Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Conceptual Art," wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 43
Tytuł:
Co Może Krytyka
What Criticism Can Achieve
Ce Que Peut La Critique
Autorzy:
Adjedj, Marie
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424391.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
Lucy R. Lippard
Kynaston McShine
Information
conceptual art
art criticism
dematerialization of art
dehierarchisation
sztuka konceptualna
krytyka sztuki
dematerializacja sztuki
dehierarchizacja
Opis:
‘A1B2S19E5N14T20E5E5 I9N14F6O15R18M13A1T20I9O15N14 A1N14D4 O15R18 C3R18I9T20I9C3I9S19M13’ is a text written by the American art critic Lucy R. Lippard, at the invitation of Kynaston McShine, for publication in the catalogue of the exhibition Information which he organised at the Museum of Modern Art in New York from the 2nd of July 1970 to the 20th of September 1970. This highly experimental text is exemplary of Lucy R. Lippard’s approach. As of 1967, in her article ‘Change and Criticism: Consistency and Small Minds’ (Art International, nov. 1967), she called for an aggiornamento of art criticism. This implied realigning the theoretical tools with the broad changes taking place in artistic creation, whilst dehierarchising the relations between art critics, artists and the audience. Thus in 1968, as she undertook rigorous methodological research about her own position as a subject, Lucy R. Lippard and John Chandler proposed considering emerging artworks as part of the aesthetic regime of the ‘dematerialization of art’. Lucy R. Lippard’s approach, as ‘A1B2S19E5N14T20E5E5 I9N14F6O15R18M13A1T20I9O15N14 A1N14D4 O15R18 C3R18I9T20I9C3I9S19M13’, can attest, is not limited to considerations about her practice of art criticism. Rather, it is inextricably linked to the democratic demands of society as a whole. As such, it echoes the present injunction of ethical governance addressed to the institutions of the art world.
« A1B2S19E5N14T20E5E5 I9N14F6O15R18M13A1T20I9O15N14 A1N14D4 O15R18 C3R18I9T20I9C3I9S19M13 » est un texte écrit par la critique d’art américaine Lucy R. Lippard, sur invitation de Kynaston McShine, pour publication dans le catalogue de l’exposition Information qu’il a organisée au Museum of Modern Art de New York du 2 juillet au 20 septembre 1970. Ce texte, fortement expérimental, est exemplaire de la démarche dans laquelle Lucy R. Lippard s’est engagée depuis plusieurs années. Dès 1967, dans son article « Change and Criticism : Consistency and Small Minds » (Art International, nov. 1967), elle appelle à un aggiornamento de la critique d’art. Il s’agit d’une part d’actualiser les outils théoriques au regard des bouleversements que connaît la création artistique, et d’autre part de niveler les hiérarchies entre le critique, l’artiste et le public. En 1968, elle propose ainsi avec John Chandler de lire les œuvres émergentes à l’aune d’un régime esthétique de « dématérialisation de l’art », tout en menant une recherche méthodologique rigoureuse sur la construction de sa position de sujet. La démarche de Lucy R. Lippard, comme en témoigne « A1B2S19E5N14T20E5E5 I9N14F6O15R18M13A1T20I9O15N14 A1N14D4 O15R18 C3R18I9T20I9C3I9S19M13 », ne se limite aucunement à une réflexion sur les conditions de sa pratique critique. Elle est inextricablement liée à des revendications démocratiques qui s’étendent à l’échelle de la société ; et résonne avec l’injonction actuelle d’une gouvernance éthique faite aux institutions du monde de l’art.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2019, 21; 196-249
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Contemporary Ukrainian Visual Culture on the Way to the International Cultural Space
Współczesna ukraińska kultura wizualna w drodze do międzynarodowej przestrzeni kulturowej
Autorzy:
Bakirov, Bil
Petrenko, Dmytrii
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37479807.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
ukraińska kultura wizualna
sztuka współczesna
fotografia konceptualna
instalacja
kino dokumentalne i fabularne
Ukrainian visual culture
contemporary art
conceptual photography
installation
documentary and fiction films
Opis:
The article is devoted to the visual culture of Ukraine since independence. It pays special attention to the trends and phenomena of contemporary Ukrainian visual culture that have entered the context of world culture through recognition on international cultural platforms (competitions, festivals, biennials, etc.). The considerations concern the development of various trends in contemporary Ukrainian art, which use various artistic media: photography, installation, performance and film. In particular, Ukrainian conceptual photography was the most interestingly represented by several generations of photographers of the Kharkiv School, who combined radical bodily imagery and social criticism. The Ukrainian installation is represented by the works of artists of the REP (Revolutionary Experimental Space) group, which is focused on the unity of art and politics and considers artistic creation as a political act. An interesting sub-direction of the installation is the video installation, which delivers an original combination of contemporary Ukrainian artists with site-specific art and artistic means of reflecting on the traumas inflicted on Ukrainian society by the war. The article pays special attention to the development of contemporary Ukrainian cinema. The author demonstrates the connection between the work of contemporary Ukrainian filmmakers and the traditions of Ukrainian poetic cinema. In addition, other trends in Ukrainian cinema are identified: the experimental search for a new film language, the development of documentary cinema, on top of the convergence of fiction and non-fiction artistic languages in the work of contemporary Ukrainian filmmakers. The dominant issues of contemporary Ukrainian films selected for screening at leading European film festivals are identified: inclusiveness, reflection on Ukrainian history, war trauma, psychological rehabilitation of combatants, etc.
Artykuł poświęcony jest ukraińskiej kulturze wizualnej od czasu uzyskania niepodległości. Tekst zwraca szczególną uwagę na trendy i zjawiska współczesnej ukraińskiej kultury wizualnej, które weszły w kontekst kultury światowej poprzez zdobycie uznania na międzynarodowych platformach kulturalnych (konkursy, festiwale, biennale itp.). Badany jest rozwój różnych trendów we współczesnej sztuce ukraińskiej, które wykorzystują rozmaite media artystyczne: fotografię, instalację, performance i kino. W szczególności ukraińska fotografia konceptualna była najciekawiej reprezentowana przez kilka pokoleń fotografów szkoły charkowskiej, którzy łączyli w swoich pracach radykalne obrazy ciała z krytyką społeczną. Ukraińską instalację reprezentują prace artystów z grupy REP (Rewolucyjna Przestrzeń Eksperymentalna), która koncentruje się na jedności sztuki i polityki oraz traktuje twórczość artystyczną jako akt polityczny. Interesującym podkierunkiem jest instalacja wideo, będąca oryginalnym połączeniem współczesnych ukraińskich artystów ze sztuką site-specific i odzwierciedlająca traumy zadane ukraińskiemu społeczeństwu przez wojnę. Artykuł zwraca szczególną uwagę na rozwój współczesnego kina ukraińskiego. Pokazuje związek między twórczością współczesnych ukraińskich filmowców a tradycjami ukraińskiego kina poetyckiego. Ponadto zidentyfikowano inne trendy w kinie ukraińskim: eksperymentalne poszukiwanie nowego języka filmowego, rozwój kina dokumentalnego oraz konwergencję artystycznych języków fikcji i non-fiction w twórczości współczesnych ukraińskich filmowców. Zidentyfikowano dominujące tematy współczesnych ukraińskich filmów wybranych do pokazów na wiodących europejskich festiwalach filmowych: inkluzywność, refleksja nad ukraińską historią, trauma wojenna, psychologiczna rehabilitacja bojowników itp.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2023, 41, 2/2; 91-110
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Participation in the Present and the Spacing of Time: On Kawara, Nancy, Levinas
Partycypacja w teraźniejszości i rozsuwanie czasu: on Kawara, Nancy, Levinas
Autorzy:
Bobrowska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593961.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
presence
time
participation
philosophy
conceptual art
On Kawara
teraźniejszość
czas
partycypacja
filozofia
sztuka konceptualna
Opis:
This paper focuses on the close examination of the notions of presence, participation, and time in the conceptual art of On Kawara, in which the rhetorical figure of art works through the spacing of time. In this way, this conceptual art becomes a symbol of absolute creation — the creation of time and the participation in the eternal present, according to Jean-Luc Nancy’s essay: The Technique of the Present: On On Kawara. Moreover, On Kawara’s paintings explore the theme of being and are structured around Martin Heidegger’s concept of “throwness” in the world, as they convey the sense of being carried along by the events and the impetus of the world. The materiality of the loneliness of the self, which is crucial for this artistic project, is considered with reference to Emmanuel Levinas’s thought and Samuel Beckett’s …but the clouds…
Rozważania zawarte w artykule dotyczą pogłębionej analizy problematyki teraźniejszości, partycypacji i czasowości w kontekście sztuki konceptualnej On Kawary. Mamy w niej do czynienia ze swoistym „otwieraniem czasu” poprzez „rozsuwanie”. W twórczości artysty retoryczna figura sztuki uwidacznia się poprzez wymierzanie czasu. Sztuka konceptualna staje się w tym przypadku symbolem kreacji absolutnej – czasu i partycypacji w nieskończonej teraźniejszości, w nawiązaniu do eseju Jean-Luca Nancy’ego The Technique of the Present On On Kawara. Malarstwo On Kawary dotyka również problemu Heidegerrowskiego bycia i rzucenia-w-świat, uczestnictwa w jego wydarzeniach i ruchu. Materialność samotności “ja”, kluczowa dla opisywanego projektu artystycznego, rozważana jest także w odniesieniu do myśli Emmanuela Levinasa i dramatu Samuela Becketta … jak obłoki….
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2018, 20; 61-74
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
André Cadere: Rozpocząć Sztukę od Nowa. Komentarz do Konferencji z Louvain
André Cadere: To Begin Art from Scratch. A Comment upon the Conference in Louvain
Autorzy:
Brogowski, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424434.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
André Cadere,
sztuka konceptualna,
sztuka krytyczna,
teoria instytucjonalna,
dokumentacja,
certyfikacja,
komodyfikacja,
utowarowienie
Conceptual Art,
critical art,
institucional theory,
documentation,
certification,
commodification
Opis:
Wychodząc od opublikowanego w 1974 roku tekstu André Cadere pod tytułem Prezentacja pracy. Sposoby jej użycia, drugie wydanie Dokumentów Artystów w Galerii im. Andrzeja Pierzgalskiego przedstawia mało w Polsce znaną pracę tego artysty. Reprodukowany tutaj dokument nie zastępuje dzieła i nie jest równoważny praktyce artystycznej: ale nie jest on jedynie czymś wtórnym, bo jest także jednym z jego sposobów prezentacji własnej sztuki. Wygłoszony przez artystę na Uniwersytecie w Louvain wykład nie jest konstrukcją teoretyczną sensu stricto, której jego praktyka artystyczna byłaby realizacją; miał on jedynie na celu uwypuklenie pojęć i refleksji naturalnie zawartych w jego codziennej praktyce sztuki. A praktyka Cadere otwierała nowy sposób tworzenia i prezentowania sztuki, którego istotą było całkowite uwolnienie jej od instytucji takich, jak galeria, muzeum czy centrum sztuki. Pozwalającą na to metoda opierała się na założeniu, że każdy uczyniony z tej pracy użytek jest pewnym sposobem jej prezentacji. Jego sztuka nie potrzebuje przestrzeni wystawowej innej, niż jakakolwiek przestrzeń, w jakiej się on znajduje, a miejsce dzieł zajęły w niej wielobarwne, złożone z segmentów drążki, tworzone według ściśle określonego systemu, którego elementem był także błąd. Tym sposobem dzieło traciło swe uprzywilejowane miejsce w centrum uwagi i w przestrzeni, a jego misją nie miało już być niesienie treści narratywnych i jakości estetycznych, lecz skupienie uwagi na przestrzeni, w której jest ono prezentowane. Drążki Cadere nie potrzebują ani postumentów, ani galeryjnych ścian, bo każdy sposób ich użycia jest zarazem pełnoprawnym sposobem ich prezentacji: mogą być oparte o ścianę, w galerii lub w jakiejkolwiek innej przestrzeni, położone na stole lub na podłodze, mogą też być niesione przez samego artystę na ulicy, w mieście, czy w przestrzeniach jakichkolwiek instytucji, w muzeum; mogą też znaleźć dla siebie miejsce poza salami wystawienniczymi, nie tracąc ani sensu ani wartości, a nawet przeciwnie, nabierając właściwego im znaczenia. Ta antropologiczna koncepcja sztuki opuszczającej ramy instytucjonalne, aby przeniknąć do codziennej rzeczywistości, podważa dominującą ciągle jeszcze w społeczeństwach zachodnich koncepcję socjologiczną, zgodnie z którą to właśnie instytucje „świata sztuki” nadają ostatecznie status dzieł różnym przedmiotom. Odmawiając instytucjom tego typu władzy, Cadere stał się dla nich samych rodzajem zagrożenia i wielokrotnie spotykał się z ich strony z brutalnymi reakcjami: niejednokrotnie zakazywano mu wstępu na wernisaż lub wręcz „wypraszano” manu militari z ich przestrzeni. Ale jego sztuka była nie tylko eksperymentalną prowokacją zwróconą przeciwko instytucjom sztuki; proponowała ona także radykalnie odmienną jej ekonomię, odrzucając miedzy innymi praktykę podpisu artysty na samym dziele, kluczowy element fetyszyzacji dzieła jako towaru na rynku sztuki, i zastępując go certyfikatem sporządzonym przez notariusza, przewidującym również ewentualną rekonstrukcję drążków w wypadku ich zaginięcia lub zniszczenia. Opierając się na tych fundamentach, Cadere proponował dogłębne przemyślenie doświadczenia sztuki w kontekście epoki, w której przyszło mu żyć. Był świadom tego, że praktyka jaką wymyślił i wdrażał w życie miała charakter nierozłącznie artystyczny i polityczny, a jego krytyczna postawa w największym może stopniu dotyczyła pytań o przyszłość kultury, którą Cadere wiązał ze sferą widzenia, decydującym doświadczeniem epoki reklam, telewizji i rozwoju mass mediów. Wyzwolił sztukę z wąskiego kręgu instytucji sztuki poszerzając granice pola artystycznego, określonego przez możliwość poznania rzeczywistości za sprawą widzenia. „Dlatego widzenie, sztuka, malarstwo są w pierwszej linii walki ideologicznej”, mówił w Louvain, podkreślając znaczenie sfery widzenia dla kształtu kultury: „Praca tu prezentowana” – mówił – „trzyma się na uboczu, pozwalając ujawnić się naturze miejsca, gdzie się znajduje, oraz widza, który na nią patrzy.”
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2018, 19; 281-291
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Galeria im. Andrzeja Pierzgalskiego. Dokumenty Artystów 5. Założenia programowe 5
Galerie dédiée à Andrzej Pierzgalski. Documents d’Artistes 5. Hypothèses du programme 5
Andrzej Pierzgalski Gallery. Artists’ Documents 5. Programme Assumptions 5
Autorzy:
Brogowski, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2127571.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
artists’ books
mail art
paweł petasz
democratization of culture
do-it-yourself aesthetics
conceptual art
fluxus
andrzej pierzgalski
Opis:
Założenia programowe piątej edycji Galerii w czasopiśmie Sztuka i Dokumentacja, dotyczą książki artysty. W odróżnieniu od książek artystycznych, których podstawowym założeniem jest stworzenie unikalnej formy estetycznej, a które często są drogimi, dużymi produkcjami znanych wydawców publikacji o sztuce, książka artysty jest produkcją własną, opartą na własnych możliwościach i koncepcji wynikającej z warunków społecznych, w jakich dana publikacja jest wytwarzana. Przykładem poddanym analizie i opracowaniu w tym wydaniu Galerii jest działalność artystyczna Polskiego artysty sztuki konceptualnej i mail art - Paweł Petasz. Był on twórcą prac-kolaży, a także licznych self-published swoich własnych książek artysty, oraz instigatorem magazynu Commonpress, który stał się zbiorowym dziełem artystów mail art działających na całym świecie. Celem piątej edycji Galerii jest przybliżenie dokonań artystycznych Petasza, tak aby na tej podstawie dokonać prób nowych interpretacji tego rodzaju aktywności artystycznej, reewaluacji tej formy twórczości w kontekście współczesnego świata sztuki.
The program assumptions of the fifth edition of the Gallery in the Sztuka i Dokumentacja journal concern the artist's book. Contrary to art books, the basic assumption of which is to create a unique aesthetic form, and which are often expensive, large productions of well-known publishers of art publications, the artist's book is his own production, based on his own abilities and concept resulting from the social conditions in which a given publication is produced. An example analyzed and elaborated in this edition of the Gallery is the artistic activity of the Polish artist of conceptual art and mail art - Paweł Petasz. He was the creator of collage works, as well as numerous self-published works of his own artist’s books, and the instigator of Commonpress magazines, which became a collective work of mail art artists active around the world. The aim of the fifth edition of the Gallery is to present Petasz's artistic achievements, so as to make attempts on this basis for new interpretations of this type of artistic activity, and to re-evaluate this form of creativity in the context of the contemporary art world.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2020, 22; 184-195
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kwadratura Koła Jedynego Polaka: Paweł Petasz (1951–2019)
La Quadrature du Cercle de l’Unique Polonais: Pawel Petasz (1951-2019)
Autorzy:
Brogowski, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/995532.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
paweł petasz
mail art
conceptual art
el gallery
elbląg
artists' books
commonpress
potlatch
Opis:
Paweł Petasz - był jedynym Polskim artystą światowego ruchu mail art, który nie tylko w nim uczestniczył, ale i nadawał mu kształt, formował jego granice artystyczne, a także zakres znaczeniowy samego pojęcia mail art. Jakkolwiek znany w świecie, nie doczekał się dotąd uznania w Polsce. Materiał prezentowany w sekcji Gallery w numerze 22 czasopisma Sztuka i Dokumentacja jest pierwszych całościowym opracowaniem na temat jego pracy twórczej. Główny jego wkład w rozwój światowej sieci mail art stanowi utworzenie magazyny Commonpress, ale może przede wszystkim ustanowienie zasad, na jakich mógł on być publikowany. Commonpress mianowicie był darem Petasza-artysty konceptualnego oddanego innym twórcom, przekazanym im do dalszego użytkowania. Dalej tak może on funkcjonować, gdyż idea nie ma granic. Dlatego rozumienie i interpretacja jego dzieła może być prowadzona w oparciu o wzór idei potlatch.
Paweł Petasz - was the only Polish artist of the global mail art movement, who not only participated in it, but also shaped it, shaped its artistic boundaries, as well as the meaning range of the concept of mail art itself. Although known in the world, it has not been recognized in Poland so far. The material presented in the Gallery section in issue 22 of the Sztuka i Dokumentacja magazine is the first comprehensive study on his creative work. His main contribution to the development of the global mail art network is the creation of the Commonpress magazine, but perhaps most of all the establishment of rules on which it could be published. Commonpress was a gift from Petasz - a conceptual artist devoted to other creators, transferred to them for further use. It can still function this way, because the idea has no limits. Therefore, the understanding and interpretation of his work can be based on the pattern of the idea of a potlatch.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2020, 22; 262-301
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zbigniew Dłubak. Od sensu ukonstytuowanego do konstytucji sensu
Zbigniew Dłubak. From A Constituted Sense To The Sense Constitution
Autorzy:
Brogowski, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424605.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
CONTEMPORARY ART
CONCEPTUAL ART
CONCEPTUALISM
ZBIGNIEW DLUBAK
ABSTRACT PAINTING
EMPTY SIGN
SOURCE OF MEANING
ART IDEA
CONCEPTUAL PHOTOGRAPHY
POLISH ART AVANT-GARDE
ART BEYOND MEANING
ART BEYOND INFORMATION
ART BEYOND EXPRESSION
ART BEYOND ESTHETICS
ART BEYOND STYLE
DESYMBOLISATION
PHENOMENOLOGY OF PAINTING
SEMIOTICS OF ART
TAUTOLOGY
DIFFERANCE
Opis:
The article is based upon his translation of a French text published in 1994. The text was part of a catalogue featuring an individual exhibition by Zbigniew Dlubak in Maison des expositions de Genas. There were some minimal changes introduced by the author to the original work entitled “Du sens constitué à la constitution du sens.” The text highlighted the originality of the artist's inspirations: on the one hand — similarly to other conceptualists in 1960-1970 — Dłubak was interested in semiotics and linguistics. However he was more captivated by Jakobson and Mukarowsky than Ayer and Wittgenstein. On the other hand, in a similar way to some 20th century painters, he intuitively discovered the procedures of phenomenology. Dlubak's contribution to conceptual art is based on a 'structural-painterly' approach to art, which is reminiscent of Maurice Merleau-Ponty's philosophy. According to this French philosopher, language signs are 'forms in blanco'. For Dlubak, a work of art is an 'empty sign', which will acquire meaning during a process which Dlubak equaled with the work of art itself. The artist suggested an original—phenomenological—concept of aesthetic experience, which was based on the idea of stepping outside 'the world of meaning' in a search for the source where the sense of art is constituted. The discovery of the process in which the sense of art emerges and understanding its mechanisms, stand in opposition to aesthetic concepts, as these aesthetic concepts find the style as the main goal of art creation and assume that for an artist a specific style represents a specific way of thinking. Breaking away from the stylistic focus and from thinking in the categories of style, is one of the most significant elements of creation according to Dlubak; a style is an ossified and fossilised sense. One of his characteristic strategies, which is aimed at overcoming the category of style, is a parallel and concurrent use of painting and photography. He underlined the overlapping of artistic and cognitive processes and by doing so, Dlubak arrived at an original concept—not very new in the history of aesthetic thought—which sees art as ‘principle to the liveliness of one’s mind’.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2012, 6; 55-62
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
ACCIDENT, ARTISTIC INTENT AND ERROR: A STUDY OF (UN) INTENTIONALITY IN POST-WORLD WAR II CROATIAN ART
Autorzy:
Derado, Dora
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1011633.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
croatian art
unintentionality
error in art
neoavantgarde
conceptual art
art informel
Opis:
In modern art, the boundaries between artist and spectator are often blurred as the spectator is engaged in the interpretation process and thus in the creation of an artwork, a process referred to by Marcel Duchamp as the "transubstantiation" of objects into art. However, this communication of artistic intent provides room for error, misinterpretation, and reinterpretation (accidental or intentional) of the artwork's intended meaning. Duchamp refers to this as the "art coefficient," which is mathematically explained as the difference between the artist's intended, unexpressed idea and what they unintentionally expressed. The idea of artistic intent, or lack thereof, was toyed with by Duchamp and the artists who followed in his footsteps, including some protagonists of the post-WWII Croatian art scene (Ivo Gattin, Goran Trbuljak, Braco Dimitrijević, and Tomislav Gotovac) who were involved in emerging art movements such as Art Informel, Conceptual art, and the neo-avantgarde, respectively. This paper puts forward works by Croatian artists who experimented with (un)intentionality and haphazardness by employing new artistic techniques, leaving room for (intentional) error and chance, or challenging the artist's and spectator's role, often by exploiting the latter to do their work for them.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2020, 22; 17-26
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dokumentowanie sztuki jako nowa praktyka artystyczna
Documenting Art As New Artistic Practice
Autorzy:
Dziamski, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424336.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
CONTEMPORARY ART
CONCEPTUAL ART
CONCEPTUALISM
ART DOCUMENTATION
DOCUMENTING
ALLOGRAPHIC ART
ZBIGNIEW DLUBAK
JAN SWIDZINSKI
JAROSLAW KOZLOWSKI
ANDRZEJ LACHOWICZ
JOZEF ROBAKOWSKI
RYSZARD WASKO
DEPICTURALISATION
Opis:
The most tangible feature of Polish conceptual art at the beginning of the seventies was the rejection of the old language of art (painting, sculpture) in order to reach out for a new medium of the visualisation of ideas. Andrzej Lachowicz saw in this process a transition from manual art to mental art. It was a departure from autographic art, in which artists produced their own individual sign, to allographic art, in which they perform operations on signs. Mechanical registration media (photography, film) made this transition easier and lead to ‘depicturalisation’, or in other words, overthrowing painting as the main medium of visual art and, at the same time, introduced a new art language — the language of semiology. Photography made it possible to talk about art through the language of signs, not through the former language of emotions, experiences and aesthetic values. That new language, that was used more or less aptly by artists of the 70s as: Zbigniew Dlubak, Jan Swidzinski, Jaroslaw Kozlowski, Andrzej Lachowicz, Jozef Robakowski and Ryszard Wasko, turned out to be a significant feature highlighting Polish conceptual art. Photography and sign mutually supported each other in the battle with the old ideas of art. A negative point of reference for the new art language became phenomenology. Phenomenologists take signs as reality, wrote Jan Swidzinski. This mistake was avoided by structuralism, which operates through a neutral and arbitral (systematic) concept of a sign. A sign has an operational character, it is used to explore reality, it also allows for the reformulation of questions posed for art. Instead of wondering about the ways in which art reflects reality, we may ask a different question: how reality is understood by art, what actions are needed to be executed for the process of understanding to take place and, finally, what limits the process? Conceptual art did not devise such a new art formula and one may doubt whether it was its aim. It changed, however, the language which we use to talk about art. It drew artists' attention to the processes of sign-posting, to how art functions in the world of signs. The artists may freely use all available signs, they may transform old signs into new ones (secondary signs), they may give them new meanings through manipulation of the context and discover more or less overt mechanisms of encoding signs that are the discourses hidden behind them. Those discoveries became a permanent contribution of conceptual art to contemporary art practice: thanks to them contemporary art appears to be different than art from before a conceptual turn. Its most important consequence, however, is replacing artworks with art documentation.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2012, 6; 21-27
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polish Files in the Lomholt Archive of Mail Art
Polskie dokumenty w archiwum Nielsa Lomholta
Autorzy:
Dziamski, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593847.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
mail art
net
network
archive
art documentation
post-conceptual under-standing of art
alternative scene
databases
computer culture
narratives
sieć
archiwum
dokumentacja
pokonceptualne dzieło sztuki
scena alternatywna
bazy danych
kultura komputera
narracje
Opis:
This text is devoted to the archives of mail art complied by the artists and the participants of the mail art network. Mail art was one the most representative artistic phenomena of the 1970s along with feminist art, performance, video art and land art. Today, all those phenomena find their place in the official art world except for mail art, which still remains outside the official institutions of the art world, in private collections. In recent years, most of those collections have been systematized and presented to the public. We should therefore attempt to establish the artistic significance and value of those private archives. This text seeks to contribute to this project, describing in details the Polish section of the archive compiled by the Danish artist Niels Lomholt.
Tekst dotyczy archiwów gromadzonych przez artystów mail artu i uczestników mail artowskiej sieci w latach 70. Mail art był zjawiskiem charakterystycznym dla sztuki lat 70., obok sztuki feministycznej, performance, sztuki video czy sztuki ziemi. O ile jednak wszystkie te zjawiska znalazły dzisiaj swoje miejsce w świecie sztuki, to mail art pozostał poza instytucjami świata sztuki, w rozlicznych archiwach, które są dzisiaj porządkowane i opracowywane. Jakie jest znaczenie i artystyczna wartość tych archiwów? Na to pytanie stara się odpowie-dzieć ten tekst, przyglądając się polskiej części archiwum duńskiego artysty Nielsa Lomholta.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2014, 16; 138-146
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Paweł Petasz. Rys biograficzny
Autorzy:
Dzieweczyńska, Karina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1011649.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
paweł petasz
biografia
mail art
sztuka konceptualna
galeria el
elbląg
biography
conceptual art
el gallery
Opis:
Tekst jest pierwszą częścią rysu biograficznego Pawła Petasza, skupioną na młodzieńczym okresie życia artysty. Przywołuję w nim kolejno, w ujęciu chronologicznym: korzenie artysty (pochodzenie matki i ojca), związek z jego miastem rodzinnym – Kaliszem, studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku w latach 1969-1974, w tym pierwsze dwa lata na Wydziale Architektury Wnętrz a kolejne trzy – na Wydziale Malarstwa i Rzeźby. Następnie obszernie relacjonuję etap związany z Laboratorium Sztuki Galerią EL, w której Petasz pracował w latach 1974-1976. Opisuję zarówno genezę jego przyjazdu do tej galerii, jak i warunki, w jakich sprawował on funkcję p.o. kierownika tej placówki. W artykule szczegółowo przedstawiam okres działalności Petasza w Galerii EL: prace porządkowe i inwentaryzacyjne, założenia programowe, pierwsze wydarzenia i wystawy, współpracę z Leszkiem Przyjemskim, uczestnictwo w Ogólnopolskich Spotkaniach Twórczych w Liksajnach, a także okoliczności, które wpłynęły na jego decyzję o rezygnacji z pracy etatowej w galerii. Następnie odsłaniam kulisy zorganizowanej z jego inicjatywy i we współpracy z Markiem Duszakiem, pierwszej w Europie Centralnej wystawy mail artu zatytułowanej KÓŁKO 77. Sztuka poczty – poczta sztuki (Galeria EL, 1977). W końcowej części tekstu poddaję analizie źródła zainteresowania Petasza mail artem, przybliżam charakter jego dzieł sztuki poczty oraz ich odbiór w międzynarodowej społeczności mailartowskiej. Tekst stanowi pierwszą próbę głębszego spojrzenia na wybrane aspekty biografii Petasza, ze szczególnym uwzględnieniem korzeni rodzinnych, młodzieńczego etapu życia i warunków, w których ukształtowała się postawa twórcza i światopoglądowa artysty, a w konsekwencji jego zainteresowanie mail artem w połowie lat siedemdziesiątych. Prace nad biografią Petasza będą kontynuowane a rezultaty publikowane w osobnych artykułach.
The text forms the first part of Paweł Petasz’s biographical note, focused on the early period of the artist’s life. I mention here successively, in chronological order: the artist’s roots (his mother and father’s origins), the relationship with his home town – Kalisz, studies at the State Higher School of Visual Arts in Gdańsk, in years 1969-1974 - two first years at the Faculty of Interior Design, and the next three at the Faculty of Painting and Sculpture. This is followed by a detailed description of his time at the EL Gallery Art Laboratory where Petasz worked in years 1974-1976. I provide the genesis of the artist’s arrival at the gallery as well as the conditions in which he acted as the director of this institution. In the article I describe, in considerable detail, Paweł Petasz’s work at the EL Gallery: ordering and taking inventory, programme assumptions, first events and exhibitions, his collaboration with Leszek Przyjemski, participation in the Polish Creative Meetings in Liksajny; as well as the circumstances which weighed on his decision to resign from the post at the gallery. Then I reveal the backstage of the first in Central Europe exhibition of mil art – organized on Petasz’s initiative, in collaboration with Marek Duszak – CIRCLE 77. Mail Art – The Art of Mail (EL Gallery, 1977). In the last part of the text I analyse the source of Petasz’s interest in mail art, I describe the character of his artistic work in this field, and its reception within the mail art environment worldwide. This text is the first attempt to profoundly analyse certain aspects of Paweł Petasz’s biography with the particular consideration of his family origins, early life, and circumstances influencing the development of his artistic attitude as well as opinions on the surrounding world, and, in consequence, his interest in mail art in the mid-seventies. The research concerning Petasz’s biography shall be continued, and its results published in separate articles.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2020, 22; 197-223
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Idea a obraz. Ikonoklastyczny aspekt konceptualizmu
An Idea And An Image. The Iconoclastic Aspect Of Conceptualism
Autorzy:
Gralińska–Toborek, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424426.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
CONTEMPORARY ART
MODERN ART
CONCEPTUAL ART
CONCEPTUALISM
ICONOCLASM
IDOLATRY
JOSEPH KOSUTH
Opis:
Conceptualism, as the art of an idea, placed itself beyond aesthetic and sensual experience. As a rule, it did not produce art objects which could be pleasing or that would represent reality. This rejection of an image places conceptualism in a broadly understood iconoclastic movement. When we examine various historical iconoclastic movements (religious and political) we may reconstruct the most important features of iconoclastic awareness and compare them with the essential postulates of conceptualism. The result of this comparison is a striking similarity of both phenomena. To mention just a few linking features of conceptualism and iconoclasm, we may enumerate: a doubt in the adequacy of the relationship between an idea and image, a fear of an idolatrous belief in a material art object, a drive to demystify art and artists, a concentration on a word instead of an image. Iconoclastic mentality can also be characterised by analytic thinking, progressive attitude and irony. However, the question arises if iconoclasm can exist without idolatry; or if conceptualism could have developed without a material object? Even if it rejected it, then the art world (museum, critics, audiences) that shows a progressively stronger tendency to contextualise, flung conceptualism out of “art’s orbit into the ‘infinite space’ of the human condition” (to use the words of J. Kosuth).
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2012, 6; 41-64
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
… prosta nieskończona… Wanda Czełkowska, Krystian Jarnuszkiewicz, Andrzej Wojciechowski
...A Straight Infinite Line... Wanda Czełkowska, Krystian Jaruszkiewicz, Andrzej Wojciechowski
Autorzy:
Grubba, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424728.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
CONCEPTUALISM
CONCEPTUAL ART
INSTALLATION ART
EDINBURGH 1972
MULTIPLE
STRUCTURE
SERIALISM
MODULE
ENVIRONMENT
KRAKOW GROUP
ART GROUPS
WANDA CZELKOWSKA
KRYSTIAN JARUSZKIEWICZ
ANDRZEJ WOJCIECHOWSKI
STANISŁAW DROZDZ
KAZIMIERZ MALEWICZ
XAWERY DUNIKOWSKI
ROBERT MORRIS
JERZY LUDWINSKI
LE CORBUSIER
ROLAND BARTHES
MODULOR
POD MONA LISA GALLERY
Opis:
In the paper, I recall three independent individuals, whose work oscillated around conceptual art. They shared a strong interest situated on the borderline of mathematics and art philosophy (including problems such as: an open space, the concept of central – axial point, infinite line etc.) and research on semantic and lexical possibilities of geometry. The work of these three extremely different artists, Wanda Czelkowska, Krystian Jaruszkiewicz, Andrzej Wojciechowski, seems to be tied together by a common element; building spatial utterances based on forms that existed on the border of contemporary and archetypical language. They evoke reflections (e.g. sociological and cultural) by the use of a strongly individualised and meta-artistic code. I analysed the following artworks: Wanda Czelkowska's Conceptual Information about a Table presented in 1972 in Edinburgh at The International Art Festival and another work entitled Absolute elimination of sculpture as a notion of shape (66 concrete slabs and 66 light points) from 1972; the project of a room independent of gravity (1959/1960), Capitel as the structure of space from 1952; Krystian Jaruszkiewicz's multi-material object entitled Sacrifice to Xawery Dunikowski (1975), that incorporated an old Polish definition of the ‘obiata’ (sacrifice) custom taken from Bogumił Linde’s dictionary in its original graphic version into an ascetic form; Andrzej Wojciechowski's works from the period when he co-operated with Stanislaw Drozdz, among them a series of photographs SALVE from 1970 (a stone with a Latin greeting found in an empty field), a model and an idea of the Self-sustaining Plinth from the Symposium “Wrocław’70”, an action entitled The Tower of Joy 23 VII 1970 built with the residents of Wrocław, and a philosophical and formal dialogue with S. Drozdz A Sphere and a stone – two perfections (1974).
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2012, 6; 163-169
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A COGNITIVE-CONCEPTUAL MAPPING OF THE HUMAN ELEMENT IN ORTEGA Y GASSET´S ESSAY LA DESHUMANIZACIÓN DEL ARTE (1925). TOWARDS A BIOPOETIC APPROACH
Autorzy:
Guerra, Juani
Góral, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/444887.pdf
Data publikacji:
2017-06-01
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:
Dehumanization
Art
Ortega y Gasset
Biopoetics
Neural Theory of Language (NTL)
Conceptual Metaphor Theory (CMT)
Conceptual Integration Theory (CIT)
Opis:
The aim of this paper is to map cognitive dynamics of meaning construction in Spanish language as articulated in Ortega y Gasset’s philosophical essay La deshumanización del arte / The Dehumanization of Art [1925]. We will focus on how the human element is conceptualized, i.e., created and understood by the author. Our method is based on the application of cognitive models of conceptual analysis found in Cognitive Linguistics known as Idealized Cognitive Models – ICMs [Lakoff & Johnson 1980] like Image Schema, Metaphor, Metonymy, and their developments as conceptual blends in Conceptual Integration Theory – CIT [Fauconnier & Turner 2002]. The high philosophical complexity of this text’s nuclear conceptual structure HUMAN and DEHUMANIZATION makes it necessary to initially map them from theoretically established cognitive approaches to language organization. In this paper we develop such analysis as groundwork for a subsequent study involving a more dynamicist view of their emergent meanings in the framework of Biopoetics [Guerra 2013, 2016].
Źródło:
Acta Neophilologica; 2017, XIX/1; 245-255
1509-1619
Pojawia się w:
Acta Neophilologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 43

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies