Temat: Christian-Jewish dialogue - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Dialog chrześcijańsko-żydowski w katechezie młodzieży szkół ponadgimnazjalnych – między założeniami a praktyką
Autorzy:: Zellma, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2041146.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: christlich-jüdischer Dialog
Katechese
Judaismus
Jugend
Bildung
The Christian-Jewish dialogue
catechesis
Judaism
youth
education
dialog chrześcijańsko-żydowski
katecheza
judaizm
młodzież
edukacja
Opis:: Nauczanie o judaizmie we współczesnej katechezie młodzieży szkół ponadgimnazjalnych spełnia ważną rolę w dialogu chrześcijańsko-żydowskim. Pozwala katechizowanym zauważyć i zrozumieć wspólne korzenie chrześcijan i wyznawców religii Mojżeszowej. Przyczynia się do zmiany sposobu postrzegania mniejszości żydowskiej oraz okazywania szacunku i zrozumienia. Uzupełnia i integruje działania edukacyjne szkoły związane z edukacją o historii i tradycji Żydów. Stąd też nieuzasadnione wydaje się jedynie sporadyczne odwołanie do tej problematyki w dokumentach programowych katechezy młodzieży szkół ponadgimnazjalnych oraz w zgodnych z nimi seriach podręczników krakowskich i poznańskich. Braki te w przyszłości wymagają uzupełnienia. Warte uwagi i znaczące dla dialogu chrześcijańsko-żydowskiego są materiały „Lekcja religii” wydane przez Wydawnictwo „Święty Wojciech” przy współpracy z telewizją „Religia.tv.” W swych podstawowych założeniach mają one spełniać rolę środka dydaktycznego wspomagającego katechetów w przekazywaniu wiedzy o judaizmie oraz w kształtowaniu postawy dialogu i tolerancji. Ich skuteczność edukacyjną należałoby zweryfikować za pomocą badań empirycznych.
Teaching about Judaism in modern secondary school catechesis plays an important role in the Christian-Jewish dialogue. It helps the catechised to see and to understand the common roots of Christianity and Judaism. It contributes to a change in the way the Jewish minority is perceived and makes people adopt an attitude of respect and understanding towards Jews. It supplements and integrates educational activities of the school associated with Jewish history and tradition. Therefore, it seems unjustified that this subject matter is mentioned sporadically in the programme documents for secondary school catechesis and a series of handbooks published in Poznań and in Kraków. These deficits need to be eliminated. Materials entitled “Lekcja religii [Lesson of religion]” published by Wydawnictwo “Świety Wojciech” in collaboration with the “Religia.tv” television are noteworthy and significant to the Christian-Jewish dialogue. It is assumed that they are to aid religion teachers pass on knowledge on Judaism and to help students to develop an attitude of dialogue and tolerance. Their educational effectiveness should be verified by empirical studies.
Das Wissen über den Judaismus in der heutigen Katechese für die nachgymnasiale Jugend spielt eine wichtige Rolle im jüdisch-christlichen Dialog. Es hilft, dass die Schüler gemeinsame Wurzeln der Christen und der Anhänger der mosaischen Religion sehen und verstehen. Es trägt auch dazu bei, die Art und Weise, auf welche die jüdische Minderheit gesehen wird, zu verändern und ihr gegenüber Verständnis und Achtung zu zeigen. Es ergänzt und integriert die Erziehungsaktivitäten der Schule, welche mit der Bildung im Bereich der Geschichte und Tradition der Juden zusammenhängen. Daher muss man als ungenügend die nur sporadische Verweisung auf diese Problematik beurteilen in den programmatischen Dokumenten bezüglich der Katechese der nachgymnasialen Jugend sowie in ihnen entsprechenden Lehrbüchern von Krakau und Posen. Diese Mängel müssten in Zukunft beseitigt werden. Bemerkenswert und bedeutend für den jüdisch-christlichen Dialog sind dagegen die vom Verlag "Święty Wojciech" unter der Zusammenarbeit des Senders "Religia.tv" Lehrhilfen unter dem Titel "Religionsunterricht". Nach der Grundabsicht sollen sie ein didaktisches Hilfsmittel sein, das Katecheten bei der Weitergabe des Wissens über den Judaismus sowie der Haltung des Dialogs und der Toleranz unterstützt. Ihre Bildungseffizienz muss jedoch noch mit Hilfe der empirischen Untersuchungen geprüft werden.
Źródło:: Studia Nauk Teologicznych PAN; 2016, 11; 231-244
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:: Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Rzeczowniki ʽm i gwy w hebrajskiej wersji Ewangelii wg św. Mateusza (ShemTob)
Nouns ʽm and gwy in the Hebrew version of the Gospel according to St. Matthew (ShemTov)
Autorzy:: Goniszewski, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/469553.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: Ewangelia wg św. Mateusza
hebrajskie Ewangelie
judaizm
dialog żydowsko-chrześcijański
judeochrześcijaństwo
Gospel according to St. Matthew
Hebrew Gospels
Judaism
Christian-Jewish Dialogue
Jewish-Christianity
Opis:: Niniejszy artykuł koncentruje się na znaczeniu i funkcji dwóch rzeczowników, ʽm i gwy, w hebrajskiej wersji Ewangelii wg św. Mateusza (ShemTob). W pierwszych trzech punktach przedstawiono obecność ʽm i gwy w Biblii hebrajskiej, rękopisach znad Morza Martwego i literaturze rabinicznej. Następnie dokonano krótkiego wprowadzenia do hebrajskiej Ewangelii wg św. Mateusza (ShemTob) oraz przeprowadzono analizę terminów ʽm i gwy w tym tekście. W MtShemTob termin ʽm charakteryzuje się pewną wieloznacznością i może oznaczać zarówno Izrael jako wybrany lud Boży (1,21; 4,16; 13,14.15; 15,8, 27,25), grupę różnych ludów (10,22; 21,13; 24,9; 27,27) oraz pewną zbiorowość ludzi, przeważnie składającą się z członków Izraela (3,10; 4,23; 7,28; 14,5; 14,14; 14,19; 15,30.31.33.35.36; Mk 9,25; 20,34; 21,11; 23,1; 26,5; 27,20; 27,24; 27,27; 27,64; w konstrukcji smichut: 16,21; 21,23; 26,3.47; 27,3.12.41; 28,12). Natomiast gwy w MtShemTob używany jest w odniesieniu do pogańskich narodów (4,15; 10,5.18; 12,18.21; 20,19.25; 21,43; 24,7.14; 25,32). Oba rzeczowniki są związane z problemem relacji pomiędzy Izraelem i poganami, który może rzucić więcej światła na genezę i Sitz im Leben MtShemTob.
The following article focuses on the two Hebrews nouns, ʽm and gwy, in the Hebrew version of the Gospel according to St. Matthew (ShemTov). In the first three sections we present the presence of nouns ʽm and gwy in the Hebrew Bible, the Dead Sea scrolls and rabbinical literature. Then, we make a brief introduction to the Hebrew Gospel of St. Matthew (ShemTov) and we analyze the terms in the text. In MtShemTov term ʽm is ambiguous and could mean: Israel as the chosen people of God (1.21; 4.16; 13,14.15; 15.8, 27.25), a group of different peoples (10.22; 21.13 ; 24,9; 27,27), and a community of people, mostly members of Israel (3.10; 4.23; 7.28; 14.5; 14.14; 14.19; 15,30.31.33.35.36; Mc 9.25; 20.34; 21.11; 23.1; 26.5; 27.20; 27.24; 27.27; 27.64; in the construction smichut: 16,21; 21, 23; 26,3.47; 27,3.12.41; 28,12). The second noun, gwy, in MtShemTov is used to refer to the pagan nations (4.15; 10,5.18; 12,18.21; 20,19.25; 21.43; 24,7.14; 25.32). Both nouns, ʽm and gwy, are related to the problem of the relationship between Israel and the Gentiles, which may shed more light on the genesis of MtShemTov and Sitz im Leben of this text.
Źródło:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2016, 23; 11-29
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Egzegeza Mt 28,16-20 z hebrajskiej wersji Ewangelii wg św. Mateusza (shemtob)
Exegesis of Mt 28,16-20 of the Hebrew version of the Gospel according to St. Matthew (shemtob)
Autorzy:: Goniszewski, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1395539.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: Ewangelia wg św. Mateusza
hebrajskie Ewangelie
judaizm
dialog żydowsko-chrześcijański
judeochrześcijaństwo
Gospel according to St. Matthew
Hebrew Gospels
Judaism
Christian-Jewish Dialogue
Jewish-Christianity
Opis:: Niniejszy artykuł zawiera analizę egzegetyczną zakończenia hebrajskiej wersji Ewangelii wg św. Mateusza (ShemTob). W pierwszym punkcie przedstawiono transliterację tekstu hebrajskiego oraz polskie tłumaczenie perykopy MtShemTob 28,16-20. Punkt drugi poświęcony jest analizie literackiej, natomiast trzeci omawia problem genezy MtShemTob. W ostatnim punkcie przeprowadzona została egzegeza badanej w artykule perykopy. Tym, co wyróżnia wersję hebrajską w stosunku do tekstu kanonicznego, jest brak tzw. nakazu ewangelizacji pogan oraz trynitarnej formuły chrzcielnej. MtShemTob 28,16-20 zdaje się sugerować, że przedmiotem apostolskiej posługi dwunastu uczniów Jezusa powinni być jedynie Żydzi.
The following article is an analysis of Mt 28,16-20 of the Hebrew version of the Gospel according to St. Matthew (ShemTob). The first chapter contains an original Hebrew text and Polish translation of Mt 28,16-20. The second one shows the literary structure of this fragment and the problem of the origin of MtShemTob. The main section contains a commentary on MtShemTob 28,16-20. It seems to suggest that the object of the apostolic ministry of the twelve disciples of Jesus should be only Jews.
Źródło:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2015, 22; 11-19
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Mesjasz, brat czy odstępca? Jezus z Nazaretu a judaizm
Messiah, brother or apostate? Jesus of Nazareth and Judaism
Autorzy:: Rzym, Magdalena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/480496.pdf
Data publikacji:: 2018-06-30
Wydawca:: Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:: Jezus Chrystus
judaizm
dialog chrześcijańsko-żydowski
żydowska tożsamość Jezusa
miejsce Jezusa w judaizmie
Jesus Christ
Judaism
Christian-Jewish dialogue
Jewish identity of Jesus
place of Jesus in Judaism
Opis:: Niniejszy artykuł ukazuje, w jaki sposób kształtowało się żydowskie podejście do Jezusa na przestrzeni wieków. Zaprezentowane zostaje stanowisko wybranych teologów żydowskich oraz świeckich przedstawicieli judaizmu. Tradycyjnym podejściem judaizmu do Jezusa Chrystusa było milczenie na Jego temat albo otwarta wrogość. Wzmianki występujące w Talmudzie oraz dzieło Toledot Jeszu pełne są obraźliwych komentarzy, ukazujących założyciela chrześcijaństwa jako: nieślubne dziecko, maga, heretyka, zwodziciela. Również dzisiaj rola i znaczenie Jezusa pozostaje tematem drażliwym dla relacji chrześcijańsko-żydowskich. Z drugiej strony, od XIX wielu jesteśmy świadkami licznych prób przywrócenia Jezusowi miejsca w tradycji religijnej judaizmu. Podejmują je rabini, teolodzy oraz świeccy myśliciele żydowscy. Uznają w Nim swojego brata, wybitnego nauczyciela, a przede wszystkim – yda wiernego tradycji i religii judaistycznej.
This article shows how the Jewish approach to Jesus was shaped over the centuries. The position of selected Jewish theologians and lay representatives of Judaism is presented. The traditional approach of Judaism to Jesus Christ was silence about him or open hostility. The references in the Talmud and the work of Toledot Yeshu are full of insulting comments showing the founder of Christianity as an illegitimate child, a magician, a heretic, a deceiver. Also today, the role and significance of Jesus remains a sensitive topic for Christian-Jewish relations. On the other hand, since the nineteenth century, we have been witnessing numerous attempts to restore a place for Jesus in the religious tradition of Judaism. They are taken by rabbis, theologians and Jewish lay thinkers. They recognize in him their brother, an outstanding teacher, and above all – a Jew faithful to tradition of Judaism.
Źródło:: Nurt SVD; 2018, 1; 8-24
1233-9717
Pojawia się w:: Nurt SVD
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Der Religionstheologische Interiorismus und Das Jüdisch-Christliche Verhältnis
Interiorism in Theology of Religions and the Jewish-Christian Relationship
Autorzy:: Gäde, Gerhard
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2040739.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: teologia religii
interioryzm
dialog chrześcijańsko-judaistyczny
Theology of Religions
Interiorism
Jewish-Christian Dialogue
Opis:: Als Interiorismus bezeichnet man eine Weise, das theologische Verhältnis der christlichen Botschaft zu den nichtchristlichen Religionen zu bestimmen, die jenseits der gewöhnlichen Klassifikationsmodelle des Exklusivismus, des Inklusivismus und des Pluralismus liegt. Der Verfasser dieses Artikels sieht im kanonischen Verhältnis der beiden biblischen Testamente das theologische Paradigma, um das Verhältnis auch zu anderen Religionen zu bestimmen. Der Interiorismus möchte sowohl eine Haltung der Superiorität anderen Religionen gegenüber vermeiden, als auch eine Relativierung des eigenen religiösen Wahrheitsanspruchs. Der christliche Interiorismus erkennt damit auch anderen Religionen nicht nur partielle, sondern ebenso unüberbietbare Wahrheit zu. Sein methodischer Ausgangspunkt ist die radikale Problematisierung des Offenbarungsbegriffs aufgrund der philosophischen Einsicht in die Einseitigkeit der realen Relation alles Geschaffenen auf Gott (Thomas von Aquin, Peter Knauer). Auf dieses Problem antwortet die christliche Botschaft mit ihrem trinitarischen Gottesverständnis. Allein unter Voraussetzung dieses Gottesverständnisses lässt sich eine reale Relation Gottes auf das Geschaffene aussagen ohne in einen Widerspruch zu vernünftiger Einsicht zu geraten. Und erst so bekomme der Begriff „Wort Gottes” einen verstehbaren Sinn und die Botschaft der Schrift Israels eine universale Verstehbarkeit als Altes Testament. Dieses hermeneutische Verhältnis der christlichen Botschaft zur Schrift Israels lässt sich mutatis mutandis auch auf das Verhältnis zu anderen Religionen anwenden. Der Beitrag stellt diese und andere Voraussetzungen dieser religionstheologischen Position heraus und geht dann auf kritische Einwände ein, die das jüdisch-christliche Verhältnis berühren und im Interiorismus die Gefahr sehen, die Einzigartigkeit dieses Verhältnisses zu untergraben. Der Beitrag will im Gegenteil zeigen, dass die Einzigartigkeit des jüdisch-christlichen Verhältnisses auch darin besteht, uns den Weg zu weisen, wie wir uns angemessen zu anderen Religionen verhalten können.
Teologicznoreligijny interioryzm i relacja żydowsko-chrześcijańska Celem artykułu jest interpretacja relacji chrześcijaństwa do judaizmu w ramach zaproponowanego przez Autora teologicznoreligijnego interioryzmu. Nie kwestionując wyjątkowego charakteru relacji chrześcijaństwo−judaizm, stawia on tezę, iż stosunek między Starym i Nowym Testamentem posiada znaczenie dla całej historii objawienia i zbawienia, w związku z czym można widzieć w nim wskazany przez samą Biblię model odniesienia chrześcijaństwa do wszystkich religii, a nie tylko do judaizmu. Tezę tę Autor uzasadnia w trzech następujących etapach. Na początku objaśniona została specyfika teologicznoreligijnego interioryzmu. Chodzi w nim o takie określenie relacji chrześcijaństwa do religii niechrześcijańskich, które będzie wykraczało poza klasyczny schemat ekskluzywizm – inkluzywizm – pluralizm, uważany przez Autora za niewystarczający. Żadne bowiem z wymienionych w nim stanowisk nie daje zadowalającej interpretacji istnienia pluralizmu religii w świecie. Ekskluzywizm i inkluzywizm podkreślają wprawdzie wyjątkowy charakter chrześcijaństwa, jednak deprecjonują prawdę innych religii. W ramach tych ujęć religie niechrześcijańskie są albo nieprawdziwe, albo tylko częściowo prawdziwe (zawierają „elementy” prawdy). Pluralizm przeciwnie: dowartościowuje inne religie, uznając ich pryncypialną równorzędność, jednak za cenę relatywizacji prawdy chrześcijaństwa. Wyjściem z tej sytuacji jest − zdaniem Autora − teologicznoreligijny interioryzm, który rezygnuje z postawy superiorystycznej względem innych religii (przez co różni się od inkluzywizmu), jednak bez relatywizowania prawdy własnej tradycji religijnej (czym różni się od pluralizmu). W ten sposób chrześcijański interioryzm przyznaje religiom niechrześcijańskim nie tylko „elementy” prawdy, ale „całą” i nieprzekraczalną prawdę (nie ma religii „mniej” i„bardziej” prawdziwych), jednak przy zachowaniu wiary w jedyność i nieprzekraczalność objawienia i zbawienia dokonanego w Osobie i dziele Jezusa Chrystusa. Od strony metodologicznej (filozoficznej) interioryzm wychodzi od radykalnego sproblematyzowania pojęcia objawienia Bożego (św. Tomasz z Akwinu, Peter Knauer). Pojęcie to zakłada, że Bóg może wchodzić w relację ze światem. O ile jednak relacja stworzenia do Boga, jako swego principium et finis, jest dla rozumu oczywista, to relacja Boga do stworzenia wymaga osobnego uzasadnienia. Świat nie może bowiem być konstytutywnym terminem realnej relacji Boga do niego. Gdyby tak było, Bóg byłby w jakiś sposób zależny od świata, gdyż każda realna relacja jest ontologicznie współkonstytuowana przez jej punkt referencyjny, jej „dokąd”. Zrozumienie jednostronności relacji Bóg–świat ma poważne konsekwencje dla teologii religii. Wszystkie religie odwołują się bowiem do objawienia Bożego, tzn. rozumieją siebie jako konsekwencję interwencji Boga (Transcendencji) w świat. Roszczenie to domaga się jednak uzasadnienia. Zdaniem Autora, jedynie chrześcijaństwo może uzasadnić relację Boga do świata, a w konsekwencji usprawiedliwić kategorię objawienia Bożego. Usprawiedliwienie to ma swoją podstawę w dogmacie trynitarnym: Ponieważ Bóg sam jest relacyjny, może wchodzić w relację z innymi (ze światem, z człowiekiem). Zatem to nie świat konstytuuje relację Boga do świata, lecz relacja Boga-Syna do Boga-Ojca w ich wzajemnym odniesieniu (w Bogu-Duchu Świętym). W takiej perspektywie również kategoria „słowa Bożego” zyskuje właściwy sobie sens, a przesłanie pism Izraela może być rozumiane jako Stary Testament. W ten sposób chrześcijaństwo nie tylko nie deprecjonuje innych religii, ale nadto dostarcza im możliwości uzasadnienia ich własnych roszczeń prawdziwościowych (stąd nazwa „interioryzm”). W drugim punkcie swoich rozważań Autor podejmuje problematykę prawdziwości religii. Wychodzi on z założenia, że prawda wiary jest niepodzielna i niepodlegająca relatywizacji. Religie zatem, będące świadectwem wiary w Boga objawienia, nie mogą być „mniej” lub „bardziej” prawdziwe. Widać to przede wszystkim w odniesieniu do religii Izraela. Z chrześcijańskiego punktu widzenia judaizm nie jest ani fałszywy (ekskluzywizm), ani częściowo tylko prawdziwy (inkluzywizm). Przeciwnie, w jego centrum znajduje się nieprzekraczalna prawda o przymierzu Boga ze swoim Ludem. Jednak dopiero przez Chrystusa i w Chrystusie starotestamentalna idea przymierza staje się zrozumiała i możliwa do zaakceptowania przez rozum (jednostronność relacji Bóg–stworzenie). Przymierze musi bowiem – podobnie jak „słowo Boże” – być identyczne z Bogiem, musi być wyrazem przymierza wewnątrzboskiego – przymierza Ojca z Synem w Duchu Świętym – w którym zarówno Żydzi jak i poganie mają uczestnictwo. W takiej perspektywie staje się również jasne, dlaczego przymierze to może być nazywane niezłomnym i nieodwołalnym. Orędzie chrześcijańskie spełnia zatem swoistą służbę wobec religii Izraela. Dzięki trynitarnej (relacyjnej) wizji Boga pozwala ono w sposób zasadny i prawomocny mówić o przymierzu (relacji) Boga z ludźmi, zaś dzięki chrystologii daje możliwość posługiwania się kategorią „słowa Bożego”. Pojęcie to ma bowiem sens jedynie wtedy, gdy Bóg spotyka nas w historii jako człowiek, jako „Słowo wcielone”. To samo należy odnieść do Koranu. W ostatniej części artykułu Autor stawia tezę, że relacja Nowego Testamentu do Starego (chrześcijaństwa do judaizmu) może być rozumiana jako paradygmat relacji chrześcijaństwa do religii w ogóle. Nie znaczy to, że relacji chrześcijaństwa do religii Izraela odmawia się szczególnego charakteru. Należy jednak podkreślić, iż dotyczy ona całej historii zbawienia i objawienia, obejmując sobą wszystkie narody i ich religie. Na tym też polega uniwersalizm zbawczy zarówno Starego, jak i Nowego Testamentu. Zwłaszcza teksty nowotestamentalne zgodnie świadczą o tym, że chrześcijaństwo od początku usiłowało godzić relację do Izraela z misją ad gentes. Chrześcijańsko-judaistyczny ekskluzywizm nie znajduje zatem żadnego uzasadnienia. Przeciwnie, to właśnie relacja chrześcijaństwa do judaizmu pozwala zrozumieć, że nie chodzi w niej ani o sam judaizm, ani tylko o Kościół, lecz o całą ludzkość, która w Chrystusie od samego początku (por. Kol 1, 16) włączona jest w odwieczne przymierze Ojca i Syna w Duchu Świętym.
Interiorism in theology of religions, a term coined to describe an alternative to exclusivism, inclusivism and pluralism, is a way of establishing the theological relationship of the Christian message with non-Christian religions, which goes beyond these usual models. The author of this article grasps the canonical relationship between the two biblical Testaments as a theological paradigm to define the relationship of Christian religion with the other religions. Interiorism can avoid an attitude of superiority of Christian religion towards the other religions (e.g. exclusivism, inclusivism), as well as a relativization of the Christian truth-claims (pluralism). Christian interiorism thus recognizes other religions to be not only depositaries of a partial or relative truth, but also of an insuperable truth. His methodological starting point is a radical problematization of the concept of divine revelation due to the philosophical understanding according to which the ontological relation between the creation and God is merely unilateral (St. Thomas Aquinas, Peter Knauer). Christian religion provides an answer for this fundamental problem through its Trinitarian concept of God. Only through the latter a real relationship between God and the world can be thought about without running into a contradiction. In this way the concept of “Word of God” reveals its understandable sense turning the message of Israel's Holy Scriptures universally understandable as Old Testament. This hermeneutical relation between the biblical Testaments can be – mutatis mutandis – extended to other religions. The present work highlights this and other assumptions of theological interiorism. It eventually enters into the debate about critical objections concerning the Jewish-Christian relationship, which accuse interiorism of not respecting the uniqueness of this relationship. This article indeed aims to emphasize that the uniqueness of the Jewish-Christian relationship consists precisely in indicating the right way to relate ourselves to the other religions.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2014, 61, 9; 5-32
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Jezus, Belzebub i nieodpowiedzialne słowa. Egzegeza perykopy Mt 12,22-37 z hebrajskiej wersji Ewangelii wg św. Mateusza (shemtob)
Jesus, Beelzebub and irresponsible words. Exegesis of Mt 12,22-37 of the Hebrew version of the Gospel according to St. Matthew (shemtob)
Autorzy:: Goniszewski, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/469742.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: Ewangelia wg św. Mateusza
hebrajskie Ewangelie
judaizm
dialog chrześcijańsko-żydowski
Jezus historyczny
egzorcyzmy
Gospel according to S. Matthew
Hebrew Gospels
Judaism
Christian-Jewish Dialogue
historical Jesus
exorcisms
Opis:: Niniejszy artykuł zawiera egzegezę perykopy 12,22-37 z hebrajskiej wersji Ewangelii wg św. Mateusza (ShemTob). Semicka wersja tego tekstu znajduje się w średniowiecznym, żydowskim traktacie polemicznym !xwb !ba. Pierwsza część artykułu prezentuje tłumaczenie tekstu hebrajskiego na język polski. Kolejne dwa rozdziały ukazują strukturę literacką MtShemTob 12,22-37 oraz analizują problem źródeł hebrajskiej Ewangelii wg św. Mateusza. Główny rozdział koncentruje się na egzegezie MtShemTob 12,22-37. Ostatnia część zawiera refleksję teologiczną nad badaną w artykule perykopą. Egzegeza perykopy MtShemTob 12,22-37 pokazała, że całościowy przekaz wersji hebrajskiej nie różni się bardzo od kanonicznego tekstu greckiego Mt. W obu tekstach pojawia się silna opozycja pomiędzy królestwem Bożym i królestwem złego ducha oraz wybór, przed jakim staje każdy spotykający Jezusa.
The article analyzes Mt 12,22-37 of the Hebrew version of the Gospel according to St. Matthew (ShemTob). This Hebrew version is preserved in the Jewish polemical treatise called !xwb !ba (Spain, XIV AD). The first chapter contains a translation of Mt 12,22-37. The next two show the literary structure of this periscope and the problem of the origin of MtShemTob. The main section contain exegesis of MtShemTob 12,22-37. The analysis focuses, among others, a comparison of the canonical Greek version and the Hebrew. The last chapter shows theological investigations on 12,22-37.
Źródło:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2014, 21; 11-27
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Christians and Jews: historical and theological perspectives of their relationship
Chrześcijanie i Żydzi: historyczne i teologiczne perspektywy ich relacji
Autorzy:: Perzyński, Andrzej Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/595011.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:: Słowa kluczowe: Żydzi i chrześcijanie, naród żydowski, Kościół i Synagoga, wczesna myśl chrześcijańska, kontekst żydowski, Holokaust, uprzedzenia religijne, nietolerancja, antyjudaizm, deklaracja Nostra Aetate, chrześcijańsko-żydowski dialog, Święte Pisma, miłość i sprawiedliwość, lud Boga, jeden Bóg, wiara w Jezusa Chrystusa.
Jewish People
Church and Synagogue
Holocaust
religious prejudices
intolerance
anti-Judaism
declaration Nostra Aetate
Christian-Jewish dialogue
people of God
Opis:: Artykuł analizuje temat relacji chrześcijańsko żydowskich w aspekcie historycznym i teologicznym. W części historycznej zostały krótko omówione następujące okresy: Nowego Testamentu, patrystyczny, średniowieczny, nowożytny i współczesny. W części teologicznej przedstawione zostały najpierw wspólne elementy judaizmu i chrześcijaństwa: Żydzi i chrześcijanie podkreślają w ich wierze i działaniu związek między miłością i sprawiedliwością; opierają oni swoja wiarę na wspólnych pismach (Stary Testament); rozumieją siebie na wzajem jako lud Boży; wyznają jednego Boga jako Stwórcę i Odkupiciela; wyrażają oni swoją wiarę we własnych służbach liturgicznych, które zawierają wiele podobieństw; żyją w oczekiwaniu nadejścia wspólnej historii z Bogiem to znaczy wypełnienia się historii w Bogu. Elementy odróżniające (różnice w sposobach działania) są następujące: wiara w Jezusa Chrystusa; interpretacja Pism; różne rozumienie czym jest lud Boży; odmiennie rozwinięta pobożność. W konkluzji zostało powiedziane, że rozwijanie pozytywnych relacji chrześcijańsko-żydowskich ma istotne znaczenie dla zachowania chrześcijańskiej tożsamości i pamięci.
The article analyses the subject of Christian-Jewish relations in historical and theological terms. In the historical part the following periods are briefly discussed: New Testament, patristic, medieval, modern and contemporary. In the theological part, the common elements of Judaism and Christianity were first presented: - Jews and Christians identify their faith and action through the interrelations between justice and love; they base their beliefs on the common “scripture” (the “Old Testament”); they understand each other as the people of God; they profess the one God, the Creator and the Redeemer; they express their faith in worship, in which there are many similarities; Jews and Christians also live in the expectation for the common history of God with his people, whose fulfillment they expect. Distinctive elements (The divergence of the ways) are: the belief in Jesus, the Christ; the interpretation of the Scriptures; a different understanding of what God’s people are; different developed piety. In conclusion, it was said that the rediscovery of a positive relationship with Judaism facilitates a positive formation of Christian identity and memory.
Źródło:: Studia Oecumenica; 2019, 19; 329-348
1643-2762
Pojawia się w:: Studia Oecumenica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: The Jews – „Our Older Brothers”
Die Juden – „unsere alteren Bruder”
Żydzi – „Nasi starsi bracia”
Autorzy:: Štrukelj, Anton
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/560712.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu
Tematy:: Second Vatican Council
Nostra Aetate
Christian-Jewish dialogue
St. John Paul II
Joseph Ratzinger-Pope Benedict XVI
Hans Urs von Balthasar and Martin Buber
Catholic Church
Theology
II Sobór Watykański
Nostra aetate
dialog chrześcijańsko-żydowski
św. Jan Paweł II
Joseph Ratzinger – papież Benedykt XVI
Hans Urs von Balthasar i Martin Buber
Kościół katolicki
teologia
Opis:: This article discusses the relations between Jews and Christians, especially in the last 50 years, after the promulgation (October, 28th 1965) of the Decree „Nostra Aetate” of the Second Vatican Council. The paper consists of three parts: in the first part we find the evaluation of the outstanding importance of Christian-Jewish dialogue, exercised by the St. John Paul II. – In the second part our attention is focused on the theological dialogue between Hans Urs von Balthasar and Martin Buber. Finally, in the third part we take into consideration the important the theological contribution of Joseph Ratzinger-Pope Benedict XVI on behalf of Christian-Jewish living together.
Artykuł dotyczy relacji między Żydami a chrześcijanami, szczególnie w ostatnich 50 latach, po promulgacji przez II Sobór Watykański dekretu Nostra aetate (28 października 1965 r.). Artykuł składa się z trzech części. W pierwszej znajdujemy ewaluację mającego ogromne znaczenie dialogu chrześcijańsko-żydowskiego uprawianego przez św. Jana Pawła II. W drugiej części uwaga jest skoncentrowana na dialogu teologicznym między Hansem Ursem von Balthasarem i Martinem Buberem. W końcowej, trzeciej części uwzględniony został ważny wkład teologiczny Josepha Ratzingera – papieża Benedykta XVI w dziedzinę współżycia chrześcijańsko-żydowskiego.
Źródło:: Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia; 2016, 23; 197-208
0208-7626
Pojawia się w:: Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Szema Karola Péguy
Shema de Charles Péguy
Autorzy:: Pereira, Katarzyna R.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1954962.pdf
Data publikacji:: 2000
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Biblia a literatura
dialog judeo-chrześcijański
ekumenizm
kabała chrześcijańska
mistyka żydowska
Mystères de Jeanne d'Arc
Péguy Charles
Le Porche du mystère de la deuxième vertu
Szema [Izrael]
Bible and literature
Jewish-Christian dialogue
ecumenism
Cabbala
Cabala
Jewish mysticism
Shema [Israël]
Opis:: Beaucoup de biographes, amis et critiques de Péguy, constatent que sa vie et son œuvre sont indéniablement liées à la fois à Israël et à l’Église. Il est l’homme aux frontières et le précurseur de l’œcuménisme. C’est avec les Juifs qu’il a fait ses premiers pas. d’abord dans la politique, ensuite dans la philosophie. Ses nombreux amis, collaborateurs et abonnés des Cahiers de la Quinzaine. étaient sinon de confession, au moins d’origine juive. Son grand amour était une Juive. 11 avait jusqu’à son «chapelain hébraïque», comme il appelait lui-même son ami, un juif observant, Edmond-Maurice Lévy. Dans la Note conjointe de Péguy, devenue son texte ultime et restée inachevée, appa raissent «deux amis qui se promènent», L’un est juif, l’autre chrétien. Cette image, tout à fait banale et quotidienne, de «deux amis» qui «philosophent» ensemble malgré leurs différences, chacun restant soi-même et, néanmoins, faisant un effort pour essayer de «voir avec les yeux de l’autre», peut être comprise en tant que figure prophétique du dialogue judéo-chrétien et de celui des deux Testaments qui, aujourd’hui, semble voir le jour. Tout en étant leur précurseur, Péguy découvre en même temps sa propre appartenance filiale à l’Église et le don essentiel du catholicisme, sa véritable richesse, la joie. Le dialogue entre les «deux amis» correspond à celui qui peut s’instaurer entre les deux parties du Livre sacré, l’Ancien et la Nouveau Testament, en un processus décisif pour la réconciliation entre les deux peuples-héritiers de la Bible-Torah. Ce désir de réconciliation est d’autant plus justifié que la plaie de la Shoah reste ouverte, Selon la vision du salut présentée par Péguy, qui est à la fois paulinienne et proche de certains mystiques juifs, plus grande est l’ouverture dans le cœur de l’homme suite à la souffrance, (celle-ci étant le fruit de son propre péché ou de celui des autres), plus grande peut être aussi la grâce qui s’y glisse. La promenade de «deux amis», le juif et le chrétien, est à la fois une réalité palpable de la vie de Péguy et une figure symbolique qui exprime l’essentiel de la vocation de l’auteur. Elle est l’image de son dialogue interne, mais semble être également la promesse du meilleur dans le dialogue externe, devenu aujourd’hui possible. C’est sous l’éclairage de ces recherches sur le dialogue œcuménique que nous avons choisi d’aborder Le Porche du mystère de la deuxième vertu de Péguy. Péguy se révèle comme un annonciateur du dialogue, mais il s’avère aussi beaucoup plus que cela; en mystique, il pressent la dimension profondément trinitaire de celui-ci. Les deux Testaments, en tant que deux pièces d’une même unité, deviennent eux-mçmes de véritables «symboles» (sumbolon en grec signifiant étymologiquement «morceau d’un objet partagé entre deux personnes pour servir entre elles de signe de reconnaissance»). 11 faut préciser le terme de symbole, dont l’usage est devenu ambigu. Tout au long de notre travail, il sera pour nous le porteur d’une signification «méta-physique» (au sens propre) et sacramentaire. Il s’agit donc d’un signe visible (étant lui-même une réalité palpable, un événement) qui rend réellement présente une réalité, d’un événement voilé, invisible. Dans cette compréhension du terme de symbole, il n’y a que deux pièces, soudées entre elles, d’une unique et même réalité. Nous nous situons ainsi dans la ligne des traditions (sur ce point convergentes) judaïque et chrétienne. Dans les deux cas, le symbole diffère essentiellement de l’allégorie. Celle-ci n’est qu’une représentation de quelque chose d’exprimable par une autre chose, elle aussi exprimable, avec un nombre infini de signifiés. Le symbolisme lisible chez Péguy se fait particulièrement transparent dans les textes de ses Mystères. Cette œuvre étant elle-même un grand dialogue dont l’auteur s’efface (il semble être à la fois Madame Gervaise et son interlocuteur, Jeanne d’Arc, figurant ainsi une véritable mise en scène trinitaire) porte, selon nous, scs marques les plus pertinentes. L’auteur se révèle non seulement comme l’homme du dialogue entre deux Alliances, T Ancienne et la Nouvelle, mais encore comme leur héritier. Cela transparaît sans cesse dans son œuvre. Il semble se mouvoir, à travers ces deux réalités selon un certain «code intuitif» que nous appe- lerions le Sherna. Ce verbe hébreu signifiant «écoute!» et «écouter» commence la prière juive Shema, Israël. Elle tire son appellation des premiers mots du texte du Deutéronome (6, 4-9): «Écoute, Israël: le Seigneur est notre Dieu, le Seigneur est un!». Récitée tous les jours, matin et soir, elle est devenue la «profession de foi» juive par excellence. «Écoute, ma fille», «Écoute, mon enfant», constamment répétés dans l’œuvre de Péguy, représentent une «mise en œuvre» de la situation existentielle et spirituelle de l’auteur.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2000, 48, 5; 5-24
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: “How Jews see Jesus”: Christian References in Amos Oz’s Novel Judas
Autorzy:: Schiavo, Maddalena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2041147.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: jüdisch-christliches Verhältnis
jüdische Literatur
Jesus
Judas
christliche Referenzen
Dialog
Jewish-Christian Relations
Israeli Literature
Christian References
Dialogue
stosunki żydowsko-chrześcijańskie
literatura żydowska
Jezus
Judasz
chrześcijańskie odniesienia
dialog
Opis:: Debata wokół stosunków między chrześcijanami i żydami stała się w ostatnim czasie żywo dyskutowanym tematem w świecie kultury izraelskiej. W niniejszym artykule dokonano analizy odniesień do chrześcijaństwa i Jezusa we współczesnej literaturze izraelskiej. Poprzez analizę wybranych dzieł literackich opublikowanych przez najbardziej znanych pisarzy Izraelskich, usiłujemy opisać sposób, w jaki autorzy odnoszą się do elementów chrześcijańskich oraz zbadać ich osobiste nastawienie. Szczególna uwaga będzie zwrócona na ostatnie dzieło Amosa Oza pt. Judasz, opublikowane w 2014 r. Jest to historia życia młodego studenta przygotowującego pracę doktorską na temat: "Jak Żydzi widzą Jezusa?", którego uwaga jednak koncentruje się na postaci Judasza. Zgodnie ze swoim odkrywczym zamiarem badacz przeprowadza szczegółowe poszukiwania dotyczące odniesienia żydów do chrześcijan cytując źródła począwszy od starożytności aż do czasów dzisiejszych. Dzięki książce Oza można zbadać skomplikowane relacje między żydami a chrześcijanami, co stanowi dobry punkty wyjścia do dalszych badań.
The debate around the relations between Christians and Jews has recently become one of the discussed issues in the cultural Israeli world. This article examines the references to Christianity and to Jesus in the contemporary Israeli literature. Through the analysis of some literary works produced by the best-known Israeli writers, we will try to describe the way the authors deal with Christian elements and explore their personal considerations. In particular a great attention will be devoted to Amos Oz’s last novel Judas, published in 2014. The story is based on the life of a young student who is writing a doctoral dissertation on “How Jews see Jesus” but it ends up focusing on the figure of Judas. In revealing the intent of his research the protagonist presents a detailed investigation of the Jewish attitude towards Christians quoting sources from the ancient times until today. Through Oz’s book it is possible to explore the complicated relationship between Christians and Jews and offers new starting points for future debates.
Die Debatte um das Verhältnis zwischen Christen und Juden erhielt in der letzten Zeit in der israelitischen Kulturwelt eine besondere Lebendigkeit. Im folgenden Artikel wurde eine Analyse der Referenzen bezüglich des Christentums und Jesus in der heutigen israelitischen Literatur durchgeführt. Durch die Analyse der ausgewählten literarischen Werke, veröffentlicht durch die bekanntesten israelitischen Schriftsteller, versuchen wir die Art und Weise darzustellen, auf welche die Autoren den christlichen Elementen gegenüberstehen sowie ihre persönliche Einstellung zu untersuchen. Eine besondere Aufmerksamkeit wird auf das letzte, 2014 veröffentlichte Werk von Amos Oz ‒ "Judas" gelegt. Es ist die Geschichte eines jungen Studenten, der eine Doktorarbeit zum Thema: "Wie sehen die Juden Jesus?" vorbereitet. Seine Aufmerksamkeit wird jedoch schnell auf die Gestalt des Judas gelenkt. Gemäß seiner Forschungsabsicht führt er detaillierte Untersuchungen durch, bezüglich der Einstellung der Juden zu Christen, indem er zahlreiche Quellen heranführt von der Antike bis zur Gegenwart. Dank des Buches von Oz lassen sich die komplizierten Relationen zwischen Juden und Christen untersuchen, was ein guter Ausgangspunkt zu weiteren Nachforschungen darstellt.
Źródło:: Studia Nauk Teologicznych PAN; 2016, 11; 231-244
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:: Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Kościół na drodze ku „Nostra aetate”. Zarys historii relacji chrześcijańsko-żydowskich do czasów nowożytnych
The Church on the path toward “Nostra aetate”. Outline of the history of christian-jewish relations until modern times
Autorzy:: Tulej, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1009331.pdf
Data publikacji:: 2017-12-17
Wydawca:: Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:: relacje chrześcijańsko-żydowskie
Żydzi i judaizm w nauczaniu Kościoła
dialog międzyreligijny,
Nostra Aetate
Christian-Jewish relationships
Jews and Judaism in the Church teaching
interreligion dialogue
Opis:: This present study is a review of the most important statements of the Church contained in the conciliar decisions and papal documents on Jews and Judaism as well as on the relations between Jewish and Christian communities in the Middle Ages and in the Modern Era. The texts selected refer to both the religious and economic aspects, as well as the administrative aspect. Some statements have a negative overtone and have at times been described as anti-Semitic; however, more commonly, they express the Church's concern for the proper place and rights of the Jewish communities living in the neighbourhood of the Christian environment.
Źródło:: Warszawskie Studia Teologiczne; 2017, 30, 3-4; 88-105
0209-3782
2719-7530
Pojawia się w:: Warszawskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Kościół na drodze ku „Nostra Aetate”.Zarys relacji chrześcijańsko-żydowskich w XX w. przed II wojną światową
The Church on the path toward „Nostra Aetate”. Outline of Christian-Jewishrelations in XX century before the Second World War
Autorzy:: Tulej, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1009252.pdf
Data publikacji:: 2018-03-05
Wydawca:: Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:: relacje chrześcijańsko-żydowskie, Żydzi i judaizm w nauczaniu Kościoła, dialog międzyreligijny, Nostra aetate, syjonizm, rasizm, nazizm
Christian-Jewish relationships, Jews and Judaism in the Church teaching, 142 interreligion dialogue, Nostra aetate, Zionism, Racism, Nazism
Opis:: A review of the chosen teachings of the Church concerning Jews and Judaism – both official and unofficial – showed that in the twentieth century, before the Second World War, the Church spoke especially in response to the errors of racism, statolatry and various forms of Antisemitism. The historical context were the Russian revolutions, World War I, the fascist movements. The Church's statements intensified when, at the turn of the 1920s and 1930s, the National Socialist Party grew stronger, taking over power in Germany in 1933, leading to the tragedy of World War II and the drama of the Holocaust (Heb. Shoah). Although in its official teachings the Church has always been cautious in wording, in order to avoid direct involvement in political matters or become a party to any conflict, some statements of the popes referring to the broadly understood "Jewish question" can be considered as "milestones". This applies above all to the letter of Pope Benedict XV considered by some to be the most important act of opposition to Antisemitism, the encyclical "Mit brennender Sorge" by Pius XI, opposing the idolatrous relationship to race, nation, state or power and emphasizing the value of the religion of Israel and the Old Testament and the famous formula spoken during the meeting of Pope Pius XI with the Belgian pilgrims: "spiritually, we are all Semites".
Źródło:: Warszawskie Studia Teologiczne; 2018, 31, 1; 142-153
0209-3782
2719-7530
Pojawia się w:: Warszawskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Christian-Jewish relations. A very short introduction
Relacje chrześcijańsko-żydowskie. Bardzo krótkie wprowadzenie
Autorzy:: Perzyński, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/503439.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:: Judaism
Israel
dialogue
Christian Churches
Christianity in Jewish terms
Second Vatican Council
God’s covenant with Israel
Jewish people
Shoah
the permanent value of Judaism
Roman Catholic Church
Orthodox Church
Protestant churches
interfaith marriages
judaizm
Izrael
dialog
kościoły chrześcijańskie
chrześcijaństwo w kategoriach żydowskich
Sobór Watykański II
przymierze Boga z Izraelem
Zagłada
trwałe wartości judaizmu
Kościół rzymskokatolicki
Kościół prawosławny
Kościoły protestanckie
małżeństwa międzywyznaniowe
Opis:: Since the beginning of the twentieth century the relationship between Judaism and Christianity has changed dramatically and is one of the few pieces of encouraging news that can be reported today about the encounter between religions. The rapprochement in relations and the development of a new way of thinking were pioneered by a small number of scholars and religious leaders in the first half of the century. However, it was the impact of the Holocaust, the creation of the State of Israel, the development of the ecumenical movement and the work of the Second Vatican Council (1962–1965) which in combination made the changes more widespread. As a result, Christianity, so long an instigator of violence against Jews, rediscovered a respect and admiration for Judaism, and the once close relationship, which had become a distant memory, has been to a large extent restored. For Jews, the traditional view that they were on their own and that Christianity was an enemy has been replaced by a realisation that partnership with Christianity is possible and that both faiths share a Messianic vision of God’s kingdom on earth.
Od początku XX w. relacje między judaizmem a chrześcijaństwem uległy wielkim zmianom. Mogą one posłużyć jako wielce obiecująca na przyszłość cząstka wielkiego dialogu międzyreligijnego. Zbliżenie w tych relacjach i rozwój nowych wspólnych dróg myślenia dokonało się za sprawą małej grupy uczonych oraz liderów religijnych w pierwszej połowie XX w. Nowe dążenia zbiegły się z tragedią Holokaustu, powstaniem państwa Izrael, rozwojem ruchu ekumenicznego, pracami Soboru Watykańskiego II (1962–1965). Te wielkie dziejowe wydarzenia i prądy przyczyniły się do dalszego pogłębiania pozytywnych i przełomowych przemian. Ich rezultat polegał na tym, iż chrześcijaństwo przez wieki przyczyniające się do przemocy wobec żydów, teraz zajęło postawę szacunku i uznania dla judaizmu. Wzajemne relacje, które w przeszłości były naznaczone niechęcią i obojętnością, teraz zostały życzliwie zacieśnione i poszerzone. Ze strony żydów, tradycyjny pogląd, że chrześcijaństwo jest nieprzyjacielem, został zastąpiony przekonaniem, że nawiązanie partnerskich relacji z chrześcijaństwem jest możliwe i że obydwie tradycje religijne mają wspólną mesjańską wizję Królestwa Bożego na ziemi.
Źródło:: Łódzkie Studia Teologiczne; 2019, 28, 1; 221-229
1231-1634
Pojawia się w:: Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Christian-Jewish dialogue" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język