Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Christian unity" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-21 z 21
Tytuł:
Pope John Paul II’s Encyclical Letter "Ut unum sint" and Its Praiseworthy Contribution to the Cause of Christian Unity
Autorzy:
Mititelu, Cătălina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/40277912.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Christian unity
ecumenical unity
Second Vatican Council
Christian Churches
Opis:
A careful examination of the text of Pope John Paul II’s encyclical Ut unum sint allows us to see, first of all, the fact that His Holiness was closely acquainted with the ecclesiological doctrine of the Second Vatican Council, in which he, in fact, played an active part, including by drafting some synodal documents, such as the decree on ecumenism Unitatis redintegratio. Moreover, in his ecumenical approach, Pope John Paul II aptly advocated for the participation of the Catholic Church in the work of the Ecumenical Council of Churches and for the restoration of the unity of Christians, hence his full ecumenical commitment to engage in ecumenical dialogue with all the Churches, and particularly with the Eastern Church, which he suggestively called “sister Church”. In fact, both his pastoral-practical activity of ecumenical commitment, as well as his encyclicals, abundantly confirm that the Supreme Pontiff has indeed made a praiseworthy contribution to the cause of Christian unity, which the Founder of the Church himself wanted (cf. John 17:21), and which must remain an example for us Christians of today and tomorrow.
Źródło:
Ecumeny and Law; 2022, 10, 2; 135-156
2353-4877
2391-4327
Pojawia się w:
Ecumeny and Law
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
UNITY OF THE CHURCH VS. ETHICAL DIFFERENCES DIFFICULTIES ASSOCIATED WITH AND THE PROSPECTS FOR THE DOCUMENT THE CHURCH: TOWARDS A COMMON VISION
Jedność Kościoła wobec różnic etycznych. Trudności i perspektywy dokumentu Ku wspólnej wizji Kościoła
Autorzy:
Składanowski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595276.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Christian unity
ecumenical ecclesiology
ethical differences
ecumenical ethics
Opis:
Artykuł stanowi próbę komentarza do części dokumentu Ku wspólnej wizji Kościoła poświęconej zagadnieniom etycznym. Tekst dotyka tego, czy i do jakie- go stopnia problematyka etyczna dzieli chrześcijan. Następnie przedstawia dwie propozycje rozwiązań w odpowiedzi na istniejący, a niekiedy wręcz pogłębia- jący się podział wśród chrześcijan, jeśli chodzi o zagadnienia etyczne: wspólne rozeznawanie etyczne oraz wspólny dyskurs etyczny, wraz z ich możliwościami i ograniczeniami.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2014, 14; 91-98
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ekumeniczne vademecum dla biskupów. Komentarz teologiczny
Ecumenical vademecum for Bishops. Theological commentary
Autorzy:
Pawłowski, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047904.pdf
Data publikacji:
2020-12-23
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
biskup
ekumenizm
jedność chrześcijan
Papieska Rada dla Popierania Jedności Chrześcijan
Vademecum
bishop
Christian unity
ecumenism
Pontifical Council for Promoting Christian Unity
Opis:
4 grudnia 2020 Papieska Rada dla Popierania Jedności Chrześcijan opublikowała liczący ok. 50 stron dokument pt. Biskup i jedność chrześcijan: vademecum ekumeniczne. Ma on być przewodnikiem „w ekumenicznej drodze” biskupa wraz z jego diecezją. Vademecum bazuje na istniejących już dokumentach Kościoła katolickiego na temat ekumenizmu, ale wybiera z nich treści najbardziej praktyczne, uwzględniając najnowsze osiągnięcia ruchu ekumenicznego. Opisuje jaka powinna być ekumeniczna postawa wiernych Kościoła katolickiego, których w tym zakresie powinna cechować prawda, miłość, pokora, cierpliwość i wytrwałość. Vademecum ukazuje, że biskup powinien być człowiekiem jedności, dialogu i kultury spotkania. Jego posługa jedności jest głęboko związana z synodalnością, gdyż zarówno synodalność i jak ekumenizm są procesami wspólnej drogi. Dokument opisuje służące ekumenizmowi struktury Kościoła i sposoby działania: ekumenizm duchowy, dialog miłości, dialog prawdy i dialog życia, który zawiera w sobie ekumenizm duszpasterski, ekumenizm praktyczny i ekumenizm kulturowy. Vademecum przypomina dotychczasowe zasady communicatio in sacris, nic w nich nie zmieniając, choć przyjmuje perspektywę biskupa i dlatego współuczestnictwo w życiu sakramentalnym pojmuje raczej jako część ekumenizmu duszpasterskiego niż aspekt ekumenizmu duchowego. Niezwykle cenną rzeczą Vademecum są jego zalecenia praktyczne, które w sposób prosty i konkretny przekładają wyłożoną wcześniej treść na język czynów. Do dokumentu dołączono niezwykle użyteczny aneks, który zawiera syntetyczny opis partnerów Kościoła katolickiego w ekumenicznym dialogu międzynarodowym. Vademecum jest tekstem na tyle praktycznym, że skorzystają z niego nie tylko biskupi; może stanowić pomoc dla wszystkich osób zaangażowanych w ekumenizm.
The 4 December 2020, the Pontifical Council for Promoting Christian Unity published a document of about 50 pages, entitled The Bishop and Christian unity: an ecumenical vademecum. It is to be a guide “on the ecumenical path” of the bishop and his diocese. The Vademecum is based on the existing documents of the Catholic Church on ecumenism, but selects the most practical content from them, taking into account the latest achievements of the ecumenical movement. It describes what should be the ecumenical attitude of the faithful of the Catholic Church, who should be characterized by truth, love, humility, patience, and persistence. The Vademecum shows that a bishop should be a man of unity, dialogue, and a culture of encounter. His ministry of unity is deeply linked to synodality since both synodality and ecumenism are processes of the common path. The document describes the structures of the Church and the modes of operation that serve ecumenism: spiritual ecumenism, the dialogue of love, the dialogue of truth, and dialogue of life. The last includes pastoral ecumenism, practical ecumenism, and cultural ecumenism. The Vademecum resembles previous rules of communicatio in sacris, without changing them, although it adopts the bishop's perspective and therefore understands participation in sacramental life as a part of the pastoral ecumenism rather than an aspect of spiritual ecumenism. The practical recommendations that translate the previously laid out content into the language of actions in a simple and concrete way are very valuable. The document is accompanied by a very useful appendix that contains a synthetic description of the partners of the Catholic Church in ecumenical international dialogue. The Vademecum is a text so practical that not only bishops will use it; it can help all those involved in ecumenism.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2020, 20; 437-452
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Requirements for an Ecumenical Dialogue according to Pope John Paul II’s Encyclical Letter „Ut unum sint"
Autorzy:
Dură, Nicolae V.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/40275476.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
ecumenical dialogue
the Second Vatican Council
the Christian unity
Opis:
In the Christian theological language, the term “ecumenism” was put in circulation by the Ecumenical Movement initiated by the Christians after the First World War. But, in the language of the Catholic Church, the term “ecumenism,” used with the meaning of the “ecumenical movement,” was introduced by the renowned theologian Yves Congar in 1937. And, then, it was taken over by the Second Vatican Council for the text of the decree on ecumenism Unitatis redintegratio. The Roman Catholic Church joined the Ecumenical Movement in 1961, when its delegates were presents at the Session — held in New Delhi — of the Ecumenical Council. Among other things, from the text of the Encyclical Ut unum sint published by Pope John Paul II in the year 1995, we could notice that His Holiness asserted that an ecumenical dialogue — that remains in fact one of the main instruments for the reestablishment of the ecumenical unity — has to fulfill the requirements stipulated by the Second Vatican Council, adopted however to the ecumenical realities of the present times.
Źródło:
Ecumeny and Law; 2022, 10, 2; 91-118
2353-4877
2391-4327
Pojawia się w:
Ecumeny and Law
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przesłanie dla Polski św. Andrzeja Boboli
The message of St. Andrew Bobola for Poland
Autorzy:
Warchoł, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571146.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Andrzej Bobola
cud
jedność chrześcijan
Andrew Bobola
miracle
Christian unity
Opis:
Każdy ze świętych ogłoszonych przez Kościół jest jedyny i niepowtarzalny w życiu i przesłaniu. Święty Andrzej Bobola błyszczy wśród nich wyjątkowością, gdyż inicjatywa wyniesienia na ołtarze nie wyszła od wiernego ludu, ale od niego, przebywającego już w królestwie Bożym. Jego prośba o kanonizację potwierdzona była skuteczną pomocą jezuitom w Pińsku, a potem w wyzwoleniu Polski z niewoli okupantów. Został także patronem Polski. Wobec tych znaków ludzie uwierzyli mu, dlatego z szacunkiem czcili jego ciało, które nie ulegało rozkładowi. Pomimo tylu nieszczęść nikt nie potrafił go zniszczyć. Do dziś leży w sanktuarium ku jego czci w Warszawie. Także w obecnych czasach św. Andrzej jest potrzebny do duchowego zmartwychwstania Polski. Przypomniał o tym w Strachocinie, objawiając się po raz trzeci i nakazując, aby go czcić.
Every saint canonized by the Church is unique through their life and message. St. Andrew Bobola is a shining example among them since the initiative for his canonization process did not stem from the faithful in as much as from the saint himself appearing after his death and asking for it. His request was confirmed thanks to his efficacious aid of the Jesuits in Pińsk, and later during Poland’s liberation from the occupying forces. In light of these signs, people believed him and greatly honored his body which miraculously did not decay and remained intact even after unsucceful attempts to destroy it. The body lies to this day in the Warsaw Shrine dedicated to him. St. Andrew Bobola’s powerful intersession is still very much needed now for Poland’s spiritual resurrection.
Źródło:
Polonia Sacra; 2017, 21, 4(49); 149-166
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ekumenizm w optyce ewangelizacji w ujęciu papieża Franciszka
Ecumenism in the perspective of evangelization according to Pope Francis
Autorzy:
Kałużny, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2076682.pdf
Data publikacji:
2021-12-02
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
ekumenizm
jedność chrześcijan
Kościół
ewangelizacja
papież Franciszek
ecumenism
Christian unity
Church
evangelization
Pope Francis
Opis:
Celem niniejszego opracowania jest prezentacja kluczowych aspektów ekumenicznej wizji papieża Franciszka w perspektywie ewangelizacji. Na początku zwrócono uwagę na współzależność ruchu ekumenicznego i ewangelizacyjnej misji Kościoła. Następnie przedstawiono w kluczu misyjnym wybrane elementy ekumenicznej wizji papieża Franciszka: naturę i cel dążeń ekumenicznych, model jedności oraz podstawowe wymiary dynamiki dążenia do jej urzeczywistnienia. W końcowej części sformułowano wnioski i wskazano na zagadnienia domagające się dalszych badań. Z przeprowadzonych analiz wynika, że postrzeganie ekumenizmu w optyce ewangelizacji stanowi ważny klucz do lepszego zrozumienia ekumenicznej myśli i aktywności papieża Franciszka.
The present essay aims at presenting key aspects of the ecumenical vision of Pope Francis in the perspective of evangelization. First, the author focused upon the interdependence of the ecumenical movement and the evangelizing mission of the Church. Next, the author presented selected elements of the ecumenical vision of Pope Francis: the nature and aim of ecumenical efforts, the model of unity and basic dimensions of the dynamics of striving to realize it. Finally, the author formulated his conclusions and pointed to some issues which must be investigated further. It follows from the analysis made that perceiving ecumenism in the perspective of evangelization is an important key to a better understanding of the ecumenical thought and activity of Pope Francis.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2021, 21; 7-26
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ekumenizm w opiniach i postawach chrześcijan w Bydgoszczy. Studium socjologiczne
Ecumenism in the opinions and attitudes of Christians in Bydgoszcz. Sociological study
Autorzy:
Weber, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595145.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
socjologia religii, ekumenizm, jedność chrześcijańska, relacje międzywyznaniowe
sociology of religion, ecumenism, Christian unity, interdenominational relationships
Opis:
Sociologists often deal with issues such as religion, spirituality, Church institutions’ functioning and theirs relationships with social environment or religious based conflicts. There are specific disciplins (e.g. sociology of religion, sociology of Church, sociology of parish), which are specialized in research, trends examining and creating concepts and theories within this spheres of social life. However, the issue of interconfessional relationships, which are focused on cooperation and unity, is taken by sociologists relatively seldom. In the article I try to reply on this deficiency by presenting the problem of ecumenism from sociological perspective. Based on own research, I discuss following issues: declarative Christians’ attitude to ecumenism, their personal commitment in ecumenical movement, knowledge about ecumenism, respondents’ opinions on ecumenical institutions (e.g. The World Council of Churches) and on ecumenical commitment of their own confessional groups. The main conclusions concern discrepancies between declarations of positive attitudeto idea of ecumenism and low level of knowledge and personal activity in this field. The article – besides attempt of showing ‘ecumenical situation’ among secular Christians – try to invite for the debate on justification of dealing with ‘ecumenism issue’ by sociologists.
Socjologowie często podejmują problematykę religii, duchowości, funkcjonowania instytucji religijnych, ich relacji z otoczeniem społecznym czy konfliktów na tle religijnym. Niektóre z dyscyplin szczegółowych, np. socjologia religii, socjologia Kościoła, socjologia parafii, wyspecjalizowały się w badaniach, obserwacji trendów oraz tworzeniu koncepcji i teorii dotyczących zjawiska religii i religijności. Jednak problem relacji międzywyznaniowych, które są nastawione na współpracę i pojednanie, podejmowany jest stosunkowo rzadko na gruncie socjologii. Niniejszym tekstem, ukazującym kwestię ekumenizmu z perspektywy socjologicznej, staram się odpowiedzieć na te niedobory. Na podstawie badań własnych omawiam zagadnienia deklaratywnego stosunku chrześcijan do ekumenizmu, ich osobistego zaangażowania w ruch ekumeniczny, wiedzy na jego temat, a także ocen respondentów dotyczących instytucji ekumenicznych i działań własnego Kościoła w tym zakresie. Główne spostrzeżenia dotyczą rozbieżności postaw ankietowanych chrześcijan: istnieje dysproporcja pomiędzy deklaratywnym poparciem dla idei i działań ekumenicznycha osobistym zaangażowaniem w ruch i wiedzą na jego temat. Poza próbą nakreślenia „sytuacji ekumenicznej” wśród świeckich chrześcijan celem artykułu jest zaproszenie do debaty nad zasadnością zajmowania się kwestią ekumenizmu przez socjologów.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2018, 18; 103-130
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jedność Kościoła w teologicznej twórczości Ks. Stanisława Nagiego SCJ
The Unity of the Church in the Theological Works of Rev. Stanisław Nagy SCJ
Autorzy:
Bujak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2108771.pdf
Data publikacji:
2022-08-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
apologetyka
eklezjologia
jedność chrześcijan
jedność Kościoła
znamiona Kościoła
apologetics
ecclesiology
Christian unity
unity of the Church
Marks of the Church
Opis:
Temat jedności Kościoła należy do najważniejszych kwestii zarówno w eklezjologii, jak i teologii ekumenicznej. Celem artykułu jest ukazanie, przy zastosowaniu metody diachronicznej i porównawczej, w jaki sposób ewoluowało i rozwijało się pojęcie jedności Kościoła w twórczości teologicznej ks. Stanisława Nagiego SCJ, późniejszego kardynała. W pierwszym paragrafie zostały ukazane jego poglądy na jedność Kościoła z apologetycznego okresu jego twórczości, który trwał jeszcze kilka lat po zakończeniu Soboru Watykańskiego II. Paragraf drugi prezentuje nowe ujęcie jedności Kościoła w myśli ks. S. Nagiego, które pojawiło się w związku z eklezjologią Soboru Watykańskiego II i włączeniem się Kościoła katolickiego do ruchu ekumenicznego. Nowość ta wyrażała się w odnajdywaniu wspólnej płaszczyzny eklezjologii katolickiej i protestanckiej w postaci uznawania niewidzialnego i widzialnego wymiaru Kościoła oraz w wyjaśnieniu możliwości pozytywnej oceny ruchu ekumenicznego w dokumentach soborowych poprzez zastosowanie rozróżnienia na „jedność chrześcijan” i „jedność Kościoła” obecnego w dekrecie o ekumenizmie Unitatis redintegratio. Eklezjologia jedności Kościoła obecna w pismach ks. Stanisława Nagiego SCJ, późniejszego kardynała, wpisuje się w nurt „hermeneutyki ciągłości”, o której pisał Joseph Ratzinger/Benedykt XVI, wskazując na trwałość tożsamości Kościoła.
The topic of Church unity is one of the most important issues in both ecclesiology and ecumenical theology. The aim of the article is to show, using a diachronic and comparative method, how the concept of Church unity evolved and developed in the theological work of Stanisław Nagy, S.C.J., later a Cardinal. The first paragraph presents the Nagy’s views on Church unity from his apologetic period, which lasted some years after the end of the Vatican Council. The second paragraph presents a new approach to Church unity in Nagy’s thought, which emerged in connection with the ecclesiology of the Second Vatican Council and the inclusion of the Catholic Church into the ecumenical movement. This novelty was expressed in finding common ground between Catholic and Protestant ecclesiology in the recognition of the invisible and visible dimensions of the Church and in clarifying the possibility of a positive assessment of the ecumenical movement in the conciliar documents by applying the distinction between “Christian unity” and “Church unity” present in the decree on ecumenism Unitatis Redintegratio. The ecclesiology of the Church unity present in the writings of Stanisław Nagy, S.C.J., later a Cardinal, is a part of the current of the “hermeneutics of continuity” of which Joseph Ratzinger/Benedict XVI wrote, pointing to the permanence of the identity of the Church.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 7; 41-59
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z Benedyktem XVI w drodze ku pełnej jedności chrześcijan
With Benedict XVI toward Complete Unity of Christians
Autorzy:
Warzeszak, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1009324.pdf
Data publikacji:
2017-12-17
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
Benedykt XVI
ekumenizm
protestantyzm
dialog
Marcin Luter
Reformacja
jedność chrześcijan
Benedict XVI
ecumenism
Protestantism
dialogue
Martin Luther
the Reformation
Christian unity
Opis:
This present study aims to familiarise the Reader with some of the ideas contained in speeches of Benedict XVI – given at ecumenical meetings, chiefly with Protestants, but also during the general audiences on the Weeks of Prayer for Christian Unity and during the vespers for the conclusion of those Weeks. In his speeches, Benedict XVI indicates the positives that he sees in Martin Luther's teachings, emphasises the significance of the Declaration on the Doctrine of Justification, whilst also pointing out what still needs to be refined together. He states that one must not disregard theological issues in the ecumenical dialogue. The warnings of Benedict XVI against making mistakes in the ecumenical dialogue and in the interpretation of unity itself are significant. In each of his speeches, he encourages to deepen one's spiritual ecumenism, invites to pray for unity, demonstrates that complete and visible unity is, above all, the work of God. His encouragements to bear witness to God's priority in the Christian life together to the world, to oppose secularisation together, to defend the human dignity and life and their associated ethical values together are also important.
Źródło:
Warszawskie Studia Teologiczne; 2017, 30, 3-4; 54-86
0209-3782
2719-7530
Pojawia się w:
Warszawskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Katechetyczne znaczenie listów pasterskich biskupa opolskiego na Tydzień Powszechnej Modlitwy o Jedność Chrześcijan (2016–2018)
Catechetical meaning of pastoral letters of bishop of Opole for the Week of Prayer for Christian Unity (2016–2018)
Autorzy:
Kostorz, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595007.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
katecheza, ekumenizm, Tydzień Powszechnej Modlitwy o Jedność Chrześcijan, diecezja opolska, formacja ekumeniczna
catechesis, ecumenism, the Week of Prayer for Christian Unity, diocese of Opole, ecumenical formation
Opis:
This article focuses on catechetical meaning of the Week of Prayer for Christian Unity inthe diocese of Opole based on pastoral letters of bishop A. Czaja issued in years 2016–2018for the very purpose of the Week’s celebrations. These letters are very important for thecatechesis focused on ecumenism. They consist of valuable teachings on the Catechismas well as invitation to get involved in the ecumenical movement. In those pastoral lettersare presented especially issues that are derived from particular goals of the catechesis like:growth in understanding of the faith, introduction to the mission, formation in prayer, aswell as fostering life within the community.
Artykuł podejmuje problematykę katechetycznego znaczenia Tygodnia Powszechnej Modlitwyo Jedność Chrześcijan w diecezji opolskiej w oparciu o listy pasterskie z lat 2016–2018, jakie bp A. Czaja skierował do wiernych w związku z obchodami tego tygodnia.Są one ważne z punktu widzenia współczesnej katechezy ukierunkowanej ekumenicznie.Zawierają cenne pouczenia katechizmowe oraz zaproszenie do włączenia się w ruch ekumeniczny.W sposób szczególny w listach pasterskich bpa A. Czai obecne są zagadnienia,które wynikają z realizacji takich zadań katechezy, jak: rozwój poznania wiary, wprowadzeniedo misji, wychowanie do modlitwy oraz wychowanie do życia wspólnotowego.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2018, 18; 89-102
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Benedict XVI’s Ecumenical Dialogue with the Eastern Orthodox Church
Autorzy:
Warzeszak, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2150210.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
ecumenical dialogue
path toward unity
fraternity
ancient Christian tradition
Orthodox Church
ecumenical collaboration
Opis:
The author of this article presents Benedict XVI’s ecumenical dialogue with the Eastern Orthodox Church as a whole through the speeches, declarations, and homilies that he delivered to representatives of the Eastern Church. This dialogue is undoubtedly significant. As a pope, Benedict XVI fostered and authoritatively promoted this interchange by initiating meetings, participating in communal prayer, teaching, treating those who he encountered with fraternal friendship and charity, and overcoming various obstacles. The Holy Father emphasized the theological studies that the two Churches share in common, because complete and visible communion cannot exist without unity of faith. As always – and particularly as the theologian and as the Prefect of the Congregation for the Doctrine of the Faith – he taught that both Churches could celebrate the Eucharist together only when they are fully united. When would this happen? According to Benedict XVI, such union is a gift from God for which the faithful must pray and toward which they must work by: evangelizing together, mutually resisting ideologies hostile to Christianity and humanity, ensuring peace and justice among Christians and those who follow other religions, and cooperating in charitable care of the poor, the sick, and the needy.
Źródło:
Rocznik Teologii Katolickiej; 2020, 19; 187-210
1644-8855
Pojawia się w:
Rocznik Teologii Katolickiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pius XII and the Idea of European Unity
Pius XII i idea europejskiej jedności
Autorzy:
Hrabovec, Emília
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2142937.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Holy See
Europe
Pius XII
Christian civilisation
European unity
Stolica Apostolska
Europa
cywilizacja chrześcijańska
jedność europejska
Opis:
Papież Pius XII popierał ideę jedności europejskiej, ale przypomniał Europejczykom o zasadach, na których należy budować sprawiedliwe i trwałe współistnienie Europy: „prawo moralne, które Stwórca objawił przez prawo naturalne” w odniesieniu do godności osoby ludzkiej i wszystkich społeczności naturalnych. Był przekonany, że Europa nie powinna być superpaństwem, nieszanującym kultur narodowych, ale syntezą narodów zachowujących swoją tożsamość i ponadnarodową solidarność, opartą nie na zbiegu interesów gospodarczych i politycznych, ale na jedności ducha chrześcijańskiego.
Pope Pius XII supported the idea of unifying Europe, but reminded Europeans of the principles on which a just and durable European convivence had to be based: on the “moral law that the Creator revealed by means of natural law”, in respect of the dignity of human persons and of all natural communities. He was convinced that Europe should not be a super state disrespecting national cultures, but a synthesis of national identities and transnational solidarity based not on a coincidence of economic or political interests, but on the unity of Christian spirit.
Źródło:
Polonia Sacra; 2020, 24, 4; 121-136
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kościół czy Kościoły?
The Church or the Churches?
Autorzy:
Derdziak, Liubov
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571811.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Kościół
Wspólnoty kościelne
katolicki
lokalny
jedność
różnorodność
wielość
Church
Christian communities
catholic
local
unity
variety
plurality
Opis:
Pan Jezus założył swój Kościół na fundamencie apostołów, a sam jest kamieniem węgielnym. Jednak wskutek podziałów dokonujących się w Jego Mistycznym Ciele pojawiło się wiele Kościołów oraz Wspólnot kościelnych. Odwołując się do pierwszych źródeł, jakimi są dokumenty soborów powszechnych Kościoła katolickiego, autorka niniejszego artykułu podejmuje próbę odnalezienia, w dzisiejszej złożonej sytuacji, Kościoła Chrystusowego. W swoich rozważaniach o Kościele autorka porusza kilka tematów. Najpierw przypomina źródło pojawienia się Kościoła, którym był odwieczny zamysł Boga Ojca, zrealizowany przez naszego Pana Jezusa Chrystusa wypełniającego Jego wolę. Kontynuację swojej misji Pan Jezus zlecił wybranym przez siebie apostołom. Odwołuje się do tradycji dogmatycznej, która zaświadcza o jedyności i katolickości Kościoła założonego przez Jezusa Chrystusa. Przypomina, że od początku katolickość była w tym Kościele, w którym apostoł Piotr został ustanowiony pierwszym spośród wybranych. Natomiast podziały w Mistycznym Ciele Chrystusa pojawiły się wskutek grzechu pychy. Te rany podziałów można zaleczyć jedynie poprzez poddanie się Duchowi Świętemu, który jest Duchem jednoczenia, którego tchnienie najbardziej uwidacznia się w Kościele katolickim, który szczerze szuka jedności w dialogu ekumenicznym z Kościołami odłączonymi. Ukazując jedność w wielości, autorka przypomina, iż Kościoły lokalne nie są niczym innym, jak tylko córkami Kościoła powszechnego, a ich łączność z następcą świętego Piotra poprzez biskupa miejsca zaświadcza o różnorodności w jedności.
Jesus Christ built His Church up upon the foundation of the Apostles. And He is himself as the chief cornerstone. Still, in result of divisions made in His mystical body, there is a lot of Churches and Christian communities. The author of this statement tries to find the Christ’s Church in the complicated situation of today, analysing the first sources – the documents of the Ecumenical Councils of the Catholic Church. In statement author concentrates on a few questions. At the beginning she recalls the Source of Church, the eternal God’s concept. Fulfilled by Jesus Christ, who was obedient to his will. Jesus asked the apostles he’d chosen to continue his mission. Here we recall dogmatic tradition, which tells about the unity and Catholicism of the Chuch created by Jesus. She recollects that from the beginning there was Catholicism in Church, in which Apostle Peter was chosen to be the first among those chosen. Divisions in the Mystical Christ Body appeared as the result of pride. These wounds may be cured only by obedience to the Holy Spirit, who is the Spirit of unity, and whose impact is the most visible in the Catholic Church which sincerely searches for the unity in the ecumenical dialog with disconnected churches. Showing unity in plurality author recalls that local churches are the daughters of General Church, and their unity with the pope through local bishops and shows the variety in unity.
Źródło:
Polonia Sacra; 2016, 20, 2(43); 111-139
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ku dynamicznemu rozumieniu małżeństwa chrześcijańskiego w Ef 5,21-33
Towards a dynamic perception of Christian marriage in Eph 5: 21-33
Autorzy:
Korzec, Cezary
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/516439.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydział Teologiczny
Tematy:
List do Efezjan
chrześcijańskie małżeństwo
jedność małżeńska
Ciało Chrystusa
Ephesians
Christian marriage
unity of marriage
Body of Christ
Opis:
Ojciec św. Franciszek w Adhortacji Amoris laetitia poświęca sporo miejsca sprawie dojrzewania małżonków chrześcijańskich. W punkcie 122, w którym wprowadza powyższe zagadnienie, przywołuje porównanie chrześcijańskich relacji małżeńskich do związku Chrystusa z Kościołem. Nawiązuje w ten sposób do Listu św. Pawła do Efe-zjan (5,21-33). Papież spostrzega, że analogia ta opisuje dojrzały stan chrześcijańskiego małżeństwa. W artykule dokonano przeglądu egzegetycznego Ef 5,21-33 eksponując jego istotne teologicznie punkty. Zwrócono przy tym uwagę na te fragmenty, które wskazują na dynamiczną koncepcję chrześcijańskiego małżeństwa. Stanowią je: parenetyczny kontekst i chrzcielny fundament małżeństwa. Oba są związane z praktyką życia chrześcijańskiego, które w chrzcie ma swój początek i aktualizuje w konkretnych postawach, zwłaszcza tych zmierzających do zachowania jedności, która jest jednym z fundamentalnych dzieł Jezusa. Szczególnym miejscem jej doświadczania jest chrześcijańskie małżeństwo.
The Holy Father Francis in the Apostolic Exhortation Amoris laetitia devotes quite a lot of space to the issue of maturing of Christian spouses. In point 122, which introduces the matter mentioned above, he makes reference to a comparison of Christian marital relations to the relationship of Christ to the Church. He thus refers to the Epistle of St. Paul to the Ephesians (5:21-33). The Pope observes that this analogy describes the mature state of a Christian marriage. The article gives an exegetical overview of Eph 5: 21-33, exposing its significant theological points. Special attention was drawn to these passages, which point to a dynamic concept of Christian marriage. These are: verses referring to the parenetic context and containing references to the baptismal foundation of marriage. Both are related to the practice of Christian life, which has its beginning in baptism and is actualised in concrete attitudes, especially those aimed at preserving unity, which is one of Jesus’ fundamental deeds. A special place to experience this unity is a Christian marriage.
Źródło:
Studia Paradyskie; 2017, 27; 39-52
0860-8539
Pojawia się w:
Studia Paradyskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chrześcijańskie korzenie Europy w ujęciu Benedykta XVI
Christian Roots of Europe in the Teachings of Benedict XVI
Autorzy:
Warzeszak, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1396428.pdf
Data publikacji:
2021-08-17
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
wiara w Boga
europejskie korzenie
kultura chrześcijańska
jedność
etyka
ideologie
Faith of God
european roots
christian culture
identity
unity
ehtics
ideologies
Opis:
Autor artykułu, wykorzystując teksty przemówień, które Benedykt XVI kierował do Europejczyków podczas swego pontyfikatu, starał się ukazać, jaki wkład wniosło chrześcijaństwo, a zwłaszcza Kościół katolicki w budowę cywilizacji europejskiej. Otóż – według papieża – chrześcijaństwo przyniosło przede wszystkim religię monoteistyczną – objawioną wiarę w Boga w Trójcy Osób, a wyeliminowało politeizm i bałwochwalstwo; wniosło religię racjonalną, a uwolniło od irracjonalnych mitów i zabobonów; wniosło kulturę słowa, a przez wieki likwidowało analfabetyzm; wprowadziło ethos pracy, rozwinęło kulturę artystyczną: muzyczną, teatralną i malarską, powołało dzieła miłosierdzia, ukształtowało tożsamość narodów oraz tożsamość Europy. Autor przedstawił też oceny papieża odnośnie do  sytuacji politycznej, społecznej i ideologicznej we współczesnej Europie oraz jego opinie w kwestii jej zjednoczenia, uwzględniające plusy i minusy tego procesu, jak: zapewnienie pokoju na kontynencie i w świecie, rozwój gospodarczy i cywilizacyjny, dążenie do jedności, a nie do jednolitości; zdrową świeckość i poszanowanie autonomii Kościoła. Uwzględnił wreszcie wezwania, aby podstawą pomyślnej przyszłości Europy stało się respektowanie wartości uniwersalnych i chrześcijańskich. Chrześcijaństwo służy bowiem  „oczyszczaniu rozumu”, przyczynia się do formowania sumień i kształtowania humanizmu integralnego, a cześć oddawana Bogu oznacza zarazem troskę o człowieka.
The author of the article tried to show – based on the speeches of Benedict XVI to Europeans – what the Christianity, especially the Catholic Church, has brought to the European civilization. Well, the Christianity brought the monotheistic religion – the revealed faith in God in the Trinity of Persons. It cleansed of polytheism and idolatry; it brought rational religion and freed from irrational myths and superstitions; it brought a culture of word, and, over the centuries, it eliminated illiteracy; it introduced the ethos of work, musical culture and a number of its other kinds, the works of charity. It shaped the identity of nations and the identity of Europe. The author also presents the Pope’s assessment of the contemporary political, social and ideological situation in Europe. He pointed out that the union of Europe ensures peace on the continent and in the world, as well as economic and civilization development. This union is to lead, according to the original assumptions, to unity, not to uniformity; wholesome secularism must respect the autonomy of the  Church. The respect of universal and Christian values is the base of a successful future. Christianity serves “purification of the reason”, contributes to the formation of conscience and an integral humanism. Worshiping God means caring for man.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2021, 15, 1; 59-105
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stoicka pneuma a Pawłowa koncepcja Ducha w Rz 8. Cz.2: Paweł i stoicy na temat Ducha – podobieństwa i różnice
The Stoic Pneuma and the Pauline Concept of Spirit in Rom 8. Part 2: Paul and the Stoics on the Spirit – Similarities and Differences
Autorzy:
Kowalski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1051184.pdf
Data publikacji:
2018-10-04
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
rz 8
pneuma
stoicy
duch/duch
moralność chrześcijańska
nowe
życie
krasis
dzieci boże
Rom 8
Spirit/spirit
Christian morality
new life
unity
children of God
Opis:
In the second part of the article the author draws comparison between the Stoic and Pauline notion of pneuma. First, the stoic and cognate medical views on the Spirit/spirit are presented. According to them, pneuma functions as the principle of life, cognitive entity, element binding the cosmos, responsible for unifying various bodies, and passing the image of the father on his progeny. The stoic categories and phenomenology of pneuma are then applied to Rom 8. A notorious difficulty in distinguishing between the divine and human spirit, the cognitive, life-giving and unifying faculties of pneuma bespeak the similarity between the stoic and Pauline thought. Yet, the relationship seems to be rather formal and limited to the use of the same language. Paul goes well beyond both the stoic and Jewish concepts of pneuma, presenting the Spirit as introducing the believers into the community with God, enabling them to imitate Jesus, granting the life of resurrection, interceding for Christians and making them brothers and sisters. Two more functions of the Spirit, his abiding in the believers and his ability to imprint in them God’s image, open more promising venues for comparison between Paul and the stoics. The stoic idea of krasis and popular philosophical and medical views on procreation may help to understand how Paul and his audience imagined the Sprit dwelling in Christians and making them conform to the image of Christ. The article ends with a reflection on the applicability of the stoic notions of pneuma  to Rom 8.  
Źródło:
The Biblical Annals; 2018, 8, 4; 491-543
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Popes and the Idea of European Unity
Papieże i idea jedności europejskiej
Autorzy:
Hrabovec, Emília
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2142929.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
John XXIII
Paul VI
John Paul II
Benedict XVI
Christian civilisation
European unity
Jan XXIII
Paweł VI
Jan Paweł II
Benedykt XVI
cywilizacja chrześcijańska
jedność europejska
Opis:
Podczas gdy Pius XII był prawie egzystencjalnie związany z ideą europejską i obroną przed antychrześcijańskimi ideologiami, jego dwóch następców próbowało otworzyć „zachodnioeuropejską cytadelę” dialogu ze światem zewnętrznym. Jan Paweł II, zamiast iść na kompromis w sprawie sekularyzmu i marksizmu, zapoczątkował nową ewangelizację, ale zachował fundamentalny europejski optymizm. Benedykt XVI, wręcz przeciwnie, nie wahał się przyznać, że nawet kultura europejska, przekształcona w laicystyczną utopię, która zastępuje Boga wolą człowieka, może zaniknąć.
While Pius XII was almost existentially bound up with European thought and with the defence against anti-Christian ideologies, his two successors initiated a tentative of opening of the “Western European citadel” towards a dialogue with the outer world. John Paul II relaunched a new evangelisation instead of compromises with secularism and Marxism, but maintained a fundamental European optimism, whereas Benedict XVI did not hesitate to admit that the European culture, transformed into a laicist utopia which substitutes God by the obstinate self-will of man, could disappear, too.
Źródło:
Polonia Sacra; 2021, 25, 1; 119-135
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Benedict XVI’s Participation in the Ecumenical Dialogue with the Orthodox Church
Udział Benedykta XVI w dialogu ekumenicznym z Kościołem prawosławnym
Autorzy:
Warzeszak, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1050601.pdf
Data publikacji:
2020-09-25
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
dialog ekumeniczny
droga do pełnej jedności
braterstwo
starożytna tradycja chrześcijańska
Kościół prawosławny
współpraca ekumeniczna
ecumenical dialog
way to full unity
fraternity
antique Christian tradition
Orthodox Church
ecumenical collaboration
Opis:
The author of this article presents the involvement of Benedict XVI in the ecumenical dialogue with the Eastern Orthodox Church as a whole based on speeches, declarations and homilies delivered to representatives of this Church. Undoubtedly, it is significant. As a pope, he encouraged this dialogue by his authority, fraternal treatment filled with friendship and love, meetings, communal prayer and teaching. He overcame various difficulties and contributing to the progress of this dialogue. He emphasized joint theological research, because without the unity of faith there is no complete and visible unity. As always – as the theologian and as the Prefect of the Congregation for the Doctrine of the Faith – he taught that common celebration of the Eucharist could take place only in full unity: when will it happen? It is God’s gift for which we have to pray and work at the same time: to evangelize together, to resist ideologies hostile to Christianity and humanity, to care for peace and justice among Christians and followers of other religions, and to cooperate in charitable work for the poor, the sick and the needy.
Autor tego artykułu przedstawia – opierając się na przemówieniach, deklaracjach, homiliach wygłoszonych do przedstawicieli Kościoła prawosławnego Wschodu – udział Benedykta XVI w dialogu ekumenicznym z tym Kościołem jako całością. Niewątpliwie jest on znaczący. Benedykt XVI jako papież zachęcał do tego dialogu swym autorytetem, pełnym przyjaźni i miłości braterskim traktowaniem, spotkaniami, wspólną modlitwą, pouczeniami, przełamywał różne trudności, przyczyniał się do postępu w dialogu. Kładł nacisk na wspólne badania teologiczne, gdyż bez jedności wiary nie ma pełnej i widzialnej jedności. Jak zawsze – i jako teolog, i jako prefekt Kongregacji Wiary – uczył, że wspólne sprawowanie Eucharystii może mieć miejsce dopiero przy pełnej jedności. Kiedy ona nastąpi? Niewątpliwie jest darem Bożym, o który należy się modlić i zarazem pracować: wspólnie ewangelizować, wspólnie przeciwstawiać się wrogim chrześcijaństwu i człowiekowi ideologiom, dbać o pokój i sprawiedliwość pomiędzy chrześcijanami i wyznawcami innych religii, razem działać charytatywnie na rzecz ubogich, chorych i potrzebujących.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2020, 14, 1; 68-88
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Unity of the Parish and the Celebration of the Eucharist in Small Parish Communities in the Light of Recent Documents of the Magisterium of the Church
Jedność parafii a celebracja Eucharystii w małych wspólnotach w parafii w świetle najnowszych dokumentów Kościoła
Autorzy:
Broszkowski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/671966.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
Reforma liturgiczna
Sobór Watykański II
Droga Neokatechumenalna
Eucharystia
jedność parafii
Magisterium Kościoła
wtajemniczenie chrześcijańskie
Liturgical reform
Second Vatican Council
Neocatechumenal Way
Eucharist
unity of the parish
Magisterium
Christian initiation
Opis:
Autor analizuje zauważane przez niektórych duszpasterzy napięcie pomiędzy celebrowaniem Eucharystii w małych wspólnotach istniejących w parafiach a jednością parafii jako całości oraz teologiczne zasady tej jedności w świetle wybranych wypowiedzi Magisterium Kościoła XX i XXI wieku. Analiza tekstów Magisterium wskazała, że jedność parafii ma wymiar najpierw duchowy, niewidzialny, a następnie także zewnętrzny, widzialny. Konstytuują ją przede wszystkim więzy wyznania wiary, sakramentów, kościelnej hierarchii oraz komunii. Jedność między parafianami buduje się poprzez wtajemniczanie ich w Misterium paschalne oraz w codzienne obcowanie ze Słowem Bożym. W myśl nauczania papieży Jana Pawła II i Benedykta XVI małe wspólnoty zamiast zagrażać jedności parafii, mogą przyczynić się do umocnienia jej jedności poprzez prowadzenie parafian do zjednoczenia z Misterium paschalnym. Wnioski teologiczne autor uzupełnił wynikami badań socjologicznych stanu religijności osób świeckich w parafiach, które sygnalizują poważny kryzys życia wiary i moralności oraz potrzebę sięgania po małe wspólnoty jako środowisko formacyjne i narzędzie wtajemniczenia chrześcijańskiego dorosłych.
The author analyses the problem of parish unity faced with separate Eucharistic celebrations organised by small communities existing in a parish. He tries to formulate theological principles of that unity in the light of the Magisterial documents of 20th and 21st century. The unity of a parish is most importantly connected with the spiritual, invisible dimension, which is also expressed in the external, visible way by bonds of profession of faith, sacraments, Church hierarchy, and communion. Unity between parishioners is built by initiating them into the Paschal Mystery and into daily meditation of the Word of God. Instead of seeing in them a threat to unity, both John Paul II and Benedict XVI indicate that small communities participate in the process of strengthening the unity of the parish by leading people along the mystagogical way towards the initiation into the Paschal Mystery. The author also refers to sociological data about religiosity in contemporary Polish parishes indicating that there is a serious crisis in the life of faith and a dire need for the communities as a means of Christian initiation.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2013, 66, 1
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Robert Schuman (1886-1963). Życie dla Europy. Droga do deklaracji założycielskiej Unii Europejskiej deklaracji Schumana z 9 maja 1950r.
Autorzy:
Etling, Heinz-Herman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38717152.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Robert Schuman
chrześcijańska filozofia życia
jedność Europy
tożsamość narodów i państw europejskich
Plan Schumana
Europejska Wspólnota Gospodarcza
Unia Europejska
christian philosophy of life
unity of Europe
identity of Europe and European states
Schumans plan
European Economic Community
European Union
Opis:
Das Leben von Robert Schuman war der Europa gewidmet. Er hat wesentlich die Nachkriegspolitik Europas geprägt und sich nach dem II. Weltkrieg gegen jede Rache ausgesprochen und sich intensiv für eine Versöhnungspolitik eingesetzt. Die anfängliche Wirtschaftsgemeinschaft zwischen Frankreich und Deutschland basierte auf dem Vertrauen auf ein friedliches Europa. Wegweisend für diese positive Entwicklung war Robert Schuman. Seine Eltern waren wegen der politischen Entwicklung deutsche Bürger. In einem christlichen Zuhause wurde die Grundlage für seine christliche Lebensphilosophie gelegt, was sich in seiner juristischen Promotion und in seiner vorbildlich engagierten christlichen Politik zeigt. Zutiefst erschüttert von dem unsäglichen Leid vieler Europäer im II. Weltkrieg propagierte er mit all seiner Kraft das Projekt eines vereinigten Europas, dessen Völker nun nicht länger mehr gegeneinander, sondern füreinander bzw. miteinander existieren und agieren sollen. So kam es zum „Schuman-Plan” am 9. Mai 1950, den man mit einer „Bombe” verglich. Es kam zur Zusammenlegung der französischen und deutschen Kohle- und Stahlproduktion. Dieser Schuman-Plan führte am 25. März 1957 zur Bildung der Europäischen Wirtschaftsgemeinschaft, woraus dann die Europäische Union hervorgegangen ist. 1958 wurde Schuman zum ersten Vorsitzenden des Europäischen Parlaments gewählt. Man kann ihn als Vater und Mitgestalter des vereinigten Europas bezeichnen. Es ging Robert Schuman nicht um die Schaffung eines europäischen Superstaates, sondern um eine föderative Einheit der europäischen Staaten, in der die reiche, seit langem bestehenden unterschiedlichen Kulturen bewahrt und damit die jeweilige Identität der verschiedenen Völker Europas erhalten bleiben sollte.
Źródło:
Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL; 2005, 1, 1; 291-302
1896-6365
Pojawia się w:
Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza objawienia na podstawie Sensu życia Jewgienija Trubieckoja
Autorzy:
Trochimowicz, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040965.pdf
Data publikacji:
2019-12-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Jewgienij Trubieckoj
Philosophie der Alleinheit
Überbewusstsein
Überzeitlichkeit
christliche Offenbarung
natürliche Offenbarung
Sophianismus der Welt
Freiheit
Kreativität
Verantwortung
Lebenssinn
gemeinschaftliche Erfahrung
Konziliarität
Eucharistie
Evgeny Trubetskoy
philosophy of all-unity
superconsciousness
timelessness
Christian revelation
natural revelation
sophianism of the world
freedom
creativity
responsibility
meaning of life
community-based experience
sobornicity
Eucharist
filozofia wszechjedności
ponadświadomość
ponadczasowość
objawienie chrześcijańskie
objawienie naturalne
sofijność świata
wolność
twórczość
odpowiedzialność
sens życia
doświadczenie wspólnotowe
soborowość
Eucharystia
Opis:
Sens życia Jewgienija Trubieckoja (1863–1920) to jedno z ważniejszych dzieł renesansu religijno-filozoficznego w Rosji. Porusza kwestię wartości ludzkiego życia mimo oczywistości zła, przemocy i upadku moralnego. W tym celu rosyjski myśliciel odwołał się do filozofii wszechjedności i kategorii objawienia, przy czym to drugie rozumiał w sposób szeroki i wąski. W szerokim znaczeniu objawia się nieustannie wyższa sensowność (wszechjedność), dzięki czemu człowiek może poznawać i rozwijać się, natomiast w wąskimznaczeniu objawił się Jezus Chrystus, który w paschalnej tajemnicy odsłonił ludzkości najgłębszy sens życia. Każdy człowiek może przyjąć albo odrzucić treść objawienia. Przyjąć objawiony sens pomaga świadomość kolektywna, doświadczenie wspólnotowe, życie w Kościele, Eucharystia, wzajemna odpowiedzialność nie tylko za braci w wierze, ale także za całe stworzenie. W niniejszym artykule omówiono także kwestie objawienia naturalnego i objawienia w religiach niechrześcijańskich oraz warunków i specyfiki objawienia chrześcijańskiego.
The Meaning of Life by Yevgeny Trubetskoy (1863–1920) is one of the most important works of the religious-philosophical renaissance in Russia. The book addresses the issue of value of human life despite the evidence of evil, violence and moral decline. In order to achieve his aim the Russian thinker referred to the philosophy of all-unity and the category of revelation. However, he understood the latter category in two ways: broad and narrow. In the broad sense the higher meaning of revelation (all-unity) is constantly revealed to humans,which allows them to cognize and develop. In the narrow sense revelation came from Jesus Christ who has revealed the deepest sense of life by means of His paschal mystery. Every human being has a choice to accept or reject the content of the narrow revelation. Such things as collective consciousness, community-based experience, living within Church, Eucharist, and common responsibility not only for the fellow believers, but also for the whole creation – can help to accept the narrow revelation. The following article discusses also the aspects of natural revelation, revelation in non-Christian religions, conditions andcharacteristics of Christian revelation.
Sinn des Lebens von Jewgienij Trubieckoj (1863–1920) gehört zu den wichtigsten Werken der religiös-philosophischen Renaissance in Russland. Es berührt die Frage nach dem Wert des menschlichen Wesens trotz der Selbstverständlichkeit des Bösen, der Gewalt und des moralischen Zerfalls. Der russische Denker bedient sich hier der Philosophie der Alleinheit und der Kategorie der Offenbarung, wobei er sowohl auf ein enges, wie auch ein breites Offenbarungsverständnis zurückgreift. In einer breiteren Bedeutung offenbart sich dem Menschen ständig eine höhere Sinnhaftigkeit (Alleinheit), wodurch er erkennen und sich entwickeln kann. In der engeren Bedeutung geht es um die Offenbarung Jesu Christi, der der Menschheit in seinem Paschamysterium den tiefsten Sinn des Lebens enthüllt hat. Jeder Mensch kann den Inhalt der Offenbarung annehmen oder ablehnen. Bei der Annahme des offenbarten Sinnes sind das kollektive Bewusstsein, die kollektive Erfahrung, das Leben in der Kirche, die Eucharistie und die gegenseitige Verantwortung, nicht nur für die Brüder, sondern für die ganze Schöpfung behilflich. Im vorliegenden Artikel wurden auch Fragen der natürlichen Offenbarung sowie der Offenbarung in den nichtchristlichen Religionen sowie die Voraussetzungen der Offenbarung und das Spezifische der christlichen Offenbarung besprochen.
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2019, 14; 187-204
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-21 z 21

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies