Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Chrystianizacja" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 47
Tytuł:
Językowe drogi chrystianizacji Polski
Sources of Polish Christian terminology
Autorzy:
Bednarczuk, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/911293.pdf
Data publikacji:
2018-11-29
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
baptism
religious terminology
Christian names
stages of Christianisation
chrystianizacja
terminologia religijna
fazy chrystianizacji
Opis:
W artykule zostały przedstawione fazy procesu chrystianizacji oraz jej przebieg w Europie i na Słowiańszczyźnie, a następnie omówione wybrane polskie terminy religijne oraz inne językowych świadectw chrystianizacji. W procesie chrystianizacji wszystkich prawie krajów Europy można wyróżnić pięć faz: (1) misje ewangelizacyjne, (2) martyrologia, (3) konwersja (chrzest władcy i dworu), (4) apostazja (bunty pogańskie, herezje), (5) rekatolicyzacja, nowa ewangelizacja.
The article presents the stages of the process of Christianisation and its progress in Europe and in Slavic-speaking lands. Then the selected Polish religious terms and other linguistic testimonies of Christianisation will be discussed. We can distinguish five stages in the process of the Christianisation of almost all European countries: 1. Evangelisational missions; 2. Martyrdom; 3. Conversion (the baptism of the ruler and his court); 4. Apostasy (pagan uprisings, heresies); 5. Re-Catholicisation, new evangelisation.
Źródło:
Poznańskie Spotkania Językoznawcze; 2017, 34; 7-34
2082-9825
2450-0259
Pojawia się w:
Poznańskie Spotkania Językoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Constantinian shift – the truth or a myth?
Przełom konstantyński – prawda czy mit?
Autorzy:
Bralewski, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/611862.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
cesarz Konstantyn I
przełom konstantyński
rewolucja konstantyńska
chrystianizacja Imperium Romanum
empereur Constantine I
Constantinian Shift
Constantinian revolution
christianisation of Imperium Romanum
Opis:
Zdefiniowanie zjawiska nazwanego przełomem czy rewolucją konstantyńską nie jest łatwe. Wydaje się, że trzeba w nim widzieć epokowy czyn cesarza, który nie tylko uznał i otoczył opieką Kościół, ale związał go z państwem i doprowadził do wielkiego znaczenia, pozyskując w zamian, w swoim głębokim przekonaniu, błogosławieństwo samego Boga dla Imperium Romanum i jego władców. Konsekwencją wydarzeń określanych tym mianem –według wielu badaczy – była epoka czy era konstantyńska, w której Kościół narażony był na dwojakie niebezpieczeństwo. Mógł on bowiem zdominować rządzących i państwo bądź podporządkować się im i stać się instrumentem w ich rękach. W Kościele katolickim zakończyć epokę tę miał dopiero II Sobór Watykański. Konstantyn w swej polityce państwowej był przede wszystkim kontynuatorem tradycji odziedziczonej po przodkach, co było zaprzeczeniem idei przełomu. Zapoczątkował jednak procesy, dzięki którym z czasem dokonało się gruntowne przeobrażenie Cesarstwa Rzymskiego. Niewątpliwie charakter przełomowy miało samo nawrócenie cesarza na chrześcijaństwo, jakkolwiek by je rozumieć i datować, chociaż i ono mogło być postrzegane przez Rzymian jako wybór boskiego patrona, który zapewnia zwycięstwa cesarzowi oraz wychowanie cesarskich dzieci w duchu chrześcijańskim. Jednak oddanie siebie i swego państwa przez Konstantyna w opiekę jedynego Boga samo w sobie miało charakter rewolucyjny. Monoteizm wszak z natury wykluczał inne kulty i choć upłynęło jeszcze kilkadziesiąt lat, nim chrześcijaństwo oficjalnie stało się religią państwową w Imperium Romanum, to było to konsekwencją wyboru dokonanego przez Konstantyna.
Źródło:
Vox Patrum; 2014, 61; 39-53
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od furii Normanów - wybaw nas, Panie : łupieżcze rajdy wikingów
Łupieżcze rajdy wikingów
Autorzy:
Czarnecki, Łukasz (dziennikarz).
Powiązania:
Gazeta Polska 2020, nr 42, s. 90-92
Data publikacji:
2020
Tematy:
Średniowiecze
Chrystianizacja
Wikingowie
Rozbój
Artykuł publicystyczny
Artykuł z tygodnika opinii
Opis:
Artykuł przedstawia historię wikingów i ich najazdów na Wyspy Brytyjskie. Początkowo rabowano nadbrzeżne klasztory, mieszkańców mordowano lub brano do niewoli. 8 czerwca 793 roku zaatakowano klasztor św. Cuthberta na angielskiej wysepce Lindisfarne, co wywołało panikę na Wyspach. Z czasem tereny grabieży zostały poszerzone o państwo Franków, a rozzuchwaleni wojownicy ze Skandynawii postanowili podbić Wyspy Brytyjskie (851 rok). Na zajętych terenach ustanawiali nowe porządki, dewastując kościoły i dążąc do wykorzenienia chrześcijaństwa. W X wieku król Franków – Karol Prostak zaoferował wodzowi Wikingów Rollonowi w lenno prowincję w zamian za ochronę granic. W krótce Rollon przyjął chrzest i osiedlił się w krainie nazwanej z czasem Normandią.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Christianisation as Cultural Guilt: The Bulgarian Experience
Chrystianizacja jako wina kulturowa. Doświadczenie bułgarskie
Autorzy:
Danova, Sirma
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32361712.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Christianisation
Hristo Botev
Georgi Rakovski
Johann Christian von Engel
Benjamin of Bulgaria
Bogomils
nationalism
chrystianizacja
Christo Botew
Georgi Rakowski
Bojan Mag
bogomiłowie
nacjonalizm
Opis:
This article contextualises the idea of Christianisation as cultural guilt within the Bulgarian context, particularly at the time of the Bulgarian National Revival. This theory has been most radically depicted in the published works of the outstanding revolutionary and poet of the National Revival, Hristo Botev. The origin of this idea is studied through his cultural dialogue with the texts of Georgi Rakovski (another eminent revolutionary and poet from the same period) to prove that the decadent version of Christianisation was known amongst the Bulgarian elite, most of whom were educated at Russian institutions, where they became familiar with the essays of the German historiogJohann Christian von Engel. Under his influence, Christianisation is considered to be a cultural and political invasion on the part of the Byzantine Empire. In this context, the motive of the lost brightness of the Bulgarian Middle Ages emerges from the literary works of the National Revival. The valuation of the medieval symbols of the obliterated Bulgarian antiquity culminated in the 1920s and 1930s. During that period, aspects of national identification were sought from magicians, dualists, and anchorites, which ultimately did not yield the desired result for the official nationalism but rather caused a crisis of symbols.
W niniejszym artykule postawiono sobie za cel kontekstualizację idei chrystianizacji jako winy kulturowej na gruncie bułgarskim, znanej od czasów bułgarskiego odrodzenia narodowego. Teza ta została najbardziej radykalnie wyrażona w dziełach publicystycznych wybitnego rewolucjonisty i poety odrodzenia narodowego, Christa Botewa. Poddano tu analizie genezę tej idei poprzez jego dialog kulturowy z tekstami Georgiego Rakowskiego, innego wybitnego rewolucjonisty i poety z tego samego okresu, aby udowodnić, że dekadencka wersja chrystianizacji jest znana wśród bułgarskiej elity, uformowanej głównie w rosyjskich instytucjach oświatowych, dzięki esejom niemieckiego historyka Johanna Christiana von Engela. Pod jego wpływem chrystianizacja jest uważana za inwazję kulturową i polityczną cesarstwa bizantyjskiego. W tym kontekście w dziełach literackich odrodzenia narodowego pojawia się motyw utraconej świetności bułgarskiego średniowiecza. Wartościowanie średniowiecznych symboli zatartej starożytności bułgarskiej ma swą kulminację w okresie międzywojennym, w latach 20. i 30. XX wieku. W tym czasie poszukiwano tożsamości narodowej u magów, dualistów, anachoretów, co ostatecznie nie przyniosło pożądanego efektu dla oficjalnego mitonacjonalizmu, lecz spowodowało kryzys symboli.
Źródło:
Slavia Meridionalis; 2020, 20
1233-6173
2392-2400
Pojawia się w:
Slavia Meridionalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kolonizacja i chrystianizacja a teatr – spojrzenie z perspektywy XX i XXI wieku
The processes of colonization and Christianization and the theatre – the overview from 20th and 21st century perspective
Autorzy:
Delimata, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/460331.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
kolonizacja
chrystianizacja
teatralność
misjonarze
inkulturacja
hybrydyczność
iztapalapiańska pasja
filipińskie widowiska sakralne
indonezyjski wayang wahyu
Colonization, Christianization
theatricality
missionaries
enculturation
hybridity
The Passion Play of Iztapalapa
Philippine religious shows
Indonesian wayang wahyu
Opis:
Artykuł porusza temat procesu kolonizacji i chrystianizacji, prowadzonej przez europejskich misjonarzy od czasu tzw. „wielkich odkryć geograficznych”. Celem nie jest jednak opisanie historii kolonizacji, lecz spojrzenie na dzisiejsze oblicze artystyczno-sakralnych działań, obecnych w postkolonialnym świecie. Opisane zostały przykłady współczesnych widowisk i performansów sakralnych w Iztapalapie (Meksyk), na Filipinach (prowincje: Aklan, Pampanga, Rizal) oraz jawajski teatr cieni wayang wahyu. Ich charakter należy odczytywać jako hybrydyczny, a zatem taki, który nigdy nie powstałby bez prekolonialnych korzeni, kolonizacyjno-chrystianizacyjnej działalności misjonarzy oraz postkolonialnego Nowego Porządku.
The article discusses the issue of colonization and Christianization processes conducted by European missionaries from the time of so-called “Age of Discovery”. However, the aim of the article is not creating a description of colonization history, but taking a look at today’s vision of artistic and religious activities present in postcolonial world. In the article there were described examples of religious shows and performances in Iztapalapa (Mexico) and Philippines (provinces: Aklan, Pampanga, Rizal) as well as Java shadow play called wayang wahyu. Character of these forms of art should be defined as hybrid – they would not exist without pre-colonial origins, colonization- and Christianization-related activities of missionaries and postcolonial New World Order.
Źródło:
Ogrody Nauk i Sztuk; 2011, 1
2084-1426
Pojawia się w:
Ogrody Nauk i Sztuk
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Relacja o słowiańskich Rugianach w średniowiecznych kronikach Helmolda i Saxo Gramatyka
Autorzy:
Galas, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1042528.pdf
Data publikacji:
2020-04-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Słowianie zachodni
Rugia
kroniki średniowieczne
pogaństwo
chrystianizacja
Slavs
Rugen
medieval chronicles
paganism
Christianization
Opis:
Rugianie, zachodniosłowiańskie plemię zamieszkujące wyspę Rugię, utrzymali znaczącą, niezależną od ekspansywnych Niemiec i Danii pozycję aż do XII w. Wówczas Rugia została podbita przez duńskiego króla Waldemara, co nieodłącznie wiązało się z przyjęciem przez pogańskich Rugian chrześcijaństwa. Kroniki Helmolda i Saxo Gramatyka są powszechnie cytowanymi źródłami w rozważaniach dotyczących słowiańskiego pogaństwa i procesu chrystianizacji plemion słowiańskich. To, co stanowi o dużej wartości obu kronik, mimo subiektywnych ocen dokonywanych przez samych autorów, to zakres ich wiedzy na temat połabskich plemion, w tym Rugian – ich znaczenia wśród innych Słowian, roli kapłanów, wyglądu czczonego wśród nich bóstwa. Przede wszystkim jednak kronikarze szczegółowo opisali podbój Rugii przez Duńczyków, co skutkowało przeorganizowaniem władzy na wyspie i umożliwiło rozwój chrześcijaństwa. Jak dotąd tytułowe kroniki pozostają głównymi świadectwami tych wydarzeń.
The Rani, a west Slavic tribe based on the island of Rugen, built an empire existing until 12th century. In 1168 Rani were defeated by Danish king Valdemar I, resulting in the conversion of the tribe to Christianity. The Chronica Slavorum by Helmoldus and Gesta Danorum by Saxo Grammaticus are quite commonly quoted sources in the debate concerning Slavic paganism and the attempts of its Christianization. What constitutes high-value Helmoldus’ and Saxo’s works is the fact that the chronicles are an essential and primary sources when it comes to the history of the Polabian tribes – their territories and their neighboring peoples. It is also a vital link in the account of the course of Christianization on the Polabian territory. After the invasion of The Danish king Valdemar I the pagan temple, situated on the island, was destroyed and both the territorial and religious autonomy of the Rani ended. At the tip of Arkona in recent centuries, the cliffs have collapsed into the sea and the chronicles still remain as witnesses of the Slavic history of Rugen.
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2020, 19, 1; 203-214
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Apostles of medieval Livonia (until the beginning of 13th Century)
Apostołowie średniowiecznych Inflant (do początku XIII w.)
Autorzy:
Gąssowska, Maja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/560391.pdf
Data publikacji:
2017-06-30
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Livonia
Baltic crusades
missionary bishop
christianization
conversion
Daugava
Inflanty
krucjaty bałtyckie
biskup misyjny
chrystianizacja
konwersja
Dźwina
Opis:
Livonia, encompassing the area of today’s Latvia and Estonia, was one of the last regions of Northern Europe to be incorporated into the Christian/ Latin civilization. Its direct neighbourhood with Ruthenian duchies, which observed the Eastern Christian rite, did not contribute to the earlier conversion. It was only after late 12th century missions, organized independently of each other by the Danish Church in the form of a venture by Cistercian friar Fulco, consecrated as the Estonian bishop ca 1171–1180, as well as a grasrooots – at least in its initial phase – initiative of Augustine friar Meinhard of the Segeberg monastery in Holstein (ca 1184–1196), first bishop of Üxküll, and Cistercian friar Theodoric, active in the vicinity of Treiden (ca 1186-1202), the first abbot of Dünamünde monastery (1205-1211) and finally bishop of Estonia (1211-1219) and their successors – Cistercian friar Berthold (1197–1198), the second bishop of Üxküll and most importantly Albert, canon of the Bremen Chapter, founder of Riga and its first bishop (1199–1229) culminated with the conquest and subsequent christianisation of Livonia. They can undoubtedly be called apostles of the Barbarian Europe, although in the case of Fulco it not clearly confirmed whether his quest took place in reality. In the case of others we may speak of an initially peace mission, as attempted conversions were undertaken by setting an example to follow and doing favours to local population, in exchange for which the beneficiaries were obliged to undergo baptism. When such tactics failed to deliver significant effects, armed crusades were organized, as a result of which the entire Livonia was formally converted to Christianity by the end of the 13th century.
Inflanty obejmujące tereny obecnej Łotwy i Estonii zostały włączone w krąg chrześcijańskiej cywilizacji łacińskiej jako jedne z ostatnich obszarów północnej Europy. Ich bezpośrednie sąsiedztwo z ruskimi księstwami, wyznającymi chrześcijaństwo w obrządku wschodnim nie przyczyniło się do ich wcześniejszej konwersji. Dopiero rozpoczęte w drugiej połowie XII w. misje, organizowane niezależnie od siebie przez Kościół duński w postaci przedsięwzięcia francuskiego cystersa Fulco, wyświęconego na biskupa Estończyków (ok. 1171–1180), jak również oddolnej – przynajmniej w początkowej fazie – inicjatywy augustiańskiego mnicha Meinharda z klasztoru w Segeberg w Holszytnie (1211-1219), pierwszego biskupa Üxküll, i cystersa Teodoryka, działającego w okolicach Treiden (ok. 1186-1202), pierwszego opata klasztoru w Dünamünde (1205-1211) i późniejszego biskupa Estonii (1211–1219) oraz ich następców – cystersa Bertholda (1197–1198), drugiego biskupa Üxküll oraz przede wszystkim Alberta, kanonika kapituły bremeńskiej, założyciela miasta Rygi i pierwszego biskupa Rygi (1199–1229) zakończyły się podbojem i formalną chrystianizacją Inflant. Bez wątpienia wszystkich ich można nazwać apostołami barbarzyńskiej Europy, chociaż w przypadku Fulco brak jest jednoznacznego potwierdzenia, że jego wyprawa faktycznie doszła do skutku. W przypadku pozostałych mamy do czynienia początkowo z misją pokojową, gdyż starano się nawracać mocą przykładu i czynienia przysług miejscowej ludności w zamian za co zobowiązywano obdarowywanych do przyjęcia chrztu. Gdy taktyka ta przez ponad dekadę nie odniosła większych efektów, przystąpiono do organizowania zbrojnych krucjat, dzięki czemu do końca XIII w. całość Inflant została formalnie schrystianizowana.
Źródło:
Folia Historica Cracoviensia; 2017, 23/1; 119-141
0867-8294
Pojawia się w:
Folia Historica Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Goðakirkja. Islandzki Kościół w okresie Wolnej Wspólnoty
Goðakirkja - the Icelandic Church During the Commonwealth Era
Autorzy:
Gogłoza, Włodzimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085929.pdf
Data publikacji:
2020-09-20
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
chrystianizacja Islandii
islandzki Kościół
kościół wodzów
Islandzka Wolna Wspólnota
The Christianization of Iceland
Icelandic Church
the chieftains church
the Icelandic Commonwealth
Opis:
Średniowieczna Islandia z okresu funkcjonowania tzw. Wolnej Wspólnoty (Þjóðveldið), jest relatywnie dobrze udokumentowanym źródłowo przykładem społeczności przedpaństwowej, której ustrój polityczno-prawny oparty był o prywatne mechanizmy tworzenia, stosowania i egzekwowania prawa. Z tego też względu jest ona przedmiotem wielu badań podejmowanych przez przedstawicieli licznych dyscyplin naukowych, w tym historii, archeologii, antropologii politycznej, jak również ekonomii instytucjonalnej i ekonomicznej analizy praw. Powinna ona również wydać się interesującą badaczom dziejów Kościoła, z uwagi na zakres kontroli jaką przedstawiciele islandzkiego laikatu sprawowali nad majątkiem kościelnym, unikalny status duchownych oraz odbiegający od standardów prawa kanonicznego kształt lokalnej dziesięciny. Celem niniejszego artykułu jest dokonanie rekonstrukcji funkcjonowania średniowiecznego islandzkiego Kościoła we wszystkich wyżej wymienionych obszarach, w oparciu o staroislandzkie prywatne zbiory prawa Grágás, XII i XIII-wieczne źródła narracyjne oraz akty donacyjne najstarszych prywatnych kościołów.
Goðakirkja (the chieftains church) is the name given by the modern Icelandic historians to the early Catholic Church of Iceland. The name signifies the unusually large amount of control which the prominent members of the laity used to have over the Icelandic church and its properties. All the churches in Iceland except the one built next to the General Assembly (Alþingi) were privately owned and managed. Most of the tithe was collected by laymen. The secular elites took part in electing the local bishops, and all the commands of the foreign archbishops were treated as “new laws” (nýmæli), temporary resolutions which were to be in force only for three years, after which they were to be considered anew by the members of the Law Council (Lögrétta). The aim of present article is to retrace the early development of the institutional Church in medieval Iceland. Special consideration is given to the conversion of Icelanders, the functions of the early church buildings, the differences between various classes of priest, and the unusual nature of the tithe collected in Iceland. Finally, I outline the so called staðamál that is the conflict over the control of the privately built churches.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2020, 63, 3; 155-190
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Templariusze w ziemi łukowskiej w świetle bulli papieża Aleksandra IV z 1 lutego 1257 r.
The Knights Templar in the Łuków land in the light of the bull of Pope Aleksander IV of February 1, 1257
Autorzy:
Gomółka, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20433515.pdf
Data publikacji:
2023-11-20
Wydawca:
Towarzystwo Nauki i Kultury Libra
Tematy:
chrystianizacja
Krzyżacy
templariusze
Łuków
christianization
Templars
Teutonic Knights
Opis:
Problematyka artykułu dotyczy przypuszczalnego powstania oraz funkcjonowania na terenie ziemi łukowskiej komandorii templariuszy. Utworzenie komandorii było wypadkową erygowania na tym terenie biskupstwa, które zgodnie z politycznymi planami księcia krakowsko–sandomierskiego Bolesława Wstydliwego miało prowadzić dynamiczną akcję misyjną wśród Jaćwingów, Litwinów oraz na peryferiach rozległej diecezji krakowskiej. Zakon natomiast miał pełnić rolę zbrojnego ramienia i zarazem tarczy ochronnej diecezji. Przeanalizowano tekst bulli papieża Aleksandra IV z 1 lutego 1257 r. przede wszystkim pod kątem obecności zakonu w Łukowie. Zwrócono również uwagę na okoliczności oraz chronologię przybycia zgromadzenia nad Krznę, przypuszczalny zasięg komandorii, jej liczebność i wielkość nadania. W wnioskach podkreślono, że upadek biskupstwa oznaczał koniec łukowskiej komandorii i fiasko politycznych planów księcia Bolesława Wstydliwego. Warto jednak pamiętać, że książę chciał budować na pograniczu przeciwwagę dla krzyżaków, dlatego skorzystał z pomocy innego zakonu rycerskiego.
The issue of this article concerns the presumed creation and functioning of the commandery of the Templars in the territory of Łuków. The creation of the commandery was the result of the establishment of a bishopric in this area, which, in accordance with the political plans of the Duke of Cracow–Sandomierz Bolesław the Chaste, was to conduct a dynamic missionary action among the Yotvingians, Lithuanians and on the peripheries of the vast diocese of Cracow. The order, on the other hand, was to act as armed forces and at the same time a protective shield of the diocese. The article analyzes the text of the bull of Pope Alexander IV of February 1, 1257 primarily in terms of the presence of the order in Łuków. Attention was also paid to the circumstances and chronology of the arrival of the congregation at Krzna, the supposed range of the commandery, its size and the size of the granting. The conclusions emphasized that the fall of the bishopric meant the end of the Łuków commandery and the failure of the political plans of Prince Bolesław the Chaste. However, it is worth remembering that the prince wanted to build a counterweight for the Teutonic Knights on the border, which is why he used the help of another knightly order.
Źródło:
Radzyński Rocznik Humanistyczny; 2023, 21; 31-47
1643-4374
Pojawia się w:
Radzyński Rocznik Humanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mariaże mazowiecko-litewskie w XIII–XIV wieku. Przyczynek do chrystianizacji Litwy
Marriages between Mazovia and Lithuania in 13th–14th century. A contribution to Christianization of Lithuania
Autorzy:
Grabowski, Janusz
Wojciechowski, Leszek
Ryba, Mieczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/24202938.pdf
Data publikacji:
2017-10-31
Wydawca:
Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:
Mazowsze
małżeństwa dynastyczne
Litwa
Wielkie Księstwo Litewskie
Chrystianizacja Litwy
Opis:
Małżeństwa dynastyczne w średniowieczu wiązały się ściśle z życiem politycznym. Wśród małżeństw mazowieckich dominowały związki z Piastami śląskimi oraz dynastiami ruskimi i litewskimi. Na 42 małżeństwa Piastów mazowieckich, jedną czwartą stanowią mariaże książąt i księżniczek mazowieckich z przedstawicielami dynastii litewskiej oraz rodzinami możnowładczymi na Litwie. Przedmiotem artykułu są mariaże mazowiecko-litewskie zawierane w XIII i XIV w. Zawierali je Bolesław II z Gaudemundą Zofią córką Trojdena, Wacław z Elżbietą córką Giedymina, Bolesław Jerzy II z Eufemią córką Giedymina i Janusz I z Danutą Anną, córką Kiejstuta.
Dynastic marriages in the Middle Ages were directly connected with political life. In case of Mazovian marriages, the dominant group of connections were those to Silesian Piasts as well as Ruthenian and Lithuanian dynasties. Out of 42 marriages of Mazovian Piasts, unions of Mazovian princes and princesses with representatives of Lithuanian dynasty as well as magnate families of Lithuania, constituted a fourth of the total number. The article concerns Mazovian-Lithuanian marriages entered into in 13th and 14th century. Those were: Bolesław II with Gaudemunda Sophia, daughter of Traidenis, Wacław of Płock with Elizabeth, daughter of Gediminas, Bolesław Jerzy II with Eufemija, daughter of Gediminas, and Janusz I with Danute Anna, daughter of Kęstutis.
Źródło:
Rola Kościoła w dziejach Polski. Kościoły w Rzeczypospolitej; 56-72
9788394837433
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sobór w Konstancji wobec monarchii polsko-litewskiej
Autorzy:
Graff, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/640467.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
sobór w Konstancji, monarchia jagiellońska, proces doktrynalny i prawny, chrystianizacja Żmudzi, unia kościelna
Opis:
The Council of Constance and its attitude towards the Polish-Lithuanian monarchy In the article the involvement of the delegation of the Kingdom of Poland in the work of the Council of Constance (1414–1418) was assessed. The analysis was carried out chiefly from the point of view of the key issues in the external policy of the Jagiellon monarchy; the analysis also focused on the reactions of the participants of the Council to the activities of the Polish delegation. Although the author agrees with the opinions that the Polish Kingdom did achieve an image success in Constance, yet he is of the opinion that the success played a secondary role as regards real-life events which took place in Central Europe; he also thinks that the success tends to be exagerated by Polish historiography. Apart from a narrow group of intellectuals, the contention between Poland and the Teutonic Order was of little interest to the Council participants, and hence he comes to the conclusion that military activities were a much more effective weapon in the defense of Polish-Lithuanian interests.Although without a doubt, Jagiello and Witold overestimated the significance of the Council in respect of solving the conflict with the Teutonic Order, yet they achieved a tangible success which consisted in a change of perception of their states as well as subjects by the contemporary European elites. Therefore, the author puts forward a hypothesis that the mission of the delegation of the Ja-giellon monarchy to the Council of Constance was one of those episodes in the history of Poland and Lithuania, which constitutes a permanent legacy of common historical identity.
Źródło:
Prace Historyczne; 2014, 141, 2
0083-4351
Pojawia się w:
Prace Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kościół wobec idei krucjatowych podczas Chrystianizacji Prusów
The attitude of the Church to the notion of crusades in the times of Christianization of the Old Prussians
Autorzy:
Grążawski, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1365858.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Instytut Północny im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie
Tematy:
Kościół
krucjaty
chrystianizacja Prusów
The church
crusades
Christianization of Prussia
Opis:
A theological-philosophical patron of crusades was St. Augustine of Hippo (354-430), one of the Fathers of Church, who in his The City of God (De Civitate Dei) assumed that the human mankind could be divided into two categories – the one constituting the civitas Dei, acting in the name of God, and civitas terrena, including disbelievers and Muslims. According to St. Augustine, the coming of Christ would put an end to the history of humanity – at that time believers would be rewarded with eternal happiness whereas disbelievers would be damned. Only when fighting in the name of God, in the defence of the Church, the knights could be useful for the society. This attitude was represented by Pope Gregory VII (1020-1085). A great propagator of the Augustinian doctrine was St. Bernard of Clairvaux (1090–1153) who reformed it for the sake of crusades. In his famous In Praise of the New Knighthood (De laude novae militae) he established the rule of the order of the Knights Templar. A motif of the martyr’s death could become a sufficient reason to undertake further actions of Christianisation, having the at the same time eschatological and practical dimension. In the context of an overall crusade movement, the martyrdom of St. Adalbert or Five Martyr Brothers as well as St. Bruno, seems to serve as a symbol and pretext for crusades being rather penitence pilgrimages of reconciliation with redemptory valor. There was nothing more convincing to undertake a military action than a penitential mission ensuring eternal salvation. It is presumed that even in the first period the missionary action might have been conducted by the Płock bishop Alexander of Malonne (1129-1156). On 3 March 1217 Pope Honorius III (1150–1227), presumably on the initiative of the then papal legate in Prussia, the Gniezno archbishop Henryk Kietlicz and bishop Chrystian (1180-1245), allowed the knights of Mazovia and Lesser Poland to organize an expedition to Prussia in return for participation in the Palestinian crusade. As the results of converting pagans by means of sword by Polish or Scandinavian expeditions were rather scarce, the orders were entrusted with a defence and development of the mission of Christianisation. They adopted a strategy to shatter the community of tribes – in Prussia by means of attracting the nobility, in Livonia by formenting discord among tribes.
Źródło:
Komunikaty Mazursko-Warmińskie; 2016, 293, 3; 417-429
0023-3196
2719-8979
Pojawia się w:
Komunikaty Mazursko-Warmińskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przestrzeń rozświetlona. Znaleziska świec i wosku w grobach komorowych na terenie Europy Środkowowschodniej
Space illuminated. Finds of candles and wax in early medieval chamber graves in Eastern-Central Europe
Autorzy:
Janowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/584872.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
wczesne średniowiecze
groby komorowe
świece
religia
chrystianizacja
Early Middle Ages
chamber graves
candles
religion
christianization
Opis:
Among many items which were found in early medieval chamber graves in Eastern-Central Europe are pieces of wax and candles (fig. 1). These artifacts were discovered in seven graves at four cemeteries in Gnezdovo (graves C-198, C-301 and C-306) (fig. 2-4; 7; 8.1-8), Pskov (graves 3 and 6) (fig. 5), Shestovitsa (mound 42) and Timerevo (mound 100) (fig. 6; 8.9). All of these graves were covered with mounds and contained inhumations with very rich grave-goods. The dead were buried with their heads to the west. Candles were found predominantly in female graves (Gnezdovo graves C-198, C-301 and C-306; Pskov grave 3) or in chamber graves containing two individuals (male and female) in association with the females (Timerevo grave 100). The chronology of the graves is very similar – all are dated to the second half of the 10th century. Candles were placed on the periphery in eastern (Gnezdovo graves C-301 and C-306, Pskov grave 6) or southern (Pskov grave 3, Shestovitsa mound 42) part of the chamber. The number of candles in particular graves ranged from one (Pskov grave 6, Shestovitsa grave 42, Timerevo grave 100) to as many as twelve examples (Gnezdovo grave C-306). Apart from chamber graves, from Russia and Ukraine there are also other types of graves, dated to the second half of the 10th – 11th century, which contained wax and candles. They were found in Gnezdovo (grave L-148) (fig. 8.11), Timerevo (mound 323) (fig. 8.10), Saki (mound 54(1)) (fig. 8.13), Starcy (fig. 8.14) Vahrushevo (mound CXVI), and Sednev (mound 2(1886) (fig. 8.12). Parallel finds are also known from Western and Northern Europe. The oldest discovery comes from the cemetery in Oberflacht dated to the 6th-7th century (fig. 9.3-5), and the youngest from Norway (graves in Grønhaug, Storhaug, Oseberg, Larvik and Lille Gullkronen (mound 7)) and Denmark (graves in Jelling, Mammen (fig. 10), Søllested, Brandstrup (fig. 9.2; 11). In the Early Middle Ages wax was a valued commodity and probably fairly expensive. Scholars point out that wax and candles in funerary contexts are connected with individuals of high material and social status. Candles can also have a very deep symbolic meaning in pagan and Christian beliefs. Chamber graves with candles are probably older than the official date of the Christianisation of Rus’ (988/989), but the people in places like Gnezdovo, Pskov, Timerevo and Shestovitsa had contact with Christianity about 100 years earlier. Chamber graves with candles contain Christian symbols like silver crosses/ pendants and other (fig. 12). In my opinion candles had an apotropaic meaning, and the graves with candles may be interpreted as a sign of an individual conversion of social elite to Christianity before official Christianisation.
Źródło:
Acta Archaeologica Lodziensia; 2014, 60; 121-130
0065-0986
2451-0300
Pojawia się w:
Acta Archaeologica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 47

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies