władcy, który choć przekonany o swej wielkiej gorliwości religijnej, za nic miał zasady religii chrześcijańskiej, którymi winien się kierować. Jeśli chodzi natomiast o tytułową siłę i bezsilność, to stwierdzić trzeba, że w przekonaniu Sokratesa z Konstantynopola siła cesarza Walensa była tylko pozorna, choć na jego rozkaz przelano niemało chrześcijańskiej krwi. Bezsilność wspomnianego władcy obnażyli najpierw sami prześladowani przez niego chrześcijanie, a ostatecznie uczynił to sam Bóg, zsyłając na Imperium Romanum różnorakie kataklizmy, a na samego Walensa śmierć niegodną cesarza bez należnego mu pochówku.
    Źródło:
    Przegląd Nauk Historycznych; 2019, 18, 2; 175-188
    1644-857X
    2450-7660
    Pojawia się w:
    Przegląd Nauk Historycznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Lost Cameo, the Vanished Statue of the Emperor and Constantine as a New Alexander
    Zaginiona kamea, nieistniejący posąg cesarza i Konstantyn jako Nowy Aleksander
    Autorzy:
    Grotowski, Piotr Ł.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2158126.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-15
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Konstantyn Wielki
    Kamień Pomorski
    Kamea
    Konstantynopol
    Aleksander Macedoński
    Constantine the Great
    Alexander Macedon
    Cammin
    cameo
    Constantinople
    Opis:
    The aim of this paper is to propose a reinterpretation of the meaning of the lost colossus of Constantine the Great from the Forum of his name in Constantinople, in the light of the iconography of the emperor on the cameo from the cathedral in the Pomeranian town of Cammin. Although the gem was lost during the last war, it is known to us thanks to archival photographs and the plaster cast housed at Göttingen University. On this basis, Gerda Bruns associated the jewel with the statue of Constantine on the porphyry column in the New Rome, and her identification has since been widely accepted by the scholarly milieu. In recent years one has been able to observe growing popularity of this interpretation among researchers, who however refrain in their studies from pointing to the consequences of such a reconstruction of the statue’s form. The author of this paper points out that Constantine purposefully chose the iconographical type of Alexander-ktistes as a model for his own representation in order to allude to his great predecessor and the founder of a number of cities which bore his name. The iconography of the statue became then a part of the programme of the celebrations arranged on the occasion of the dedication of Constantinople, in which numerous references to Alexander played the key role. This new understanding of the colossus, placing its significance within the frames of political propaganda, better matches the actual historical circumstances and the ruler’s attitude towards Christendom than traditional interpretations which recognised the statue as Helios or Apollo, and thus introduced an incoherence — difficult to explain — in Constantine’s attitude towards the new religion. This cumbersome question, which baffled the inquisitive minds already in the Constantinople of the Byzantine era, will be considered unsubstantial if we correctly interpret the monument on the Forum solely in the political and propagandistic context.
    Celem niniejszego artykułu jest reinterpretacja znaczenia zaginionego posągu Konstantyna z noszącego jego imię Forum w Konstantynopolu w świetle ikonografii cesarza na kamei z katedry w Kamieniu Pomorskim. Choć gemma ta zaginęła podczas ostatniej wojny, jej wygląd jest nam znany dzięki archiwalnym fotografiom i gipsowemu odlewowi przechowywanemu na Uniwersytecie w Getyndze. Na ich podstawie Gerda Bruns podjęła próbę połączenia wyobrażenia na klejnocie z rzeźbą cesarza na porfirowej kolumnie w Nowym Rzymie, a zaproponowana przez nią identyfikacja spotkała się z życzliwym przyjęciem w środowisku naukowym. W ostatnich latach można zaobserwować wzrastającą popularność owej interpretacji wśród badaczy, którzy jednak powstrzymują się w swoich pracach przed określeniem treści niesionych przez taką rekonstrukcję formy posągu. Autor artykułu stara się wykazać, że Konstantyn celowo sięgnął po ikonograficzny typ Aleksandra-ktistesa jako wzór dla własnego przedstawienia, czyniąc tym samym aluzję do swojego wielkiego poprzednika, a zarazem fundatora wielu miast noszących jego własne imię. Ikonografia posągu wpisała się tym samym w szerszy program uroczystości z okazji dedykacji Konstantynopola, w trakcie których rozliczne odniesienia do Aleksandra odgrywały istotną rolę. Proponowane nowe odczytanie przekazu niesionego przez posąg, lokalizujące jego znaczenie w ramach propagandy politycznej, znacznie lepiej pasuje do realiów epoki, a w szczególności do stosunku władcy wobec chrześcijaństwa, niż tradycyjne interpretacje wyobrażenia jako Heliosa lub Apollina, wprowadzające trudną do wytłumaczenia niespójność w postawie Konstantyna wobec nowej religii. Owa kłopotliwa kwestia, z którą borykały się już dociekliwe umysły średniowiecznych mieszkańców Konstantynopola, staje się nieistotną w momencie, gdy poprawnie zinterpretujemy pomnik na Forum wyłącznie w jego politycznym i propagandowym kontekście.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2022, 84; 141-178
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The De haeresibus et synodis of Germanos I of Constantinople as a Source on Early Byzantine Heresies? Prospects of a Critical Edition
    Autorzy:
    Zieme, Johann Anton
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2027702.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    De haeresibus et synodis
    Patriarch Germanus I of Constantinople
    critical edition
    Christian heresies
    Church Councils
    Byzantium
    Opis:
    A new, critical edition of the 8th-century treatise De haeresibus et synodis (CPG 8020) by Patriarch Germanus I of Constantinople is in progress; it will provide new insights, especially into the large extent of sources that were copied or paraphrased. The article takes a close look at three chapters that could be considered as sources for different Christian heresies (Manichaeism, Montanism and Christological dissenters) in 8th-century Byzantium and some of the first new text- and sourcecritical findings. The accounts on Manichaeism and Montanism are based on older, lost sources and can therefore not be consulted as historical sources on these heresies in the Early Byzantine age. The account of the Ecumenical Councils involved in the Christological controversies attributes faith formulas to Councils that did not actually issue them and thus must be dismissed as a historical source on the course of these controversies as well. Nevertheless all three chapters, like the rest of the treatise, testify to the views of an Early Byzantine theologian on heresies and Church Councils and to how he reached his views. This scope for further study is deduced from the character of the text itself and thus especially appropriate.
    Źródło:
    Studia Ceranea; 2021, 11; 493-512
    2084-140X
    2449-8378
    Pojawia się w:
    Studia Ceranea
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Spór o pierwszeństwo w prawosławiu. Kontrowersyjny dokument Patriarchatu Moskiewskiego w sprawie prymatu w Kościele
    The Controversy over Primacy in the Orthodox Church. A Controversial Document of the Moscow Patriarchate Concerning Primacy in the Church
    Autorzy:
    Kałużny SCJ, Tadeusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595250.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    primacy in the Church
    Orthodoxy
    Moscow Patriarchate
    Constantinople Patriarchate
    prymat w Kościele
    prawosławie
    Patriarchat Moskiewski
    Patriarchat Konstantynopolitański
    Opis:
    The author of the article aims at presenting the essential contents of the document by the Holy Synod of the Russian Church on primacy in the Church, and the more important voices in the debate on the issue. The Russian text was written as an answer to the Ravenna document of the theological dialogue between the Roman Catholic and Orthodox Church (2007). The Moscow Patriarchate expressed their disaproval of the latter document where it touches upon conciliarity and primacy at the universal level. In their synodal document, the Moscow Patriarchate presents their own vision of primacy in the Church. They emphasize that primacy at the universal level – which belongs to the Constantinople capital today – by its nature, is exclusively ‘primacy of honour’ and not authority. It does not have its source in the person of the ‘prime hierach’, but in the consensus of local Orthodox Churches. The vision of primacy presented in the Russian document met with a sharp reaction of the representatives of the Constantinople Patriarchate. According to its critics, the Russian document presents a simplified version of primacy in the Church. While aiming at strenghthening her rank in the Orthodox Church, the Russian Church is questioning the competence of the Constantinople Patriarch. Thus, the presented document is part of the argument between Moscow and Constantinople about primacy in the Orthodox world.
    Celem artykułu jest ukazanie istotnych treści dokumentu Świętego Synodu Kościoła rosyjskiego w sprawie prymatu w Kościele oraz ważniejszych głosów w toczącej się wokół tego tekstu dyskusji. Rosyjski tekst powstał jako odpowiedź na dokument katolicko-prawosławnego dialogu teologicznego z Rawenny (2007). Patriarchat Moskiewski nie zgodził się z nim w tej części, w której mówi się o soborowości i prymacie na poziomie powszechnym. W synodalnym dokumencie Patriarchat Moskiewski prezentuje własną wizję prymatu w Kościele. Podkreśla m.in., że prymat na poziomie powszechnym – przynależący dzisiaj stolicy Konstantynopola – jest ze swej natury wyłącznie „prymatem czci”, a nie władzy. Znajduje on swoje źródło nie w osobie „pierwszego” hierarchy, ale konsensusie lokalnych Kościołów prawosławnych. Przedstawiona w rosyjskim dokumencie wizja prymatu spotkała się z ostrą reakcją ze strony przedstawicieli Patriarchatu Konstantynopola. Rosyjski dokument – w przekonaniu krytyków – prezentuje uproszczoną wizję prymatu w Kościele. Zabiegając o swoją pozycję w prawosławiu, Kościół rosyjski podważa w nim kompetencje patriarchy Konstantynopola. W ten sposób prezentowany dokument wpisuje się w spór między Moskwą a Konstantynopolem o pierwszeństwo w świecie prawosławnym.
    Źródło:
    Studia Oecumenica; 2016, 16; 97-111
    1643-2762
    Pojawia się w:
    Studia Oecumenica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pierwsza wyprawa krzyżowa i jej następstwa
    The First Crusade and its result
    Autorzy:
    Doroszkiewicz, Warsonofiusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/420406.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Bóg
    krucjata
    Frankowie
    papież
    Konstantynopol
    Wschód
    Zachód
    Anatolia
    schizma
    God
    crusade
    Franks
    Pope
    Constantinople
    East
    West
    schism
    Opis:
    Wyprawy krzyżowe były pierwszą okolicznością dla pokazania różnic kulturowo religijnych które dzieliły zgermanizowany Zachód od wschodniorzymskiego Wschodu. Cesarzowi Aleksemu przypadła w udziale sposobność zapoznania się z mentalnością i prowadzeniem się ludzi o pochodzeniu germańskim spod znaku krzyża. Co prawda wschodniorzymskie Imperium potrzebowało militarnej pomocy ale nie w formie gwałtów morderstw i okradania bezbronnych ludzi. Wyprawy krzyżowe doprowadziły do powstania antagonizmów pomiędzy chrześcijaństwem a Islamem, które trwają do dnia dzisiejszego.
    The Crusades were the first circumstance to demonstrate the cultural religious differences that divided the Germanized West from the Byzantine East. The barbarization of the West had ushered in a feudal military society which sought to justify its habitual pasttime. The Germanic code of civalry gave preeminence to the military hero; in this regard, the papacy itself was barbarized; there was nothing more disconcerning to the Christian of the Byzantine empire than the papal warfere and the idea of Crusade. The Byzantines, in contrast, did not consider death in battle glorious; nor did they they believe that being killed in the field by the infidel was martyrdom. The canons of the Orthodox Church stated that any one guilty of kiling in war must refrain for three years from taking Holy Communion as a necessary sign of true repentance.
    Źródło:
    ELPIS; 2016, 18; 121-126
    1508-7719
    Pojawia się w:
    ELPIS
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zdobycie Konstantynopola
    Autorzy:
    Villehardouin, Geoffroy (de).
    Współwytwórcy:
    Pentek, Zdzisław. Tłumaczenie Wstęp Opracowanie
    Data publikacji:
    2003
    Wydawca:
    Poznań : Wydawnictwo Poznańskie
    Tematy:
    Villehardouin Geoffroy de (1148-1213). Conquête de Constantinople
    Bitwa o Konstantynopol (1203-1204)
    Historiografia Francja 13 w.
    Opis:
    Podst. tł.: "La conquête de Constantinople" 1938-39.
    Bibliogr. Indeksy.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Książka
    Tytuł:
    Innocent III and South-eastern Europe: Orthodox, Heterodox, or Heretics?
    Autorzy:
    Dall’Aglio, Francesco
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/682252.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Church studies
    crusade studies
    medieval Bulgaria
    Latin Empire of Constantinople
    medieval Bosnia
    medieval Serbia
    medieval heresies
    Innocent III
    Opis:
    In the beginning of the pontificate of Innocent III (1198–1216) the necessity of creating a large coalition for a better organization of the Fourth Crusade convinced the pope to establish diplomatic relations with Bulgaria and Serbia, and to support Hungarian expansion in Bosnia. His aim was to surround Constantinople with a ring of states loyal to the Roman Church, thus forcing the empire to participate in the crusade. In order to achieve this result, Innocent was more than willing to put aside his concerns for strict religious orthodoxy and allow the existence, to a certain extent, of non-conforming practices and beliefs in the lands of South-eastern Europe. While this plan was successful at first, and both Bulgaria and Serbia recognized pontifical authority in exchange for political legitimization, the establishment of the so-called Latin empire of Constantinople in 1204 changed the picture. Its relations with Bulgaria were extremely conflicted, and the threat posed by Bulgaria to the very existence of the empire forced again Innocent III to a politics of compromise. The survival of the Latin empire was of the greatest importance, since Innocent hoped to use it as a launching point for future crusades: yet, he tried until possible to maintain a conciliatory politics towards Bulgaria as well.
    Źródło:
    Studia Ceranea; 2019, 9; 11-25
    2084-140X
    2449-8378
    Pojawia się w:
    Studia Ceranea
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sofroniusz, mnich palestyński, wobec monoenergizmu. Napięcie między precyzją a dwuznacznością
    Sophronius, a monk of Palestine, and miaenergism. The tension between exactness and ambiguity
    Autorzy:
    Kashchuk, Oleksandr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/613102.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Sofroniusz z Jerozolimy
    Sergiusz z Konstantynopola
    monoenergizm
    monoteletyzm
    Kościół
    Sophronius of Jerusalem
    Sergius of Constantinople
    Miaenergism
    Miatheletism
    Church
    Opis:
    The scholars who examined the Miaenergist confrontation focused their attention on the different aspects of the controversy. The purpose of the article is to understand whether the sociocultural matter could also be covered in confrontation between Sophronius of Jerusalem and Sergius of Constantinople. Sophronius’ views were formed in the circle of the Palestinian monasticism, which was strongly loyal to the verbal confession of two-nature Chalcedonian Christology. Accordingly, he expressed his protest against the statement on one operation in Christ. In response, Sergius of Constantinople developed his tactics in order to defend the stance of the Church and Court of Constantinople. As a result, a significant tension between the both Patriarchs arose.
    Autorzy, którzy badali spór wokół chrystologicznej doktryny monoenergetyzmu, zwrócili uwagę na różne aspekty kontrowersji. Celem artykułu jest zrozumienie czy kwestia społeczno-kulturowa może być również przedmiotem konfrontacji między Sofroniuszem z Jerozolimy a Sergiuszem z Konstantynopola. Poglądy Sofroniusza zostały uformowane w tradycji monastycyzmu palestyńskiego, który był wierny wobec dosłownego wyznania chalcedońskiej chrystologii dwóch natur. W związku z tym wyraził on swój protest przeciwko stwierdzeniu o jednym działaniu w Chrystusie. W odpowiedzi Sergiusz z Konstantynopola opracował swoją taktykę, aby bronić stanowiska Konstantynopolitańskiego Kościoła i rządu. W konsekwencji powstało napięcie między dwoma patriarchami. Artykuł analizuje szczególy konfrontacji..
    Źródło:
    Vox Patrum; 2018, 70; 259-280
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Koncepcje nauczania języków orientalnych w czasach stanisławowskich
    Concepts of Teaching Oriental Languages in the Time of Stanisław August Poniatowski
    Autorzy:
    Siemieniec-Gołaś, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/577998.pdf
    Data publikacji:
    2018-03-14
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Orientalistyczne
    Tematy:
    Polish King
    Stanisław August Poniatowski
    Polish school of oriental languages in Constantinople
    Polish dragomans
    educational project in Kamieniec Podolski
    Opis:
    The paper focuses on the idea of the professional teaching of oriental langu-ages in Poland in the 18th century. During the reign of Stanisław August Poniatowski, in 1766 in Constantinople the Polish school of oriental languages was established. The aim of this institution was to prepare young Polish and European men for their future duties as dragomans, that is interpreters of oriental languages. The school existed until 1795 and, during a period of almost thirty years, educated only eleven alumni in total. Another place where future dragomans were to be educated was a town located within Polish confines – Kamieniec Podolski. Unfortunately, the project of establishing another educational institution there was never carried into effect.
    Źródło:
    Przegląd Orientalistyczny; 2017, 3-4 (263-264); 443-450
    0033-2283
    Pojawia się w:
    Przegląd Orientalistyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The History of the Remains of the Roman Emperor, Julian the Apostate
    Autorzy:
    Pająkowska-Bouallegui, Anna
    Szuster-Tardi, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/682120.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Julian the Apostate
    Roman Empire in the 4th century AD
    imperial burial
    Church of the Holy Apostles in Constantinople
    Opis:
    Julian (Flavius Claudius Iulianus), called the Apostate, Roman emperor in the years 361–363, was one of the most intriguing rulers. From antiquity to the present day he invariably aroused great interest, both during his life and after his death. He was a just emperor, a wise commander, and a very talented writer. On 26 June 363 Julian the Apostate was mortally wounded during a battle with the Persians. He spent the last moments of his life discussing with philosophers Priskus and Maksimus the nobility of the soul, as we learn from the historian Ammianus Marcellinus. The ruler then showed, perhaps too ostentatiously, his greatest passion: love of virtue and fame. Julian the Apostate died at the age of thirty-two after only twenty months of his rule. Julian’s body, as Gregory of Nazianzus recalls, was transported from Nisibis to Tarsus in Cilicia, which took fifteen days. The subjects greeted the arrival of the body with a mournful lament or contemptuous insults, as the Father of the Church adds. Julian wanted to rest after death in Tarsus, in a mausoleum next to a small temple on the banks of the Cydnus River. Then, at an unspecified time, as the chronicler Zonaras recalls, the body of Emperor Julian the Apostate was transferred to Constantinople and buried in the Church of the Holy Apostles. Constantine Porphyrogenitus in his collection On the ceremonies of the imperial court (book II, chapter 42) mentions the grave of Julian. Today one of the porphyry sarcophagi, kept in the Archaeological Museum in Istanbul, is sometimes considered the Julian sarcophagus. The theme of this article is an attempt to determine the posthumous fate of Emperor Julian the Apostate’s body, i.e. when and in what circumstances it was transferred to Constantinople.
    Źródło:
    Studia Ceranea; 2019, 9; 333-349
    2084-140X
    2449-8378
    Pojawia się w:
    Studia Ceranea
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Preserving the whole theological system: Maximus the Confessor’s dyothelitism as a bulwark for trinitarian theology, christology, and soteriology
    Obrona systemu teologicznego. Dioteletyzm Maksyma Wyznawcy jako bastion teologii trynitarnej, chrystologii i soteriologii
    Autorzy:
    Clarke, Kevin M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/613064.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Sobór Chalcedoński
    Sobór Konstantynopolitański III
    Cyryl z Aleksandrii
    Dionizy Pseudo-Areopagita
    Grzegorz z Nazjanzu
    Maksym Wyznawca
    Pyrrus z Konstantynopola
    monoenergizm
    monoteletyzm
    Council of Chalcedon
    Council of Constantinople III
    Cyril of Alexandria
    Dionysius the Areopagite
    Gregory Nazianzen
    Maximus the Confessor
    Pyrrhus of Constantinople
    monenergism
    monothelitism
    Opis:
    Niniejszy artykuł analizuje myśl Maksyma Wyznawcy dotyczącą palącego problemu jego czasów, a mianowicie zagrożenia stwarzanego przez monoteletyzm i monenergizm. Jakie było teologiczne ryzyko dla ortodoksji, i jak on je postrzegał, skoro stawił tak mocny opór wobec cesarskich prób doktrynalnego kompromisu? Autor w pierwszej części artykułu omawia zagadnienie sposobu zjednoczenia we wcieleniu i przybrania natury ludzkiej, w tym ludzkiej woli i ludzkiego działania. Maksym Wyznawca potrafi bronić prawowierności Ojców, zwłaszcza Grzegorza z Nazjanzu, Cyryla Aleksandryjskiego i Dionizego, także w kontekście interpretacji różnych ¢por…ai przez swoich przeciwników. W drugiej części artykułu przeanalizowano ujęcie heterodoksji w ogólności przez Maksyma i jego końcowy wniosek, a mianowicie, że postrzeganie zjednoczenia natur w Jezusie Chrystusie – pozbawiając Go natury Boskiej z jednej strony oraz prawdziwej natury ludzkiej z drugiej – ostatecznie zniszczy wszystko w teologii. Chrystus nie może zbawiać lub przebóstwiać człowieka, skoro sam nie jest już jak człowiek. Zamiast tego, Chrystus stał się swego rodzaju tertium quid, ani samym Bogiem, ani samym człowiekiem, jednym ruchem rozwikłując teologię trynitarną, chrystologię i soteriologię. W sekcji końcowej autor pokrótce rozważa bezpośrednie skutki wynikłe z męczeństwa Maksyma, w tym kwestię dziwnego braku wzmianek o nim w tekstach Soboru Konstantynopoliatńskiego III. Wreszcie, autor odnosi się do Maksyma w kontekście naszych czasów, podejmując zwłaszcza następujące zagadnienie: jak jego teologia, powstała w VII wieku, może być swego rodzaju odpowiedzią na niektóre trudności post-oświeceniowej nowoczesności.
    This paper examines Maximus the Confessor’s thought concerning the pressing urgency of his day, namely, the threat posed by monothelitism and monenergism. What were the theological stakes, as he saw them, for orthodoxy that prompted such stark resistance to imperial attempts at a doctrinal compromise? The paper focuses first on the mode of union in the Incarnation and the manner of the assumption of the human nature, including a human will and a human operation. Maximus also manages to rescue orthodoxy’s fathers, especially Gregory Nazianzen, Cyril of Alexandria, and Dionysius and from his opponents’ interpretations of various ¢por…ai. The second section considers Maximus’s presentation of the synthetic heterodoxy and its inevitable result, namely that one composite will in Jesus Christ – in isolating Christ from the Godhead on the one hand and from true humanity on the other – ultimately destroys all of theology. How can Christ save or divinize man if he is no longer like man? He cannot, says Maximus. Instead, Christ would become a sort of tertium quid, neither God nor man, in one movement unraveling Trinitarian theology, Christology, and soteriology. The concluding section briefly considers the immediate impact of Maximus from his martyrdom, including the matter of Constantinople III’s strange failure to mention Maximus in the conciliar text. Finally, this section explores Maximus in our own time, especially how the theology that developed in the seventh century through Maximus is a sort of answer to some of the difficulties of post-Enlightenment modernity.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2017, 68; 479-500
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Autokefalia prawosławia ukraińskiego wbrew prawosławiu rosyjskiemu
    Autocephaly of Ukrainian Orthodoxy against Russian Orthodoxy
    Autorzy:
    Moskałyk, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595159.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    autokefalia, tomos, prawosławie ukraińskie, prawosławie rosyjskie, ekumeniczny patriarchat konstantynopolitański, Bartłomiej I.
    autocephaly, tomos, Ukrainian Orthodox, Russian Orthodox, Ecumenical Patriarchate of Constantinople, Bartholomew I.
    Opis:
    Receiving autocephaly from Constantinople by Orthodoxy in Ukraine in 2019 means for him primarily a qualitative change in both the organizational and legal sense, but also in the conscious and mental sense. It is a real reference to the historical legacy and the prospect of total release from unwanted subordination. All that remains is the question of proper management of the value of full autonomy and the possibility of shaping an independent ecclesial vision. If the conclusions from the recent and ancient past are properly learned then all foundations for the creation of a unified Orthodox community with undoubted moral authority will exist.
    Otrzymanie autokefalii z Konstantynopola przez prawosławie na Ukrainie w 2019 roku oznacza dla niego przede wszystkim zmianę jakościową zarówno w sensie organizacyjnym i prawnym, ale także świadomościowym i mentalnym. To rzeczywiste nawiązanie do spuścizny historycznej oraz perspektywa całkowitego uwolnienia się od niechcianego podporządkowania. Teraz pozostaje jedynie kwestia właściwego zagospodarowania wartością, jaką jest pełna autonomia i możliwość kształtowania niezależnej wizji eklezjalnej. Jeśli zostaną prawidłowo wyciągnięte wnioski z niedalekiej i dawnej przeszłości wówczas zaistnieją wszelkie podstawy ku stworzeniu zjednoczonej wspólnoty prawosławnej o niewątpliwym autorytecie moralnym.    
    Źródło:
    Studia Oecumenica; 2019, 19; 167-178
    1643-2762
    Pojawia się w:
    Studia Oecumenica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Константинопол; Никeя; Михаил Хониат; Михаил VIII Палеолог
    Between Constantinople and Constantinople: Nicaea as a capital and its role in 13th century
    Autorzy:
    Leszka, Mirosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/909904.pdf
    Data publikacji:
    2012-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Константинопол
    Никeя
    Михаил Хониат
    Михаил VIII Палеолог
    Constantinople
    Nicaea
    Michael Choniates
    Michael VIII Palaeologus
    Konstantynopol
    Nikea
    Niketas Choniates
    Michał VIII Paleolog
    Opis:
    Bithynian Nicaea functioned as a capital of the Byzantine state for just under sixty years. Despite that temporariness, the city was able to perform a majority of the roles of the capital ‘Constantinopolitan style’. It was a residence of an emperor and a patriarch, a place of the imperial coronations, a centre of culture and science, a stately city under particular imperial protection. It lacked but one, irretrievable feature – it was not Constantinople itself. Michael Choniates wrote that Nicaea was a Babylon for the Byzantines and after completing their repentance there they would be allowed to return to the City, their ‘promised land’. That prophecy was fulfilled in the summer of 1261, when Constantinople fell into the hands of Michael VIII Palaeologus.
    Źródło:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2012, 19, 1; 39-49
    0239-4278
    2450-3177
    Pojawia się w:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Celebracja cesarskich zwycięstw militarnych w późnym Bizancjum w świetle kroniki Jerzego Akropolitesa
    Celebrating military victories during the late Byzantine Empire according to the chronicle of George Akropolites
    Autorzy:
    Pietranik, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/666244.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Jerzy Akropolites, Jan III Watatzes, Michał VIII Paleolog, Tesalonika, Konstantynopol, tryumf, celebracja
    George Akropolites, John III Vatatzes, Michael VIII Palaiologos, Thessaloniki, Constantinople, triumph, celebration
    Opis:
    Zagadnienie ceremonii tryumfalnych w Bizancjum jest dobrze znane dzięki książce Michaela McCormicka pt. Eternal Victory. Triumphal Rulership in Late Antiquity, Byzantium and the Early Medieval West. Badacz ten skupił się głównie na ceremoniach, jakie zostały odprawione w epoce wczesnego i średniego Bizancjum, pomijając - niestety ze szkodą dla swoich rozważań - okres Cesarstwa Nikejskiego oraz Cesarstwa Paleologów. M. McCormick głównie interesował się kwestią, na ile bizantyńskie ceremonie tryumfalne czerpały z dziedzictwa antyku, dlatego też z mniejszą uwagą prześledził ich rozwój w okresie dynastii Komnenów, co argumentował zmianami, jakie zaszły w ramach bizantyńskiego społeczeństwa tamtego okresu, co z kolei przełożyło się na zmiany w formule i wymowie ideologicznej tego typu uroczystości. W świetle powyższych przesłanek zasadne jest pytanie o kształt ceremonii tryumfalnych w Cesarstwie Bizantyńskim na wygnaniu w Azji Mniejszej, czyli Cesarstwie Nikejskim. Niniejszy artykuł ma na celu zweryfikowanie przekazu najsłynniejszego kronikarza epokiCesarstwa in exilio, Jerzego Akropolitesa, pod kątem przydatności jego kroniki jako źródła wiedzy na temat nikejskich ceremonii tryumfalnych. Analizie zostaną poddane dwa wydarzenia opisane przez tego autora: celebracja zdobycia Tesaloniki przez Jana III Watatzesa w 1246 roku oraz uroczysty ingres Michała VIII Paleologa do rewindykowanego z rąk łacińskich Konstantynopola w 1261 roku.
    Źródło:
    Wieki Stare i Nowe; 2018, 13, 18; 33-51
    1899-1556
    2353-9739
    Pojawia się w:
    Wieki Stare i Nowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Relations between the Ukrainian Orthodox Church and Ecumenical Patriarchate of Constantinople in Historical Retrospective
    ВЗАЄМИНИ УКРАЇНСЬКОЇ ПРАВОСЛАВНОЇ ЦЕРКВИ І КОНСТАНТИНОПОЛЬСЬКОГО ПАТРІАРХАТУ В ІСТОРИЧНІЙ РЕТРОСПЕКТИВІ
    Autorzy:
    Tsapko, O.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/894409.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    National Academy of Sciences of Ukraine. Institute of World History
    Tematy:
    Ecumenical Patriarchate of Constantinople, Ukrainian Orthodox Church, Moscow Patriarchate, Suprematist idea, national church
    Константинопольський патріархат, Українська православна церква, Московський патріархат, ідея супрематії, національна церква
    Opis:
    У статті розкривається сутність та зміст політики Константинопольського патріархату щодо Української православної церкви протягом понад тисячолітньої історії взаємин. Розглядаючи ці відносини в історичній ретроспективі їх можна хронологічно поділити на шість етапів, кожен з яких відображає процес еволюції політики Константинопольського патріархату щодо українського православ’я. Автор робить висновок, що протягом всієї історії взаємин Константинопольський патріархат намагався підпорядкувати Україну загалом та Українську православну церкву зокрема своєму духовнокультурному та політичному впливу. Водночас, в статті приділена увага процесу ліквідації Української православної церкви Московською державою та  входження її структур до Російської православної церкви. Виходячи з цього, доводиться, що справа канонічного визнання Української православної церкви та побудови церкви національної є перш за все внутрішньоюпроблемою самої України.
    The article reveals the essence and content of the policy of the Constantinople Patriarchate regarding the Ukrainian Orthodox Church for more than a thousand years of history of mutual relations. Considering these relations in a historical retrospect, they can be chronologically divided into six stages, each of which reflects the process of evolution of the policy of the Constantinople Patriarchate in the Ukrainian Orthodoxy. The author concludes that throughout the history of relations the Patriarchate of Constantinople tried to subjugate Ukraine in general and the Ukrainian Orthodox Church in particular to its spiritual, cultural and political influence. At the same time, the article focuses on the process of liquidation of the Ukrainian Orthodox Church by the Moscow State and the entry of its structures into the Russian Orthodox Church. On this basis, it is proved that the matter of canonical recognition of the Ukrainian Orthodox Church and the creation of a national church is first and foremost an internal problem of Ukraine itself.
    Źródło:
    Проблеми всесвітньої історії; 2018, 6; 172-186
    2707-6776
    Pojawia się w:
    Проблеми всесвітньої історії
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wyobraźnia i zmysły w nabożeństwie bizantyjskim w VI w. na przykładzie hymnów Romana Melodosa
    The Imagination and the Senses in the Christian Service in the Sixth Century on the Example of the Hymns of Romanos the Melodist
    Autorzy:
    Dźwigała, Katarzyna Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/585262.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    hymnografia bizantyjska
    Roman Melodos
    kontakion
    nabożeństwo bizantyjskie
    liturgia bizantyjska
    Konstantynopol w VI w.
    byzantine hymnography
    Romanos the Melodist
    byzantine service
    byzantine liturgy
    sixth-century Constantinople
    Opis:
    W kontakiach Romana Melodosa odnajdziemy wiele informacji wskazujących na to, w jaki sposób postrzegano nabożeństwo chrześcijańskie w Konstantynopolu w VI w. Na podstawie lektury tekstów możemy zaobserwować, że śpiewanie hymnu miało na celu nie tylko to, aby opowiedzieć wątek biblijny, lecz aby odegrać go, jak gdyby znów miał miejsce. Celem poety było zaangażowanie umysłów i ciał słuchaczy, by pomóc im wyobrazić sobie, że są uczestnikami opowieści biblijnej. Taki stosunek do chrześcijańskiego nabożeństwa jest związany ze zmianą w odbiorze liturgii bizantyjskiej w VI w.
    In the kontakia of Romanos the Melodist we find information about the attitude to Christian service in the sixth-century Constantinople. Reading the texts we can see that singing the hymn was not only to tell the biblical story but to enact it as if it took place again. The purpose of the poet was to involve the mind and the body of the audience to help them imagine that they take part in the story. This attitude to Christian worship is associated with the change in perception of the Byzantine liturgy in the sixth century.
    Źródło:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2016, 22, 48; 499-511
    1234-4214
    Pojawia się w:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rex or Imperator? Kalojan’s Royal Title in the Correspondence with Innocent III
    Autorzy:
    Dall’Aglio, Francesco
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/682138.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    power conceptualization and legitimization
    crusade studies
    Second Bulgarian State
    Latin Empire of Constantinople
    relations between Bulgaria and Byzantium
    Innocent III
    Church history of the Romans
    Opis:
    In the correspondence between Innocent III and Kalojan of Bulgaria (1197–1207), the title of the Bulgarian ruler is recorded both as rex and imperator. While the pope consistently employs the title rex, Kalojan refers to himself, in every occasion, with the title imperator. Some scholars have speculated that the use of this title was a deliberate political move: styling himself imperator, Kalojan was claiming a much greater political dignity than that of king of Bulgaria, putting himself on the same level as the emperor of Constantinople. On the other hand, while Innocent’s letters were obviously written in Latin, Kalojan’s letters were originally in Bulgarian, translated in Greek, and finally translated from Greek to Latin. Therefore, the use of the word imperator may be just an attempt at translating the term βασιλεύς, not in the sense of Emperor of the Romans but merely in that of autocrat, a ruler whose power was fully independent from any other external political authority. This recognition was of a fundamental importance for Kalojan, since the rulers of Bulgaria’s neighbouring states, the kingdom of Hungary, the Byzantine empire, and especially the Latin empire of Constantinople, were not willing to recognize his legitimacy as an independent sovereign.
    Źródło:
    Studia Ceranea; 2019, 9; 171-185
    2084-140X
    2449-8378
    Pojawia się w:
    Studia Ceranea
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Marki kolońskie czy liwry francuskie, czyli o finansowaniu i przelicznikach walutowych podczas IV wyprawy krzyżowej, w świetle umowy z kwietnia 1201 roku oraz kronik Geoffroy’a de Villehardouin i Roberta z Clari
    Cologne marks or French livres, or financing and currency conversions during the 4th Crusade, in the light of the agreement of April 1201 and the chronicles of Geoffroy de Villehardouin and Robert of Clari
    Autorzy:
    Pentek, Zdzisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/910092.pdf
    Data publikacji:
    2020-02-20
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Fourth Crusade
    Venice
    Constantinople
    Robert of Clari
    Geoffroy of Villehardouin
    Financing of the Crusades
    IV krucjata
    Wenecja
    Konstantynopol
    Robert z Clari
    Geoffroy z Villehardouin
    finanasowanie krucjat
    Opis:
    Artykuł dotyczy finansowania IV krucjaty oraz umowy przyszłych przywódców krucjaty z Wenecją zawartej w kwietniu 1201 roku. Poruszono kwestie przeliczników walutowych marki kolońskiej i liwrów francuskich, o których piszą kronikarze Robert z Clari i Geoffroy de Villehardouin. Ustalono, że podana przez Roberta z Clari kwota zapłacona przez krzyżowców Wenecji opiewająca na 50 tys. liwrów jest niezgodna z realiami. W rzeczywistości było to 50 tys. marek kolońskich, które miały znacznie mniejszą wartość. Gdyby to były liwry francuskie wystarczyłyby one na pokrycie całej kwoty, którą krzyżowcy zobowiązali się zapłacić, bowiem 50 tys. liwrów było wówczas równe 20 450 kg srebra, a cała suma, jaką krzyżowcy zobowiązali się opiewała na 85 tys. marek kolońskich, czyli 19 890 kg srebra. Tymczasem wiadomo, że po zapłaceniu owych 50 tys. i dodatkowego tysiąca zebranego przez żołnierzy pozostał jeszcze dług 34 tys. marek kolońskich, które krzyżowcy musieli odpracować na służbie weneckiej. Organizatorzy IV krucjaty znacznie przeszacowali liczbę przyszłych jej uczestników i zawarli umowę z Wenecją znacznie na wyrost, zamawiając budowę floty i prowiant na czas jednego roku dla zbyt dużej liczby uczestników wyprawy. W rezultacie ci, którzy stawili się na wyprawę, nie byli w stanie pokryć ogromnych jej kosztów. 
    The paper focuses on the financing of the 4th crusade and the agreement of April 1201 among the future leaders of the crusade with Venice. I discuss the problem of the currency conversion of Cologne marks and French livres in the chronicles of Geoffroy de Villehardouin and Robert of Clari. It has been established that the sum of 50 000 livres paid by the crusaders and mentioned by Robert Clari is not real. Actually, it was the sum of 50 000 Cologne marks, which had a much lower value. If the sum were 50 000 French livres, it would cover the cost the crusaders committed to bear, because 50 000 livres equaled at the time 20 450 kilograms of silver, and the whole sum the crusaders were obliged to pay was 85 000 Cologne marks or 19890 kilograms of silver. Yet, it is known that having paid the 50 000 livres and adding a thousand collected by the soldiers, there remained a debt of 34 000 Cologne marks, which the crusaders had to work off in Venetian service. The organizers of the 4th crusade overestimated the number of its future participants and they concluded an agreement with Venice exaggerating the future development. They ordered the construction of the fleet and provisions for one year for too many expected crusade participants. In result, those who turned up for the crusade were not able to cover its huge costs.
    Źródło:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2019, 26, 1; 83-92
    0239-4278
    2450-3177
    Pojawia się w:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Сибирский митрополит Игнатий (Римский-Корсаков) и его отношение к грекам
    Metropolitan Ignatius (Rimsky-Korsakov) from Siberia and his attitude to the Greeks
    Autorzy:
    Nikulin, Ivan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/420435.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Ignacy (Rymski-Korsakow)
    koncepcja „konstantynopolskiego (bizantyjskiego) dziedzictwa”
    Filhellenizm
    stosunek do Greków
    Ignatius (Rimsky-Korsakov)
    the concept of „constantinople (byzantium) heritage”
    respectful attitude tothe Greeks
    attitude to the Greeks
    Opis:
    Metropolita Syberyjski Ignacy (Rymski-Korsakow) aktywnie uczestniczył w życiu Kościoła prawosławnego w Rosji w ostatnim ćwierćwieczu XVII wieku. Jest on jednym z ideologów carstwa Moskiewskiego. Na podstawie analizy jego opublikowanych i niepublikowanych dzieł, a także innych źródeł, możemy dokładnie prześledzić jego stosunek do Greków, greckiego prawosławia, języka i kultury. Ogólnie rzecz biorąc, biskupa Ignacego (Rymskiego-Korsakowa) można nazwać zwolenikiem filhellenizmu. Odwoływał się on do autorytetu prawosławnego Wschodu nie tylko w swoich pisemnych pracach, ale najwyraźniej znał język grecki. Filhellenizm Ignacego nie ograniczało się wyłącznie do zachwytu nad prawdziwością wiary Greków, ale było również silnym pragnieniem, aby uwolnić ich od panowania osmańskiego. Jego pogląd na Patriarchaty Wschodu i ich przedstawicieli opierał się na koncepcji „konstantynopolskiego (bizantyjskiego) dziedzictwa”, dominującej w oficjalnej ideologii carstwa Moskiewskiego w drugiej połowie XVII wieku.
    Siberian metropolitan Ignatius (Rimsky-Korsakov) active took part in the church’s life in the last third of the XVII century and was one of the ideologists of the Moscow kingdom. His attitude to the Greeks, Greek Orthodoxy, language and culture is well discovered on an analysis of his published and unpublished writings and other works. Ignatius can be called as a philhellenist. In his works he referred to the authority of the Orthodox East and apparently he knew the Greek language. His respectful attitude to the Greeks was not simply the delight of their faith. He was also a strong desire to free them from the Ottoman rule. His views of the Eastern patriarchates and their representatives were based on the concept of “Constantinople (Byzantium) heritage”. This theory prevailed in the official Moscow ideology in the second half of the XVII century.
    Źródło:
    ELPIS; 2013, 15; 153-157
    1508-7719
    Pojawia się w:
    ELPIS
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    List Ojca Świętego Jana Pawła II do Episkopatu Kościoła Katolickiego na 1800 rocznicę I Soboru Konstantynopolitańskiego i na 1550 rocznicę Soboru Efeskiego
    APOSTOLIC LETTER OF HIS HOLINESS JOHN PAUL II TO THE BISHOPS OF THE CATHOLIC CHURCH FOR THE 1600TH ANNIVERSARY OF THE FIRST COUNCIL OF CONSTANTINOPLE AND THE 1550TH ANNIVERSARY OF THE COUNCIL OF EPHESUS
    Autorzy:
    Paweł II, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/614057.pdf
    Data publikacji:
    1981
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Jan Paweł II
    List apostolski
    Sobór konstantynopolitański
    Sobór efeski
    rocznica
    dokument Kościoła
    John Paul II
    Apostolic Letter
    Council of Constantinople
    Council of Ephesus
    anniversary
    document of the Church
    Opis:
    Apostolic Letter of His Holiness John Paul ii to the bishops of the Catholic Church for the 1600th anniversary of the first Council of Constantinople and the 1550th anniversary of the Council of Ephesus.
    List Ojca Świętego Jana Pawła II do Episkopatu Kościoła Katolickiego na 1800 rocznicę I Soboru Konstantynopolitańskiego i na 1550 rocznicę Soboru Efeskiego.
    Źródło:
    Vox Patrum; 1981, 1; 5-20
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Adversus Iudaeos in the Sermon Written by Theodore Syncellus on the Avar Siege of AD 626
    Autorzy:
    Hurbanič, Martin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/682453.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Avars
    Constantinople
    Theodore Syncellus
    De obsidione avarica Constantinopolis
    patriarch Sergius
    the Avar Siege of 626
    typology
    Jews
    Gog and Magog
    New Jerusalem
    Old Testament prophecies
    eschatology
    the last war of Antiquity
    Opis:
    A sermon attributed to Theodore Syncellus (Theodoros Synkellos) is considered as one of the basic sources for the study of the Avar siege of Constantinople in AD 626. Therefore, the most historians paid more attention to the analysis of its historical background than to its ideological content. From the ideological point of view, the document serves as an evidence that a fear for the future of the Empire and its capital Constantinople began to rise within emerging Byzantine society. The Avar siege served its author mainly as a model for developing his polemics with imaginary Jewish opponents and their religion. It deserves to be included in a long succession of similar polemical treatises, which have existed in Christianity from its earliest times.
    Źródło:
    Studia Ceranea; 2016, 6; 271-293
    2084-140X
    2449-8378
    Pojawia się w:
    Studia Ceranea
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Katafatyczność i apofatyczność słowa Bożego w świetle misterium Wcielenia
    The Cataphatic and Apophatic Nature of the Word of God in the Light of the Mystery of the Incarnation
    Autorzy:
    Zatwardnicki, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28328364.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    teologia katafatyczna
    teologia apofatyczna
    Sobór Chalcedoński
    Sobór Konstantynopolitański III
    słowo Boże
    Pseudo-Dionizy Areopagita
    cataphatic theology
    apophatic theology
    Council of Chalcedon
    Third Council of Constantinople
    Word of God
    Pseudo-Dionysius the Areopagite
    Opis:
    Współczesnej fascynacji teologią apofatyczną towarzyszy jej niewłaściwe rozumienie. Teologia apofatyczna staje się krytyką objawienia i zostaje sprowadzona do teologii negatywnej ujmującej relację między Stwórcą a stworzeniem dialektycznie. Autor artykułu zaprezentował najpierw krytykę takiego rozumienia teologii apofatycznej, jakiej dokonał Robert Woźniak. Następnie autor rozwinął poglądy polskiego teologa w oparciu o wypowiedzi III Soboru w Konstantynopolu. W drugiej części artykułu, w dialogu ze współczesną myślą teologiczną oraz w odwołaniu do twórczości Pseudo-Dionizego Areopagity, autor dokonał spekulatywnego namysłu nad tytułową kwestią. Pozwoliło to na wyeksponowanie relacji Pisma z wolą Logosu, a także związku słów biblijnych z obecnością Słowa. Przedstawiono także propozycję katafatyczno-apofatycznej interpretacji Pisma Świętego. Ukazano również, w jaki sposób uniżona postać słowa Bożego służy przebóstwieniu człowieka.
    The contemporary fascination with apophatic theology is accompanied by its incorrect understanding. Apophatic theology becomes a critique of revelation and is reduced to a negative theology that encompasses the relationship between the Creator and creation dialectically. The author of the article first presents Robert Woźniak’s critique of such an understanding of apophatic theology from the perspective of the Chalcedonian approach to the mystery of the Incarnation, and then he develops Robert Woźniak’s views considering the statements of the Third Council of Constantinople. In the second part of the article, the author speculatively reflects the eponymous issue in dialogue with contemporary theological thought and in reference to the work of Pseudo-Dionysius the Areopagite. This makes it possible to expose the relationship of the Scriptures with the will of the Logos, as well as the interconnection between biblical words and the presence of the Word. A proposal for a cataphatic and apophatic interpretation of the Holy Scriptures is also presented. The article also shows how the humble form of the word of God serves the cause of the deification of man.
    Źródło:
    Collectanea Theologica; 2022, 92, 4; 39-92
    0137-6985
    2720-1481
    Pojawia się w:
    Collectanea Theologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Hymnography in Honour of Saints Constantine and Helena and its Connection with Imperial Ideology
    Autorzy:
    Nikolaou, Anastasia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31335985.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Byzantine and post-Byzantine hymnography
    canons
    Menaion
    Saint Constantine
    Saint Helena
    vision of Constantine
    foundation of Constantinople
    Council of Nicaea
    discovery and exaltation of the Holy Cross
    Eusebius of Caesarea
    Life of Constantine
    Tricennial Oration
    imperial ideology
    Opis:
    This article presents an overview of published and unpublished Byzantine and post-Byzantine hymnographic texts dedicated to Saint Constantine, founder of Constantinople and first Byzantine emperor, and his mother Saint Helena. Specifically, we cite and comment upon some indicative passages primarily found in canons of the Matins, which refer to historical events from the lives of the saints and attribute to them, especially to Saint Constantine, virtues such as justice, piety, wisdom, and the defense of the true faith. These qualities are directly associated with the imperial political ideology as this was shaped principally by Eusebius of Caesarea in his works Life of Constantine and Tricennial Oration.
    Źródło:
    Studia Ceranea; 2023, 13; 619-642
    2084-140X
    2449-8378
    Pojawia się w:
    Studia Ceranea
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Panorama Konstantynopola w Liber chronicarum Hartmanna Schedla (1493). Miasto idealne – memoria chrześcijaństwa
    The panorama of Constantinople in Liber chronicarum of Hartmann Schedel (1493). The ideal city – the recollection of christianity
    Autorzy:
    Mazurczak, Urszula
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/613044.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Konstantynopol – widok miasta po 1453 r. – rzeczywistość
    historia
    miasto jako wotum ofiarne
    miasto – Arkadia (utopia)
    Constantinople – the view of the city after 1453 – the reality
    the history
    the City as a votive offering
    the city – the Arcadia (utopia)
    Opis:
    The historical research of the illustrated Nuremberg Chronicle [Schedelsche Weltchronik (English: Schedel’s World Chronicle)] of Hartmann Schedel comprises the complex historical knowledge about numerous woodcuts which present views of various cities important in the world’s history, e.g. Jerusalem, Constantinople, or the European ones such as: Rome, some Italian, German or Polish cities e.g. Wrocław and Cracow; some Hungarian and some Czech Republic cities. Researchers have made a serious study to recognize certain constructions in the woodcuts; they indicated the conservative and contractual architecture, the existing places and the unrealistic (non-existent) places. The results show that there is a common detail in all the views – the defensive wall round each of the described cities. However, in reality, it may not have existed in some cities during the lifetime of the authors of the woodcuts. As for some further details: behind the walls we can see feudal castles on the hills shown as strongholds. Within the defensive walls there are numerous buildings with many towers typical for the Middle Ages and true-to-life in certain ways of building the cities. Schematically drawn buildings surrounded by the ring of defensive walls indicate that the author used certain patterns based on the previously created panoramic views. This article is an attempt of making analogical comparisons of the cities in medieval painting. The Author of the article presents Roman mosaics and the miniature painting e.g. the ones created in the scriptorium in Reichenau. Since the beginning of 14th century Italian painters such as: Duccio di Buoninsegna, Giotto di Bondone, Simone Martini and Ambrogio Lorenzetti painted parts of the cities or the entire monumental panoramas in various compositions and with various meanings. One defining rule in this painting concerned the definitions of the cities given by Saint Isidore of Seville, based on the rules which he knew from the antique tradition. These are: urbs – the cities full of architecture and buildings but uninhabited or civita – the city, the living space of the human life, build-up space, engaged according to the law, kind of work and social hierarchy. The tradition of both ways of describing the city is rooted in Italy. This article indicates the particular meaning of Italian painting in distributing the image of the city – as the votive offering. The research conducted by Chiara Frugoni and others indicated the meaning of the city images in the painting of various forms of panegyrics created in high praise of cities, known as laude (Lat.). We can find the examples of them rooted in the Roman tradition of mosaics, e.g. in San Apollinare Nuovo in Ravenna. They present both palatium and civitas. The medieval Italian painting, especially the panel painting, presents the city structure models which are uninhabited and deprived of any signs of everyday life. The models of cities – urbs, are presented as votive offerings devoted to their patron saints, especially to Virgin Mary. The city shaped as oval or sinusoidal rings surrounded by the defensive walls resembled a container filled with buildings. Only few of them reflected the existing cities and could mainly be identified thanks to the inscriptions. The most characteristic examples were: the fresco of Taddeo di Bartolo in Palazzo Publico in Siena, which presented the Dominican Order friar Ambrogio Sansedoni holding the model of his city – Siena, with its most recognizable building - the Cathedral dedicated to the Assumption of Mary. The same painter, referred to as the master painter of the views of the cities as the votive offerings, painted the Saint Antilla with the model of Montepulciano in the painting from 1401 for the Cathedral devoted to the Assumption of Mary in Montepulciano. In the painting made by T. di Bartolo, the bishop of the city of Gimignano, Saint Gimignano, presents the city in the shape of a round lens surrounded by defence walls with numerous church towers and the feudal headquarters characteristic for the city. His dummer of the city is pyramidally-structured, the hills are mounted on the steep slopes reflecting the analogy to the topography of the city. We can also find the texts of songs, laude (Lat.) and panegyrics created in honour of the cities and their rulers, e.g. the texts in honour of Milan, Bonvesin for La Riva, known in Europe at that time. The city – Arcadia (utopia) in the modern style. Hartman Schedel, as a bibliophile and a scholar, knew the texts of medieval writers and Italian art but, as an ambitious humanist, he could not disregard the latest, contemporary trends of Renaissance which were coming from Nuremberg and from Italian cities. The views of Arcadia – the utopian city, were rapidly developing, as they were of great importance for the rich recipient in the beginning of the modern era overwhelmed by the early capitalism. It was then when the two opposites were combined – the shepherd and the knight, the Greek Arcadia with the medieval city. The reception of Virgil’s Arcadia in the medieval literature and art was being developed again in the elite circles at the end of 15th century. The cultural meaning of the historical loci, the Greek places of the ancient history and the memory of Christianity constituted the essence of historicism in the Renaissance at the courts of the Comnenos and of the Palaiologos dynasty, which inspired the Renaissance of the Latin culture circle. The pastoral idleness concept came from Venice where Virgil’s books were published in print in 1470, the books of Ovid: Fasti and Metamorphoses were published in 1497 and Sannazaro’s Arcadia was published in 1502, previously distributed in his handwriting since 1480. Literature topics presented the historical works as memoria, both ancient and Christian, composed into the images. The city maps drawn by Hartmann Schedel, the doctor and humanist from Nurnberg, refer to the medieval images of urbs, the woodcuts with the cities, known to the author from the Italian painting of the greatest masters of the Trecenta period. As a humanist he knew the literature of the Renaissance of Florence and Venice with the Arcadian themes of both the Greek and the Roman tradition. The view of Constantinople in the context of the contemporary political situation, is presented in a series of monuments of architecture, with columns and defensive walls, which reminded of the history of the city from its greatest time of Constantine the Great, Justinian I and the Comnenus dynasty. Schedel’s work of art is the sum of the knowledge written down or painted. It is also the result of the experiments of new technology. It is possible that Schedel was inspired by the hymns, laude, written by Psellos in honour of Constantinople in his elaborate ecphrases as the panegyrics for the rulers of the Greek dynasty – the Macedonians. Already in that time, the Greek ideal of beauty was reborn, both in literature and in fine arts. The illustrated History of the World presented in Schedel’s woodcuts is given to the recipients who are educated and to those who are anonymous, in the spirit of the new anthropology. It results from the nature of the woodcut reproduction, that is from the way of copying the same images. The artist must have strived to gain the recipients for his works as the woodcuts were created both in Latin and in German. The collected views were supposed to transfer historical, biblical and mythological knowledge in the new way of communication.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2018, 70; 499-525
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Interpretacja Przemienienia Jezusa. Część 2: Złota epoka literatury patrystycznej
    Autorzy:
    Mejzner, Miroslaw
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2158103.pdf
    Data publikacji:
    2022-09-15
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Przemienienie Jezusa
    jedność Pisma świętego
    zmartwychwstanie ciała
    bóstwo Chrystusa
    Trójca Święta
    Jan Chryzostom
    Proklos z Konstantynopola
    Augustyn
    Hieronim
    Transfiguration of Jesus
    unity of the Holy Scriptures
    the resurrection of the flesh
    Christ’s Divinity
    Holy Trinity
    John Chrysostom
    Proclus of Constantinople
    Augustine
    Jerome
    Opis:
    Celem artykułu jest porównanie interpretacji przemienienia Jezusa w tekstach czterech ojców Kościoła z przełomu IV i V w. (Jana Chryzostoma, Proklosa z Konstantynopola, Augustyna i Hieronima). Zasadnicza uwaga jest zwrócona na poszczególne elementy treściowe, zawarte w opisach ewangelicznych. Analiza interpretacji dokonanej przez poszczególnych autorów ukazuje ścisłą zależność pomiędzy problemami teologicznymi epoki (np. zagadnienia trynitarne, chrystologiczne, eschatologiczne) a sposobami i metodami egzegetycznymi.
    The aim of the article is to compare the interpretation of the transfiguration of Jesus in the texts of four Church Fathers from the turn of the fourth and fifth centuries (John Chrysostom, Proclus of Constantinople, Augustine and Jerome). Crucial attention is paid to detailed content elements, contained in the Gospel accounts. The analysis of the interpretation made by selected authors reveals the close connection between the theological problems of the age (e.g. Trinitarian, Christological, Eschatological issues) and exegetical methods and approaches.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2022, 83; 163-178
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przebóstwienie w perspektywie chrystologicznej. Śladami Josepha Ratzingera − Benedykta XVI
    Divinization in the Christological Perspective. Following Joseph Ratzinger (Benedict XVI)
    Autorzy:
    Zatwardnicki, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1601075.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Benedykt XVI
    Joseph Ratzinger
    Chrystus
    Bóg
    człowiek
    przebóstwienie
    Sobór w Chalcedonie
    III Sobór w Konstantynopolu
    sobór
    zjednoczenie
    mistyka
    teologia
    chrystologia
    antropologia
    natura
    wola
    Benedict XVI
    Christ
    God
    man
    divinization
    the Council of Chalcedon
    the Third Council of Constantinople
    Council
    union
    mysticism
    theology
    Christology
    anthropology
    nature
    will
    Opis:
    Benedykt XVI pisał o uniwersalnej tęsknocie człowieka do bycia „jak Bóg”. Prarodzice wybrali samoubóstwienie zamiast przebóstwienia z łaski Bożej. Benedykt XVI ukazywał misterium przebóstwienia w perspektywie chrystologicznej. Dokonuje się ono na wzór zjednoczenia dwóch natur w jednej Osobie Syna Bożego (sobór w Chalcedonie). Lekarstwem na fałszywe rozumienie, czym jest theosis, jest ukazanie drogi do celu: chodzi o posłuszeństwo, które wiedzie przez „bramę Krzyża”. Sposób zjednoczenia dwóch woli (ludzkiej i Boskiej) w Chrystusie jest warunkiem i modelem komunii woli człowieka i Boga (Sobór Konstantynopolitański III).
    Benedict XVI wrote about a man’s universal longing to be “like God”. The first parents chose self-divinization instead of divinization by God’s grace. Pope Emeritus showed the mistery of divinization in the Christological perspective. It takes place similarly to the way two natures are united in one Person of the Son of God (the Council of Chalcedon). Showing way to the goal is a remedy for false understanding of what theosis is: it is obedience that leads through “the gate of Cross”. The way two wills (human and divine) are united in one in Christ is a condition and model of communion of God’s will and a man’s one (the Third Council of Constantinople).
    Źródło:
    Teologia w Polsce; 2014, 8, 2; 141-164
    1732-4572
    Pojawia się w:
    Teologia w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kompozycje historyczne i rodzajowe Stanisława Chlebowskiego (1835-1884) − w kręgu inspiracji malarstwem francuskim
    Stanisław Chlebowski’s (1835-1884) Historical and Genre Compositions − within the Circle of the Inspiration of French Painting
    Autorzy:
    Studziżba-Kubalska, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2121226.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    sceny rodzajowe Chlebowskiego
    genre historique
    sceny orientalne
    studium akcesoriów
    malarstwo historyczne Chlebowskiego
    orientalizm
    Benjamin Constant − Wjazd Mahometa II do Konstantynopola
    Stanisław Chlebowski − Wjazd sułtana Mahometa II do Konstantynopola
    Chlebowski's genre scenes
    oriental scenes
    study of accessories
    Chlebowski's historical painting
    orientalism
    Benjamin Constant
    Mahomet II Entry to Constantinople
    Stanisław Chlebowski
    Opis:
    Through its artistic biography, Stanisław Chlebowski (1835-1884) was linked mainly with France and Turkey. He studied in Petersburg Art School. In 1859 he went abroad to continue his studies; he settled in Paris and studied with J.L. Gérôme. In 1864 he exposed the painting Joanna d'Arc in Prison in Amiens in a Salon. It was the painting that Napoleon had bought for the city of Bar-le-Duc. Being invited by sultan Abdülaziz in 1864, the artist left for Constantinople where he sojourned for twelve years. In the years of 1876-1881 he lived in Paris, and then returned to the country. This period meant work on his monumental canvass Mahomet II's Entry to Constantinople (1874-1884), the painting that was left incomplete. Chlebowski's early works show his care about details and his love for genre. During his first visit to France the artist painted mainly anecdotic scenes from history, scenes that belonged to the genre historique, strongly inspired by P. Delaroche. This tendency is represented by Joanna d'Arc. The influence of Gérôme's painting in Chlebowski's works of that period can hardly be found. Both artists were characterised by their love for precise studies of accessories – the French scholar owed them also to Delaroche, who was his disciple. In his later period, the Polish painter was under a strong impact of Gérôme's orientalist painting. He had taken over from him (like e.g. A. Pasini, F.A. Bridgman, and W. Vierieshtchagin), above all, the type of composition with one or several figures; they were of definite oriental traits of an ethnographic group “written in” the architectonic frame of a portal, gate, or gateway. Chlebowski painted such small works, owing to his earlier sketches, mainly after his return from Constantinople to Paris. They are characterised by more freedom in painting in relation to the French painter's veristic, almost photographic, paintings. In 1876, the French orientalist Benjamin Constant exhibits his Mahomet's Entry to Constantinople in the Salon. In the same year Chlebowski returns to Paris with a view to paint a grand composite on the fall of the capital of Byzantium (he began working on it already in Turkey). Painting Mahomet's Entry to Constantinople, he obviously, like Constant, referred to J. von Hammer's Histoire de l'Empire Ottoman (that had been published in Paris in 1836). Inasmuch as the French painter's canvass is to a great extent an impressive illustration of the event, full of picturesque oriental accessories, Chlebowski in his monumental and historiosophic compositions – like earlier E. Delacroix and H. Regnault – managed to break the border between orientalist painting and peinture d'histoire.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2009, 56-57, 4; 139-161
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Poszukiwanie „objawień antropologicznych” w chrystologii. Wskazówki metodologiczne
    Looking for “anthropological revelations” in Christology. Methodological guidelines
    Autorzy:
    Zatwardnicki, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/469433.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    wcielenie
    Słowo Wcielone
    Chrystus
    antropologia
    chrystologia
    soteriologia
    dla naszego zbawienia
    przebóstwienie
    humanizacja
    sobór w Chalcedonie
    sobór w Konstantynopolu
    ontologia
    modlitwa
    dialog Syna z Ojcem
    quod non est assumptum non est sanatum
    Incarnation
    Incarnated Word
    Christ
    anthropology
    Christology
    soteriology for our salvation
    deification
    humanization
    Council of Chalcedon
    Council of Constantinople
    ontology
    prayer
    dialogue between the Son and the Father
    Opis:
    Autor artykułu zaproponował wskazówki metodologiczne ważne w procesie wyprowadzania prawd antropologicznych z chrystologii. W tekście zaprezentowano doktrynę chrystologiczną wraz z jej współczesną reinterpretacją. Stanowi ona klucz hermeneutyczny w procesie prowadzenia badań nad ziemską historią Wcielonego opisaną w Ewangeliach. Podkreślono również fakt prymatu chrystologii nad antropologią oraz wagę twierdzenia, że Słowo „dla nas i dla naszego zbawienia” stało się człowiekiem. W Chrystusie człowiek otrzymuje nie bezpośrednie, lecz pośrednie objawienie się człowieka. Trzeba widzieć zarówno Syna, który stał się człowiekiem, jak i Zbawiciela, który właśnie jako człowiek odkupia grzeszników. Tak na Słowo Wcielone, jak i na człowieka należy spoglądać dynamicznie, uwzględniając prawa czasu. Patrystyczny aksjomat Quod non est assumptum non est sanatum („co nie zostało przyjęte, nie zostało zbawione”) wolno odnieść również do poszczególnych okresów życia ludzkiego odkupionych przez Chrystusa.
    The author of the article puts forward methodological guidelines important in the process of deriving anthropological truth from Christology. A Christological doctrine along with its modern reinterpretation is presented in the text. It is a hermeneutical key to conduct a research on the earthly history of the Incarnated described in the Gospels. The fact of the primacy of Christology over anthropology is highlighted, as well as the significance of the statement that the Word became man ‘for us and for our salvation’. In Christ we receive not direct, but indirect manifestation of a human. One should regard both the Son who became man and the Redeemer who, being exactly a man himself, redeems sinners. Therefore, the Incarnated Word as well as a man should be regarded in a dynamic way, taking into account the time dimension. The patristic axiom Quod non est assumptum non est sanatum (‘what is not assumed is not saved’) can be also referred to particular stages of human life redeemed by Christ.
    Źródło:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2019, 26; 203-215
    1230-0780
    2719-4337
    Pojawia się w:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przebóstwienie w perspektywie teologii i mistyki Synteza dwóch mądrości „bez zmieszania i bez rozdzielania”
    Divinization in The Perspective of Theology and Mysticism. Synthesis of Two Wisdoms “Inconfusedly and Indivisibly”
    Autorzy:
    Zatwardnicki, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/950460.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Benedykt XVI
    Chrystus
    Bóg
    człowiek
    Maryja
    przebóstwienie
    Sobór w Chalcedonie
    III Sobór w Konstantynopolu
    zjednoczenie
    mistyka
    teologia
    chrystologia
    antropologia
    natura
    wola
    Jan od Krzyża
    Faustyna Kowalska
    Maksymilian Kolbe
    benedict xvi
    christ
    god
    man
    mary
    divinization
    the council of
    chalcedon
    the third council of constantinople
    union
    mysticism
    theology
    christology
    anthropology
    nature
    will
    john of the cross
    faustyna kowalska
    maksymilian kolbe
    Opis:
    Benedict XVI showed the mistery of divinization in the Christological perspective. It takes place similarly to the way two natures are united in one Person of the Son of God (the Council of Chalcedon). The way two wills (human and divine) are united in one in Christ is a condition and model of communion of God’s will and a man’s one (the Third Council of Constantinople). The article deals with the coherence between dogmatic statements and saints as well as mistics’ experience (John of the Cross, Faustyna Kowalska, Maksymilian Kolbe). Synthesis of dogmatics and mysticism allows to better understand what theosis is and how it takes place
    Źródło:
    Rocznik Teologii Katolickiej; 2014, 13, 1
    1644-8855
    Pojawia się w:
    Rocznik Teologii Katolickiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Świętowanie w chrześcijaństwie w IV–V wieku
    Celebrations in christianity in IV–V century
    Autorzy:
    Komarnicki, Konrad Filip
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/460453.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Warszawska Prowincja Redemptorystów
    Tematy:
    Sozomen
    Sokrates
    Egeria
    Świętowanie
    Wspólnota Kościoła
    Liturgia
    Kościół starożytny,
    Celebracje
    Sobór Nicejski
    Konstantyn
    kult świętych
    Msza św.
    Wielkanoc
    Pascha
    Jerozolima
    cultus
    nowacjanie
    Walens
    Spirydion
    Niedziela Palmowa
    Triduum
    Wielki Tydzień
    Ignacy Antiocheński
    Epifania
    Pięćdziesiątnica
    Święto Dedykacji
    Betlejem
    Feasting
    Celebration
    Salminius Hermias Sozomenus
    Socrates of Constantinople
    Egeria’s Travels
    Common
    ancient Church
    First Council of Nicaea
    calculation of the date of Easter
    Constantine
    Holy Land
    Epiphany
    Nativity of Christ
    Holy Week
    Palm Sunday
    Bethlehem of Galilee
    Liturgy of Saint James
    Sokrates Scholastikos
    Salamanes Hermeias Sozomenos
    Liturgie
    Fest
    Jerusalem
    Pfingsten
    Erste Konzil von Nicäa
    Konstantin
    Ostern
    Palmsonntag
    Messe
    Sakrament
    Er scheinung des Herrn
    Karwoche
    Alt-Jerusalemer Liturgie
    Alte Kirche
    Heiliges Land
    Ignatius von Antiochien
    Opis:
    Human time, no matter to what culture or religion a man belongs, is filled with celebrations that give rhythm to his life and help him capture the essence of his existence. Also Christianity over the centuries worked out various forms of specific celebration. The goal of this text is to look at the character of celebrate in the fourth and fifth centuries and to determine how the Christian writers wrote about the celebration. The first sources that author considered are two ancient texts of Socrates of Constantinople (Socrates Scholasticus) and Sozomen (Salminius Hermias Sozomenus) with the same names: Historia Ecclesiastica. In both works there are little chapters, in which appear the mention of the celebration, the majority of them is associated with Feast of the Passover and The First Council of Nicaea, others occur mainly on the margins of the narrative. This is because the history of the Church is here treated primarily as ‘political’ history, shaped by the decisions of great personages of the Church. The most important conclusion that emerges from these two texts is the observation that the differences in the way of celebration are not a source of division, but most of all divisions for doctrinal reasons manifest themselves in a separate celebration. The second source is The Travels of Egeria, also called The Pilgrimage of Aetheria (Itinerarium Egeriae), a letter describing the author’s travel to the holy places. In her report Egeria devotes much attention to the description of those involved in the celebration of subsequent festivals. The modern reader is struck by the generosity of crowds gathered in prayer and their vivid faith that motivates them to make long prayers going for hours. Celebration of Christians in the fourth and fifth centuries was an expression of a vivid faith. Their religion permeated life in all dimensions, and determined the essence of who they were. It was touching the inexpressible, the main aim was above all communion with Christ and the Church. Originally Christians celebrated entirely in the community of the Church, which gives a more or less clear framework to all that can be considered for celebration.
    Źródło:
    Studia Redemptorystowskie; 2013, 11; 201-229
    1731-710X
    Pojawia się w:
    Studia Redemptorystowskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-62 z 62

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies