Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Chwała" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 24
Tytuł:
Ocalająca funkcja pamięci w "I libri della famiglia" Leona Battisty Albertiego
La memoria che salva nei "Libri della famiglia" di Leon Battista Alberti
Autorzy:
Wojtkowska-Maksymik, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19322620.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Leon Battista Alberti
pamięć
chwała rodziny
Opis:
L’articolo riguarda la questione della memoria, fortuna e fama dalle quali si comincia il prologo dei "Libri della famiglia" di Alberti. L’autrice analizza i motivi sopraelencati basandosi anche sulla tradizione e scrittura umanistica e riferendosi alle ricordanze mercantili. Viene alla conclusione che secondo Alberti la memoria in quanto conoscenza sui nostri antenati costituisce un fondamento stabile della grandezza dei membri della famiglia e dello Stato, e conferma anche la grandezza dell’uomo perché sole le persone virtuose meritano di essere rammentate.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2013, 008; 61-68
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wizja chwały Jahwe a misja Izajasza proroka (Iz 6,1-13)
Autorzy:
Stachowiak, Lech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1177512.pdf
Data publikacji:
1980
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Izajasz
powołanie
chwała Pańska
Isaiah
vocation
Lord's glory
Opis:
Die Visionsschilderung von Jes 6 ist in der Forschung der letzten Jahrzehnten Gegenstand verschiedener Auslegungen geworden. Die meisten Forscher sehen darin eine Berufungsvision oder gar Berufungsbericht des Propheten, andere dagegen bestreiten einen engeren Zusammenhang der Vision mit der Berufung oder betrachten die kebôb-jhwh-Vision als Rahmen für einen Botenauftrag des Jesaja. Die vorliegende Abhandlung sucht einen motivgeschichtlichen Nachweis zu erbringen, dass es um eine Inauguralvision geht, die aber die Züge einer prophetischen Berufungserzählung aufweist und als Legitimationsausweis gelten möchte. Es werden nacheinander solche Motive wie das der göttlichen Ratsversammlung, des göttliches Thrones, der Königswürde Jahwes und dessen Heiligkeit (das Trisagion) untersucht und als traditionelles – zumeist prophetisches – Gut erwiesen. Die Herrlichkeit Jahwes wird noch mit den traditionellen Zügen einer Theophanie dargestellt, überdies aber mit der Theologie der Heiligkeit (Entsündigungsvorgang) ergänzt. Die Verkünpfung der Vision mit dem sog. Verstockungsauftrag bietet ein schwieriges literargeschichtliches Problem, ferner bringt wieder mannigfache Deutungsversuche. Der Zusammenhang der Visionsbeschreibung mit dem Auftrag lässt sich kaum als sekundär nachweisen: es geht um ein Machtwort das die Antwort des Volkes herausfordert oder gar diese als negativ voraussetzt. Der negative Ausgang der prophetischen Mission Jesajas mag dabei angedeutet worden sein. Jes 6,12-13 bildet eine Nachinterpretation der Vision und des Verstockunsauftrags und zwar in zweilerlei Richtung: im Sinne einer totalen Vernichtung und mehr positiv als Grundlage der Hoffnung des entronnenen Restes.
Źródło:
The Biblical Annals; 1980, 27, 1; 15-26
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Użycie form ראה i מראה oraz ich znaczenie w opisie wizji Ezechiela (Ez 1, 4–28)
The Use of the Forms ראה and מראה and their Significance in the Description of the Ezekiel`s Vision (Ezek 1:4–28)
Autorzy:
Jasiński, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29430854.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
chwała Jahwe
Ezechiel
wizja
widzieć
glory of Yahweh
Ezekiel
vision
to see
Opis:
Treść Księgi Ezechiela odnosi się do okresu początków zesłania Izraela do Babilonii. Ezechiel został powołany na proroka i stróża nad zesłańcami. W artykule zostały przeanalizowane wypowiedzi zawierające formy ראה i מראה w wizji inauguracyjnej (Ez 1, 4–28). Wstępem do wizji i całej księgi jest tekst Ez 1, 1–3, w którym znajduje się wyrażenie: i ujrzałem wizję ( ואָרְֶאהֶ֖ מרְַאותֹ֥ ) Bożą (w. 1b). Wprowadza ono opisy wizji obecne w całej Księdze Ezechiela (Ez 1, 4–28; 8, 1 — 11, 25; 40, 1–48, 35 + 37, 1–14). Pierwsza wizja opisuje obecność chwały Jahwe pośród zesłańców w Babilonii. Jej tron umieszczony na sklepieniu podtrzymują istoty żyjące, przemieszczające się na kołach — rydwanie. Ezechiel poznał, że zesłańcy nie zostali opuszczeni przez Jahwe. Doświadczenie duchoweEzechiela zostało zainicjowanie ręką Jahwe, która na nim spoczęła (w. 3). Była to moc, która uzdolniła go do oglądu (i słuchania; por. w. 24) rzeczywistości niedostępnej innym zesłańcom. Ezechiel stał się zatem szafarzem tajemnicy obecności Pana w Babilonii pośrodku „golah”. Wydarzenie to miało dać początek procesowi odnowy Izraela. Ezechiel przestał być anonimową postacią, lecz dzięki objawieniu stał się wybrańcem Bożym, prorokiem, stróżem oraz kapłanem nowej świątyni. Następstwa tego „widzenia” opisuje Ezechiel w dalszych partiach księgi.
The content of the Book of Ezekiel refers to the beginning of the Israel’s Exile to Babylon. Ezekiel was called to be a prophet and watchman of the exiles. The article analyzes the statements containing the forms: ראה and מראה (in the inaugural vision; Ezek 1:4–28). The introduction to the vision and to the entire Book of Ezekiel is the text of Ezek 1:1–3 which contains the phrase: I saw the vision ( ואָרְֶאהֶ֖ מרְַאותֹ֥ ) of God (v. 1b). This phrase introduces the theme of the visions present throughout the entire Book of Ezekiel (Ezek 1:4–28; 8:1–11:25; 40:1–48:35 + 37:1–14). The first vision describes the presence of the glory of Yahweh among the exiles in Babylon. The glory of Yahweh was over the dome supported by a living creature, and the wheels — a chariot. Ezekiel learned that the exiles were not abandoned by Yahweh. Ezekiel’s spiritual experience was initiated by the hand of YHWH upon him (v. 3). It was the power that enabled him to see reality inaccessible to the other exiles. Ezekiel become the servant of the mystery of the Lord’s presence in Babylon (among the golah). This event was the beginning of the renewal process of Israel. Ezekiel become God`s servant, prophet, watchman and priest of the new temple. The consequences of this vision were described by Ezekiel in the later parts of the book.
Źródło:
Polonia Sacra; 2023, 27, 1; 41-56
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stanisława ze Skarbimierza rozważania o chwale i łasce Bożej w świetle wybranych kazań Super Gloria in Excelsis
Autorzy:
Wojciechowska, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1195754.pdf
Data publikacji:
2020-09-30
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
chwała Boża
łaska
Stanisław ze Skarbimierza
God’s glory
grace
Stanisław of Skarbimierz
Opis:
Kazania z cyklu Super Gloria in excelsis, autorstwa Stanisława ze Skarbimierza (ok.1360-1431), wybitnego teologa, doktora praw, rektora odnowionego w 1400 r. Uniwersytetu Krakowskiego, poruszają niezwykle ważne kwestie teologiczne. W swoich rozważaniach Stanisław ze Skarbimierza ukazał łaskę jako dar, dla którego warto wszystko utracić, który wymaga nie tylko zachowywania przykazań Bożych, ale przede wszystkim stanowi punkt wyjścia do wielbienia Stwórcy, oddawania Mu czci i chwały. Te fundamentalne kwestie wybitny kaznodzieja zaprezentował z jednej strony w optyce refleksji teologicznej, a z drugiej przedstawił je wspólnocie wiernych tak, by stały się one ważnym i zrozumiałym elementem ich życia religijnego.
Sermons from the series Super Gloria in excelsis, by Stanisław of Skarbimierz (c.1360-1431), an outstanding theologian, Doctor of Law, and rector of the University of Krakow (renovated in 1400) raise extremely important theological issues. In his reflections, Stanisław of Skarbimierz showed grace as a gift for which it is worth losing everything, which not only requires the observance of God's commandments, but, above all, it is a starting point for worshiping the Creator, worshiping and glorifying Him. On the one hand, the outstanding preacher presented these fundamental issues in optics of theological reflection, and on the other hand, he showed them to the community of the faithful so that this would become an important and understandable element of their religious life.
Źródło:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2020, 27, 1; 73-82
1232-1575
Pojawia się w:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Foreign-Space Dramatization in Graham Greene’s The Power and the Glory: Revisiting Greeneland
Autorzy:
Valverde, Beatriz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791077.pdf
Data publikacji:
2020-12-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Greene
Rulfo
Moc i chwała
Pedro Páramo
Greeneland
The Power and the Glory
Opis:
Dramatyzacja obcej przestrzeni w powieści Moc i chwała Grahama Greene’a: Ponowna wizyta w Greeneland Graham Greene często podróżował i akcja jego książek często ma miejsce w różnych zakątkach świata. Mimo to krytycy są zgodni, że w swych powieściach Greene stworzył a-topos – przestrzeń odzwierciedlającą rozwój tematów (czy to duchowych, czy politycznych) zajmujących autora, a nie konkretne rzeczywiste miejsce. Z czasem ów a-topos otrzymał nazwę Greeneland. Niniejszy artykuł stawia tezę, że krytycy, skupiając się na głównych motywach w twórczości Greene’a, ignorują fakt, że dokładna analiza świata przedstawionego podważa powszechnie panujące przekonanie, jakoby Greene wykreował w swojej twórczości przestrzeń mentalną, nie-miejsce. W celu dowiedzenia postawionej tezy, artykuł analizuje reprezentację przestrzeni i społeczeństwa w Mocy i chwale (1940), powieści, której akcja toczy się podczas religijnych prześladowań w Meksyku w latach dwudziestych dwudziestego wieku. Porównuję utwór Greene’a z powieścią Pedro Páramo Juana Rulfo (1955), gdyż powieść ta opisuje ten sam okres, a krajobrazy w niej opisane przypominają te z powieści Greene’a. Tym samym artykuł proponuje redefinicję idei Greeneland.
Graham Greene was a frequent traveler and he commonly chose different spaces around the world as settings for his novels. Critics have generally agreed, however, that the British author created in his novels an a-topos, a space that conformed not to the reality of the country depicted, but to the development of the topics, spiritual or political, with which Greene was obsessed. That atopical location became over time what has been called Greeneland, a concept with which any Greene scholar inevitably becomes familiar. In this paper, I revisit the concept of Greeneland, arguing that scholars tend to focus on the major themes present in Greene’s literary world and to ignore the fact that a close analysis of the fictional landscape in his work challenges the assertion that what Greene created in his novels was a mental entity, a non-place. In order to do so, I focus on the representation of space and society in Greene’s The Power and the Glory (1940), the Mexico of the religious persecution of the late 1920s. I compare Greene’s representation with the Mexico of the same period depicted in Juan Rulfo’s Pedro Páramo (1955), a novel whose fictional landscape bears uncanny resemblances to the one described in The Power and the Glory. This analysis leads us to rethink the concept of Greeneland as generally defined in the criticism.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 11; 225-234
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie wizji wprowadzającej (Ez 1, 4–28) dla posłannictwa Ezechiela (Ez 2, 1–7, 27)
The Importance of the Introductory Vision (Ezek. 1:4–28) for the Ezekiel’s Mission (Ezek. 2:1–7:27)
Autorzy:
Jasiński, Andrzej S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29430871.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
chwała Jahwe
Ezechiel
wizja
karanie Izraela
glory of Yahweh
Ezekiel
vision
punishment of Israel
Opis:
W oparciu o rezultaty wcześniejszych badań nad użyciem form har i harm w tekście Ez 1, 4–28, w niniejszym artykule zostały przeprowadzone dalsze analizy. Dotyczą one znaczenia wizji wprowadzającej (Ez 1, 4–28) dla posłannictwa Ezechiela (Ez 2, 1–7, 27). Pierwsza wizja opisuje obecność chwały Jahwe pośród zesłańców w Babilonii. Tron chwały Jahwe został umieszczony na sklepieniu, które podtrzymują istoty żyjące, przemieszczające się na kołach — rydwanie. Ezechiel poznał, że zesłańcy nie zostali opuszczeni przez Jahwe. W następstwie wizji pojawia się audycja (Ez 2, 1–3, 15), podczas której następuje powołanie Ezechiela na proroka oraz wyznaczenie misji. Ezechiel został powołany do głoszenia orędzia Bożego ludowi buntowników (Ez 2, 3), którego treść została przekazana w zwoju księgi (Ez 2, 8–3, 3). Widzenie i audycja uzdolniły proroka do wykonywania czynności symbolicznych oraz do głoszenia orędzia zagłady Jerozolimy oraz całej ziemi Izraela (Ez 4, 1–7, 27). We wszystkich analizowanych partiach Księgi Ezechiela pojawiały się formy har i harm. Badania wykazały, że prorokowi zostały ukazane dwa przeciwstawne obrazy. Z jednej strony był to pozytywny obraz obecności chwały Jahwe (Ez 1, 4–28), a z drugiej obraz zbuntowanego ludu oraz upadku Jerozolimy i całej ziemi Izraela (Ez 2, 1–7, 27). Ten drugi obraz oznaczał kres istnienia Izraela z okresu królewskiego. Zadaniem proroka, jako stróża (Ez 3, 16–21), było przemawianie do ludu (zesłańców), z którego mała cząstka miała dać posłuch Bogu (Ez 5, 3). Ziemia Izraela zostanie jednak ukarana, nad którą zaciążył „zły los” (Ez 6–7).
Based on the results of the previous research (the use of roots: har and harm in Ezek. 1:4–28), further analyzes have been carried out in this article. The research focuses on the importance of the introductory vision (Ezek. 1:4–28) for the mission of Ezekiel (Ezek. 2:1–7:28). The first vision describes the presence of the glory of YHWH among the exiles in Babylon. The throne of glory of YHWH has been placed on the vault. The vault is supported by living creatures. The living creatures move on wheels — a chariot. Ezekiel learned that the exiles were not abandoned by YHWH. Following the vision, there are the words of YHWH to Ezekiel (Ezek. 2:1–3:15). Ezekiel was called to be a prophet. His mission was assigned. Ezekiel was called to preach God`s message to a people of rebels (Ezek. 2:3). The content of the message was given in a scroll of the book (Ezek. 2:8–3:3). The vision and the words of YHWH enabled the prophet to perform symbolic activities and to proclaim the message: destruction of Jerusalem and the whole land of Israel (Ezek. 4:1–7:27). In all analyzed parts of the Book of Ezekiel, appeared har and harm. The research showed that the prophet was shown two opposing images. On the one hand, it was a positive image of the presence of the glory of YHWH (Ezek. 1:4–28), and on the other, a picture of rebellious people, the fall of Jerusalem and the whole land of Israel (Ezek. 2:1–7:27). The latter image marked that “The end has come” (Ezek. 7:2). It was the end of Israel`s existence (royal period). The task of the prophet/watchman (Ezek. 3:16–21), was to speak to the people (the exiles). The small part of the people will obey God’s words (Ezek. 5:3). But the land of Israel will be punished, on which “has come the end” (Ezek. 6–7).
Źródło:
Polonia Sacra; 2023, 27, 2; 143-162
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Role of the Holy Spirit during Parousia in the Eschatology of Sergius Bulgakov
Rola Ducha Świętego podczas paruzji w eschatologii Sergiusza Bułgakowa
Autorzy:
Raczyński-Rożek, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2142865.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Bulgakov
Holy Spirit
Glory
Parousia
new creation
Bułgakow
Duch Święty
Chwała
paruzja
nowe stworzenie
Opis:
W paruzji centralną postacią jest niewątpliwie Jezus Chrystus. Skoro jednak paruzja jest objawieniem się chwały całej Trójcy, to warto zadać sobie pytanie o rolę pozostałych Osób Boskich w tym wydarzeniu. W tym artykule główna uwaga zostanie poświęcona roli Ducha Świętego i jej interpretacji w eschatologii Sergiusza Bułgakowa. Według rosyjskiego teologa, paruzja jest objawieniem nie tylko chwały Chrystusa, ale także hipostatycznej Chwały Boga, czyli Ducha Świętego, a w ten sposób ostateczną realizacją Pięćdziesiątnicy.
In Parousia, Jesus Christ is undoubtedly the central figure. However, since Parousia is the revelation of the glory of the entire Trinity, it is worth asking about the role of the remaining Divine Persons in this event. In the article, the main focus will be on the role of the Holy Spirit and its interpretation in the eschatology of Sergius Bulgakov. According to the Russian theologian, Parousia is a revelation not only of Christ’s glory, but also of the hypostatic Glory of God, i.e. the Holy Spirit, and in this way it’s the final realization of Pentecost.
Źródło:
Polonia Sacra; 2021, 25, 2; 93-113
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ideały życiowe społeczeństwa rzymskiego w De civitate Dei św. Augustyna
Die Ideale des Lebens der römischen Gesellschaft in De Civitate Dei des heiligen Augustinus
Autorzy:
Pająk, Ignacy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2119710.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
męstwo
chwała
mądrość
pobożność
patriotyzm
św. Augustyn
courage
honour
wisdom
piety
patriotism
S. Augustine
Opis:
Der heilige Augustinus war ein wahrer Liebhaber der Geschichte und Kultur des antiken Roms. In diesem Geist ist er aufgewachsen, diese Literatur hat seine Jugend geprägt, er selbst fühlte sich als Mitglied der römischen Gesellschaft. Noch am Ende seines Lebens hat ihn eine tiefe Unsicherheit eingeholt. Er – als Bischof der katholischen Kirche sollte keineswegs eine so enge Verbindung und Sentimentalität der heidnischen, aber zum Teil ehrenvollen Kultur hegen. Gleichzeitig aber, als er das große Werk De civitate Dei angefangen hatte, wollte er klar darauf hinweisen, dass die römische Gesellschaft auch nicht ohne Makel war, was schließlich zu einer Katastrophe fuhren musste. Seine Überzeugung in dem Sinne wird auf eine Ebene der Gegenseitigkeiten gebaut: auf einer Seite – tugendhafte alte Zeiten, auf der anderen Seite – heutige schlechte Gewohnheiten. Trotz der miserablen Situation seiner Zeit, möchte oder wollte der heilige Augustinus, alle positiven Taten auf der Ebene der Familie wie auch der Gesellschaft klar hervorheben (Patriotismus). Seiner Meinung nach, wurden alle Tugenden der Römer – virtus, gloria, sapientia, pietas – angesichts des ewigen Lebens, nur als „ausgezeichnete Delikte“ betrachtet.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2011, 58-59, 3; 151-168
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Filmowość prozy, prozaiczność filmu. O filmowej adaptacji powieści Jarosława Iwaszkiewicza Sława i chwała
Autorzy:
Pietraszek, Dominika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/650445.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Sława i chwała, Jarosław Iwaszkiewicz, Kazimierz Kutz, adaptacja filmowa, serial, motyw artysty, panorama społeczna, antyheroizm
Opis:
Sława i chwała [Fame and Glory] by Jarosław Iwaszkiewicz has been named as the author’s masterpiece. The work contains autobiographical elements and constitutes a summary of the writer’s ethical experiences, a historiosophical and philosophical synthesis. Only a few reviews have been published concerning the TV series adaptation, directed by Kazimierz Kutz under the auspices of the Polish Television in 1997. The first part of the article (Sensuality recoded) examines the specificity of the imagery of Iwaszkiewicz and Kutz, i.e. the translation of the sensuality of this prose to the language of cinema. Points 2–4 (Antiheroism, “Fame and Glory” as a social panorama, Dilemmas of a 20th-century artist) focus on the reading of the sense of the novel and the way the director relays it on the screen. The final considerations (Infamy) examine the causes of the commercial failure of the adaptation and make an attempt to evaluate the series. It turns out that, despite a modest budget and limited airtime, Kutz has preserved much of the spirit of the original work – it is still the same story about the end of a certain world
Źródło:
Konteksty Kultury; 2015, 12, 1
2353-1991
Pojawia się w:
Konteksty Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mistyczna jedność Kościoła w dziełku Dominus vobiscum św. Piotra Damianiego
The Mystical Unity of the Church in St. Peter Damian’s Short Treatise Dominus Vobiscum
Autorzy:
Królikowski, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20312170.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Eucharystia
Kościół
mistyczna jedność
wielość
modlitwa
chwała Boża
Eucharist
Church
mystical unity
plurality
worship
glory of God
Opis:
Święty Piotr Damiani (1007–1072) w swoim bogatym dorobku teologicznym zostawił także dziełko zatytułowane Dominus vobiscum. Zajmuje się w nim kwestią jedności Kościoła, którą ujmuje w perspektywie eucharystycznej. Pokazuje, a jaki sposób Eucharystia pozwala na odpowiednie rozumienie jedności Kościoła, a także na jej odpowiednie przeżywanie duchowe. Jest to zagadnienie tym ważniejsze, że chodzi w nim o uwypuklenie zbawczego znaczenia jedności Kościoła, która w sposób niejako pierwotny opisuje tajemnicę eklezjalnej wspólnoty. Ważnym elementem wykładu św. Piotra Damianiego jest pokazanie niektórych bardziej szczegółowych, poniekąd fenomenologicznych, aspektów tej jedności, wyrastających z jej koncentracji eucharystycznej, takich jak jedność czci oddawanej Bogu, jedność w modlitwie, jedność w wielości celebracji itd. Wszystkie te aspekty sprawiają, że jedność Kościoła jawi się w swojej głębokiej rzeczywistości oraz wyłania się jasno jej znaczenie duchowe i historyczne.
St. Peter Damian (1007–1072), in his rich theological acheivements, left also a short treatise entitled Dominus vobiscum. In this work he deals with the question of the unity of the Church, which he approaches from an eucharistic perspective. He shows how the Eucharist allows for a proper understanding of the unity of the Church, as well as for its proper spiritual experience. This issue is all the more important since it highlights the salvific meaning of the unity of the Church, which in an original way describes the mystery of ecclesial communion. An important element of St. Peter Damian’s treaties is to show some of the more detailed, somewhat phenomenological, aspects of this unity arising from its eucharistic concentration, such as unity in worship to God, unity in prayer, unity of a multitude of celebrations, etc. All these aspects make the unity of the Church appear in its deep reality and its spiritual and historical significance emerge clearly.
Źródło:
Analecta Cracoviensia; 2020, 52; 69-87
2391-6842
0209-0864
Pojawia się w:
Analecta Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jesus Christ, Glory and Cognition. Is Eph 1:15–23 a Judaistic and/or Hellenistic Christian Text?
Autorzy:
Linke, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1789196.pdf
Data publikacji:
2021-09-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Jezus Chrystus
chwała
wiedza
święci
hellenizm
Ef 1 15-23
Jesus Christ
glory
knowledge
saints
Hellenism
Judaism
Eph 1:15-23
Opis:
The paper is an interpretation of Eph 1:15-23 which is a consequence of the shorter version of Eph 1:15 (without the words: τὴν ἀγάπην). It is an attempt to answer the question of who the “saints” are in this verse and the entire pericope, what background (Hellenistic or Judaic) this concept has, and what was the character of the church community in this city in the post-Pauline period. The method used in this paper consists of historical and contextual analysis of lexicographical end ideological material used in the pericope. The first step is a study of the rhetorical structure of Eph as the instrument for interpretation of the role of the pericope in the meaning of the text. The second part of the paper is presented the binary way of exposition: in the language of Judaism and in the Hellenistic terms. From this perspective the category of “saints” is described. From this analysis it is concluded: “saints” are the group belonging to the Judeo-Christian component of the Church, the political substructure of the Church but not in terms of the separation, but of the pluralistic unity.  
Źródło:
Verbum Vitae; 2021, 39, 3; 807-829
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Świadectwo Boga Ojca o Jezusie w Ewangelii wg św. Jana
The Witness of God the Father about Jesus in the Gospel of John
Autorzy:
Kręcidło, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1621774.pdf
Data publikacji:
2015-10-25
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Ewangelia wg św. Jana
świadectwo Ojca
teologia posłannictwa
chwała Boża
The Gospel of John
witness of the Father
agency theology
glory of God
Opis:
The article addresses the issue of the witness of the Father about Jesus in the Fourth Gospel. The topic is inscribed in the very essential theological message of the Gospel of John, according to which Jesus is the Messiah and the Son of God revealing the Father to the world. In two units of the Fourth Gospel (5:1-47 and 8:12-20) Jesus invokes the witness of the Father in order to prove his divine status. In the first passage Jesus argues that the witness of the Father about him is expressed by the witness of the people (John the Baptist), by Jesus’ works, and by the Scriptures. In the second passage he claims that the Father’s witness authenticates his divine origins, and that thanks to his status as the Son of God he is not subject to human judgment. In a third passage (12:20-36) examined in the article the voice of the Father coming from heaven gives the explicit witness confirming Jesus’ divine status and mission. The motif of the witness of the Father is strictly connected here with the theme of the salvific activity of Jesus in the world as a means of increasing the glory of God.
Źródło:
Verbum Vitae; 2015, 27; 147-167
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy Arminiusz był reformowanym teologiem? O stosunku Arminiusza do własnej tradycji teologicznej
Was Arminius a Reformed Theologian? On Attitude of Arminius to His Own Theological Tradition
Autorzy:
Dorocki, Damian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036702.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Jakub Arminiusz
teologia reformowana
Boża suwerenność i chwała
teologia przymierza
soteriologia
predestynacja
Jacob Arminius
Reformed theology
God’s sovereignty and glory
covenant theology
soteriology
predestination
Opis:
Jakub Arminiusz to postać historycznie związana z tradycją reformowaną. W dużej mierze jego teologia była odbiciem tej tradycji. W pewnych jednak istotnych kwestiach poglądy Arminiusza stały w jawnej sprzeczności z postreformacyjnym kalwinizmem. Niniejszy artykuł stara się więc znaleźć odpowiedź na pytanie o teologiczną tożsamość holenderskiego reformatora. Autor proponuje, by zmierzyć się z tym problemem w nawiązaniu do czterech motywów teologicznych, charakterystycznych dla reformowanego protestantyzmu. Chodzi o Bożą suwerenność i chwałę, teologię przymierza, monergistyczną soteriologię oraz predestynację. Poczyniona analiza wykazała, żc lejdejski profesor mocno podkreślał Bożą suwerenność nad stworzeniem oraz zgadzał się z opinią, żc ostatecznym celem Bożych działań, w których mieszczą się akty zbawcze, jest Jego chwała. Nic zapominał jednak dodać, żc Stwórca poprzez zewnętrzną aktywność udziela swej dobroci. W nurt myśli reformowanej wpisywała się także arminiańska teologia przymierza, która swym kształtem nic odbiegała od powszechnie przyjętej interpretacji tego zagadnienia w dobie tzw. wczesnej ortodoksji. Najpoważniejsze różnice pojawiają się w kontekście soteriologii. Anniniuszowe rozumienie relacji łaska-wolna wola odbiegało od skrajnie monergistyczncgo kalwinizmu. Z uwagi na naukę o uprzedzającej łasce można mówić w jego przypadku o ograniczonym synergizmie. Nic inaczej ma się u lejdejczyka kwestia predestynacji. Według holenderskiego reformatora Bóg wybiera do zbawienia zgodnie ze swą odwieczną wiedzą o akceptacji łaski przez człowieka. Potępia tych, którzy uparcie trwają w swoich grzechach i mimo łaski nic chcą się nawrócić. Ostatecznie więc należy uznać Arminiusza za „krytycznego” teologa reformowanego.
Jacob Arminius is a figure historically associated with the Reformed tradition. His theology was in a large measure reflection of this tradition. However in some important points Arminius’ views were in open contradiction to the post-reformation Calvinism. This article attempts to find an answer for the question about theological identity of the Dutch reformer. The author proposes to struggle with this problem in reference to four theological themes, characteristic for Reformed Protestantism, that is: God’s sovereignty and glory, covenant theology, monergistic soteriology and predestination. The analysis, which has been made, indicates that Leiden’s professor strongly emphasized God’s sovereignty over the creation and affirmed the opinion that an ultimate end of divine actions, including salvific acts, is His glory. But lie never forget to add that the Creator by His external activity communicate His goodness. The Arminian covenant theology also fits into the stream of Reformed thought. Its shape docs not differ from the widely accepted interpretation of this issue in the era of “early orthodoxy.” The most important differences occur in the context of soteriology. Arminius’ understanding of the relation grace-free will differed from the radical monergistic Calvinism. Due to the doctrine of prevenient grace one can speak about limited synergism in his ease. So it is in the matter of predestination. God, according to the Dutch reformer, elects to salvation according to His foreknowledge concerning the free acceptance of the grace by man. He reprobates those who stubbornly remain in their sins and, in spite of the grace, do not want to convert. Ultimately, Arminius should be considered as a “critical” Reformed theologian.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 7; 85-104
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
STAROTESTAMENTALNE PRZESŁANIE GÓRY OLIWNEJ
THE MESSAGE OF THE OLD TESTAMENT FROM OLIVE MOUNT
Autorzy:
Okroy, Jarosław Ambroży
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/490042.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara
Tematy:
Góra Oliwna, Jerozolima, świątynia, kult sakralny, reforma Jozjasza, Dawid, mesjanizm, chwała Jahwe, walka eschatologiczna
Mount of Olives, Jerusalem, Temple, Sacred Cult, Josiah Reform, David, Messianism, Jahve Worship, eschatological struggle
Opis:
The Old Testament often mentions mountains. Recognized as works of Divine omnipotence, they constitute a unique space for establishing relation with the Lord. The Mount of Olives, which is located east of Jerusalem, fits in this biblical scenery. The paper consists of two parts. The former encompasses an exegetical analysis of 10 fragments of the Old Testament, which concern the Mount of Olives. The order of inquiry is determined by the canonical arrangement of the holy books. The latter part is an attempt to present their theological message, based on previously obtained conclusions. The observations make possible the claim that the Mount of Olives is an important place in the current of messianism. Furthermore, through more than three centuries this mountain has been a place of pagan piety, but as a result of king Josiah’s cultic reform it has become a worthy example of religious metamorphosis and an absolute choice of Yahweh. Its connections to Jerusalem sanctuary, and its meaning in the process of renewal of Israel’s spiritual communion, make it a space of Judaistic community’s spiritual strengthening. This mountain massif served God as a place of performing providential care for the People of God, and of the rest of his glory, before it came back to the new temple in Jerusalem. Finally, God undertaken the salvific enterprise of liberating the Rest from the hands of oppressors, starting eschatological struggle on the peaks of Mount Olivet.
Źródło:
Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej; 2017, 24; 375-398
1234-8880
Pojawia się w:
Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 24

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies